-
Καλημέρα , ειδα το σχολιο έστω και καθυστερημένα και ψιλοπάγωσα. Δυστυχώς πέρασε στο ντουκου το όλο θέμα αν και σοβαρο. Φαίνεται είχαμε ν' ασχοληθούμε με σοβαρότερα..
Ακομα και αν έχει ξεπεραστεί το σταδιο που αναφέρεις και όσο και αν το έχεις δουλεψει, οι ενοχές πάντα κρυβονται σε μια γωνιτσα του υποσυνειδητου. Δεν χρειαζονται καλοθελητές που με το πρόσχημα μιας ψευτικης ηθικής θα τις βγάλουν στην επιφάνεια.
Και σίγουρα σε μια ψυχή που ακομα νοσεί ακομα και το παραμικρο , παίρνει άλλες διαστασεις.
Μπορει κάποιοι να έχουν αντιθετη αποψη, σεβαστο, ο καθένας σύμφωνα με τις προσωπικες εμπειρίες και τα βιώματα του βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική. Μπορούμε όμως όλοι μας να δουλέψουμε να είμαστε τόσο ακραίοι και να μην έχουμε το κατηγορώ στο τσεπάκι μας.
-
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν
χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κώστας Βάρναλης
-
νου...η σχεση σου με αυτον τον ανθρωπο και η εκβαση της.....δεν συνδεεται σε τιποτα με το τραγικο του τελος......
ειναι δυο πραγματα τελειως αποκομμενα μεταξυ τους και κακως τα συνδεεις.....
κι εγω εχασα την μητερα μου ξαφνικα σε τροχαιο...και ειναι ανθρωπινο εντελως μετα να μας ερχονται στο μυαλο ,ολα εκεινα που δεν ειπαμε...που ισως θα επρεπε να ειχαμε κανει διαφορετικα...που δεν προλαβαμε....ενοχες που ομως δεν εχουν καμμια βαση.....
δεν εχουν ολες οι αγαπες αισιο τελος..οι ανθρωποι μεγαλωνουν ,τα θελω τους αλλαζουν και καποιες φορες ειναι πιο γενναιο να τελειωσεις κατι παρα να το αφησεις να διαλυεται σιγα σιγα...
εσυ ειχες αυτη την γενναιοτητα και το φυσιολογικο ηταν να προχωρησεις την ζωη σου...αν ειχε κι εκεινος τον χρονο αργα ή γρηγορα θα το κανε...ή μπορει παλι να ζουσατε απλα μια παυση και στο τελος να ξαναεισασταν μαζι...
ομως δεν σας δοθηκε ο χρονος...το γραμμενο ηταν αλλο και σε αυτο καμμια ευθυνη δεν εχεις.....
αυτο που μενει ειναι η μεγαλη αμοιβαια αγαπη και οι ομορφες στιγμες που μοιραστηκατε..και τιποτα αλλο...αυτο θα ηθελε κι εκεινος..να σε βλεπει να τον θυμασε με χαμογελο ..να εισαι δυνατη και να προχωρας....
μη βασανιζεις καλη μου τον εαυτο σου με ενοχες...εδωσες παρα πολλα και αυτα ειναι πιο σημαντικα και σε ποιοτητα και σε διαρκεια απο οτιδηποτε αλλο...
να σκεφτεσε οτι ομορφυνες την ζωη ενος ανθρωπου για 15 ολοκληρα χρονια...ενος ανθρωπου που ο χρονος του ηταν περιορισμενος...κι ομως ειχε την εξαιρετικη τυχη σε αυτο το συντομο σχετικα διαστημα ζωης να αγαπησει και να αγαπηθει αληθινα...κατι που ολοι μας ποθουμε τοσο πολυ σε αυτη την ζωη.....
-
Σε ευχαριστώ πολύ nflu!
Μετά από δυόμισι χρόνια πλέον κι εγώ μπόρεσα να δω τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφεις! Ο πρώτος καιρός ήταν γεμάτος από φοβερά συναισθήματα και μπερδεμένες σκέψεις, ένας πανικός! Χρειάστηκε να κάνω αρκετή δουλειά με τον εαυτό μου, όμως μπόρεσα να προχωρήσω, να ξεδιαλύνω, να ερμηνεύσω, ακόμα και να φιλοσοφήσω.
Στην δεύτερη σελίδα αυτού του θέματος, έχω ένα ποστ που περιγράφει το πώς βλέπω πια τη ζωή.
Να είσαι πάντα καλά nflu, τα λόγια σου για μένα ένα χάδι στην ψυχή και ξέρεις... δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτήν την ευλογία.
-
μπραβο κοριτσακι μου...ετσι επρεπε να τα δεις ...γιατι ετσι ειναι....
δυστυχως καποια πραγματα δεν ειναι στα δικα μας χερια....
σου ευχομαι ολοψυχα να εχεις απο δω και περα μια ομορφη ζωη .....