Seroquel XR MY ASS!!

Quote:

---

Originally posted by lightbluepath

Quote:

---

Originally posted by arktos
εγώ πάσχω από διπολική.
όταν κάτι σου κόβει την όρεξη λογικό κι επόμενο είναι να τρως λιγότερο και τελικά να χάνεις κιλά.
ωστόσο θα πρέπεις να ρωτήσεις το γιατρό σου γιατί αυτός ξέρει τί φάρμακα έπαιρνες, τί παίρνεις και πώς αυτό θα επιδράσει σε σένα.
ένα φάρμακο που κάνει σε μένα, δεν είναι απαραίτητο να κάνει σε ένα άλλο άτομο. :)

---

Το ξέρω βρε από τι πάσχεις :) Δεν πάσχουμε από το ίδιο. By the way, με έχεις στο facebook, έχω αλλάξει ψευδώνυμο, ελπίζω να κατάλαβες τώρα ποιά είμαι. Ναι, αυτό θέλω κι εγώ να μου κόψει την όρεξη. Τουλάχιστον να μην παχαίνω γιατί και παλιά που έκανα δίαιτα δεν αδυνάτιζα, απλά δεν πάχαινα τώρα όσο τρώω κανονικά παχαίνω. Μακάρι να κάνει και σε μένα. :( Εσύ το έπαιρνες καθαρά για κιλά ή για το πρόβλημά σου; Το Κατερινάκι;

---

πήγαινα στο γιατρό και του έλεγα κάθε φορά : \" έχω πρόβλημα με τα κιλά.δεν μου αρέσει που έχω παχύνει.δεν μου φτάνει η κατάθλιψη, θα έχω και τα κιλά. \"
και κάθε φορά τα ίδια.
μου είχε γίνει εμμονή.
έχω πρόβλημα γενικά με τα κιλά.
θέλω να είμαι κάτω από τα κανονικά, αλλιώς πιστεύω πως είμαι γεμάτη.
οπότε μου έδωσε το φάρμακο αυτό σαν σταθερποιητικο, που ταυτόχρονα κόβει και την όρεξη.
τώρα πια έχει αποδειχτεί πως δεν αποδίδει σαν σταθεροποιητικό.

Quote:

---

Originally posted by arktos
πήγαινα στο γιατρό και του έλεγα κάθε φορά : \" έχω πρόβλημα με τα κιλά.δεν μου αρέσει που έχω παχύνει.δεν μου φτάνει η κατάθλιψη, θα έχω και τα κιλά. \"
και κάθε φορά τα ίδια.
μου είχε γίνει εμμονή.
έχω πρόβλημα γενικά με τα κιλά.
θέλω να είμαι κάτω από τα κανονικά, αλλιώς πιστεύω πως είμαι γεμάτη.
οπότε μου έδωσε το φάρμακο αυτό σαν σταθερποιητικο, που ταυτόχρονα κόβει και την όρεξη.
τώρα πια έχει αποδειχτεί πως δεν αποδίδει σαν σταθεροποιητικό.

---

Ο δεύτερος γιατρός εννοείς; Εγώ έχω πάρα πολλά κιλά, εκεί που ήμουν 52 και τώρα αφού όσο πάω και παχαίνω, δεν μπορώ να το χωνέψω. Και αυτοί οι γονείς μου δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Ούτε οι γιατροί που είναι δική τους ευθύνη! Είπα στους γονείς μου για το τοπαμάκ, και ενώ μου αρνήθηκαν και οι δύο, η μητέρα μου μου είπε ότι μπορεί να μην κάνει για μένα και παλιά που ήθελα να αλλάξω τα χάπια τα είχα πει όπως θέλω στο γιατρό και το ίδιο θα κάνω και τώρα το θέμα είναι τι θα κάνει και ο γιατρός βέβαια και δεν βλέπω να ενδιαφέρεται, πάντως ευχαριστώ που μου το\'πες, άμα μου το δώσει είναι σωτήριο!

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by pelariry

Quote:

---

Originally posted by krino
pelariry,
οι ανθρωποι που εχουν τετοια ζορια πρεπει να παλεψουν οι ιδιοι να εχουν τον ελεγχο της ζωης τους με τα δικα τους μετρα και σταθμα και οχι των \"επιστημονων\".

---

ισχυρίζεσαι το ίδιο όμως και για τις σωματικές ασθένειες π.χ. καρκίνος και γιατί;

---

συγκρινεις οτι ειναι το ιδιο μια σωματικη ασθενεια με μια ψυχολογικη?

δηλαδη ειναι το ιδιο σπαω το ποδι μου, εχω καρκινο, με το οτι εχω φοβιες, ακουω φωνες, πιστευω οτι θελουν το κακο μου και ενα σωρο αλλα?

Θα μπορουσα να το αποδεχτω αυτο,
στο βαθμο που εχω μια φοβια πχ και για να γινω καλα χρειαζομαι 100% φαρμακα.
Εστω και σε ενα ελαχιστο ποσοστο ανθρωπων που το λυνει χωρις φαρμακα, μπορεις να βασιστεις σε αυτο και να πεις οτι η ιαση ειναι θεμα και προσωπικης διεργασιας.

Τωρα στο προκειμενο,
αλλιως θα το δουλεψει ο πελαριρυ, αλλιως ο νικος αλλιως ο κωστας και παει λεγοντας.
Για αυτο εχουν βγει ενα σωρο φαρμακα, απο ελαφρα μεχρι στουκας :P

Επισης θα μου πεις,
καλα ολα αυτα, εγω τι να κανω τωρα?
τιποτα, οτι εκανες καταρχην.
Αυτο ομως σημαινει οτι ετσι θα μεινουμε?
Ο σχιζοφρενης του αυριο θα εχει τις ιδιες θεραπειες με τον σχιζοφρενη του χθες?
Δεν πρεπει να παμε σε παραπερα κατασταση?
και αν πρεπει, θα γινει με τις ευλογιες των φαρμακευτικων εταιριων?

---

Καταρχάς συμφωνώ μαζί σου ότι οι πιο πολλές ψυχικές διαταραχές όπως όλες οι \"διαταραχές άγχους\" (γενικευμένη αγχώδη, ιδεοψυχαναγκαστική, κρίσεις πανικού), \"η κατάθλιψη\" και οι \"διαταραχές πρόσληψης τροφής\" μπορούν να αντιμετωπιστούν τρομερά αποτελεσματικά με την κατάλληλη ψυχοθεραπεία και την υποστήριξη του ατόμου από τον ειδικό και από το περιβάλλον του. Αυτό είναι επιστημονικότατο και πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι μερικές ψυχοθεραπείες έχουν πολύ πιο μεγάλη αποτελεσματικότητα σε αυτές τις διαταραχές από μόνες τους. Προσωπικά σαν τελειόφοιτος ψυχολογίας κιόλας φυσικά και δεν είμαι υπερ των φαρμάκων και μόνο αλλά δεν τα θεωρώ και κακά, απλά είναι ακόμα ένα υποστηρικτό εργαλείο. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρεί κανείς ότι αυτό που έχει ότι είναι καθαρά κάτι σαν \"σωματικό-νευρολογικό\" και στηριχτεί μόνο στα φάρμακα. Όποιος ψυχίατρος δεν ενημερώνει ότι πρέπει να γίνει και η κατάλληλη ψυχοθεραπεία δεν είναι καθόλου σωστός επαγγελματίας τέλος. Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό.


Για την σχιζοφρένεια όμως θεωρώ (και με βάση πολλές έρευνες) ότι-τουλάχιστον κάποια είδη της- πρέπει να είναι κάπως πιο \"νευρολογικά\" (π.χ. στην \"αποδιοργανωτική/ηβηφρενική σχιζοφρένεια\" και όχι τόσο στην \"παρανοική\" για να το πω και σαν ταμπέλες). Ξέρεις τι τρομερά ελλείματα μπορούν να έχουν αυτοί οι ασθενείς? Μιλάμε ότι όπως το είπες μπορείς να τους δεις να τρώνε και τα κόπρανα τους...και αυτό όχι επειδή δείχνουν συναισθηματικά φορτισμένοι αλλά απλά επειδή δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν... Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους δείχνουν να έχουν ελλείματα σε νευροψυχολογικά τεστ που έχουν να κάνουν με την οργάνωση της συμπεριφοράς (εκτελεστικές λειτουργίες). Τέτοιοι ασθενείς δεν μπορούν ΚΑΝ να επικοινωνήσουν η να κατανοήσουν τον άλλον, πόσο μάλλον να \"δεχθούν\" υποστήριξη.


Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο από το να δώσεις φάρμακα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Γι αυτό για μένα είναι καλό να υπάρχουν και τέτοιες θεωρίες-που εσύ λανθασμένα νομίζεις ότι σχετίζονται όλες άμεσα με τις φαρμακοβιομηχανίες-για να αποκτήσουμε ακόμα καλύτερη γνώση για το τι γίνεται σε αυτές τις \"πιο βαριές\" περιπτώσεις. Και ίσως κάποτε να βγουν πολύ καλύτερες θεραπείες και το εύχομαι. Από την στιγμή όμως που δεν υπάρχουν άλλα μέσα, είναι προτιμότερο να ακολουθήσει κάποιος έστω αυτόν τον δρόμο από το να έχεις κάποιον κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο.


Δέχομαι όμως ότι υπάρχουν και περιπτώσεις πιο \"αντιδραστικής ψύχωσης\" (παρ όλο που δεν υπάρχει επίσημα τέτοιο όνομα πολλοί το δέχονται ανεπίσημα) όπου πιο \"παρανοικά\" συμπτώματα (π.χ. συνωμοτούν όλοι εναντίον μου κλπ.) να σχετίζονται με πιο \"συναισθηματικές\" καταστάσεις και άσχημες εμπειρίες. Εκεί όντως η ψυχοθεραπεία θα μπορούσε να κάνει επίσης μεγάλη διαφορά, αλλά δυστυχώς και αυτοί οι άνθρωποι θα πάρουν την \"ταμπέλα\" και θα πάρουν την ίδια φαρμακευτική αγωγή με τους άλλους. Εκεί όντως συμφωνώ μαζί σου. (ίσως όμως και πάλι παράλληλα με μια φαρμακευτική υποστήριξη...ανάλογα και με την περίπτωση)


Δεν συμφωνώ όμως στο ότι όλες οι \"ψυχώσεις\" είναι ίδιες και ότι όλες έχουν να κάνουν με άσχημα γεγονότα στις ζωές αυτών των ατόμων. Γιατί έτσι δεν είναι. Και εκεί είναι προτιμότερο να πάρεις αυτή την (φαρμακευτική) οδό για να βελτιώσεις έναν άνθρωπο που έχει τρομερή αποδιοργάνωση στο τι κάνει.

Quote:

---

Originally posted by lightbluepath

Quote:

---

Originally posted by arktos
πήγαινα στο γιατρό και του έλεγα κάθε φορά : \" έχω πρόβλημα με τα κιλά.δεν μου αρέσει που έχω παχύνει.δεν μου φτάνει η κατάθλιψη, θα έχω και τα κιλά. \"
και κάθε φορά τα ίδια.
μου είχε γίνει εμμονή.
έχω πρόβλημα γενικά με τα κιλά.
θέλω να είμαι κάτω από τα κανονικά, αλλιώς πιστεύω πως είμαι γεμάτη.
οπότε μου έδωσε το φάρμακο αυτό σαν σταθερποιητικο, που ταυτόχρονα κόβει και την όρεξη.
τώρα πια έχει αποδειχτεί πως δεν αποδίδει σαν σταθεροποιητικό.

---

Ο δεύτερος γιατρός εννοείς; Εγώ έχω πάρα πολλά κιλά, εκεί που ήμουν 52 και τώρα αφού όσο πάω και παχαίνω, δεν μπορώ να το χωνέψω. Και αυτοί οι γονείς μου δεν καταλαβαίνουν τίποτα! Ούτε οι γιατροί που είναι δική τους ευθύνη! Είπα στους γονείς μου για το τοπαμάκ, και ενώ μου αρνήθηκαν και οι δύο, η μητέρα μου μου είπε ότι μπορεί να μην κάνει για μένα και παλιά που ήθελα να αλλάξω τα χάπια τα είχα πει όπως θέλω στο γιατρό και το ίδιο θα κάνω και τώρα το θέμα είναι τι θα κάνει και ο γιατρός βέβαια και δεν βλέπω να ενδιαφέρεται, πάντως ευχαριστώ που μου το\'πες, άμα μου το δώσει είναι σωτήριο!

---

ο δεύτερος γιατρός μου το έδωσε γιατί του το ζήτησα.
του εξήγησα πως δεν θέλω να πάρω κιλά.

γιατί δεν ζητάς από το γιατρό σου να σου βρει φάρμακα που δεν θα σου ανοίγουν την όρεξη ?
το έχεις συζητήσει μαζί του ?

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by pelariry

Quote:

---

Originally posted by krino
pelariry,
οι ανθρωποι που εχουν τετοια ζορια πρεπει να παλεψουν οι ιδιοι να εχουν τον ελεγχο της ζωης τους με τα δικα τους μετρα και σταθμα και οχι των \"επιστημονων\".

---

ισχυρίζεσαι το ίδιο όμως και για τις σωματικές ασθένειες π.χ. καρκίνος και γιατί;

---

συγκρινεις οτι ειναι το ιδιο μια σωματικη ασθενεια με μια ψυχολογικη?

δηλαδη ειναι το ιδιο σπαω το ποδι μου, εχω καρκινο, με το οτι εχω φοβιες, ακουω φωνες, πιστευω οτι θελουν το κακο μου και ενα σωρο αλλα?

---

ναι, είναι το ίδιο.

υγ:δεν χρειάζεται κάθε ασθένεια -είτε είναι παθολογικής είτε ψυχολογικής φύσεως- φάρμακα.

Quote:

---

Originally posted by pelariry

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by pelariry

Quote:

---

Originally posted by krino
pelariry,
οι ανθρωποι που εχουν τετοια ζορια πρεπει να παλεψουν οι ιδιοι να εχουν τον ελεγχο της ζωης τους με τα δικα τους μετρα και σταθμα και οχι των \"επιστημονων\".

---

ισχυρίζεσαι το ίδιο όμως και για τις σωματικές ασθένειες π.χ. καρκίνος και γιατί;

---

συγκρινεις οτι ειναι το ιδιο μια σωματικη ασθενεια με μια ψυχολογικη?

δηλαδη ειναι το ιδιο σπαω το ποδι μου, εχω καρκινο, με το οτι εχω φοβιες, ακουω φωνες, πιστευω οτι θελουν το κακο μου και ενα σωρο αλλα?

---

ναι, είναι το ίδιο.

υγ:δεν χρειάζεται κάθε ασθένεια -είτε είναι παθολογικής είτε ψυχολογικής φύσεως- φάρμακα.

---

φαρμακο ειναι μια ουσια που σε θεραπευει απο καποια αρρωστια.
Οτι αλλο εχεις υποψη σου που δεν σε θεραπευει τελειως λεγεται οπως θες αλλα οχι φαρμακο.

Quote:

---

Originally posted by krino
φαρμακο ειναι μια ουσια που σε θεραπευει απο καποια αρρωστια.
Οτι αλλο εχεις υποψη σου που δεν σε θεραπευει τελειως λεγεται οπως θες αλλα οχι φαρμακο.

---

Ακομα κι αν δεν τα ονομαζεις φαρμακα ειναι απαραιτητα καποιες φορες ειτε για σωματικες ειτε για ψυχικες ασθενειες(κ μην πεις το αντιθετο!εχω τενοντιτιδα αυτη τη στιγμη και υποφερω,δε γινεται να μην παρω αντιφλεγμονωδη κι ας μη με θεραπευσουν τελειως...)

Quote:

---

Originally posted by lightbluepath

Quote:

---

Originally posted by arktos
ο δεύτερος γιατρός μου το έδωσε γιατί του το ζήτησα.
του εξήγησα πως δεν θέλω να πάρω κιλά.

γιατί δεν ζητάς από το γιατρό σου να σου βρει φάρμακα που δεν θα σου ανοίγουν την όρεξη ?
το έχεις συζητήσει μαζί του ?

---

Αυτά που παίρνω τώρα δεν μου αυξάνουν την όρεξη. Πιστεύω ότι η όρεξη που έχω είναι κανονική προς πολύ, πχ η αδερφή μου δεν παίρνει τίποτα φάρμακα και έχει αυξημένη όρεξη, οπότε δεν είναι από αυτό. Απλά επιβραδύνουν το μεταβολισμό. Βασικά δεν έχω συζητήσει γι\'αυτό, έχω πει για ένα άλλο πρόβλημα που έχω, θέμα σεξ, το είπα και πιο πάνω και δεν συγκινήθηκε καθόλου. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η γιατρός σ\'αυτά τα θέματα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αφού οι γονείς μου τη θέλουν. Θα πάω βέβαια σε άλλον χωρίς να την κόψω αυτή, αλλά δεν έχω και πολλές ελπίδες να μου τα αλλάξει. Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχουν αντιψυχωτικά που δεν παχαίνουν. Μου\'χουν πει για τα geodon, αλλά αυτά προκαλούν καρδιολογικά. Η μόνη λύση είναι τα τοπαμάκ αν όντως ισχύει αυτό.

---

για μένα είναι αδιανόητο να λες στο γιατρό σου πως δεν έχεις σεξουαλική επιθυμία ή δεν φτάνεις σε οργασμό και να σε αγνοεί.
κάποια στιγμή ο δικός μου μού έδωσε entact και είπα ουπς έχουμε πρόβλημα.
όταν του το είπα, μου απάντησε : καλά για λίγες δεν θα πάθεις και τίποτα.οκ. του είπα για λίγες μέρες μόνο.αν συνεχιστεί, δεν το συζητώ.
τα αλλάξαμε.
γιατί υπάρχουν κι άλλα φάρμακα.
δεν μπορεί δηλαδή να μένεις έτσι.
εσύ δεν δικαιούσαι να ζεις ?
να χαίρεσαι τη ζωή σου ?
τί πάει να πει οι γονείς σου τη θέλουν ?
ας τη πάρουν!
εσύ δεν μπορείς να κάνεις σεξ.
εσύ έχεις παχύνει.
εσύ ήσουν 52 κιλά.
και σόρυ αν ακούγομαι άσχημα.
αλλά κι εγώ καθόμουνα σα μαλάκας σε ένα γιατρό που θέλαν οι γονείς μου και ήμουν στην κατάθλιψη δεν ξέρω κι εγώ για πόσο καιρό.