Συναισθηματική αιμομιξία

ρέιν, καλημέρα κι από μένα!
να πω πως ανατρίχιασα με αυτά που διάβασα είναι το λιγότερο που μπορώ να πω.
μπράβο σου που κατάφερες να επιζήσεις!

σνηθίζω να ψάχνω γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να έχει τέτοια συμπεριφορά, όπως η μάνα σου.
δν ξέρω όμως πού να την αποδώσω.

βέβαια εδώ το θέμα μας είναι ο αδερφός σου.

τελικά οι άνθρωποι που είναι κακοποιημένοι είναι οι πιο ευαίσθητοι.

για τον αδερφό σου θα ήθελα να πω πως ίσως όταν βρίσκεται κανείς μέσα σε ένα πρόβλημα δυσκολεύται αφάνταστα να δει πως είναι απαραίτητο να βγει από αυτό κ
πως υπάρχει κάπου μια λύση.
το γνωρίζω από προσωπική εμπειρία.
εμένα με βοήθησε ο σύντροφος μου.
τον αδερφό συ τον βοηθάει η σύντροφός του.
κάνε ό,τι μπορείς γι΄αυτό.
αλλά μν ξεχνάς η ρέιν πάνω από όλα.
αυτήν πρέπει να φροντίζεις ΠΑΝΤΑ

Έχεις δίκιο. Και πρέπει επίσης να προσέχω για τα θέματα της συνεξάρτησης, να μην μπλέκομαι παραπάνω απ' ό,τι είναι η θέση και ο ρόλος μου να κάνω. Είναι και τέτοιου είδους προβληματισμοί στη μέση. Όλα τα μέλη τέτοιων δυσλειτουργικών οικογενειών έχουν αναλάβει ρόλους, ρόλους που τους δόθηκαν ενώ ήταν ακόμη παιδιά και μάθαιναν τον κόσμο και τα ίδια μέσα στον κόσμο αυτό. Δεν πρέπει να το ξεχνάω αν θέλω να το πάω σωστά. Εγώ που ήμουν η αναπληρωματική μητέρα έχω μάθει έναν ρόλο ενήλικα από τα παιδικά μου χρόνια. Ο αδερφός μου ο συγκεκριμένος ήταν το αιώνιο μωρό της μαμάς και έτσι λειτουργεί ακόμη. Δεν ήμασταν παρά μαριονέτες που τους κινούσαν τα νήματα οι γονείς σε έναν χορό που οι κανόνες τους φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούνται οι ανίκανοι για το ρόλο τους γονείς.Τι μπράβο άρκτε, ήμουν απλούστατα τυχερή που έζησα, τίποτε άλλο. Θέμα τύχης ήταν.

Τέτοια οικογενειακά συστήματα θέλουν μελέτη για να φανούν όλες τους οι πλευρές, οι συμπεριφορές του καθενός μέλους και τα μοτίβα τους, λολ, έζησα σε μία οικογένεια που γι αυτήν γράφονται άρθρα. Δεν είμαι η μόνη, είμαστε αρκετοί που περνάγαμε και περνάμε τέτοια καθημερινά δράματα. Ο αδερφός μου αυτός με κυνηγάει συνέχεια με τη ρήση τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, παρμένη από την πίστη του. Του απαντάω αν εσύ αισθάνεσαι καλά με το να τιμάς τους κακοποιητές σου κάντο. Εγώ δεν τους τιμάω γιατί δε με τίμησαν. Κάποτε θα καταλάβει σε τι τον εξυπηρετεί αυτή η ρήση και γιατί προσπαθεί τόσο να μου τη μεταδώσει και να με κρατήσει μέσα στο σύστημα χρησιμοποιώντας το δισκοπότηρο των ενοχών. Μέχρι τότε έχουμε όλοι μας μεγάλο δρόμο...Έμαθε να τιμά όσους τον πλήγωναν και τον πληγώνουν μεθοδικά και στοχευμένα, εμ πώς να ελευθερωθεί και να δει την πραγματικότητα στο τρομερό της μεγαλείο της ωμής αλήθειας. Λέει ψέματα και μένει συνεξαρτώμενος, γιατί ακόμη θέλει να ζει την ψευδαίσθηση της γονεικής αγάπης και γιατί φοβάται. Να χέσω τέτοιες αγάπες και να μου λείπονται! Η σύντροφός του λέει πως τις περισσότερες ώρες που είναι σπίτι απλά δεν είναι εκεί, τον αισθάνεται αλλού, "στον κόσμο του", έτσι το περιγράφει. Πολλές φορές σκέφτεται μήπως γυμνάζεται τόσο σκληρά για να έχει τη δικαιολογία πως δεν μπορεί να συμμετέχει (εγώ κάνω και έναν άλλο συνειρμό αλλά δεν της το είπα, για να μην είναι "ικανός και ξεκούραστος" να πλαγιάζει μαζί της, κι έτσι να μένει η σχέση τους στο φιλικό και συνεταιρικό στο μεγάλωμα των παιδιών). Πολύ σκληρό και γι αυτήν το λούκι του άντρας-εξαντλημένος-όχι ορεξάτος για σεξ-αλλά μόνο για τιβί και μετά νάνι). Εύχομαι να έχει κι αυτή εφόδια να ανταπεξέρχεται μέσα σε τόσα που φορέθηκαν καπέλο. Αλλά αυτή δεν είναι δική μου δουλειά, και σ' εκείνην όσο με παίρνει μπορώ να στέκομαι και ελπίζω να βρει τον τρόπο να γίνουν πάλι άντρας και γυναίκα κι όχι μόνο γονείς με υποχρεώσεις. wtf...ένα κάρο θέματα.

Εκτός από τα βιβλία της Αlice Miller που απ' ό,τι με πληροφόρησε ένα μέλος και το ευχαριστώ και έψαξα και συνειδητοποίησα πως είναι κορυφαία στον τομέα της κακοποίησης και της γνώσης ανάλογων οικογενειακών συστημάτων, θα πάρω άλλο ένα και το προτείνω γιατί διάβασα αποσπάσματα στο google books και έπαθα πλάκα! Έχει τίτλο "Adult Children:the secrets of dysfunctional families" των John C.Friel και Linda D.Friel. Έχω διάβασμα να ρίξω, και δουλειά να κάνω κι εγώ αν θέλω να είμαι στο ελάχιστο ενημερωμένη. Και θα πάω και στον δικό μου ψυχολόγο να πάρω κατεύθυνση.

καλημερα ρειν,

ηρθα κ εγω πιο πολυ για να σου αφησω διαδικτυακες αγκαλιες, ευχες οτι ολα θα πανε καλα κ μερικα smileys!

:):):D:D (μονο 4 smileys επιτρεπει αυτο το προγραμμα!)

δεν εχω κατι να προσθεσω, διαβασα αρκετα ποστ κ καλυφθηκα απο τους προλαλησαντες.

συμφωνω 100% με σοφια, αρκτο κ σοφτ, οπως επισης κ με την παρατηρηση της φωτεινης "οσο θελεις, μπορεις κ αντεχεις"

αυτο θα σου το λεει καθε φορα στο "εδω κ τωρα" ο εσωτερικος σου συναισθηματικος θερμοστατης, aka συναισθηματο-στατης, ειναι νεο gadgetaki που μολις κυκλοφορησε στην αγορα!

ΛΟΛ. 'Οπως πάντα με το χιούμορ σου Lou με έκανες να νιώσω όμορφα. Και μου χρειάζεται κι αυτό τόσο. Thanks ρε, για τη συμμετοχή, τα smileys και τις αγκαλίτσες. Sending some of those back to you!:)

κι απο μενα πολλεσ πολλεσ...το σηστημα μου εσβησε ενα κατεβατο που εγραψα.. θα πω μονο πωσ παντα μασ συγκινεισ και μασ συγκλοιζεισ .. πωσ σε θαυμαζουμε και σε αγαπαμε πολυ...πολυ

Εισαι παουερ... και ολα πλεον εμεσ τα καθοριζουμε και μονο ευτυχιεσ θα αφησουμε σε αυτη την γη...

το οτι ο μπαμπασ σου ηταν και δεξιοσ... ε μα. ολη η γκαντεμια του συμπαντοσ πια εκατσε πανω σου.εεελεοσ..βρε συμπαν..

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Έχεις δίκιο. Και πρέπει επίσης να προσέχω για τα θέματα της συνεξάρτησης, να μην μπλέκομαι παραπάνω απ' ό,τι είναι η θέση και ο ρόλος μου να κάνω. Είναι και τέτοιου είδους προβληματισμοί στη μέση. Όλα τα μέλη τέτοιων δυσλειτουργικών οικογενειών έχουν αναλάβει ρόλους, ρόλους που τους δόθηκαν ενώ ήταν ακόμη παιδιά και μάθαιναν τον κόσμο και τα ίδια μέσα στον κόσμο αυτό. Δεν πρέπει να το ξεχνάω αν θέλω να το πάω σωστά. Εγώ που ήμουν η αναπληρωματική μητέρα έχω μάθει έναν ρόλο ενήλικα από τα παιδικά μου χρόνια. Ο αδερφός μου ο συγκεκριμένος ήταν το αιώνιο μωρό της μαμάς και έτσι λειτουργεί ακόμη. Δεν ήμασταν παρά μαριονέτες που τους κινούσαν τα νήματα οι γονείς σε έναν χορό που οι κανόνες τους φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούνται οι ανίκανοι για το ρόλο τους γονείς.Τι μπράβο άρκτε, ήμουν απλούστατα τυχερή που έζησα, τίποτε άλλο. Θέμα τύχης ήταν.

Τέτοια οικογενειακά συστήματα θέλουν μελέτη για να φανούν όλες τους οι πλευρές, οι συμπεριφορές του καθενός μέλους και τα μοτίβα τους, λολ, έζησα σε μία οικογένεια που γι αυτήν γράφονται άρθρα. Δεν είμαι η μόνη, είμαστε αρκετοί που περνάγαμε και περνάμε τέτοια καθημερινά δράματα. Ο αδερφός μου αυτός με κυνηγάει συνέχεια με τη ρήση τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, παρμένη από την πίστη του. Του απαντάω αν εσύ αισθάνεσαι καλά με το να τιμάς τους κακοποιητές σου κάντο. Εγώ δεν τους τιμάω γιατί δε με τίμησαν. Κάποτε θα καταλάβει σε τι τον εξυπηρετεί αυτή η ρήση και γιατί προσπαθεί τόσο να μου τη μεταδώσει και να με κρατήσει μέσα στο σύστημα χρησιμοποιώντας το δισκοπότηρο των ενοχών. Μέχρι τότε έχουμε όλοι μας μεγάλο δρόμο...Έμαθε να τιμά όσους τον πλήγωναν και τον πληγώνουν μεθοδικά και στοχευμένα, εμ πώς να ελευθερωθεί και να δει την πραγματικότητα στο τρομερό της μεγαλείο της ωμής αλήθειας. Λέει ψέματα και μένει συνεξαρτώμενος, γιατί ακόμη θέλει να ζει την ψευδαίσθηση της γονεικής αγάπης και γιατί φοβάται. Να χέσω τέτοιες αγάπες και να μου λείπονται! Η σύντροφός του λέει πως τις περισσότερες ώρες που είναι σπίτι απλά δεν είναι εκεί, τον αισθάνεται αλλού, "στον κόσμο του", έτσι το περιγράφει. Πολλές φορές σκέφτεται μήπως γυμνάζεται τόσο σκληρά για να έχει τη δικαιολογία πως δεν μπορεί να συμμετέχει (εγώ κάνω και έναν άλλο συνειρμό αλλά δεν της το είπα, για να μην είναι "ικανός και ξεκούραστος" να πλαγιάζει μαζί της, κι έτσι να μένει η σχέση τους στο φιλικό και συνεταιρικό στο μεγάλωμα των παιδιών). Πολύ σκληρό και γι αυτήν το λούκι του άντρας-εξαντλημένος-όχι ορεξάτος για σεξ-αλλά μόνο για τιβί και μετά νάνι). Εύχομαι να έχει κι αυτή εφόδια να ανταπεξέρχεται μέσα σε τόσα που φορέθηκαν καπέλο. Αλλά αυτή δεν είναι δική μου δουλειά, και σ' εκείνην όσο με παίρνει μπορώ να στέκομαι και ελπίζω να βρει τον τρόπο να γίνουν πάλι άντρας και γυναίκα κι όχι μόνο γονείς με υποχρεώσεις. wtf...ένα κάρο θέματα.

Εκτός από τα βιβλία της Αlice Miller που απ' ό,τι με πληροφόρησε ένα μέλος και το ευχαριστώ και έψαξα και συνειδητοποίησα πως είναι κορυφαία στον τομέα της κακοποίησης και της γνώσης ανάλογων οικογενειακών συστημάτων, θα πάρω άλλο ένα και το προτείνω γιατί διάβασα αποσπάσματα στο google books και έπαθα πλάκα! Έχει τίτλο "Adult Children:the secrets of dysfunctional families" των John C.Friel και Linda D.Friel. Έχω διάβασμα να ρίξω, και δουλειά να κάνω κι εγώ αν θέλω να είμαι στο ελάχιστο ενημερωμένη. Και θα πάω και στον δικό μου ψυχολόγο να πάρω κατεύθυνση.

---

όταν σου είπα το μπράβο που το εννοώ, ήθελα να πω πως κατάφερες να μν κάνεις απόπειρα αυτοκτονίας.

όσο για τον αδερφό σου με το τίμα...κ τέτοια , ε μόνο ο θεός συγχωρεί τα πάντα, όχι οι άνθρωποι.
τέλος ο αδερφός σου μπορεί να επευθυνθεί κ αυτός σε ειδικό.
δν είσαι εσύ σε θέση να το κάνεις.

αν δν σε φέρνω σε δύσκολη θέση πες μας για τα παιδικά χρόνια της μητέρας σου.

ΚΑΛΗΜΕΕΕΡΑΑΑΑΑ!!!!!!!!:)

Μου άρεσαν τα σημερινά σου μηνύματα πολύ γιατί παρόλη την εξιστόρηση άσχημων γεγονότων περιέχουν πολύ δύναμη, ηρεμία και αισιοδοξία για το μέλλον.

Ναι ρέιν μου, το πιστεύω πολύ αυτό η γνώση είναι δύναμη και εφόδιο αναντικατάστατο.
Τουλάχιστον εμένα με βοήθησε παραπάνω από όσο φανταζόμουν στη φάση που πέρασα.

Την Alice Miller τη λατρεύω και ειδικά ''οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας''. Διαβάζοντάς το ανασύρθηκαν ως και μνήμες ξεχασμένες. Ήταν βιβλίο σταθμός για μένα και αφορμή να ξεκινήσω ξανά θεραπεία.

Χαίρομαι που σε διάβασα σήμερα έτσι, κατασταλαγμένη πως θα κινηθείς σε γενικό επίπεδο(γιατί τα επιμέρους είναι πολλά όπως πχ αυτό που ανέφερες την περίπτωση ταύτισης και παραπάνω επέμβασης από όσο χρειάζεται) :) Ήμουν σίγουρη πως θα έβρισκες τον τρόπο να ανταπεξέλθεις και σ'αυτή τη δυσκολία.

Και θα κλείσω με αυτό που μου άρεσε πολύ
Καλημέρα!Σήμερα είναι μια νέα μέρα! :)

Καλημερα βροχη και αερα.
Δυο λογια μονο η δυο αραδες.Αισθαναθηκα οτι συναντηθηκα μαζι σου στην αρχη του ποστ σου και παρολο οτι οι στιγμες εκεινες ηταν πολυ δυνατες και με ταρακουνησαν συθεμελα θελω να σε ευχαριστησω για το θεμα που ηταν αφορμη για μενα να ερθω σ επαφη ξανα με βιωματα που προσπαθω να αποφυγω!!!!!Τελος θελω να σου αφιερωσω αυτο με πολυ αγαπη και σεβασμο.
Η προσευχή της γαλήνης

Θεέ μου, χάρισέ μου
τη γαλήνη
να δέχομαι τα πράγματα
που δεν μπορώ να αλλάξω,
το κουράγιο να αλλάζω
αυτά που μπορώ
και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά.

Φίλη μου Ηρώ, όταν άνοιξες το θέμα , το διάβασα με καθυστέρηση κι όσα ήθελα να σου πω, σου τα είπαν όλοι όσοι συμμετείχαν ο ένας μετά τον άλλον, με συμβουλές, λόγια αλληλεγγύης, στήριξης, αγάπης, κι είδα τώρα που ξεδίπλωσα όλο το νήμα, πως σήμερα ξέρεις ποιον δρόμο θ' ακολουθήσεις . Να πω την αλήθεια, διαβάζοντας τα κείμενα σου πέρα από την αυτονόητη οργή που μπορεί να αποτυπώσει κάποιος σε μερικές αράδες, κατάλαβα πως το ψυχολογικό φορτίο που κουβαλάς, είναι πολύ μεγαλύτερο για να μπορέσει να εκτονωθεί μ' ένα ξέσπασμα...
Δεν σε φοβάμαι όμως....
Ξέρω πως διαθέτεις τεράστια ψυχικά αποθέματα και στο τέλος, αυτό που θα κάνεις θα είναι και το σωστό.

Η παρέμβαση μου, πέρα από την δεδομένη συμπαράσταση μου σ' ένα πρόβλημα σου που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, συνίσταται βασικά στο να επισημάνει πως το thread αυτό, επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, πως σ' αυτή τη μικρή γωνιά του διαδικτύου, δεν ευδοκιμούν μόνο εντάσεις και μικρότητες, αλλά και αγάπη, συμπόνοια, στήριξη ....

Α...
Διάβασα και κείμενα πραγματικά διαμάντια που μιλούσαν κατευθείαν στην ψυχή...

Μπράβο παιδιά, σε όλους σας....

Ειναι τοσο δυσκολο να γραψεις κατι , οταν προκειται για σχεσεις ζωης οπως μανα - γιου. Ειναι τοσο πολυπλοκο ζητημα. Πρεπει να στηριξεις τον αδερφο σου με ουσιαστικους τροπους , αλλα μην παρεμβαινοντας ουσιαστικα στην ζωη του.
Πρεπει να αντιμετωπισει , να μαθει να αντιμετωπιζει μονος τα προβληματα του , αυτος και η οικογενεια του. Αυτο θα ηταν το καλυτερο για σενα και για αυτον. Πρεπει να μη μενουμε στο παρελθον. Εαν πεφτει η διαθεση και σκεφτεσαι το
παρελθον , ειδικα ενα παρελθον που εμπεριεχει τοσο πονο , οσο ειναι το οικογενειακο σας παρελθον , τα πραγματα γινονται πολυ μαυρα. Ο δρομος ομως ειναι μπροστα στην καθημερινοτητα , καθε μερα αγωνας και την επομενη που θα ερθει.
Τωρα εχετε ξεφυγει απο τα περισσοτερα αν και σας τυρανανε ακομα. Το οτι του φερνει κρεμουλες ακομα και επηρεαζει τη ζωη του αδερφου σου σιγουρα δεν ειναι καλο και δεν ξερω πως θα μπορουσε να το διαχειριστει ο αδερφος σου.
Μακαρι να εκνευριζοταν και να ξεκολλαγε απο αυτη τη σχεση , αν και δεν βλεπω οτι η μανα θα παρατησει ευκολα τα οπλα γιατι ισως πλεον να μην εχει και αλλο σκοπο στην ζωη της μιας και περασαν τα χρονια , αυτο εμαθε να κανει και δεν αλλαζει.

Αυτος που εχει το καρπουζι και το μαχαιρι ειναι ο αδερφος σου , αυτος πρεπει να αντεπεξελθει. Πρεπει να το διαχειριστει. Ολοι θελουμε στηριξη στα δυσκολα , αλλα ουσιαστικα μια γονιμη και ριζικη λυση ,περαν απο το χαδι που παιρνουμε οταν ειμαστε χαλια
και μας κραταει ,
ειναι να διαχειριστουμε τα προβληματα μας.

sabb, ευχαριστώ και σένα για τη συμμετοχή σου. Αυτή η επιβεβαίωση, το πως πάντα μέσα στη ζωή θα υπάρχουν και οι κινήσεις μεγαλοθυμίας εκτός από την ανθρώπινη τάση για επικράτηση του ισχυρότερου είναι που κρατάει πολλούς από εμάς ζωντανούς. Γιατί έρχεται σαν ένα αντιστάθμισμα στο άδικο και δίχως λογική ταξίδι στον πόνο. Να κρατάμε την ελπίδα ζωντανή για εμάς και τους συνανθρώπους μας.
Keep, με την ήσυχη ισορροπιστική δύναμή σου με εντυπωσιάζεις πάντα με τις θέσεις σου. Ευχαριστώ φιλαράκι ( ελπίζω να μου κάνεις την τιμή να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη για σένα).

Άρκτε, θα απαντήσω στο ερώτημά σου, νομίζω πως τα ίδια τα παιδικά χρόνια της μητέρας μου είχαν να κάνουν με το πώς διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας της, όμως παίζει ρόλο και η διαταραχή της που έμεινε δίχως να προσεχτεί και να κρατηθεί ελεγχόμενη, όπως και το ότι ποτέ δεν απέκτησε την παιδεία που χρειάζεται ένας γονέας για να ασκήσει στα παιδιά του θετική επιρροή. Προέρχεται από μία επίσης κακοποιητική οικογένεια, με ακριβώς ίδιο μοντέλο ανισορροπίας ανάμεσα στο ζευγάρι. Μητέρα κακοποιητική, που χρησιμοποιούσε τα παιδιά της αναθέτοντάς τους ρόλους προς εξυπηρέτηση αναγκών, πουριτανισμός και άκαμπτη συντηρητικότητα, θρησκοληψία, ειδικά τα κορίτσια άρα και η μητέρα μου έπρεπε να μην ξεφεύγουν καθόλου από τα πλαίσια του καθωσπρεπισμού, πατέρας παθητικός και αποσυρμένος που προσέφερε πολύ λίγα στο μεγάλωμα των παιδιών πέρα από κηρύγματα για την αμαρτία, σκληρή δουλειά με ελάχιστες ευκαιρίες για ελευθερία έκφρασης και ψυχαγωγία, καθώς για την εποχή και τις συνθήκες της οικογένειας θεωρούνταν σπατάλη χρόνου, κλειστότατη μικρή κοινωνία με συνεχή έλεγχο (επαρχία), ανέχεια. Η μητέρα μου και μία της αδερφή είναι όμοιες εντελώς στο χαρακτήρα, εξίσου κακοποιητικές. Οι άντρες της οικογένειας ( αδέρφια ) κινούνταν στο φάσμα άκρως κακοποιητικός ο ένας με αλκοολισμό από την εφηβεία του, έως την υιοθέτηση του πατρικού προτύπου με ρόλο παθητικό και ελάχιστες πρωτοβουλίες στο άλλο άκρο. Ο ένας να σκεφτείς από τ' αδέρφια της κούρεψε την κόρη του γουλί επειδή "σεργιάνιζε" λέει με αγόρι και την είδανε. Στην οικογένειά τους κάθε προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης των παιδιών αντιμετωπιζόταν από την ίδια τους τη μητέρα με ξύλο και φανατικό κράτημα στους οικογενειακούς άγραφους κανόνες.

Τώρα που γράφω τα παραπάνω σκέφτομαι πως η μητέρα μου ήταν πράγματι μία ξεπατικωσούρα της δικής της μητέρας. Ο πατέρας μου θεωρώ πως επιλέχτηκε από την ίδια ως το ιδανικό της ταίρι, από την άποψη της παθητικότητάς του και της τάσης του για συνεξάρτηση. Και γι αυτό τ' αδέρφια μου ακολουθώντας το δικό τους πατρικό πρότυπο έγιναν σύντροφοι μη συμμετοχικοί και παθητικοί, από φόβο στη δύναμη του θηλυκού, ενώ παρουσιάζουν δείγματα μη αποδοχής του ανδρισμού τους και άπειρα θέματα στη σεξουαλική τους έκφραση και ρόλο στο όλο σύστημα διατήρησης του στάτους κβο. Πχ όταν εγώ χώρισα από τον προηγούμενό μου σύντροφο υιοθέτησαν δίχως αμφισβήτηση τα γονεικά διατάγματα πως η Ρέιν ήταν "ανήθικη, άμυαλη και δίχως να σκέφτεται τις συνέπειες στα παιδιά της", που μετά από ένα διάστημα και συζητήσεις μας (όπου κράτησα μία στάση στις ωοθήκες μου, για το τι νομίζετε εσείς και οι γονείς μου), άλλαξαν τροπάριο δίχως όμως να κοντραριστούν ουσιαστικά ποτέ με τους γονείς στο να υπερασπίσουν το δικαίωμά μου να μην κρατήσω για τους κοινωνικούς τύπους μία σχέση που πια δε μου έλεγε το παραμικρό.

Δεν ξέρω αν αυτά θα βοηθήσουν κάποιον να βγάλει συμπεράσματα, πάντως εμένα με βοηθάνε τέτοιου είδους αναλύσεις πάρα πολύ! Έχω και μία τάση να αναλύω σχέσεις,λολ, ίσως γιατί έχω την ανάγκη να βρίσκω απαντήσεις στα αναπάντητα γενικά.

Quote:

---

Originally Posted by Adzik

το οτι ο μπαμπασ σου ηταν και δεξιοσ... ε μα. ολη η γκαντεμια του συμπαντοσ πια εκατσε πανω σου.εεελεοσ..βρε συμπαν..

---

λολ. Και τ' αδέρφια μου το ίδιο. Έλεος αλλά έχει εξήγηση. Δεν ξέφυγαν ποτέ από την ανάγκη ταύτισης σε διάφορα επίπεδα (άρα και ιδεολογικής) με τους γονείς τους.

Ηρώ, προφανώς πρόκειται για μια "νοσηρή υπερπροστατευτικότητα" και όχι για συναισθηματική αιμομιξία. Οι κρεμούλες είναι μάλλον το κερασάκι στην τούρτα, το οποίο μπορεί εύκολα να διακοπεί όχι όμως η σχέση εξάρτησης που διέπει την σχέση μάνας - γιού. Και αυτό προφανώς "βολεύει" και τους δύο. Από αυτά που αναφέρεις η σύντροφος του αδελφού σου είναι μια "άλλη μαμά" αν κατάλαβα καλά και όχι η γυναίκα- ερωμένη. Συνεπώς ο αδελφός σου θα χρειαστεί πολύ πολλή δουλειά προκειμένου να ανοίξει τα δικά του φτερά. Καλή δύναμη σε όλους σας.

Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου. Σου αντεύχομαι το ίδιο! Θα σκεφτώ αυτό που έγραψες. Εξάλλου όπως και να το ονομάσουμε η ζημιά που έγινε και γίνεται στον αδερφό μου (που όπως σωστά επεσήμανες είναι και γι αυτόν κάπου "βολική") είναι δεδομένη.

Quote:

---

Ευχαριστώ φιλαράκι

---

Η τιμη ολη δικη μου rain...το μισο να εισαι απο οτι υποδηλωνουν τα γραπτα σου και παλι πολυ ειναι , ξεχειλιζει:)

r&w
καλημέρα κι απο μένα!
διαβάζοντάς μου αποκαλύφθηκε μια υπέροχη σύνθεση στο θέμα σου,΄σαν πίνακας ζωγραφικής μικτής τεχνικής ισορροπημένο ,γεμάτο ,καθαρό ,ευανάγνωστο δεν υπάρχει καμιά μουτζούρα με μόνο δεδομένο να κυριαρχεί ανώδυνα η συνύπαρξη!
το κάθε υλικο αυτόνομο και λαμπερό συμμετέχει στο έργο δίνοντας τα καλύτερα!
θα θελα να πω πολλά ,αλλά θα το αποφύγω για να μη κάνω επαναλήψεις
ή ίσως και να επανέλθω με περισσότερο χρόνο στη διαθεσή μου.
θα θελα όμως να τονίσω κάτι που είναι στην εμπειρία μου και όχι φιλολογίες
μέσα απο την δικιά μου οικογένεια και των προγόνων μου ,η στροφή της οπτικής μου σαυτό με βοήθησε ίσως σου φανει χρήσιμο και σένα
τα διαγενεακά πρότυπα που εμφανίζονται σε μορφή αλυσίδας στις οικογένειες επιρεάζουν σε μεγάλη διάρκεια χρόνου και πολλά άτομα.
αν ένα αρνητικό πρότυπο δεν έχει βρει την διευθέτησή του ,μεταφέρεται στην επόμενη γενιά,
και έχει και την τάση να αυξάνεται, με σκοπό να επιλυθεί όταν φτάσει στα άκρα .
σαυτό το σημείο εμφανίζεται κάποιος
(τολμώ να πω εγώ στη δικιά μου οικογένεια, εσύ μάλλον στην δικιά σου ,ο άνεμος μάλλον στη δικιά του και ου το κάθε εξής και για τους υπόλοιπους)
εμφανίζεται λοιπόν κάποιος με σθένος ,ο δυνατότερος , και άφού το ζήσει, υπομένει, κατανοήσει κλπ κλπ
φροντίζει να έξυγειάνει και να δώσει λύση στην δυσλειτουργεία ,
με το σπάσιμο αυτό της αλυσίδας αρχίζουν να δημιουργούνται και να χτίζονται καινούργιες οικογένειες με υγιείς βάσεις απο την αρχή.
η άποψη αυτή είναι της συστημικής σχολής, ΄βλέποντας αυτη την διαδικασία με βοήθησε να στερεώσω τα βηματά μου και να περιορίσω τα αρνητικά που είχα εντοπίσει,
(μην περιοριστείς σε μια σχολή για την αναζήτηση της δικιά σου λύσης, να σαι ανοιχτή σε όλα)
σου εύχομαι να καλιεργείς το σθένος σου με καλά και σταθερά υλικά.