ειδες ειδες???
:cool:
Printable View
ειδες ειδες???
:cool:
La_Vita,Quote:
Originally posted by La_ViTa
Έχω μιλήσει πολλές φορές γι\'αυτό το θέμα.Είναι μέρες που δεν με απασχολεί και άλλες που νιώθω ότι μου τρώει τα σωθικά.Πονάω τόσο που θέλω να φωνάξω.
Η ιδέα του ότι μπορεί να μείνω μόνη μου,χωρίς κάποιον σύντροφο,με διαλύει.Όλοι μου λένε να μην το σκέφτομαι,να προσπαθώ να περνάω καλά και θα έρθει από μόνο του.Αυτό κάνω.Έχω γεμίσει τον χρόνο μου από ενδιαφέροντα,γιατί είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να κάθεται άπραγος και γιατί ξέρω ότι αν κάθομαι και το σκέφτομαι συνέχεια θα τρελαθώ.
Βγαίνω έξω και βλέπω ότι ο κόσμος δεν φλερτάρει πια.Και η κουβέντα \"δεν είσαι μόνο εσύ μόνη σου\" δεν με κάνει να νιώθω καθόλου καλύτερα.Αν κάποιος δεν θέλει να είναι μόνος του,τότε γιατί είναι?τι φταίει?πώς μπορώ να διώξω αυτή την σκέψη από το μυαλό μου?
θυμαμαι πώς ειναι ενα θεμα που αναφερεις πολυ πολυ συχνα....Κ απο οσα γραφεις, ειναι σαν να ναι η μονιμη σκεψη σου, αγωνια, φοβος.
Συμφωνω πώς η συντροφικοτητα ειναι κατι πολυ ομορφο κ σπουδαιο. Πώς ο ερωτας μας γεμιζει κ δινει στ αληθεια αλλο χρωμα στη ζωη μας, αλλα εσυ φαινεται σαν να αναζητας σωτηρια μεσω ενος αλλου ανθρωπου. Σαν να μην υπάρχει χαρα πουθενα αλλου, σαν ολα γυρω σου να ειναι ανευ σημασιας, μεχρι να ρθει αυτος.
Ολο αυτο δεν νομιζεις οτι μοιαζει αρκετα βαρυ?Μοιαζει σαν να μην αναζητας, να μην σκεφτεσαι πώς θες να ειναι η σχεση που σου λειπει παρα μονο να καλυφθει το κενο της μοναξιας. Πιστευω πώς η αγωνια αυτη, δεν καλυπτεται με την παρουσια ενος ανθρωπου, αλλα συγκαλυπτεται.
Υπαρχουν πολλες σχεσεις που μπορεις να επανεξετασεις και αλλες τοσες ασχολιες που μπορεις να εχεις, μεχρι να ερθει κ η ερωτικη σχεση οχι σαν σωτηρια, αλλα σαν ευλογια:)
Η la_vita εξαφανίστηκε?Σε καταλαβαίνω paolo ειλικρινά!!!Πίστεψε με όμως και εγώ που έχω σχέση δεν έχω καμία διαφορά!!!Προσωπικά έχω προβλήματα αχγους και ιδεοψυχαναγκασμου που μου εκδηλώνεται σε δερματικα προβλήματα έδω και 3 χρόνια και δεν ξέρω τι να κάνω!!!Ο φίλος μου δεν υπάρχει πουθένα και δεν με στηρίζει καθόλου ειλικρινά!!!
Δεν μπορεί να καταλάβει είναι κάποια πράγματα που δυσκολα τα καταλαβαίνουν οι αλλοι ακόμη και οι ίδιοι σου οι γονέις!!!Πέρα πο αυτό όμως ξέρω ότι είναι δύσκολο να βρεις κάποιον που σε αγαπάει και να το δείχνει εμπρακτα!!!Είναι κρίμα ειλικρινά να υπάρχουν άτομα ελεύθερα που είναι τόσο καλά και αξιόλογα προσωπικά το σκέφτομαι και με προβληματίζει μεσα μου συνεχεία!!Η μοναξία είναι πολύ κακή και σιγουρα εσύ το ξέρεις καλύτερα απο εμένα!!Μην νομίζεις όμως ότι απέχουμε και πολύ!!!Βασικά μόλις καταφέρω να βγω απο αυτον τον λαβυρινθο ....σκέφτομαι να κάνω κάτι..........πάνω σε αυτό ....ειναι κρίμα να αφήνουμε τον εαυτό μας μακριά απο την συντροφικότητα!!!
Ό,τι και να λέτε εγώ δεν αλλάζω γνώμη.Από μια ηλικία και μετά,συνήθως μετα τα 25,οι προτεραιότητες αλλάζουν.Πιστεύω ότι υπάρχουμε πολλοί κι εδώ μέσα που βιώσαμε απόρριψη από κάποιους δήθεν φίλους που ένα ή πολλά βράδια προτίμησαν να βγούνε ζευγάρια κι εμεις μείναμε μέσα χωρίς να το θέλουμε,γιατί θα τους κάναμε χαλάστρα.Όποιος έχει βιώσει αυτό μπορεί να καταλάβει γιατί είμαι τόσο απόλυτος στο θέμα σύντροφος.Quote:
Originally posted by krino
ο συντροφος σου δεν ειναι για τα παντα, ειναι βεβαια ενας σημαντικος ανθρωπος για εμας, αλλα ολοι εχουμε συντροφο και συναμα εχουμε και φιλους και παει λεγοντας.
Καλησπέρα.Ζητώ συγγνώμη,που δεν απάντησα γρήγορα αλλά τρέχω λίγο αυτές τις μέρες.
Είμαι 30 χρονών γι\'αυτούς που ρώτησαν. Όπως είχα πει σε άλλο post, το 2009 ήταν για μένα μια χρονιά που αποφάσισα να μείνω μόνη μου. Από τότε,έχω βγει με διάφορους άντρες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήθελαν μόνο σεξ. Ήταν αυτό που ονομάζει ο Paolo, ληγούρια. Κι όχι φίλε μου, δεν το παίζω δύσκολη,ούτε έχω υπερβολικές απαιτήσεις. Απλά δεν μ\'ενδιαφέρει η λόγικη \"ένα πήδημα κι ε΄ξω απ΄την πόρτα\" που ενδιαφέρει αυτούς.
John 11, δυστυχώς ή ευτυχώς είναι απαραίτητο πλέον να σκέφτεσαι θετικά,όχι να προσποιήσαι ότι όλα είναι μια χαρά,θετικά χωρίς εισαγωγικά. Αυτό δεν θα σε κάνει να μην υποφέρεις στις δυσκολίες,αλλά θα σου δίνει την αισιοδοξία να πας μπροστά και την δύναμη να βρίσκεις έστω και ένα παραθυράκι ελπίδας στα σκούρα.Δεν είναι συμβιβασμός η θετική σκέψη. Αν αυτή,όπως λές,οδηγεί στην κατάθλιψη,τότε ο αρνητισμός πού οδηγεί?στην αυτοκτονία? Και δεν σκέφτεσαι θετικά για την κοινωνία,αλλά για σένα,για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Γιατί χαρακτηρίζεις τη θεραπευτριά μου ρομπότ?Θεωρείς ότι δίνει μηχανικές συμβουλές?Έχεις δικό σου θεραπευτή?τι πιστεύεις ότι θα σου πρότεινε?
Adzik, ναι, χαμογελάω με κάθε αφορμή. Δεν προχωράω στον δρόμο και χαζογελάω σαν ηλίθια,αλλά είμαι άνθρωπος με χιούμορ και πολλές φορές κάνω και τους άλλους να χαμογελάνε. Έχω μια ελεγχόμενη διπολική διαταραχή, η οποία όμως δεν φαίνεται σε ανθρώπους που δεν με ξέρουν,παρά μόνο αν είμαι σε φάση κρίσης.
Δεν αντικαθιστώ κανέναν γνωστό μου για καμία σχέση. Όλοι όσοι επιλέγω να είναι στη ζωή μου,αξίζουν κάτι. Απλά δεν έχει βρεθεί ακόμα ο σύντροφος που θα εκτιμήσει αυτό που είμαι, θα θέλει τα καλά και τα στραβά μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνω προσπάθεια να διορθώσω τα μειονεκτήματά μου κι ούτε είμαι της λογικής \"έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω\".Νιώθω ότι επαναπαύεται κάποιος λέγοντας αυτό και για ότι περίεργο του συμβαίνει ρίχνει τις ευθύνες στους άλλους.
Η αυτοπεποίθεσή μου δεν είναι στα ύψη,ποτέ δεν ήταν,αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το να μην βρίσκω σύντροφο.Ξέρω πολλούς με υψηλή αυτοπεποίθεση και είναι μόνοι τους,κυρίως από επιλογή κι επειδή έχουν μάθει να μην βάζουν νερό στο κρασί τους.
Sofia,υπάρχουν πράγματα από τα οποία αντλώ χαρά.Είναι οι φίλοι μου και οι ασχολίες μου,οι οποίες είναι αρκετές. Αλλά τα συναισθήματα που σου δίνει ένας πραγματικός σύντροφος,οι στιγμές που μοιράζεσαι μαζί του, ακόμα και οι τσακωμοί δεν στα προσφέρουν οι άλλες καταστάσεις που ζεις παρά μόνο αυτή. Δεν ζητώ εναν,οποιονδήποτε,να συνκαλύψει την μοναξιά μου.Ζητάω αυτόν που θα καταλάβει τι αξίζω και θα θέλει να είναι δίπλα μου και να με αγαπήσει
Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου.Quote:
Originally posted by La_ViTa
Αλλά τα συναισθήματα που σου δίνει ένας πραγματικός σύντροφος,οι στιγμές που μοιράζεσαι μαζί του, ακόμα και οι τσακωμοί δεν στα προσφέρουν οι άλλες καταστάσεις που ζεις παρά μόνο αυτή.
Συμφωνω: αλλα ολα αυτα μπορουν να υπάρξουν καλυτερα κ πιο ομορφα οταν δεν τα αναζητας απελπισμενα, αλλα αφησεις χωρο μεσα σου να υπαρξουν. Και οξυγονο. Οταν νιωσεις καλα και μονη σου μ αυτο που εισαι. Οταν δεν τα εκβιαζεις ή δεν τα περιμενεις για να πιαστεις απο αυτα, αλλα οταν εμπνευστεις ή μαλλον σε εμπνευσει καποιος. Κι αυτος ο τιτλος \"κι αν μεινω μονη?\" , σε μενα τουλαχιστον μεταφραστηκε ως αγωνια.Quote:
Originally posted by La_ViTa
Sofia,υπάρχουν πράγματα από τα οποία αντλώ χαρά.Είναι οι φίλοι μου και οι ασχολίες μου,οι οποίες είναι αρκετές. Αλλά τα συναισθήματα που σου δίνει ένας πραγματικός σύντροφος,οι στιγμές που μοιράζεσαι μαζί του, ακόμα και οι τσακωμοί δεν στα προσφέρουν οι άλλες καταστάσεις που ζεις παρά μόνο αυτή. Δεν ζητώ εναν,οποιονδήποτε,να συνκαλύψει την μοναξιά μου.Ζητάω αυτόν που θα καταλάβει τι αξίζω και θα θέλει να είναι δίπλα μου και να με αγαπήσει
Νομίζω είναι η κρίση των 30...και εγώ την περνάω ειλικρινά και δεν ξλερω τι να σου πω...Πάντως προσπαθώ απλά κοίτα μην χάνεις το καιρό σου άσκοπα που απο οτι φαίνεται δεν το κανεις!!!Βέβαια εγώ έχω σχέση με ένα καλό παιδί αλλα δεν αρκεί αυτό!!!Το παν είναι αν σε καταλαβαίνει ο αλλός....
Όχι δεν πηγαίνω σε κάποιον θεραπευτή. Τι πιστεύω ότι θα μου πρότεινε; Φαντάζομαι ξεκινώντας από τη δική του στάση ζωής και τη δική του αντίληψη των πραγμάτων, ο καθένας θα πρότεινε σύμφωνα με αυτά.Quote:
Originally posted by La_ViTa
John 11, δυστυχώς ή ευτυχώς είναι απαραίτητο πλέον να σκέφτεσαι θετικά,όχι να προσποιήσαι ότι όλα είναι μια χαρά,θετικά χωρίς εισαγωγικά. Αυτό δεν θα σε κάνει να μην υποφέρεις στις δυσκολίες,αλλά θα σου δίνει την αισιοδοξία να πας μπροστά και την δύναμη να βρίσκεις έστω και ένα παραθυράκι ελπίδας στα σκούρα.Δεν είναι συμβιβασμός η θετική σκέψη. Αν αυτή,όπως λές,οδηγεί στην κατάθλιψη,τότε ο αρνητισμός πού οδηγεί?στην αυτοκτονία? Και δεν σκέφτεσαι θετικά για την κοινωνία,αλλά για σένα,για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Γιατί χαρακτηρίζεις τη θεραπευτριά μου ρομπότ?Θεωρείς ότι δίνει μηχανικές συμβουλές?Έχεις δικό σου θεραπευτή?τι πιστεύεις ότι θα σου πρότεινε?
Τώρα στο σημαντικό. Ρωτάς γιατί χαρακτηρίζω τη θεραπεύτριά σου ρομπότ. Θα σου εξηγήσω (αλλά θέλει κόπο). Να κάνουμε μια συμφωνία; Να μου εξηγήσεις πρώτα τι είναι η διπολική διαταρραχή, γιατί πραγματικά δεν ξέρω και πραγματικά θα ήθελα να μάθω.
Noμίζω τo έχω στείλει άλλη μια φορά σε αυτό το forum. Προσωπικά δεν το \"έχω\".Quote:
Originally posted by John11
Αλλά τελικά αποφάσισα να αντιγράψω ένα κείμενο και να αφήσω άλλον να πει αυτά που θέλω να πω.
Στο διπλανό, μικρό δωμάτιο, είπε: \"Εμείς οι ψυχαναλυτές βοηθούμε τους αρρώστους να προσαρμοστούν σε μια ακόμη πιο άρρωστη κοινωνία και μερικές φορές, ίσως πολύ σπάνια, το επιτυγχάνουμε. Αλλά στην πραγματικότητα η τυχαία επιτυχία είναι επίτευγμα της ίδιας της φύσης. Έχω ψυχαναλύσει πολλούς ανθρώπους. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, αλλά θα πρέπει να κερδίσω τα προς το ζην και υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι άνθρωποι. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε πάρα πολύ, παρ\' όλο που, φυσικά διαρκώς δοκιμάζουμε νέα φάρμακα, χημικά κατασκευάσματα και θεωρίες. Αλλά πέρα από τους αρρώστους, και εγώ η ίδια αγωνίζομαι να είμαι διαφορετική, διαφορετική από τον συνηθισμένο άνθρωπο\".
Σ\' αυτόν τούτο τον αγώνα για να είστε διαφορετική, δεν είστε ίδια σαν τους άλλους; Και γιατί όλος αυτός ο αγώνας;
\"Αλλά αν δεν αγωνιστώ, αν δεν παλέψω, θα είμαι όπως η συνηθισμένη αστή νοικοκυρά. Θέλω να είμαι διαφορετική και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να παντρευτώ. Αλλά βρίσκομαι πραγματικά σε μοναξιά και είναι η μοναξιά μου που με ώθησε σ\' αυτή την εργασία\".
Επομένως αυτή η μοναξιά σιγά-σιγά σας σπρώχνει προς την αυτοκτονία, έτσι δεν είναι;
Κατένευσε καταφατικά. σχεδόν έκλαιγε!
Ολόκληρη η κίνηση της συνειδήσεως δεν οδηγεί στην απομόνωση, στο φόβο και σ\' αυτόν τον αδιάκοπο αγώνα να είναι κανείς διαφορετικός; Όλο αυτό αποτελεί μέρος της παρόρμησης για εκπλήρωση, της συνταύτισης του εαυτού με κάτι, ή της συνταύτισης με αυτό που κανείς είναι. Οι περισσότεροι από τους ψυχαναλυτές έχουν τους δασκάλους τους, σύμφωνα με των οποίων τις θεωρίες και τις καθιερωμένες σχολές εργάζονται, απλώς τροποποιώντας και προσθέτοντας ένα καινούριο νήμα σ\' αυτές.
\"Ανήκω στη νέα σχολή. προσεγγίζουμε χωρίς το σύμβολο και αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι. Έχουμε απορρίψει τους προγενέστερους δασκάλους με τα σύμβολά τους και βλέπουμε το ανθρώπινο ον έτσι όπως είναι. Αλλά όλο αυτό είναι κάτι που γίνεται μια ακόμα σχολή, και δεν ήρθα εδώ να συζητήσω τις διάφορες σχολές, θεωρίες και διδασκάλους, αλλά μάλλον για να μιλήσω για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι να κάνω\".
Δεν είστε και εσείς τόσο άρρωστη όσο και οι ασθενείς τους οποίους προσπαθείτε να θεραπεύσετε; Δεν αποτελείτε μέρος της κοινωνίας -που ίσως βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση και είναι πιο άρρωστη από εσάς; Επομένως το ζήτημα είναι πιο βασικό, δεν είναι;
Είστε το αποτέλεσμα αυτού του τεράστιου βάρους της κοινωνίας, με τον πολιτισμό της και τις θρησκείες της, και σας κατευθύνει τόσο οικονομικά, όσο και εσωτερικά. Θα πρέπει ή να έρθετε σε συμβιβασμό με την κοινωνία, που σημαίνει να δεχτείτε τις αρρώστιες της και να ζήσετε με αυτές, ή να την αρνηθείτε ολοκληρωτικά και να βρείτε ένα καινούριο τρόπο ζωής. Άλλά δεν μπορείτε να βρείτε τον καινούριο τρόπο, αν δεν εγκαταλείψετε τον παλιό.
Εκείνο που πραγματικά θέλετε είναι η εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αυτό επιδιώκει όλη η έρευνα της σκέψης. να είστε διαφορετική, να είστε πιο έξυπνη, πιο οξυδερκής, πιο ευφυής. Σε αυτή την κίνηση προσπαθείτε να βρείτε μια βαθύτερη εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο; Η εξασφάλιση αρνείται την τάξη. Δεν υπάρχει εξασφάλιση στις σχέσεις, στην πίστη, στη δράση και επειδή κανείς αναζητεί δημιουργεί αταξία. Η εξασφάλιση γεννά την αταξία και όταν αντιμετωπίζετε την διαρκώς αυξανόμενη αταξία μέσα στον εαυτό σας θέλετε να δώσετε ένα τέλος σε όλο αυτό.
...
Διπολική διαταραχή είναι ο επιστημονικός όρος για την κατάθλιψη.Μπορείς να το ψάξεις και στο google για περισσότερες λεπτομέρειες.Quote:
Originally posted by John11
Noμίζω τo έχω στείλει άλλη μια φορά σε αυτό το forum. Προσωπικά δεν το \"έχω\".Quote:
Originally posted by John11
Αλλά τελικά αποφάσισα να αντιγράψω ένα κείμενο και να αφήσω άλλον να πει αυτά που θέλω να πω.
Στο διπλανό, μικρό δωμάτιο, είπε: \"Εμείς οι ψυχαναλυτές βοηθούμε τους αρρώστους να προσαρμοστούν σε μια ακόμη πιο άρρωστη κοινωνία και μερικές φορές, ίσως πολύ σπάνια, το επιτυγχάνουμε. Αλλά στην πραγματικότητα η τυχαία επιτυχία είναι επίτευγμα της ίδιας της φύσης. Έχω ψυχαναλύσει πολλούς ανθρώπους. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, αλλά θα πρέπει να κερδίσω τα προς το ζην και υπάρχουν τόσοι πολλοί άρρωστοι άνθρωποι. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε πάρα πολύ, παρ\' όλο που, φυσικά διαρκώς δοκιμάζουμε νέα φάρμακα, χημικά κατασκευάσματα και θεωρίες. Αλλά πέρα από τους αρρώστους, και εγώ η ίδια αγωνίζομαι να είμαι διαφορετική, διαφορετική από τον συνηθισμένο άνθρωπο\".
Σ\' αυτόν τούτο τον αγώνα για να είστε διαφορετική, δεν είστε ίδια σαν τους άλλους; Και γιατί όλος αυτός ο αγώνας;
\"Αλλά αν δεν αγωνιστώ, αν δεν παλέψω, θα είμαι όπως η συνηθισμένη αστή νοικοκυρά. Θέλω να είμαι διαφορετική και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να παντρευτώ. Αλλά βρίσκομαι πραγματικά σε μοναξιά και είναι η μοναξιά μου που με ώθησε σ\' αυτή την εργασία\".
Επομένως αυτή η μοναξιά σιγά-σιγά σας σπρώχνει προς την αυτοκτονία, έτσι δεν είναι;
Κατένευσε καταφατικά. σχεδόν έκλαιγε!
Ολόκληρη η κίνηση της συνειδήσεως δεν οδηγεί στην απομόνωση, στο φόβο και σ\' αυτόν τον αδιάκοπο αγώνα να είναι κανείς διαφορετικός; Όλο αυτό αποτελεί μέρος της παρόρμησης για εκπλήρωση, της συνταύτισης του εαυτού με κάτι, ή της συνταύτισης με αυτό που κανείς είναι. Οι περισσότεροι από τους ψυχαναλυτές έχουν τους δασκάλους τους, σύμφωνα με των οποίων τις θεωρίες και τις καθιερωμένες σχολές εργάζονται, απλώς τροποποιώντας και προσθέτοντας ένα καινούριο νήμα σ\' αυτές.
\"Ανήκω στη νέα σχολή. προσεγγίζουμε χωρίς το σύμβολο και αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα έτσι όπως είναι. Έχουμε απορρίψει τους προγενέστερους δασκάλους με τα σύμβολά τους και βλέπουμε το ανθρώπινο ον έτσι όπως είναι. Αλλά όλο αυτό είναι κάτι που γίνεται μια ακόμα σχολή, και δεν ήρθα εδώ να συζητήσω τις διάφορες σχολές, θεωρίες και διδασκάλους, αλλά μάλλον για να μιλήσω για τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι να κάνω\".
Δεν είστε και εσείς τόσο άρρωστη όσο και οι ασθενείς τους οποίους προσπαθείτε να θεραπεύσετε; Δεν αποτελείτε μέρος της κοινωνίας -που ίσως βρίσκεται σε μεγαλύτερη σύγχυση και είναι πιο άρρωστη από εσάς; Επομένως το ζήτημα είναι πιο βασικό, δεν είναι;
Είστε το αποτέλεσμα αυτού του τεράστιου βάρους της κοινωνίας, με τον πολιτισμό της και τις θρησκείες της, και σας κατευθύνει τόσο οικονομικά, όσο και εσωτερικά. Θα πρέπει ή να έρθετε σε συμβιβασμό με την κοινωνία, που σημαίνει να δεχτείτε τις αρρώστιες της και να ζήσετε με αυτές, ή να την αρνηθείτε ολοκληρωτικά και να βρείτε ένα καινούριο τρόπο ζωής. Άλλά δεν μπορείτε να βρείτε τον καινούριο τρόπο, αν δεν εγκαταλείψετε τον παλιό.
Εκείνο που πραγματικά θέλετε είναι η εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αυτό επιδιώκει όλη η έρευνα της σκέψης. να είστε διαφορετική, να είστε πιο έξυπνη, πιο οξυδερκής, πιο ευφυής. Σε αυτή την κίνηση προσπαθείτε να βρείτε μια βαθύτερη εξασφάλιση, έτσι δεν είναι; Αλλά υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο; Η εξασφάλιση αρνείται την τάξη. Δεν υπάρχει εξασφάλιση στις σχέσεις, στην πίστη, στη δράση και επειδή κανείς αναζητεί δημιουργεί αταξία. Η εξασφάλιση γεννά την αταξία και όταν αντιμετωπίζετε την διαρκώς αυξανόμενη αταξία μέσα στον εαυτό σας θέλετε να δώσετε ένα τέλος σε όλο αυτό.
...
Με το κείμενο που μας παρέθεσες,τι θέλεις να πείς? ότι οι ψυχαναλυτές είναι συμφεροντολόγοι?
La_Vita μηπως η διπολικη διαταραχη ειναι ο επιστημονικος ορος για την μανιοκαταθλιψη? Το ρωταω, για να μη δημιουργηθουν παρεξηγησεις ή παραπληροφορηση.