-
Φάρμακα για τη μείωση των βουλιμικών επεισοδίων υπάρχουν.Περιλαμβάνονται στην κατηγορία των ssri\'s reuptake inhibitors.Για παράδειγμα η φλουοξετίνη.Αλλά θα πρέπει να απευθυνθείς σε έναν ψυχίατρο για γνωμάτευση.
Το θέμα-προσωπική μου άποψη-είναι πως οι ΔΔ δεν χτυπιούνται αποτελεσματικά δίχως παράλληλα να αλλάξει ο τρόπος σκέψης που οδηγεί σε αυτές.Το φάρμακο όμως μπορεί να βοηθήσει,ειδικότερα στο πρώτο διάστημα,ώστε ταυτόχρονα με τη βοήθεια ενός ειδικού στις διατροφικές διαταραχές να γίνει συνδυασμένη θεραπεία.Τελευταία συνταγογραφείται κι η τοπιραμάτη,που όμως έχει σοβαρές παρενέργειες και οι περισσότεροι διακόπτουν τη θεραπεία με αυτήν όταν ξεκινήσουν τα παρατράγουδά της(σε κάποιους προκάλεσε οφθαλμολογικές βλάβες,κτλ).
Ελπίζω να σε βοήθησα.:)
-
Οδυσσεια, δεν προλαβα να διαβασω αναλυτικα τα τελευταια ποστ, ελπιζω να μην επαναλαβω κατι που ειπε καποιος αλλος!
Αγαπητη Οδυσσεια, ελπιζω να εχεις καταλαβει οτι η μανα σου σε εχει \"ευνουχισει\". Ολα αυτα τα αισθηματα που νιωθεις και ενιωθες ολη σου την ζωη στα εχει \"βαλει\" μεσα σου η μανα σου. Σου ειπε εμμεσα και αμεσα οτι ετσι \"πρεπει\" να αισθανεσαι και εσυ το δεχτηκες, γιατι εχεις μαθει οτι αυτη εχει παντα δικιο. Αισθανεσαι τυψεις που πεθανε και οτι φταις εσυ γι αυτο επειδη εκεινη το ειπε (οπως ανεφερες και η ιδια) οτι εσυ θα την πεθανεις και θα νιωθεις τυψεις μετα, ή οτι εσυ φταις που επαθε καρκινο του παχεως εντερου! Δεν το βλεπεις?? Δεν ειναι δικα σου αυτα τα συναισθηματα! Δεν ειναι αυθεντικα! Ειναι αυτα που θεωρεις εσυ οτι θα επρεπε να αισθανεσαι συμφωνα με τα λεγομενα της μανας σου!!!! Γι αυτο γινεται αυτη η μαχη μεσα σου, επειδη υπαρχουν δυο κοσμοι που συγκρουονται: η αληθινη, πραγματικη ΕΣΥ, και η αντανακλαση του εαυτου σου που εχει οικοδομησει η μανα σου με ολα τα λογια και τις πραξεις τις!
Ειδικα για τον καρκινο.......... Αν ειναι ποτε δυνατον! Ας προσεχε τι ετρωγε, να μην παθαινε καρκινο, εσυ δεν εχεις καμια σχεση με αυτο! Εκτος αν την μπουκωνες εσυ με αυτα που ετρωγε! Συγνωμη που μιλαω ετσι για την μητερα σου, αλλα θυμωνω παρα πολυ σε τους ανθρωπους που προσπαθουν συνεχεια να ριξουν ευθυνες στους αλλους, ειδικα στα παιδια τους!!! Δεν λες τετοια πραγματα στο παιδι σου! Ειναι καθαρη ΚΑΚΙΑ το να πεις στο παιδι σου οτι αυτο φταιει για τα προβληματα σου! Σαν να θες επιτηδες να το πληγωσεις!
Το οτι και εκεινη περασε δυσκολα χρονια με την μητερα της δεν αποτελει καμια δικαιολογια! Ισχυριζοταν οτι δεν ηθελε τα παιδια της να υποφερουν, και ομως εκανε τα ιδια!! Και δεν ειμαι τοσο σιγουρη για το αν δεν ειχε επιγνωση του τι εκανε.... Συνηθως οταν πληγωνουμε καποιον το κανουμε εν γνωση μας, και τις περισσοτερες φορες εκεινη την ωρα μας αρεσει κιολας να βλεπουμε τον αλλον να ποναει. Το αν μετανιωνε μετα θυμιζει κλασικη συμπεριφορα κακοποιου: οπως ο ανδρας που χτυπαει την γυναικα του και μετα της ζηταει συγνωμη γονατιστος! Εσυ αυτον θα τον δικαιολογουσες??
Η συμπεριφορα της μανας σου απεναντι σου ηταν απαραδεκτη, και πρεπει καποια στιγμη να το συνειδητοποιησεις αυτο! Εχω την εντυπωση οτι βαθια μεσα σου ηδη το ξερεις, αλλα φοβασαι να το πεις γιατι η μανα σου σε εχει μαθει οτι εσυ εχεις αδικο και εκεινη κανει παντα το σωστο! Πρεπει να σταματησεις να φοβασαι οτι οι επιλογες σου θα κριθουν, γιατι πλεον δεν υπαρχει κανεις να τις κρινει. Στην πραγματικοτητα ποτε δεν υπηρχε, γιατι κανεις δεν εχει το δικαιωμα να κρινει τις επιλογες σου.
Το μονο φταιξιμο που σε βαραινει ειναι οτι επετρεπες στην μητερα σου να εχει τοσο μεγαλη επιρροη πανω σου! Και συνεχιζεις να το κανεις ακομα και μετα τον θανατο της... Εκεινη ομως δεν ειναι πια εδω, δεν μπορει να σε κακοποιησει πια.
Πρεπει να απελευθερωθεις απο το φαντασμα της που σε στοιχειωνει. Σε κραταει εγκλωβισμενη με τις ηλιθιες αποψεις τις και τις παραλογες πραξεις τις!!! Πρωτα απ ολα ομως πρεπει να καταλαβεις οτι εκεινη εχει το αδικο και δεν χωραει καμια δικαιολογια για καμια πραξη της! Δεν την εχεις αναγκη γιατι μονο κακο σου εκανε! Τα παιδια σου ομως εχουν αναγκη εσενα, μια μητερα δυνατη που εμαθε απο τα λαθη του παρελθοντος και δεν θα προβαλει τα βιωματα της πανω στα παιδια της!
Καταλαβαινω γιατι ειναι δυσκολο να αποδεχτεις τις σκεψεις που υπαρχουν βαθια μεσα σου, γιατι εχεις μαθει σε εναν συγκεκριμενο τροπο ζωης τοσα χρονια, και οι αλλαγες διαταρρασουν το συμπαν μας. Η μανα σου σε εμαθε οτι εισαι δυνατη μονο διπλα της, ενω εσυ ηδη εχεις αποδειξει οτι μπορεις να σταθεις μονη στα ποδια σου, το εχεις ηδη αποδειξει οτι δεν την χρειαζεσαι και οτι σε δηλητηριαζει, απλως δεν το εχεις καταλαβει ακομα! Δεν χρειαζεσαι την εγκριση της για να εισαι ευτυχισμενη. Ουτως ή αλλως εκεινη δεν ξερει τι ειναι καλο για σενα και τι χρειαζεσαι για να εισαι ευτυχισμενη. Αν το ηξερε τοτε δεν θα σου ειχε φερθει ετσι και δεν θα σου ειχε δημιουργησει τοσα προβληματα στην ζωη σου. Οποτε η γνωμη της ουτως ή αλλως θα ηταν λαθος.
Δεν εχεις εσυ το προβλημα, η μητερα σου το ειχε.
Πρεπει να νιωθεις ανακουφισμενη που επιτελους ελευθερωθηκες, και μαλιστα τοσο νεα!
Και εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο αν αισθανεσαι ανακουφισμενη...
Και παλι ζητω σου συγνωμη αν σε προσβαλει οτιδηποτε ειπα για την μητερα σου! Απλως θεωρω οτι τα πραγματα πρεπει να λεγονται με το ονομα τους! :)
