Printable View
Quote:
Originally posted by lill
ό,τι και να μου λένε δεν μου αλλάζουν την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου,γιατί είναι μέσα απο τα ίδια μου τα μάτια....!!!!να μην εμπιστευτώ τον εαυτό μου?τότε ποίον....???όσο για τ bmi που είναι 20...έχω τα περιθώρια να το πάω 18.....αφού τα όρια είναι 18-24!!!!εγώ δεν δέχομαι να κατατάσομαι στο 20....!!!!
πρεπει να επισκεφτεις ειδικο σε θεματα νευρικης ανορεξιας,
end of discussion.
ΥΓ...... αν τελικα το αποφασισεις, γραφε για τις εξελιξεις.
Quote:
Originally posted by lill
nature,για αυτό μίλησα έστω και εδώ μέσα για να δώ τί είναι αυτό που με πνίγει και πώς το βλέπουν και άλλοι....!!!!!!!
Εκανες πολύ καλά για αρχή lill!!!!!
Αυτό λοιπόν που ήδη βλέπεις ,είναι πως όσοι σου απάντησαν ακριβώς στην ερώτηση που σε απασχολεί δηλαδή, αν είσαι, ή όχι χοντρή (νομίζω καλιοπίτσα, κρίνο και εγώ, καθώς και ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας που είναι οι πίνακες του BMI που σου βρήκαμε εγώ και ο κρίνο) λένε το ίδιο πράγμα:
Είσαι φυσιολογική προς το αδύνατη. Κάτω από το 18, 5 χρειάζεται κανείς θεραπεία!!
Το είδες αυτό???
Συμφωνώ με κρίνο, πρέπει να επισκεφτείς ειδικό άμεσα.
Ξέρω ότι αυτό μπορεί τεχνικά να είναι για σένα αυτή τη στιγμή ίσως πιο δύσκολο από οτιδήποτε άλλο.
Μπορούμε να συζητήσουμε εδώ και το τεχνικό αυτό κομμάτι. Πώς θα ενημερώσεις τους γονείς σου, αν υπάρχουν συγγενείς που θα μπορούσαν να ενημερώσουν- μεσολαβήσουν, ......
-Ποια είναι η μόρφωση των γονιών σου?
-Εχει τύχει να ακούσεις ποτέ τη γνώμη τους για τις διατροφικές διαταραχές, με αφορμή ίσως κάτι που είδατε στην τηλεόραση ή που διαβάσατε στην εφημερίδα?
-Γνωρίζουν τη σοβαρότητα τέτοιων διαταραχών???
Επίσης, αν θέλεις, μπορείς να μου βρείς το ΒΜΙ, 5 κοντινών σου γυναικών? μητέρας, θείας, ξαδέλφης, κολλητής, λοιπών φιλενάδων?
Δεν μπορεί, θα ξέρεις το ύψος και το βάρος 5 γυναικών από το περιβάλλον σου.
Από αυτές που σου φαίνονται Οκ, όχι από καμιά ...φάλαινα, ούτε από καμιά ....ρέγγα. Αυτές που δεν έχεις μπει ποτέ στο κόπο να ασχοληθείς με το αν είναι χοντρές ή αδύνατες, γιατί απλά σου φαίνονται μέσος όρος.
Τέλος, αγαπητή lill, έχε υπόψη ότι εκτός από την όποια βοήθεια παίρνεις εσύ, το θέμα σου βοηθά και άλλους.
Βοήθησε και εμένα προσωπικά να σκεφτώ τη συμπεριφορά μου απέναντι στα παιδιά μου. Με σόκαραν κάποια πράγματα που είπες ότι δηλ νοιώθεις πως οι γονείς σε αγαπουν αν εκπληρώνεις το μοντελάκι τους.
Στη θεωρία όλοι είμαστε καλοί, ίσως και εγώ και οι γονείς σου και όλοι μας. Αλλά στη πράξη, τα ξεχνάμε και έχουμε πάντα μια καλή και απαλλακτική δικαιολογία για τον εαυτούλη μας.
Χτες λοιπόν που δεν κοιμόντουσαν τα παιδιά μου (πάνε δημοτικό) τους είπα για κάποια άλλα γνωστά μας παιδάκια που κοιμούνται πιο νωρίς και την άλλη μέρα είναι πιο ξεκούραστα....
Τόσο ...απλά λόγια είπα, για το καλό τους, για να κοιμηθούν, μη νομίζοντας ότι είναι τα μόνα παιδιά στη πόλη που έχουν πέσει για ύπνο.
Η μικρή μου τότε, άρχισε να κλαίει και να μου λέει ότι συγκρίνω με άλλους και ότι όλο οι άλλοι είναι καλύτεροι....
Τότε θυμήθηκα εσένα και σκέφτηκα πώς μπορεί κάτι που ο γονιός το λέει για καλό ή για κίνητρο στο παιδί του, αυτό να παρερμηνευτεί ως μη αγάπη και αποδοχή.
Και χάρη σε σένα, lill, και στα λίγα που μας είπες, ζήτησα συγνώμη από το παιδάκι μου, ασχολήθηκα πολύ ώρα να της βγάλω από το μυαλό την ιδέα που εσφαλμένα μεν, αλλά χάρη στα άστοχα λόγια μου της είχε καρφωθεί.
Με βοήθησες να γίνω λίγο καλύτερη μητέρα.....
Ελπίζω και τα δικά μου λόγια κάπου να σε βοηθούν.....
Εύχομαι να βγεις γρήγορα από αυτό το πρόβλημα.
αγαπητη μου lill,
ισως οταν μιλησεις ειλικρινα στους γονεις σου, να μην ακουσεις τα λογια που χρειαζεσαι να ακουσεις, αλλα στη συγκεκριμενη φαση της ζωης σου μονο αυτοι μπορουν να σε βοηθησουν (οικονομικα και ηθικα) γιατι μπορει και να χρειαστεις βοηθεια απο ειδικους, οποτε και χρηματα.
Μην μενεις μονη σου στο προβλημα σου, επιμενω πως πρεπει να ζητησεις τη βοηθεια τους. Μιλα τους ειλικρινα και πες τους οτι σε προβληματιζει, οπως τα εγραψες κι εδω.
Φυσικα σ\' αγαπουν οι γονεις σου, απλα ο τροπος που σου το δειχνουν ειναι λαθος... (ειδες τι σου ειπε και η nature παραπανω, επειδη αγαπα πολυ τα παιδια της προσπαθει να βρει ενα τροπο να τα πεισει να κοιμηθουν νωρις... αν δεν τα αγαπουσε θα ηταν αδιαφορη, δεν θα προσπαθουσε καν). Για παραδειγμα η μητερα σου δεν σου μιλαγε επειδη εμαθε οτι καπνιζεις. Λάθος της μεγαλο, αλλα λαθος που οφείλεται στην αγαπη της για σενα, αν δεν την ενδιεφερες θα αδιαφορουσε (ισως καλο θα ηταν να της προτεινες να πατε μαζι σε ειδικο).
Δεν είναι σίγουρο πάντα πως όλα προέρχονται από την αγάπη μας για τα παιδιά.Και δεν ήταν η αγάπη της για την κόρη της που τη θύμωσε τη μάνα,αλλά ήταν δικά της κολλήματα,το χάσιμο του ελέγχου με τον οποίο έμαθε να κερδίζει την υπακοή.Την τιμώρησε λοιπόν,όπως-πιθανότατα-έκανε πολλές φορές στο παρελθόν.Δεν καταλαβαίνω γιατί πάντα πρέπει να πιπιλάμε ηλίθιες καραμελίτσες για αγάπες,γιατί πάντα πρέπει να καλύπτουμε τις σαχλαμάρες άλλων που μας αρρωσταίνουν.Λέγοντας την αλήθεια σε μας τους ίδιους,έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να φτάσουμε κάπου,όχι με φτιαξίδια και δικαιολογίες των αδικαιολόγητων.Από τη μεγάλη της αγάπη,σαχλομπούχλες.Από τον μεγάλο της εγωισμό.Αυτό.Χάνει το παιδί της την υγειά του γιατί το τιμωρούσε που δεν ήταν τέλειο και μεις πρέπει αυτό τώρα να το μετονομάσουμε σε κάτι καλό και ηθικό ε;Να το ξαναβαφτίσουμε αγάπη και να το χειροκροτήσουμε.
Rain,
αν σ\'αυτή τη φάση, γκρεμίσεις την έννοια γονείς, ποιός νομίζεις ότι θα μπορούσε να βοηθήσει τη lill???
Σκέψου επίσης ότι αυτό το γκρέμισμα -ενδεχόμενα- να είναι άδικο. Θα μπορούσε ίσως τα ίδια παράπονα να έχει η κόρη μου ή η κόρη σου, παρόλο που εμείς ψαχνόμαστε να βελτιωθούμε και να κάνουμε ότι είναι καλύτερο.
Πιστεύω ότι η προσέγγισή σου είναι για μεγαλύτερες ηλικίες και πιο αυτόνομες καταστάσεις.
πολλοι γονεις ακολουθουν λαθος τροπο, οι γονεις ομως που δεν αγαπουν τα παιδια τους ειναι απειροελαχιστοι...
Το πρόβλημά της είναι η συγχώνευση με τη μητέρα της,τα λάθη τα γονεικά τα τύπωσε και το φαγητό έγινε ο μόνος τομέας που μπορεί να ελέγχει,σε μία ζωή που δεν έλεγχε τίποτε.Δεν της λέω ψέματα απλά,δεν της το φτιάχνω καθόλου,γιατί ήδη τη μάνα της δε θέλει να πονέσει και καλά,μία μάνα που την πονάει όμως.Η επιλογή μου ποια είναι,να διαλέξω να δικαιολογήσω και να ωραιοποιήσω ή να πω αυτό ακριβώς που συμβαίνει;Πως δεν μπορεί να αγγίξει το θυμό της,από φόβο μην πέσει στα μάτια της μητέρας,μίας μητέρας που την πιέζει ασφυκτικά,βάζοντάς την σε κίνδυνο.Βλέποντας καθαρά,τι από αγάπη κι από ξεαγάπη.Ξέρεις πόσοι για το καλό σου σε κάνουν να πεθαίνεις;Εκεί είναι το ζουμί.
καλο θα ηταν να μην τα βαζουμε ολα μεσα στον ιδιο σακο, πολλοι ειναι οι παραγοντες και διαφορετικες οι συνθηκες που ισχυουν σε καθε σπιτι...
Lill,
για το θέμα του βάρους θα ηθελα να σου πω.Αν θέλεις να χάσεις βάρος κλείσε ραντεβού με εναν επαγγελματία Διατροφολόγο.Θα σε βοηθήσει να τρέφεσαι υγιεινά και να ερθεις στο βάρος που επιθυμείς χωρίς να \"κάνεις του κεφαλιού σου\" ,γιατι και αυτο που επιθυμείς δεν πετυχαίνεις και συγχρόνως θέτεις σε κίνδυνο τον εαυτό σου.Θα αρχίσεις αργότερα να πονάς ,να ζαλίζεσαι και θα επηρεαστεί και η ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ σου.ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ.
Μια επίσκεψη αρκεί για να πειστείς.Με 600 ευρώ εχεις ολο το πακέτο(επισκέψεις ζύγισμα κ.τ.λ)
Επίσης να σου πω οτι ειχα ανορεξία, για πολλα χρόνια ετρωγα ελάχιστα ,δεν εκανα ομως εμετους και ουτε ειχα λανθασμένη εικόνα για το σώμα μου.Απλά δεν μπορούσα να φάω,ακομα και σήμερα που ειμαι σε καλύτερη φάση,αν στεναχωρηθώ μπορει να μεινω νηστική ολη μερα.Και λέω καλυτερη φάση ,γιατι έχω περασει 1 βδομάδα με νερο ή κανα δυο μπισκότα..Ξερω..ειναι τουλαχιστον λυπηρο..
Διάβασα καποια στιγμή καπου ,οτι οι διαταραχες προσληψης τροφής ξεκινούν στην εφηβεία και εχουν ΑΜΕΣΗ σχεση με τη σχέση του κοριτσιού με την μητέρα.Δεν εχω περισσοτερες πληροφορίες,αλλα νομίζω πως πρέπει να το ξεκαθαρίσεις με τη μητέρα σου και τουλάχιστον να ξέρεις που βρίσκεται η σχέση σας.
Αδυσώπητη στις απαιτήσεις μου.Απαράδεκτη.Όταν υπάρχουν αδυσώπητες αγάπες,θα υπάρχουν αδυσώπητες διαφυγές.Παιδιά που γυρνάνε την αδυσώπητη αγάπη-έλεγχο σε αδυσώπητες λύσεις,λύσεις κάθαρσης,θα πηγαίνουν στην τουαλέτα,θα ξερνάνε το φαγητό τους,θα ζυγίζονται,θα ζυγίζονται,θα ζυγίζονται,τα δόντια τους θα τρώγονται από τα οξέα,τα μαλλιά τους θα πέφτουν,αλλά εμείς οι γονείς θα δικαιολογούμε πάντα τους άλλους γονείς.Λάθος αγάπη.Έτσι λέγεται τώρα.Είναι το new age όνομα του ελέγχου.Πάλι δεν καλύπτω με τρόπο διακριτικό,ε;
Γιατί να μην το πεις το είμαι βουλιμική κοπέλα μου;Γιατί-ΠΑΛΙ-να σώσεις το γόητρο της μητέρας σου,να μην της προκαλέσεις οργή,γιατί να φοβηθείς,γιατί να μην είσαι αυτό που είσαι,η κόρη της,αυτή που είσαι και μόνο.Σε δίδαξαν να μη μιλάς,να κλαις μέσα σου,να αυτοτιμωρείσαι,ΟΛΑ Τ\'ΑΛΛΑ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΙΞΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ.Μην υποτάσσεσαι σε ό,τι σε δίδαξαν.Μην υιοθετείς λύσεις που σε διαλύουν.Δεν είσαι η προέκτασή τους,δεν είσαι παρά ένα άτομο που δεν έμαθε να αγαπά τον εαυτό του,γιατί σε\"αγάπαγαν λάθος\"σικ,έτσι το λέμε τώρα.
Χρήση καθαρτικών,σκευασμάτων για αδυνάτισμα,υπερφαγίες που τις ακολουθούν νηστείες ή και ασιτίες,κατακρατήσεις,καρδ ιακές αρρυθμίες,ξανά το δάχτυλο στο στόμα,ένα κουτάλι,μία σπάτουλα,το δέρμα των δαχτύλων καίγεται από τα γαστρικά υγρά,γυμναστική με ρυθμούς και συχνότητες τιμωρίας του σώματος,δεν θα πάω στον οδοντίατρο γιατί θα καταλάβει τι κάνω,θα καταλάβει πως έγιναν έτσι τα δόντια μου,δεν έχω περίοδο,τι να κάνω για να μην παχύνω στην εγκυμοσύνη,πόσο να τρέχω κάθε μέρα,πετσέτα με πάγο στο στομάχι,για να μην πονάει από την πείνα,κορίτσια που πεθαίνουν για την ομορφιά,για τον έλεγχο,I want a perfect body,I want a perfect soul.Σου θυμίζουν κάτι όλ\'αυτά;
Εμένα ναι.Σε διάφορους θυμίζουν.
Είσαι νέα,είναι νωρίς.Να παλέψεις για σένα,γιατί σου αξίζεις υγιής,γιατί η ζωή είναι μπροστά σου και γιατί η αποτυχία,που τόσο φοβάσαι,είναι αυτή που φοβούνται οι γονείς σου,για τους ίδιους.Δεν είσαι αποτυχία,ούτε αν αποτύχεις στις πανελλαδικές,ούτε αν πέσεις σε κανενός άλλου τα μάτια.Πέφτεις στα δικά σου κάθε φορά που σκύβεις πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας,κάθε φορά οι τύψεις,κάθε φορά ο φαύλος κύκλος του πόνου και του θυμού.Και σε βρίζεις.Και σε πονάς.Ξανά και ξανά.
Να ξεφύγεις!Αυτό να κάνεις.Να σε αγαπήσεις τόσο που να σε αγκαλιάζεις και χωρίς τελειότητα.Μίλα τους,πέστους πως θέλεις να σε αγαπάνε,ποιος είναι ο τρόπος που εσένα ικανοποιεί,όχι εκείνους.Άνοιξε το στόμα σου,όχι για εμετό.Άνοιξέ το για να διεκδικήσεις ξανά το δικαίωμά σου να σε αγαπάς.Να αγαπάς το κορμάκι σου με κάθε του ατέλεια.Να μάθεις να το αποδέχεσαι πάλι,δίχως να σε κυνηγά κανείς και δίχως κανείς να σε πιέζει να το φτιάξεις κάπως.
Στο link που σου βάζω,βρίσκονται πολλά άτομα που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές,θα βρεις άρθρα για επιμόρφωση,threads με προσωπικές ιστορίες,θα δεις και άτομα που κέρδισαν τη μάχη,που μίλησαν,έκαναν αυτό το outing που κι εσύ-στο εύχομαι-μπορείς να κάνεις,σχετικά με το τι αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα της διατροφικής διαταραχής.Και σου εύχομαι κάθε καλό μανάρι μου,μπες εκεί,μάθε,διεκδίκησε για σένα ό,τι αξίζεις!:)
www.eatingdisorders.gr
λοιπόν,αρχικά συμφωνώ με τη καλλιοπίτσα
δεν γεννιούνται όλοι για να γίνουν γονείς,ευτυχώς ή δυστυχώς,αλλιώς θα υπήρχαν μόνο καλοί γονείς και κανένα παιδί δεν θα είχε πρόβλημα....
nature και αν θές αυτό κράτα το,όπως εσύ και κάθε μητέρα,έτσι και εγώ και κάθε παιδί προσπαθούμε....
οι γονείς να μας μεγαλώσετε και εμείς να σας το ανταποδώσουμε με το να είμαστε υπεύθηνα,καλά κλπ παιδιά ώστε να μην σας γινόμαστε βάρος και να νιώθετε όμορφα και πεήφανοι....
μην κάνεις ποτέ το λάθος να χτυπήσεις στο παιδί σου όσα κάνεις για αυτό,πίστεψέ με και τα βλέπουμε και τα εκτιμάμε...
η μητέρα μου ας πούμε σε κάθε τσακωμό μου χτυπάει τα φροντιστήρια που πληρώνει,το σπίτι που μου προσφέρει κλπ...δεν σας έχει πεί ποτέ κανείς σε εσάς τους γονείς οτι είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε...?όταν φέρνεις μια ζωή στο κόσμο είσαι υποχρεωμένος να την προσέχεις...αλλιώς μην την κάνεις!μή μας φορτώνετε με τύψεις για όσα κάνετε λές και σας καθόμαστε στο σβέρκο ή λες και έχετε μετανιώσει που μας κάνατε,δεν υπάρχει χειρότερο...
ξέρεις γιατί για εμένα αυτή τη στιγμή δεν σημαίνω τίποτα και δεν με νοιάζει αν πάθω κάτι...?
γιατί το έχω ακούσει απο το στόμα της μάνας μου σε τσακωμό μας..!οτι είμαι και θα γίνω ένα τίποτα και οτι είμαι αχάριστη γιατί μου είχε πεί να πλύνω τα πιάτα και δεν το έκανα,δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος αυτής της φράσης...
αν θές λοιπόν κράτησέ το αυτό,δεν μας μένει πολύς χρόνος για να αναλωνόμαστε σε τσακωμούς,πάρτε ως δεδομένο οτι τουλάχιστον τα παιδιά αγαπάνε τους γονείς ό,τι και αν γίνει και μη ζητάτε διαρκώς μια επιβεβαίωση...γιατί εσείς έχετε εμπειρίες να καταλάβαιτε εμείς όμως όχι.....όλα μένουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού ακόμα και αν υπωθούν πάνω σε νεύρα..>!!!!
lill, έχεις δίκιο κορίτσι μου....
Απλά αυτό το δίκιο, στρέψε το υπέρ σου, όχι εναντίον σου.
Εχεις πολύ δίκιο και σ\' ευχαριστώ και εγώ για το μάθημα που μου δίνεις.
krino
δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι με βλέπω...και δεν νομίζω οτι αυτό μπορεί να αλλάξει σε όποιο γιατρό και να πάω,κανείς δεν μπορεί να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας...
για μένα στο λέω και μπορώ να στο ορκιστώ οτι είμαι ΧΟΝΤΡΗ ειλικρινά το βλέπω και το πιστεύω...δεν ξέρω τί λένε οι δείκτες αλλά εγω με αυτή την εμφάνιση είμαι δυστυχισμένη κ αυτό το βγάζω και προς τα έξω πίστεψέ με....ξέρεις πόσα αγόρια έχω αποθήσει γιατί εγώ δεν ένιωθα άνετα με τον εαυτό μου και αυτά νόμιζαν οτι δεν μου αρέσουν....??
για αυτό σου λέω...!!!!!!
nature
χαίρομαι αν σε βοήθησα και εγώ με τη σειρά μου και ό,τι θες εδώ είμαι...αν ξέρω κάτι πάρα πολύ καλά είναι η ψυχολογία των παιδιών,όχι μόνο μέσα απο εμένα αλλά και γενικά,μου αρέσει να παρατηρώ και να ακούω....
εξάλλου παιδοψυχολόγος είναι το όνειρο μου να γίνω για να βοηθήσω όλους αυτούς να μη βρεθούν στη δική μου θέση...
αν πρώτα διορθώσω τα προβλήματά μου,μή κάνω και κακό στα παιδάκια έτσι όπως είμαι....
οπότε ό,τι θες πες μου,μην εστιάζουμε μόνο σε εμένα...!!!!!!!
Να είσαι καλά, κορίτσι μου.
Εδώ είναι το δικό σου θέμα και μακάρι να βοηθηθείς και να δεις τα πράγματα καθαρά και στη πραγματική τους διάσταση.
Σε παρακαλώ μη ξεχάσεις να μου πεις το ΒΜΙ των 5 γνωστών σου γυναικών που σου ζήτησα..... Είπαμε που να σου φαίνονται νορμάλ, ούτε φάλαινες, ούτε ρέγγες.
rainandwind...
να σου πώ οτι ταυτίζομαι με τις καταστάσεις που περιγράφεις?να σου πώ οτι φτάνει να τα διαβάσω για να τα νιώσω...?θα είναι λίγο εκτός απο ελάχιστες καταστάσεις που περιγράφεις όπως τριχόπτωση για παράδειγμα,με χαρακτηρίζουν.....έχεις δίκιο πρέπει να ξεφύγω αλλά πώς.....??
πώς να αγαπήσω τον εαυτό μου?δεν ξέρω το τρόπο...!!!!
καλλιοπίτσα έχεις δίκιο,δεν είμαστε όλοι ίδιοι και σίγουρα ούτε και οι περιστάσεις...
στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση η rainandwind έχει δίκιο...
πράγματι οι γονείς μου με έχουν καταστρέψει,φορτώνοντάς μου τύψεις και για δικά τους θέματα και για λάθος χειρισμούς μου....
να σου πώ οτι όταν τσακώνονται μου λένε οτι φταίω εγώ που δεν είναι ευτυχισμένοι,να σου πώ οτι διαρκώς μου λένε οτι δεν προσφέρω τίποτα μέσα στο σπίτι...
τότε ρε φίλε συγγνώμη αλλά αν είμαι τόσο χάλια και αναίσθητη να πάρω ένα ξυραφάκι να κόψω τις φλέβες μου να τελειώνουμε....!τί το παλεύω αν δεν με αγαπάνε ούτε καν αυ΄τη που με έφεραν στο κόσμο....τότε ποιός θα το κάνει..??
και πώς μετά να με αγαπήσω εγώ όταν δεν με αποδέχονται,τί να αγαπήσω τις λάθος συμπεριφορές μου...>???
και απο την άλλη,γιατί κάθε τιμωρία στην οποία με βάζουν πρέπει να με πονάει...??
γιατί η μάνα μου αντί να μου κόψει το χατζηλίκη για παράδειγμα όταν έμαθε οτι καπνίζω,έπαψε να μου μιλάει....??
ποίος της είπε οτι δεν την έχω ανάγκη...??
και ξέρεις τί μου είπε όταν τότε πήγα να την πάρω μια αγκαλιά?\"ναι,ασε το γλύψημο για να με πείσεις,δεν αλλάζω γνώμη,έκανες βλακεία φάτα..\"
ενώ μπορούσε απλά να με πάρει μια αγκαλιά..
και όταν αυτή την αγκαλιά την αναζήτησα σε φίλους ξέρεις τί μου είπε..?\"ναι βλέπεις οι φίλοι σου σε αγαπάνε πιο πολύ απο εμένα και κάνουν περισσότερα απο όσα εγώ,για αυτό είσαι τόσο καλή μαζί τους...\"
δηλαδή τί να έκανα για πές μου...??
ζήτησα μια αγκαλιά,τίποτα άλλο και δεν με ένοιαζε που ήμουν τιμωρία,να ηρεμήσω ήθελα,αλλά βλέπεις όταν φερόμαστε άσχημα είμαστε κωλόπαιδα(σόρρυ και όλας)ενώ όταν είμαστε οκ,υποκρινόμαστε και θέλουμε χάρη...
αφού δεν βρίσκω την αγκαλιά που αποζητώ,τί να κάνω?προσπαθώ να βρώ άλλα πράγματα να με γεμίσουν και άλλο τρόπο να ξεσπάσω αντί να τσακωθώ πάλι και να μπώ τιμωρία..!!!!
και για να απαντήσω σε όλα...
nature,
ο πατέρας μου είναι αεροναυπηγός και η μητέρα μου έχει μαγαζί στο κέντρο...
καταλαβαίνεις λοιπόν πάνω κάτω τη μόρφωση του καθένα...
όσο για το τί πιστεύουν για τις διαταραχές,γενικά αποκαλούν αυτά τα κοριτσάκια μαλ.......
ανώριμα και χωρίς ενδιαφέροντα που όλοι μέρα είναι μπροστά στο καθρέφτη...
πιστεύω οτι τις θεωρούν σημαντικές αξιολογικά αλλά δεν της πολυαποδέχονται...
ίσως δεν γνωρίζουν και πολλά και έχουν μια γενική γνώμη
και αν κατάλαβα πού θές να το πάς,ναι και αυτός είναι ένας λόγος που δεν τους το λέω οτι το θεωρούν ανόητο κλπ
άρα οταν κάποιος δεν αποδέχεται και πολύ κάτι ως συμπεριφορά δεν μπορεί να το δεχτεί και στην οικογένειά του...!!!!!
σε 5 λεπτά θα σου τα πώ τα bmi
παίρνω την τελευταία να τη ρωτήσω,μία φίλη μου...!!!!
η μητέρα μου έχει 27
η κολλητή μου 24
μια άλλη φίλη μου 19
η θεία μου 23
και μια άλλη όπως την κόβω,όχι 100 τοις εκατό 25
Ok,
δεν σε ρώτησα τόσο για να δω αν αποδέχονται, όσο για να δω αν είναι σε θέση να ξέρουν τη σοβαρότητα μιας τέτοιας κατάστασης αν αφεθεί στο έλεος της μοίρας.
Οσο για τα 5 ΒΜΙ που μου είπες, ευχαριστώ. Πες μου τώρα, πώς τις βλέπεις αυτές τις γυναίκες?
Είναι χοντρές? Ποιές είναι, χοντρές στα μάτια σου?
Η κολλητή σου, η άλλη φίλη σου, η θεία σου, είναι χοντρές?
έκανα λάθος η φίλη μου που σου
είπα οτι έχει 19 τελικά έχει 21,εγώ την υπολόγησα πιο λίγα κιλά
αλήθεια γιατί με ρώτησες??
μαρία,γιατί σε παραξένεψε τόσο..???
Quote:
Originally posted by lill
krino
δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι με βλέπω...και δεν νομίζω οτι αυτό μπορεί να αλλάξει σε όποιο γιατρό και να πάω,κανείς δεν μπορεί να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας...
οκ, τοτε μαλλον η συζητηση αυτη οπως γινεται ειναι αυτο που αποζητας.
για μένα στο λέω και μπορώ να στο ορκιστώ οτι είμαι ΧΟΝΤΡΗ ειλικρινά το βλέπω και το πιστεύω...
ε αμα ειναι να αρκιστεις, θα σε πιστεψω.
Εισαι λοιπον χοντρη..... και οχι μονο χοντρη, φαλαινα εισαι.
Αλλα τι να κανεις και εγω ειμαι ψηλος.
Ουδεις αναμαρτητος.....
δεν ξέρω τί λένε οι δείκτες αλλά εγω με αυτή την εμφάνιση είμαι δυστυχισμένη κ αυτό το βγάζω και προς τα έξω πίστεψέ με....
αυτη ειναι η κουβεντα εδω και σελιδες.
Οτι εχεις προβλημα με τους καθρεπτες.
Ειναι σιγουρο οτι αυτο θα το βγαζεις προς τα εξω.
ξέρεις πόσα αγόρια έχω αποθήσει γιατί εγώ δεν ένιωθα άνετα με τον εαυτό μου και αυτά νόμιζαν οτι δεν μου αρέσουν....??
για αυτό σου λέω...!!!!!!
δεν φανταζεσαι (ουτε φανταζονται) απο τι συζητησεις επι συζητησεων γλυτωσαν ομως ε?
Τι να σου πω,
αφου νομιζεις οτι πρεπει να γινεις πετσι και κοκκαλο για να αισθανεσαι καλα, κατσε νηστικια και αμα γινεις σκηνωμα να επανελθεις για να πεις εντυπωσεις...
με ειρωνεύεσαι λίγο εώς πολύ ή μου φαίνεται...?
βασικά τί εννοείς για τα αγόρια οτι γλύτωσαν απο συζητήσεις και δυτερον οτι η συζήτηση αυτή όπως γίνεται είναι αυτό που αποζητώ...???
γίνε λίγο πιό σαφής...!!!!!!
Λοιπόν, δεν μου είπες, ποιες από αυτές στα μάτια σου είναι κανονικές?Quote:
Originally posted by lill
έκανα λάθος η φίλη μου που σου
είπα οτι έχει 19 τελικά έχει 21,εγώ την υπολόγησα πιο λίγα κιλά
αλήθεια γιατί με ρώτησες??
η μητέρα μου σίγουρα ΧΟΝΤΡΗ!!!(27)
η κολλητή μου προς το χοντρή(κάνει μπαλέτο όμως και είναι πέτρα=μυς...)(24)
η άλλη φίλη μου είναι έτσι κ έτσι,θα τη προτιμούσα πιο αδύνατη...(21)
η θεία μου είναι οκ γιατί έχει κάνει κ 2 παιδιά...(23)
κ η άλλη κοπέλα επίσης είναι παραπάνω απο οτι θα έπρεπε...!!!!(25)
Eρώτηση 1. Αυτό το λένε τα μάτια σου, ή οι αριθμοί που υπολόγισες με τη βοήθεια του ΒΜΙ?
Ερ. 2. Ολοι γύρω σου, στην καθημερινότητά σου, στο δρόμο, σχολείο, λεωφορείο,... πώς σου φαίνονται? Ολοι είναι νορμάλ και μόνο εσύ είσαι η ...φάλαινα?
για την ακρίβεια οι αριθμοί.....σύμφωνα δηλαδή με τα δεδομένα και τα όρια που έχει....
κανένα απο αυτά τα σώματα δεν μου αρέσει και δεν θεωρώ καλό...όσο παράξενο και αν σου ακούγεται....
σου λέω το ιδανικό κατα τη γνώμη μου,τουλάχιστον για εμένα είναι 1,70 κ 50 αν όχι 49 κιλά....
απάντησέ μου και θα σου ξαναγράψω κατά τις 8 και 20 γιατί έχω μάθημα....!!!!!
και μίας άλλης φίλης μου για να μην είμαι υπερβολική που είναι 1,80 και στα κιλά μου δηλαδή 58!!!!!
Lill,Quote:
Originally posted by lill
βιώνω το μεγαλύτερο μου φόβο,να είμαι ΜΟΝΗ μου και αυτό με πληγώνει...αισθάνομαι οτι πνίγομαι,χωρίς να ξέρω απο τί...δεν ξέρω πόσο μπορώ να αντέξω ακόμα....και δεν νομίζω να είναι και πολύ.....δεν μπο΄ρω να σου προσδιορίσω ακριβώς το πώς,πάντως το να ΄χασω κιλά σίγουρα θα με έκανε να νιώσω καλύτερα....!!!!!!!!!.....
καλώς ηρθες:)
λες πώς ενας απο τους μεγαλυτερους φοβους ειναι η μοναξια. Οτι πνιγεσαι.Κ επισης θεωρεις πώς μπορεις να νιωσεις καλυτερα χανοντας κιλα. Αληθεια, πώς συσχετιζεις αυτα τα δυο? Το χεις σκεφτει?
θελεις να εισαι ανεξαρτητη. απο ποιον ομως? με το φαγητο τί γινεται? δεν εισαι εξαρτημενη απο αυτο? οπως τα γραφεις, η σχεση σου μ αυτο μοιαζει να καθοριζει την ισορροπια σου.τί λες?Quote:
Originally posted by lill
θέλω να ελπίζω οτι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και να ΄χασω κιλά και να πάψω να αισθάνομαι έτσι χωρίς να πάω σε γιατρό.....θέλω να είμαι ανεξάρτητη,δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τί εννοώ.....
lill σου εχω στειλει u2u
πώς τα συσχετίζω....?κοίτα...
γενικά όπως είπα ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι το να είμαι μόνη μου και αυτό κυρίως γιατί ξεφεύγω απο τα όρια...δηλαδή δεν έχω κάποιον ή δεν νιώθω οτι έχω που να νοιάζεται για μένα οπότε παύω να νοιάζομαι και εγώ...πώς να στο πώ...??όταν έχεις άτομα γύρω σου που σε αγαπούν και το ξέρεις θές να είναι καλά και παράλληλα να είσαι και εσύ για να μήν τα στεναχωρείς που δεν είσαι,γιατί και αυτά όπως και συ για αυτούς νοιάζονται για εσένα...οπότε όταν δεν έχεις κάτι να σε κρατάει και όταν πνίγεσαι γιατί δεν έχεις κάπου να ξεσπάσεις...
ξεσπάς στον εαυτό σου,π.χ εγώ στη βουλιμία...
πάντα ήθελα να είμαι αδύνατη,οπότε πετυχαίνοντας αυτό νιώθω καλύτερα,αφού καλύπτω το κενό της εξωτερικής μου εικόνας και γεμίζω γενικότερα...
πώς να στο πώ..?
είναι κάτι που με χαροποιεί και με κάνει να ξεχνάω τα υπόλοιπα ή τουλάχιστον προσωρινά...!!!!
θέλω να είμαι ανεξάρτητη κυρίως απο τους γονείς μου και να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου...να μη κρέμομαι απο τους άλλους(γονείς φίλους κλπ),πράγμα που δεν καταφέρνω...!
απο τη σχέση μου με το φαγητό όμως είμαι εξαρτώμενη δεν έχεις άδικο,αλλά σε αυτό έχω μπορέσει να είμαι και μόνη μου(να μη το ξέρει κανείς,να το παλεύω μόνη μου κλπ)...απλά πλέον δεν μπορώ να είμαι μόνη μου ούτε σε αυτό...και αυτό είναι το άσχημο,αυτό είναι που τώρα με καθιστά όχι ανεξάρτητη αλλά απόλυτα εξαρτημένη και θέλω να ξεφύγω...!!!!
οπότε τελικά,αποδεικνύεται οτι δεν είμαι ανεξάρτητη γενικότερα...αυτό προσπαθώ λοιπόν να πετύχω....
να τα αντιμετωπίζω ΟΛΑ μόνη μου....ό,τι και αν είναι αυτό....!!!!
καταλαβαίνεις..??
Καταρχην οταν λες οτι ξεφευγεις απο τα ορια, οταν εισαι με αλλους τι εννοεις?
Το να βλεπεις οτι εισαι εξαρτημενη, το να νιωθεις οτι \"σε εχει\" το φαγητο, και \"δεν το εχεις\" εσυ, σημαινει οτι βλεπεις οτι δεν υπαρχει υγεια στην συμπεριφορα αυτη.
Απο την αλλη ομως, οπως λες ειναι σημαντικο να νιωθεις πως εχεις ανθρωπους σου γυρω σου που σ αγαπουν. Που σε νοιαζονται. Αλλα οσο ανεξαρτητη και να γινεις, οσο κι αν προσπαθεις γι αυτο, ποτε δεν θα τα καταφερεις να μην εχεις την αναγκη για αγαπη, για φροντιδα. Κ ειναι πιο ειλικρινες να το παραδεχτεις, απο το να το αρνεισαι. Κ πιο χρησιμο για να προχωρησεις στη ζωη σου, ικανοποιωντας ουσιαστικες αναγκες σου κ οχι πλασματικες.
Προσπαθωντας να ελεγξεις την σχεση σου με το φαγητο, μπορει να εχεις την ψευδαισθηση οτι μπορεις να επεκτεινεις τον ελεγχο αυτο και στις σχεσεις σου με τους αλλους. Αλλα δεν ειναι ποτε ετσι.
Τωρα σε αυτο που λες: οτι θες, να τα αντιμετωπιζεις ΟΛΑ μονη σου...ειναι γιατι αυτο?
Φοβασαι μηπως δεχθεις καποιου ειδους επικριση ζητωντας βοηθεια ή μηπως φοβασαι οτι μπορει να χαλασει κι αλλο η εικονα σου προς τους ανθρωπους που ζητας βοηθεια? Δλδ οτι μπορει να τσαλακωθεις...?
ξεφεύγω απο τα όρια όταν ΔΕΝ έχω άλλους δίπλα μου,δλδ όταν δεν με νοιάζει να κάνω κακό στον εαυτό μου γιατί δεν αφήνω κάποιον πίσω....πώς να στο πώ αλλιώς...???
μα το βλέπω οτι είμαι εξαρτημένη απο τους άλλους,γι\'αυτό και θέλω να το αλλάξω,θέλω απλά να μην πελαγώνω όταν δεν έχω κάποιον,σίγουρα έχουμε ανάγκη απο αγάπη αλλά είναι και βλακεία να μην μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος σου,έτσι δεν είναι...??
γενικά πιστεύω πως ελέγχοντας το φαγητό ελέγχω και τη ζωή μου,όχι μόνο τις σχέσεις μου με τους άλλους...αναγνωρίζω οτι είναι λάθος...!!!!
Τωρα σε αυτο που λες: οτι θες, να τα αντιμετωπιζεις ΟΛΑ μονη σου...ειναι γιατι αυτο?
Φοβασαι μηπως δεχθεις καποιου ειδους επικριση ζητωντας βοηθεια ή μηπως φοβασαι οτι μπορει να χαλασει κι αλλο η εικονα σου προς τους ανθρωπους που ζητας βοηθεια? Δλδ οτι μπορει να τσαλακωθεις...?
φοβάμαι οτι δεν θα με καταλάβουν,δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ και τόσο αν ξέρω οτι θα είναι για το καλό μου,αλλά οι γονείς μου για παράδειγμα θα το έκριναν με άσχημο τρόπο....
για αυτό και δεν μιλάω....δεν είναι μόνο θέμα εικόνας.....!!!!!!!!
δλδ θεωρεις οτι το φαγητο ειναι ο μονος χωρος που εισαι εσυ μ αυτο κ καθοριζεις τη σχεση μ αυτο: πολυ, λιγο, καθολου: σωστα καταλαβαινω?
υπαρχει καποιος ανθρωπος που αισθανεσαι διπλα σου?πχ. γονεις, φιλους?
φυσικα κ πρεπει να μαθουμε να κανουμε πραγματα μονοι μας. Αλλα, δεν μπορουμε να τα κανουμε ολα μονοι μας και σιγουρα δεν μπορουμε, ανα πασα στιγμη να κανουμε τα παντα. Αλλωστε ακομα κι αν ζητησεις βοηθεια σε κατι, αυτο δεν σε κανει λιγοτερο ικανη. Αφου κ παλι, εσυ καλεισαι να διαχειριστεις την ιδια την βοηθεια κ την κατασταση στην οποια σε βρισκει η βοηθεια αυτη.
ναι κάπως έτσι αφού δεν μπορώ να ελέγξω όλα τα άλλα και δεν μπορώ να βρώ και τη στήριξη που χρειάζομαι για να το κάνω,προσπαθώ να νιώθω οτι έχω τον έλεγχο έστω και σε αυτό...!!!!
κοίτα ποτέ δεν έκρινα κμαι κρίνω τη βοήθεια αλλιώς δεν θα την αναζητούσα και εδώ....απλά επειδή τα έχω φάει τα μούτρα μου με φίλους που εμπιστεύτηκα και βασίστηκα για να μπορέσω να το σταματήσω έφαγα \"πόρτα\"....γιατί μπορεί για λίγο να ήταν δίπλα μου αλλά μετά ξέχασαν τα πάντα,αυτός είναι ίσως και ο πιο σημαντικός λόγος αυτής της άρνησης μου..να μη πάρω αυτό δηλαδή που χρειάζομαι και ξαναπληγωθώ...!!!!!
γενικά φοβάμαι,πώς να στο πώ....??
τουλάχιστον αν το παλεύω μόνη μου έχω λιγότερες πιθανότητες να αποτύχω,αφού ο εαυτός σου σε προδίδει πιο δύσκολα απο τους άλλους...
σόρρυ που σου τα λέω λίγο μπερδεμένα αλλά δεν μπορώ να γράψω όλη μου τη ζωή για να καταλάβεις πώς συνδέονται όλα(δυστυχώς)ελπίζω παρ\'ολα αυτά να με \"πιάνεις\"