Printable View
Οχι, δεν νομιζω οτι κανεις μπορει να αλλαξει καποιον.Πιστευω οτι η αναγκη για τετοιες αλλαγες ειναι εσωτερικη. Και μπορει να επιτευχθει μονο οταν ο καθενας μας νιωσει τις δυσκολιες που του επιφερουν στη ζωη του, αυτα τα εσωτερικα του θεματα.
Ο αλλος μπορει ομως να βοηθησει, αν νιωθει, αν νοιαζεται, αν συναισθανεται τις δυσκολιες κ αν υποστηριζει και λεει αυτο που βλεπει.
Προσωπικά δεν μπορώ τους φειδωλούς ανθρώπους. Αυτούς που δεν εκφράζουν αυτά που νοιώθουν. Θεωρώ ότι δεν νοιώθουν τίποτα.
(μπορεί βέβαια να κάνω λάθος)
Εξαρτατε...γενικοτερα δεν μπορω τα φειδωλα.Η θα δωσεις η οχι.Ομως υπαρχουν ανθρωποι που ισως να δυσκολευονται να εκφραστουν μα στο δειχνουν.Σε κανουν να νιωθεις την απολυτη ευτυχια εστω και μεσα απο την σιωπη.Και ειναι απιστευτα πανεμορφο αισθημα να αγαπας την σιωπη καποιου..μερικες φορες τα πολλα πολλα ειναι λιγα περιττα.Αλλα παντοτε οταν ζεις καταστασεις,οχι οταν ξεφουσκωσουν ολα για τον αλλον.
αν μιλουν πολυ και λενε πολλα, τους αμφισβητεις?Quote:
Originally posted by alexandros3
Προσωπικά δεν μπορώ τους φειδωλούς ανθρώπους. Αυτούς που δεν εκφράζουν αυτά που νοιώθουν. Θεωρώ ότι δεν νοιώθουν τίποτα.
(μπορεί βέβαια να κάνω λάθος)
Εξαρτάται τι λένε και πως το λένε.
Αλλά η σιωπή.. όχι ποτέ δεν με γοήτευσε. (δεν μιλάμε για στιγμές, λέω σιωπή ως τον κανόνα)
αλλα αν σε γοητευει...κι αλλο αν υπαρχει κατι πισω απο αυτην.
Οταν απο μεσα μου ουρλιαζω απο ανικανοποιητα συναισθηματα ουτε και εγω αντεχω την σιωπη..εξαρταται και πως εισαι εσυ μεσα σου και τι περνεις απο τον αλλο...
Σίγουρα εξαρτάται κι από σένα
Εγω απ΄την αλλη δεν μπορω τους ανθρωπους που δεν δινονται στ\' αληθεια, ειτε προκειται για σιωπηλους ειτε για ομιλητικους. Οταν το καθε τι που μου δινουν υποκειται σε αυστηρο αυτοελεγχο και απειρες ασφαλειες και εσωτερικες παραμετρους του αλλου καταλαβαινω οτι το βαρος της σχεσης μετατοπιζεται πολυ μακρια απο τον κοινο τοπο. Το ιδιο και για οσα δινω εγω ο ιδιος, κατα ποσο \"φιλτραρονται\" η περνουν ελευθερα. Νομιζω ειναι οι δυο οψεις του ιδιου νομισματος και παρε-δωσε.
συμφωνω...παρολο που προσπαθεις να συμβιβαστεις...το μονο που σε σωζει ειναι να σιωπησεις και εσυ...δεν υπαρχει κατι αλλο...Quote:
Originally posted by Alterego
Οταν απο μεσα μου ουρλιαζω απο ανικανοποιητα συναισθηματα ουτε και εγω αντεχω την σιωπη..εξαρταται και πως εισαι εσυ μεσα σου και τι περνεις απο τον αλλο...
Υπάρχει;Quote:
Originally posted by Sofia
αλλα αν σε γοητευει...κι αλλο αν υπαρχει κατι πισω απο αυτην.
Δεν ξέρω. Θεωρώ την \"προσοχή\" σ\' αυτά τα πράγματα δειλία. Άλλος θα την βάφτιζε \"ασφάλεια\".
Πάντα για μένα μιλάω έτσι; :)
Εγω απ΄την αλλη δεν μπορω τους ανθρωπους που δεν δινονται στ\' αληθεια, ειτε προκειται για σιωπηλους ειτε για ομιλητικους.
συμφωνω και με σενα...και γενικα δεν μου αρεσουν οι ψευτικοι ανθρωποι, απο τους οποιους υπαρχουν μπολικοι...
Ναι συμφωνω και εγω..
Quote:
Originally posted by anoiksi
Εγω απ΄την αλλη δεν μπορω τους ανθρωπους που δεν δινονται στ\' αληθεια, ειτε προκειται για σιωπηλους ειτε για ομιλητικους.
συμφωνω και με σενα...και γενικα δεν μου αρεσουν οι ψευτικοι ανθρωποι, απο τους οποιους υπαρχουν μπολικοι...
Δεν μιλαω μονο για ψευτικους ανθρωπους αλλα και για ανειλικρινεις στασεις που δεν αναγνωριζει, δεν δεχεται να αναγνωρισει στον εαυτο του ο αλλος ειτε ειναι αληθινος ειτε οχι.
Τωρα το κατα ποσο μπορει να αισθανεται αληθινος καποιος που δεν εκφραζει τα αληθινα του συναισθηματα, ο ιδιος το ξερει.
μερικες φορες ομως δεν ειναι δυνατον να εκφραστεις για τους αλφα βητα λογους δεν ειναι; η το βλεπεις παντα ως λαθος;
Οχι λαθος, απλως θλιβερο. Και δεν με ενοχλει η αδυναμια εκφρασης, αλλα παραδοχης πως δημιουργειται ενα κενο στην επικοινωνια και στην επαφη και μια ελλειψη ειλικρινειας που πηγαζει επιπλεον απο ολο αυτο. Βασικα η εγωιστικη οχυρωση που δεν ειναι μονο θεματα - ειναι και χαρακτηρας. Το να μην παραδεχομαστε γιατι δε μας συμφερει.Quote:
Originally posted by anoiksi
μερικες φορες ομως δεν ειναι δυνατον να εκφραστεις για τους αλφα βητα λογους δεν ειναι; η το βλεπεις παντα ως λαθος;
Λογοι σαφως και υπαρχουν αλλα δεν ξερω κατα ποσο μπορουμε να ξερουμε ποιοι ειναι, για τον αλλον. Σιγουρα αν ξερουμε τους δικους μας λογους πιστευω θα εχουμε και συναισθηση του κατα ποσο η αποσταση που κραταμε κανει κακο σε εμας και τις σχεσεις μας. Και βασικα παει αντιστροφα, πρωτα συνειδητοποιουμε οτι υπαρχει προβλημα, μετα παμε να βρουμε τα γιατι. Και φυσικα η κατανοηση ενος προβληματος δεν ειναι το ιδιο με την επιλυση του.
Quote:
Originally posted by Alterego
Οπο οτι θυμαμαι παντοτε τον εαυτο μου σπανια δεν εξωτερικευω το τι νιωθω..Απο την αλλη πνιγομαι να μην εξωτερικευομαι. Μου εχει τυχει ομως ενω να ακουω λογια να μην μου το δειχνουν.Και επειδη εγω δεν το κανω δεν μπορω να το καταλαβω ευκολα και πεφτω στην παγιδα να σκεφτω πως απλα δεν νιωθουν.
Γιατι πως μπορεις να νιωθεις εντονα καποια πραγματα και να μην τα δειχνεις;Δεν ειναι πνιγμος αυτος; Και εξαλλου γιατι να μην τα δειξεις..;Μονος με αυτο τι να το κανεις;
Ποσο μα ποσο μα ποσο συμφωνώ!!!!
Σε εμένα δεν γίνεται συνειδητα,είναι σχεδόν αυτοματοποιημένο,το λένε τα πάντα μου..Τα μάτια μου ,η εκφραση μου και στο τέλος οι λέξεις βγαίνουν μόνες τους..
Αυτο ηθελα τοσο πολυ να τονισω...οτι ολα ερχονται αυτοματα απο μονα τους.Τι να το κανεις αν το σκεφτεις μια και δυο πριν το κανεις;;...
ναι ομπορο συμφωνω απολυτα σε αυτα που λες...εχεις δικιο...αλλα ειναι τοσο θλιβερο να διαλεγεις αλλη στιγμη να εκφραστεις παρα αμεσως;;;
Πιστευω οτι πολυ συχνα η μη εκφραση δεν ειναι ελλειψη συναισθηματος - ειναι υπερεπαρκεια οχυρωσης. Δεν ειναι η ελλειψη το προβλημα αλλα τα περιττα που οργανωνονται εναντια μας.
Ετσι δεν πιστευω οτι ο ανθρωπος που δεν εκφραζεται ειναι και αδειος. Πολλες φορες ειναι το αντιθετο. Παμπολλα συναισθηματα διαρρεουν απο τα ανεκφραστα προσωπα και οι ρωγμες μιλουν απο μονες τους... Οταν ο αλλος ομως το παιζει κινεζος και δεν τρεχει τιποτε, τοτε τιθονται αλλα ζητηματα. Ειλικρινειας κλπ.
τελικα καταστρεφει αντι να προφυλασσει κατα την αποψη σου;
Οχυρωσης απο τι;...
Σύμφωνα με τη θεωρία του/της oboro, από την έκθεση φαντάζομαι :)
Οχι βεβαια... Μιλαω για παγιωμενες στασεις οπου η εκφραση σημαντικων συναισθηματων απουσιαζει μονιμα απο τη σχεση. Εκει μπορει να ειναι δυσκολο ακομη και να γινει αντιληπτο αυτο το κενο απο την αλλη πλευρα, το ακριβες περιγραμμα του δηλαδη... Γιατι οι επιπτωσεις συχνα ξεκινουν απο την αρχη.Quote:
Originally posted by anoiksi
ναι ομπορο συμφωνω απολυτα σε αυτα που λες...εχεις δικιο...αλλα ειναι τοσο θλιβερο να διαλεγεις αλλη στιγμη να εκφραστεις παρα αμεσως;;;
Η σιωπη δεν ειναι ακατανοητη παντα. Συχνα βρισκω οτι εχει ενα περιγραμμα απο συμφραζομενα και καταστασεις... Μια ελλειψη ομως σαν κι αυτη που λεω δεν αφηνει περιγραμμα γιατι λειπει εξ\' αρχης. Δεν εχει αρχη και τελος, ειναι μερος του αλλου κατα καποιον τροπο.
νομιζω προστασιας εννοεις ε;
αρα εννοεις εκεινους που δεν εκφραζονται ποτε η που εκμεταλλευονται καταστασεις;
Ακριβως η λεξη που εχω στο μυαλο μου για το ζητημα. Και μακαρι τα δυσαρεστα που εχω ζησει, οπως εχω ζησει, να \'ταν θεωριες! ;)Quote:
Originally posted by alexandros3
Σύμφωνα με τη θεωρία του/της oboro, από την έκθεση φαντάζομαι :)
Μην με παρεξηγείς :)Quote:
Originally posted by oboro
Ακριβως η λεξη που εχω στο μυαλο μου για το ζητημα. Και μακαρι τα δυσαρεστα που εχω ζησει, οπως εχω ζησει, να \'ταν θεωριες! ;)Quote:
Originally posted by alexandros3
Σύμφωνα με τη θεωρία του/της oboro, από την έκθεση φαντάζομαι :)
Δεν λέω θεωρία αν τα έχεις ζήσει ή όχι (προφανώς τα έχεις) αλλά αν κρύβεται κάτι πίσω από τη σιωπή ή όχι :)
ειδες λαθος το αντιληφτηκα...εκθεση εννουσες...ναι ποναει αυτο αλλα πιο πολυ το προβλημα με τον ιδιο σου τον εαυτο μετα...αρα τιθεται και θεμα προστασιας δεν ειναι; Του εαυτου σου αλλα και τον αλλων...
Εχω ζησει και τα δυο, αν και το δευτερο πολυ παλιοτερα ευτυχως μονο μια φορα... Και ηταν δευτερευον στην εκμεταλλευση.Quote:
Originally posted by anoiksi
νομιζω προστασιας εννοεις ε;
αρα εννοεις εκεινους που δεν εκφραζονται ποτε η που εκμεταλλευονται καταστασεις;
Γενικα σαν κατασταση δεν νομιζω οτι δινει το πανω χερι σε κανεναν. Ολοι χανουν.
κυριως ομως αυτος που εκμεταλλευεται...ετσι πιστευω...
Απο τι να προστατευσεις τον εαυτο σου;...απο την απορριψη; και για ποια εκμεταλευση μιλαμε;
Απο την προσωπικη μου εμπειρια κρυβονται παρα πολλα... Και αυτο που μου εκανε εντυπωση, αλλα και που με εχει βασανισει, ειναι οτι προκειται σε μεγαλο βαθμο για καλα πραγματα. Το συμπερασμα που εχω βγαλει ειναι πως η οχυρωση υπαρχει για να προστετευσει τα καλα. Πολλες φορες μου θυμιζε ενα ειδος τσιγκουνιας του συναισθηματος, αλλα χωρις τη μιζερια η τη μικροτητα... Τελικα ειναι προστασια απο την εκθεση σημαντικων πραγματων, τμηματων του εαυτου.Quote:
Originally posted by alexandros3
Μην με παρεξηγείς :)
Δεν λέω θεωρία αν τα έχεις ζήσει ή όχι (προφανώς τα έχεις) αλλά αν κρύβεται κάτι πίσω από τη σιωπή ή όχι :)
Επισης προστατευει τα \"κακα\" αυτη η οχυρωση, απο το οποιο φως, θεραπευτικο η μη. Κατι αλλο που εχω παρατηρησει. Διπλο το κακο για οσους εχω δει να την εχουν.
Δεν ξερω αν μπορω να οχυρωθω οταν αισθανομαι..Ισως να πρεπει αλλα ποτε μου δεν το επελεξα.Ισως σε πολλες περιπτωσεις να αναγκαστηκα να το κανω,γιατι απλα δεν πηγαινε αλλο.Γενικοτερα ομως ολα εχουν ρισκο και ειναι κατι που μου αρεσει να κανω,να ρισκαρω κι ας γινω κομματια.Εξαλλου κι αυτο μεσα στην ζωη ειναι.
Εγω αναρωτιεμαι...
Κάποτε ένιωθα καποιους ανθρώπους,πολυ κοντινους μου,να σφίγγονται..να περιμένουν απο μένα να τους ξεκλειδώσω,και το εκανα χωρις ενδοιασμούς.
Πίστευα οτι εχουν να πουν,αλλα απο το φοβο του χλευασμού(παιζει πολυ η αποδοκιμασια μεσα στην οικογενεια \"τι βλακειες λες\"),ειχαν αυτοματοποιήσει τον αλλο τρόπο της συγκάλυψης..
Στις περισσότερες των περιπτώσεων ,ηταν ανθρωποι που ενιωθαν ασφαλείς με τη στάση τους και θεωρούσαν εμενα ιδιαιτερως εκτεθειμένη!!!Εχει τυχει να μου το πουν καταμουτρα.Ελα όμως που δεν με ενδιέφερε!!!
Γιατι μπορεί οι αλλοι να νομίζουν οτι χάνουν με το να εκτεθουν, εγω ομως νιώθω οτι χάνει κάποιος οταν κρύβεται απο ολους και ποσο μάλλον απο τον εαυτό του..
Συμφωνω απολυτα Αφωτεινη!!!!
Κι εγω εκτιθεμαι συναισθηματικα χωρις πολλες αναστολες, νομιζω η συναισθηματικη εκφραση ειναι το πιο δυνατο μου σημειο. Δεν εχω την ιδια απαιτηση απο τον αλλο, στο κατω κατω μου αρεσουν και οι διαφορες. Η συναισθηματικη ειλικρινεια ομως ειναι κοινος τοπος για εμενα και οταν η οχυρωση ειναι δευτερος χαρακτηρας για τον αλλον, χωρις αυτο να αναγνωριζεται ουτε και οι συνεπειες του, πως να ευδοκιμησει μετα η ειλικρινεια.
το ιδανικο ειναι να εξωτερικευεις τα συναισθηματα σου και νομιζω οτι γενικα το κανω και αισθανομαι καλα γιαυτο...μπορω να συγκρατηθω ομως και με καποιο τροπο, ακριβως οπως λεει ο ομπορο για να....
προστατευσω τα \"κακα\" μεσω αυτης της οχυρωσης και για να προστετευσω τα καλα...
καποια στιγμη ομως δεν αντεχω αλλο...:)
Οταν υπαρχει αδιεξοδος ειναι καλα να προστατευεις και τον εαυτο σου και τις καταστασεις..Για να μην γινονται κομματια τα ονειρα σου και η ψυχη σου.Το κανεις αυτο αποκλειστικα για σενα.
πως γινεται ρε παιδιά?Προτεινετε μου τρόπους ωστε να μη χάσω τον εαυτό μου....Εγω τα εχω ολα σε ενα σακι, και τα καλα και τα ασχημα...
Ναι αληθεια θελω και εγω τροπους!!