Printable View
Αφού επισκέφτηκες γιατρό έκανες το πρώτο βήμα.
Μη φοβάσαι.
Την \"έξοδο κινδύνου\" την έχεις.
Μακάρι να μη τα χρειαστείς τα φάρμακα και να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου με άλλους τρόπους.
Για την ακρίβεια αυτό ακριβώς να κάνεις.
Το δεύτερο βήμα.
Ψάξε για τους άλλους τρόπους
νασαι καλα ρε justme.. μου μεταδιδεις θετικη ενεργεια..
Κάποιος άλλος με παρόμοια πρόβλήματα στον στρατό?
Πάσχω από διαταραχή πανικού 12 χρόνια, όταν υπηρέτησα ήμουν 29 χρονών. Η θητεία ήταν όντως δύσκολη για μένα, αλλά όπως έχουν πει και άλλοι φίλοι πιο πριν είχα πάντα στο μυαλό μου την εναλλακτική λύση.
1) Μίλησα με τον διοικητή της μονάδας καθώς και άλλους αξιωματικούς, τους εξήγησα το ακριβές πρόβλημα που έχω και είδα ότι οι περισσότεροι το αντιμετώπισαν θετικά (με την έννοια ότι τους ενημέρωσα για κάτι που πιθανόν να προκαλούσε αναστάτωση σε περίπτωση που δεν το ήξεραν, π.χ. μια πάρα πολύ έντονη κρίση πανικού, σε περίπτωση που δεν ήξεραν θα έπρεπε να την αντιμετωπίσουν ίσως σαν ένα πιθανό καρδιολογικό περιστατικό) και μόνο το γεγονός αυτό, ότι ήξερα ότι μπορούσα ανά πάσα στιγμή ένιωθα άσχημα να βρω κάποια άτομα και να μιλήσω με καθησύχασε αρκετά.
2) \"Χρησιμοποίησα\" το γιατρό και 2 φορές τη βδομάδα πήγαινα στο νοσοκομείο στο γιατρό που με παρακολουθούσε στη θητεία μου και αυτό ήταν ανακουφιστικό για μένα
3) Πριν ακόμα παρουσιαστώ, είχα μέσα στο μυαλό μου την ιδέα ότι σε περίπτωση που δεν την παλέψω θα φύγω, δε χρειάστηκε να το κάνω, αλλά το γεγονός αυτό από μόνο του μου έδινε μια διέξοδο. Κάποιες φορές μάλιστα, σε στιγμές που δεν ένιωθα καλά μπορεί να ήμουν και λίγο απείθαρχος (πάντα μέσα σε όρια), γιατί δεν φοβόμουνα πιθανές συνέπειες (π.χ. κάποια φυλακή, σε μια τέτοια περίπτωση θα έφευγα), δε σου συνιστώ να το κάνεις ή θέλει προσοχή να δεις που σε παίρνει να κάνεις κάτι και που δεν σε παίρνει, αλλά με αυτόν τον τρόπο πολλές φορές εκτόνωνα το άγχος που μου προκαλούσε η όλη κατάσταση. Αρκετές φορές, όταν ένιωθα καλύτερα το συζητούσα με κάποιους αξιωματικούς που μπορεί να έδειξα κάποιου είδους απειθαρχία (όπως μπορεί να θεωρείται στο στρατό) και είδα ότι και αυτοί καταλάβαιναν. Οπότε προσπάθησε να μην εγλωβίσεις τον εαυτό σου σε μια κατάσταση, που θα νιώθεις ότι δεν έχεις επιλογή.
Όσον αφορά για φαρκευτική αγωγή, ακολουθούσα πριν μπω στο στρατό.
Καζαν,ο στρατος ειναι μια φυλακη απο μονη της,αφου απαγορευεται να βγεις οποτε εσυ θελεις....
απλα κανεις υπομονη και περιμενεις να περασει...οπως καναμε και εμεις....
καποτε λεγαν,οι αντρες εχουν τον στρατο και οι γυναικες την εγκυμοσυνη.... και τωρα ειναι και τα 2 εννια μηνες ;)
το συναισθημα υπαρχει,απλα το αντιμετωπιζεις σκεφτομενος αυτα που θα κανεις οταν τελειωσει η θητεια σου...
καλος πολιτης φιλε μου,υπομονη,δεν υπαρχει αλλο γιατρικο
Είναι δύσκολα.. αλλα υπομονη.. τι αλλο να κανω.. εχω αλλους 5 μηνες
το 1\\3 της θητειας ολοκληρωθηκε... εχω ακομα ρε γαμωτο... μου φαινεται ακομα βουνο.. πολυ στεναχωρια ρε παιδια... υουάχιστον να φυγει το καλοκαιρι... σκεφτομαι οτι τα φιλαρακια μου ειναι διακοπες και εγω μεσα πηζω... καμια φορα μου ερχεται να κλαψω. πολυ πικρα παιδια
τα φιλαρακια σου πηγαν στρατο; αν πηγαν φαγαν κι αυτοι καλοκαιρι μεσα και εισαι τυχεροσ που δε θα φασ και χειμωνα ολοκληρο,αν δεν πηγαν σκεψου οτι θα παν κι αυτοι καποτε και εσυ θα εισαι εξω κα θα αλλαξουν οι ρολοι.υπομονη αλλουσ 3 μηνεσ μετα το εξαμηνο δε θα καταλαβαινεισ τιποτα κατι μαγικο γινεται και συνιθιζεισ τοσο πολυ που ειναι σαν εισαι φανταροσ χρονια εγγυημενα εγω στην αρχη εβαζα τη στολη και με πιανε απελπισια μετα το εξαμηνο οταν με βλεπαν στο δρομο που βγαιναμε για δουλειεσ μου μιλουσαν και δε καταλαβαινα γιατι φορουσα τη στολη κι ολοι καταλαβαινανε οτι ημουν φανταροσ και θελαν να μου πουν μια καλη κουβεντα τελοσ παντων την ξεχνουσα τη στολη σαν να μη τη φορουσαQuote:
Originally posted by Kazan
το 1\\3 της θητειας ολοκληρωθηκε... εχω ακομα ρε γαμωτο... μου φαινεται ακομα βουνο.. πολυ στεναχωρια ρε παιδια... υουάχιστον να φυγει το καλοκαιρι... σκεφτομαι οτι τα φιλαρακια μου ειναι διακοπες και εγω μεσα πηζω... καμια φορα μου ερχεται να κλαψω. πολυ πικρα παιδια
Υπαρχουν γραμμες επικοινωνιες ψυχολογικης υποστηριξης φανταρων... θα τις βρειτε πολυ ευκολα με λιγο γκουγκλαρισμα
3μιση μήνες πλέον... χμμμ... ευτυχώς φεύγει το καλοκαίρι... Υπομονή.. πολύ δύσκολα είναι όμως παιδιά... μου λείπουνε τα πάντα απο τον έξω κόσμο... πίκρα..
6μιση μηνεσ.. λιγο εμεινε ακομα!
ειδεσ φιλε που τα καταφερεσ τωρα ερχονται και χριστουγεννα 6 μερεσ εξτρα αδεια κλπ και ειπαμε μετα ολα θα σου φαινονται πιο ευκολα εδω εβγαλεσ στρατο στα απλα θα κολωνεισ!!!