Quote:
Originally posted by Asterix
και μόνο το τρίτο παλληκάρι μου φερότανε σωστά. Αποφάσισα λοιπόν να διακόψω μαζί τους,διότι θεώρησα αυτοί δεν ήτανε φίλοι.Μετάνιωσα μόνο για το τρίτο άτομο,ήτανε ο μόνος εντάξει απέναντί μου.
Διάβασα προσεκτικά όλο το αρχικό μήνυμα. Δεν διάβασα καμμιά άλλη απάντηση ούτε δική σου ούτε άλλων. Αφού με αυτά που γράφεις έχω μια καλή \"εικόνα\". Κατ\' αρχή, σωστά κάνεις. Ξεκινάς ανάποδα, δεν ψάχνεις το καλό, αποφεύγεις το κακό.
Αλλά σ\' αυτό το μετάνιωσα, δώσε σημασία. Δεν αρκεί να μετανιώνουμε για κάτι, καλό είναι και να το διορθώνουμε. Με δυσκολία; Ίσως. Προτείνω να το κάνεις, εφόσον έτσι αισθάνεσαι.
Quote:
συνειδητοποίησα οτι δεν θα έκανα ποτέ παρέα μαζί τους.
όλοι κοιτάζανε την πάρτη τους και τον εαυτούλη τους.
Δώσε προσοχή σ\' αυτό, και δες καθαρά τι άνθρωποι ήταν.
Quote:
Πέρασα σε μία σχολή όπου εκεί πέρα στην αρχή έκανα μία πολύ ωραία παρέα.Γνωριζόμασταν μόνο λίγους μήνες και δέσαμε αμέσως.Με παίρνανε τηλέφωνο,καμία σχέση με το σχολείο δηλαδή.Και είμασταν και μεγάλη παρέα.Αλλά,μετά από λίγο καιρό τσακωθήκαμε μεταξύ μας,όλοι με όλους βασικά για παιδιάστικα πράγματα και η παρέα \"έσπασε\".Εγώ πήγα με άλλους 2 και οι υπόλοιποι όλοι μαζί.Και η χρονιά πέρασε οι μισοί να μην μιλάνε στους άλλους μισούς.
Kαι σ\' αυτή την περίπτωση, κάνε τις δικές σου επιλεγές. Σκέψου προσεκτικά, και προσέγγισε πάλι όσους θεωρείς ότι είναι κατάλληλοι για σένα. Άσχετα με τις διάφορες σχέσεις μεταξύ τους, εσύ δες αν γίνεται να υπάρξει κάποια σχέση με εσένα και κάποιους άλλους (μπορεί και καμμία).
Quote:
Άρχισα να βγαίνω από το σπίτι μόνο και μόνο για να πηγαίνω στην σχολή μου,που και εκεί τίποτα δεν ήτανε όπως παλιά.Στην συνέχεια,έκανα μία ακατανόητη επιλογή.Σταμάτησα την σχολή όπου είχα περάσει και αποφάσισα να πάω σε ενα ΙΕΚ για να κάνω φίλους,μίας και στην προηγούμε σχολή δεν άντεχα να μην μιλάνε οι μισοί στους άλλους μισούς.Ξέρω ότι είναι ακατανόητο να σταματάς μία σχολή για να πας σε μία άλλη για να κάνεις φίλους,αλλά το έκανα.
Προσωπικά σε εμένα δεν φαίνεται ακατανόητη η επιλογή.
Quote:
Μέσα σε αυτήν την διετία του ΙΕΚ όμως έβγαινα από το σπίτι μόνο και μόνο για να πηγαίνω στην σχολή,αφού δεν είχα παρέες για να βγαίνω και απομονώθηκα πλήρως από τον έξω κόσμο σε σημείο να φοβάμαι να κυκλοφορήσω στην γειτονιά μου,μην με δούνε παλιοί μου συμμαθητές και μου πούνε πού χάθηκα.Και έτσι τώρα έχω ένα είδος κοινωνικής φοβίας,αφού την σχολή την τελείωσα και από την στιγμή που κάθομαι μέσα στο σπίτι νίωθω άβολα.
Aυτό το σημείο ψάξε το πάρα πολύ. Γιατί εσύ νιώθεις άβολα μην σε δούνε οι συμμαθητές σου. Σωστά; Έτσι, φαίνεται να πιστεύεις ότι εσύ την \"πάτησες\" ενώ οι άλλοι όχι. Ψάξε το προσεκτικά μπορεί να μην είναι έτσι. Θα σου πω μια ιστορία δική μου πριν αρκετά χρόνια. Έννιωθα έτσι. Και ντρεπόμουν επίσης για παρόμοιους λόγους. Αρκετά χρόνια αργότερα συναντήθηκα με έναν παλιό φίλο/συμμαθητή. Μίλησα μαζί του, και διαπίστωσα ότι έγινε τόσο πολύ απατεώνας, σκληρός και ανόητος, που τα έχασα. Δεν τον ντρεπόμουνα πια. Μπορεί να φαινόταν ότι η ζωή του ήταν καλύτερη από τη δική μου (αυτό που ντρεπόμουνα) αλλά δεν ήταν. Μπορούσα πια να τον διαολοστείλω σε δευτερόλεπτα. Δεν το έκανα, αλλά πίστεψέ με δεν μπορούσα να ντρέπομαι πια μπροστά σε αυτό τον \"άνθρωπο\".
Έτσι, θα σου έλεγα, μην περιμένεις χρόνια για να δεις ποιούς ντρέπεσαι. Πλησίασέ τους, να δεις. Οι άνθρωποι που \"φεύγουν\" από κάποιον που είναι ειλικρινής, είναι πολύ χειρότερα, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν ούτε θέλουν να το δείξουν. Εσύ νομίζεις ότι εκείνοι είναι καλά, ενώ μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά πλησίασε έναν-έναν τους ανθρώπους. Και \"βλέπε\", βλέπε όσο πιο καθαρά, όσο πιο βαθειά μπορείς. Βλέπε γύρω σου τους ανθρώπους. Πρώτα αυτούς που γνωρίζεις. Κάνε αυτό που ίσως δεν έκανες παλιότερα. Ζώντας στη δική σου ευτυχία, δεν είχες λόγο να ψάξεις τους άλλους, για να δεις ποιά είναι η συμπεριφορά τους, γιατί είναι αυτή η συμπεριφορά τους. Κάνε το τώρα, και έχω την εντύπωση ότι θα εκπλαγείς.
Quote:
Τώρα,θεωρώ οτί ωρίμασα.
Το κακό όμως έγινε.
Τώρα πιστέυω οτι πρέπει να κάνω μία καινούργια αρχή στην ζωή μου.
Αλλά είναι δύσκολο.
Η ψυχολόγος που πάω μού είπε να μπω σε μία ομάδα εκεί στο κέντρο για να μπορέσω πάλι να ενταχθώ σιγά-σιγά και πάλι στο κοινωνικό σύνολο.
Πραγματικά, τώρα είναι πιο δύσκολο. Ο λόγος γιατί δεν πηγαίνεις κάπου όπως το σχολείο ή η σχολή. Όμως το πιο δύσκολο σημείο είναι η ντροπή που νιώθεις. Κάνε το πρηγούμενο και ίσως δεις καθαρότερα, ώστε δεν θα νιώθεις ντροπή πια.
Quote:
Επίσης,θα ήθελα να ρωτήσω εάν πιστεύετε ότι τα φάρμακα βοηθάνε.Παίρνω κάποια ομοιοπαθητικά,αλλά δεν έχω δει κάποια ουσιαστική διαφορά.
Aφού δεν έχεις δει διαφορά, δεν έχεις και τη δική σου απάντηση; Εδώ νομίζω ότι βλέπεις καθαρά. Πολλοί μπορούν να πουν ότι βοηθάνε. Μην ξεχνάς το ρητό: \"ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται\". Συγνώμη δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, έχω βρεθεί πολλές φορές σ\' αυτή τη θέση ;) Και φοβάμαι ότι θα ξαναβρεθώ!
Η δική μου εκτίμηση είναι πώς μόνο τα ηρεμιστικά βοηθάνε σε μια τέτοια περίπτωση. Φυσικά δεν βοηθάν στην ουσία, απλά σαν \"δεκανίκι\", σαν προσωρινό βοήθημα. Αλλά και το δεκανίκι χρήσιμο δεν είναι σε κάποιες περιπτώσεις;
Quote:
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και περιμένω τις απόψεις σας...
Kρίμα που οι ηλικίες μας διαφέρουν αρκετά. Γιατί πιστεύω ότι δεν θα είναι εύκολο να επικοινωνήσουμε πιο ουσιασικά μαζί. Αλλιώς θα ήθελα μια καλύτερη επικοινωνία μαζί σου. Ειλικρινά κρίμα!