βρε ντορα το αγχος τι το θελεις διπλα στο νικ σου?
Printable View
βρε ντορα το αγχος τι το θελεις διπλα στο νικ σου?
[quote]Originally posted by lucifer
βρε ντορα το αγχος τι το θελεις διπλα στο νικ σου? [/quot
πολυ θελω να το αλλαξω..αλλα πως?:o
μπορεις να στειλεις μηνυμα στον νικοΔ, τον admin, κ να σου το αλλαξει αυτος! :)
θα σκεφτω κατι καλο κ θα το αλλαξω αμεσα! :)
27!εχω κανει χαρτια για αθηνα,θεσσαλονικη κ πολλες αλλες πολεις!θελω πολυ να φυγω,αλλα εχω τους ιδιους φοβους!κ εγω τα παω πολυ καλα με τους δικους μου αλλα θελω τον χωρο μου!θελω να τολμησω!Quote:
Originally posted by magenta
χαιρομαι που υπαρχουν και αλλοι σαν κι εμενα δινουμε ο ενας κουραγιο στον αλλον.δεν χρειαζεται να μην τα παμε καλα με τους δικους μας η να παντρευτουμε για να φυγουμε απο το σπιτι.πρεπει να απογαλακτιστουμε καποια στιγμη και να ανεξαρτητοποιηθουμε.εσυ ποσο χρονων εισαι αληθεια? και ναι οντως βγαλε αυτο το -αγχος απο διπλα γιατι αγχωνομαι!!!!Quote:
Originally posted by dora-agxos
στην ιδια φαση ειμαστε το πιστευεις??τις ιδιες ανασφαλειες!μου εδωσες δυναμη οταν το διαβασα!πρεπει να το κανουμε κ αυτο!δεν θα εχουμε μονιμως την μαμα κ τον μπαμπα!κ εγω στην φαση αυτη ειμαι...!Quote:
Originally posted by magenta
.....ευχαριστω παρα πολυ!!!
το να μεινω μονη μου ειναι κατι που το φανταζομαι εδω και 1 με 2 χρονια αλλα δεν εχω τολμησει. τα παω καλα με τους γονεις μου με αγαπανε και τους αγαπω αλλα εχω μεγαλωσει πια και κουραζομαι.... θα το τολμησω και οτι γινει .θα τα λεμε και απο εδω........να εχω και παρεα....
ναι, αλλα απο οτι θυμαμαι παλια ειχες γραψει οτι θελεις να εισαι κ σε ολα η καλυτερη απο τους αλλους!
ισχυει ακομα αυτο, η το εχεις αποβαλλει?
εντιτ: δεν εχω διαβασει ολο το θρεντ
δεν ξερω αν κρινω εξ ιδιων τα αλλοτρια, αν πιστευεις οτι σε κατι σε αφορα αυτο που γραφω εχει καλως, αλλιως προσπερνας.
βασικα εγω τουλαχιστον το ειχα αυτο το κουσουρι, κ ακομα κ αν το ειχα αποβαλλει καπως στην πιο εμφανη μορφη του, εμφανιζεται κ σε αλλες πιο υπογειες μορφες, οπως πχ ντρεπομαι να ζητησω βοηθεια, οταν τυχει κατι, η ντρεπομαι να ρωτησω κατι που δεν ξερω κλπ
το να μεινει κανεις μονος του δεν ειναι τοσο φοβερο, το να μενει μονος του κ να χει τετοια κολληματα ομως ειναι!
εγω την εκανα απο το σπιτι των γονιων κατ ευθειαν για την αλλη ακρη του κοσμου, κ ειχα κ αυτο το κουσουρι μαζι! περιττο οτι μου εκανε τον βιο αβιωτο! επισης ειχα φιλο που του γκρινιαζα απιστευτα κ ειχα γινει σουπερ μιζερη κ φυσικα καποια στιγμη τα πηρε!
νομιζω θα ξεπερασεις καλυτερα το προβλημα σου αν κοιταξεις πισω απο το αγχος σου τι σκεψεις κανεις που σου δημιουργουν ολο αυτο το αγχος κ τις βαλεις σε μια σειρα, κ οχι παραμενοντας δυσλειτουργικη κ εχοντας τη σχεση να σου κανει τον ψυχολογο οποτε το χρειαζεσαι!
βασικα το μετρο ειναι το αριστο που λενε! τωρα, που ειναι ακριβως αυτο το μετρο που χανουμε? χε,χε.
το να μη ζητας ποτε βοηθεια κ να προσπαθεις να τα κανεις ολα μονη σου, ειναι προβληματικο, γιατι καποιες φορες πραγματικα δεν θα ξερεις τι να κανεις κ θα κολλας. αλλα κ το αλλο ακρο, το να μην κανεις καμια προσπαθεια μονη σου κ να περιμενεις συνεχεια βοηθειες απο τριτους κ αυτο ειναι προβληματικο. οποτε καλα κανεις κ δεν παραδιδεσαι οπως λες, αλλα προσπαθεις.
βασικα κανεις μονη σου αυτα που μπορεις κ ζητας βοηθεια εκει που αισθανεσαι οτι οι γνωσεις σου/δυναμεις σου τελειωνουν κ χρειαζεσαι πραγματι βοηθεια.
τωρα δεν καταλαβα καλα, κατι, λες οτι εχεις αποβαλλει εντελως το \"ντρεπομαι...\" η οχι?
εγω κατεστρεψα καποια πραγματα βεβαια, αλλα στην πορεια πολυ καλυτερα. τωρα πια νομιζω οτι μπορω να μην ντρεπομαι για την πλειοψηφια αυτων που ντρεπομουνα παλια. ακομα κ στην εφορια δλδ, που εχουν ενα βαριεστημενο υφος κ την αλλη φορα επρεπε να παω για να τους ζητησω να διορθωσουν κατι (να τους πω οτι καναν λαθος πρακτικα!!!)
γεια και απο εδω!
διαβασα ολο το τοπικ,και...ταυτιστηκα με παρα πολλα...ο αυχενας,το σφιξιμο των μυων...μεγαλωσα και εγω με το η ΠΙΟ καλη μαθητρια..και ημουν...και μπηκα σε μια καλη σχολη,και την τελειωσα και ακριβως στα χρονια της για να αποδειξω ποσο ικανη ειμαι σε κατι φιλους φιδια συμφοιτητες(γιατι την ειχα παρατημενη για καιρο τη σχολη,ημουν απασχολημενη με τη σχεση μου και με τις παρεες,ηταν η κοινωνικοτερη φαση της ζωης μου..).
μια διαφορα ειναι οτι δεν εχω καλη σχεση με τον πατερα μου,ειναι καταπιεστικος ανθρωπος,και πρηχτης,με ολου στην οικογενεια..επισης τωρα ειμαι ανεργη,δε βρισκω δουλεια προσ το παρον.και τωρα που εχω αυτα τα συμπτωματα δυσκολευομαι καισ στισ συνεντευξεις..δε χαμογελαω,δεν μπορω τη βλεμματικη επαφη,ξεροκαταπινω συνεχεια προσπαθωντας να το κρυψω,σκεφτομαι μονο το λαιμο μου και το στομα μου,κοκκαλωνει το σωμα και γλαρευουν τα ματια...
μηπως να παρω φαρμακανα χαλαρωσω?σαν και σενα,θα φυγω σε ενα δυο μηνες για μια σιγουρη δουλεια,μακρυα απ την πολη μου,δλδ θα μεινω για πρωτη φορα μονη...
και φοβαμαι...αν πνιγω οταν τρωω μονη στο σπιτι....αν ξεροκαταπινω και στη δουλεια και με περασουν για φρικιο?αν τα παιξω απ τη μοναξια?
αλλα οπως και συ,μεγαλωσα,θελω να πατησω στ αποδια μου,ελπιζοντας οτι θα δυναμωσω και θα σταματησω να σκεφτομαι τοσο...δεν ξερω,ειλικρινα...
εν το μεταξυ θα ειχα παει σε ψυχολογο καιρο τωρα,αλλα επειδη δεν θελω να το καταλαβει ο πατερας,ουτε οικονομικα ουτε πρακτικα,δεν μπορω να παω...ουτε εχουμε και τα πολλα λεφτα να δινω 60 ευρω την επισκεψη...
ωρες ωρες υποφερω τοσο που φαντασιωνομαι οτι μπηγω ενα μαχαιρι στο στερνο μου,εκει που σφιγγεται η καρδια μου...
μην τρομαξει κανεις,δεν 8ελω να αφαιρεσω τη ζωη μου!απλα θελω να σταματησει ο βασανισμοσ και το σφιξιμο...
σε καταλαβαινω magenta..
νομιζω οτι αυτο που χρειαζεσαι ειναι να κανεισ πραγματα που σ ευχαριστουν...χορος?ενα κατοικιδιο?να νιωσεις δημιουργικη.και η επαφη με τη φυση θα βοηθησει πολυ πιστευω,και ελπιζω!
αχ!
H κοινωνικη φοβια ειναι κατι που εχει ως αποτελεσμα να απομονωνεται ενα ατομο κ ολα ξεκινανε απο το πως αντιμετωπιζει ο ιδιος τον εαυτο του.
Παραδειγμα εγω οτι κ να κανω στη ζωη μου θα θεωρω οτι δεν ειμαι ισαξιος η καλυτερος των γυρω μου,παντα θα εχω την εντυπωση για τον εαυτο μου οτι ειμαι ο κατωτερος απο αυτους,παντα θα νιωθω περιεργα,υποτιμητικα για το ατομο μου.Αυτο μπορει να προερχεται πχ οταν βλεπεις οτι καποιοι γνωστοι σου εχουν τελειωσει μια καλη σχολη κ εσυ δεν εχεις κανει τπτ ουσιαστικο,πραγμα που οταν σε φερνει σε επαφη με αυτα τα ατομα κ ερχεται η κουβεντα σε αυτο το κομματι θα σκυβεις το κεφαλι κ θα λες σαν κακομοιριασμενος προσπαθοντας βεβαια να μην το δειξεις \"ε να εγω τελειωσα το ταδε ιεκ,νταξει οχι οτι καλυτερο αλλα κατι ειναι κ αυτο\".
Δλδ για να φτασεις να μην θες να εχεις κοινωνικες επαφες κ να απομονωθεις αυτο σημαινει οτι αισθανεσαι τοσο απαισια κ ασχημα για τον εαυτο σου που δεν θες να ερθεις σε επαφη με κανεναν γιατι θα νιωσεις 10 φορες χειροτερα, γιατι θα μιλησεις για πραγματα που σε ενοχλουν αφανταστα,γιατι θα γνωριζεις οτι ατομα που ειναι στην ιδια ηλικια με σενα εχουν κανει τοσα πραγματα στη ζωη τους,εχουν τοσα ενδιαφεροντα,δουλευουν,εχο υν φιλους,εχουν σχεση ,διασκεδαζουν,κανουν ολα αυτα που μεσα σου θα ηθελες να κανεις κ εσυ αλλα δεν τα εχεις κανει η δεν προκειται ποτε να τα κανεις για τους χ ψ λογους.
Και ετσι καταληγουμε στο εξης,να εχεις την ευκαιρια να βγεις με καποιον πχ για καφε κ να το απορριπτεις η να αποφευγεις διαρκως,να σου λενε οι γονεις σου παμε πχ στο χωριο κ εσυ να αποφευγεις παλι γιατι δεν θες να βρεθεις σε κοσμο γνωστο
ειτε αυτοι ειναι απλα φιλοι ειτε ακομα κ συγγενεις για τον απλουστατο λογο οτι νιωθεις ντροπη για τον εαυτο σου,οποτε απο το να πας στο χωριο σου κ να συναντησεις τον νικο,τον χρηστο κ την μαρια για παραδειγμα που θα σε πρηξουν τι κανεις,με τι ασχολεισαι,αν τελειωσες τη σχολη σου,αν δουλευεις ,αν πηγες διακοπες κ που,αν εχεις γκομενο γκομενα,γιατι δεν ερχεσαι τοσο συχνα οπως παλαιοτερα,δωσε το τηλεφωνο σου να βρεθουμε κ ολα αυτα,λες δεν μαμιεστε,καλυτερα μονος μου κ να ειμαι 1 φορα down παρα με ολους αυτους κ να αισθανομαι 10 φορες πιο αβολα ,πιο ασχημα.
Περναω και εγω ολο αυτο...να πιεζομαι παντα να βγω...ακομα και για το πιο μικρο...νομιζω οτι επειδη περναμε αρκετες ωρες μονοι ολο αυτο ριζωνει στο υποσυνειδητο και δυσκολευομαστε να το αλλαξουμε...και στη συνεχεια βυθιζομαστε ολο και πιο πολυ στον εαυτο μας...μερικες φορες ξεχναω και πως ακουγετε η φωνη μου;ppp...απαισιο ομως αληθινο...
ολα εχουν να κανουν με αυτο που ειπατε ολοι...θα θελαμε να ειμαστε το επικεντρο και επιδει νιωθουμε οτι οι αλλοι τα κατταφερνουν καλυτερα απομονονομαστε....δεν θελω ομως να μεινω ετσι...
οταν βγαινω εξω παγωνω οταν ειμαι ακομα και με ατομα που ξερω...λες και οτι πω ειναι μλκ ενω οτι πουν οι αλλοι \'ετσι θα ειναι\'...και αποστομονομαι και καθομαι σαν ενα βλαμενο χωρις μιλια...και χανω και τα λογια μου...σουργελο κανονικο...;p...σκεφτομαι ομως για ενταξη σε ομαδικη θεραπεια μπας και μαθω πως ειναι να\'\'μιλαω\'\'...οπως στο νηπιαγωγιο που μας μαθαινουν το να λολα ενα μηλο...;p...μερικες φορες με παιρνει απο κατω και σκεφτομαι γτ ολοι οι αλλοι να παιρνουν μια χαρα και εμεις να χρειαζομαστε να επισκεφτομαστε γιατρο για να κανουμε το πιο βασικο πραγμα στη ζωη μας...να εποικηνονουμε...
γεια σας και παλι επειτα απο παρα πολυ καιρο..αγαπητη φιλη με προλαβες.θα εστελνα κι εγω να εκφρασω τις ιδιες(ή παρομοιες)σκεψεις και εμπειριες.οσοι δουν το θεμα που ειχα ανοιξει εν αχρονο πριν θα καταλαβουν. βεβαια η δικη μου περιπτωση εχει κατι το διαφορετικο.απο μικρη ημουν πολυ σοβαρη,κλειστη και αγχωδης.φιλες δεν ειχα ποτε. αυτο συνεχιστηκε εως το λυκειο μεχρι που αλλαξα καπως και μετα στη σχολη που πηγα αλλαξα αρκετα.δεν φοβομουν πια τη σκια μου τοσο, κατεκτησα πραγματα οπως η εκφραση αποψης,η διεκδικηση δικιου κ.τ.λ ..απλα τωρα εχω την εντυπωση οτι ο παλιος μου εαυτος παλευει να βγει παλι στην επιφανεια.η φοβια μου για το αγνωστο, για τα λαθη μου, για την αποψη των αλλων επανερχονται η τουλαχιστον προσπαθουν..θελω να επισκεπτω ψυχολογο ,δεν εχω προβλημα σε αυτο αλλα αφενος δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα διοτι ειμαι εκτακτη εκαπιδευτικοσ και τα καλοκαιρια δεν πληρωνμαι και αφετερου φοβαμαι οτι ισως δεν παω στον σωστο και τα πραγματα χειροτερεψουν αντι να παω για καλο.δεν αντεχω αλλο αυτη τη χαμηλη αυτοπεποιθηση μου και την απαισιοδοξια μου...φανταζομαι το ιδιο κ εσυ.
Παιδιά μήπως έχετε ένα είδος κοινωνικής απόσυρσης; Δραστηριότητες έχετε; Είχα κι εγώ ένα παρόμοιο πρόβλημα πριν ενάμιση χρόνο. Κλεινόμουν σπίτι, παράτησα τη σχολή, τις δραστηριότητες μου και δεν έβγαινα με τους φίλους μου και κλεινόμουν ολοένα και περισσότερο στον εαυτό μου. Ευτυχώς πήγαινα σε έναν εξαιρετικό ψυχίατρο(πιστεύω πως αυτό χρειάζεται όχι ψυχολόγος) και αμέσως αντιλήφθηκε το προβλημά μου. Μου χορήγησε χάπια και μου είπε πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχε άλλη λύση. Τα χάπια μου έκαναν μεγάλο καλό και μαζί με την ψυχοθεραπεία με βοήθησαν να ξεπεράσω το προβλημά μου. Magenta εσύ πηγαίνεις σε ψυχίατρο; Αλίκη πιστεύω πως πρέπει να πας οπωσδήποτε, δεν ξέρω που θα βρεις λεφτά, κάνε τα πάντα για να πας.
το μηνυμα διαγράφηκε απο την ομάδα διαχείρισης για παραβίαση των όρων χρήσης.
jason ακριβως ετσι!
περιεγραψες αυτη την κλασσικη κατασταση,που βλεπεις γνωστους,και σου λενε,που χαθηκες και να τα πουμε καμια μερα κλπ.
γιατι να βγουμε ρε φιλε.για να σου πω ποσο σκατα νιωθω?η να υποκριθω οτι ολα ειναι ροζ???
οτι ολα 8α πανε καλα και ολα ειναι υπο ελεγχο?
i am f*cking lost.μακαρι να μπορουσα να τους το φωναξω στη μουρη και μετα να κλαψω με αναφιλητα.
παιδια σορυ για το λιγο χυμα υφος μου,βασικα ειμαι ο εαυτοσ μου και μιλαω οπως νιω8ω μεσα μου!
αρχες σεπτεμβρη με πηρε τηλεφωνο ενας συμφοιτητης μου παλιοσ.εχς να τον δω κανα χρονο.του ειχα στειλει χρονια πολλα και πηρε το θαρρος να με παρει τηλ.δεν την ειδα εγκαιρα την κληση.εχει περασει 1,5 μηνας και δεν εχω επιστρεψει την κληση.
i can\'t.
με θυμαται στη λαμπερη μου φαση,λαμπερη παιδια.και τωρα νιωθω ενα παρασιτο.δεν αντεχωνα βγουμε και να υποκριθω.δεν μπορω να το κανω.μεσα μου σπαραζω.
δεν τολμω καν να δω ερωτικα ανθρωπο.μου λειπει ενασ συντροφος,αλλα δεν πλησιαζω κανεναν.ειμαι σιγουρη οτι θα με απορριψει και θα πονεσω κ αλλο.
ποιος αντεχει ενα κινητο ψυχοσωματικοποιημενο ον?
στο ιντερνετ μονο μπορω να μαι λαμπερη πια.γιατι ειμαι ο εαυτοσ μου.
χωρισ τα σφιγμενα χειλη.χωρισ τα ξεροκαταπηματα καθε λιγο και λιγακι.χωρις τα ματια γεματα φοβο και κενο.χωρις τις νευρικες κινησεις.χωρις ενα σωρο ψυχοσωματικα.
σ ενα μηνα θα φυγω για δουλεια στο εξωτερικο,και λογαριαζω χωρισ τον ξενοδοχο.γιατι τη νυχτα πισω απο εναν υπολογιστη μεσα στη μοναξια μου,λεω οτι ειμαι ικανη για τα παντα μωρε.
στον πραγματικο κοσμο ομως....
:(
Quote:
Κοινωνική φοβία: Αιτίες, συχνότητα και θεραπεία
Η κοινωνική φοβία είναι διαταραχή που χαρακτηρίζεται από υπερβολικό φόβο και άγχος στις καθημερινές κοινωνικές καταστάσεις που βιώνει το άτομο το οποίο ανησυχεί ότι υπόκειται σε λεπτομερή εξέταση και αρνητική εκτίμηση από τους άλλους.
Οι άνθρωποι με κοινωνική φοβία έχουν ένα χρόνιο, έντονο και επίμονο φόβο ότι παρακολουθούνται και κρίνονται από άλλους. Φοβούνται συνεχώς ότι οι πράξεις τους θα τους φέρουν σε αμηχανία, σε δύσκολες καταστάσεις και ότι θα εξευτελιστούν για αυτό, από τους άλλους.
Η κοινωνική φοβία μπορεί να είναι εξαιρετικά εξαντλητική. Ορισμένες μέρες, είναι δυνατόν να εμποδίζει το άτομο από του να πηγαίνει στην εργασία του ή στο σχολείο. Οι άνθρωποι που πάσχουν από κοινωνική φοβία αυτής της μορφής, δυσκολεύονται να κάνουν και να διατηρούν φίλους.
Περιπου ετσι αισθανομαι οπως λεει το αρθρο,υπερβολικος φοβος η αγχος για οτιδηποτε σκεφτομαι η θα ηθελα να κανω γιατι φοβαμαι την αρνητικη κριτικη απο τους αλλους η οτι με παρακολουθουν με εναν τροπο περιεργο σαν να εχω κατι γελοιο πανω μου.
Οτι οι πραξεις η κατι που θα πεις θα σε φερει σε αμηχανια απεναντι σε καποια ατομα και οτι θα νιωσεις ντροπη για τον εαυτο σου,οτι θα νιωσεις πως μπροστα στους υπολοιπους εισαι ενα μηδενικο χωρις αξια.Γιατι ο ενας θα σου πει για τη δουλεια του,ο αλλος θα σου πει για τις σχεσεις του,ο επομενος για τους φιλους του,που πηγαν ,πως διασκεδασαν ,τι εκαναν,για τις εμπειριες τους γενικοτερα,ενω μολις θα ερθει η σειρα σου να πεις κατι θα αισθανεσαι τοσο ντροπιασμενος τοσο μειονεκτικα απεναντι του γιατι ενω κατα βαθος θα ηθελες να εισαι στην ιδια κατασταση με αυτους,δλδ να εχεις φιλους πολλους,να βγαινεις,να εχεις σχεσεις,να εχεις σχεδια,να εισαι σε καλη δουλεια,να εισαι κ συ φτασμενος,στην πραγματικοτητα ξερεις οτι δεν εχεις βιωσει τιποτα απο ολα αυτα και ξερεις οτι εισαι προβληματικο ατομο.
Προσωπικα δεν μου αρεσει η υποκρισια και το να προσποιουμαι για κατι που δεν ειμαι απλα για να φανω αρεστος η για να ωραιοποιησω καταστασεις που αργα η γρηγορα θα φανερωθουν απο μονες τους οτι δεν ειναι ωραιες τελικα.
Μου ειναι χιλιες φορες προτιμοτερο να κατσω στο δωματιακι μου μονος μου απομονωμενος εστω με αυτες τις ελαχιστες ασχολιες,internet,μουσικη κλπ ,ακομα κ αν ξερω οτι αυτο μου κανει κακο πιο πολυ κ δεν βελτιωνει τα πραγματα,παρα να βγω εξω για ενα καφε με γνωστα ατομα ειτε ειναι συγγενεις ειτε φιλοι και να μην νιωθω ανετα,να κοιταζω σαν αγαλματακι τους αλλους να μιλανε για διαφορα πραγματα κ εγω να μην εχω κατι αξιολογο να πω,να περναω απαρατηρητος και γενικως να πρεπει να παρουσιασω ενα ψευτικο προσωπο η εικονα για να μην γινω ρομπα μπροστα τους.
αν δηλαδη ειχες εμπειριες κ ιστοριες να τους διηγηθεις, θα ενιωθες ομορφα σε μια παρεα?
θα μου πεις,που να τις βρεις,που τα αποφευγεις ολα γιατι φοβασαι την κριτικη..
ολα αυτα γινονται φαυλος κυκλος.
παρολαυτα,νομιζω οτι δεν πρεπει να παραιτουμαστε.και γω νιωθω απειρως καλυτερα μπροστα απ το πισι μου.η μονη σ ενα δωματιο.(με αλλα ατομα στα υπολοιπα δωματια,γιατι αλλιως θα μ επιανε κριση μοναξιας και πανικοι)
αλλα δεν ειναι ζωη αυτη.
στο κατω κατω,ολοι στο τελος 8α πεθανουμε.οτι και να κανουμε σ αυτη τη ζωη,οσο και να γελοιοποιηθουμε,η μοιρα ειναι κοινη για ολους.και κανεις δεν θα μας θυμαται μετα απο καποια χρονια.οποτε γιατι να σκαμε για μια ιστορια που θα θαφτει στη ληθη?
γιατι να δινουμε σημασια στο τι 8α πουν οι αλλοι?
σημασια εχει να αισ8ανομαστε δημιουργικοι,ετσι θα φτιαξουμε και την αυτοπεποιθηση μας.
εγω προσωπικα πολλους μηνες τωρα,ειμαι στο σπιτι ανεργη,δεν πολυεψαχνα δουλειες γιατι δεν ενιωθα καλα,και κυριως γιατι ξεροκαταπινω και πνιγομαι με το σαλιο μου απ το αγχος.περναω ολη τη μερα στους 4 τοιχους,μπροστα απ την τηλεοραση η το πισι.πολλες φορες για ωρες στο κρεβατι,γιατι δεν μπορω να βρισκομαι και αλλου.το σπιτι εχει τετοια διαμορφωση που και στο μπανιο να παω θα δω φατσα καρτα τον πατερα μου που δεν αντεχω.
φυλακισμενη στο δωματιο μου.που δεν ειναι καν ολοδικο μου.
σημερα πηγα με 2 πολυ κοντινες φιλες σε ενα μαγαζι,ξεροκαταπινα ολη την ωρα.και προσπαθουσα να μην με καταλαβαινουν.πως?κανοντας ολη την ωρα κατι και μη μενοντας ακινητη.
πφ.
μπορω να γκρινιαζω ολη την ωρα γι αυτα....βαρεθηκα ομως.δεν ειναι ζωη αυτη...
και τι να κανω?να παω σε ψυχιατρο?πηγα σε μια του δημου και μου πε απ την πρωτη συνεδρια να παρω φαρμακα..ε νταξει ρε κοπελια....αμεσως φαρμακα?και βλεπω και στο φορουμ που αλλοι λενε οτι ειναι καλο να παιρνεις,αλλοι λενε οτι τους εκαναν χειροτερα απο οτι ηταν...φοβαμαι να τα παρω....καλα θελω να γινω,οχι να γινω φυτο απ τισ παρενεργειες...
:(
Πράγματι είναι πρόβλημα το να προσπιείσαι, δηλαδή να πιέζεις τον εαυτό σου να δείχνει διαφορετικός από αυτό που νοιώθεις. Κι αυτό συμβαίνει επειδή κάποιες όψεις της ζωής σου δεν σε γεμίζουν. Κι αυτό με τη σειρά του σε ρίχνει, μοιώνει τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση. Και έτσι νοιώθεις μοιωνεκτικά απέναντι στους άλλους. Και όλο και κλείνεσαι περισσότερο. Να υπάρχουν άνθρωποι να μιλήσεις αλλά να τους αποφεύγεις.
Ή να το δείχνεις σε κάποιο βαθμό , λίγο ή πολύ και έτσι όχι απλά να το διαπιστώνουν οι γύρω αλλά και να σε αποφεύγουν και να μένεις μόνος. Αλλά έτσι χάνεις την έστω λίγη χαρά που σου προσφέρει η συναναστροφή.
Χρειάζεται θετική σκέψη, να εστιαζόμαστε στις θετικές πλευρές του εαυτού μας και να αντλούμε από εκεί δυνάμεις.
Σιγουρα θα ενιωθα καπως καλυτερα,δεν θα υπηρχε ξερεις αυτη η εκνευριστικη αμηχανια που νιωθεις οταν βρισκεσαι σε μια παρεα και εσυ εισαι ο μοναδικος που δεν εχεις να πεις κατι αξιοσημειωτο για τη ζωη σου.Τι θα πεις για παραδειγμα στους υπολοιπους οταν σε ρωτησουν τι κανεις,τι νεα,τι λεει,με τι ασχολεισαι,πηγες πουθενα διακοπες,σχεση εχεις η οχι,που συχναζεις,δουλευεις καπου κ αν ναι που κτλ.Quote:
Originally posted by blackdiamond
αν δηλαδη ειχες εμπειριες κ ιστοριες να τους διηγηθεις, θα ενιωθες ομορφα σε μια παρεα?
θα μου πεις,που να τις βρεις,που τα αποφευγεις ολα γιατι φοβασαι την κριτικη..ολα αυτα γινονται φαυλος κυκλος.
Δεν γινεται λοιπον να απαντησεις εεε εγω παιδια να ξερετε δεν βγαινω κ πολυ, ε να λιωνω στο πισι,σκοτωνω την ωρα μου με μουσικη,περιμενω να τελειωσω την κολοσχολη και... αυτα.Απο την αλλη μερια και να θες σε αυτα τα ατομα να προποιηθεις,να πεις κανενα ψεμα για να ωραιοποιησεις καπως τα πραγματα,ε οσο καλος ηθοποιος να το παιξεις δεν θα γινεις πειστικος,μια,δυο,τρεις φορες,καποια στιγμη θα σε παρουν χαμπαρι οτι τους παραμυθιαζεις.
Και ποιο ειναι το αποτελεσμα,να απομονωνεσαι,αυτοι οι και καλα φιλοι θα απομακρυνονται σιγα σιγα απο σενα γιατι δεν θα τους εισαι ενδιαφερον ατομο,εσυ απο την μερια σου θα κανεις το ιδιο,δλδ θα απομακρυνθεις γιατι δεν θα μπορεις να εισαι μαζι με ατομα τα οποια απεναντι τους θα νιωθεις αμηχανια,αβολα,περιεργα,ντ� �οπη,γενικως οχι καλα για τον εαυτο σου.Eχουν υπαρξει στιγμες που οταν τυχαινει να δω στο δρομο ενα γνωστο προσωπο,πχ συμμαθητης απο το σχολειο η ανθρωπους που ξερω αλλα εχει χαθει χρονια η επαφη μαζι τους,λοιπον αλλαζω δρομο για να μην συναντηθουμε φατσα καρτα,η κοιταζω κατω προσπαθοντας να κανω πως δεν τον ειδα η δεν καταλαβα ποιος ειναι,η προσπαθω με καποιο τροπο τελοσπαντων να αποφυγω.
Οπως σωστα ειπες δεν ειναι ζωη αυτη, εναν τετοιο ατομο χαραμιζει τα χρονια του χωρις να το καταλαβαινει,θα φτασεις λοιπον σε μια ηλικια καποια στιγμη που δεν θα εχεις ζησει τιποτα,δεν θα εχεις εμπειριες και τα συναφη,θα βλεπεις συνομηλικους σου να εχουν κανει τοσα πραγματα στη ζωη τους κ εσυ να εχεις παραμεινει στασιμος,τοτε θα ειναι πολυ χειροτερα τα πραγματα.
Επισης για τους ειδικους,εμενα με ρωτησανε(η οποιονδηποτε εχει προβλημα) αν μου περισσευουν 50 και 60€ για να δινω στις συνεδριες διαρκειας μιας ωρας για να μου πει ο καθενας απο αυτους το μακρυ κ το κοντο του,οχι δεν ρωτησανε,μονο λενε πανε σε ψυχολογο,πανε σε ψυχιατρο λες και εχουν το μαγικο ραβδακι αυτοι.
Το να χαπακωθεις δεν ειναι λυση,κανενα χαπι ως δια μαγειας δεν βοηθαει ουτε μπορει να αλλαξει ενα ατομο που βιωνει μια κατασταση.
Το να μένεις με το στόμα κλειστό σε μια παρέα σίγουρα με τον καιρό θα απομονωθείς και θα διερωτάσαι γιατί είσαι μόνος.
Το να μιλάς και να λες δικές σου ιστορίες ή απόψεις βοηθά, αλλά δεν είναι και βέβαιο οτι θα γίνεις αποδεκτός. Μου έχει τύχει κι αυτό.
Τότε ποια είναι η λύση;
Μήπως είναι θέμα «χημείας» ή τρόπου με τον οποίο εκφράζεσαι - όχι απλά και μόνο το να μιλάς- αλλά το ύφος με το οποίο μιλάς, η σιγουριά και ο δυναμισμός που εκφράζεις;
Νομιζω οτι πρωτα απο ολα εχει να κανει με το πως αισθανεται καποιος με τον εαυτο του και μετα ολα τα υπολοιπα συμπληρωνουν το παζλ.
Θα ηταν θεμα χημειας εαν ενιωθες οτι δεν κολλας με καποια ατομα,οτι δεν εχεις τιποτα κοινο μαζι τους αλλα παραλληλα εχεις αλλες φιλιες,οταν απομονωνεσαι τελειως τοτε σιγουρα δεν μπορει να φταιει απλα οτι δεν υπαρχει χημεια αναμεσα σε μενα κ αυτα τα ατομα,ουτε ειναι δυνατον να μην εχεις χημεια με κανεναν,επομενως το προβλημα βρισκεται σε μενα(στον οποιονδηποτε εμενα).
Δεν γινεται δλδ παντα να μην σε γουσταρουν οι αλλοι,παντα να εισαι αντιπαθητικος σε ολους,να μην εισαι ενδιαφερων σε κανεναν,αρα κατι
λαθος γινεται απο τη μια πλευρα.
Αυτο που ανεφερα με το να μιλας στην παρεα,που θελω να καταληξω,οταν βγαινεις με μια παρεα υποτιθεται οτι θα μιλησετε για διαφορα θεματα,θα πειτε τα νεα που εχει ο καθενας,τις ασχολιες του,τα γκομενικα,γενικως ενδιαφεροντα κλπ,δεν ειναι λιγες οι φορες που οταν καποιος μου ελεγε να βγουμε για ενα καφε το εκανα με βαρια καρδια η εβρισκα διαφορες δικαιολογιες για να αποφυγω επειδη ηξερα οτι αν βγω θα καθομαι και θα κοιταω τον αλλον να λεει,να λεει και εγω απλα να μην εχω απολυτως τιποτα απο την πλευρα μου να αναφερω,ειναι απλο δεν εχω ζησει αναλογα πραγματα,η καθημερινοτητα μου ειναι πολυ φτωχη σε σχεση κ συγκριση με αυτο το χ ψ ατομο.
Ετσι μοιραια κλεινεσαι ολοενα κ περισσοτερο στον εαυτο σου,φτανει η στιγμη που λες,οκ,αφου δεν ειμαι αρεστος σε κανεναν,αφου ποτε δεν ηθελαν να με εχουν ως φιλο η αδιαφορουσαν για μενα,αφου με αντιμετωπιζαν παντα υποτιμητικα,περιεργα,η τελοσπαντων ημουν τοσο πια αντιπαθητικος,χαλιαφατσας κλπ,οκ τοτε δεν θα με ξαναδειτε ποτε,καμια επαφη με κανεναν και αντε γεια.
Quote:
Originally posted by Jason
Νομιζω οτι πρωτα απο ολα εχει να κανει με το πως αισθανεται καποιος με τον εαυτο του και μετα ολα τα υπολοιπα συμπληρωνουν το παζλ.
Θα ηταν θεμα χημειας εαν ενιωθες οτι δεν κολλας με καποια ατομα,οτι δεν εχεις τιποτα κοινο μαζι τους αλλα παραλληλα εχεις αλλες φιλιες,οταν απομονωνεσαι τελειως τοτε σιγουρα δεν μπορει να φταιει απλα οτι δεν υπαρχει χημεια αναμεσα σε μενα κ αυτα τα ατομα,ουτε ειναι δυνατον να μην εχεις χημεια με κανεναν,επομενως το προβλημα βρισκεται σε μενα(στον οποιονδηποτε εμενα).
Δεν γινεται δλδ παντα να μην σε γουσταρουν οι αλλοι,παντα να εισαι αντιπαθητικος σε ολους,να μην εισαι ενδιαφερων σε κανεναν,αρα κατι
λαθος γινεται απο τη μια πλευρα.
Αυτο που ανεφερα με το να μιλας στην παρεα,που θελω να καταληξω,οταν βγαινεις με μια παρεα υποτιθεται οτι θα μιλησετε για διαφορα θεματα,θα πειτε τα νεα που εχει ο καθενας,τις ασχολιες του,τα γκομενικα,γενικως ενδιαφεροντα κλπ,δεν ειναι λιγες οι φορες που οταν καποιος μου ελεγε να βγουμε για ενα καφε το εκανα με βαρια καρδια η εβρισκα διαφορες δικαιολογιες για να αποφυγω επειδη ηξερα οτι αν βγω θα καθομαι και θα κοιταω τον αλλον να λεει,να λεει και εγω απλα να μην εχω απολυτως τιποτα απο την πλευρα μου να αναφερω,ειναι απλο δεν εχω ζησει αναλογα πραγματα,η καθημερινοτητα μου ειναι πολυ φτωχη.
Σκεψου καποιον αλλον που δεν μιλαει πολυ τοτε.
Υπαρχει καποιος αλλος που εχεις συναντησει που να ειναι λιγομιλητος κλπ κλπ.
Τι σκεψεις κανεις για αυτον?
Εγω προσωπικα εχω συναντησει λιγομιλητους και δεν με πειραζει καθολου να τους κανω παρεα.
Απλως και αυτοι με την δυναμικη τους προσθετουν στην ομαδα.
Σιγουρα εαν η ζωη σου ειναι \"φτωχη\" ή εχεις extreme ενδιαφεροντα δεν θα εχεις και πολλα να πεις...πχ εγω δεν αναφερω οτι τρωω πολυ χρονο σε ενα σαιτ ψυχολογιας:)
Ισως η διαθεση σου να μην ειναι πολυ καλη ...αλλα ειναι στο χερι σου να αλλαξεις ορισμενα πραγματα.
Εαν εχεις διαθεση να χαρεις μια ταινια,ενα βιβλιο , ενα μουσικο αλμπουμ αποκτας κατι να πεις αυτοματως οπως και το οτι εχεις καλη διαθεση σε βοηθαει να λες αυτα που λενε ολοι συνηθως , λογια του αερα , χιουμορ κλπ...δηλαδη τετοια πραγματα.
Οσο καλυτερα περνας τοσο περισσοτερα χρωματα θα αποκτας και τοσα περισσοτερα θα λες:)
Εαν δεν μπορεις να βγεις απο ενα τελμα δοκιμασε και την βοηθεια απο εναν ειδικο.
που το ξερεις οτι δεν ηθελαν να σε εχουν φιλο?δε νομιζω οτι σκεφτονται ετσι...Quote:
Originally posted by Jason
Ετσι μοιραια κλεινεσαι ολοενα κ περισσοτερο στον εαυτο σου,φτανει η στιγμη που λες,οκ,αφου δεν ειμαι αρεστος σε κανεναν,αφου ποτε δεν ηθελαν να με εχουν ως φιλο η αδιαφορουσαν για μενα,αφου με αντιμετωπιζαν παντα υποτιμητικα,περιεργα,η τελοσπαντων ημουν τοσο πια αντιπαθητικος,χαλιαφατσας κλπ,οκ τοτε δεν θα με ξαναδειτε ποτε,καμια επαφη με κανεναν και αντε γεια.
απλα οταν εσυ απομονωνεσαι,επερχεται και μια ψυχροτητα απ τους αλλους,γιατι ισως δεν ξερουν πως να βοηθησουν...τα προβληματα μας αυτα,τους φερνουν αμηχανια νομιζω,δνε ξερουν πως να τα χειριστουν...σηκωνεισ αμυνα εσυ,τειχος,και αυτοι δυσκολευονται πολυ να δουν μεσα απο αυτο...ναι,ισως δεν προσπαθουν αρκετα...γιατι?γιατι φοβουνται,γιατι δεν ξερουν,ακομα και γιατι οντως μπορει να μη νοιαζονται..
τα χαπια και γω νομιζω οτι ειναι τοσο επιφανειακη θεραπεια...
προσωπικα σε ενα μηνα φευγω για δουλεια μακρυα απ το σπιτι μου.
ξεροκαταπινω ακομα.
τις προαλλες που βγηκα,μου μιλαγε ο αλλος,και εμενα ετρεμε κυριολεκτικα το στομα μου....σωματοποιηση και εκει τωρα...
νιωθω τοσο αβοηθητη και μονη....
νιωθω μονη μου σε ολο αυτο...
κανεις απ το περιβαλλον μου δε μπορει να με καταλαβει.δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο δυσκολη ειναι η ζωη μου...
νομιζουν οτι γκρινιαζω απλα...
καθε πρωι λεω πως θα ξυπνησω να κλεισω ραντεβου για ειδικο,και καθε πρωι δεν το κανω.τα βραδυα νιωθω αβοηθητη.την ημερα αποσπαω την προσοχη μου με υπολογιστη και τιβι,ολη μερα μες στο σπιτι.και ξεχνιεμαι.
αλλα το προβλημα ειναι με τους ανθρωπους,και οταν βγαινω εκει εξω δε νιωθω ανετα...
θα θελα να μουν αορατη οταν κινουμαι αναμεσα τους,αληθεια...
:(
[quote]Originally posted by blackdiamond
[quote]Originally posted by Jason
που το ξερεις οτι δεν ηθελαν να σε εχουν φιλο?δε νομιζω οτι σκεφτονται ετσι...
απλα οταν εσυ απομονωνεσαι,επερχεται και μια ψυχροτητα απ τους αλλους,γιατι ισως δεν ξερουν πως να βοηθησουν...τα προβληματα μας αυτα,τους φερνουν αμηχανια νομιζω,δνε ξερουν πως να τα χειριστουν...σηκωνεισ αμυνα εσυ,τειχος,και αυτοι δυσκολευονται πολυ να δουν μεσα απο αυτο...ναι,ισως δεν προσπαθουν αρκετα...γιατι?γιατι φοβουνται,γιατι δεν ξερουν,ακομα και γιατι οντως μπορει να μη νοιαζονται..
τα χαπια και γω νομιζω οτι ειναι τοσο επιφανειακη θεραπεια...
προσωπικα σε ενα μηνα φευγω για δουλεια μακρυα απ το σπιτι μου.
ξεροκαταπινω ακομα.
τις προαλλες που βγηκα,μου μιλαγε ο αλλος,και εμενα ετρεμε κυριολεκτικα το στομα μου....σωματοποιηση και εκει τωρα...
νιωθω τοσο αβοηθητη και μονη....
νιωθω μονη μου σε ολο αυτο...
κανεις απ το περιβαλλον μου δε μπορει να με καταλαβει.δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο δυσκολη ειναι η ζωη μου...
νομιζουν οτι γκρινιαζω απλα...
αλλα το προβλημα ειναι με τους ανθρωπους,και οταν βγαινω εκει εξω δε νιωθω ανετα...
θα θελα να μουν αορατη οταν κινουμαι αναμεσα τους,αληθεια...
:(
[
Συμφωνώ ότι το να κλείνεται κανείς στον εαυτό του και να απομωνόνεται με τον τρόπο αυτό από τους άλλους φέρνει την απομάκρυνση τους από αυτόν και στο τέλος μπορεί να δημιουργηθεί αποξένωση ακόμα και ψυχρότητα. Το άτομο που έχει το πρόβλημα ίσως στο τέλος να νοιώθει και ζήλια και αντιπάθεια προς αυτούς γιατί δεν τον κάνουν παρέα, γιατί τον παραγνωρίζουν γιατί αυτοί διασκεδάζουν τη ζωή τους ενώ αυτός λόγω της μη αποδοχής ζει στην απραξία κλπ.
Τα χάπια σίγουρα δεν αλλάζουν την κατάσταση.
Σίγουρα κανείς πρέπει να ανατρέξει σε βάθος χρόνου για να δει πως ξεκίνησε το πρόβλημα. στην παιδική ηλικία, ίσως και εκεί να ζούσε τέτοιες καταστάσεις οπότε από εκεί ξεκινά το κακό ή κάποιο γεγονός μετά που στηγμάτισε μ αυτό τον τρόπο τη ζωή του.
Φυσιολογικό είναι να απομακρύνεσαι , να μην ταιριάζεις, να υπάρχει ψυχρότητα με κάποια άτομα. όταν όμως πρόκειται για κατάσταση στις σχέσεις με τους πολλούς αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Εκεί πρέπει το άτομο να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Να προσπαθήσει να ξανοιχτεί, να γίνει πιο εύχάριστος, πιο δυναμικός, να παίρνει πιο πολλές πρωτοβουλίες.
Και όμως δεν είναι και τόσο εύκολο αν τέτοια βιώματα έχουν τις ρίζες τους εκεί που ξεκίνησες να αντιλαμβάνεσαι τους γύρω σου στην παιδική ηλικία. Θα είναι μακροχρόνια και δύσκολη πάλη. Στη θεωρία τα λέμε εύκολα. Θέλει πολλή πείσμα και θέληση για να αλλάξεις τέτοια κατάσταση.]
Συμφωνώ ότι το να κλείνεται κανείς στον εαυτό του και να απομωνόνεται με τον τρόπο αυτό από τους άλλους φέρνει την απομάκρυνση τους από αυτόν και στο τέλος μπορεί να δημιουργηθεί αποξένωση ακόμα και ψυχρότητα. Το άτομο που έχει το πρόβλημα ίσως στο τέλος να νοιώθει και ζήλια και αντιπάθεια προς αυτούς γιατί δεν τον κάνουν παρέα, γιατί τον παραγνωρίζουν γιατί αυτοί διασκεδάζουν τη ζωή τους ενώ αυτός λόγω της μη αποδοχής ζει στην απραξία κλπ.
Τα χάπια σίγουρα δεν αλλάζουν την κατάσταση.
Σίγουρα κανείς πρέπει να ανατρέξει σε βάθος χρόνου για να δει πως ξεκίνησε το πρόβλημα. στην παιδική ηλικία, ίσως και εκεί να ζούσε τέτοιες καταστάσεις οπότε από εκεί ξεκινά το κακό ή κάποιο γεγονός μετά που στηγμάτισε μ αυτό τον τρόπο τη ζωή του.
Φυσιολογικό είναι να απομακρύνεσαι , να μην ταιριάζεις, να υπάρχει ψυχρότητα με κάποια άτομα. όταν όμως πρόκειται για κατάσταση στις σχέσεις με τους πολλούς αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Εκεί πρέπει το άτομο να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Να προσπαθήσει να ξανοιχτεί, να γίνει πιο εύχάριστος, πιο δυναμικός, να παίρνει πιο πολλές πρωτοβουλίες.
Και όμως δεν είναι και τόσο εύκολο αν τέτοια βιώματα έχουν τις ρίζες τους εκεί που ξεκίνησες να αντιλαμβάνεσαι τους γύρω σου στην παιδική ηλικία. Θα είναι μακροχρόνια και δύσκολη πάλη. Στη θεωρία τα λέμε εύκολα. Θέλει πολλή πείσμα και θέληση για να αλλάξεις τέτοια κατάσταση.]
Kαταπληκτική η πορεία του διαλόγου εδώ.Έξοχο δείγμα του πόσες πλευρές μπορούν να ανιχνευτούν όταν πάρουμε και τη γνώμη άλλων και αναζητήσουμε την άλλη οπτική.
Οπότε ποιες είναι οι λύσεις στο πρόβλημα;
Τι προτείνετε αφού υπάρχουν οι τόσες πολλές πλευρές στο θέμα που γράφτηκαν στα προηγούμενα ποστ;
Το καταλαβαινεις αυθορμητα δεν ειναι αναγκη να σου το πει καποιος φορα παρτιδα οτι δεν επιθυμει να σε εχει φιλο,αν κ προτιμω να ερθει ο αλλος να μου το πει παρα να υποκρινεται η να προσπαθει να με αποφυγει με διαφορους γελοιους τροπους.Αν καποιος δεν θελει φαινεται.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Πχ, δεν ειχα ποτε φιλους στη ζωη μου απο την εφηβεια μεχρι τωρα,δεν υπηρχε ο/η φιλος/φιλη που θα μου πει ρε συ παμε εκει να κανουμε αυτο,η θα παμε με τον νικο/χρηστο/γιωργο εκει θες να ερθεις κ συ,η οι φιλοι που θα ειμαστε κολλητοι,φιλοι που θα σε κανουν να νιωσεις οτι για αυτους εισαι σημαντικος,οτι σε υπολογιζουν,οτι τους εισαι ευχαριστος,αντιθετως ως συνηθως ημουν η τελευταια επιλογη για ολους αυτους η αδιαφορος η αορατος λες κ δεν υπηρχα.Δεν ηρθε ποτε καποιος οταν ηταν να πας 5ημερη ας πουμε να σου πει,ρε συ jason θες να μεινουμε μαζι στο ιδιο δωματιο,κανεις, μιλαμε τωρα για πραγματα απλα κ καθημερινα ετσι.
Η ησουν σε μια παρεα κ οταν ηθελες να πεις κατι κ συ βρε αδερφε ,μιλουσες κ οι υπολοιποι που μιλουσαν δεν σταματουσαν να σε ακουσουν αλλα συνεχιζαν σαν εσυ να μην μετραγες,εκει καταλαβαινα οτι..ξερεις μεγαλε δεν...υπαρχεις,σε αγνοουν,εισαι ανυπαρκτος για αυτους.
Αυτο το καταλαβαινα αμεσως, ετσι ενιωθα συνεχως μια απορια γιατι να γινεται ολο αυτο το πραγμα,αναρωτιομουν οτι ναι οκ ειναι φυσιολογικο να μην ταιριαζεις με καποια ατομα,αλλα την ιδια αντιμετωπιση απο ολους παει πολυ,προσπαθουσα να μπω στην δικη τους πλευρα κ να καταλαβω τι βλεπουν πανω μου που τους απωθει,που τους κανει τοσο απομακρους απο μενα,ποτε δεν βρηκα απαντηση.
Απο την αλλη εγω δεν εκανα καποια κινηση να προσεγγιζω καποιον για φιλια γιατι ενιωθα οτι ειναι τελειως ματαιο κ πως θα γινομουν βαρος αν θες η θα τους φορτωνομουν χωρις οι ιδιοι πραγματικα να θελουν, αν ηθελαν να με εχουν φιλο γιατι ποτε δεν ενδιαφερθηκαν να το δειξουν αρα συμπερασματικα δεν ηθελαν για χ ψ λογους κλπ κλπ.
Ολο αυτο γυρισε σε ενα μεγαλο μπουμερανγκ ,θυμωσα απιστευτα με το εγω μου,με μενα κ μετα με ολους τους αλλους που με αντιμετωπιζαν τοσο αδιαφορα με αποτελεσμα καποια στιγμη να πω οκ μεγαλε τελος,αφου ετσι ειναι το πραγμα δεν προκειται κανεις να σε ξαναδει ποτε των ποτων,πληρης απομονωση απο παντου κ τελος,θα εισαι μονος αλλα τουλαχιστον δεν θα υποκρινεσαι στον εαυτο σου οτι εισαι καποιος αλλος για να γινεσαι αρεστος.
Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα το ιδιο σου το περιβαλον,ποσο μαλλον μεσα στην οικογενεια να απαξιωνουν κ να υποβαθμιζουν το προβλημα που εχεις εσυ,εγω ο οποιοσδηποτε,"ελα μωρε αυτα ειναι βλακειες που μας λες,τιποτα δεν εχεις,σταματα να κλαιγεσαι κ κανε κατι", "ναι σιγα θα πας στο ψυχολογο κ τι θα σου πει,τις ιδιες βλακιες λενε σε ολους,τζαμπα θα δωσεις λεφτα" κοκ.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Oι λυσεις υποθετω οτι ειναι μεσα στον καθενα σε πρωτη φαση,κανενας ειδικος οτι κ να σου πει,οσα χρηματα κ να δωσεις δεν θα λυσει ως δια μαγειας τιποτα.Αυτη την εντυπωση εχω.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Νομίζω έχω πιάσει το νόημα των όσων λες και μεσα από δικά μου παρόμοια βιώματα. Το να μη γίνεσαι αποδεκτός από την παρέα, ακόμα και εκει που προσπαθείς ενεργητικά να γίνεις μέλος της παρέας, παίρνεις τις πρωτοβουλίες, μιλάς, κάνεις ότι κάνουν και οι άλλοι δηλαδή. Και όμως να καταλαβαίνεις ότι παρά την προσπάθεια σου αυτή τελικά δεν κατορθώνεις να δημιουργήσεις φιλία μαζί τους, απλά μένεις ένας γνωστος και τίποτε άλλο. Εκεί που δεν είσαι παθητικός, που είσαι ενεργητικός όπως το περιγράφω να παίρνεις ως «αντάλλαγμα» το να μη σε προσκαλούν, να μη σου δίνουν σημασία όταν μιλάς, αν εσύ δεν πάρεις την πρωτοβουλία να σαι κοντά τους με τον ένα ή το άλλο τρόπο αυτοί να σε ξεχνάνε, να μη γυρίζουν να σε δουν.
Και το αποτέλεσμα ειναι μια απογοήτευση, μίσος κάποιες φορές για τη συμπεριφορά τους αυτή και τελικά χαμηλή αυτοεκτίμηση που διαχέεται σε όλες τις όψεις της ζωής σου, ακόμα και στις επαγγελματικές, να θεωρείς τον εαυτό σου ακόμαι και άχρηστο κάποιες στιγμές. Και στο τέλος το αίσθημα της μοναξιάς, της απομόνωσης να νοιώθεις ότι σε πνίγει και επιζητάς διέξοδο.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι όταν βρεθείς σε κάποια παρέα δώσε τον καλήτερο σου εαυτό, μην μένεις ποτέ αδρανής, μάθε το σωστό τρόπο να επικοινωνείς, άσχετα αν τελικά θα μείνεις απλά γνωστός. Από την άλλη βρες τα άτομα με τα οποία μπορείς να κτίσεις φιλία και επένδυσε στη φιλία τους, σίγουρα έστω πολύ λίγα υπάρχουν.
Να είσαι δυναμικός, ενεργητικός, ομιλητικός στις σχέσεις σου με τους άλλους, φιλικός αλλά και δεικδικητικός, δείχνε το χαρούμενο σου πρόσωπο και πάντα μη ξεχνάς να σαι ο εαυτός σου.
Eδω μιλαμε οτι εχω τετοια φοβια και δειλια που αποφευγω να σηκωνω μεχρι και τηλεφωνα στο σπιτι η στο κινητο,δηλαδη μπορει να παρει τηλεφωνο καποιος συγγενης να δω το νουμερο και να κομπλαρω να μιλησω,η μπορει να βρω σε καποια αγγελια κατι που να με ενδιαφερει,δουλεια η οτιδηποτε,να παρω τηλεφωνο και μολις το σηκωσουν το κλεινω,γιατι τρωω κολλημα,σκαλωνω.:mad:
Ενταξει εχω τρομακτικες ανασφαλειες με τον εαυτο μου,γμστ,να βλεπω σε ενα μαγαζι οτι μου αρεσει κατι,και να το σκεφτομαι να μπω μεσα ας πουμε για να ρωτησω τιμη για παραδειγμα,να παω να μπω κ τελευταια στιγμη να λεω απο μεσα μου οχι ασε καλυτερα αλλη φορα...
Ειναι πολυ δυσκολο πραγματα απλα κ ευκολα να τα κανεις μονος σου να φαινονται βουνο.