ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥΣ.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥΣ.
φίλτατη αθηνά,Quote:
Originally posted by ΑΘΗΝΑ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ.ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΠΙΑ?ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΛΕΟΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!!!!!!!!!!
όλοι έχουμε πει αυτά που γράφεις.η απαισιοδοξία είναι πάνω από την ελπίδα του να ξεπεράσουμε αυτό που μας συνέβει.
έγραψες οτι δεν ξέρεις τί να κάνεις.αυτό που ξέρω να σου πω είναι να αξιολογήσεις αυτό που έχεις,να αντιληφθείς την κατάσταση σου,και από μόνη σου ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ από μόνη σου εσύ η ίδια θα καταφέρεις να ξεπεράσεις αυτό που σε φοβίζει.
ίσως να μην το πιστεύεις,αλλά θα το καταφέρεις αρκεί να πιστέψεις σε εσένα.να εμπιστευθείς τον εαυτό σου και στις ικανότητες σου.
πολύ γενικά αυτά που γράφω.είναι τα βασικά όμως.
smile!
αυτό θα κάνεις και εσύ για εσένα όμως.Quote:
Originally posted by ΑΘΗΝΑ
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥΣ.
μην ξεχνάς οτι οι φόβοι είναι κάποια πράγματα που δεν μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε σε μικρή ηλικία.δεν μας βοήθισε κανείς και πρέπει να τα καταφέρουμε μόνοι μας.
είναι δημιουργικότατο να το κάνεις μόνη σου,να ξεπεράσεις μόνη αυτό που σε φοβίζει ή αυτά που σε φοβίζουνε.
πρέπει να βρείς να ψάξεις τον τρόπο να το καταφέρεις.
να εμπιστευτείς τον εαυτό σου και όταν σε πιάνει ο φόβος αντιμετώπισε τον.
Καλημέρα Αθηνά,Quote:
Originally posted by ΑΘΗΝΑ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ.ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ΠΙΑ?ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΛΕΟΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!!!!!!!!!!
να είσαι σίγουρη ότι για όλους όσοι περνάμε ή περάσαμε από ανάλογη άσχημη φάση έχουν έρθει πολλές στιγμές που απογοητευόμαστε και πιστεύουμε ότι ποτέ δεν πρόκειται να το ξεπεράσουμε και ότι δεν αξίζει τον κόπο να παλέψουμε και να προσπαθήσουμε. Είναι μια παγίδα, στην οποία μπορούμε να πέσουμε πολύ εύκολα. Έχε πίστη στον εαυτό σου, έχεις τη δύναμη να το ξεπεράσεις και να ξέρεις ότι ο φόβος τρέμει μπροστά στην πίστη, όπως γράφει και ο φίλος libido.
Να είσαι πάντα καλά και ό,τι και αν χρειαστείς που θα μπορούσε να σε βοηθήσει μπορείς να το ρωτήσεις.
Δημήτρης
Καλησπέρα σε όλους,
είναι γεγονός ότι, ίσως, το πιο άσχημο \"κομμάτι\" της κατάθλιψης είναι οι πολλαπλές, βασανιστικές, άσχημες σκέψεις...
Ποιά είναι η σκέψη που σας \"ταλαιπώρησε\"/\"ταλαιπωρεί\" περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης? Προσωπικά, η σκέψη ότι πρόκειται να τρελλαθώ και κάπως λιγότερο ο φόβος μήπως κάνω κακό είτε σε εμένα είτε σε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο χωρίς να το ελέγχω... :-)
Δημήτρης
Με ταλαιπωρουσε αυτη η εικονα που εβγενε απο το δωματιο του ξενοδοχειο με τον αλλον και με κοιταξε στα ματια και εκανε σαν να την χτυπησε κεραυνος. Αυτη η εικονα η σκεψη με ειχε κοματιασει μεσα μου. Δεν ηταν ενας εφιαλτης ηταν πραγματικοτητα. Μεχρι να το ξεπερασω ειδα και επαθα. Και ακομα που το σκεφτομαι δηλαδη ποναει λιγο μεν αλλα...
berg αναφέρεσαι πολύ συχνά σε αυτή την εικόνα που περιγράφεις και επειδή παρακολουθώ αυτά που γράφεις νομίζεις ότι η συγκεκριμένη σκηνή είναι αυτή που σε οδήγησε στον ψυχίατρο και στην κατάθλιψη.
Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω. Αυτό που έζησες σαφώς είναι πολύ επώδυνο για κάποιον που κάνει όνειρα και αγαπά αλλά μάλλον έβγαλε στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που προυπήρχε.
Μιχαλη δεν το νομιζω μονο εγω αλλα και ο ψυχιατρος μου. Μπορει να μην ειχα ευκολα παιδικα χρονια αλλα δεν με πηρε η μπαλα απο κατω σε αυτα τα δυσκολα χρονια. Απο ερωτικη απογοητευση πολοι παθαινουν καταθλιψη. Απο αυτα που γραφω πως εβγαλες για εμενα τετοια συμπερασματα οταν ο αλλος που εχει φαει τα νιατα του στην ψυχολογια και την ψυχιατρικη και με ειδε απο κοντα και μιλησαμε και εσυ απο το ιντερνετ να βγαζεις συμπερασματα....Ευτυχως που μιλας με 30αρη που ξερει τι του γινεται και οχι με κανενα που ψαχνεται να σε παρει στα σοβαρα και να παει σε κανενα γιατρο που τον παρακολουθει και να του κανει μανουρα οτι αυτα που του λεει δεν ειναι σωστα και ειναι σωστα αυτα που λεει ενα αγνωστος απο το ιντερνετ που απο τα μυνυματα καταλαβαινει πιο πολλα απο τον ειδικο.
Θα συμφωνησω με τον berg οτι καποιος που βρισκεται σε φαση να ψαχνεται θα μπορουσε να αρχισει να αμφισβητει τον γιατρο του ή να αρχισει να ψαχνει τι ειναι αυτο που προυπηρχε.Ακομα και ειδικος να ειναι καποιος δεν μπορει να βγαλει ασφαλη συμπερασματα μεσω νετ και απαιτειται ιδιαιτερη προσοχη στο τι λεγεται διοτι δεν ξερουμε πως τα λεγομενα μας θα επηρεασουνε τον αλλον.Οποτε καλο 8α ειναι να σκεφτομαστε και μια δευτερη φορα το τι λεμε.
berg δεν θέλησα να το παίξω ειδικός και μάλλον με παρεξήγησες.
Μπορεί όντως να συμβαίνει όπως λες. Την άποψή μου απλώς σου είπα!
Sorry αν σε στεναχώρησα δεν είχα τέτοια πρόθεση.
Φιλικά
Μιχάλης
Δε με στεναχωρεσες Μιχαλη. Οπως το δει ο καθενας ειναι το προβλημα του αλλου.
Γεια σας και απο μενα.
Διαβαζω με προσοχη αυτα που γραφετε και ολο και περισσοτερο ενισχυεται η πεποιθηση μου πως ειμαι στο σωστο μερος...Σε ενα χωρο που δε χρειαζεται να εξηγω λεπτομερως τι νιωθω και τι βιωνω καθε φορα που η καταθλιψη εναλλασσεται με τους πανικους μου.
Ειμαι σχεδον 17 χρονια εν ενεργεια panicker.Εχω περασει απο πολλα σταδια και πολλες θεραπειες.Εναλλακτικες (ομοιοπαθητικη) και μη.Ειναι πολυ μεγαλη η ιστορια μου, φανταζομαι πως καπου στην πορεια θα σας την πω, εστω και αποσπασματικα.Το πως ξεκινησε αυτος ο εφιαλτης και πως εξελιχθηκε.Πως εφευγε και μετα απο καιρο επανερχοταν δρυμυτερος...Πως αντεχα στην ιδεα του οτι \"τρελαινομαι\", απογοητευω τους ανθρωπους που με αγαπουν, αφηνω τη ζωη να περνα χωρις να ειμαι σε θεση να συμμετασχω οντας \"αναπηρη\" ψυχικα.
Εδω και 1 περιπου χρονο ζουσα ενα \"διαλειμμα\" απο αυτη την κατασταση.Ειχα καιρο να επισκευθω το γιατρο μου και την ψυχολογο μου και παρα το γεγονος πως βομβαρδιστηκα με εξελιξεις αρνητικες σ\'αυτη την περιοδο της ζωης μου, τα καταφερα να νιωσω για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στη ζωη μου το μεγαλειο της χαλαρωσης...Κατορθωσα να παρω το αυτοκινητο και να οδηγησω ΜΟΝΗ, να ειμαι ΑΥΤΟΝΟΜΗ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ. Αναρωτιομουν κι εγω η ιδια πως , με τοσα στραβα και αναποδα που μου ειχαν συμβει, βρηκα το θαρρος και τη δυναμη να κανω πραγματα που δε φανταζομουν πως θα ξαναζουσα.
Καπου μεσα στο Φεβρουαριο \"εφυγε\" το πιο αγαπημενο μου προσωπο. Η μητερα μου. Εμεινα ορθια, σταθηκα με το κεφαλι ψηλα.ΕΠΡΕΠΕ να αντιμετωπισω την τρομερη αληθεια. Ο πονος ηταν και ειναι αβασταχτος μπροστα σε κατι τοσο \"μονιμο\" και αδιαπραγματευτο, οπως ειναι ο θανατος.
Μεχρι πριν 1 μηνα σχεδον, τιποτε δεν εδειχνε αυτο που θα επακολουθουσε. Πονουσα για το χαμο της, ναι. Αλλα προσπαθουσα να συνεχισω τη ζωη μου δουλευοντας και κανοντας οτι μπορουσα στην καθημερινοτητα μου, προκειμενου να \"τραβηξω μπροστα\".
Ο πρωτος πανικος ηρθε - που αλλου - την ωρα που ημουν εγκλωβισμενη σε ενα τρελο μποτιλιαρισμα..Κατευθειαν τηλεφωνησα σε ενα φιλο και τον παρακαλεσα να μου μιλαει για να μη νιωθω μονη κατα τη διαρκεια της κρισης...Βοηθησε καπως αυτη η τακτικη.Απο κεινη τη μερα, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ πηγαινοντας και επιστρεφοντας απο τη δουλεια μου, εχω καποιον ανθρωπο να μου μιλα στο κινητο, η προσπαθω να βρω παρεα για το δρομο. Η ισχυς των κρισεων ειναι απιστευτη!Δυνατοι πανικοι και αδυναμια να ελεγξω στο ελαχιστο τον εαυτο μου.Κατι που καταφερνα ανετα μεχρι πριν λιγο καιρο...
Να σας πω πως ειμαι σε θεραπεια, δε σταματησα ποτε να παιρνω φαρμακα, απλα ο ψυχιατρος μου αλλαζε τις δοσεις η το ειδος των φαρμακων κατα καιρους.
Επικοινωνησα με την ψυχολογο μου κι εκλεισα ραντεβου και με τον ψυχιατρο μου. Δε σκοπευω να λυγισω, ΔΕ ΘΕΛΩ να λυγισω. Παραδεχομαι πως ειμαι απιστευτα κουρασμενη απο αυτη την επαναληψη των \"επισκεψεων\" των κρισεων...αλλα ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΩ.
Αλλωστε εχω συμβιβαστει με την ιδεα πως ειναι κατι με το οποιο πρεπει να μαθω να ζω, με την εννοια πως πρεπει να ειμαι προετοιμασμενη για οταν και αν επανεμφανιστει.
Συγχωρειστε με αν δεν ειναι απολυτα συγκροτημενος ο λογος μου. Ειμαι σαφως σε συγχιση την οποια παλευω.
Το μονο που μπορω αν πω ειναι πως σ\'αυτο τον κοσμο, κοιτωντας γυρω μας, βλεπουμε πολλα και χειροτερα.
Να ειστε ολοι καλα και δυνατοι.:)
Θαυμάζω τα άτομα που δεν το βάζουν κάτω, όσες δυσκολίες και αν συναντήσουν στη ζωή τους. Σου εύχομαι να νιώσεις καλά το συντομότερο, έχεις τη δύναμη να το κάνεις και το ξέρεις...Quote:
Originally posted by Lenaki
Δε σκοπευω να λυγισω, ΔΕ ΘΕΛΩ να λυγισω. Παραδεχομαι πως ειμαι απιστευτα κουρασμενη απο αυτη την επαναληψη των \"επισκεψεων\" των κρισεων...αλλα ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΩ.
Δημήτρης
Για βοηθήστε λιγάκι και εμένα. Τι είναι η γνωσιακή και τι προσφέρει? Είμαι σε ψυχοθεραπεία κάποιους μήνες τώρα και δεν ξέρω τι ακριβώς μέθοδο χρησιμοποιεί. Αν διαβάσετε και σε κάποιο άλλο topic (παρακαλώ βοηθήστε με - διακοπή αγωγής) θα δείτε και τη δική μου περίπτωση...
Προς όλους όσους γράφουν ένα πράγμα έχω να πω: Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή και τα προβλήματα μας. Τα φάρμακα βοηθούν για να σκεφτούμε πιο ξεκάθαρα με λιγότερες βασανιστικές σκέψεις. Ο ψυχοθεραπευτής μας βοηθά και μας ανοίγει νέες πόρτες για να βρούμε αυτή που μας ταιριάζει και να μπούμε μέσα για να εξερευνήσουμε βαθύτερα. ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Σας θέλω όλους δυνατούς! Και αν καμιά φορά πέσετε λιγάκι και τι πειράζει? Προχωράμε μπροστα. Αισιοδοξία!!!! Μπορούμε? Μπορούμε! Μπορούμε! Σας μιλάει το πιο απαισιόδοξο άτομο. Πιστέψτε με!
Καλημέρα!Quote:
Originally posted by ngourgou
Για βοηθήστε λιγάκι και εμένα. Τι είναι η γνωσιακή και τι προσφέρει? Είμαι σε ψυχοθεραπεία κάποιους μήνες τώρα και δεν ξέρω τι ακριβώς μέθοδο χρησιμοποιεί. Αν διαβάσετε και σε κάποιο άλλο topic (παρακαλώ βοηθήστε με - διακοπή αγωγής) θα δείτε και τη δική μου περίπτωση...
Προς όλους όσους γράφουν ένα πράγμα έχω να πω: Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή και τα προβλήματα μας. Τα φάρμακα βοηθούν για να σκεφτούμε πιο ξεκάθαρα με λιγότερες βασανιστικές σκέψεις. Ο ψυχοθεραπευτής μας βοηθά και μας ανοίγει νέες πόρτες για να βρούμε αυτή που μας ταιριάζει και να μπούμε μέσα για να εξερευνήσουμε βαθύτερα. ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Σας θέλω όλους δυνατούς! Και αν καμιά φορά πέσετε λιγάκι και τι πειράζει? Προχωράμε μπροστα. Αισιοδοξία!!!! Μπορούμε? Μπορούμε! Μπορούμε! Σας μιλάει το πιο απαισιόδοξο άτομο. Πιστέψτε με!
Ρίξε μια ματιά στα ακόλουθα links:
http://www.ibrt.gr/therapeia/faqcbt.html
http://www.psychognosia.gr/gnosiaki_psychotherapy.htm
Να είσαι καλά,
Δημήτρης
Μπράβο Δημήτρη. Πολύ καλά links που αναφέρουν ειδικά το ένα από αυτά πιο αναλυτικά και με αρκετές λεπτομέρειες για τη Γνωσιακή Θεραπεία. Όταν άλλαξα γιατρό ακολούθησε αυτήν τη θεραπεία και με άφησε πολύ ικανοποιημένο αφού στην αγοραφοβία με κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη που προκλήθηκε από τον τρόπο ζωής που αναγκάστηκα να κάνω ήταν πολύ πιο αποτελεσματική. Ο προηγούμενος ψυχίατρος αρκούνταν στην αύξηση της φαρμακευτικής αγωγής. Ο τωρινός έκανα αυτό το \"εδώ και τώρα\" που αναφέρει το ένα από τα λινκ που παραθέτεις. Στην πράξη με την επανάληψη και με πρόγραμμα που το ακολουθούσα κατά γράμμα μπόρεσα να γίνω πολύ πιο λειτουργικός. Το ιντερνετ είναι ένα εργαλείο γνώσης και πληροφορίας και είναι κρίμα να μην χρησιμοποιείται για την εύρεση πληροφοριών γύρω από οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια. Πολλές φορές με βοήθησε να βρω απαντήσεις όχι σε φόρουμς μονό αλλά και σε sites σαν αυτά που παραθέτεις και όπου τοποθετούνται οι θέσεις ατόμων ειδικών στον χώρο της ψυχικής υγείας.
Καλησπέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by alex30
Μπράβο Δημήτρη. Πολύ καλά links που αναφέρουν ειδικά το ένα από αυτά πιο αναλυτικά και με αρκετές λεπτομέρειες για τη Γνωσιακή Θεραπεία. Το ιντερνετ είναι ένα εργαλείο γνώσης και πληροφορίας και είναι κρίμα να μην χρησιμοποιείται για την εύρεση πληροφοριών γύρω από οποιαδήποτε ψυχική ασθένεια. Πολλές φορές με βοήθησε να βρω απαντήσεις όχι σε φόρουμς μονό αλλά και σε sites σαν αυτά που παραθέτεις και όπου τοποθετούνται οι θέσεις ατόμων ειδικών στον χώρο της ψυχικής υγείας.
σε ευχαριστώ alex, να είσαι καλά.
Πράγματι, το internet είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφορίας για το θέμα (και) των ψυχολογικών προβλημάτων. Κι εγώ, κατά την περίοδο του προβλήματός μου, συμβουλεύτηκα πολύ μεγάλο αριθμό κειμένων που αφορούσαν την αγχώδη διαταραχή, τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη. Από απλές απόψεις συνανθρώπων μας που περνάνε τέτοιες καταστάσεις, απόψεις ιατρών μέχρι τις τελευταίες έρευνες σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών. Μπορείς να βρεις τα πάντα αλλά θέλει και μεγάλη προσοχή γιατί κάποια άρθρα και κάποιες απόψεις που εκφράζονται σε διάφορες ανάλογες ιστοσελίδες είναι, εν πολλοίς, κατευθυνόμενα. Ειδικά σε sites που αφορούν τη δράση και τις παρενέργειες φαρμάκων.
Αν θελήσεις μπορώ να σου προτείνω sites και κείμενα, τα οποία προσωπικά μου είχαν τραβήξει την προσοχή με την ποιότητα των κειμένων τους. Φυσικά, αυτό ισχύει και για οποιονδήποτε άλλο στο forum.
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Σε ευχατιστω πολυ Δημητρη για το ενδιαφέρον σου. Θα με βοηθούσε πολύ να μου έδινες διευθύνσεις που παρόμοια sites αν θες είτε με ποστ είτε να σου δωσω το email μου. Πες μου πως εσένα σου είναι πιο εύκολο.
Καλησπέρα alex,Quote:
Originally posted by alex30
Σε ευχατιστω πολυ Δημητρη για το ενδιαφέρον σου. Θα με βοηθούσε πολύ να μου έδινες διευθύνσεις που παρόμοια sites αν θες είτε με ποστ είτε να σου δωσω το email μου. Πες μου πως εσένα σου είναι πιο εύκολο.
με πετυχαίνεις στη δουλειά, οπότε σου στέλνω 2 sites που έχω στα bookmarks του browser μου εδώ. Στο laptop μου έχω περισσότερα links, οπότε επιφυλάσσομαι να σου τα στείλω πολύ σύντομα. Μέχρι τότε θα έχεις αρκετά να διαβάσεις σε αυτά που βλέπεις παρακάτω. :-)
http://www.stress.gr/disorders/disorders.html
http://www.depressionanxiety.gr/e_dep_01.html
Ειδικά το πρώτο το θεωρώ πολύ καλό. Τα κείμενά του για την κατάθλιψη και για τον πανικό με είχαν βοηθήσει πολύ.
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..
Δημητρη σε ευχαριστώ πολύ για τα links. Είναι πολυ ενδιαφέροντα. Λένα καλωσόρισες, αν θες μπορεις να ανοίξεις ποστ και να γράψεις ότι σε απασχολεί. Καλά το λες Δημήτρη \"να είμαστε καλά όλοι μας\"
Lenaki
αυτό που πέρασες είναι από τα δυσκολότερα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου: η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου...Πολύ σωστά το
περιγράφεις: μονιμο\" και αδιαπραγματευτο...
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι αφού αρκετούς μήνες μετά το θάνατο της μητέρας σου κατάφερες να σταθείς
δυνατή, μπορείς να το καταφέρεις και τώρα. Μην απογοητεύεσαι, όλα θα γίνουν σταδιακά. Δεν πειράζει αν ξαναπέσεις στην
προσπάθεια. Θα ξανασηκωθείς. ʼλλωστε το έχεις κάνει τόσες φορές Lenaki. Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που έπαθες, δεν
είμαστε ρομπότ προγραμματιζόμενα. Χαιρόμαστε αλλά και πονάμε. Εδώ και ένας άνθρωπος χωρίς ιστορικό κρίσεων πανικού μπορεί
να εμφανίσει μετά από μία απώλεια. Και το περίεργο είναι ότι οι κρίσεις εμφανίζονται όχι ακριβώς μετά το στρεσογόνο γεγονός
αλλά λίγο αργότερα...
Προσπάθησε την ώρα της κίνησης να αποσπάσεις την προσοχή σου. Βάλε κάτι στο ράδιο να παίζει, βάλε ένα CD που σε χαλαρώνει,
ή που σου ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις από μία όμορφη περίοδο του παρελθόντος...Βάλτο να παίζει δυνατά, τραγούδα από μέσα ή
απ\' έξω σου!
Όταν αγχωνόμουν μήπως πάθω κρίση πανικού προσπαθούσα να λέω τα λόγια χαρούμενων τραγουδιών:)
ʼνοιξε το κινητό σου, δες μία φωτό που σου αρέσει ή κάποια μηνύματα που τα έχεις φυλάξει... Σίγουρα θα σου αποσπασουν την
προσοχή. Όταν θα τα καταφέρεις οι επόμενες φορές θα είναι όλο και πιο εύκολες...Το ξέρεις άλλωστε...
Αν αυτό σου δίνει δύναμη σκέψου πως η μητέρα σου σε βλέπει, είναι μαζί σου ακόμα κι αν εσύ δεν τη βλέπεις...Και θέλει να σε
ξαναδεί ευτυχισμένη...Είναι ένας φύλακας άγγελος τώρα που σε προστατεύει...Δεν πρόκειται να πάθεος τίποτα εκείνη τη
στιγμή...Χαίρομαι που είσαι δυνατή και παλεύεις, μπράβο Lenaki!
Φιλιά πολλά!
Έλενα καλωσόρισες!
θα ζήσεις πολύ καλύτερα από πριν,Quote:
Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..
ώρα θα πάρουνε την πορεία τους.
στο χέρι σου είναι θα βρείς τον τ΄ροπο και όλα θα είναι καλά.
αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου!
να δείξεις εμπιστοσύνη.
πήγαινε κάπου για 4 ημέρες, με φίλους αν δεν έχεις κάνε εκεί που θα πας.
κάνε ένα ταξίδι έστω και μόνη σου!πάρε το λεωφορείο από το κτελ και πήγαινε μία βόλτα στο Ναύπλιο ή λουτράκι.
πήγαινε μία βόλτα στην θάλασσα και κάνε μπάνιο μόνη σου.
πάρε κάποιον φίλο ή φίλη και πηγαίνετε μαζί.
θα νιώσεις την διαφορά μέρα με την μέρα!
smile to me!
καλημερα λιμπιντο,σε ευχαριστω καταρχην για τις συμβουλες,ομως δεν μπαινω ουτε σε λεωφορεια ,τρενα,δεν παω σε μερη αγνωστα δεν ΖΩ..ειμαι εγκλωβισμενη σε συγκεκριμενα πραγματα..
Καλησπέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by pratsdim
Καλησπέρα alex,Quote:
Originally posted by alex30
Σε ευχατιστω πολυ Δημητρη για το ενδιαφέρον σου. Θα με βοηθούσε πολύ να μου έδινες διευθύνσεις που παρόμοια sites αν θες είτε με ποστ είτε να σου δωσω το email μου. Πες μου πως εσένα σου είναι πιο εύκολο.
με πετυχαίνεις στη δουλειά, οπότε σου στέλνω 2 sites που έχω στα bookmarks του browser μου εδώ. Στο laptop μου έχω περισσότερα links, οπότε επιφυλάσσομαι να σου τα στείλω πολύ σύντομα. Μέχρι τότε θα έχεις αρκετά να διαβάσεις σε αυτά που βλέπεις παρακάτω. :-)
http://www.stress.gr/disorders/disorders.html
http://www.depressionanxiety.gr/e_dep_01.html
Ειδικά το πρώτο το θεωρώ πολύ καλό. Τα κείμενά του για την κατάθλιψη και για τον πανικό με είχαν βοηθήσει πολύ.
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Αλέξη ακόμα ένα ενδιαφέρον link:
http://www.psychologia.gr/disorders/anxiety%20disorders.htm
Δημήτρης
Να εισαι καλα Δημητρη σε ευχαριστω πολυ για την βοήθειά σου.
\"Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή θα είναι καλύτερη μόλις παντρευτούμε , αποκτήσουμε ένα μωρό και μετά ένα άλλο.
Μετά απογοητευόμαστε επειδή τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα , και ότι όλα θα είναι καλά όταν μεγαλώσουν.
Έπειτα απογοητευόμαστε επειδή φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό. Σίγουρα θα είμαστε περισσότερο χαρούμενοι όταν περάσουν τα εφηβικά χρόνια.
Λέμε στους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν ο συντροφός μας πάρει τη δράση του μαζί του/της , όταν αποκτήσουμε ένα καλύτερο αυτοκίνητο , όταν μπορέσουμε να πάμε διακοπές , όταν τελικά θα πάρουμε σύνταξη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να είσαι χαρούμενος από ότι τώρα ακριβώς. Αν όχι , τότε πότε ;
Η ζωή σου θα είναι πάντα γεμάτη από προκλήσεις. Είναι καλύτερα να το αποδεχτείς όσο περισσότερο και να αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος παρά όλα αυτά.
Για πολύ μακρύ χρόνο, φαινόταν ότι η ζωή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει. Η αληθινή ζωή.
Όμως πάντα υπήρχε κάποιο εμπόδιο στο δρόμο , μια δοκιμασία να περάσεις , κάποια δουλειά να τελειώσεις , κάποιος χρόνος να δοθεί , ένας λογαριασμός να πληρωθεί. Έπειτα θα ξεκινούσε η ζωή.
Τελικά έφτασα να καταλάβω ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ζωή.
Αυτή η άποψη με βοήθησε να δω ότι δεν υπάρχει κανένας δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία ΕΙΝΑΙ ο δρόμος.
Επομένως, απόλαυσε κάθε στιγμή.
Σταμάτα να περιμένεις για να τελειώσει το σχολείο , για να επιστρέψεις στο σχολείο , να χάσεις 10 κιλά, να πάρεις 10 κιλά, για να ξεκινήσει η δουλειά, για να παντρευτείς , για το απόγευμα Παρασκευής , για το πρωινό Κυριακής , να περιμένεις για νέο αυτοκίνητο , για την άνοιξη , για το καλοκαίρι , για το φθινόπωρο , για το χειμώνα, για τον πρώτο ή τον δεκατοπέμπτο μήνα , για το τραγούδι σου να ακουστεί στο ραδιόφωνο, να πεθάνεις , να ξαναγεννηθείς πριν αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος.
Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι , όχι ένας προορισμός.
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή να είσαι χαρούμενος από ΤΩΡΑ!
Ζήσε και απόλαυσε τη στιγμή.
Τώρα , σκέψου και προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις :
1 Ονόμασε τους 5 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
2 Ονόμασε τις 5 τελευταίες νικήτριες του διαγωνισμού Μις Κόσμος
3 Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του βραβείου Νόμπελ
4 Ονόμασε τους 10 τελευταίους ηθοποιούς που πήραν Όσκαρ.
Δεν μπορείς να το κάνεις ; Μάλλον δύσκολο , έτσι ;
Μην ανησυχείς , κανένας δε θυμάται αυτά.
Το χειροκρότημα σβήνει σιγά σιγά !
Τα βραβεία μαζεύουν σκόνη !
Οι νικητές σύντομα ξεχνιούνται.
Τώρα απάντησε στις ερωτήσεις:
1 Ονόμασε 3 δασκάλους που συνέβαλλαν στην εκπαίδευσή σου.
2 Ονόμασε 3 φίλους που σε βοήθησαν σε ώρα ανάγκης σου.
3 Σκέψου λίγους ανθρώπους που σε έκαναν να νιώσεις εξαιρετικά.
4 Ονόμασε 5 ανθρώπους που σου αρέσει να περνάς χρόνο μαζί τους.
Πιο εύκολα τώρα , έτσι ;
Οι άνθρωποι που σημαίνουν κάτι στη ζωή σου δεν βαθμολογούνται «οι καλύτεροι» , δεν έχουν τα περισσότερα λεφτά , δεν έχουν νικήσει τα μεγαλύτερα βραβεία
Είναι εκείνοι που νοιάζονται για σένα , σε φροντίζουν , εκείνοι που, ό,τι κι αν συμβεί , μένουν κοντά σου.
Σκέψου το για μια στιγμή.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη!
Και εσύ , σε ποια λίστα είσαι ; Δεν ξέρεις ;
ʼφησε με να σε βοηθήσω.
Δεν είσαι ανάμεσα στους περισσότερους «διάσημους» , αλλά ανάμεσα σε εκείνους που θυμάμαι να στείλω αυτό το μήνυμα
Λίγο καιρό πριν , στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σιάτλ , εννέα αθλητές , όλοι πνευματικά ή σωματικά ιδιαίτεροι , στέκονταν στη γραμμή εκκίνησης για τον αγώνα τον 100 μέτρων.
Το πιστόλι ακούστηκε και ο αγώνας ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι , αλλά όλοι ήθελαν να συμμετέχουν και να νικήσουν.
Έτρεχαν σε τριάδες , ένα αγόρι σκόνταψε και έπεσε , έκανε μερικές τούμπες και άρχισε να κλαίει.
Οι υπόλοιποι οκτώ τον άκουσαν να κλαίει.
Έκοψαν ταχύτητα και κοίταξαν πίσω τους
Σταμάτησαν και γύρισαν πίσω Όλοι τους
Ένα κορίτσι με σύνδρομο Ντάουν έκατσε κάτω δίπλα του , τον αγκάλιασε και τον ρώτησε , «Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα;»
Τότε , όλοι μαζί και οι εννέα περπάτησαν ώμο με ώμο μέχρι τη γραμμή τερματισμού.
Όλο το πλήθος σηκώθηκε και χειροκροτούσε. Και το χειροκρότημα κράτησε για πολύ χρόνο
Οι άνθρωποι που το είδαν ακόμα μιλάνε γιαυτό. Γιατί ;
Επειδή βαθιά μέσα μας, όλοι ξέρουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι περισσότερο από το να νικάμε για τον εαυτό μας.
Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να βοηθάμε άλλους να νικάνε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να επιβραδύνουμε και να αλλάζουμε τον αγώνα μας.
«Ένα κερί δε χάνει τίποτα αν χρησιμοποιηθεί για να ανάψει ένα άλλο.» \"
-ʼγνωστος συγγραφέας
Η ζωή είχα κάνει το λάθος να νομίζω ότι ειναι 100άρι. Τα έδινα όλα και μετα έμενα από ψυχικές δυνάμεις σαν του σπριντερς. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι μαραθώνιος η ζωή. Πότε έχει ευθείες πότε ανηφόρες πότε κατηφόρες. Τα εμπόδια ποτέ δε σταματούν και για κάποιους κάθε εμπόδιο είναι ευκαιρία για άλλους κάθε ευκαιρία είναι εμπόδιο. Εδώ είναι και το πως βλέπει κανείς τη ζωή. Ασιόδοξα ή απαισιόδοξα. Γνώρισα πρόσφατα ένα έτομο καταπληκτικό με κινητικά προβλήματα από τα 25 του και μετά σε τροχαίο. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τόσα χρόνια τη ζωή με έκανε να ντρέπομαι μέσα μου για αυτά τα \"κακά\" που λέω ότι με βρήκαν όταν το άλλο παιδί είναι σε μία θέση που δε θα ήθελα να είμαι και δεν ξέρω αν θα έντεχα να ζήσω έτσι όπως εκείνος. Αλλά πάντα αυτό το χαμόγελο και ο τρόπος που βλέπει τη ζωή με γεμίζει με ενέργεια. Οπότε πάντα λέω υπάρχουν και χειροτερα γιατί αλλιώς αισθάνομαι αχάριστος γιατί πρώτα προσπαθώ να εκτιμώ αυτά που μου έχει δώσει η ζωή και όχι αυτά που με έχει στερήσει.
Ελενα καλωσορισες.Quote:
Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..
Καταλαβαινουμε ολοι νομιζω πως αισθανεσαι ακριβως. Λιγο -πολυ εχουμε περασει η περναμε αυτο το σταδιο της αρνησης. Εγω δυστυχως το περασα πολλες φορες και για μεγαλα χρονικα διαστηματα. Η γνωμη μου ειναι να μην απορριπτεις τοσο κατηγορηματικα τη θεραπευτικη αγωγη και εκεινους που στη χορηγουν. Και αυτο στο λεω εγω που, παρα το οτι απεχθανομαι ακομη και την ασπιρινη, μετα απο 10 χρονια πληρους αρνησης απεναντι στις ουσιες, συμβιβαστηκα με το ατιθασο πνευμα μου και αποφασισα να συνεχισω αυτο που σταματησα : τη σωστη φαρμακευτικη αγωγη.
Ξερω πως τωρα δε ζεις...Ξερω καλα πως ειναι, οπως και ολοι εδω...Και πιστεψε με. το να εγκλωβιστεις μεσα σε χωρους που θεωρεις πως σου προσφερουν ασφαλεια δεν ειναι η λυση. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να δεχτεις τα φαρμακα. Η σωστη και με καθοδηγηση χρηση τους θα σε βοηθησει. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου. Χρειαζεσαι στηριξη. Απλωσε το χερι σου για βοηθεια και στους ανθρωπους που σε αγαπουν, που σε νοιαζονται. Μην αφηνεσαι και, κυριως, μην οπισθοχωρεις.
Εγω αφεθηκα, οπισθοχωρησα πολλες φορες και προεταξα εναν εγωισμο που σημα κατατεθεν του ηταν \"ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΡΜΑΙΟ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΩΝ\".
Το πληρωσα ακριβα. Θα μπορουσα να εχω αποφυγει την υποτροπη μου σε Διπολικη Ι Διαταραχη. Τωρα εχω κι αυτο να παλευω.
Αυτη απλα η αποψη μου. Ειναι δικη σου η αποφαση. Εγω θα ειμαι \"κοντα σου\" σε οτι κι αν αποφασισεις, εστω και απροσωπα, μεσα απο δω...
ΥΓ
Το οτι εγω εμφανισα υποτροπη δε σημαινει σε καμια περιπτωση πως συμβει και σε ολους οσους πασχουν απο διαταραχες πανικου. Για να αποφευχθουν παρεξηγησεις...
Lenaki αφού πρώτα σου ευχηθώ να ξεπεράσεις το ταχύτερο δυνατό αυτό που σε δυσκολεύει θα μου επιτρέψεις να σε συγχαρώ και για την υπευθυνότητά σου που φαίνεται στο μήνυμα που έχεις παραθέσει.
Φιλικά
Alex30
Να εισαι καλα Alex30. Ευχομαι απο καρδιας σε ολους το ιδιο. Ειναι γλυκια η ανακουφιση του να ξερεις πως υπαρχει κι αλλος κοσμος που ΞΕΡΕΙ και ΝΙΩΘΕΙ το ιδιο με σενα. Απο την αλλη θλιβομαι που διαπιστωνω πως 17 χρονια μετα τον πρωτο μου πανικο, αυτος ο κοσμος εχει αυξηθει ραγδαια :(
λενακι σε ευχαριστω παρα πολυ για το ενδιαφερον σου και για την γλυκια ψυχη που ζωγραφιζεται μπροστα μου.μου δινεις κουργιο και δυναμη...8 χρονια τωρα δεν ζω λενακι και δεν θα επιτρεψω αλλο πια στον εαυτο μου να αρνειται να συνεργαστει,μεσα στα λογια σου κρυβομαι πισω απτο δαχτυλο μου και δεν θελω πια να ζω ετσι..τα ονειρα σου ευχες μου,σε ευχαριστω μεσα απτην ψυχη μου...
Ελενα ολα ειναι δυσκολα εως ΠΟΛΥ δυσκολα σ αυτη τη ζωη.Τιποτα ομως δεν ειναι πιο αμετακλειτο απο το θανατο...Ειναι το μονο που δεν παλευεται. Το πιο ΟΡΙΣΤΙΚΟ.
ΟΛΑ τ αλλα ( κι αυτο το λεω συνεχεια για να το βλεπω και να τ ακουω κι εγω ) παλευονται. Με κοπο, δε λεω. Και καταθεση ψυχης. Αλλα εχουμε καλες πιθανοτητες. Και τελικα ειναι κριμα να παραδινομαστε αμαχητι σε κατι τοσο μικρο οσο ειναι ο πανικος (διαρκει μολις μερικα δευτερολεπτα) , ενω απο την αλλη \"σνομπαρουμε\" τη ζωη, αυτο το τοσο μεγαλο δωρο που μας δωθηκε να το κανουμε ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ. Γιατι λοιπον να μην προσπαθησουμε να την κανουμε καλυτερη;;;
Αυτο να σκεφτεσαι οσο μπορεις περισσοτερο.
Η ζωη ειναι αγωνας δρομου. Και νικητης δεν ειναι αυτος που τερματιζει πρωτος και παιρνει το βραβειο. Ο πραγματικος νικητης ειναι εκεινος που παρα το οτι νιωθει τα ποδια του να καινε και να \"κοβονται\" απο την κουραση, συνεχιζει, αγωνιζεται, παλευει για να φτασει στο τελος του δρομου. Δε φανταζεσαι ποσο μεγαλυτερη ειναι η ικανοποιηση του απο το νικητη...Γιατι με μια πνοη λεει Α Ν Τ Ε Ξ Α και Ε Φ Τ Α Σ Α.
Με αγαπη
Λενα
Καλό μεσημέρι σε όλους,Quote:
Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..
Έλενα καλως όρισες και από εμένα. Το προσωπικό μου πρόβλημα, το οποίο κατέληξε σε κατάθλιψη, είχε τη βάση του και την εκκίνησή του στις ..περιβόητες κρίσεις πανικού. Αυτό το αίσθημα του ότι δε με χωράει ο τόπος, ότι πεθαίνω, ότι σβήνω, ότι πνίγομαι και χιλιάδες άλλα ότι...
Προσπαθούσα επί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να ορίσω το πρόβλημα των κρίσεων μου και να καταλήξω στο που αυτές οφείλονται , από που προέρχονται. Προσπαθούσα όταν ένιωθα ότι επέρχεται κρίση πανικού να την \"παρατηρήσω\", να την \"ελέγξω\". Ακόμα και πάνω στην ώρα του πανικού προσπαθούσα να \"δω\" πράγματα και δεδομένα που θα με βοηθούσαν. Αυτό που τελικά επιτεύθχηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο ήταν όχι μόνο να μπορέσω να κατανοήσω που οφείλονται οι κρίσεις πανικού μου αλλά και να απομυθοποιήσω την ίδια την έννοια \"κρίση πανικού\". Πείστηκα, από κάποια στιγμή και πέρα, ότι οι κρίσεις μου προέρχονταν από την μεγαλοποίηση σωματικών συμπτωμάτων που οφείλονταν στην αρνητική μου, εκείνη την περίοδο, ψυχολογία. Ένιωθα πόνο στο κεφάλι και αμέσως σκεφτόμουν ότι θα πάθω εγκεφαλικό ή ότι έχω ...όγκο στο συγκεκριμένο σημείο. Πονούσα στο στήθος και η συνεπαγόμενη και άμεση σκέψη ήταν ότι θα πάθω καρδιακό. Όλα αυτά, φυσικά, δεν ήταν τίποτα άλλο από τον αρχέγονο φόβο που ένιωθα σκεφτόμενος ότι έχω κάτι, το οποιό θα με οδηγήσει στο θάνατο. Ήταν ο φόβος μου για τον ίδιο το θάνατο σε τελική ανάλυση. Να αναφέρω ότι, μέχρι τότε, είχα υποβληθεί σε ..άπειρο αριθμό ιατρικών εξετάσεων, εξαιτίας των προαναφερθέντων φόβων μου. Αφού, λοιπόν, κατέληξα στο που οφείλεται το πρόβλημα των κρίσεων πανικού, το μόνο που έμενε ήταν να \"συμβιβαστώ\" με την έννοια του ...θανάτου. Όχι φυσικά στην ιδέα ότι θα πέθαινα εκείνη την περίοδο, αλλά με την έννοια του θανάτου όπως πραγματικά αυτός υφίσταται. Όλοι κάποτε θα τον συναντήσουμε, το πότε δεν θα το μάθουμε ποτέ... Επομένως, αυτόματα συνεπάγεται το ότι το να τον φοβάμαι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Μπορεί να πεθάνω σήμερα, αύριο, την ώρα που γράφω αυτό το μήνυμα, μπορεί να πεθάνω στα 100 μου. Γιατί θα πρέπει να φοβάμαι λοιπόν? Θέλω όταν έρθει η ώρα μου να έχω ζήσει όσα πιο πολλά μπορώ... Όλα αυτά, ήταν οι σκέψεις μου και η \"φιλοσοφία\" που με ανάγκασαν να αποκτήσω οι κρίσεις πανικού. Όπως διαπιστώνεις, το κέρδος από την άσχημη εκείνη περίοδο με τις κρίσεις είναι ανεκτίμητο, απομυθοποίησα το φόβο μου για το θάνατο, το αίτιο δηλαδή των πανικών μου, έμαθα να ζω πραγματικά. Πάντα σε κάθε τι δύσκολο, αντιστοιχεί και κάτι όμορφο, δυνατό και έντονο. Από οποιαδήποτε άσχημη περίοδο, μπορούμε να κερδίσουμε πάρα πολλά..
Έλενά μου, πίστεψε στον εαυτό σου και φέρσου και λίγο \"εγωιστικά\" απέναντι στις κρίσεις πανικού. \"Όχι ρε γαμώτο, δεν πρόκειται να σε φοβηθώ...\", αυτό έλεγα εγώ όταν ένιωθα ότι έρχεται η κρίση πανικού... Τελικά, \"κατάλαβε\" και η ίδια ότι δεν μπορεί να με νικήσει, \"κατάλαβε\" ότι θα την συντρίψω... Κι έτσι έφυγε, όπως και ήρθε... Εντελώς ξαφνικά..
Ειλικρινά, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το καλύτερο.. Και μην ξεχνάς ότι ό,τι δεν φέρνουν τα χρόνια το φέρνει η στιγμή.. Μην σε απογοητεύει καθόλου το ότι ακόμη σε απασχολούν οι κρίσεις πανικού.. Ίσως έχεις βάλει κι εσύ το χεράκι σου, με το να κάθεσαι και να τις περιμένεις αδρανής... Είπαμε, όταν ξανάρθει, αιφνιδίασε την, κάνε την να δει μια άλλη Έλενα, αποφασισμένη να την πολεμήσει και να τη νικήσει!
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
δημητρη διαβαζοντας σε κλαιω.ζω με αυτο 8 χρονια,το εχω δεχτει και προχωραω,μερικες φορες νιωθω πως θα τρελαθω απτον εσωτερικο διαλογο καθυσηχασμου..οι οικογενεια μου λεει πως καταλαβαινει μα στην ουσια εχει παντελη αγνοια.προσπαθω..και θα προσπαθω,και απο σεπτεμβρη που θα δουλευω και θα βγαζω δικα μου χρηματα θα ξανααρχισω την θεραπεια..δημητρη σε ευχαριστω,οπως και το λενακι μεσα απτην ψυχη μου.επιτελους νιωθω να με καταλαβαινουν.ευχομαι λυτρωση..ελενα
Καλησπέρα Έλενα,Quote:
Originally posted by ελενα
δημητρη διαβαζοντας σε κλαιω.ζω με αυτο 8 χρονια,το εχω δεχτει και προχωραω,μερικες φορες νιωθω πως θα τρελαθω απτον εσωτερικο διαλογο καθυσηχασμου..οι οικογενεια μου λεει πως καταλαβαινει μα στην ουσια εχει παντελη αγνοια.προσπαθω..και θα προσπαθω,και απο σεπτεμβρη που θα δουλευω και θα βγαζω δικα μου χρηματα θα ξανααρχισω την θεραπεια..δημητρη σε ευχαριστω,οπως και το λενακι μεσα απτην ψυχη μου.επιτελους νιωθω να με καταλαβαινουν.ευχομαι λυτρωση..ελενα
σε ευχαριστώ πολύ!
Το ότι θα τρελαθείς είναι μια σκέψη που ταλαιπώρησε και μένα πάρα πολύ, αλλά να γνωρίζεις ότι στην κατάσταση που περνάς η πιθανότητα να τρελαθείς είναι πολύ μικρότερη από κάποιον που δεν βρίσκεται σε μια ανάλογη κατάσταση, ουσιαστικά μηδαμινή. Όσο για το αν σε καταλαβαίνουν οι δικοί σου, από προσωπική εμπειρία μπορώ να σου πω ότι, όχι μόνο οι δικοί μου, αλλά κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει το πρόβλημά μου στην ακριβή του διάσταση... Δεν υπάρχει περίπτωση να σε κατανοήσει πλήρως κάποιος που δεν έχει περάσει ή περνάει από την ίδια ή παρόμοια κατάσταση, σε αυτό είμαι απόλυτος γιατί το έζησα. :-)
Να είμαστε όλοι καλά!
Δημήτρης
Νομιζα οτι ημουν η μονη που ελεγε........Νιωθω τυχερη που το περασα,ζω,νιωθω,αισθανομαι
πραγματικα,αληθινα μετα απ\'ΑΥΤΟ....η διαφορα μας ειναι μονο στο οτι εγω δεν πηρα ποτε φαρμακα....Μπραβο Δημητρη χαρηκα παρα πολυ διαβαζοντας το κειμενο σου...ευχομαι οτι καλυτερο στην ζωη σου.....
Συμφωνώ με όσα γράφει Δημήτρης και δείχνουν ότι πράγματι τον πάλεψες και τον βίωσες. Όσα διάβαζα έλεγα μέσα μου \"έχει περάσει αυτά τα στάδια που περασα και περνάω\" και ένιωσα μια παρηγοριά. Είναι πολύ ωραίο να διαβάζεις κάποια αφήγηση με τον τρόπο που το έκανες. Περιγραφικός και αναλυτικός. Οπότε μπορώ να μιλάω με έναν που σίγουρα έχει κρίσεις πανικού!!! Και εγώ Δημήτρη έτσι σκέφτηκα. Δεν οφελεί να τον αποφύγεις. Όσο πας να τον αποφύγεις τόσο αυξάνεται το άγχος και ο πανικός. Προσωπικά έλεγα \"όπως ήρθε έτσι θα περάσει\". Και περίμενα να περάσει. Όποτε προσπάθησα να τον αποφύγω αγχώθηκα και πανικοβλήθηκα περισσότερο. Θυμάμαι όταν είπα στο γιατρό μου \"και αν λυποθυμίσω;\" μου λεει \"και τι έγινε;\". Ε αυτό το \"και τι έγινε\" με βοήθησε πάρα πολύ. Ας με πιάσει \"και τι έγινε\". Τόσες φορές που με έπιασε δεν έγινε τίποτα από όσα φοβόμουν. Το κόλπο είναι για εμένα να μην τον αποφύγεις. Αν είναι να έρθει ας έρθει. Όπως θα έρθει έτσι και θα φύγει. Κάνεις λίγο πιο πέρα, ασχολείσαι με κάτι για να μη σκέφτεσαι τα συμπτώματα του πανικού και μετά από λίγο περνάει. Και λες \"μα καλά αφού δεν έπαθα τίποτα τι καθόμουν και φοβόμουν!!!\". Όμως το δικό μου το πρόβλημα ήταν ότι απεύφευγα τα μέρη που μου προκαλούσαν πανικό. Ή οταν με έπιανε σε ένα μέρος σαν κυνηγημένος έτρεχα για να φύγω. Αυτό το πάλαιψα ξεπερνώντας τον πανικό εκεί που με έπιανε. Έτσι είδα ότι δεν έπαθα τίποτα από οσα φοβόμουν ότι θα πάθω. Και εγώ φοβήθηκα μην τρελαθώ. Διάβασα όμως στο ιντερνετ σε σελιδα σχετική ότι απεναντίας δεν τρελένεσαι. Οπότε πλέον αυτό το \"και τι έγινε;\" μου έχει γίνει τρόπος αντιμετώπισης σε αρκετές πλέον καταστάσεις που μου προκαλούν άγχος. Να είσαι καλα Δημήτρη τόσο για τις αναλυτικές και ωραίες περιγραφές και επισημάνσεις που κάνεις και δείχνουν έναν άνθρωπο που ξέρει τι πέρασε και πως το ξεπέρασε και που έκανες ένα τόσο ωραίο θέμα για όλους όσους έχουν κρίση πανικού.
Φιλικά
Alex30
Quote:
Όσο για το αν σε καταλαβαίνουν οι δικοί σου, από προσωπική εμπειρία μπορώ να σου πω ότι, όχι μόνο οι δικοί μου, αλλά κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει το πρόβλημά μου στην ακριβή του διάσταση... Δεν υπάρχει περίπτωση να σε κατανοήσει πλήρως κάποιος που δεν έχει περάσει ή περνάει από την ίδια ή παρόμοια κατάσταση, σε αυτό είμαι απόλυτος γιατί το έζησα. :-)
Να είμαστε όλοι καλά!
Δημήτρης
Πόσο δίκιο έχεις Δημήτρη!
ΚΑΝΕΙΣ δεν καταλαβαίνει τι περνάμε αν δεν έχει περάσει από τον ίδιο εφιάλτη!
Έχω μπει στη διαδικασία να περιγράψω ή να προσπαθήσω να εξηγήσω πώς είναι μια κρίση πανικού. Το μόνο που έχω καταφέρει είναι να την ξαναβιώννω εγώ από την αρχή! Και απέναντί μου έχω ανθρώπους με ζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπό τους. Είναι πράγματι μάταιο. Και φυσικά επειδή δεν αντιλαμβάνονται τη δυσκολία της κατάστασης, αμφισβητούν και τον αγώνα που καταβάλουμε να καταπολεμήσουμε μια κριση...Πολλές κρίσεις...Όλη την κατάσταση...
Τώρα πια βέβαια έχω πάψει να \"εξηγώ\" γιατί με κουράζει και με εκνευρίζει το, σχεδόν μόνιμα ίδιο, αποτέλεσμα. \"Σιγά μωρέ πώς κάνεις έτσι; Κι εγώ πέρασα κάτι ανάλογο όταν μπήκα στο μετρό...όταν πήγα στο μανάβη..\" κλπ κλπ...
Και λέω μέσα μου..καλά, άστο. Μάταιος κόπος.
Αρκεί να καταλαβαίνουμε εμείς οι ίδιοι τη σημασία της προσπάθειας και να μην τη σταματάμε ούτε δευτερόλεπτο.
Αλέξη μου ανατρίχιασα...Είναι σα να βλέπω δικό μου κείμενο. ΑΚΡΙΒΩΣ. Και έχεις απόλυτο δίκιο. ΔΕΝ πρέπει ούτε να προσπαθούμε να κοντρολάρουμε την κρίση πανικού, ούτε να προσπαθήσουμε να την εξηγήσουμε. Είναι ακριβώς αυτό που είπες \"Ε και; Τί θα πάθω; Έπαθα κάτι στον προηγούμενο πανικό; ΟΧΙ. ʼστον, θα περάσει.\" Όλα περνάνε.Quote:
Originally posted by alex30
Συμφωνώ με όσα γράφει Δημήτρης και δείχνουν ότι πράγματι τον πάλεψες και τον βίωσες. Όσα διάβαζα έλεγα μέσα μου \"έχει περάσει αυτά τα στάδια που περασα και περνάω\" και ένιωσα μια παρηγοριά. Είναι πολύ ωραίο να διαβάζεις κάποια αφήγηση με τον τρόπο που το έκανες. Περιγραφικός και αναλυτικός. Οπότε μπορώ να μιλάω με έναν που σίγουρα έχει κρίσεις πανικού!!! Και εγώ Δημήτρη έτσι σκέφτηκα. Δεν οφελεί να τον αποφύγεις. Όσο πας να τον αποφύγεις τόσο αυξάνεται το άγχος και ο πανικός. Προσωπικά έλεγα \"όπως ήρθε έτσι θα περάσει\". Και περίμενα να περάσει. Όποτε προσπάθησα να τον αποφύγω αγχώθηκα και πανικοβλήθηκα περισσότερο. Θυμάμαι όταν είπα στο γιατρό μου \"και αν λυποθυμίσω;\" μου λεει \"και τι έγινε;\". Ε αυτό το \"και τι έγινε\" με βοήθησε πάρα πολύ. Ας με πιάσει \"και τι έγινε\". Τόσες φορές που με έπιασε δεν έγινε τίποτα από όσα φοβόμουν. Το κόλπο είναι για εμένα να μην τον αποφύγεις. Αν είναι να έρθει ας έρθει. Όπως θα έρθει έτσι και θα φύγει. Κάνεις λίγο πιο πέρα, ασχολείσαι με κάτι για να μη σκέφτεσαι τα συμπτώματα του πανικού και μετά από λίγο περνάει. Και λες \"μα καλά αφού δεν έπαθα τίποτα τι καθόμουν και φοβόμουν!!!\". Όμως το δικό μου το πρόβλημα ήταν ότι απεύφευγα τα μέρη που μου προκαλούσαν πανικό. Ή οταν με έπιανε σε ένα μέρος σαν κυνηγημένος έτρεχα για να φύγω. Αυτό το πάλαιψα ξεπερνώντας τον πανικό εκεί που με έπιανε. Έτσι είδα ότι δεν έπαθα τίποτα από οσα φοβόμουν ότι θα πάθω. Και εγώ φοβήθηκα μην τρελαθώ. Διάβασα όμως στο ιντερνετ σε σελιδα σχετική ότι απεναντίας δεν τρελένεσαι. Οπότε πλέον αυτό το \"και τι έγινε;\" μου έχει γίνει τρόπος αντιμετώπισης σε αρκετές πλέον καταστάσεις που μου προκαλούν άγχος. Να είσαι καλα Δημήτρη τόσο για τις αναλυτικές και ωραίες περιγραφές και επισημάνσεις που κάνεις και δείχνουν έναν άνθρωπο που ξέρει τι πέρασε και πως το ξεπέρασε και που έκανες ένα τόσο ωραίο θέμα για όλους όσους έχουν κρίση πανικού.
Φιλικά
Alex30
Υπομονή θέλει. Υπομονή, επιμονή και πείσμα.
Να είστε καλά :)