Γιατι προσελκυω μονο τοξικους;

Το σημαντικότερο είναι, ακόμα κι αν έχεις πέσει σε τοξικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν κάποιοι σου φέρθηκαν σκάρτα, να μην το βάζεις κάτω. Πάντα μπορείς να βρεις φίλους ακόμα και στη δουλειά, αλλά να προσέχεις τον πρώτο καιρό μη σε εκμεταλλευτούν και σε "ρίξουν" ή σου φορτώσουν όλη τη λάντζα. Είναι μια συνήθης πρακτική "παλαίουρων" όταν βλέπουν πρόθυμο πρωτάρη εργαζόμενο.

Σε πολλούς συμβαίνει και άκουσες και το άλλο κορίτσι που είναι στην ίδια ηλικία με εσένα ότι κι εκείνη περνάει τα ίδια. Η απομόνωση, η μοναξιά και η τοξικότητα είναι δυστυχώς γνωρίσματα αυτής της γενιάς, γιατί συνηθίζετε στη μοναξιά, στο "εξ αποστάσεως", στην οθόνη και αυτό το βλέπω με τα ξαδέρφια μου που είναι γύρω στα 20-25.
Και φυσικά είναι κλειστοί χαρακτήρες, αφού κοινωνικοποιήθηκαν μέσω insta και κομπλάρουν στο "από κοντά".

Δεν ξέρω αν η ψυχοθεραπεία είναι λύση για όλα, εγώ προσωπικά είμαι αρνητική. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει τους μηχανισμούς να ξεπεράσει ό,τι δυσκολία και τοξικότητα συναντά με τις δυνάμεις του. Σου λέω τι πιστεύω για εμένα. Τις προσωπικές μου απόψεις δεν προσπαθώ να τις επιβάλλω στους άλλους και δε θα αποθάρρυνα ποτέ κάποιον που θέλει να στραφεί στην ψυχοθεραπεία, πιστεύοντας ότι θα βοηθούσε γιατί κάθε άνθρωπος αισθάνεται διαφορετικά.

Αν έχεις αδέρφια μπορείς να βγαίνεις μαζί τους ή τις παρέες τους, έστω και ως προσωρινή λύση, γιατί με τα αδέρφια έτσι κι αλλιώς έχεις επικοινωνία και αποφεύγεις την τοξικότητα. Αυτά πώς τα πάνε με την τοξικότητα και τις φιλίες;

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Για να το λες μαλλον ετσι θα ειναι...

---

Όχι δεν είναι έτσι επειδή το λέει κάποιος, οτι και να ακούς εδω μέσα να το σκέφτεσαι και να το φιλτράρεις, είσαι μοναδική περίπτωση όπως όλοι μας, δεν είμαστε ειδικοί σε κανένα θέμα για να σου υποδείξουμε τη μοναδική αλήθεια,όλοι έχουμε τα δικά μας και υποτίθεται στο φόρουμ αλληλοβοηθιόμαστε με κάποιο τρόπο, πρώτα να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Αα επισης εκανα το λαθος να απομακρυνθω απο μια κοπελα στο τμημα μου που ηταν πολυ καλουλα (δεν καναμε ιδιαιτερη παρεα αλλα με ειχε προσεγγισει πολυ ομορφα) για μια αλλη ηλιθια η οποια με παρατησε στο τελος. Αν και η κολλητη αυτης της καλουλας ηταν λιγο οτι να ναι και με εκραζε στο μισο τμημα απο οτι ειχα καταλαβει. Οποτε παλι δεν ξερω τι θα καταφερνα. Δεν ξερω ειναι σαν ολα να πηγαινουν εναντιον μου. Σαν να μην ειναι γραφτο να εχω ουτε μια παρεα οσο και να προσπαθω. Επισης εχω αλλαξει περιβαλλοντα. Δεν ειναι οτι ολοι ηταν σκατα σε ενα σχολειο, πηγα στο αλλο και ολα καλα. Παντα και παντου ηταν περιεργα για μενα. Αρα εγω φταιω για ολα.

---

Quote:

---

Originally Posted by Idkwhattosaytho

Μια κοπελα μονο ειχε προσπαθησει λιγο να με προσεγγισει αλλα εκανε παρεα με μια κοπελα που με εκραζε και εγω τοτε εκανα παρεα με μια αλλη κοπελα (η οποια μου συμπεριφεροταν απαισια αλλα δεν ηθελα να μεινω μονη μου) και μια αλλη που εν τελει με παρατησε, και το καταλαβα τωρα που εβλεπα κατι παλια μηνυματα. Της εστειλα μηνυμα αλλα ειπε οτι δεν θελει να κανουμε παρεα. Καταλαβαινετε εχει περασει καιρος τωρα οποτε... Και εγω στη θεση της μπορει να εκανα το ιδιο γιατι θα ενιωθα οτι ο αλλος δεν με εκτιμαει. Εγω την εκτιμουσα παντα απλα ετυχε να χαθουμε γιατι αυτη εκανε παρεα με αυτη που με εκραζε. Και γενικα δεν με προτιμουσε σαν παρεα απλα με συμπαθουσε.

---

Εδώ πάντως από αυτά που λες, αγνόησες αυτήν που σου φερόταν καλά, ενώ συνέχισες να κάνεις παρέα με κάποια που δε σου φερόταν καλά... Γιατί;; Αυτό μπορεί να είναι ένας λόγος, ότι δηλαδή κάπως πλησιάζεις και κολλάς με άτομα που δε σου φέρονται καλά. Άρα μπορεί να χρειάζεται να εξασκηθείς και στο να φεύγεις από σχέσεις.
Επίσης, θυμάμαι κι από εμένα, στην ηλικία που είσαι κάπως υπάρχει στο μυαλό μια 'αποκλειστικότητα' στις φιλίες, ότι δηλαδή εγώ κάνω παρέα με την τάδε, δε μπορώ να κάνω και με κάποια άλλη, γιατί μια ειναι η κολλητή μου. Αυτό, με την ηλικία, κάπως 'θα το βρεις μπροστά σου' και θα χρειαστεί έτσι κι αλλιώς να το δουλέψεις, αλλά αν το ξεκινήσεις από τώρα, ακόμα καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Το σημαντικότερο είναι, ακόμα κι αν έχεις πέσει σε τοξικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν κάποιοι σου φέρθηκαν σκάρτα, να μην το βάζεις κάτω. Πάντα μπορείς να βρεις φίλους ακόμα και στη δουλειά, αλλά να προσέχεις τον πρώτο καιρό μη σε εκμεταλλευτούν και σε "ρίξουν" ή σου φορτώσουν όλη τη λάντζα. Είναι μια συνήθης πρακτική "παλαίουρων" όταν βλέπουν πρόθυμο πρωτάρη εργαζόμενο.

Σε πολλούς συμβαίνει και άκουσες και το άλλο κορίτσι που είναι στην ίδια ηλικία με εσένα ότι κι εκείνη περνάει τα ίδια. Η απομόνωση, η μοναξιά και η τοξικότητα είναι δυστυχώς γνωρίσματα αυτής της γενιάς, γιατί συνηθίζετε στη μοναξιά, στο "εξ αποστάσεως", στην οθόνη και αυτό το βλέπω με τα ξαδέρφια μου που είναι γύρω στα 20-25.
Και φυσικά είναι κλειστοί χαρακτήρες, αφού κοινωνικοποιήθηκαν μέσω insta και κομπλάρουν στο "από κοντά".

Δεν ξέρω αν η ψυχοθεραπεία είναι λύση για όλα, εγώ προσωπικά είμαι αρνητική. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει τους μηχανισμούς να ξεπεράσει ό,τι δυσκολία και τοξικότητα συναντά με τις δυνάμεις του. Σου λέω τι πιστεύω για εμένα. Τις προσωπικές μου απόψεις δεν προσπαθώ να τις επιβάλλω στους άλλους και δε θα αποθάρρυνα ποτέ κάποιον που θέλει να στραφεί στην ψυχοθεραπεία, πιστεύοντας ότι θα βοηθούσε γιατί κάθε άνθρωπος αισθάνεται διαφορετικά.

Αν έχεις αδέρφια μπορείς να βγαίνεις μαζί τους ή τις παρέες τους, έστω και ως προσωρινή λύση, γιατί με τα αδέρφια έτσι κι αλλιώς έχεις επικοινωνία και αποφεύγεις την τοξικότητα. Αυτά πώς τα πάνε με την τοξικότητα και τις φιλίες;

---

Δεν τα εβαζα ποτε κατω. Τωρα τον τελευταιο χρονο μονο τα εχω βαψει μαυρα γιατι βαρεθηκα πια. Γενικα παντα ειχα μια ελπιδα. Σιγουρα παντα μπορεις να βρεις φιλους; Αφου ολοι προτιμουν τους παλιους. Αυτους που ηδη εχουν χρονια.
Ναι ισχυει... Πρεπει να γινουμε ολοι μια παρεα. Εγω, η rainbow και τα ξαδερφια σου χαχα.
Και εμενα δεν με βοηθησε ιδιαιτερα η ψυχοθεραπεια. Αλλα η μια δεν ηταν καλη και με την αλλη δεν ταιριαξα. Θα ηθελα να δωσω ομως και αλλες ευκαιριες.
Εχω 2 αδερφια αλλα με την αδερφη μου δεν εχουμε καλη σχεση. Επισης ουτε εκεινη εχει παρεες πλεον μονο το αγορι της. Και ο αδερφος μου ειναι 17. Εε δεν μπορω τωρα να ειμαι κοπελα στα 21 και να βγαινω με 17χρονους. Ειναι λιγο περιεργο... Αλλα γενικα με τον αδερφο μου εχουμε καλη σχεση. Το μικρακι μουυ. Το πως τα πανε με τις παρεες τα αδερφια μου ειναι μια μεγαλη ιστορια αλλα το σημαντικο ειναι οτι τωρα εχουν κατασταλλαξει και οι 2.

Quote:

---

Originally Posted by Ανεμονη

Όχι δεν είναι έτσι επειδή το λέει κάποιος, οτι και να ακούς εδω μέσα να το σκέφτεσαι και να το φιλτράρεις, είσαι μοναδική περίπτωση όπως όλοι μας, δεν είμαστε ειδικοί σε κανένα θέμα για να σου υποδείξουμε τη μοναδική αλήθεια,όλοι έχουμε τα δικά μας και υποτίθεται στο φόρουμ αλληλοβοηθιόμαστε με κάποιο τρόπο, πρώτα να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.

---

Ειρωνικα το ελεγα χαχα. Δεν μπορω πλεον να ασχοληθω με τον Τζιοβανι. Μου εχει σπασει τα νευρα σε πολλα διαφορετικα θρεντ χαχα. Οποτε δεν θα κατσω να απαντησω σοβαρα και να προσπαθησω να τον πεισω πια. Ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον παντως!

Quote:

---

Originally Posted by streidi

Εδώ πάντως από αυτά που λες, αγνόησες αυτήν που σου φερόταν καλά, ενώ συνέχισες να κάνεις παρέα με κάποια που δε σου φερόταν καλά... Γιατί;; Αυτό μπορεί να είναι ένας λόγος, ότι δηλαδή κάπως πλησιάζεις και κολλάς με άτομα που δε σου φέρονται καλά. Άρα μπορεί να χρειάζεται να εξασκηθείς και στο να φεύγεις από σχέσεις.
Επίσης, θυμάμαι κι από εμένα, στην ηλικία που είσαι κάπως υπάρχει στο μυαλό μια 'αποκλειστικότητα' στις φιλίες, ότι δηλαδή εγώ κάνω παρέα με την τάδε, δε μπορώ να κάνω και με κάποια άλλη, γιατί μια ειναι η κολλητή μου. Αυτό, με την ηλικία, κάπως 'θα το βρεις μπροστά σου' και θα χρειαστεί έτσι κι αλλιώς να το δουλέψεις, αλλά αν το ξεκινήσεις από τώρα, ακόμα καλύτερα.

---

Δεν την αγνοησα ακριβως. Μετα την καραντινα χαθηκαμε και σταματησαν ολα αυτα. Απλα σκεφτομαι οτι αν πριν την καραντινα ειχα δωσει περισσοτερη σημασια δεν θα συνεβαινε. Δεν κολλαω επιτηδες σε ατομα που δεν μου φερονται καλα απλα οταν καποιος δεν μου φερεται καλα δυσκολευομαι φουλ να ξεκοψω. Οποτε δυσκολευομουν να κοψω με αυτη την κοπελα και να παω στην αλλη οσο καλα και να μου φεροταν. Επισης αυτη μου φεροταν καλα αλλα η κολλητη της με εκραζε. Οποτε πως μπορουμε να ξερουμε οτι θα πηγαινε καλα ολο αυτο; Ηταν και αλλα στη μεση. Ωραια αφου υπαρχει αποκλειστικοτητα δεν θα τα καταφερω ποτε...