Χαλια μυνημα....εκατο φορες εγραψα την λεξη ονειρο...το καταλαβαμε ρε ανοιξη για το ονειρο μιλας ελεος μαζι σου....χαχα
Printable View
Χαλια μυνημα....εκατο φορες εγραψα την λεξη ονειρο...το καταλαβαμε ρε ανοιξη για το ονειρο μιλας ελεος μαζι σου....χαχα
Όνειρο ήταν...
Όνειρο ήταν, πως η μέρα χάθηκε από τα μάτια μου και η νύχτα δίχως αστερόφως έπεσε σαν πάπλωμα βαρύ πάνω στην ψυχή μου.
Έλεγε, το όνειρο, πως τα βήματα μου ήταν σιωπηλά αν και περπατούσα πάνω σε παγωμένο χιόνι. Πατημασιές πίσω δεν υπήρχαν και άλλος να μάθει πως κάποτε πέρασα από εδώ δεν θα υπάρξει.
Πήγαινα, λέει, σε μια βουνοκορφή για να φωνάξω στο φεγγάρι να εμφανιστεί κι αντί για την ολόλευκη λάμπα του ουρανού βγήκε ένα χέρι σαν σκιά, πιο σκοτεινό κι από το μαύρο το σκοτάδι. Και με έπιασε από το λαιμό να μου κόψει την ανάσα. Ύστερα έσφυξε γερά την καρδιά για να πάψουν οι παλμοί μου. Και τέλος άρπαξε την ψυχή μου και με βία να θέλει να την βγάλει.
Κι από τον πόνο τον πολύ, λέει, άρχισα να αλυχτάω. Τόσο δυνατά και φρικαλέα που το χέρι και η σκιά του χάθηκαν μέσα στις χαράδρες.
Το φεγγάρι βγήκε εκεί ψηλά, μαζί του και τα αστέρια και το πρόσωπο του ήταν ολοκάθαρο όσο γεμάτο ήταν και το φώς του.
Εγώ, λέει το όνειρο, βρέθηκα γυμνός εκεί ψηλά στην κορυφή εξαντλημένος απ\'τον πόνο να μην μπορώ να κουνηθώ, με δυσκολία να αναπνέω.
Και το φεγγάρι το γλυκό να θέλει με το φώς του να με ζεστάνει.
Μα εγώ, λέει, αρνήθηκα και ζήτησα λίγο ακόμη να με αφήσει μέσα στο χιόνι. Να δώ αν η γη των κορυφών μπορεί να με αντέξει.
Μια καληνυχτα ευχομαι, απλη αγνη απο την καρδια μου...κανω βηματα, σημερα δεν ενιωσα δυνατο τον πονο τουλαχιστον δεν ηταν συνεχης...ειδικα τωρα που βγηκα εξω, ηταν ομορφα, ειχα πανω απο μηνα να γελασω με την ψυχη μου, ευχομαι να κρατησει...
Ηρθε ξανα η ωρα μου να κοιμηθω ωστε να πλασω καποιο ονειρο που θα με συντροφευσει ισως και οταν ειμαι ξυπνια
εκτος απο πονο και βαθια αγαπη σημερα ενιωσα οτι υπαρχω εστω για μερικες στιγμες...
Σε χρειαζομαι, καλυνηχτα...
Ειμαι σουρωμενη;;;; Εγραψα αναποδα τα ι στο καληνυχτα, δεν το διορθωνω να παει να ..... η γραμματικη, ανθρωπινο δημιουργημα δεν ειναι μπορει να εχει κανει λαθος!!!!!!!!!!!!!!!!
Ανοιξη...Quote:
Originally posted by anoiksi
Ειμαι σουρωμενη;;;; Εγραψα αναποδα τα ι στο καληνυχτα, δεν το διορθωνω να παει να ..... η γραμματικη, ανθρωπινο δημιουργημα δεν ειναι μπορει να εχει κανει λαθος!!!!!!!!!!!!!!!!
μου θύμησες εκείνον τον πολυαγαπημένο στίχο του Ελύτη..
Πιάσει το πρέπει απο τι γιώτα και γδάρε το ίσα με το πι....
Αχ άνοιξη, θέλει πολύ κουράγιο αυτό που λέει ο ποιητής μας...
Να σου πω την αληθεια το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω το μυνημα σου, αλλα δεν καταλαβαινω τι θελεις να μου πεις...μαλλον μαζι με τον πονο εχασα και το μυαλο μου ε;;;
Σημερα θελω να μοιραστω μαζι σας κατι ομορφο....εκανα ενα βημα προς το καλυτερο....οχι οτι τα ξεχασα ολα, αλλα μου εδωσε τοσο πολυ δυναμη η διαπιστωση που εκανα τις τελευταιες μερες καθως και η χτεσινη μερα....Ειναι αστειο, αλλα χτες ενιωσα να πετανε ορισμενοι ανθρωποι την μασκα τους(δηλ.επιβεβαιωσαν οτι ενιωθα οτι νιωθουν για μενα, τελειωσε η υποκρισια τους επιτελους)...εκλεισα μαζι τους, ειναι σαν να μην περασαν ποτε απο την ζωη μου και να γυρισουν δεν τους θελω πια...το μονο που ζηταω ειναι να τους φερθει η ζωη ετσι οπως τους αξιζει...Δεν με ενδιαφερει καθολου τι κανουν και πως ειναι, ειναι σαν να μην υπαρχουν....Εκανα το μεγαλυτερο δωρο στον εαυτο μου....τους αφησα να φυγουν απο την καρδια μου και τους συγχωρεσα, τους συγχωρεσα μεσα μου....Αξιζω ανθρωπους διπλα μου που να μου φερονται ομορφα, το κυριοτερο για μενα ειναι η ειλικρινια και η καλη καρδια, τετοιους μονο θα αφησω να ειναι διπλα μου....Οι αλλοι ολοι να μην πλησιασουν....αυτο ακριβως μου εδωσε δυναμη, πολυ δυναμη....ειναι περιεργο, πριν λιγες μερες νομιζα ακομα οτι δεν θα το αντεξω και εψαχνα απο που μπορω να αντλησω δυναμη και πνιγομουν.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....δεν νομισα οτι θα το εβλεπα τοσο γρηγορα γιατι σε μενα συνηθως διαρκει....ισως επειδη προσπαθω εδω και πολυ καιρο να το διωξω;;;τελοσπαντων σημασια εχει οτι παω στο καλυτερο....
Γλυκιά μου, αυτό που μου θύμησες με τους γραμματικούς κανόνες, είναι αυτή η φράση που λέει να διαλύσουμε κάθε \"πρέπει\" που φυτρώθηκε μέσα μας απο το περιβάλλον και να ζήσουμε με βάση τους ολοδικούς μας πόθους, ελεύθεροι :)Quote:
Originally posted by anoiksi
Να σου πω την αληθεια το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω το μυνημα σου, αλλα δεν καταλαβαινω τι θελεις να μου πεις...μαλλον μαζι με τον πονο εχασα και το μυαλο μου ε;;;
Απλός συνειρμός.
Συμφωνώ απέραντα με αυτό.Quote:
Originally posted by anoiksi
.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....
Το πρόβλημα και η πτώση μας, μας ανεβάζουν ψηλά, με τον ίδιο τρόπο που μας έριξαν χαμηλά, αρκεί να έχουμε θέληση για πάλη και για εξέλιξη.
ναι συμφωνω απολυτα με αυτο που μου εκανες ποστ για τον Ελυτη....με μπερδεψε και αυτο ...Πιάσει το πρέπει απο τι γιώτα και γδάρε το ίσα με το πι....χαχα....μου αρεσουν weird γενικα οι συνειρμοι....και νομιζω μαλιστα οτι γραφω συνειρμικα...σε ευχαριστω λοιπον πολυ για το ποστ σου...και ναι οπως ειπα εδω μπορουν να γραφουν ολοι τις ποιο ασχετες (αυτο θα το βλεπει παντα μονο οι συγγραφης) σκεψεις...το καθετι ειναι συνδεδεμενο με κατι, επομενος μου αρεσει να διαβαζω πολυ τις σκεψεις αλλων και μεσω αυτων να δημιουργουμαι και να εξελισσομαι...εισαι υπεροχος ανθρωπος...να το θυμασαι...δεν σε ξερω προσωπικα δεν με ξερεις, αλλα νιωθω οτι μπορεις και εισαι διπλα στον κοσμο που σε εχει αναγκη, μεχρι και για μενα την ασχετη, γεματη αγαπη, στοργη και καλοσυνη, γεματο δυναμη να βοηθησεις...για να μου το βγαζεις μαλλον ισχυει, δεν μου το βγαζουν πολλοι ανθρωποι αυτο....
ναι τελικα ετσι ειναι, χαιρομαι που το επιβεβαιωνεις, δειχνει οτι τα βλεπω πιο καθαρα, να εισαι καλα...:-)Quote:
Originally posted by weird
Συμφωνώ απέραντα με αυτό.Quote:
Originally posted by anoiksi
.....τελικα η λυση ειναι να παρεις δυναμη απο το ιδιο το προβλημα....
Το πρόβλημα και η πτώση μας, μας ανεβάζουν ψηλά, με τον ίδιο τρόπο που μας έριξαν χαμηλά, αρκεί να έχουμε θέληση για πάλη και για εξέλιξη.
Καλησπερα Ανοιξη απο την βροχερη Κυπρο :) Ναι ναι απιστευτο αλλα βρεχει...και ειναι τοσο ομορφα.Η μυρωδια της βροχης ειναι ευωδιασμενη με ολα τα λουλουδια του κοσμου!
Τι αισιοδοξο το μηνυμα σου και ποσο αληθινο.Ειναι φορες που η απελπισια μας ειναι μεγαλη και οσο κι αν προσπαθουμε να την διωξουμε αυτη κολλαει πανω μας περισσοτερο.Ειναι σωστο αυτο που ειπες.Μεσα απο το προβλημα γινομαστε πιο δυνατοι και θα συμπληρωσω οτι θα συμβει αυτο οταν συνειδητοποιησουμε πως μπορουμε να αντλησουμε δυναμη και θα γινει και αυτο οταν πια εχουμε εστω και λιγο ηρεμησει..Εστω και λιγο αν αφησουμε τα σχοινια να ελευθερουσουν για λιγο την πνοη μας,να παρουμε καθαρο αερα..Και εσυ το εκανες και μπραβο σου και το πεισμα σου δεν σε απογοητευσε.Τωρα πια δεν ειναι οτι βρηκες την ευτυχια,μα βρηκες λιγο φως σε εκεινο ολο το σκοτεινο πεπλο που εριξες την αμοιρη ψυχη σου.Θελει τολμη,η ζωη δεν ειναι για τους δειλους και τους βολεμενους.Μην σταματησεις να παλευεις...Κρατησε οσα σε κανουν να νιωθεις καλα και ομορφα τα υπολοποι ειναι συμπληρωματα απλα....
Να εισαι καλα..
και μην σταματησεις να εκφραζεσαι και να γραφεις.Βοηθαει...
Alter,
ειπα οτι αρχησα να αντλω δυναμη απο το ιδιο το προβλημα, οχι οτι εγινα πιο δυνατη...ειναι η δυναμη/πεισμα του ηττημενου που βρισκεται στο σταυροδρομι...να συνεχισει η να παραμεινει στα ιδια κλαιγοντας για ενα μελλον που ποτε δεν θα δει και χανοντας ετσι παλι χρονια απο την ζωη του...αποφασισα απλα μεσα μου οτι δεν το αξιζω ολο αυτο και προσπαθω να σταματησω να πληγωνω τον εαυτο μου και να τον ποναω...εδωσα τα παντα, εδωσα οτι μπορουσα να δωσω και αν αυτο δεν ηταν αρκετο απλα δεν μπορω να κανω κατι αλλο...Ποναει και θα ποναει για παντα γιατι απλα ηταν αληθινο, ημουν αληθινη (μιλαω και στο παρελθον) και επισης θα αφησω ενα πολυ πολυ μικρο κομματι μεσα μου, που θα κρυψω ολες εκεινες τις στιγμες που με εκαναν να νιωθω αγαπη και θα τις κρατησω για παντα δικες μου...αυτες τουλαχιστον δεν μπορει κανεις να μου τις κλεψει και για μενα θα ειναι παντα αληθινες...
Ακομα νιωθω απελπισμενη, ανυμπορη και αδυναμη για οτιδηποτε, αλλα οπως λες ηρθε λιγο φως στο σκοταδι...Αρχισα να σκεφτομαι τι μπορω να κανω ωστε να μην νιωθω οτι ενιωθα και απο εκει αντλω πιστη οτι μπορω να γινω κατι αλλο...οχι για τους αλλους, αλλα για μενα...εγω θελω και πρεπει να αλλαξω...Ενα σημειο που πρεπει να αλλαξω ειναι να μην ειμαι τοσο συναισθηματικη, γιατι αυτο το συναισθημα μου με εχει σκοτωσει πολλες φορες....ευτυχως ομως που κατα βαθος ειμαι αισιοδοξος ανθρωπος και ετσι ποτε δεν πεφτω χωρις να ξανασηκωθω...Δεν μπορω να πιστεψω ακομα μερικα πραγματα και ισως δεν θα τα πιστεψω και ποτε, αλλα τουλαχιστον προσπαθω να τα απομακρυνω πια απο το παρον μου, γιατι με εμποδιζουν να συνεχισω...δεν εχει νοημα να στεκεσαι με την πανοπλια ετοιμος να παλεψεις, ενω ο πολεμος εχει ηδη κριθει σε αλλη μαχη και το μονο που μπορεις να καταφερεις ειναι να σκοτωθεις...
Φιλοι μου....
Θα ηθελα αυτο το βραδυ να μοιραστω μαζι σας ενα τοπιο, που μου χαρισε τοσο πολυ ηρεμια εκει που δεν το περιμενα, οτι εστω για μερικα λεπτα θα μπορουσα να νιωσω απλα μονο γαληνη και αλλο τιποτα...
Πεσμενα πολλα φυλλα κατω στην ασφαλτο, χρωματιζουν την ψυχη μου με τα φθινοπωρινα χρωματα...κοκκινο, κιτρινο, πρασινο, καφε...περπατω αναμεσα τους και ο ηχος τους αντηχει στα αυτια μου, γνωριμος αλλα και τοσο καινουριος...Αφοσιωθηκα και ακουσα να μου λεει εισαι ελευθερη, γινε ελευθερη, οπως εμεις απελευθερωθηκαμε απο τα δεσμα του δεντρου...ειναι ομορφα να πετας απο εδω και απο εκει και να χαριζεις στα παιδια ομορφες στιγμες, καθως μαζευουν στη χουφτα τους οσα απο εμας μπορουν για να χαρουν μετα με την πτωση μας καθως μας πεταν ψηλα και αυτα μες στη μεση...σταματησα και κοιταξα ψηλα και ειδα τα δεντρα πανω μου να αγκαλιαζονται...ναι δεξια και αριστερα μου ειχα δεντρα και μπροστα μου μονο φυλλα...λαμπυριζαν σαν χρυσο...εζησα εκεινη την στιγμη που κανουν ενα συγγραφεα η εναν ζωγραφο/καλλιτεχνη να θελει αμεσως να αποθανατισει την σκηνη...Μα εγω δεν χρειαζομαι κατι για να μου την θυμιζει, γιατι θα την εχω στην καρδια μου και απο εκει θα φυγει μονο οταν εγω την διωξω και αυτο δεν θα το κανω ποτε, γιατι μου εδωσε τοσα πολλα...
Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος
Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά.
Τον πόλεμο μισώ κι απ\' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ\' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.
Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά.
Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
Τον πόλεμο μισώ κι απ\' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ\' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά.
Aυτους τους γλυκους στιχους τους αφιερωνω στην καρδια μου...η μουσικη δινει βαλσαμο στην καρδια...
Οπως παιξαν θα παιξω ηρθε η δικια μου σειρα, να δουμε ποση δυναμη εχουν εκεινοι να πολεμησουν για μενα....αρχισα απο χτες, το συνεχισα σημερα...να δουμε...τι θα κερδισω αν παιξω με τον κανονα, οπως μου φερθηκες θα σου φερθω...
Αχ τι γλυκιά αφιέρωση άνοιξη...!!!!Quote:
Originally posted by anoiksi
Aυτους τους γλυκους στιχους τους αφιερωνω στην καρδια μου...η μουσικη δινει βαλσαμο στην καρδια...
Πάντα τέτοιες πολύτιμες στιγμές αγάπης με τον εαυτό σου σου εύχομαι:)
Ευχαριστω Αρσι....ειναι αυτες οι βραδιες που δεν μπορεις να κανεις τιποτα αλλο παρα να βασανιζεσαι και να πληγωνεσαι....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...ευχαριστω πολυ για την ευχη ηταν και αυτη σαν μια ζεστη αγκαλια...να εισαι καλα...
είναι οι στιγμές που μας αναγκάζουν να στρέψουμε το βλέμμα σε μας,να προσφέρουμε αγάπη σε μας αφού δεν το κάναμε πριν μείνουμε μόνοι....Quote:
Originally posted by anoiksi
....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...
είναι οι στιγμές που έρχονται για το καλό μας,να μας δείξουν μερικές φορές και σκληρά πόσο αναγκαίο είναι να μας αγαπάμε,πρώτα απ\'όλα εμάς γιατί όντος έτσι είναι,στην ουσία κ εν τέλει τόσο κοντά μας κ για πάντα μόνο εμάς έχουμε.
είναι οι στιγμές που νιώθουμε πόσο όμορφο είναι να μας αγαπάμε....
κ μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας.
Quote:
Originally posted by Arsi
είναι οι στιγμές που μας αναγκάζουν να στρέψουμε το βλέμμα σε μας,να προσφέρουμε αγάπη σε μας αφού δεν το κάναμε πριν μείνουμε μόνοι....Quote:
Originally posted by anoiksi
....και αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις αλλος...
είναι οι στιγμές που έρχονται για το καλό μας,να μας δείξουν μερικές φορές και σκληρά πόσο αναγκαίο είναι να μας αγαπάμε,πρώτα απ\'όλα εμάς γιατί όντος έτσι είναι,στην ουσία κ εν τέλει τόσο κοντά μας κ για πάντα μόνο εμάς έχουμε.
είναι οι στιγμές που νιώθουμε πόσο όμορφο είναι να μας αγαπάμε....
κ μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας.
Ναι Arsi, ετσι οπως τα λες ειναι.....,,και μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας,,......
Καλησπερα....
Δεν ειπα οτι εισαι δυνατη οσο ποτε,ειπα απλα οτι τωρα πια θα αρχισεις να αντιλαμβανεσαι πως εισαι πιο δυνατη απο οτι πριν.Μεσα σπο τον πονο,την απελπισια βγαινουν παντοτε πραγματα θετικα.Ειναι βαλσαμο να υποφερεις γιατι μετα ανακαλυπτεις πτυχες του εαυτου σου που ουτε φανταζοσουν οτι εχεις.Συγνωμη που θα σε απογοητευσω αλλα το να γινει λιγο πιο συναισθηματικη ειναι περα για περα δυσκολο.Αυτη εισαι και αυτη εμαθες να εισαι.Ειναι δυσκολο να υποταξεις την καρδια σου να μην νιωθει,ειναι δυσκολο να την φυλακιζεις.Μην το κανεις..θα σε πνιγει περισσοτερο.
Γιαυτο σου λεω γλυκεια μου ειναι καλυτερα να αλλαζεις πραγματα που μπορεις και πρεπει και θες..και ασε τον συναισθηματισμο σου να σε παρασερνει,ανρθωπος εισαι.Μην πνιγεσαι και απελπιζεσαι να αλλαξεις κατι που στην ουσια ειναι ομορφο.Απλα δεν καταφερες να το νιωσεις τοσο ομορφο οσο ειναι.Μεσα απο τον πονο εχουμε θυμο για το ποσο συναισθηματικοι ειμαστε τελικα.ΕΙναι μαγεια να νιωθεις τοσα συναισθηματα για οτιδηποτε.Ακομη και πονο.......ο συναισθηματισμος σου σε κανει γλυκο πλασμα μην το ξεχνας..Οσο κι αν υποφερεις.Θα απελπιζεσαι κι αλλο μα καθε μερα που περνα θα αντιλαμβανεσαι το γιατι και το τι πρεπει να κανεις..Απλα πρεπει να βλεπεις,μην κλεινεις τα ματια..Οπως καταφερες και ειδες αυτο το ομορφο τοπιο που εγραψες.Που με ταξιδεψες..Τοσοι και τοσοι ανθρωποι περασαν απο εκεινα τα δεντρα και εσυ μπορεσες να νιωσεις τοσα συναισθηματα.Ειναι ευλογια...
\"και μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας\"
Ειναι απλα πανεμορφο αυτο που ειπες...
Καλο βραδυ!
Alterego,
αυτο \"και μετά προχωράμε στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας\",
το ειπε η arsi, εμενα απλα μου αρεσε και το ξαναεγραψα, ναι ειναι απλα πανεμορφο και μου γεμισε την ψυχη μου....
Η γινεσαι πιο δυνατος η παραδινεις τα οπλα και εγω επειδη δεν ειναι η φυση μου να τα παρατω και να μην παλευω, θα παλεψω, θα αγωνιστω αυτην την φορα μονο για μενα...
Δεν καταλαβα καλα, μου λες οσο θα απελπιζομαι θα αντιλαμβανομαι το γιατι...δεν το κατανοω αυτο...Δηλαδη μεσα απο την απελπισια μου θα καταλαβω γιατι εγινε οτι εγινε και γιατι επρεπε να νιωσω ετσι και θα βρω την λυση στην απελπισια μου;;;Εξηγησε το μου σε παρακαλω...
Για τον εαυτο μου θα κρατησω τα ομορφα συναισθηματα, γιατι του αξιζει επιτελους μια ματια προσοχης, απλα ο συναισθηματισμος μου και η πλατια μου κατανοηση για τους αλλους δεν με εχει βοηθησει και πολυ στην ζωη μου και αυτο θελω να το διωξω, αυτο φταιει που ειμαι ετσι και αυτο φταιει που δεν περνω ποτε αυτο που θελω...ολοι ξερουν οτι δεν προκειτε να τους παρεξηγησω, οτι θα καταλαβω...Βαρεθηκα να δειχνω κατανοηση...ναι δεν διαφωνω ειναι πολυ ομορφο και αυτη ειμαι αλλα το εφαγα πια με το κουταλι, δεν το θελω, το μισω...Θα κραταω τα συναισθηματα μου και καποια στιγμη στη ζωη μου ισως καποιος ανθρωπος να μου ξαναξυπνηση την αναγκη αυτη...Τωρα δεν το θελω...Το μονο που θελω ειναι να προστατεψω την ψυχη μου, που ειναι πληγωμενη....δεν εχω αλλο φτερα...Δεν μπορω να διωξω το συναισθημα απο μεσα μου, αλλα μπορω τουλαχιστον να μην το δειχνω....Νιωθω απογοητευση απο ανθρωπους και καταστασεις και αυτο οφειλεται στο γεγονος οτι εγω ενιωσα ενω εκεινοι οχι...αρα για να προστατεψω εμενα νομιζω οτι ειναι το μονο που μπορω να κανω....Ας με νιωσουν και ας με νοιαστουν οι αλλοι τωρα, εγω δεν διαθετω τετοια δυναμη και αλλωστε αυτοι που δεν αξιζουν συνηθως αποκτουν παραπανω πραγματα...αν ειναι ετσι ας το δοκιμασω και αυτο ισως να αξιζει και ας προδωσω ενα κομματι του εαυτου μου ετσι και αλλιως προδωμενη θα βγω τουλαχιστον τωρα θα πω οτι προσπαθησα να διορθωσω κατι...
Σε ευχαριστω....Καληνυχτα...!!!!!!
Άνοιξη μου εγώ αυτό που κατάλαβα κ προσπαθώ κ γω είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ στον συναισθηματισμό γιατί εκτός απ\'τα πολύ άσχημα συναισθήματα υπάρχουν κ τα πολύ όμορφα.Ένας συναισθηματικός άνθρωπος έχει την ικανότητα νομίζω να νιώσει πολύ όμορφα συναισθήματα που χωρίς αυτό το κομμάτι θα έχανε πολύτιμα πράγματα.Άρα είναι προσόν.
ΑΛΛΑ απ\'την άλλη,όπως οι 2 όψεις ενός νομίσματος έχει κ την ΄κακή΄ του πλευρά κ εκεί χρειάζεται ο διαχειρισμός του.Είναι μερικοί άνθρωποι στις ζωές μας που εκλαμβάνουν μαργαριτάρια σαν σκουπίδια.Κ αυτά τα μαργαριτάρια μπορεί να είναι συναισθήματα ή δόσιμο ψυχής που δεν τα αξίζουν αφού κ δε μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία τους.
Επίσης μια κακή του πλευρά είναι να θολώνει το πεδίο,την αντικειμενικότητα μιας κατάστασης,να δονεί υπέρμετρα έντονα σε μια δύκολη κατάσταση.
Όπως κ σε μερικούς ανθρώπους,έτσι κ για μερικές καταστάσεις είναι άχρηστα...χωρίς αξία....κ εκεί δεν έχουν χώρο.
Είμαι υπέρ του συναισθήματος αλλά ακόμα πιο υπέρ στον διαχειρισμό του.
Ναι,είναι δικαίωμά σου να τα κρατάς για σένα,να τα προσφέρεις σε όποιον θες κ αφού δεις ότι τα αξίζει,τα αναγνωρίζει,τα σέβεται που δεν τα κακοποιεί είτε αγνοώντας τα,είτε εκμεταλεύοντάς τα,είτε...κ.λ.π. γιατί είναι πολύτιμα διαμαντάκια της ψυχής σου κ θέλουν ανάλογη φροντίδα.
Ο συναισθηματισμός είναι μέσα μας,είναι ένα πολύτιμο χάρισμα κ αυτό μπορούμε να το δούμε πιο έντονα αν μάθουμε να τον χρησιμοποιούμε προς όφελός μας.
Αν συμπεριφερόμαστε στα συναισθήματα μας με σεβασμό κ τα μοιραζόμαστε-προσφέρουμε σε ανθρώπους που αξίζουν την ομορφιά τους κ πρώτον κ καλύτερο τον εαυτό μας....
Τα αληθινά πράγματα, πονάνε.
Τα αληθινά πράγματα γεννάνε πολλά συναισθήματα.
Τις στιγμές εκείνες καλή μου Ανοιξη, κανένας δεν μπορεί να σου τις στερήσει.
Υποφέρω κι εγώ από την ανάμνηση μιας απώλειάς μου και σκέφτομαι αυτό.
Παρά το πόσο πληγώθηκα, θα θυμάμαι τα πάντα με αγάπη και στην χούφτα μου θα κρατώ με ευγνωμοσύνη τις στιγμές ευτυχίας που έζησα.
Άνοιξη…. Η ευαισθησία είναι βαρύ φορτίο, πολύ βαρύ μα και πολύτιμο γι΄αυτόν που το κουβαλά.
«Πεσμενα πολλα φυλλα κατω στην ασφαλτο, χρωματιζουν την ψυχη μου με τα φθινοπωρινα χρωματα...κοκκινο, κιτρινο, πρασινο, καφε...περπατω αναμεσα τους και ο ηχος τους αντηχει στα αυτια μου, γνωριμος αλλα και τοσο καινουριος...Αφοσιωθηκα και ακουσα να μου λεει εισαι ελευθερη, γινε ελευθερη, οπως εμεις απελευθερωθηκαμε απο τα δεσμα του δεντρου...ειναι ομορφα να πετας απο εδω και απο εκει και να χαριζεις στα παιδια ομορφες στιγμες, καθως μαζευουν στη χουφτα τους οσα απο εμας μπορουν για να χαρουν μετα με την πτωση μας καθως μας πεταν ψηλα και αυτα μες στη μεση...σταματησα και κοιταξα ψηλα και ειδα τα δεντρα πανω μου να αγκαλιαζονται...ναι δεξια και αριστερα μου ειχα δεντρα και μπροστα μου μονο φυλλα...λαμπυριζαν σαν χρυσο...εζησα εκεινη την στιγμη που κανουν ενα συγγραφεα η εναν ζωγραφο/καλλιτεχνη να θελει αμεσως να αποθανατισει την σκηνη...Μα εγω δεν χρειαζομαι κατι για να μου την θυμιζει, γιατι θα την εχω στην καρδια μου και απο εκει θα φυγει μονο οταν εγω την διωξω και αυτο δεν θα το κανω ποτε, γιατι μου εδωσε τοσα πολλα...»
Με έκανες να δακρύσω από συγκίνηση…. Η γλυκιά έκσταση που βίωσες, η επαφή με την ίδια την φύση, έχουνε γίνει μέρος όλα αυτά των λόγων σου, γιατί πρόκειται για λόγια που ακτινοβολούν και που είναι ικανά να κάνουν μια ψυχή να ανατριχιάσει….
Καλή μου Άνοιξη, πόσο τυχερή είσαι που έχεις το χάρισμα της βαθιάς ευαισθησίας, πόσα μπορείς να βλέπεις και να ακούς…
«αφου δεν εχει μεινει κανεις αλλος για να δοσεις τα τοσα πολλα που νιωθεις και αισθανεσαι, γιατι νιωθεις μονος, εισαι μονος σου απομενει μονο να τα χαρισεις στον εαυτο σου που ειναι ο μονος που δεν θα σε αφισει ποτε...να χαιδεψεις λιγο μονος την καρδια και την ψυχη σου, γιατι δεν το κανει κανεις άλλος»
Άνοιξη…. Η μοναξιά σου είναι κάτι ευλογημένο. Κι ας πονάει. Κι ας μην την διάλεξες.
Ήρθε η ώρα να ακούσεις τους χτύπους της δικής σου καρδιάς, το τραγούδι της δικής σου ψυχής, να σε αγαπήσεις, όσο ποτέ άλλοτε! Και στο μυστήριο τούτο, δεν χωράνε άλλοι… Μόνο εσύ, τα κιτρινωπά φύλλα και ο χρόνος…
Γράφει η Άρσι… « και μετά προχωράμε…. Στη γοητεία της προσφοράς του ξεχασμένου εαυτού μας»… Πόση δύναμη έχουν τούτα τα λόγια.
Έτσι είναι. Εκεί, στο καλύβι της μοναξιάς και την απομόνωσης, αναδύεται από μέσα μας ο ξεχασμένος εαυτός, ζωγραφισμένος με μελωδίες ολοδικές μας και με μια λάμψη συμπαντική.
Έχει γοητεία τόση και για μας τους ίδιους… μέχρι να τον προσφέρουμε πάλι, μέχρι να τον χάσουμε πάλι, μέχρι να τον ξαναβρούμε, έως ότου η ανάγκη για μοίρασμα και επικοινωνία μας καθορίσουν πάλι… Ένας κύκλος λοιπόν, όμοιος με εκείνον που διαγράφουν οι εποχές.
Όσον αφορά τον συναισθηματισμό, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα εύστοχα λέει η Άρσι μας…
Το να είσαι δυνατή δεν σημαίνει να προδώσεις αυτό το κομμάτι του εαυτού σου, αλλά το να μάθεις να σε προστατεύεις από τους άλλους, μένοντας ακέραιη μέσα σου καλή μου.
¨Είμαστε όλοι δίπλα σου : )
Arsi σε ευχαριστω τοσο πολυ...
Ειδικα γιαυτα σου τα λογια ,,....Επίσης μια κακή του πλευρά είναι να θολώνει το πεδίο,την αντικειμενικότητα μιας κατάστασης,να δονεί υπέρμετρα έντονα σε μια δύκολη κατάσταση....,,
Εχεις τοσο δικιο, αλλα πες μου πως τα διαχειριζεσαι τα συναισθηματα;;;Λες μεχρι εκει θα νιωσω και τελειωσε η λες ως εδω φτανει πια να νιωθω;;;Ειναι τοσο δυσκολο αυτο μακαρι να μπορουσα να το κανω...Επειδη ακριβως βαρεθικα να νιωθω και επειδη δεν εχω την δυναμη να το ρυθμισω η καλυτερα δεν ξερω πως ρυθμιζεται δεν ειναι πιο καλα να προσπαθησω να μην νιωθω για τους αλλους παρα μονο για μενα;;
Ναι ξερω ειναι πολυ ομορφο χαρισμα, αλλα με εχει πληγωσει τοσο πολυ....Δεν κανω σχεσεις γενικα επειδη θελω να εχω κοσμο γυρω μου, τον εχω μπολικο, απλα διαλεγω με ποιους θελω να ειμαι φιλη και τους αγαπαω με την αληθινη εννοια της λεξεως...Εχω φιλους, δικους μου ανθρωπους γυρω μου 20 χρονια και ειμαι μολις 26...Το λεω αυτο για να σας δειξω οτι υπαρχουν ανθρωποι που με αγαπησαν γιαυτο που ειμαι και γιαυτους θα παραμεινω αυτη που γνωρισαν, αλλα και να αλλαξω δεν θα με παρεξηγησουν απλα γιατι με ξερουν και με αγαπουν οπως και να ειμαι...Δεν θελω αλλο να νιωθω και να αγαπω ατομα και καταστασεις που δεν ειναι αληθινα απεναντι μου και να κλαιω για εκεινους που δεν μπορεσαν να δουν στην ψυχη μου...Το μεγαλο μου λαθος ειναι ισως οτι προσπαθω να δω το καλο σε καθε ανθρωπο και δεν σταματαω να ελπιζω και οταν βλεπω κατι που δεν ειναι σωστο φτανω μεχρι τα ακρα μεχρι να μην αντεξω αλλο και να πεσω αποτομα....Πεστε μου τωρα δεν αξιζει να μην ειμαι τοσο συναισθηματικη;;;...Γιατι να κανω πραγματα που στεναχωρουν και πιεζουν εμενα απλα για να μην κανω να νιωσουν ασχημα η πιεσμενη οι αλλοι....Μηπως τελικα δεν ειμαι ευαισθητη αλλα φοβαμαι την απορριψη;;; Ποσο πληγωνει η απορριψη απο τους ανθρωπους που αγαπας η ενιωσες κατι αληθινο!!!
Βειρτ μου,
Να θυμασαι και να κρατησεις ολες εκεινες τις ομορφες και γλυκες στιγμες, ειναι δικες σου...ειναι αυτες απο τις οποιες θα αντλησεις δυναμη και κουραγιο...
Δεν εχω μαθει να προστατευω τον εαυτο μου γιατι παντα πιστευα μονο στο καλο, οτι κανεις δεν θα μου κανει κακο, κανεις δεν θα θελει να με δει να υποφερω και θα κανει τα αδυνατα δυνατα να με βοηθησει...εκανα λαθος, εκρινα με αυτα που θα εκανα εγω....παντα ειχα επλιδα να με συντροφευει στο δρομο μου...δεν την θελω ουτε αυτη, μονο για μενα θα την κρατησω ωστε καποια στιγμη να δω το φως και παλι ολοκαθαρο....Πως θα διωξω ολες αυτες τις βαριες ευθυνες που μου ριχνω;;;Ειναι αβασταχτο αυτο που κανω τωρα σε μενα...Ποναω τον εαυτο μου για να ξυπνησει απο το ονειρο που νομιζε πως ζει, να τον ξυπνησω να δει καθαρα τον εφιαλτη του κοσμου, να καταλαβει επιτελους οτι δεν εχει νοημα να νιωθει για αλλους πια...νοημα εχει να νιωθει και να αγαπα τον εαυτο του...
Τι κριμα που δεν ζω σε αλλη εποχη....δεν ειναι αυτος ο κοσμος για μενα...
Σε ευχαριστω γλυκια μου...Οποτε θελεις γραψε μου...
Ax γλυκιά μου άνοιξη μακάρι να υπήρχε ένα κουμπάκι που να ρυθμίζει τα συναισθήματά μας...!!!!!Quote:
Originally posted by anoiksi
Arsi σε ευχαριστω τοσο πολυ...
Ειδικα γιαυτα σου τα λογια ,,....Επίσης μια κακή του πλευρά είναι να θολώνει το πεδίο,την αντικειμενικότητα μιας κατάστασης,να δονεί υπέρμετρα έντονα σε μια δύκολη κατάσταση....,,
Εχεις τοσο δικιο, αλλα πες μου πως τα διαχειριζεσαι τα συναισθηματα;;;Λες μεχρι εκει θα νιωσω και τελειωσε η λες ως εδω φτανει πια να νιωθω;;;Ειναι τοσο δυσκολο αυτο μακαρι να μπορουσα να το κανω...Επειδη ακριβως βαρεθικα να νιωθω και επειδη δεν εχω την δυναμη να το ρυθμισω η καλυτερα δεν ξερω πως ρυθμιζεται δεν ειναι πιο καλα να προσπαθησω να μην νιωθω για τους αλλους παρα μονο για μενα;;
..................
....Μηπως τελικα δεν ειμαι ευαισθητη αλλα φοβαμαι την απορριψη;;; Ποσο πληγωνει η απορριψη απο τους ανθρωπους που αγαπας η ενιωσες κατι αληθινο!!!
η μάλλον υπάρχει μέσα μας κ η ρύθμιση γίνεται κάπως αυτόματα,μη συνειδητά.
Από ότι έχω καταλάβει ως στιγμής στη διαχείρηση τους ουσιαστικό ρόλο παίζει η αγάπη για τον εαυτό μας καταρχάς κ στη συνέχεια εξίσου σημαντική η αυτογνωσία.Το να έχεις δει μέσα σου ποιους επιλέγεις,γιατί,τι θες απ\'τους άλλους όπως επίσης κ πέρα απ\'τις προσωπικές σχέσεις,γενικότερα μια α συνειδητοποίηση της ζωής σου κ των πράξεων σου.
Σε μένα έγινε μια μόνιμη αλλαγή μετά από 3,5-4 χρόνια ψυχοθεραπείας.
Βέβαια έχω δουλειά ακόμα γιατί έχουν μείνει συγκεκριμένες καταστάσεις που πυροδοτούν επίσης συγκεκριμένες έντονες συναισθηματικές καταστάσεις αλλά αυτό ξεφεύγει απ\'την απλή διαχείρηση του συναισθήματος,σε μένα \'παίζουν΄ βιώματα που με έχουν στιγματίσει οπότε κ \'αρρωστήσει\' πές το κ έτσι...
Ρωτάς αν είναι καλύτερα να πάρεις την εσωτερική απόφαση να μη νιώθεις για τους άλλους αλλά μόνο για σένα.Καθένας κάνει τις επιλογές του ανάλογα με το τι τον κάνει να νιώθει καλά...μπορείς όντος να πεισμώσει κάποιος τόσο πολύ μέσα του κ να κινητοποιήσει δυνάμεις που θα σβήσουν το συναισθηματισμό του ή την εξωτερίκευσή του τέλος πάντων,να τον θάψουν αλλά πιστεύεις ότι αξίζει μια ζωή χωρίς συναισθήματα για άλλους ανθρώπους?για όλους τους ανθρώπους?κ αν όχι για όλους για ποιους?πως τους διαλέγεις....
Την απάντηση την ξέρεις μόνο εσύ,ανάλογα με τι θες κ τι έχεις ανάγκη.
Φόβος απόρριψης κ όχι ευαισθησία?δλδ να έχεις ευαισθησία στην απόρριψη.....μήπως απλά έχεις πληγωθεί πολύ από μία απόρριψη?μήπως ένιωσες πρόσφατα προδωμένη?
Αν ναι κοίτα να σε φροντίσεις πρώτα απ\'όλα.δώσε αγάπη σε σένα να γλυκάνεις,να γιατρέψεις την πληγή σου κ μετά σκέφτεσαι για το τι θα κάνεις από δω κ πέρα κ τι θες απ\'τη ζωή σου.Επικεντρώσου ένα διάστημα σε σένα....
Όλα θα πάνε καλά:) είναι πολύ θετικό που νιώθεις τόσο έντονη την επιθυμία να δώσεις στον εαυτό σου:)
Kάντο κ όσο πιο πολύ θα τον αγαπάς τόσο αυτός θα σου δείχνει το δρόμο της προσωπικής σου ευτυχίας:)τόσο θα ξεδιαλύνει το τοπίο κ θα φανερώνονται οι απαντήσεις για τα ερωτήματά σου κ τότε θα δεις κ όλα αυτά που ρωτάς σήμερα....
Υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σου,καθαρό,ανέγγιχτο κ μέσα απ\'την αγάπη για σένα θα πλησιάζει όλο και πιο πολύ κοντά σου για να σε οδηγεί.Ένα \'σοφό΄,δικό σου κομμάτι.
Ναι ειναι μεγαλη η επιθυμια μου να δωσω πραγματα στον εαυτο μου....τοσο καιρο δεν τον κοιταξα και ειμαι ευτυχης πραγματικα που το νιωθω....ισως φταιει και το γεγονος οτι νιωθω γενικα την απορριψη στην ζωη μου (παρολο που πιστευω αν με γνωριζες θα ελεγες οτι λεω βλακιες...), ετσι το νιωθω ομως εγω, πιθανο γιατι δεν ειμαι φιλη μαζι του, γιατι δεν το αγαπω...Μονο ομως αν αγαπας τον εαυτο σου μπορεις να πετυχεις πραγματα, γιαυτο και εχω αυτην την μεγαλη αναγκη να δωσω πραγματα...Θελω να τον κανω πιο καλο, πιο ποιοτικο...και δεν θελω να το κανω με την βοηθεια καποιον, πιστευω οτι αν θελεις κατι στο βαθμο που δεν εξαρταται απο αλλους μπορεις να το καταφερεις αν πεισμωσεις...Ναι δεν λεω θα ηταν βοηθεια, αλλα οταν θα με ξαναδημιουργησω θα πω οτι ειμαι αυτοδημιουργητη χαχα....αποφασισα να παρω λιγο διαστημα για μενα....θελω να ζησω λιγο μονη μου, η μοναξια ειναι πολλες φορες δημιουργηκη...Θελω να μαθω πραγματα (πχ. Αγγλικα), χρειαζομαι να στραφω στην τεχνη, στην φιλοσοφια, στην ψυχολογια και στην κλασσικη λογοτεχνια (απο αυτην θα αντλω την δυναμη μου, εφοσον επιλεγω την μοναξια μου με εχει ξαναβοηθησει αλλοστε)...και τελος και με την αλλαγη της δουλειας μου (ευχομαι το Δεκεμβρη) ισως νιωσω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση...το μονο που ευχομαι ειναι να καταφερω να τηρησω αυτο το προγραμμα, να κανω το μεγαλυτερο δωρο στον εαυτο μου....
Σε ευχαριστω Arsi τοσο πολυ, μου δινουν πολυ δυναμη τα λογια σου...ειναι μεσα απο την καρδια σου....ασχετο ο Οσκαρ Ουαιλντ μετραει, αλλα το μονο που καταφερα να διαβασω ειναι το πορτρετο του Ντοριαν Γκρει...Ποιο θεωρεις ως το καλυτερο;;;Να το παρω για διαβασμα;;;Μιας και ειδα οτι σου αρεσει...Δεν εχω και πολυ ιδεα...Τωρα διαβαζω ακομα τον ηλιθιο του Ντοστογιεφσκι, βασικα εδω και πολυ καιρο αλλα ειναι ατελειωτο το ατιμο σχεδον 1000 σελιδες...ελεος..χαχα..τι αποψη εχεις με αυτα που εχω σκοπο να κανω;;;Τα θεωρεις μηπως υπεκφυγη απο τα πραγματα που με απασχολουν;;;Εγω τα βλεπω ως δρομο να βρω την ηρεμια μου...και το κυριοτερο να μην σκεφτομαι συνεχως τα ιδια και τα ιδια...
Υπάρχει ένα κομμάτι μέσα σου,καθαρό,ανέγγιχτο κ μέσα απ\'την αγάπη για σένα θα πλησιάζει όλο και πιο πολύ κοντά σου για να σε οδηγεί.Ένα \'σοφό΄,δικό σου κομμάτι.
Μου αρεσε πολυ αυτο που ειπες, θελω να ψαξω να το βρω αυτο το κομματι...
Να εισαι καλα...Μου εδωσες δυναμη ωστε να μπορεσω να βγω εξω αισιοδοξη....και ευχομαι να περασω καλα...Σε ευχαριστω πολυ...Συνεχισε να μου μιλας ειναι αληθινα τα λογια σου...και αν δεις καμια φορα οτι βλεπω λαθος τα πραγματα η σκεφτομαι λαθος μην διστασεις να μου το πεις, μονο ετσι εξελισσομαστε...Καλο βραδυ...
Άνοιξή μου διαβάζοντάς σε μου ήρθε μια πολύ θετική αίσθηση!
Πολύ χαίρομαι:):)
Mου άρεσαν τα λόγια σου,η δύναμή σου,η αισιοδοξία σου,τα σχέδια σου κ γενικώς το ότι βλέπω την ανταπόκριση της αγάπης που έδειξες στον εαυτό σου!
Κάθε μέρα έρχεστε κ πιο κοντά:)συνέχισε έτσι:)
Το κομμάτι αυτό ήδη άρχισε να σου μιλάει με τα όνειρα που κάνεις κ τους στόχους,για σένα κ για την ευτυχία σου:)
Λοιπόν δυστυχώς δεν έπεσες καθόλου σε βιβλιοφάγο!Δεν έχω σημαντική ιδέα από βιβλία,ούτε απ\'τον Όσκαρ Ουάιλντ(την υπογραφή μου τη διάβασα τυχαία κάπου στο διαδίκτυο).....αλλά υπάρχουν άτομα στο φόρουμ που διαβάζουν αρκετά κ πιστεύω ότι μπορούν να σου προτείνουν.Υπάρχει κ σχετικό θέμα στα γενικά.
Κ φυσικά σου εύχομαι να περάσεις πολύ καλά σήμερα,όπως σου αξίζει:)
φιλιά,θα σου ξαναγράψω ...τώρα είμαι λίγο βιαστική κ γω....
Πάντως χάρηκα ειλικρινά διαβάζοντας το μνμ σου
α και μην ανησυχείς αν τηρήσεις το πρόγραμμα,όσο θα είσαι συνεπής στην αγάπη κ τη φροντίδα του εαυτού σου...το πρόγραμμα θα μπαίνει κ θα τηρείται αυτόματα,χωρίς δυσκολία...
καλά να περάσεις κ πάλι!!
Παντα στη ωρα μου και παντα συνεπης...τωρα βγαινω μαζι με τα φαντασματακια...χαχα...Ηappy Hallowen λοιπον και καλο υπολοιπο....
Οπως πετανε τα πουλια σε σμηνη απο χωρα σε χωρα, θα πεταξω και εγω απο τα γνωριμα στα αγνωστα μερη, παρεα με ολα τα ομορφα που μου εδωσε ζωη...Μια θα πεταω ψηλα να δω μεχρι που μπορω να φτασω, μια χαμηλα για να βλεπω την ομορφια του κοσμου....και θα κανω ονειρα πως θα ειναι σε αυτα τα ξενα μερη....ονειρα, ελπιδα, πιστη θα με συντροφευουν, γιατι οποιος δεν τολμα δεν θα κερδισει και τιποτα ομορφο, δεν θα κερδισει χαρα και ολοκληρωση...Η καρδια μου θα μεινει παντα αγνη αλλα και με ενα παραπονο, ενα γιατι οσο μακρυα και αν προσπαθησω να πεταξω, θα περιμενω μια αληθεια ξανα...Δεν θα ξεχασω, ποτε δεν ξεχασα....Θα σου χαμογελαω και ας δεν εμεινε τιποτα πια να αγαπω και να ελπιζω οπως θα ηθελα εγω....
Καλο μηνα σε ολους........
Τι κριμα που δεν ζω σε αλλη εποχη....δεν ειναι αυτος ο κοσμος για μενα...
O καθένας μας δίνει σχήμα στην Ύπαρξη \'Ανοιξη.
Έτσι κι εσύ, θα της δώσεις το δικό σου και θα βρεις τον τρόπο μέσα στον Κόσμο να χωρέσεις τον δικό σου κόσμο,
να ανασαίνεις ελεύθερα μέσα του...
Δεν είσαι η μόνη ρομαντική κι ευαίσθητη ψυχή, υπάρχουν τόσες άλλες γύρω σου γλυκιά μου...
Αρκεί να δίνετε τα χέρια, να όπως κάνουμε εμείς νοητά ανα μεταξύ μας, και έτσι στήνονται επι γης όμορφοι κήποι, μυρωδάτοι, μικροί παράδεισοι :)
Όσο για το συναίσθημα που σε κυριεύει σαν θύελλα κι αναρωτιέσαι πως να το χωρέσεις στο σώμα και στο μυαλό σου, θα βρεις τρόπους καλή μου...
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και εμπιστεύσου την εξέλιξή του.
Κάθε εμπειρία είναι εφαλτήριο αυτής της εξέλιξης όταν υπάρχει θέληση.
Καλό μήνα και σε σένα!
:)
Καλημερα φιλη μου,
Δεν παει να πει οτι δεν ειναι ωραια και τωρα εδω σε αυτον τον κοσμο, αλλα δεν θα ηταν πχ.ωραια να ζουσα στην εποχη τον ιπποτων φερυπειν;;;χαχα...ξερω οτι σε οποια εποχη και να ζουσα παλι κατι θα ειχα να πω...ετσι ειμαστε οι ανθρωποι δεν ειμαστε γενικα με τιποτα πληρης ευχαριστημενοι δεν συμφωνεις;;
Το ξερω, σιγουρα υπαρχουν και αλλες ρομαντικες και ευαισθητες ψυχες και σιγουρα και πιο πολυ απο μενα...ακριβως αυτο ομως ας δωσουμε ολοι εμεις τα χερια μας να δημιουργησουμε εναν αλλο κοσμο ομορφο και αγνο...
,,Κάθε εμπειρία είναι εφαλτήριο αυτής της εξέλιξης όταν υπάρχει θέληση,,
Συμφωνω μαζι σου
http://www.youtube.com/watch?v=Tuz7QTRi3fk&feature=quicklist
τελειο κομματι με αψογες φωνες....ακουστε.....!!!!
Κέρασέ με ποτήρια γεμάτα,
κι αν μεθύσω γιατί να σε νοιάζει;
Από μένα το σήμερα κράτα
κι ασ\'το χτες στο ποτό να βουλιάζει.
Κέρασέ με ποτήρια να πίνω,
και να θες δε μπορείς να με νιώσεις.
Επιλέγω -νομίζω- και δίνω
εαυτό, κι αν δε θες μην πληρώσεις.
Κέρασέ με ποτήρια με λήθη,
στην υγειά σου να πιω άσπρο πάτο.
Μας τελείωσε το παραμύθι
κι από δω δεν πηγαίνει πιο κάτω.
ετσι επειδη ειναι σαββατο και δεν γουσταρα για αλλη μια φορα να βγω...
Σάγαπώ κι αγαπώντας σε,σε περιέχω.
Στο εδώ είναι το παντού και στο καθετί τα πάντα.
Είμαι ήσυχη και κίνδυνο δεν έχω.
Γιατί τον πόνο και τη χαρά αρχίζω να τη δέχομαι με την ίδια ευγνωμοσύνη,
το μικρό και το μεγάλο με την ίδια έκπληξη κι όλα τα πλάσματα
ν\' αποδέχομαι με τον ίδιο σεβασμό, ακόμα κι εμένα.
Το τίποτα και το όλα αρχίζω να κοιτώ σαν όψεις του ίδιου νομίσματος
που δίχως τη μιαν όψη είναι κίβδηλο.
Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα!
Και θα λυτρωθώ από σένα αγαπώντας σε περισσότερο,
με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περίσσια.
Θα σ\' αγαπώ τόσο που δεν θα σ\' απαιτώ δικό μου.
Να είσαι μόνο καλά εσύ χωρίς να ψάχνομαι πόσο καλά είμαι εγώ
από το καλά σου.
Ακόμα κι αν κοντά σε άλλην είσαι καλά, εγώ πάλι θα χαίρομαι
όπως να ήσουν μαζί μου.
Ούτε και γράμματα έχω ανάγκη να σου γράφω πια.
Υπάρχω μόνο και σ\' αγαπώ κι αυτό το \"σ\' αγαπώ\" μου που δεν έχει ανάγκη
καμιά ούτε καν γι ανταπόδοση, θα πλημμυρίσει, θα γεμίσει
με τον κυματισμό του τον κόσμο όλο,
θα έρχεται και σε σένα κι εσύ θα μπορείς, όποτε θες, να τ\' ακούς.
Φτάνει να το θες.
Σ\' αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι,
είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι.
Είμαστε στο παντού και στο πάντα τώρα που σ\' αγάπησα
κι η αγάπη μου μας κάνει αδιαίρετους.
Εσύ καλέ μου μου δίδαξες σκληρά την καταστροφή του να σ\' αγαπώ λίγο.
Το λίγο ανοίγει ρωγμές να γλιστρά μέσα ο ακόρεστος εγωϊσμός,
να σ\' απαιτεί, να σε διεκδικεί.
Η αγάπη δεν είναι κατά περίσταση, η αγάπη είναι άνευ όρων,
δεν παζαρεύει δούναι και λαβείν, η αγάπη είναι έξοδος
γιατί το εγώ το κάνει εσύ και σε λυτρώνει.
Όχι καλέ μου , εσύ δεν τελειώνεις, το τέλος σου δεν έχει τελειωμό.
Τα πράγματα δεν τελειώνουν έτσι εύκολα όπως το λέμε,
τα πράγματα μεταλλάζονται κι εγώ τώρα μεταλλάζω
τον απάνθρωπο έρωτά μου σ\' αγάπη φιλάνθρωπη.
Δε θέλω να μιλώ άλλο για μένα.
Οι λέξεις είναι φυλακή, κατακρατούν τα δεύτερα και τους ξεφεύγει
το κύριο που πετά πέρα σαν ήχος καμπάνας που σε τίποτα δε φυλακίζεται.
Οι λέξεις ταριχεύουν το ζωντανό και δεν το αφήνουν να περπατήσει.
Σ\' αγαπώ πια τόσο που δεν σ\' έχω ανάγκη.
Σ\' αγαπώ τόσο που σ\' απαλάσσω από μένα.
Σ\' αγαπώ αληθινά και δε σε φοβάμαι!
Αρχίζω να εμπιστεύομαι τη ζωή και να μην έχω αγωνία.
Ζωή δεν είπαμε πως είναι το άλλο όνομα της αλήθειας;
Οι λέξεις είναι ξένα σώματα.
Μ\' ενοχλούν.
Μπορώ πια να σωπάσω.
ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ
Bitte
Hermann Hesse
Wenn du die kleine Hand mir gibst,
Die so viel Ungesagtes sagt,
Hab ich dich jemals dann gefragt,
Ob du mich liebst?
Ich will ja nicht, dass du mich liebst,
Will nur, dass ich dich nahe weiß
Und dass du manchmal stumm und leis
Die Hand mir gibst.
ΠΡΟΤΣΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ
Δεν είμαι τίποτα
Είμαι το τελευταίο μηδενικό
μέσα στην επανάστασή μας
φώναζε ενθουσιασμένος
ο καλλιτέχνης
Και οι άλλοι επαναλάβανε
Δεν εισαι τίποτα
Είσαι το τελευταίο μηδενικό
στην επανάστασή μας
Τότε απογοητεύτηκε
θα περπατησω στην σιωπη
να ακουσω τα βηματα σου,
θα περπατησω στη σιωπη
να βρω τον δρομο σου,
θα περπατησω στη σιωπη
να ξαναβρω τα ονειρα μου
που χαθηκαν στα ανυκουστα λογια,
θα περπατησω στη σιωπη
ισως και ακουσω σοφα λογια,
θα περπατησω στη σιωπη
ελπιζοντας
δεν μπορω να κανω και αλλιως...
http://www.youtube.com/watch?v=SW8qVNyXaVU