Εξακολουθώ να κάνω βλακείες- να παρακαλάω...
Και πονάει το στομάχι μου, είμαι σφιγμένη και μου έρχεται συνεχώς να κάνω εμετό
Printable View
Εξακολουθώ να κάνω βλακείες- να παρακαλάω...
Και πονάει το στομάχι μου, είμαι σφιγμένη και μου έρχεται συνεχώς να κάνω εμετό
μπραβο.
επιπλέον, υπάρχει και ο μαζοχισμός, επίσης υπάρχει το κόλλημα με τιϛ προσωπικές πεποιθήσεις που μπορεί να είναι τόσο ισχυρό, που χαλάλι τα 1000 ψυχοσωματικά βάσανα.Quote:
Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;
από ότι καταλαβαίνω εσένα σου πληγώθηκε τόσο πολύ το εγώ σου που σε xώρισε ο άλλοϛ και όχι εσύ αυτόν, που αξίζει να παθαινειϛ τα 1000 ψυχοσωματικά και να προσπαθείϛ με ότι τέχνασμα κατεβάσει η κλαβα σου, ψυχολογικό εκβιασμό η ο,τι άλλο, να ανατρεψειϛ αυτήν την κατάσταση.
καλή επιτυχία στιϛ προσπάθειεϛ σου και στο κυνήγι του πρώην σου. είτε το πιστευειϛ είτε όχι, θα συνεχίσεις να ζειϛ και χωρίς αυτόν. ο χωρισμός δεν σκοτώνει.
επίσης, ναι, όπωϛ πολύ σωστά παρατήρησες, πράγματι θεωρώ ότι ιπαρχει μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ κατάθλιψης και δραστηριότητας. χαίρομαι αν εσύ αποτελείς εξαίρεση και διαψευδεις το στερεότυπο μου.
σου εύχομαι πάντα να είσαι δραστήρια και δημιουργική και να μπορείς να εκφράζεις μέσα από τα δημιουργήματά σου την δική σου μοναδική και προσωπική ετερότητα. (χωρις ιχνος ειρωνειας, ειλικρινα).
αρα εχεις ανυσυχο πνευμα...εσυ εισαι αυτη..και τα ανυσυχα πνευματα παντα ψαχνωνται και ναι κατα ενα μεγαλο μεροσ δεν μενουν για πολυ καιρο ικανοποιημενα και σε ηρεμια..ειναι η φυση τετοια...παρα εισαι ζωντανη....ισωσ αν εχεισ καποιον πολυ προσγειωμενο διπλα σου..(αρα και λιγο βαρετο για εσενα καποιεσ φωρεσ..δυστυχωσ)..να μπορεισ να εισαι και πιο σταθερη.Quote:
Originally posted by donald_girl
Ναι αμέ! Εμένα!Quote:
Originally posted by lucifer
Έχεις δει πολλούς δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους να κλαίγονται επί μακρόν?
Αυτά είναι στερεότυπα, άκου να δεις λοιπόν...
Μέχρι πριν κάποιους μήνες έκανα 2 δουλειές ταυτόχρονα παράλληλα με τη σχολή μου.
Επίσης δυστυχώς για μένα μπορεί να με πει κάποιος \"καλλιτέχνη\" μια και γράφω, γράφω γενικά... Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα. Γράφω μουσική, στίχους τραγούδια, ηχογραφώ... Έχω ένα site που χάρη σε όσα έγραφα όταν ήμουν πιο ενεργή από όσο σήμερα έμπαιναν μεχρι και 3000 άτομα τη μέρα.
Δε θα δώσω πιο πολλά στοιχεία γιατί ίσως έτσι αποκαλυφθεί η ταυτότητα μου και δεν το θέλω. Ας είμαι απλά η Donald girl...
Όλα όσα έζησα και ζω-ακόμη- με έκαναν δημιουργική, όχι η ανύπαρκτη ηρεμία ...
εγω λεω οχι..παντα διαφωνουσα με αυτο...τι βλακεια..xexexexQuote:
Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;
Ντοναλντ μου..αντικαταθλιπτικα πηρες ποτε?
το ξερω αυτο που περιγραφεις...εγω τρεμω οταν το παθαινω..Quote:
Originally posted by donald_girl
Εξακολουθώ να κάνω βλακείες- να παρακαλάω...
Και πονάει το στομάχι μου, είμαι σφιγμένη και μου έρχεται συνεχώς να κάνω εμετό
ξεκουραση και ζεστασια χρειαζεσαι...φωναξε εναν φιλο για αγκαλια.θα βοηθησει.
Quote:
Originally posted by lucifer
epipleon, iparhei kai o mazohismos, episis iparhei to kollima me tis prosopikes pepoithiseis pou borei na einai toso ishiro, pou halali ta 1000 psihosomatika vasana.Quote:
Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;
apo oti katalavaino esena sou pligothike toso poli to ego sou pou se horise o allos kai ohi esi afton, pou aksizei na pathaineis ta 1000 psihosomatika kai na prospatheis me oti tehnasma katevasei i klava sou, psihologiko ekviasmo i o,ti allo, na anatrepseis aftin tin katastasi.
kali epitihia stis prospatheies sou kai sto kinigi tou proin sou.
eite to pisteveis eite ohi, tha sinehiseis na zeis kai horis afton. O horismos den skotonei.
Episis, nai, opos poli sosta paratirises, pragmati theoro oti iparhei mia arnitiki sishetisi metaksi katathlipsis kai drastiriotitas. Hairomai an esi apoteleis ekseresi kai diapsevdeis to stereotipo mou. Sou efhomai panta na eisai drastiria kai dimiourgiki kai na boreis na ekfrazeis mesa apo ta dimiourgimata sou tin diki sou monadiki kai prosopiki eterotita.
PS: (greekilish dioti o ipologistis mou pali den katevazei tis selides tou greeklish translator)
Επιπλέον, υπάρχει και ο μαζοχισμός, επίσης υπάρχει το κόλλημα με τις προσωπικές πεποιθήσεις που Βόρειο να είναι τόσο ισχυρό, που χαλάλι τα 1000 ψυχοσωματικά βάσανά. από ότι καταλαβαίνω εσένα σου πληγώθηκε τόσο πόλι το εγώ σου που σε χορισε ο άλλος και όχι εσύ αυτόν, που αξίζει να παθαινεις τα 1000 ψυχοσωματικά και να προσπαθείς με ότι τέχνασμα κατεβάσει η γκλάβα σου, ψυχολογικό εκβιασμό η ο, τι άλλο, να ανατρεψεις αφτιν την κατάστασή. καλή επιτίμια στις προσπάθειές σου και στο κυνήγι του προιν σου. είτε το πιστεύεις είτε όχι, θα συνεχίσεις να ζεις και Βόρις αυτόν. Ο χορισμος δεν σκοτώνει. Επίσης, ναι, όπως πόλι σωστά παρατήρησες, πράγματι θεωρό ότι υπάρχει Μία αρνητική συσχέτισή μετάξι κατάθλιψις και δραστηριότητάς. Χαίρομαι αν εσύ αποτελεις εξεύρεσή και διαψευδεις το στερεότυπο μου. Σου εύχομαι πάλα να είσαι δραστήρια και δημιουργική και να βορεις να εκφράζεις μέσα από τα δημιουργήματά σου την δίκη σου μοναδική και προσωπική ετερότητα. Ψ: ( γρεεκιλιση διότι ο υπολογιστής μου πάλι δεν κατεβάζει τις σελίδες του greeklish τρανσλατορ)
3 χρόνια παίρνω. Μετά την κρισάρα τον τελευταίο μήνα διπλή δόση. Με έπιανε το ένα παλιά, τώρα... σα να πίνω νερακι! Ούτε η 2πλη δόση δε με σώζειQuote:
Originally posted by Adzik
εγω λεω οχι..παντα διαφωνουσα με αυτο...τι βλακεια..xexexexQuote:
Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;
Ντοναλντ μου..αντικαταθλιπτικα πηρες ποτε?
Πάντως κακά τα ψέματα η επικοινωνία μαζί του με ηρεμεί... Σαν ένα ναρκομανή που μόλις πήρε τη δόση του και ηρεμεί...
Δεν ξέρω σκέφτομαι ρε παιδιά πως παρά τα όποια ψυχολογικά μου βγήκαν ή ό,τι.... Και ό,τι και αν είναι αυτός ο άνθρωπος- διαφορετικός πολύ και ναι άδικοσ μαζί μου και παλιά και τώρα,νιώθω βαθιά αγάπη για εκείνον. Και σκέφτηκα πως ναι, όσο και να θέλω μέσα μου να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω, αν τελικά συναντηθούμε δεν θα το κάνω γιατί δεν θα διακινδυνεψω το ενδεχόμενο να μην τον ξαναδω μετά....
Οι καλές προθέσεις δεν πιάνουν πάντα τόπο...
Του είχα στείλει ένα sms το πρωί και έφτασε η αναφορά το βράδυ,όταν ήταν με τη νέα του σχέση. Εντωμεταξύ τη μισή μέρα σήμερα μιλούσαμε στο msn... Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνό με απόκρυψή. Απαντάω
-Παρακαλώ;!
-Άκου να σου πω! Μη μου ξαναστείλεις μήνυμα,μη με ξαναπάρεις τηλέφωνο, βγάλε με από το msn και το facebook και...
-Αυτό το χα στείλει το πρωί...
-Ακούς τι σου λέω; ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙΣ ΕΣΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΩ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ!
και μου το κλείνει στα μούτρα...
Βέβαια όταν είχε μπει η άλλη ανάμεσα μας ποτέ δεν με υπερασπίστηκε έτσι... Αλλά ας μην πω για το πριν ...
Το περίεργο είναι πως είμαι πολύ ήρεμη. Νηφάλια! Και απορώ με τον εαυτό μου.
απο οτι φενεται μειναμε οι 2 μας οι αλλοι πηγαν βολτα.θα σε παριγορουσα αλλα απο ερωτικα θεματα δε σκαμπαζω και πολλα.
καλέ εγώ απορώ με την ηρεμία μου!
βρε παιδιά μηπως έχω πυρετό;
είμαι καλά;
βαλε θερμομετρο!! :P
λες; lol
ειδες εκπληξεις που εχει η ζωη; λολ!!
Σήμερα έχω σφίξιμο και άγχος, αλλά θα την παλέψω!
Πολύ ταλαιπωρία...
Βασικά αυτό που θέλω τώρα είναι να βγω από την ταλαιπωρία, τα άλλα
-το να σκεφτώ κλπ και να καταλάβω- ίσως έρθει σιγά σιγά....
Με πονάει που έχασα 3 χρόνια έτσι άδικα... Και έχασα κομμάτια του εαυτού μου... Πολλά. Σταμάτησα να ακούω και να γράφω μουσική, σταμάτησα να διασκεδάζω με φίλες γιατί πλέον δεν είχα... Σταμάτησα όλα εκείνα που αγαπούσα αλλά δεν το κατάλαβα, νόμιζα πως δεν είχε σχέση με αυτό και πως αυτός ήταν ο άνθρωπος μου...
Κάνω flash back αποστασιοποιημένα- χωρις να έχω πια το \"σ αγαπάω ιδέα σου είναι και μέσα στο μυαλό όλα, δεν ισχύει πως δεν νοιάζομαι για σενα\"- και παρατηρώ πως δεν υπήρξε περίοδος αυτής της σχέσης που να μην ένιωσα πολύ πόνο, τον οποίο έδιωχνα και δικαιολογούσα κάθε φορά που άκουγα δικαιολογίες. Και έλεγα επίσης, εντάξει, έχω το πρόβλημα οπότε μάλλον δεν έιναι έτσι όπως τα βλέπω, εγω είμαι υπερβολική...
\"Σαν ένα ναρκομανή που μόλις πήρε τη δόση του και ηρεμεί... \"
ετσι ακριβως ειναι, καμια φορα περιμενουμε τα παντα απο μια πηγη ( ενα ναρκωτικο εναν ανθρωπο) , και οτι αισθηματα μας προκαλει, τα βλεπουμε παντου και ενισχυμενα. Δλδ αμα μας προκαλεσει πονο τοτε μαλλον παντου θα βλεπουμε πονο. ισως θα βοηθουσε να δεις οτι αυτος ο ανθρωπος ειναι η σχεση μου ή ενας φιλος και οχι τα παντα.Ή να βρεις κ αλλου πηγες για να ικανοποιησεις τις αναγκες σου. Ειναι εξαρτηση κ μια εξαρτηση δεν ειναι ποτε υγιεινη .
Δεν εχω διαβασει ολα τα ποστ σου οποτε μπορει να σε πιανω τελειως αλλα εχω πολλες εμπειριες με ..εναποθεση ολων των αναγκων μου σε μια και μονο πηγη για πολλα χρονια.. εχει λογο που γινεται αυτο. κυριως γιατι δε μπορω να προσφερω εγω σε μενα οτι εχω αναγκη κ μοιραια βασιζομαι σε αλλους ή αλλες (ουσιες)
και μην ανησυχεις για τα χαμενα χρονια , μπορεις να υπερκαλυψεις οτι εχασες αυτα τα χρονια :) yes we can !
Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Είχα πάντα τις τάσεις και την προδιάθεση να γαντζώνομαι για να κερδίσω ευτυχία -θεωρητικά οτι θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό τάχα μου και δήθεν... Μια μεγάλη ψευδαίσθηση. Και έτσι λοιπόν παρέδωσα την ανεξαρτησία μου και τον εαυτό μου πλήρως σε έναν ξένο νομίζοντας πως αυτός ήταν ο ένας που αναζητούσα. Σύντομα το μυαλό κατάλαβε πως όχι δεν είναι έτσι, αλλά είπαμε δεν ήθελα να το πιστέψω! Και έτσι απλά ζούσα παρασιτώντας και παρακαλώντας, δυστυχισμένη απόλυτα, ευτυχισμένη για λίγα λεπτά όταν με τάιζα την ψευδαίσθηση... Δεν έκανα τίποτα άλλο. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και μόνο εκείνος με ένοιαζε. Βέβαια ούτε στοργή ούτε αγάπη έπαιρνα! Παρά μόνο με υποτιμούσε. Το αντικειμενικά είσαι μέτρια της τρίτης εβδομάδας κατέληξε στο είσαι μπάζο του 2ου χρόνου και στα πρόσφατα αποτελέσματα.... Ήμουν απλά ένα βολικό και διαθέσιμο παιχνιδακί που θα το πετούσε μόλις έβρισκε κάτι άλλο.
Λίγους μήνες πριν τον γνωρίσω είχα κάνει την περιβόητη απόπειρα αυτοκτονίας, και νόμιζα - ήλπιζα πως μετά θα ζούσα κάτι καλό...Όχι μόνο αυτό δεν έγινε, αλλά χώθηκα σε έναν ακόμη εφιάλτη και έχασα ακόμη και τα λίγα κομμάτια του εαυτού μου που γνώριζα! Δεν το καταλάβαινα όμως...
Εφιάλτης,δεν την παλεύω άλλο! Θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω! Πάλι μου ήρθαν δάκρυα... Να γινόταν ένα θαύμα και να γίνοντουσαν όλα καλά στη ζωή μου ξαφνικά , και να μην ένιωθα άλλο τόση απόγνωση, άγχος,πόνο. Αδιέξοδο! Να μπορούσα να ξυπνήσω μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς! Έτσι, ένα θαυμα! Σαν ένα μαγικό γιατρικό που θα απλωθεί επάνω στις πληγές μου και θα μου δώσει ανακούφιση.
Και η μαλακία είναι πως ξέρω πως δεν μου άξιζε όλο αυτό. Είμαι εντάξει άτομο, και μπορώ να δώσω πολλά σε μια σχέση, φιλία ή οτιδήποτε. Αξίζω ρε πούστη μου! Δεν είμαι για τα σκουπίδια! Αλλά δεν παίρνω πίσω ό,τι αξίζω,μόνο τα σκατά... Τα σκατά του κάθε μαλάκα! Ούτε μου αξίζει όλη αυτή η μοναξιά - η απόγνωση και ο πόνος!
Θέλω να σωθώ από όλα αυτά, δεν ξέρω όμως αν θα γίνει και πόσο χρόνο χρειάζεται. Σίγουρα ξέρω πως δεν αντέχω άλλο! Είναι άδικο ρε! Πολύ άδικο !
Και τώρα πολλά δάκρυα! Πολύ κλάμα, έχει γίνει το πληκτρολόγιο λίμνη!
το θαυμα δε θα γινει μονο, δεν γινεται να κοψεις δρομο φοβαμαι. Θα το κανεις μονη σου , θα παρεις τον μακρυ δρομο και θα απολαυσεις τις συγκινισεις της διαδρομης και το αποτελεσμα σιγουρα θα σε ανταμειψει , θα εισαι πολυ περηφανη για τον εαυτο σου και την προσπαθεια σου. Βεβαια ηδη πρεπει να αισθανεσαι ετσι, κανεις μια πολυ μεγαλη προσπαθεια. Σε καταλαβαινω απολυτα πως ειναι να απο-γαντζωνεσαι απο καπου..πρεπει να τροφοδοτησεις εσυ τον εαυτο σου ομως και αυτο θα σου ανοιξει νεους δρομους, πιο ισοτιμες σχεσεις και πιο πραγματικες! αξιζει! οπως αξιζεις και συ , μπραβο σου που το βλεπεις !
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεσή σου.Από τη μια λες ότι έχασες 3 χρόνια άδικα και ότι σχεδόν παράτησες τη ζωή σου και από την άλλη εξακολουθείς να είσαι το σκυλάκι που έχει κρεμαστεί από έναν άνθρωπο που εμφανώς σε φτύνει.Τέτοιο μαζοχισμό δεν έχω ξαναδεί.Φυσικό είναι ο άλλος να νιώθει θεός αν έχει άτομα εξαρτημένα από αυτόν,κι εγώ θα ένιωθα έτσι.Συγγνώμη αλλά τέτοιο κόλλημα για κάποιον(σύμφωνα μ\'αυτά που γράφεις πάντα)δεν έχω συναντήσει ξανά,ιδίως από γυναίκα.Ούτε ο Μικ Τζάγκερ να ήταν...Quote:
Originally posted by donald_girl
Με πονάει που έχασα 3 χρόνια έτσι άδικα... Και έχασα κομμάτια του εαυτού μου... Πολλά. Σταμάτησα να ακούω και να γράφω μουσική, σταμάτησα να διασκεδάζω με φίλες γιατί πλέον δεν είχα... Σταμάτησα όλα εκείνα που αγαπούσα αλλά δεν το κατάλαβα, νόμιζα πως δεν είχε σχέση με αυτό και πως αυτός ήταν ο άνθρωπος μου...
Κάνω flash back αποστασιοποιημένα- χωρις να έχω πια το \"σ αγαπάω ιδέα σου είναι και μέσα στο μυαλό όλα, δεν ισχύει πως δεν νοιάζομαι για σενα\"- και παρατηρώ πως δεν υπήρξε περίοδος αυτής της σχέσης που να μην ένιωσα πολύ πόνο, τον οποίο έδιωχνα και δικαιολογούσα κάθε φορά που άκουγα δικαιολογίες. Και έλεγα επίσης, εντάξει, έχω το πρόβλημα οπότε μάλλον δεν έιναι έτσι όπως τα βλέπω, εγω είμαι υπερβολική...
Μαζοχισμός θα ήταν αν το απολάμβανα αυτό που γίνεται, μάλλον αυτοτιμωρία θα το έλεγα....Quote:
Originally posted by Paolo_1
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεσή σου.Από τη μια λες ότι έχασες 3 χρόνια άδικα και ότι σχεδόν παράτησες τη ζωή σου και από την άλλη εξακολουθείς να είσαι το σκυλάκι που έχει κρεμαστεί από έναν άνθρωπο που εμφανώς σε φτύνει.Τέτοιο μαζοχισμό δεν έχω ξαναδεί.Φυσικό είναι ο άλλος να νιώθει θεός αν έχει άτομα εξαρτημένα από αυτόν,κι εγώ θα ένιωθα έτσι.Συγγνώμη αλλά τέτοιο κόλλημα για κάποιον(σύμφωνα μ\'αυτά που γράφεις πάντα)δεν έχω συναντήσει ξανά,ιδίως από γυναίκα.Ούτε ο Μικ Τζάγκερ να ήταν...
Μαζί με την κατάθλιψη έχω όλα τα συμπτώματα-σχεδόν- της οριακής διαταραχής...
\"Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η αντίδραση των ατόμων με Μεταιχμιακή Διαταραχή της Προσωπικότητας σε πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη. Μόλις νιώσουν ότι κάποιο άτομο τα αφήνει (είτε πρόκειται για χωρισμό είτε πρόκειται για προσωρινή απομάκρυνση ή ταξίδι είτε ακόμη για καθυστέρηση σε ραντεβού ή για την αναγγελία του τέλους μιας ψυχοθεραπευτικής ώρας) πλημμυρίζονται από φόβο ή και πανικό και ακόμα από θυμό και οργή. Κι αυτό, γιατί δεν αντέχουν να είναι μόνα τους και επίσης γιατί η «εγκατάλειψη» ίσως εκλαμβάνεται ως απόρριψη και ότι σημαίνει πως αυτά είναι «κακά». Στις ξέφρενες προσπάθειες να αποφύγουν την εγκατάλειψη μπορεί να κάνουν παρορμητικά απόπειρες αυτοκτονίας ή αυτοακρωτηριαστικές πράξεις (π.χ. να κοπούν, να καούν). http://www.psychologia.gr/disorders/...0disorders.htm\"
Νομίζω αυτό εξηγεί κάποια πράγματα.
Αλλά πέρα από τις ταμπέλες και τις διαγνώσεις το θέμα είναι πως όπως και να έχει ζω σε μια κόλαση, και ζούσα συνειδητά ή ασυνείδητα και πριν σε μια κόλαση, αλλά χαιρόμουν όταν είχα την ψευδαίσθηση και ζούσα στην κόλαση μέχρι να ξαναζήσω την ψευδαίσθηση που με ανακούφιζε και μπρος πίσω...
Το θέμα είναι πως δεν αντέχω πλέον τον πόνο. Δεν μπορώ να πονάει το στομάχι μου συνεχώς , να αγχώνομαι συνεχώς, να νιώθω μονίμως πως πνίγομαι και να κλαίω, να μην θέλω να βγαίνω από το σπίτι, να μην λειτουργώ να καθίσω να διαβάσω... Τίποτα, είναι σαν να είμαι βαριά άρρωστη.
Κυνηγώντας τον ίσως νόμιζα πως θα έπαιρνα μια μικρή ψευδαίσθηση για να ανακουφίσω τον πόνο. Αλλά ...
Χρειάζομαι λίγη ανακούφιση! Δεν την παλεύω! Τα κωλοαντικαταθλιπτικά δεν με πιάνουν! 120 mg Cymbalta και δεν παίρνω χαμπάρι!
Διάβασα μόνο το πρώτο ποστ.
Θα πω τις δύο τρεις απόψεις μου.
Τι θα έλεγες αν μπορούσες έτσι για μια στιγμή να σβήσεις όλον τον κόσμο και να κοιτάξεις μόνο τον εαυτό σου;
Δηλαδή: η δουλειά σου σ\' αρέσει; Αν όχι μπορείς να βρις μια άλλη που να σ\' αρέσει;
Έχεις \"φωλιά\"; Δηλαδή έχεις ένα μέρος δικό σου που είσαι βασιλισα τρόπν τινά; Αν όχι, μπορείς να κάνεις κάτι για να το αποκτήσεις;
Τρίτο κοίτα τις γνωριμίες σου. Τις γουστάρεις; Αν όχι μπορείς να κάνεις κάτι για να γνωρίσεις νέους ανθρώπους;
Κι ακόμα (χωρίς ιεράρχηση). Τι γουστάρεις να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Το κάνεις;
(τα παραπάνω συνδυάζονται βέβαια, δεν είναι... αλληλο-αποκλητέα!)
Οπως το βλεπω εγω τουλαχιστον αν τα εχεις αυτα, οποιος θελει να ερθει καλως να έρθει, οι άλλοι τον πούλο.
donald_girl μου δίνεις την αίσθηση ότι ξέρεις πολύ καλά τι φταίει που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Αλλά κάπου κολλάς και το χάνεις. Δηλαδή, εκεί που αναλύεις πολύ σωστά και ορθολογικά ότι φταίει η παράδοσή σου άνευ όρων σε ανθρώπους που πιστεύεις ότι θα σε σώσουν, ότι βλέπεις το λάθος του πράγματος αλλά δεν έχεις τη δύναμη να φύγεις, ότι γι\'αυτό πιάνεσαι από τα λόγια του άλλου που όμως δε συμβαδίζουν από τις πράξεις του στο τέλος φτάνεις να πεις: δεν τα αξίζω όλα αυτά, το ξέρω.Quote:
Originally posted by donald_girl
Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Είχα πάντα τις τάσεις και την προδιάθεση να γαντζώνομαι για να κερδίσω ευτυχία -θεωρητικά οτι θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό τάχα μου και δήθεν... Μια μεγάλη ψευδαίσθηση. Και έτσι λοιπόν παρέδωσα την ανεξαρτησία μου και τον εαυτό μου πλήρως σε έναν ξένο νομίζοντας πως αυτός ήταν ο ένας που αναζητούσα. Σύντομα το μυαλό κατάλαβε πως όχι δεν είναι έτσι, αλλά είπαμε δεν ήθελα να το πιστέψω! Και έτσι απλά ζούσα παρασιτώντας και παρακαλώντας, δυστυχισμένη απόλυτα, ευτυχισμένη για λίγα λεπτά όταν με τάιζα την ψευδαίσθηση... Δεν έκανα τίποτα άλλο. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και μόνο εκείνος με ένοιαζε. Βέβαια ούτε στοργή ούτε αγάπη έπαιρνα! Παρά μόνο με υποτιμούσε. Το αντικειμενικά είσαι μέτρια της τρίτης εβδομάδας κατέληξε στο είσαι μπάζο του 2ου χρόνου και στα πρόσφατα αποτελέσματα.... Ήμουν απλά ένα βολικό και διαθέσιμο παιχνιδακί που θα το πετούσε μόλις έβρισκε κάτι άλλο.
Λίγους μήνες πριν τον γνωρίσω είχα κάνει την περιβόητη απόπειρα αυτοκτονίας, και νόμιζα - ήλπιζα πως μετά θα ζούσα κάτι καλό...Όχι μόνο αυτό δεν έγινε, αλλά χώθηκα σε έναν ακόμη εφιάλτη και έχασα ακόμη και τα λίγα κομμάτια του εαυτού μου που γνώριζα! Δεν το καταλάβαινα όμως...
Εφιάλτης,δεν την παλεύω άλλο! Θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω! Πάλι μου ήρθαν δάκρυα... Να γινόταν ένα θαύμα και να γίνοντουσαν όλα καλά στη ζωή μου ξαφνικά , και να μην ένιωθα άλλο τόση απόγνωση, άγχος,πόνο. Αδιέξοδο! Να μπορούσα να ξυπνήσω μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς! Έτσι, ένα θαυμα! Σαν ένα μαγικό γιατρικό που θα απλωθεί επάνω στις πληγές μου και θα μου δώσει ανακούφιση.
Και η μαλακία είναι πως ξέρω πως δεν μου άξιζε όλο αυτό. Είμαι εντάξει άτομο, και μπορώ να δώσω πολλά σε μια σχέση, φιλία ή οτιδήποτε. Αξίζω ρε πούστη μου! Δεν είμαι για τα σκουπίδια! Αλλά δεν παίρνω πίσω ό,τι αξίζω,μόνο τα σκατά... Τα σκατά του κάθε μαλάκα! Ούτε μου αξίζει όλη αυτή η μοναξιά - η απόγνωση και ο πόνος!
Θέλω να σωθώ από όλα αυτά, δεν ξέρω όμως αν θα γίνει και πόσο χρόνο χρειάζεται. Σίγουρα ξέρω πως δεν αντέχω άλλο! Είναι άδικο ρε! Πολύ άδικο !
Και τώρα πολλά δάκρυα! Πολύ κλάμα, έχει γίνει το πληκτρολόγιο λίμνη!
Το πρόβλημα είναι ότι δεν το ξέρεις ή μάλλον δεν το πιστεύεις. Γι\'αυτό έφτασες στην κατάσταση που είσαι τώρα. Παίρνεις σκατά γιατί ζητάς σκατά. Δεν στο λέω με κακή πρόθεση θέλω απλά να στο πω όσο πιο ωμά γίνεται ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό. Δεν βάζεις όρια στη σχέση γι\'αυτό και ο άλλος κάνει ό,τι θέλει. Για παράδειγμα, κάπου έγραψες ότι σου έλεγε από την αρχή ότι είσαι μέτρια. Εσύ πληγωνόσουν από αυτό. Τί έκανες γι\'αυτό, λοιπόν? Αντί να φύγεις, είπες: εγώ θα τον κάνω να με δει ωραία. Και η ικανοποίηση θα ερχόταν όταν κάποιος που σε μείωνε σου έλεγε μια καλή κουβέντα με το σταγονόμετρο.
Τί θα γινόταν αν εκείνες τις πρώτες μέρες, εσύ γύρναγες και έλεγες ότι δεν θέλεις να είσαι με έναν τέτοιον άνθρωπο? Εσύ προτίμησες να μείνεις. Δηλαδή, εσύ πιστεύεις ότι μετά από αυτό δεν έχασες τον αυτοσεβασμό σου και κατά συνέπεια το σεβασμό του άλλου?
Είναι τόσο μικρά και ανεπαίσθητα αυτά που κάνουμε ώστε να δείξουμε στον άλλον ότι είμαστε διαθέσιμοι να μας πατήσει που είναι αδύνατον να τα συνειδητοποιήσουμε εκείνη τη στιγμή. Όλο αυτό διορθώνεται όχι προσέχοντας την κάθε μας κίνηση, και λογοκρίνοντας τον εαυτό μας ώστε να πούμε και να κάνουμε το σωστό την κατάλληλη στιγμή αλλά δημιουργώντας μια καλύτερη εικόνα για μας, κάτι που χτίζεται σιγά σιγά. Έτσι οι σωστές κινήσεις γίνονται αυτόματα και ασυνείδητα γιατί πλέον έχουμε θωρακιστεί. Πέρα από τα αντικαταθλιπτικά ψυχοθεραπεία κάνεις? Νομίζω, ότι το να μιλήσεις για όλα αυτά που σε πνίγουν θα σε βοηθούσε πολύ περισσότερο από τη χορήγηση φαρμάκων.
Ναι αυτό είναι που με προβληματίζει, οτί ξέρω αλλά σκαλώνω...
Κάνω και ψυχοθεραπεία....Από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας κ έπειτα- με μερικά μικρά διαλείμματα αλλά κάνω.Πρέπει να είναι πολύ βαθύ το πρόβλημα....
Και δε σε έχει βοηθήσει καθόλου? Εννοώ δεν έχεις δει καμμιά βελτίωση από τότε που ξεκίνησες σε σχέση με πριν? Δε σου λέω θεαματικά αποτελέσματα, αλλά μια καλύτερη αίσθηση του ποιά είσαι, τί ζητάς, πού βαδίζεις?
Να ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά ενώ ξέρω ίσως κάπου τι θα πρεπε να κάνω να μην το κάνω!
Γενικά δεν την παλεύω
Ισως και αυτη η σχέση με τραβούσε πίσω και απαγκιστρωμένη να είναι αλλιώς
δεν ξέρω
Το χειρότερο είναι όταν ξυπνάω... \"Όχι ρε γαμώτο! πάλι ξύπνάω, πάλι ο εφιάλτης ζωντανεύει!\" ,πλημμυρίζω με άγχος και το στομάχι... αυτό το στομάχι δεν σταματά να πονάει! Ζαλίζομαι κιόλας ταυτόχρονα και νιώθω σφιγμένη ολόκληρη σαν ένας ζωντανός κόμπος!
Όταν κοιμάμαι φυσικά και βλέπω εφιάλτες!
Ζω μέσα σε μια κόλαση!
Απλά δεν αντέχω άλλο!
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΣΚΑΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΚΑΤΑ Κ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΣΚΑΤΑ ΟΛΑ
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
μη στεναχοριεσε και εμεις δεν ειμαστε καλητερα.τι αγωγη περνεις αν επιτρεπεται
Cymbalta 2 χάπια των 60mg...
Σα νέρο δε βοηθάει!
Τίποτα δεν βοηθάει
δεν τα ξερω.ποσο καιρο τα περνεις να ξερεις οι θεραπιες θελουν χρονο αλλα αν τα περνεις πολυ καιρο πρεπει να ενημερωσεις το γιατρο σου να σου δωσει κατι αλλο.πανο απο ολα πρεπει ομως εσυ η ιδια να βρεις τι δυναμη να το ξεπερασεις και θα τη βρεις αλλα δεν ξερω ποτε.ως τοτε ομως να γραφεις στο chat και να μιλας με τους δικους σου ανθρωπους για να ξελαφρωνεις λιγο να μην τα κρατας μεσα σου.
3χρόνια 1 χάπι- 1 μήνα+ παίρνω 2
Πλέον φοβάμαι πως δεν θα αντέξω και ίσως κάνω κακό στον εαυτό μου...
Το έχω για βέβαιο... Μπορεί ως εδώ να ταν η μοίρα μου να αντέξω,ποιος ξέρει!
απο οτι διαβασα εισαι κοινωνικο ατομο λες οτι ειχες σχεση στο παρελθον αρα θα κανεις σχεση και στο μελλον.υπομονη λοιπον τα καλητερα ερχοντε.επισης αυτη ηαποτυχημενη σχεση μπορει να σε διδαξει πολλα για να μη κανεις ταιδια λαθη
Δεν είναι φοβερό αυτό ρε παιδι μου ομως?
Δηλαδή και ντοναλντ γκερλ και ιντεραπτεντ (που μου ήρθε στο μυαλο) καταλαβαίνουν πλήρως την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει (κι είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι εξ ημων) και ομως κατι γινεται και χανεται ο ελεγχος των συναισθηματων.
αναρωτιεμαι ετσι ειναι ο εκαστοτε ανθρωπος ή ετσι τον οδηγησαν καποιες καταστασεις. κι αν λυθουν θα λυθουν κι αυτα?
δεν φερνω σαν παραδειγμα την ντοναλντ γκερλ ειμαι σιγουρος πως ολοι μας εχουμε πραγματα να μας βασανιζουν.
Νιώθω πως φτάνω στα άκρα, πως είμαι ικανή να κάνω οποιοδήποτε κακό σε μένα...
donald_girl μόνο εσύ μπορείς να σε σώσεις από τον εαυτό σου, κανείς άλλος. Όταν το καταλάβεις, τότε θα αισθανθείς αρκετά δυνατή ώστε να προχωρήσεις. Ο μύθος του πρίγκηπα στο άσπρο άλογο δεν είναι αληθινός. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι φίλοι που θα σου συμπαρασταθούν στα δύσκολα. Αλλά κανείς από αυτούς δε θα σε σώσει με τις συμβουλές και την υποστήριξή του, απλά θα σε κάνει να αισθανθείς λίγο καλύτερα με το να μη νιώθεις μόνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Και αν τελικά δεν τα καταφέρω θα φταίω εγώ;
Από τα 18 και πάνω για όλα φταίμε εμείς (χαααχαχα) :)