"Υγιής επιθετικότητα"

Ένα ποίημα γραμμένο από μία νέα κοπέλα,ονόματι Μισέλ.

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις
που δε σκέφτομαι σαν εσένα,
ή που δε βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως,κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου
Εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.
Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις
τι θα είμαι-
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ...

Σκεφτείτε το πριν κρίνετε τα παιδιά σας.
Εμπιστεύομαι απόλυτα τα παιδιά μου
και είμαι βέβαιη πως θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμένα.
:)

Συμφωνώ με την άποψη ότι κάθε εποχή έχει τα χαρακτηριστικά της και πρέπει να τα σεβόμαστε και να μην την απαξιώνουμε.
Προσθέτω όμως: με κριτική σκέψη.

Να σεβόμαστε αλλά να κρίνουμε κιόλας και να μην τα βλέπουμε όλα ίσιωμα. Να μη σταματήσουμε να διακρίνουμε το φυσικό από το αφύσικο. Το καλής ποιότητας από το κακής ποιότητας.
Ας πάρουμε τη μουσική. Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβη, και άκουγα ροκ μουσική, οι άνθρωποι της μεγαλύτερης τότε γενιάς, κορόίδευαν ή στην καλύτερη περίπτωση, χαμογελούσαν με νόημα, αναρωτώμενοι, τί της βρίσκω.
Τώρα και εγώ αναρωτιέμαι τι βρίσκουν οι κόρες μου στον Ρουβά. Δεν λέω, έχει τα ταλέντα του ο άνθρωπος, στο χορό, στο χαμόγελο και στη παρουσία, αλλά ειλικρινά, δεν μπορώ να τον συγκρίνω με τα δικά μου ινδάλματα, τους doors, rolling stones, santana,....και όλη τη μουσική εκείνης της ευρύτερης εποχής. Από όποια μεριά και αν το πάρω.... Στιχουργικά, μουσικά, συνολικά (έκαναν μόνοι τους μουσική και στίχους),......
Μήπως, αν κοροϊδέψω τα γούστα των κοριτσιών μου, γίνω σαν και αυτούς, που τότε κορόίδευαν τα δικά μου?

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Ένα ποίημα γραμμένο από μία νέα κοπέλα,ονόματι Μισέλ.

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις
που δε σκέφτομαι σαν εσένα,
ή που δε βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως,κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου
Εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.
Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις
τι θα είμαι-
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ...

Σκεφτείτε το πριν κρίνετε τα παιδιά σας.
Εμπιστεύομαι απόλυτα τα παιδιά μου
και είμαι βέβαιη πως θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι από εμένα.
:)

---

Ρειν,
αυτα που γράφεις τα εχω στο μυαλό μου.
Πολυ ωραίο το ποιημα..
Nature,
Ξερεις τι κανω εγω?προσπαθώ να του θέσω και την αλλη οψη του νομίσματος.Ολοι λενε οτι ειναι πολυ μικρο για να καταλάβει ,εγω ομως ξέρω οτι στο μυαλουδακι του αυτο θα ειναι μια απαντηση και βλέπω οτι εμπιστεύεται τη γνώμη μου.Ειναι ενας συνεχής αγωνας..
Τι λετε ?να συνεχίσουμε την εποικοδομικη συζητηση μας?

χαχα.Ναι,αυτό ακριβώς nature.
Πρέπει να κάνουν τις δικές τους επιλογές.Το πάμε λίγο μακρύτερα,ελπίζω να μην ενοχληθεί η Φωτεινή.
Το ίδιο πρέπει να χαιρόμαστε όταν τα παιδιά μας κρίνουν.Δεν είναι υπέροχο να μπορούν να σε κρίνουν τα παιδιά σου;Δείχνει πως έχουν ξέχωρη ταυτότητα,και νιώθουν τόσο ασφαλή ώστε να μη σου την κρύβουν.:):)
Ας γίνουν αυτά οι κριτές μας,όχι εμείς οι δικοί τους.Ας τα αφήσουμε για μια φορά να μας βάλουν στη θέση μας,να μας απομυθοποιήσουν.Ας μην προσπαθούμε να τα εντάξουμε στο δικό μας σκεπτικό,να βγούμε από τη φοβερή μας σημαντικότητα.Τίποτε παραπάνω δεν ξέρω από τα παιδιά μου.Όσα σε διδάσκουν τα παιδιά κανένας μεγάλος ποτέ δε θα μπορέσει να σε μάθει.;)

Απλά θέλω να συμφωνήσω και εγώ με τις απόψεις σας.
Πιστεύω ότι τα παιδία έχουν πολύ μεγάλο ορίζοντα σκέψης και διορατικότητας και είναι σίγουρο πως τα παιδία μόνο αλήθειες μπορούν να ξεστομίσουν.
Προχθές ήμουν στο σταθμό του τραίνου με τον μικρό μου 3,5 ετών και έβλεπε την φωτεινή επιγραφή με τα λεπτά που απομένουν για να έρθει το τραίνο.
Και μου διάβαζε τα νούμερα. 3 2 1 ανάλογα με το πως τα έγραφε η επιγραφή.
Μια κυρία δίπλα εξεπλάγην και με ρώτησε πόσο χρονών είναι. Της είπα. Και μου απάντησε ότι είναι πολύ περίεργο πως παιδί σε αυτήν την ηλικία ξέρει να διαβάζει τα νούμερα.
Μέσα μου σκέφτηκα ότι οι φίλοι του σχεδόν όλοι ξέρουν να διαβάζουν τα νούμερα. Τουλάχιστον μέχρι το 10.
Τα παιδιά ήδη μας έχουν ξεπεράσει και απλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει.

@Rain: χαχαχα, ξέχωρη ταυτότητα και σεβασμός στις επιλογές τους… Ασε, κοντεύω να γίνω …Ρουβίτσα από αυτή τη συνταγή…. Εχω πάει σε 5 συναυλίες του Ρουβά για να …σεβαστώ τις επιθυμίες τους, χεχεχε. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου.


@Φωτεινή: Πιστεύω πως, καλό είναι να κρίνουμε, να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να προβληματιζόμαστε. Συμφωνώ με τη Ρέιν, ότι το Βιετνάμ και το Αουσβιτς είναι έργα ανθρώπων που μεγάλωσαν με …την κοκκινοσκουφίτσα, και είδαμε τα κατορθώματά της. Προφανώς δεν είναι μόνο τα παιχνίδια που καθορίζουν τους μελλοντικούς ενήλικες.

Αν αφήνουμε στα παιδιά χώρο να εκφράζουν τις προτιμήσεις τους και σεβόμαστε τις επιλογές τους δεν σημαίνει ότι δεν θα τα πάμε και σε ένα ψαγμένο κατάστημα για καλά παιχνίδια. Αν σεβαστούμε τον …Ρουβά τους, δεν μας εμποδίζει τίποτα να τα πάμε και σε καλά παιδικά θέατρα ή μουσεία. Η να βάζουμε στο αυτοκίνητο ένα τραγούδι του γούστου τους και ένα του δικού μας.

Οσο για την υγιή επιθετικότητα, πιστεύω ότι είναι οφθαλμοφανές, μέχρι ποιου σημείου μπορεί η επιθετικότητα να είναι υγιής, ακόμα και επιθυμητή. Κατά τη γνώμη μου, υγιής είναι πχ. μια έντονη μάχη διεκδίκησης ενός ενδιαφέροντος παιχνιδιού μέσα στην παιδική ομάδα, ενώ θα με προβλημάτιζε, αν το παιδί μου ήταν πχ 6 χρονών και …δάγκωνε τον συμμαθητή του, γιατί δεν γούσταρε τη φάτσα του.
Και εδώ επανέρχονται τα παιχνίδια και στο θέμα που έθεσες από την αρχή και λέω ότι πολλά από τα νέα παιχνίδια και έργα, αν δεν συνοδεύονται από κάποιες «καλύτερες παροχές» από πλευράς μας σαν αντίποδας, ίσως να οδηγούν τα παιδιά να …δαγκώνουν κάποια άλλα γιατί απλά δεν γουστάρουν τη φάτσα τους και όχι σαν έκφραση υγιούς επιθετικότητας.

Τα ίδια πιστεύω και για την έκφραση του θυμού, τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Ναι, είναι υγιές να εκφράζουμε το θυμό μας, να μην τον καταπίνουμε και μας τρώει. Αλλά δεν μου φαίνεται υγιές, να θυμώνουμε για …ψύλλου πήδημα.

Quote:

---

Originally posted by knoulp
Απλά θέλω να συμφωνήσω και εγώ με τις απόψεις σας.
Πιστεύω ότι τα παιδία έχουν πολύ μεγάλο ορίζοντα σκέψης και διορατικότητας και είναι σίγουρο πως τα παιδία μόνο αλήθειες μπορούν να ξεστομίσουν.
Προχθές ήμουν στο σταθμό του τραίνου με τον μικρό μου 3,5 ετών και έβλεπε την φωτεινή επιγραφή με τα λεπτά που απομένουν για να έρθει το τραίνο.
Και μου διάβαζε τα νούμερα. 3 2 1 ανάλογα με το πως τα έγραφε η επιγραφή.
Μια κυρία δίπλα εξεπλάγην και με ρώτησε πόσο χρονών είναι. Της είπα. Και μου απάντησε ότι είναι πολύ περίεργο πως παιδί σε αυτήν την ηλικία ξέρει να διαβάζει τα νούμερα.
Μέσα μου σκέφτηκα ότι οι φίλοι του σχεδόν όλοι ξέρουν να διαβάζουν τα νούμερα. Τουλάχιστον μέχρι το 10.
Τα παιδιά ήδη μας έχουν ξεπεράσει και απλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει.

---

Εχεις δίκιο.
Τις προάλλες πήγαμε με φιλους εκδρομή στα βουνά.Με αφορμή τα χιόνια πιάσαμε με τον γιο μου μια κουβεντούλα για το περιβάλλον.Περπατούσαμε και λέγαμε..Οταν καθήσαμε για φαγακι ο φίλος μου χαριτολογώντας με έκραξε στο στυλ \"του λεει του παιδιού \"κουφά\"\".
Η αποψη του μη μπαίνεις σε λεπτομέρειες θα του τα μαθει η δασκαλα γιατι την πληρώνουμε,εμεις τι παθαμε κ.α τετοια νόστιμα,δεν με βρίσκει σύμφωνη.
Σε αλλη εποχη μεγαλώσαμε εμεις κι αλλιως ειναι οι σημερινές συνθήκες.
Συν τοις αλλοις το παιδί διψάει για τέτοιες συζητήσεις..Λάμπουν τα ματάκια του!!

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by knoulp
Απλά θέλω να συμφωνήσω και εγώ με τις απόψεις σας.
Πιστεύω ότι τα παιδία έχουν πολύ μεγάλο ορίζοντα σκέψης και διορατικότητας και είναι σίγουρο πως τα παιδία μόνο αλήθειες μπορούν να ξεστομίσουν.
Προχθές ήμουν στο σταθμό του τραίνου με τον μικρό μου 3,5 ετών και έβλεπε την φωτεινή επιγραφή με τα λεπτά που απομένουν για να έρθει το τραίνο.
Και μου διάβαζε τα νούμερα. 3 2 1 ανάλογα με το πως τα έγραφε η επιγραφή.
Μια κυρία δίπλα εξεπλάγην και με ρώτησε πόσο χρονών είναι. Της είπα. Και μου απάντησε ότι είναι πολύ περίεργο πως παιδί σε αυτήν την ηλικία ξέρει να διαβάζει τα νούμερα.
Μέσα μου σκέφτηκα ότι οι φίλοι του σχεδόν όλοι ξέρουν να διαβάζουν τα νούμερα. Τουλάχιστον μέχρι το 10.
Τα παιδιά ήδη μας έχουν ξεπεράσει και απλά εμείς δεν το έχουμε καταλάβει.

---

Εχεις δίκιο.
Τις προάλλες πήγαμε με φιλους εκδρομή στα βουνά.Με αφορμή τα χιόνια πιάσαμε με τον γιο μου μια κουβεντούλα για το περιβάλλον.Περπατούσαμε και λέγαμε..Οταν καθήσαμε για φαγακι ο φίλος μου χαριτολογώντας με έκραξε στο στυλ \"του λεει του παιδιού \"κουφά\"\".
Η αποψη του μη μπαίνεις σε λεπτομέρειες θα του τα μαθει η δασκαλα γιατι την πληρώνουμε,εμεις τι παθαμε κ.α τετοια νόστιμα,δεν με βρίσκει σύμφωνη.
Σε αλλη εποχη μεγαλώσαμε εμεις κι αλλιως ειναι οι σημερινές συνθήκες.
Συν τοις αλλοις το παιδί διψάει για τέτοιες συζητήσεις..Λάμπουν τα ματάκια του!!

---

Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά ρουφάνε τις γνώσεις.
Είναι απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν τον κόσμο.
Είναι πολύ σημαντικό για εμάς, και δεν αναφέρομαι μόνο σε εμάς τους γονείς, να έχουμε την δυνατότητα να ακούμε και να μπορούμε να σεβόμαστε την άποψη των παιδιών μας για τον κόσμο μας.
Εάν πραγματικά μπορούσαμε να το κάνουμε θα είχαμε έναν πολύ όμορφο κόσμο.

Υγιης επιθετικοτητα...η αμυνα?
Επιθεση γιατι η επιθεση ειναι καλυτερη απο την απλη αμυνα...δηλαδη παλι ως μεσον να εχει την αμυνα?

Το να σε μπινελικιασει καποιος και να σε διασυρει δεν ειναι επιθεση το να ανταπαντησεις...ειναι αμυνα.

Επιθεση ναι για να κλεψει περισσοτερο ισως \"ζωτικο\" χωρο? Ευτυχως σε μερικους δεν εχει χρειαστει...αλλα σε μερικους χρειαζεται για να επιβιωσουν.

Προβλεπω αν τα πραγματα μαυρισουν και αλλο...ανεργια κλπ να \"ζωοποιουμαστε\" περισσοτερο αν θελουμε να αντεπεξελθουμε και παν τα ηθη και οι φιλοσοφιες περιπατο.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Υγιης επιθετικοτητα...η αμυνα?
Επιθεση γιατι η επιθεση ειναι καλυτερη απο την απλη αμυνα...δηλαδη παλι ως μεσον να εχει την αμυνα?

Το να σε μπινελικιασει καποιος και να σε διασυρει δεν ειναι επιθεση το να ανταπαντησεις...ειναι αμυνα.

Επιθεση ναι για να κλεψει περισσοτερο ισως \"ζωτικο\" χωρο? Ευτυχως σε μερικους δεν εχει χρειαστει...αλλα σε μερικους χρειαζεται για να επιβιωσουν.

Προβλεπω αν τα πραγματα μαυρισουν και αλλο...ανεργια κλπ να \"ζωοποιουμαστε\" περισσοτερο αν θελουμε να αντεπεξελθουμε και παν τα ηθη και οι φιλοσοφιες περιπατο.

---

Αχ μια Αργεντινή θα καταλήξουμε να γίνουμε.....
Μας βλέπω με τις κατσαρόλες στα χέρια και να τρέχουμε στους δρόμους αλλόφρονες.

Οσο πιο χορτασμενος...τοσο πιο ανθρωπος, φιλοσοφος μεν αλλα χορτατος φιλοσοφος...

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Οσο πιο χορτασμενος...τοσο πιο ανθρωπος, φιλοσοφος μεν αλλα χορτατος φιλοσοφος...

---

Καλό μου παιδί δεν υπάρχει χορτασμένος φιλόσοφος.
Τουλάχιστον όχι σε πνευματικό επίπεδο.
Άλλος δεν μπορώ εγώ να τον θεωρήσω φιλόσοφο.

Αμφιβαλλεις καπου σε αυτα που λεω ή σου φαινονται απλως κοινοτυπα γιατι ειναι η \"κοινη\" λογικη?
Ας υποδεχτουμε τους φιλοσοφους των τριτων χωρων με τους δισεκατομμυρια πεινασμενους κατοικους να μας διδαξουν τεχνες και γραμματα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Αμφιβαλλεις καπου σε αυτα που λεω ή σου φαινονται απλως κοινοτυπα γιατι ειναι η \"κοινη\" λογικη?
Ας υποδεχτουμε τους φιλοσοφους των τριτων χωρων με τους δισεκατομμυρια πεινασμενους κατοικους να μας διδαξουν τεχνες και γραμματα.

---

Απλά μου φαίνετε λίγο περίεργο να υπάρχουν χορτάτοι φιλόσοφοι.
Ειδικά σε πνευματικό επίπεδο.
Δηλαδή για να το πω καλύτερα δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να είναι φίλος της σοφίας και να θεωρεί εαυτόν χορτασμένο.
Μπορεί και να υπάρχει δεν ξέρω αλλά εμένα μου φαίνετε περίεργο.
Αυτό είναι όλο.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Υγιης επιθετικοτητα...η αμυνα?
Επιθεση γιατι η επιθεση ειναι καλυτερη απο την απλη αμυνα...δηλαδη παλι ως μεσον να εχει την αμυνα?

---

πολυ ενδιαφέρουσα σκέψη..
Αραγε τα μικρα εισπράττουν τις διαφορές τους ως απειλές και τους βγαίνει σε άμυνα?
Λογω του πρώιμου της ηλικίας τους εκφράζεται το αρχέγονο ένστικτο τους?
Αυτο θες να πεις?

Οκ δεν διαφωνουμε τοτε...αν και δεν βλεπω σε καποιον να υπαρχει κορεσμος σε πνευματικο επιπεδο...σκεφτομαι 24 ωρες το 24ωρο οπως ολοι,αλλα η σκεψη μου δεν αναλωνεται στο πως θα βγαλω ενα πιατο φαι.
Φυσικα ορισμενοι ειναι λαμπρα πνευματα και ξεχωριζουν.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Οκ δεν διαφωνουμε τοτε...αν και δεν βλεπω σε καποιον να υπαρχει κορεσμος σε πνευματικο επιπεδο...σκεφτομαι 24 ωρες το 24ωρο οπως ολοι,αλλα η σκεψη μου δεν αναλωνεται στο πως θα βγαλω ενα πιατο φαι.
Φυσικα ορισμενοι ειναι λαμπρα πνευματα και ξεχωριζουν.

---

Και που αναλώνεται η σκέψη σου, εάν μου επιτρέπετε να ρωτήσω???

Quote:

---

πολυ ενδιαφέρουσα σκέψη..
Αραγε τα μικρα εισπράττουν τις διαφορές τους ως απειλές και τους βγαίνει σε άμυνα?
Λογω του πρώιμου της ηλικίας τους εκφράζεται το αρχέγονο ένστικτο τους?
Αυτο θες να πεις?

---

Δεν ηθελα να πω κατι συγκεκτριμενα περα του ρητου \"Η καλυτερη αμυνα ειναι η επιθεση\".

Τωρα που το λες...ναι εχει λογικη τοσο σε ατομικο οσο και σε κοινωνικο επιπεδο.
Κρατα τους υποζυγια...να μη σηκωσουν κεφαλι και μας παρουν και τα...σωβρακα ισως αυτο ταιριαζει περισσοτερο.
Αλλα ειναι πολυπλοκο το θεμα τοσο σε κοινωνικο...αλλα περισσοτερο σε ατομικο επιπεδο.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Υγιης επιθετικοτητα...η αμυνα?
Επιθεση γιατι η επιθεση ειναι καλυτερη απο την απλη αμυνα...δηλαδη παλι ως μεσον να εχει την αμυνα?

---

πολυ ενδιαφέρουσα σκέψη..
Αραγε τα μικρα εισπράττουν τις διαφορές τους ως απειλές και τους βγαίνει σε άμυνα?
Λογω του πρώιμου της ηλικίας τους εκφράζεται το αρχέγονο ένστικτο τους?
Αυτο θες να πεις?

---

Μίλα σε ένα παιδί απότομα και θα αντιδράσει αυτόματα.
Μίλα σε ένα παιδί με ηρεμία και με λογική και αυτό θα σε ακολουθήσει.
Η δική μου εμπειρία αυτό λεει.

Quote:

---

Και που αναλώνεται η σκέψη σου, εάν μου επιτρέπετε να ρωτήσω???

---

Δεν κανω κατι που να ξεφευγει απο τα \"συνηθισμενα\"...γραφω στο φορουμ διαφορα πραγματακια..,αυτη τη στιγμη.
Φιλοσοφω μεν αλλα δεν ειμαι ο Νιτσε λολ...απο αυριο μαλλον τρεξιμο...γιατι τελος του μηνα χωρις δουλεια και προσπαθω να βρω ακρες,εχω αφησει πραγματα στη μεση,σκεφτομαι αν θα βγω το βραδυ να πιω ενα ποτο,καλα να μαστε:)

Με χαροποιει που παρολο τα πραγματα ειναι λιγο ζοφερα αυτη τη στιγμη για μενα...δεν κανω αρνητικες σκεψεις και τα βλεπω αισοδοξια...τοσο αισιοδοξα που νομιζω ειναι περα του επιθυμητου:)

Δεν τιθεται προς το παρον θεμα επιβιωσης αν αυτο εννοεις...ειμαστε ενα σκαλι πιο πανω στην πυραμιδα του τι θελει ο ανθρωπος αν σου κανει κλικ κατι...ειχα ποσταρει κατι αντιστοιχο παλια.

Τεσπα ας πουμε αν το προβλημα δεν ειναι το φαι,δεν ειναι το χρημα τοτε ειναι το σεξ.Αν τα εχεις ολα το προβλημα ειναι ο θανατος:P

Εσυ πως τα πας κνουλπ?

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Και που αναλώνεται η σκέψη σου, εάν μου επιτρέπετε να ρωτήσω???

---

Δεν κανω κατι που να ξεφευγει απο τα \"συνηθισμενα\"...γραφω στο φορουμ διαφορα πραγματακια..,αυτη τη στιγμη.
Φιλοσοφω μεν αλλα δεν ειμαι ο Νιτσε λολ...απο αυριο μαλλον τρεξιμο...γιατι τελος του μηνα χωρις δουλεια και προσπαθω να βρω ακρες,εχω αφησει πραγματα στη μεση,σκεφτομαι αν θα βγω το βραδυ να πιω ενα ποτο,καλα να μαστε:)

Με χαροποιει που παρολο τα πραγματα ειναι λιγο ζοφερα αυτη τη στιγμη για μενα...δεν κανω αρνητικες σκεψεις και τα βλεπω αισοδοξια...τοσο αισιοδοξα που νομιζω ειναι περα του επιθυμητου:)

Δεν τιθεται προς το παρον θεμα επιβιωσης αν αυτο εννοεις...ειμαστε ενα σκαλι πιο πανω στην πυραμιδα του τι θελει ο ανθρωπος αν σου κανει κλικ κατι...ειχα ποσταρει κατι αντιστοιχο παλια.

Τεσπα ας πουμε αν το προβλημα δεν ειναι το φαι,δεν ειναι το χρημα τοτε ειναι το σεξ.Αν τα εχεις ολα το προβλημα ειναι ο θανατος:P

Εσυ πως τα πας κνουλπ?

---

Όλα καλά θα σου πάνε μην ανησυχείς. Φυσικά θα πρέπει να τα κυνηγήσεις και εσύ λίγο τα πράγματα αλλά άμα έχεις πίστη στον εαυτό σου όλα καλά θα σου πάνε.

Εγώ από την άλλη έχω αυτά που περιγράφεις άλλα έχω κολλήσει στον θάνατο και στην μαυρίλα μου. καλύτερα όμως να μην πιάσουμε τα δικά μου γιατί θα μαυρίσει ο τόπος.

Ωπ τυχαια αναφερα το θανατο...sorry knoulp.

Αν θες ανοιξε κανα ποστ...μαυρες σκεψεις κυριως υπαρξιακης μορφης?

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ωπ τυχαια αναφερα το θανατο...sorry knoulp.

Αν θες ανοιξε κανα ποστ...μαυρες σκεψεις κυριως υπαρξιακης μορφης?

---

Μια ζωή αναρωτιέμαι. Για την ακρίβεια επί 42 συναπτά έτη.
Και που δεν έχω ψάξει. Απάντηση ακόμη δεν βρήκα.
Αυτό το υπαρξιακό με έχει τσακίσει.

Εμενα κυριως οι μαυρες σκεψεις μου κατευθυνονται προς τον εαυτο μου...κυριως αναξιοτητας...αλλα δεν το χω αυτη την περιοδο.
Δεν εχω διαβασει και το ποστ σου που ειχες κανει...γιατι ημουν λιγο οφ απο φορουμ εκεινη την περιοδο...

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
\"Υγιής επιθετικότητα\".Έχετε ακούσει αυτόν τον όρο?
Με απασχολεί σε σχέση με το παιδί μου..
Φέτος ξεκίνησε στα μικρά νήπια και ενώ είναι το μικρότερο στην τάξη του η δασκάλα λεει πως τα καταφέρνει πολύ καλά..
Το θέμα είναι πως τα αγοράκια στο σχολείο παλεύουν και βλέπουν Gormiti ,Βen-ten και τελευταία ανακάλυψα οτι συμμετέχει και το δικό μου..\"Ειμαι σουπερ ηρωας!! \"μουγκριτά ,αγριες φατσούλες και τα συναφή,είναι καθημερινά τωρα πια.
Ειναι τόσο κακομούτσουνα αυτά τα παιχνίδια..Εγώ τα βλέπω και αγριεύομαι,του προτείνω κατι αλλο π.χ μικυ,μικροι αινσταιν και αλλα εκπαιδευτικού περιεχομένου παιδικά ,αλλά το βλεπω να επιμένει..
Θέλω τα φώτα σας..

---

Aφωτεινη, γεια χαρα:)



Πιστεύω πώς οπως λες και η ιδια τρομαζεις, απογοητευεσαι ή δεν ξερεις πώς να διαχειριστεις το παιδι σου, οταν το βλεπεις αγριο, θυμωμενο ή επιθετικο. Μπορει και να μην ξερεις τί να κανεις με το επιθετικο παιδι σου, αλλα ξερεις τι να κανεις με το γλυκο παιδι σου. Εννοω,οτι μπορει τοτε το παιδι να γινεται πιο αποδεκτο απο σενα, πιο αγαπητο.

Νομιζω πώς εχουμε βαλει σε ασπρο και μαυρο τα συναισθηματα. Σε ΝΑΙ και ΟΧΙ. Ετσι επιτρεπονται καποια, απαγορευονται καποια αλλα.Αρα, μαθαινουμε να υποδεχομαστε καποια και να κουκουλωνουμε καποια αλλα. Εμενα προσωπικα αυτο δεν με βοηθαει, ουτε με εκανε να νιωθω κ πολυ καλα. Μαλλον με γεμιζε και ενοχες. Νομιζω πώς δεν αποτελω εξαιρεση. Ολους λιγο πολυ μας αφηναν να εκφραζουμε καποιες πλευρες του εαυτου μας, αλλες οχι.

Ετσι εχω καταληξει, πώς εχει σημασια να αφηνουμε στα παιδια, στο ασφαλες γονεικο περιβαλλον, να γνωριζουν κ να ανακαλυπτουν τα συναισθηματα τους. Να εχουν τον χωρο και τον χρονο να τα εκφρασουν, να γνωριστουν μ αυτα κ να μπορεσουν ετσι να μεγαλωσουν και να χτισουν πιο γερες βασεις αναγνωριζοντας οτι συνθετει τον εαυτο τους.

Σοφία μου,
θες να πεις οτι πρέπει οι γονείς να αποδέχονται όλες τις εκφάνσεις της προσωπικότητας του παιδιού τους?
Συμφωνώ φυσικά.Αυτο που λες το έχω νιώσει κι εγώ.Οπως το ειπες.Ενιωθα ενοχές οταν έκανα πραγματα που δεν ενέκριναν οι γονείς μου.Ακόμα κι οταν εγώ μπορουσα να ξέρω οτι δεν ειχαν τίποτα το μεμπτο.Εγω ειχα ενοχες που έβγαινα και ξεσάλωνα..Που περνουσα καλα δηλ..
Ομως εδώ, προσπαθώ οχι να αποκλείσω τον θυμό του ,θελω μόνο να δω μήπως υπάρχει κατι πίσω απο αυτον και φυσικά να βοηθήσω..

Είσαι σίγουρη πως το ψάξιμο αυτό,δεν οφείλεται στο δικό σου παρελθόν;

Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει κάτι άλλο πίσω από αυτόν...αλλά απλές ανθρώπινες ανάγκες, δράση, φάση της ανάπτυξης, κοινωνικοποίηση κλπ. Εξάλλου πολλές φορές κρύβονται απίστευτα άγχη και ανασφάλεια, όχι πίσω από το θυμό, αλλά πίσω από μια γλυκιά συμπεριφορά και \'ήρεμες\' προτιμήσεις. Εσύ τι φοβάσαι ότι μπορεί να υπάρχει πίσω από τη συμπεριφορά που περιέγραψες?

Φοβάμαι μηπως στο σχολείο συμβαίνει κατι που δεν μου λέει..Ειναι ξαφνική αυτη η στροφή του.Μέχρι τωρα ηταν ευγενικος και επικοινωνιακός.Αγαπαει τη δασκάλα του αλλα εχθες πχ μου ειπε οτι βαριεται το σχολειο.σημερα που ειχα σκοπο να μιλήσω στη δασκάλα ,τον πονουσε ο λαιμος και δεν πήγε.
Στο παρελθόν εγώ ΕΤΥΧΕ και δεν είχα προβλήματα στο σχολείο,απλα με θυμαμαι παντα ,με πρωτη αναμνηση του εαυτου μου στο νηπιαγωγειο,να νιωθω θλιμμένη.

Ίσως ακριβώς επειδή ήταν ευγενικός και επικοινωνιακός, καταπιέστηκε στο σχολείο...έτσι ένιωσε την ανάγκη να εκφραστεί μέσα από έναν \'σούπερ-ήρωα\'. Μίλα στη δασκάλα καταρχήν. Και μίλα με το παιδάκι σου για όσα τον ενδιαφέρουν, δηλαδή αντί να του προτείνεις διαφορετικά παιχνίδια, παίξε μαζί του με αυτά που προτιμά για να δεις ποιες ανάγκες εκφράζει. Αν για παράδειγμα όλο αυτό ξεκίνησε κάποια στιγμή που ένιωσε \'θύμα\' και θέλει να ακουστεί και η δικιά του φωνή, ενθάρρυνε τον να διεκδικεί και σαν απλό παιδάκι, όχι μόνο σαν \'σούπερ-ήρωας\'... :)

[quote]Originally posted by marina38
Ίσως ακριβώς επειδή ήταν ευγενικός και επικοινωνιακός, καταπιέστηκε στο σχολείο...έτσι ένιωσε την ανάγκη να εκφραστεί μέσα από έναν \'σούπερ-ήρωα\'.

Το εχω σκεφτει αυτό..Αλλα δεν ειναι το παιδί που κλείνεται στον εαυτό του.Λέει τι θέλει εκφραζει τις αντιρρησεις του και είναι καλα ανεπτυγμένο..Εχει αυτοπεποίθηση.Πως να καταπιέστηκε

Μίλα στη δασκάλα καταρχήν. Και μίλα με το παιδάκι σου για όσα τον ενδιαφέρουν, δηλαδή αντί να του προτείνεις διαφορετικά παιχνίδια, παίξε μαζί του με αυτά που προτιμά για να δεις ποιες ανάγκες εκφράζει. Αν για παράδειγμα όλο αυτό ξεκίνησε κάποια στιγμή που ένιωσε \'θύμα\' και θέλει να ακουστεί και η δικιά του φωνή, ενθάρρυνε τον να διεκδικεί και σαν απλό παιδάκι, όχι μόνο σαν \'σούπερ-ήρωας\'... :)

Της μίλησα στην αρχή με αφορμή την ηλικια του
(τα εχουν ολα μαζι νηπια και προνηπια) και ηταν απλα επιγραμματικη αφου δεν το ηξερε το παιδακι.
Παιζει με τον μπαμπα του τον σουπερ ηρωα και δινει ξύλο..παλευουν ορμανε ουρλιάζουν κτλ.Εγω περιορίζομαι στους διαλόγους ολα εχουν να κάνουν με την δύναμη και το ποιος θα βγει ΝΙΚΗΤΗΣ.
Του ειπα οτι αρκει και η μαχη δεν χαθηκε ο κοσμος αν δεν ερθει η νίκη και εγινε τουρκος..
Του ειπα οτι υπαρχουν οι φανταστικοι με τις υπερδυναμεις ηρωες αλλα υπαρχουν και οι πραγματικοι ηρωες της ζωης..Ακομα το σκεφτεται

Αφώτεινη,


Υπάρχουν παιδοψυχολόγοι που ασχολούνται με αυτό το θέμα καθώς και μια αμερικάνικη εκπομπή στο alpha \"νταντα πρώτων βοηθειών\" που ασχολείται με τέτοια θέματα.

Έτσι όπως το περιγράφεις Αφωτεινή δεν ακούγεται ανησυχητικό, αντίθετα... Ξέρεις, έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι τα βίαια παιχνίδια είναι βλαπτικά για την ανάπτυξη του παιδιού ή σημαίνουν πως κάτι ανησυχητικό του συμβαίνει, αλλά δεν είναι απαραίτητα έτσι. Ίσα-ίσα...το βίαιο παιχνίδι είναι αυτό ακριβώς: παιχνίδι και όχι πραγματικότητα. Και σαν παιχνίδι, προσφέρει έναν ασφαλή τρόπο εξοικείωσης με τις ποικίλες ανθρώπινες συναισθηματικές αντιδράσεις, εκτόνωσης και ελέγχου των επιθετικών συναισθημάτων.

Εσύ σαν ενήλικας φρικιάζεις με την πραγματικότητα της άγριας φάτσας και των μουγκρητών όπως λες, αλλά για το παιδί έχει μεγαλύτερη σημασία το συναίσθημα, και η δυνατότητα που του δίνεται να το εξερευνήσει και τελικά να το ελέγξει, μέσα από την ταύτιση με έναν υπερήρωα. Σκέψου ότι τέτοιου είδους τάσεις-συναισθήματα, π.χ. θυμός-επιθετικότητα, δεν είναι εύκολο να τα επεξεργαστεί κάποιο παιδί στην καθημερινότητα, μέσα από το παιχνίδι όμως αυτό είναι εφικτό. Εσύ μπορείς απλά να ενθαρρύνεις το παιδί να διακρίνει τη φαντασία από την πραγματικότητα, να του δείχνεις και να του εξηγείς αυτά που ήδη όπως είπες του εξηγείς.

οπως κα ναχει επιθετικοτητα υπαρχει στον ανθρωπο εξαλλου καμμια φορα και η πολυ ευγενικη συμπεριφορα η το να σε στηνουν κατα επαναληψη σε ραντεβου και αυτο μπορει να κρυβει επιθετικοτητα και αυτη ειναι η χειροτερη γιατι καλυπτεται με μασκα

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Σοφία μου,
θες να πεις οτι πρέπει οι γονείς να αποδέχονται όλες τις εκφάνσεις της προσωπικότητας του παιδιού τους?
Συμφωνώ φυσικά.Αυτο που λες το έχω νιώσει κι εγώ.Οπως το ειπες.Ενιωθα ενοχές οταν έκανα πραγματα που δεν ενέκριναν οι γονείς μου.Ακόμα κι οταν εγώ μπορουσα να ξέρω οτι δεν ειχαν τίποτα το μεμπτο.Εγω ειχα ενοχες που έβγαινα και ξεσάλωνα..Που περνουσα καλα δηλ..
Ομως εδώ, προσπαθώ οχι να αποκλείσω τον θυμό του ,θελω μόνο να δω μήπως υπάρχει κατι πίσω απο αυτον και φυσικά να βοηθήσω..

---

Αφωτεινη,

θελω να πω πώς οι γονεις μπορουν να βοηθησουν το παιδι τους αφηνωντας το να εκφραζει τα συναισθηματα του. Αφηνωντας το, να τα ανακαλυπτει, να τα εκδηλώνει...

Αν εσυ φοβασαι να βλεπεις το παιδι σου θυμωμενο ή επιθετικο, αν πανικοβαλλεσαι ή αν του απαγορευεις να βγαζει προσωπα που δεν σου αρεσουν, του μαθαινεις νομιζω να κανει κατι αναλογο. Αντιθετα, πιστευω θα ηθελες το παιδι σου προχωρωντας στη ζωη του να ειναι ικανο να αναγνωριζει και να διαχειριζεται τα συναισθηματα του. Να ειναι ικανος να μπορει να βασιστει σ αυτα και να μπορει οταν χρειαστει να επιβαλλεται στον εαυτο του.

Έτσι ακριβώς.:)

Σήμερα ρώτησα και τον γιατρό για το θέμα (ο δεύτερος που με διωχνει \"εγω δεν δημιουργώ ασθενεις\"μου ειπε)
Του εξηγησα τις ανησυχίες μου και μου ειπε πανω κατω οτι και εσείς.\"Αφησε το παιδι ελευθερο να εκφραστεί οπως του αρεσει\" .Εφυγα απο κει αναλαφρη με τελευταια του συμβουλη \"μη ξεχνας ποσα εχεις καταφερει\",εκανα λιγα ψωνακια και ηρθα να σας πω τα νεα..

τωρα για τον προσωπικό μου νταλκά τι πρέπει να κανω δεν ξέρω..Αυτος λεει να δωσω λιγο χρονο στον εαυτο μου να καταλαγιασει η τσαντίλα μου..

Είδες λοιπόν;Είναι πολλές φορές οι δικές μας ανησυχίες που γεννούν φανταστικά προβλήματα,όχι οι συμπεριφορές των παιδιών.Αυτό να έχεις στο νου σου Φωτεινή,για να μη βασανίζεσαι άνευ λόγου και αιτίας,ούτε να φορτώνεσαι το παρελθόν εν είδει ενοχικής εξονυχιστικής εξέτασης(γιατί κατά βάθος υπάρχει η αγωνία αν είσαι αρκετά καλή μαμά);)

ναι εγω την \"ακουσα\" την παρατήρησή σου και ξέρεις ποσο μετρώ τη γνώμη σου,αλλά δεν ξέρω αν εχει να κάνει με προσωπική μου ανασφάλεια,αυτος ειπε οχι,αλλα,αυτος ασχολειται με γνωσιακη (εσεις μου τα μαθατε αυτα!!Πετραν!!)πρέπει για τα δικά μου τα βαθυτερα να βρω ενα ψυχολογο..Να ξέρω πως μου προκύπτουν ανησυχίες.