Quote:
Originally posted by PETRAN
Χμ ενδιαφέρουσα εξήγηση λες? Και εγώ είμαι υπερ της εξελικτικής (δαρβινικής) ψυχολογίας και ότι πίσω από όλα κρύβονται πρωτόλειες τάσεις και συμπεριφορές :P
ενδιαφερον σημειο οντως,
νομιζω δε βεβαια,
οτι αν το ψαχναμε σε βαθος θα αργησουμε να βρουμε ακρη ε?
Αλλά από την άλλη όταν κάποιος σατυρίζει κάποιον άλλο το κάνει γιατί υπάρχει κάποια \"ανεκδήλωτη προσωπική η διαπροσωπική ενέργεια\" μεταξύ τους η κάτι τέτοιο?
Σάτιρα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η σάτιρα επιχειρεί τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας ή προσώπου που ο σατιρικός καλλιτέχνης θεωρεί ότι αξίζει τέτοια αντιμετώπιση με σκοπό συχνά τη βελτίωση του αντικειμένου. Γίνεται μέσω μεθόδων όπως η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία.
να υποθεσω οτι με την σατιρα σου ηθελες η επιδιωκες να βελτιωσεις το αντικειμενο weird?
Γιατι αν ναι, μου διεφυγε εντελως....
:P
Όταν ο Λαζόπουλος η οι ράδιο αρβύλα σατιρίζουν διάφορες τύπισσες το κάνουν γιατί υπάρχει κάποια προσωπική παράμετρος σε όλο αυτό?
Λάκης Λαζόπουλος: Υπάρχουν τελικά όρια στη σάτιρα;
Να ένα ερώτημα που απασχολεί τις τελευταίες μέρες τους καναλομανείς αργόσχολους θαμώνες της μεσημβρινής ραστώνης που περιφέρουν αυτόν τον κοινωνικό προβληματισμό στο τρίγωνο Στεφανίδου, Δρούζα, Λαμπίρη. Μαζί τους όλοι οι επώνυμοι θιγμένοι από τα ανελέητα επικριτικά σχόλια του Λ.Λ. οι οποίοι ξαφνικά ανακαλύπτουν τα όρια της δημόσιας κριτικής.
Πριν απαντήσουμε σ\' αυτή την \"ένσταση\" οφείλουμε να ορίσουμε το ρόλο και τη φύση και τη λειτουργία του όρου \"σάτιρα\". Εκτός από τον Αριστοφάνη που διακωμωδούσε ίσως και άδικα το συμπολίτη του Σωκράτη, το θεατρικό αυτό και λογοτεχνικό είδος το συναντάμε από στην Αναγέννηση με την comedia de l\' arte και στα χρόνια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού (Βολταίρος, Μοντεσκιέ) έως και σε όλη τη διαδρομή του νεοελληνικού κράτους.
Η σάτιρα πάντα σχολίαζε και έστρεφε τα φαρμακερά της βέλη απέναντι σε δημοφιλείς προσωπικότητες της εκάστοτε εποχής αλλά και σε χαρακτηριστικούς τύπους ανθρώπων καταδεικνύοντας και χλευάζοντας την μικροψυχία και την κενότητα τους, την ψευτιά και την υποκρισία τους. Όπλο της πάντα η υπερβολή και το χιούμορ, η χλεύη και ο χαβαλές. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των συγγραφέων και κωμωδών να στιγματίζουν οτιδήποτε \"δημόσιο\" ή \"δημοσιοποιημένο\".
Αυτό νομίζω τελικά δίνει και την απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα. Σατιρίζεται ό,τι είναι ήδη γνωστό στο πλατύ κοινό, ενώ οτιδήποτε κινείται στη σφαίρα του ιδιωτικού, μη γνωστοποιημένου και άρα κρυφού δεν έχει νόημα να γελοιποηθεί ακριβώς γιατί εφόσον δεν είναι γνωστό δε μπορεί να έχει απήχηση στο καχύποπτο κοινό.
Αν για παράδειγμα ο κ. Λαζόπουλος επιχειρούσε να διακωμωδήσει μια πλευρά της προσωπικής ζωής της κ. Ντενίση η οποία όμως δεν είναι γνωστή στους θεατές, θα έπρεπε πρώτα να γνωστοποιήσει αυτή την πλευρά, πράγμα όμως που θα ήταν αποδεκτό μόνο σε μια από τις προαναφερθείσες εκμπομπές κοινωνικού (μετα)μεσημβρινού προβληματισμού αλλά μέσα στα αποδεκτά όρια της σάτιρας θα ακουγόταν αυθαίρετο και απαράδεκτο.
Το επόμενο αβίαστο συμπέρασμα που μπορεί να προκύψει είναι ότι εάν κάποιος επώνυμος ή μη, δεν επιθυμεί τη σάτιρα και τη διακωμώδηση, απλά αποφεύγει να δημοσιοποιήσει πλευρές της ζωής του που θεωρεί απαραβίαστες. Όταν πάλι χρησιμοποιεί το αδηφάγο μέσο που λέγεται τηλεόραση για να ανεβάσει τις μετοχές του στο χρηματιστήριο των διασημοτήτων, τότε θα πρέπει να ξέρει ότι ταυτόχρονα καθιστά αυτή την όποια δημοσιοποιημένη πλευρά του αντικείμενο κριτικής. Και αυτό γιατί όταν το προσωπικό ξεφύγει από τα όρια του ιδιωτικού, ταυτόχρονα γίνεται όχι μόνο δημόσιο αλλά και κοινόχρηστο.
Και η σάτιρα είναι κριτική. Μια κριτική όμως που δεν υπακούει στους τακτικούς νόμους της οργανωμένης και κατά μέτωπον επίθεσης αλλά ακολουθεί τους κανόνες του ανορθόδοξου πολέμου και του αντάρτικου των βουνών και των πόλεων. Και γι\' αυτό δύσκολα αναχαιτίζεται.
http://ellontia.pblogs.gr/2007/10/141613.html
τι ακριβως εχεις εσυ, και η weird με ολα αυτα?
Ταυτιζεις δηλαδη την Χ weird με πραγματα που κανει η Χ Ντενιση και τον εαυτο σου με τον Χ λαζοπουλο?
Ο λαζοπουλος κανει μια επιτυχημενη σατιρα για συγκεκριμενους λογους οπως αναγραφεται στο κειμενο.
Όταν εσύ γίνεσαι πολύ καυστικός η και εριστικός πολύ συχνά (παραδέξου το :P) νιώθέις ότι υπάρχει κάτι προσωπικό μεταξύ εσένα και του ατόμου που γίνεσαι καυστικός? Δεν νομίζω! (όχι τουλάχιστον πάντα) ;)
εγω ειμαι ο πιο εριστικος και αιρετικος που υπαρχει στο φορουμ.
Μπορει και ο πιο κακος, βαλε οτι χειροτερο μπορεις να φανταστεις.
Προσπαθω ομως (ελπιζω τουλαχιστον!) να μην εχω μειονοτικες διαθεσεις - εκφρασεις (σεξιστικες η ρατσιστικες) απεναντι σε αυτον που χλευαζω.
Πχ εγω πλακωνομαι με την θεοφανια ναι?
Δεν με απασχολει αν αυριο βγει η θεοφανια - φανης.
Θα ακουει τα ιδια, με το ιδιο ακριβως στυλ,
το μονο που θα αλλαξει θα ειναι το ουσιαστικο.
Επισης,
χωνω μπινελικια στο Κηπ, αν αυριο πιω καφε και δω οτι ειναι μαυρος δεν θα το χρησιμοποιησω στη σατιρα μου.
Εκεινο λοιπον που σου λεω σε 3-4 μυνηματα,
ειναι οτι σε επηρεασε αρνητικα οτι ησουν καυστικος και χρησιμοποιησες το φυλο της χμμμ αντιπαλου.....
Βεβαια πιστευω οτι ειναι μια \"υγιης\" κοντρα,
και αν βρισκοσασταν απο κοντα θα παιζατε φαπες και στο τελος θα περναγατε καλα. (λεω εγω τωρα....)
Ομως στην εικονικη του εκδοχη (και αυτο εβαλε η weird) δεν υπαρχει αυτη η real εκτονωση.
Ετσι το δεχεται σαν πιεση που δεν ξερει τι να την κανει....
Τωρα μην κοιτας που η weird μπουκωνει και δεν ξερει τι να κανει...
ειναι αλλες πιο beach που ξηγιουνται πιο αλλιωτικο φυστικι.
Εκτός και αν εννοείς γενικότερα ότι σχολιάζουμε/σατιρίζουμε/κάνουμε πλάκα (σε) κάποιον γιατί κάτι από την συμπεριφορά του φαίνεται \"υπερβολικό/αστείο/λάθος\" (ότι και αν σημαίνουν αυτά γι αυτόν που σατιρίζει) οπότε ένας πιο αστείος τρόπος σχολιασμού είναι η σάτιρα. Που ναι αυτό συμβαίνει από τα αρχαία χρόνια.
εκεινο που θελω να πω πετραν,
ειναι οτι τα δαχτυλα σου πανε πολυ πιο μπροστα απο το μυαλο σου.
Και ειναι πολυ κριμα να προχωρας σε τετοιο καλυμενο ερωτισμο με το πληκτρολογιο αντι στην ουσια.
Και το φιναλε ειναι να αδικεις τον εαυτο σου,
γιατι εχω την εκτιμηση οτι ηθελες να πειραξεις με καλη προθεση την weird και μεχρι εκει.
Δεν βλεπω κακη προθεση στα κινητρα σου, βλεπω ομως μια weird να μην ξερει τι να κανει τα εικονικα χερια που την μπαλαμουτιαζουν....
Φανταζομαι οτι αν πηγαινατε πχ για ενα καφε,
δεν θα την χουφτωνες με το καλημερα που λεει ο λογος σωστα?
Για αυτο μην μεπρδευεσαι με την εικονικη πραγματικοτητα,
μπορει σαν εικονα να διεισδύσει και στο μυαλο μας μεσα.
Λαθος η οχι δεν ξερω,
ξερω ομως οτι μπορει να συμβει.