Originally Posted by
ICare
nick190813 σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια...αυτο ακριβως κανω..προσπαθω αληθεια, παω σε ειδικο , δε με αφησα στο ελεος..αλλα πραγματικα νιωθω για πρωτη φορα την αναγκη να βουλιαξω, δεν ειναι κακο...μαλον υγιες το βρισκω τωρα στο μυαλο μου..ξερω καποια στιγμη θα σηκωθω, δεν ειναι η πρωτη φορα που αντιμετωπιζω το θανατο..εχασα κ το πατερα μου παλιοτερα που ελιωνε μερα με τη μερα.απο το 2005 καφαλι δεν εχω σηκωσει,κ παντα ημουν εγω η δυνατη, αυτη που επρεπε να αντεξει..δε δικαιουμαι κ εγω τωρα πια λοιπον να πεσω?να μη φοβαμαι για τους αλλους κ να με ελευθερωσω πιανοντας πατο?να μην ξανακουσω αθτο το εσυ εισαι δυνατη?η ψυχη μου το ηξερε...νομιζω μου το χρωσταω..δε ξερω αν το βλεπω λογικα, αλλα ετσι το αισθανομαι..ακομα κ ο ψυχιατρος μου με ρωτησε γιατι αντεξα 10 χρονια..οτι συνηθως οι ανθρωποι φευγουν..κ μετα κ το χαμο του πατερα μου...απαντηση δεν εχω να δωσω...τη ψαχνω...μονο την αγαπη σκεφτομαι για εκεινον, οχι για τον ευατο μου..αυτον δεν τον κοιταζα ποτε..κ καπου εκει ειναι το δικο μου προβλημα μαλλον...ισως το βρω, ισως οχι...τη σημασια εχει..ειμαι πλεον 38...δεν αλλαζει ο ανθρωπος ουτε θελω να αλλαξω..ισως απλα να με μαθω
