Προς τι τόση σιγουριά;Quote:
Originally posted by claire
εννοείς σε κληρονομικές αιτίες?
γιατί βιολογικές είναι σίγουρα.
Printable View
Προς τι τόση σιγουριά;Quote:
Originally posted by claire
εννοείς σε κληρονομικές αιτίες?
γιατί βιολογικές είναι σίγουρα.
εξήγησα παραπάνω. :)Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Προς τι τόση σιγουριά;Quote:
Originally posted by claire
εννοείς σε κληρονομικές αιτίες?
γιατί βιολογικές είναι σίγουρα.
ακόμα και η σκέψη είναι προιόν βιολογικών διεργασιών.
Μπορεί όμως να έχεις προδιάθεση και να την γλιτώσεις, δεν σημαίνει ότι όποιος έχει προδιάθεση για ψύχωση θα το πάθει οπωσδήποτε. Πρέπει να σου συμβεί και κάτι extra.
Σαφως θα υπαρχουν και βιολογικοι λογοι αλλα και αλλοι , μια ταμπελα μπορει να κρυβει 200 μικρες ταμπελιτσες.Quote:
καλά, αυτό είναι άλλο θέμα. είμαι από αυτούς που πιστέυουν στη βιολογία. δηλαδή όλες οι λειτουργίες του εγκεφάλου=βιολογία. :)
Δεν τα εχουν ανακαλυψει ακομα ολα.
Αλλα απο κει και περα εαν ηταν βιολογικες θα ηταν ζορικα τα πραγματα , αλλα προς το παρον δεν ζοριζομαι.
Δεν μπορει να αλλαξει η βιολογια μπορει?
Κανονικα επρεπε να εχω τα μαυρα χαλια μου τωρα.
Τεσπα θα δειξει, απλως μειωση εχω κανει.
Καταλαβαινω αυτο που λες claire , οτι η σκεψη ειναι βιολογικη αλλα εγω εννοω υπερεκκριση ντοπαμινης ή δεν ξερω τι.
ρε παιδί μου. η σκέψη ασφαλώς και είναι πολύ πιο πολύπλοκος μηχανισμός από το κατούρημα πχ.
όμως και πάλι την δημιουργεί ένα όργανο του σώματος ο εγκέφαλος με την λειτουργία του. από αυτή την άποψη λέω ότι όλα είναι βιολογία. το σώμα μας που δουλεύει σε διάφορα επίπεδα (όχι δηλάδη πνεύμα και σώμα, δύο διαφορετικά πράγματα).
αυτό για την προδιάθεση και ότι μπορεί να μην σου εμφανιστεί ισχύει για πάρα πολλές ασθένειες.
Εσένα clair αν γνώριζες κάποιο παιδί και σου άρεσε αλλά στην πορεία σου έλεγε ότι παίρνει ψυχοφάρμακα θα τον απέρριπτες μόνο και μόνο για τον λόγο αυτό;
Οχι ονειροπλασμενε δεν εννοει αυτο η claire...απλως ειπε οτι σιγουρα ειναι βιολογικη λογω του οτι ολα ειναι βιολογικα...απλως αλλου το πηγαινα εγω ενω η claire ελεγε το αυτονοητο:)
βασικά δεν το θέτεις σωστά. γιατί ψυχοφάρμακα μπορεί κάποιος να πάρει για χίλιους δυο λόγους. οπότε όποιον και να ρωτήσεις θα σου πει \"οχι, δεν θα τον απέριπτα\" (πχ ψυχοφάρμακα παιρνει και κάποιος με άγχος, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο ταμπού, είναι?)Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Εσένα clair αν γνώριζες κάποιο παιδί και σου άρεσε αλλά στην πορεία σου έλεγε ότι παίρνει ψυχοφάρμακα θα τον απέρριπτες μόνο και μόνο για τον λόγο αυτό;
αν είχε λοιπόν κάποια διαταραχή της αντίληψης... δεν ξέρω ρε συ! θεωρητικά λέω πως όχι (αρκεί φυσικά να ήταν λειτουργικός, να έπαιρνε τα φαρμακά του κτλ κτλ).
keep walking σου έυχομαι να συνεχίσεις να πηγαίνεις καλά! :)
Εμένα δεν μου έχει τύχει ποτέ κάτι τέτοιο. Να βγω ραντεβού δλδ και να μου πει η κοπέλα πως παίρνει φάρμακο. Αλλά δεν είναι και όλες οι περιπτώσεις ίδιες... με τον καιρό βέβαια όλα βγαίνουν στην επιφάνεια.
Εσύ keep τι θα έκανες; Αν δηλαδή έπαιρνε και η κοπέλα σου φάρμακα;
Κάθε μας σιωπή έχει το νόημά της και τις συνέπειές της επίσης.Εάν ο ψυχικά ασθενής λοιπόν δεχόμαστε πως έχει δικαιώματα,το να μην τα προασπίζεται ο ίδιος αρχικά,από φόβο για την κοινωνικό στιγματισμό και την προκατάληψη,τότε είναι σα να συναινεί στην καταπάτηση των δικαιωμάτων του ο ίδιος.Θεωρείται έγκλημα να βρίσκεται κάποιος σε θεραπεία για διαβήτη ή για ένα καρδιακό νόσημα ή για νεφρική ανεπάρκεια πχ;Με τον ίδιο τρόπο που κάποιος απενοχοποιημένα θα μίλαγε για μία σωματική ασθένεια,θα έπρεπε να έχει το θάρρος να μιλήσει για την ψυχική του ασθένεια.
Εκτός αν ποινικοποιηθούν και οι σκέψεις μας,που όπως πάμε εκεί θα καταλήξουμε.:P
Δυστυχώς ,η αληθεια ειναι οτι καποιος που εχει μαυρα μεσανυχτα για τις ψυχικές ασθένειες,θα φοβηθεί να κανει σχέση με καποιον που δηλώνει οτι πάσχει..
νομιζεις οτι αυτο ειναι ρατσιστικο η εχει βασιμοτητα του στυλ δεν αντεχω να εχω αλλα προβληματα στη ζωη μου?
Αν φοβηθεί,με γεια του και χαρά του.Το ίδιο το άτομο με ψυχικές ιδιαιτερότητες έχει το δικαίωμα να αντιτάσσεται σε απόψεις και θέσεις που το φέρνουν σε θέση υπόλογου και το μειώνουν.Όμως η προάσπιση των δικαιωμάτων κάθε ομάδας προυποθέτει τη γνώση και συνειδητοποίηση των δικαιωμάτων από τα ίδια τα άτομα που την αποτελούν.Η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μπορεί να είναι και οικειοθελής,μην το ξεχνάμε.Οπότε θεωρώ πολύ σημαντικό αυτός που η κοινωνία καταπιέζει να μην πάει με τα νερά της κοινωνίας κατά τόπους,αλλα πάντα και σε κάθε περίσταση να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του απέναντι σε όσους δεν τα κατανοούν και δεν τα στηρίζουν.
Εάν ήμουν ψυχικά ασθενής δε θα ήθελα ποτέ να ήμουν σε σχέση με άτομο που θα με υποβίβαζε,με την έννοια να με κατατάσσει σε ομάδες επικινδυνότητας και να με απορρίπτει ή δέχεται με κριτήρια κοινωνικής αποδοχής ή όχι.Όλες οι ομάδες που επιθυμούν την ισότητα,πρέπει να αποδεικνύουν στην πράξη πως παλεύουν για την ισότητα αυτή.Η κακοποίηση παίρνει διάφορες μορφές,αυτή είναι άλλη μία.Η πίεση για να γίνει αποδεκτός ο ψυχικά ασθενής περνάει και μέσα από το πόσο έχει συνειδητοποιήσει πως κάποιες φορές συγκατατίθεται στην κακοποίηση εν είδει αποσιώπησης.Είναι αυτός ο τρόπος να διεκδικήσει κάποιος το δικαίωμά του στην ισότητα;
\'... Θεωρείται έγκλημα να βρίσκεται κάποιος σε θεραπεία για διαβήτη ή για ένα καρδιακό νόσημα ή για νεφρική ανεπάρκεια πχ;...\'
... βασικά, δε θα μπορούσα να απαντήσω γενικά ή αντικειμενικά, αλλά έχω τις μνήμες μου και με φράσεις σα την παραπάνω λογικό είναι να επανέρχονται. Θυμάμαι λοιπόν πως είχα... εγκληματίσει παράφορα, όταν έμεινα \'λειψό και ανεπαρκές\' απ\' τη μέση και κάτω. Ήταν απ\' τις καλύτερες ευκαιρίες που μου δόθηκαν στο να διαπιστώσω ότι είχα... εξαιρετικούς φίλους τον παλαιό εκείνο καιρό. Μιλάμε για... μαζική αποχώρηση πληθυσμού... :P ... βέβαια, έχω μείνει με την απορία. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο \'έγκλημα\' που διέπραξα, ή λίγο αργότερα που υπήρξα ολίγον από... κουρούπα;... :P... απορώ πώς δε με κρεμάσανε σε καμιά πλατεία... σόρυ για το άσχετο, αλλά και όχι τόσο \'άσχετο\'. Θέλω να πιστεύω πως έτυχε σε μένα κάπως έτσι. Αλλά οι καρκινοπαθείς - κάποιοι που δίνουν στόχο τέλος πάντων - λίγο πολύ αντιμετωπίζονται ως \'τζιζ - κακά\' όπως και αρκετοί άνθρωποι που παίρνουν ψυχοφάρμακα...
Εύστοχα λέει η ρειν και συμφωνώ, αν ο ίδιος ο ψυχικά ασθενής, νιώθει ντροπή, ανεπάρκεια και μειονεξία, τότε θα πρέπει πρώτα να υιοθετήσει μια νέα αντίληψη για τον εαυτό του και μετά να παλέψει για τα δικαιώματά του στο μη στιγμα και την ισότητα.
Πέρα απο την έλλειψη ενημέρωσης και την ύπαρξη διαφόρων στερεοτύπων σχετικά με το θέμα της ψυχικής νόσου, πράγματα που τροφοδοτούν φόβους και υποθέσεις για τους ψυχικα ασθενείς που δεν στέκουν, πέρα απο την δυσκολία κάποιου να μην βάλει ταμπέλα και να αποδεχθεί το διαφορετικό, είναι και κάτι ακόμα πιστεύω.
Καλή μου Αλό, όταν κάποιος καλείται να σχετισθει με κάποιον ψυχικά ή σωματικά αθσενή, καλείται την ίδια στιγμή να παλέψει με κάτι βαθιά ριζωμένο μέσα του : τον φόβο της τρέλας ή του θανάτου.
Είναι αυτοί οι φόβοι, που βλέπουν στο πρόσωπο του άλλου, που κάνει πολλούς να αποχωρούν.
Δεν δικαιολογώ κανένα, προσπαθώ να κατανοήσω.
Θέλει κότσια να σταθεί κανείς δίπλα σε τετοιους, ιδιαίτερους ανθρώπους.
Θέλει κότσια και ψυχική αντοχη.
\'... Καλή μου Αλό, όταν κάποιος καλείται να σχετισθει με κάποιον ψυχικά ή σωματικά αθσενή, καλείται την ίδια στιγμή να παλέψει με κάτι βαθιά ριζωμένο μέσα του : τον φόβο της τρέλας ή του θανάτου.
Είναι αυτοί οι φόβοι, που βλέπουν στο πρόσωπο του άλλου, που κάνει πολλούς να αποχωρούν.
Δεν δικαιολογώ κανένα, προσπαθώ να κατανοήσω.
Θέλει κότσια να σταθεί κανείς δίπλα σε τετοιους, ιδιαίτερους ανθρώπους.
Θέλει κότσια και ψυχική αντοχη...\'
Καλημέρα Γουίρντ. Πέρα απ\' τους φόβους που αναφέρεις, για μένα παίζει για μια ακόμη φορά και αυτό που λέω και ξαναλέω πολλές φορές. Βλέπεις, μπορεί και \'κολλάει\' με ένα σωρό φαινομενικά διαφορετικές καταστάσεις. \'Δε θέλω δίπλα μου αυτό που επιμένω να πιστεύω ότι ποτέ δε θα συμβεί σε μένα\'. Σαφώς κι εσύ κι εγώ κατανοούμε. Θυμάμαι πως πέρα απ\' τη στεναχώρια που εισέπραξα τότε, και κατανόησα και ήξερα το \'γιατί\', παρότι σε νεαρή ηλικία.
Όσον αφορά ανθρώπους που οι άλλοι τους βάζουν στην άκρη εξ\' αιτίας του δικού τους φόβου τελικά όπως λες, αυτό που ξέρω σίγουρα να πω με βάση τις δικές μου φιλικές σχέσεις μαζί τους, θυμάμαι πως είχα πάντα μάλιστα ανθρώπους στο περιβάλλον μου, είναι ότι το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να πλησιάσεις τον άλλο όπως θα πλησίαζες τον οποιονδήποτε άλλο. Τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εγώ. Δε στάθηκα ποτέ στο ότι ο άλλος είναι \'διαφορετικός\' γιατί έτσι κι αλλιώς είναι διαφορετικός από μένα.
Σ\' αυτό που λες ότι θέλει κότσια να σταθείς δίπλα τους, ναι συμφωνώ. Πιθανόν αν δεν είχα περάσει από παρόμοια στάδια, να ήταν και οι αντοχές λιγότερες. Επιμένω όμως πως μεγάλο ρόλο παίζει το να δεχόμαστε ως πολύ φυσιολογικό το ότι μπορεί να περάσουμε ανά πάσα στιγμή από οποιαδήποτε κατάσταση. Εμένα με έχει \'σώσει\' αυτό το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα, γιατί απλά αντιμετωπίζω τον άλλο σαν ένα ακόμη άνθρωπο όπως είμαστε όλοι. Αν υπάρχουν κοινά στον χαρακτήρα και στις απόψεις όλα τ\' άλλα βρίσκονται νομίζω...
:)
Χμμμμ , οκ καταλαβαινω πως το λες αλλα προσωπικα εγω ειμαι αυτος που θα προσφερω τα μεγιστα πιστευω:)Quote:
Δεν δικαιολογώ κανένα, προσπαθώ να κατανοήσω.
Θέλει κότσια να σταθεί κανείς δίπλα σε τετοιους, ιδιαίτερους ανθρώπους.
Θέλει κότσια και ψυχική αντοχη.
Δεν σημαινει ψυχικα ασθενης οτι ειναι καποιος αδυναμος ή μη ικανος , απλως μια παραθεση.
... ναι, κι εγώ καταλαβαίνω πώς το λέει η Γουίρντ. Άσε που τις περισσότερες φορές εξ\' αιτίας και μόνο της απόρριψης που θα φάει κανείς στη μάπα, γίνεται εξαιρετικά δυνατός χαρακτήρας...
(... για παράδειγμα, λέω να σηκώσω μια κατοστάρα στο \'ζετέ\' σήμερα...:P ... εχμμ, άστο για αύριο καλύτερα...)
:D
Λέτε πως θέλει κότσια για να μείνεις δίπλα σε ένα ψυχικά ασθενή. Καταρχάς τι εννοούμε όταν λέμε ψυχικά ασθενής; Τον τρελό τύπου νευρωτικού που τα σπάει όλα στο διάβα του, ή τον ανίκανο που θέλει ντάντεμα; Ούτε η ψευδαίσθηση δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των δυσλειτουργικών, βασικά ούτε είναι υποχρεωτικό να είναι κάποιος ψυχικά ασθενής για να είναι ανυπόφορος ή ενοχλητικός.
Συγνώμη κιόλας αλλά έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν παίρνουν κανένα φάρμακο ούτε έχουν κάποια διάγνωση και έχουν περισσότερα νεύρα από μένα, άλλοι που θέλουν ντάντεμα, άλλοι που είναι στην κοσμάρα τους χωρίς αυτό να τους κάνει δυσλειτουργικούς. Συγνώμη που το λέω αλλά είμαι της άποψης πως ότι και να έχει κάποιος πάντα θα προσεγγίζει τα κριτήρια κάποιας δυσλειτουργίας. Το παραμύθι καλά το γνωρισαμε για την ψυχική ασθένεια στο ιντερνετ. Με μια ματιά αυτό που μπόρεσα να δω είναι ανθρώπους που δεν είχαν βοήθεια απο κανέναν και κατέληξαν παλαβοί επειδή τους παράτησαν ακόμα και οι γονείς τους στους δρόμους. Στην δική μου περίπτωση ακόμα, το ότι έχω σχέση εδώ και μια πενταετία νομίζω πως απέδειξα κάτι, τουλάχιστον στον εαυτό μου, αλλά και στην άποψη που θέλει να καταδικάζει τις σχιζοφρενικού τύπου παθήσεις (και όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και την δυσκολία με την οποία επιτυγχάνονται). Ασχέτως που έφτασα στο σημείο να πάρω ψυχοφάρμακα (κάτι το οποίο μου έδωσε περισσότερη πνευματική αναπηρία από όση είχα). Αν μπορούσα να δω τον εαυτό μου αντικειμενικά τότε θα έλεγα πως χρειαζόμουν ψυχολόγο και όχι ψυχίατρο, και όσο για τα φάρμακα, υπάρχουν οι διάφορες μελέτες σε διάφορα γκρουπ, στα οποία απεδείχθη πως προκαλούν τα αρνητικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας, μειώνοντας βέβαια την έξαρση των παρανοϊκών ιδεασμένα αλλά δυναμώνοντας το αίσθημα της ανικανότητας στον πάσχων.
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω γνωρίσει ανίατες περιπτώσεις, όπου ένας άνθρωπος χρειάζεται μονίμως νοσοκομειακή φροντίδα αλλά δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν και αυτά. Και πάλι όμως μιας και η υπαιτιότητα της βιολογικής αιτιολογίας έχει εξαντληθεί δικτυακά (σε όποιο σαιτ και αν δεις θα υποστηρίζει την κληρονομικότητα ως Νο1 παράγοντα) είμαι βέβαιος πως κανένας στην ζωή αυτή δεν έχει το απλησίαστο, μπορεί να τύχει σε όλους, γιατί οι περιπτώσεις ανθρώπων που νόσησαν χωρίς οι γονείς τους να είχαν κάποιο προβληματικό υπόβαθρο δεν είναι και λίγες. Πολλές φορές ένα ψυχικό νόσημα περιπλέκεται με τις ψυχικές ιδιαιτερότητες ενός ανθρώπου (σε σπουδαίους καλλιτέχνες και μερικούς ξεχωριστά δημιουργικούς επιστήμονες για παράδειγμα τα ποσοστά είναι πιο υψηλά) τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα είχαν εξελιχθεί πιο θετικά.
Ο όρος ψυχικά ασθενής είναι πολύ γενικός. Για μένα υπάρχουν οι ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν έχουν βοήθεια από κανέναν άρα αυτό δυσκολεύει την ανάρρωση τους, εκτός και αν μιλάμε για οργανικές βλάβες, όπου εκεί το θέμα παίρνει σάρκα και οστά, δεν περιοριζεται δηλαδή μόνο σε ευέλικτους και εξελίξιμους υπο προϋποθέσεις νευροδιαβιβαστές, υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν πράγματα να επιδείξουν και το μόνο που μπορεί να καταφέρει η παραπομπή τους σε ψυχικά άρρωστους είναι να αποκρύψει τα πραγματικά αίτια που οδήγησε σε ψυχικό νόσημα.
Αν τώρα μιλάμε για ανθρώπους που γράφουν σε φορουμ, είναι συζητήσιμοι, έχουν επίγνωση μιας κατάστασης και είναι ενεργά μέλη στην κοινωνία, τότε μάλλον η σχιζοφρένεια στο σύνολο της είναι αρκετά μεγαλύτερη απο το περίεργο 1% (το οποίο ισχύει σχεδόν σε κάθε χώρα). Στην βικιπαίδεια άλλωστε οι νόσοι που σχετίζονται γύρω απο τον γενικό όρο σχιζοφρένεια αγγίζουν αρκετά υψηλά ποσοστά και δεν αφορούν μόνο τον τύπο του ασθενή με πλήρης ανικανότητα και απάθεια απο την κοινωνία.
Σορρυ κιόλας αλλά υπάρχουν και μη-σχιζοφρενής οπού θέλει πολύ ψυχική αντοχή για να είσαι κοντά τους.
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.Quote:
Originally posted by keep_walking
Χμμμμ , οκ καταλαβαινω πως το λες αλλα προσωπικα εγω ειμαι αυτος που θα προσφερω τα μεγιστα πιστευω:)Quote:
Δεν δικαιολογώ κανένα, προσπαθώ να κατανοήσω.
Θέλει κότσια να σταθεί κανείς δίπλα σε τετοιους, ιδιαίτερους ανθρώπους.
Θέλει κότσια και ψυχική αντοχη.
Δεν σημαινει ψυχικα ασθενης οτι ειναι καποιος αδυναμος ή μη ικανος , απλως μια παραθεση.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Quote:
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Μπα πολυ παλη...ας με εχει απλως για ιδορυθμο ως ειμαι και δεν λεω κουβεντα λολ.
Τωρα για το περιβαλλον χμμμμμμ...ποιο περιβαλλον?
Γιατι εισαι με το ετσι τον αλλιως?
Τεσπα δεν ξερω , αλλα για μενα ποτε δεν ηταν σπουδαια υποθεση , το περιβαλλον του αλλου.
Ισως Κηπ,Quote:
Originally posted by keep_walking
Quote:
Αυτό που εννοώ, είναι οτι θέλει κότσια να βρει κάποιος την δύναμη για να το κάνει.
Δεν θεωρώ οτι ο ψυχικά ασθενής είναι ο αδύναμος, οπότε θελει κότσια να είσαι μαζί του.
Θεωρώ οτι εσύ πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να είσαι μαζί του, παλεύοντας τις προκαταλήψεις σου, τους φόβους και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντός σου.
Ευκολο είναι αυτό?
Κι αν ο ψυχικά \" ασθενής\" το έχει, εστω σε ένα βαθμό καταφέρει, θελει κότσια να το καταφέρεις κι εσύ.
Εκείνου, η ασθένεια του έδωσε την δύναμή του, και η θέλησή του. Και η ιδιοσυγκρασία του.
Εσένα την δύναμή σου θα στην δώσει το νοιάξιμο για εκείνον και η θέλησή σου να είσαι μαζί του...
Ετσι το βλέπω :)
Μπα πολυ παλη...ας με εχει απλως για ιδορυθμο ως ειμαι και δεν λεω κουβεντα λολ.
Τωρα για το περιβαλλον χμμμμμμ...ποιο περιβαλλον?
Γιατι εισαι με το ετσι τον αλλιως?
Τεσπα δεν ξερω , αλλα για μενα ποτε δεν ηταν σπουδαια υποθεση , το περιβαλλον του αλλου.
ίσως είναι καλύτερο να αποφεύγεις να εκθέτεις τον άλλο στην \"πάλη\" αυτή, ότι και να πω, μιλώ εκ του ασφαλούς.
Παντως, μια τέτοια πάλη που θα δίνεται απο κοινού, θα είχε πολύ νόημα για εμένα.
Εννοώ τις κάθε είδους κοινωνικές πιεσεις.
Τις εξωτερικές, αλλά και τις εσωτερικές, δηλ τα καλούπια που μας έχουνε περάσει για ορισμένα θέματα, όπως αυτά της ψυχικης νοσου.
Τα περιγραφεις λιγο μαυρα....οταν τα βλεπω μαυρα , δηλαδη γιατι να βαλω τον αλλο σε αυτο το λουκι?
Το θεμα ειναι οτι ειμαι μια χαρα τυπος και στην ουσια δεν τον βαζω σε καποιο λουκι...αν ηταν ετσι θα εμενα μονος γιατι δεν θα το επετρεπα στον εαυτο μου να βαλω τον αλλο σε μια αεναη παλη.
Νομίζω οτι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε απολυτα απο εδω μεσα... χεχε.Quote:
Originally posted by keep_walking
Τα περιγραφεις λιγο μαυρα....οταν τα βλεπω μαυρα , δηλαδη γιατι να βαλω τον αλλο σε αυτο το λουκι?
Το θεμα ειναι οτι ειμαι μια χαρα τυπος και στην ουσια δεν τον βαζω σε καποιο λουκι...αν ηταν ετσι θα εμενα μονος γιατι δεν θα το επετρεπα στον εαυτο μου να βαλω τον αλλο σε μια αεναη παλη.
Το λούκι, δεν θεωρώ οτι είσαι εσύ ή ο χ ψ που έχει ένα θέμα ψυχολογικό.
Το λούκι θεωρώ οτι ΜΠΟΡΕΙ να είναι, να ξεπεράσει ο άλλος τις προκαταλήψεις του και την κοινωνική πίεση - στίγμα που ΙΣΩΣ αντιμετωπίσει, πχ απο το στενό οικογενειάκο του περιβαλλον, αν το μαθουν.
Δεν έχει να κάνει με εσένα.
Εχει να κάνει με τον άλλο.
Αν ο άλλος είναι ανοιχτόμυαλος, αυτό εννοώ όταν λέω \"κότσια\", τότε θα είναι χαλαρός.
Αν δεν είναι και έχει στερεότυπα, όσο μια χαρά παιδί κι αν είσαι εσύ, πιστεύω θα υπάρξει πρόβλημα.
Αυτά :))
Μα αυτο λεω...δεν θα τον αφησω να τραβηξει και ενα σωρο ζορια για παρτη μου....
Τι ακριβώς εννοείς? Νομίζω οτι δεν καταλαβαίνόμαστε.Quote:
Originally posted by keep_walking
Μα αυτο λεω...δεν θα τον αφησω να τραβηξει και ενα σωρο ζορια για παρτη μου....
Εγώ σου λέω, οτι ο άλλος, μπορεί να μην βλέπει σαν \"ζόρι\" την ψυχική νόσο. Μπορεί όμως και να τον ενοχλεί, λόγω αντίληψης που θα έχει για αυτό, λίγο ή πολύ.
Απο εκεί και πέρα, δεν καταλαβαινω, αν ο άλλος φοβάται ή έχει κάποια κολλήματα, θα τον προστατέψεις με το να του κρύψεις κάτι??
Εννοω οτι εαν ο αλλος ειναι να τραβηξει γολγοθα για παρτη μου...προτιμω να τον αφησω στην ησυχια του παρα να δεθω συναισθηματικα μαζι του.
Ναι οκ, αν ο άλλος ζορίζεται τόσο να το διαχειριστέι και το βλέπει με φόβο ή με προκατάληψη, στην τελική, τον αφήνεις στην ησυχία του...και εσένα στην δική σου.Quote:
Originally posted by keep_walking
Εννοω οτι εαν ο αλλος ειναι να τραβηξει γολγοθα για παρτη μου...προτιμω να τον αφησω στην ησυχια του παρα να δεθω συναισθηματικα μαζι του.
Δεν ξέρω βέβαια τι θα έκανες αν εκείνος, επέλεγε να τον βοηθήσεις να περάσει τον γολγοθά... ( είπαμε, ο ασθενής δεν είναι απαραίτητα ο αδύναμος της υπόθεσης, χεχε).
Αυτό είναι δικό σου θέμα..
Αν θα αναλάβεις το ρίσκο να μην τα καταφέρει, αλλά εσύ να έχεις δεθεί μαζί του.
Εσύ ξέρεις καλύτερα Κηπ.
Το εχω κανει πολλες φορες weird...δηλαδη σχεδον σε ολη μου τη ζωη που τα βλεπα μαυρα....δεν δενομουν συναισθηματικα για να μην υποφερει και ο αλλος.
Τωρα δεν ξερω.
Kηπ μου,Quote:
Originally posted by keep_walking
Το εχω κανει πολλες φορες weird...δηλαδη σχεδον σε ολη μου τη ζωη που τα βλεπα μαυρα....δεν δενομουν συναισθηματικα για να μην υποφερει και ο αλλος.
Τωρα δεν ξερω.
πρώτα απο όλα, δεν ξέρεις αν θα υποφέρει.. Εξαρτάται απο το τι αντίληψη έχει για το θέμα αυτό και το πόσο καλά στέκεται στα πόδια του χωρίς να τον νοιάζει το τι θα πει το περιβάλλον... Και απο πολλά άλλα εξαρτάται, απο διάφορα, που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι να καταλάβεις, πώς το βλέπει εκείνος τελοσπάντων.
Δεν είναι σίγουρο οτι θα υποφέρει.
Ακόμα και αν έχει κάποια δυσκολία πχ αλλά έχει όλη την καλή διάθεση να παλέψει να είναι δίπλα σου, μαζί μπορείτε αν το ξεπεράσετε.
Γενικότερα, πάλη χρειάζεται κάθε φορά για να κάνει κανείς μια ουσιαστική σχέση με τον αλλο. Ποτέ δεν ειναι εύκολο. Αλλά αυτό είναι και η ομορφιά του πιστεύω :))
Ενδεχομένως, αν ο άλλος είναι φοβισμένος ως προς το θέμα της ασθενειας, αυτό να προσθέτει μια δυσκολία παραπάνω.
Μα για μενα δεν υπαρχει καμμια παλη...περιβαλλον και τετοια πραγματα , υπαρχει ο αλλος.
Απλως οταν βλεπω μαυρο , λεω το καραβι παει μονο του γιατι να αντιμετωπισει η συντροφος μου ολα τα σκατα του κοσμου?
Τωρα τα βλεπω πιο αισιοδοξα , αλλα γιατι βλεπω οτι δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.
Αλλα εαν λες οτι ο αλλος πρεπει να αντιμετωπισει τοσες μαχες?
Μαχες που για μενα οταν τα βλεπω φωτεινα...δεν εχουν κανενα νοημα υπαρξης , δεν υπαρχουν ειναι πλασματικες.
Αυτο που σου λέω Κηπ, είναι οτι πιστεύω πως δεν εξαρτάται μόνο απο εσένα.Quote:
Originally posted by keep_walking
Μα για μενα δεν υπαρχει καμμια παλη...περιβαλλον και τετοια πραγματα , υπαρχει ο αλλος.
Απλως οταν βλεπω μαυρο , λεω το καραβι παει μονο του γιατι να αντιμετωπισει η συντροφος μου ολα τα σκατα του κοσμου?
Τωρα τα βλεπω πιο αισιοδοξα , αλλα γιατι βλεπω οτι δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.
Αλλα εαν λες οτι ο αλλος πρεπει να αντιμετωπισει τοσες μαχες?
Μαχες που για μενα οταν τα βλεπω φωτεινα...δεν εχουν κανενα νοημα υπαρξης , δεν υπαρχουν ειναι πλασματικες.
Εξαρτάται και απο τον άλλο.
Αν το βλέπει εκείνος σαν πάλη ή όχι.
Καθώς και αν θέλει να μείνει, να φύγει, να παλέψει ή όχι.
Δεν είναι αυτή η 10η εντολή. Αυτή είναι η \"μετάφραση\" που έκανε κάποιος σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα... Παρατήρησα ότι στο ίντερνετ κυκλοφορούν 95% \"μεταφράσεις\" παρά τα πραγματικά λόγια.Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ κυττάζει μιὰ γυναίκα μὲ κακὴ πρόθεση καὶ ἐπιθυμία, ἤδη (ὅπως λέει ὁ Κύριος) εἶναι σὰν νὰ ἔκανε μαζί της τὴν κακὴ πράξι (τῆς μοιχείας ἢ πορνείας), καὶ ἔτσι ἔχει γίνει ἀκάθαρτος μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ ποὺ βλέπει (τὰ κρυπτά) στὶς καρδιές. Ἀπὸ τὸ σημεῖο δὲ αὐτὸ (τῆς ψυχικῆς ἁμαρτίας, ὁ ἄνθρωπος) ...
Η εντολή λέει:
\"Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί, ουκ επιθυμήσεις την οικίαν του πλησίον σου, ούτε τον αγρόν αυτού, ούτε τον παίδα αυτού, ούτε την παιδίσκην αυτού, ούτε του βοός αυτού, ουτε του υποζυγίου αυτού, ούτε παντός κτήνους αυτού, ούτε όσα τω πλησίον σου εστίν\"
Στην ουσία είναι η εντολή \"μην ζηλεύεις\".
βασικα 2 ειναι τα ακανθωδη ζητηματα (νομιζω):Quote:
Originally posted by Oneiroplasmenos
Αλήθεια πάνω σε τι μπορεί να κρίνει ένας ψυχίατρος ή ένας ψυχολόγος ότι ο ασθενής είναι επικίνδυνος; Αν εγώ για παράδειγμα, πω στον ψυχολόγο μου ότι μέσα στις ιδεοληψίες μου κάνω και άσχημες σκέψεις ότι θα συμβεί κάτι κακό μπαίνω αυτόματα στην μαύρη λίστα;
Εσείς; εμπιστεύεστε πλήρως τους ψυχολόγους/ ψυχιάτρους σας;
αυτοκτονικοτητα
επιθετικοτητα προς τριτους
πχ αν πας με το υποκριτικο ταλεντο του καταλειφου κ του λες συνεχεια οτι θες να αυτοκτονησεις, αυτο θα το θεωρουσα αρκετα επικινδυνο.
επισης αν του πεις εκανα μια αποπειρα προχθες, κι αυτο επικινδυνο.
για τη περιπτωση bowling for columbine (aka παιρνω ενα περιστροφο κ σκοτωνω δεξια κ αριστερα), δεν γνωριζω.
εγω δεν θα ξαναελεγα τπτ κανενος ψυχιατρου.
βασικα δεν θα ξαναπηγαινα σε ψυχιατρο.
ελεος δλδ, ουτε το δικαιωμα στην αυτοκτονια δεν αναγνωριζουν αυτοι, απαπα!!!!