Printable View
εννοειτε πως οχι Πετραν...σαφως και οχι..μηλαμε για τους εξωστρεφεις φραπεδακιδες..που μονο για ..καιρο..και αμαξια ξερουν να λελνα..και αν αλλαξεις θεμα σε κατι ποιο νορμαλ...σε κανουν να νιωθεις παρεισακτος, ηλιθιος..και κατωτερος..και φλωρος...
ακριβως για ατομα που δεν ειναι προσαρμοστικα στις συζητησεις..
Η υπερβολική οτιδήποτε δεν είναι υγιής κατά τη γνώμη μου.Quote:
Originally posted by PETRAN
Η υπερβολική εσωστρέφεια και ντροπή δεν είναι τόσο υγιής κατ εμέ (όπως και η υπερβολική εξωστρέφεια).
Και σε ποιον δεν έχει συμβεί κατά καιρούς να μην μπορεί να κάτσει μονος σπίτι και να θέλει συνεχεια να βγαίνει με όλη την παρέα και να περνάει καλά, χωρίς ψαγμένες συζητήσεις επί σημαντικών θεμάτων... και αργότερα να θέλει να μαζευτεί με 1-2 καλους φίλους διπλα στο τζάκι και να φιλοσοφήσει τη ζωή :)
Ξέρεις, εγώ βλέπω ακριβώς το αντίθετο. Ίσως επειδή έτσι αισθάνομαι εγώ η ίσως επειδή είναι κάτι που έχω συζητήσει και έχω ακούσει από πολλούς.
Μερικές φορες δεν θέλεις να βγείς και να έχεις επαφές με άτομα ξένοιαστα, ξεκούραστα και ανέμελα γιατί εσύ ο ίδιος δεν αισθάνεσαι ικανός να παραμερίσεις τα προβλήματα σου και να απολαύσεις την παρέα τους η δεν πιστεύεις ότι είσαι άξιος μιας δόσης ευτυχίας. Επίσης -και αυτό έκανα εγώ για πολύ καιρό- νομίζεις ότι κάποιος άνθρωπος \"normal\" δεν θα σε δεχτεί με τα ελαττώματα σου, οποτε ψάχνεις ενδόμυχα κάποιον εξίσου \"προβληματικό\" με εσένα ώστε να αισθάνεσαι ισορροπία, να συγχωρήσετε ο ένας τον άλλο, να παραβλέψετε ο κάθε ένας τα προβλήματα του αλλου και να μην αισθάνεσαι υπόχρεος, όπως μπορεί να αισθανόσουν με κάποιον που ο ίδιος δεν έχει προβλήματα να μοιραστεί μαζί σου και ακούει μονο εσένα να μιλάς για τα δικά σου.
Ακριβώς αυτό συμβαίνει και σε μένα !
Τα άτομα που χαμογελούν και απολαμβάνουν τη ζωή με τρομάζουν. Ως φίλους επιλέγω συνήθως ομοίους μου, άτομα
με ψυχολογικά προβλήματα. Ως συντρόφους όμως, ενώ με τρομάζει πάρα πολύ η απόρριψη, πάντα καταφέρνω να επιλέξω
το άτομο που για κάποιον λόγο θα με απορρίψει. Έπειτα μπορώ άνετα να γράφω \'\'ποιήματα\'\' απελπισίας, εγκατάλειψης και προδοσίας για έρωτες χαμένους. Γενικά παρατηρώ ότι εξαρτώμαι πολύ από την γνώμη των άλλων και αυτό είναι βέβαια ένδειξη χαμηλής αυτοεκτίμησης. Όταν με απορρίψουν
κολλάω περισσότερο. Λες και μου αρέσει να ζω στον κόσμο της θλίψης. ( να σημειωθεί ότι μεγάλωσα χωρίς πατέρα και η μητέρα
μου απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα με αποτέλεσμα να αισθάνομαι εγκαταλελειμένη)
Γιατί επιμένω βλακωδώς σε κάτι που έχει τελειώσει
και σε άτομα που συνεχώς με απορρίπτουν ή με μειώνουν
και είναι δυνατόν να αλλάξει αυτό?
θα ήθελα τη συμβουλή σας
Κατερίνα,καλά έκανες και έγραψες ό,τι σε προβληματίζει.Πάντως προτείνω να ανοίξεις ένα δικό σου θέμα,για να πάρεις και διάφορες απαντήσεις,έτσι θα έχεις την ευκαιρία να ψάξεις πολύ περισσότερα και να συζητήσεις ό,τι σε απασχολεί πιο στοχευμένα.Κάντο και τα λέμε εκεί,ε.:)
Αχ τι ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις boldseed!Quote:
Originally posted by Boltseed
Εχεις δικιο σε αυτο που λες , και πρεπει να ξερεις στηριζεται στο οτι το καλυτερο ταιρι για εμας (καλυτερο απο αποψη του ποσο θα συμπαθησει ο ενας τον αλλο) θα ηταν καποιος 100% σαν εμας.Γιατι γινεται αυτο? Μα απλουστατα , ειμαστε \"ερωτευμενοι\" με αυτο το ατομο το οποιο περναμε 24 ωρες την ημερα μαζι του.
Βλεπεις ζευγαρια τα οποια λες οτι ειναι τοσο αντιθετα μεταξυ τους, αυτος βλεπει αθλητικα ενω αυτη ειναι φιλολογος, αυτος παει σε μπαρ, αυτη παει σε ησυχα μερη , και αναρωτιεσαι την ωρα που βαζεις ενα \"και τα ετερωνυμα ελκονται τελικα\".
Ετερωνυμα?
Ναι, ετερωνυμα σε καποια -->Επιφανειακα<-- πραγματα (οπως μορφες διασκεδασης) , ομονυμα ομως και σε καποια αλλα πιο βαθια πραγματα (οπως ενταση παθους στις μορφες διασκεδασης τους) , και οταν τα ομονυμα ειναι περισσοτερα τοτε εχουμε ελξη.
.
Οπως και να εχει ομως , σκεψου το και αλλιως, γνωριζεις 2 ατομα, ο ενας εχει 3 χομπυ ιδια καθως ειναι και απο την ιδια πολη με εσενα, και ο αλλος ειναι ασχετος χομπυακα με εσενα απο το τρεχα γυρευε μερος. Ποιος απο τους 2 θα σου κεντρισει πιο ευκολα σε πρωτο σταδιο την προσοχη αν οχι αυτος που σου μοιαζει?
.
Ειναι πολυ σημαντικο να κατανοησουμε το ποσο σημαντικη ειναι αυτη η λογικη του καθρεφτη - ελξης , η οποια συνανταται σε οτι επιπεδο θελεις, απο το να γνωρισεις καποιον που να φοραει την ιδια μαρκα ρουχα με εσενα μεχρι καποιον που να εχει ιδιες αγαπημενες λεξεις με εσενα,καποιον που να περπαταει περιπου οπως εσυ,να σηκωνει το τηλεφωνο του οπως εσυ,να γελαει οπως εσυ,να....να...να... οπως εσυ γενικα. Οσα πιο πολλα στοιχεια ειναι ιδια τοσο το πιθανοτερο ειναι να εχουμε ελξη μεταξυ των 2 χαρακτηρων.
κ στο θέμα του φόρτε μου,τους καθρέφτες.
Ολόκληρο κεφάλαιο....
Πάντως εν ολίγοις παρατηρώντας τις σχέσεις μας και ειδικά τις πιο κοντινές μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα για τον εαυτό μας τελικά.
Το κλασικό \'δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι\',μάλλον δε βγήκε τυχαία;)