ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΩ?

συμφωνω αλλα ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο-οχι να ξεχωρισεις μια φανταστικη και παραλογη ιδεα απο το πραγματικο-αλλα να μεταβαλλεις τα συναισθηματα σου ωστε να τα νιωσεις αυτα ως ψευδη. δλδ η γνωση υπαρχει αλλα το να πιεσεις το μεσα σου να νιωσει ετσι ειναι δυσκολο! δεν ξερω αν με καταλαβαινεις.

ειναι θεμα του προμετωπιαιου λοβου που συνδεεται με την αναγνωριση και το συναισθημα. το καθε πραγμα το αντιλαμβανομαστε συμφωνα με το συναισθημα παρ ολο που ισως ο εγκεφαλος αναγνωριζει αν ειναι λαθος η σωστο - ψευδη η φανταστικο

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

συμφωνω αλλα ειναι παρα μα παρα πολυ δυσκολο-οχι να ξεχωρισεις μια φανταστικη και παραλογη ιδεα απο το πραγματικο-αλλα να μεταβαλλεις τα συναισθηματα σου ωστε να τα νιωσεις αυτα ως ψευδη. δλδ η γνωση υπαρχει αλλα το να πιεσεις το μεσα σου να νιωσει ετσι ειναι δυσκολο! δεν ξερω αν με καταλαβαινεις.

ειναι θεμα του προμετωπιαιου λοβου που συνδεεται με την αναγνωριση και το συναισθημα. το καθε πραγμα το αντιλαμβανομαστε συμφωνα με το συναισθημα παρ ολο που ισως ο εγκεφαλος αναγνωριζει αν ειναι λαθος η σωστο - ψευδη η φανταστικο

---

Συμφωνώ, το να πιέσεις το μέσα σου να μεταβάλει τα συναισθήματα ή το να διώξεις τη σκέψη με τον τρόπο που γραφω πιο πανω είναι το δύσκολο κομμάτι. Εκεί είναι που χρειάζεται πολλή θέληση.

Το να διακρίνεις το φανταστικό και το παράλογο γεγονός ίσως είναι πιο εύκολο. Όμως τα αρνητικά συναισθήματα πηγάζουν από την επίκληση, δηλαδή από τη ροή στη σκέψη του παράλογου και του φανταστικού γεγονότος τα οποία ως επί το πλείστον έχουν αρνητικό χαρακτήρα και άρα προκαλούν τα αρνητικά συναισθήματα. Στην αρχή δηλάδή διακρίνεις το γεγονός (δηλαδή το παράλογο και το φανταστικό) τα οποία είναι οι πρόξενοι του αρνητικού συναισθήματος. Άμα τα κανεις αυτά πας μετά στο επόμενο στάδιο το πολύ δύσκολο, δηλαδή να πιέσεις τον εαυτό σου να διώξει αυτά τα παράλογα και φανταστικά γεγονότα, ως αποτέλεσμα των οποίων είναι όλα τα αρνητικά συναισθήματα, και να βαλει αμέσως στη θεση τους χαρούμενα γεγονότα όπως αναμνήσεις, επιτυχίες στη ζωή, στόχους για το μέλλον, τα οποία αφού είναι ευχάριστα προκαλούν και μετά φερνουν τα ευχάριστα συναισθήματα.

Το πρόβλημα όντως είναι το να πιέσεις.

Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση που ούτως ή αλλιως νοιώθουμε άσχημα συναισθηματικά οπότε και τα γεγονότα στο νου θα ναι το ίδιο. Και εδώ όμως με αυτό το τεράστιο πείσμα θα προσπαθήσουμε με την ίδια διαδικασία. Είναι κάτι σαν υπέρβαση, το ίδιο με το να κανεις κάτι το οποίο συνηθίζεις να φοβάσαι και το αναβάλλεις πολλές φορές μέχρι τελικά να το κανεις. Ειναι δηλαδή το κομμάτι στο οποίο θα καταναλώσουμε ψυχικές δυνάμεις άμα θελουμε να τα καταφέρουμε.

εμενα προσωπικα η πιεση ειναι παραλογη.......αλλο η προσπαθεια για καλητερευση αλλα η πιεση ειναι κοροιδια στον εαυτο σου και υποκρισια και αλλη μια πηγη αγχους

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

εμενα προσωπικα η πιεση ειναι παραλογη.......αλλο η προσπαθεια για καλητερευση αλλα η πιεση ειναι κοροιδια στον εαυτο σου και υποκρισια και αλλη μια πηγη αγχους

---

Είναι όντως δύσκολο. Αν θεταμε τον τρόπο πολύ απλά: άμα έρχονται στο νου αρνητικές σκέψεις φέρνε θετικές και κανε τις όσο πιο ζωντανές μπορείς. Πίεση εννοώ στο να βαλεις θετικές σκέψεις στη θεση των αρνητικών. Όσο παιρνά ο χρόνος η πίεση αυτή θα γινεται όλο και λιγοτερο εντονη. Είναι όμως μέσα στο δρόμο για καλυτέρευση. Πρέπει να τα υποστούμε, αφου από καποιες όψεις της ζωής δεν είμασταν ιδιαίτερα τυχεροι..... Για να ανατηλουν καλύτερες μερες. Και όλο αυτό να γινεται με αισιοδοξία!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είναι όντως δύσκολο. Αν θεταμε τον τρόπο πολύ απλά: άμα έρχονται στο νου αρνητικές σκέψεις φέρνε θετικές και κανε τις όσο πιο ζωντανές μπορείς. Πίεση εννοώ στο να βαλεις θετικές σκέψεις στη θεση των αρνητικών. Όσο παιρνά ο χρόνος η πίεση αυτή θα γινεται όλο και λιγοτερο εντονη. Είναι όμως μέσα στο δρόμο για καλυτέρευση. Πρέπει να τα υποστούμε, αφου από καποιες όψεις της ζωής δεν είμασταν ιδιαίτερα τυχεροι..... Για να ανατηλουν καλύτερες μερες. Και όλο αυτό να γινεται με αισιοδοξία!

---

Αλλο προσπαθεια, αλλο πιεση..πολλες φορες κιολας μπορει να συμβει οσο πιο πολυ πιεζεσαι εχοντας στο νου σου οτι πρεπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πετυχεις κατι, αυτο να σε μπλοκαρει κ να σε αγχωνει κ στην τελικη να μην το καταφερεις...
κι απ την αλλη πως ειναι τοσο ευκολο μολις ερχονται αρνητικες σκεψεις να τις κανεις θετικες?? ρομποτ ειναι το μυαλο πατας ενα κουμπι κ detete οι αρνητικες σκεψεις???? :)...αυτο θελει πολυ προσπαθεια να το πετυχεις..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Αλλο προσπαθεια, αλλο πιεση..πολλες φορες κιολας μπορει να συμβει οσο πιο πολυ πιεζεσαι εχοντας στο νου σου οτι πρεπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πετυχεις κατι, αυτο να σε μπλοκαρει κ να σε αγχωνει κ στην τελικη να μην το καταφερεις...
κι απ την αλλη πως ειναι τοσο ευκολο μολις ερχονται αρνητικες σκεψεις να τις κανεις θετικες?? ρομποτ ειναι το μυαλο πατας ενα κουμπι κ detete οι αρνητικες σκεψεις???? :)...αυτο θελει πολυ προσπαθεια να το πετυχεις..

---

Σου γράφω μια μέθοδο που δοκίμασα για αντιμετώπιση διαστρεβλωμενων σκεψεων, την έστειλα και σ΄ αλλους εδώ, τη δοκίμασα σε μενα και ειδα ότι δουλεύει:

Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο).
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι φανταστική, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι. Η κατανόηση είναι σαν ένα άλλο μέρος του νου σου να κάνει αυτήν τη διαπίστωση.
Γ) Απόκρουση αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Τη σταματάς. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο.
Δ) Να βάλεις στη θέση της (δηλαδή να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι) κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.

Κάπως έτσι.....

Το παν είναι να κατανοήσεις ότι αυτά τα διαστρεβλωμένα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα και σε στερούν από τις αληθινές χαρές της.

Συμφωνώ μαζί σου ότι θελει πολλή προσπάθεια, δεν είναι και τόσο ευκολο. Τα δυσκολα όμως επιτυγχάνονται μόνο με πολλή προσπάθεια, ΄λίγο παραπάνω καθε φορά, αυτοματα κι αποτομα απ τη μια στιγμη στην άλλη δεν αλλάζει τίποτα, άμα το βαλεις σα στόχο μικρες μικρες βελτιώσεις μεχρι να ρθει το καλύτερο.

το χω προσπαθησει αλλα πολλες φορες μετα σκεφτομαι ''και αν τελικα δεν ειναι διαστρεβλωμενη ιδεα? εαν τελικα ισχυει?''

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

το χω προσπαθησει αλλα πολλες φορες μετα σκεφτομαι ''και αν τελικα δεν ειναι διαστρεβλωμενη ιδεα? εαν τελικα ισχυει?''

---

Πρωτα να μαθεις να ξεχωρίζεις το λογικό από το παράλογο, το πραγματικό από το φανταστικό, αυτό που χει γινει στο παρελθόν και τελείωσε πχ το να πλάθω με το νου μου επεισόδια ότι έρχονται να μου κανουν κακό ή να φαντάζουμε ότι καποιος με κτυπά ή με προσβαλλει ενώ στο χορο και χρονο που βρισκομαι δεν βρισκεται αυτός ούτε συμβαίνει κάτι τετοιο ή το να αναμοχλευω γεγονότα του παρελθόντος, δηλαδή να τα ξαναζώ στο κεφάλι μου και να προσθετω σ’ αυτά κι άλλα φανταστικά γεγονότα, για κατι που ήδη τελείωσε ή το να χαρακτηρίζω αποτυχημένο τον εαυτό μου επειδή έκανα ένα λάθος. Τετοιες είναι οι διαστρεβλωμενες σκεψεις.

Τη μεθοδο που σου γραφω τη δοκίμασα, εβαλα θεληση να τα καταφερω, και δούλεψε.

αμα ομως ειχε να κανει με ενα συγκεκριμενο ατομο θα ηταν ευκολο γιατι κατι θα χαμε κανει με δαυτο,.....το θεμα ειναι οι συγκοιριες που βλεπεις γυρω απο αυτο το θεμα.........πχ ρωταω κατι καποιον, μ απανταει κ εγω κατι βλεπω στο προσωπο και τις κινησεις του και υποψιαζομαι πως μ λεει ψεματα η πως μου την εχει στημενη. μπορει και να ισχυει!!!!!που το ξερω εγω?

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

αμα ομως ειχε να κανει με ενα συγκεκριμενο ατομο θα ηταν ευκολο γιατι κατι θα χαμε κανει με δαυτο,.....το θεμα ειναι οι συγκοιριες που βλεπεις γυρω απο αυτο το θεμα.........πχ ρωταω κατι καποιον, μ απανταει κ εγω κατι βλεπω στο προσωπο και τις κινησεις του και υποψιαζομαι πως μ λεει ψεματα η πως μου την εχει στημενη. μπορει και να ισχυει!!!!!που το ξερω εγω?

---

Σε καταλαβιανω.....έχεις πάθει αρκετά στη ζωή σου, σου χουν συμπεριφερθεί πολύ απαίσια και εχεις πληγωθεί. Γι αυτό τους βλεπεις τόσο καχύποπτα, προστατευεις μ αυτό τον τροπο τον εαυτό σου να μην ξανασυμβούν αυτά που σε πληγωσαν. Να μη δινεις εμπιστοσύνη ουτε να ξανοιγεσαι σε καποιον χωρίς να τον ξερεις καλά, χωρίς να σου χει δημιουργηθει εμπιστοσυνη για το ατομο αυτό. και μαθε να τους αντιμετωπιζεις, να δινεις εκει να καταλαβαίνουν ότι δεν μπορουν να σε ξεγελασουν και ότι δεν ανέχεσαι.

ναι γιατι αμα το κανουν θα τους γ@#$σω

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σου γράφω μια μέθοδο που δοκίμασα για αντιμετώπιση διαστρεβλωμενων σκεψεων, την έστειλα και σ΄ αλλους εδώ, τη δοκίμασα σε μενα και ειδα ότι δουλεύει:

Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο).
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι φανταστική, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι. Η κατανόηση είναι σαν ένα άλλο μέρος του νου σου να κάνει αυτήν τη διαπίστωση.
Γ) Απόκρουση αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Τη σταματάς. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο.
Δ) Να βάλεις στη θέση της (δηλαδή να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι) κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.

Κάπως έτσι.....

Το παν είναι να κατανοήσεις ότι αυτά τα διαστρεβλωμένα δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα και σε στερούν από τις αληθινές χαρές της.

Συμφωνώ μαζί σου ότι θελει πολλή προσπάθεια, δεν είναι και τόσο ευκολο. Τα δυσκολα όμως επιτυγχάνονται μόνο με πολλή προσπάθεια, ΄λίγο παραπάνω καθε φορά, αυτοματα κι αποτομα απ τη μια στιγμη στην άλλη δεν αλλάζει τίποτα, άμα το βαλεις σα στόχο μικρες μικρες βελτιώσεις μεχρι να ρθει το καλύτερο.

---

Ωραια αυτη η μεθοδος αλλα δυσκολη στην εφαρμογη...βεβαια θελει προσπαθεια..προσπαθω να κανω αργα ολη αυτη τη διαδικασια πιστευω ετσι ειναι πιο αποτελεσματικο γιατι αποτομα ουτε αλλαζουν οι σκεψεις ουτε καταλαβαινεις τι κανεις...

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Ωραια αυτη η μεθοδος αλλα δυσκολη στην εφαρμογη...βεβαια θελει προσπαθεια..προσπαθω να κανω αργα ολη αυτη τη διαδικασια πιστευω ετσι ειναι πιο αποτελεσματικο γιατι αποτομα ουτε αλλαζουν οι σκεψεις ουτε καταλαβαινεις τι κανεις...

---

Αποτελεσματική είναι αλλά είναι και δύσκολη στην εφαρμογή, θέλει προσπάθεια. Είναι να μην αφήνεις τη σκέψη να σε παρασύρει. Όταν η σκέψη ξεκινά να σε παρασύρει φέρνε στο νου σου τη μέθοδο και προσπάθα εκεί να την εφαρμόζεις.

Επίσης μπορείς να μειώσεις την ένταση των αρνητικών σκέψεων με το να βαζεις στη σκέψη σου θετικές εμπειρίες, δηλαδή να φερνεις στο νου σου και να το κανεις όσο ζωντανό μπορείς ευχάριστες αναμνήσεις ή επιτυχίες από τη ζωή σου, οτιδήποτε θεωρείς ως επιτυχία καθώς και με το να αυξήσεις στην καθημερινότητα σου, με το να προκαλέσεις γεγονότα που θα σου δημιουργήσουν ευχάριστη σκέψη ή ικανοποίηση για κάτι πχ να πετύχεις κάτι σε ένα χόμπι, να κάνεις κατι που λόγω φοβίας ανέβαλλες, να μην ανεχθείς κακή συμπεριφορά καποιου, να διεκδικήσεις κάτι που σου ανήκει, να ζήσεις όμορφες στιγμές κοντά σε φίλους. Αυτά γεμίζουν τη σκέψη σου με θετικές εμπειρίες και συναισθήματα. Ετσι αντισταθμίζονται οι αρνητικές σκέψεις, λειτουργεί σαν αντίβαρο σ’ αυτές, χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι στο τελος με περισσότερη θετική παρά αρνητική σκέψη.
Είναι ο συνδυασμός των δυο.

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

ναι γιατι αμα το κανουν θα τους γ@#$σω

---

Πας καλά!! εισαι στο σωστο δρομο. Αυτό βγαινει απ τα λογια σου.

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

αμα ομως ειχε να κανει με ενα συγκεκριμενο ατομο θα ηταν ευκολο γιατι κατι θα χαμε κανει με δαυτο,.....το θεμα ειναι οι συγκοιριες που βλεπεις γυρω απο αυτο το θεμα.........πχ ρωταω κατι καποιον, μ απανταει κ εγω κατι βλεπω στο προσωπο και τις κινησεις του και υποψιαζομαι πως μ λεει ψεματα η πως μου την εχει στημενη. μπορει και να ισχυει!!!!!που το ξερω εγω?

---

Ναι αυτο το κανω και εγω, προσπαθω να καταλαβω από το προσωπο αν μου λεει αληθεια ή οχι, βλεπω διαφορα και πλαθω σεναρια και παντα μα παντα χαλιεμαι, φοβαμαι οτι κατι συμβαινει και δεν το ξερω, οτι ολα οσα υποψιαζομαι ειναι αληθεια....από την αλλη προσπαθω να σκεφτομαι λογικα οταν πια "ηρεμω" οτι θα μπορουσε αυτο που ειδα να σημαινει οτιδηποτε...οτι ειναι παραλογο και απίθανο αυτο που σκεφτηκα...οτι δεν μπορει να ειναι καποιος τοσο διπροσωπος, μ@λ#κ#ς, ψευτης, υποκριτης για να με κοροιδευει τοσο επιδεξια που δεν εχω τπτ απτό μονο τις σκεψεις μου και καποιες συμπτωσεις (ή τουλάχιστον για μενα φαίνονται ετσι)...και αν οντως ειναι ετσι ο τυπος του και 10 χρονια τωρα δεν τον καταλαβα τοτε καλο θα μου κανει να μαθω οτι ειναι να μαθω και να ξεκαθαρισει η κατασταση....Αλλα...οταν με ακουει οταν λεω τις παρανοιες μου χωρις να θυμωνει, οταν με καθυσυχαζει, οταν με αγγαλιαζει και με φιλα...σκεφτομαι οτι αποκλειεται να συμβαίνουν ολα αυτα που φανταζομαι και ΟΛΑ ειναι η καταραμενη ιδεοληψια μου....

μπορει να μην ειναι ιδεοληψια μας το χεις σκεφτει ποτε! μερικες φορες μ περναει απ το μυαλο οτι ολοι οι αλλοι ειναι τρελλοι κ οτι εγω ειμαι νορμαλ. κ αν εμεις ειμαστε οι νορμαλ και οι υπολοιποι ειναι βλαμμενοι και μας εχουν περασει το μνμ οτι φταιμε εμεις?

Όταν δεν εμπιστεύεσαι τους άλλους ή η σταση σου απέναντι τους είναι συγκρατημένη, όπως με το να φοβάσαι μήπως σε βλαψουν, αυτά δεν είναι ιδεοληψία. Είναι αποτέλεσμα στο σήμερα τραυματικών βιωμάτων ή κακής στάσης τους απέναντι μας. Η παραμικρή συμπεριφορά τους φέρνει αυτόματα στο νου παρόμοιες συμπεριφορές στο παρελθόν οι οποίες αποτελεσαν την αρχή ενός τραυματικού περιστατικού, γι αυτό και είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι τους ή νοιώθουμε να κρατάμε άμυνα ή ναμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε.

Νορμάλ σήμερα σημαίνει να ακολουθείς το πλήθος, αν δεν κάνεις ή δεν πιστευεις αυτά που κανει και αποδέχεται το πλήθος τότε είσαι τρελλός ή αντικοινωνικός ή περιθωριακός. Μη ξεχνάς ότι πολλοί που μειναν στην ιστορία κάποτε τους ονόμαζαν τρελλούς.

Σημασία έχει να σαι παντα ο εαυτός σου, να κάνεις αυτό που νοιώθεις και καθόλου να μη σε απασχολεί τι θα πουν οι άλλοι. Επίσης να προσπαθήσεις να αποκτήσεις την εμπειρία να διακρίνεις τις προθέσεις των άλλων μεσα από τη συμπεριφορά τους, παρά το ότι δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό, όσο περισσότερο μπορέσεις. Τουλάχιστο μάθε να σαι επιφυλακτική και να μη ξανοίγεσαι αν δε δεις ξεκάθαρα τις προθέσεις τους, και να σαι και ανα πάσα στιγμή έτοιμη να αμυνθείς.

O εαυτος μου ισως ειναι κατι που για αλλους δεν θεωρειται νορμαλ ομως. γιατι να μουν βαζουν ταμπελα.

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

O εαυτος μου ισως ειναι κατι που για αλλους δεν θεωρειται νορμαλ ομως. γιατι να μουν βαζουν ταμπελα.

---

Τι κάνεις δηλαδή;

Σου βαζουν ταμπελα επειδή αυτό που κάνεις αυτοί δεν το αποδέχονται.

ναι επειδη εγω δεν ειμαι προβατο και ''υποδειγμα'' γυναικας με χαρακτηρα που αρμοζει σε ενα κλισε που εχουν φτιαξει γυρω απο το φυλλο μου! εγω αμα φερομαι σαν αντρας ειμαι η π@#$να και η σκυλα, η ψυλομητα και η κρυοκωλη σε περιπτωση που το παιξω δυσκολη.

ο,τι και να κανει μια γυναικα ειναι καταδικασμενη. ειναι η μοιρα της. εγω δεν το αποδεχομαι και ποτε δεν θα το κανω. δεν κανω η φερομαι ''καπως'' για να δειξω κατι η επιτηδες, ετσι μου βγαινει. και τυχαια εντελως συμβαινει να μαι διαφορετικη. σκεφτομαι αλλιως, λειτουργω αλλιως, ντυνομαι αλλιως, μιλαω και βριζω, τα λεω ωμα, το πεος δεν ειναι πεος αλλα πο@#τσα..........ετσι ειμαι ετσι πρεπει να ναι ολες!

broken doll με εβαλαν σε σκεψεις αυτα που ειπες σχετικα με το κατα ποσο κατι ειναι φυσιολογικο η οχι..συγκεκριμενα για τις ιδεοληψιες οτι μπορει να μην ειναι ιδεοληψιες αλλα κατι πραγματικο..αυτες τις σκεψεις κανω συνεχεια εδω και πολυ καιρο καθοτι αντιμετωπιζω εμμονες ιδεες..και σκεφτομουν συνεχεια μηπως δεν ειναι εμμονες αλλα πραγματικες επιθυμιες και απλα καταπιεζονται στην προσπαθεια να μας κανουν να λειτουργησουμε οπως οι περισσοτεροι...οτι δηλαδη ειναι ενστικτα που καταπιεζονται επιτηδες..δεν ξερω αν ειναι ακριβως ετσι..πχ ειχα εμμονες να κανω κακο στη μητερα μου..δεν ξερω κατα ποσο αυτο ειναι αληθινο εφοσον ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι να πεθανει..αυτο ειναι περιπλοκο θεμα ομως..γενικα το νορμαλ και το μη νορμαλ ειναι πολυ σχετικα..ο καθενας ειναι διαφορετικος και τοσο ανομοιος με τον αλλο..τι παει να πει νορμαλ και οχι??ολοι τρελοι ειμαστε με τον τροπο μας :) απλα αυτοι που το συνειδητοποιουν ειναι οι πιο ελευθεροι απο αλλους που καταπιεζονται στην εννοια της κοινης λογικης..σε αυτο που ειπες οτι αποφευγεις τα κλισε,απλα νομιζω οτι λιγο πολυ σε αυτα καταληγουμε..ο τυπος γυναικας που λες οτι αντιπροσωπευεις ισως ειναι και αυτο ενα κλισε αντιθετο απο αυτον που θες να μην εισαι...μοναδικος αλλα τυπος..οποτε δεν ξερω κατα ποσο γινεται να πιστευουμε οτι πηγαινοντας κοντρα στα κλισε τα απορριπτουμε..μαλλον τα αποδεχομαστε πιο βαθια..αποδοχη στη μοναδικοτητα χρειαζεται μονο..ο καθενας μας αποτελει ενα κλισε και μια ομαδα απο μονος του..αυτο πιστευω..απλα τε λεω ολα αυτα γιατι σκεφτηκα αρκετα με αυτα που ειπες παραπανω ;)

ναι συμφωνω αλλα καθε κλισε αντιπροσωπευει καποια πλειοψηφια!!!!!!! ο,τι ειναι μειοψηφια κατηγοριοποιειται αλλου!

οι εμμονες με το να κανουμε κακο σε καποιον ειναι κατι περα απο τα πλαισια της πραγματικοτητας διοτι ειναι μια ''φαντασιωση''. οταν περασουμε στο σταδιο της πραξης ειναι τοτε μια πραγματικοτητα. οσο δεν περναμε φοβομαστε αυτη τη πραξη και το αποτελεσμα της.

οι φαντασιωσεις ειναι κατι επικiνδhνο. στα βιβλια που εχω διαβασει οσες εχουν να κανουν με την βια, και οσες ειναι ανικανοποιητες απο μικρη ηλικια, τοτε αυτες προσαρμοζονται και γινονται ακομα πιο εξελιγμενες με την παροδο του χρονου. πχ καποιος με βιαιες τασεις η τασεις αυτοκτονιας οταν τις εχει απο μικρος με τον πολυ προγραμματισμο που κανει η σκεψη αυτη εξελισεται αν δεν την βγαλει παραεξω και δεν βοηθηθει, με αποτελεσμα να γινει μακελειο οταν πια δεν αντεχει αλλο και αποφασισει να την πραγματωσει.

οι βιαιοτητα των σκεψεων μας δεν ειναι κατι παρωδικο γιαυτο πρεπει να διαχωρηστει εξ αρχης η φαντασιωση απο την απλη στιγμιαια σκεψη που μας περναει απ το μυαλο. η φαντασιωση διατηρηται - εξελισσεται- πραγματωνεται - ειτε το θελουμε ειτε οχι....

πιστευω πως ειμαι κατι αλλο, σιγουρα υπαρχουν ατομα σαν εμενα, αλλα και ταυτοχρονα ειμαι μοναδικη. σκεφτομαι αλλιως νιωθω αλλιως. αλλα το σιγουρο ειναι οτι ΔΕΝ ειμαι πλειοψηφια

αν ομως τελικα δεν ειμαι τπτ απ ολα αυτα που πιστευω και μια μερα ξυπνισω και συνηδειτοποιησω πως ολα οσα ζουσα ηταν μια πλανη που εφτιαξα εγω σαν θολο προστασιας γυρω μου? σαν ενα μεσο να νιωσω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση? αν η μου το φτιαξαν οι αλλοι γυρω μου για να το πιστεψω κι εγω η ιδια? τοτε απογοητευομαι και θελω να ξανακοιμηθω και αντιδραω για να μου αποδειξω πως δεν ειμαι αυτο το τιποτα που νιωθω αυτο το πρωι....αλλα τοτε ειναι δυσκολο γιατι εχεις γευτει την αποτυχια και την πλανη που ησουνα

Quote:

---

Originally Posted by Jlspy

Ναι αυτο το κανω και εγω, προσπαθω να καταλαβω από το προσωπο αν μου λεει αληθεια ή οχι, βλεπω διαφορα και πλαθω σεναρια και παντα μα παντα χαλιεμαι, φοβαμαι οτι κατι συμβαινει και δεν το ξερω, οτι ολα οσα υποψιαζομαι ειναι αληθεια....από την αλλη προσπαθω να σκεφτομαι λογικα οταν πια "ηρεμω" οτι θα μπορουσε αυτο που ειδα να σημαινει οτιδηποτε...οτι ειναι παραλογο και απίθανο αυτο που σκεφτηκα...οτι δεν μπορει να ειναι καποιος τοσο διπροσωπος, μ@λ#κ#ς, ψευτης, υποκριτης για να με κοροιδευει τοσο επιδεξια που δεν εχω τπτ απτό μονο τις σκεψεις μου και καποιες συμπτωσεις (ή τουλάχιστον για μενα φαίνονται ετσι)...και αν οντως ειναι ετσι ο τυπος του και 10 χρονια τωρα δεν τον καταλαβα τοτε καλο θα μου κανει να μαθω οτι ειναι να μαθω και να ξεκαθαρισει η κατασταση....Αλλα...οταν με ακουει οταν λεω τις παρανοιες μου χωρις να θυμωνει, οταν με καθυσυχαζει, οταν με αγγαλιαζει και με φιλα...σκεφτομαι οτι αποκλειεται να συμβαίνουν ολα αυτα που φανταζομαι και ΟΛΑ ειναι η καταραμενη ιδεοληψια μου....

---

κι ομως μπορει να ειναι..κ υπαρχουν πολλοι που ειναι κ γενικα ειμαι πολυ καχυποπτη κ δεν ξερω πια τι να πιστεψω κ τι οχι σκεφτομαι κατι κ μετα αμεσως λες "κι αν οντως ειναι ετσι?" "κ που ξερω γω τι μπορει να σημαινει αυτο η το αλλο?" απ τη μια προσπαθω να βαλω ενα στανταρ στο μυαλο μου κ απ την αλλη μπερδευονται οι σκεψεις μου κ προσπαθω να καταλαβω τους αλλους κ ποτε μα ποτε δεν θα ειμαι σιφουρη για τιποτα ουτε καν για τον εαυτο μου..σκεφτομαι οτι πολλες φορες εκ των υστερων καταλαβαινω την πραγματικοτητα για κατι κ αφου εκεινη τη στιγμη τα βλεπω καπως αρα δεν μπορει σιγουρα θα κανω λαθος...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Πρωτα να μαθεις να ξεχωρίζεις το λογικό από το παράλογο, το πραγματικό από το φανταστικό, αυτό που χει γινει στο παρελθόν και τελείωσε πχ το να πλάθω με το νου μου επεισόδια ότι έρχονται να μου κανουν κακό ή να φαντάζουμε ότι καποιος με κτυπά ή με προσβαλλει ενώ στο χορο και χρονο που βρισκομαι δεν βρισκεται αυτός ούτε συμβαίνει κάτι τετοιο ή το να αναμοχλευω γεγονότα του παρελθόντος, δηλαδή να τα ξαναζώ στο κεφάλι μου και να προσθετω σ’ αυτά κι άλλα φανταστικά γεγονότα, για κατι που ήδη τελείωσε ή το να χαρακτηρίζω αποτυχημένο τον εαυτό μου επειδή έκανα ένα λάθος. Τετοιες είναι οι διαστρεβλωμενες σκεψεις.

Τη μεθοδο που σου γραφω τη δοκίμασα, εβαλα θεληση να τα καταφερω, και δούλεψε.

---

το παλευω με τη μεθοδο αυτη πιστευω ειμαι σε καλο δρομο πολυ χρησημη πραγματι..μερικες φορες ομως τρεχουν τοσο γρηγορα οι σκεψεις μου κ εναλλασονται συνεχως κ δεν μπορω να σταθω σε κατι κ να καταλαβω αν ειναι σωστη η διαστρεβλωμενη η σκεψη κ αν αυτο που σκεφτομαι ειναι αυτο που θελω κ δεν ειναι η πραγματικοτητα...

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

μπορει να μην ειναι ιδεοληψια μας το χεις σκεφτει ποτε! μερικες φορες μ περναει απ το μυαλο οτι ολοι οι αλλοι ειναι τρελλοι κ οτι εγω ειμαι νορμαλ. κ αν εμεις ειμαστε οι νορμαλ και οι υπολοιποι ειναι βλαμμενοι και μας εχουν περασει το μνμ οτι φταιμε εμεις?

---

αυτο σκεφτομαι κι εγω πολλες φορες..κ το πιστευω...

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

κι ομως μπορει να ειναι..κ υπαρχουν πολλοι που ειναι κ γενικα ειμαι πολυ καχυποπτη κ δεν ξερω πια τι να πιστεψω κ τι οχι σκεφτομαι κατι κ μετα αμεσως λες "κι αν οντως ειναι ετσι?" "κ που ξερω γω τι μπορει να σημαινει αυτο η το αλλο?" απ τη μια προσπαθω να βαλω ενα στανταρ στο μυαλο μου κ απ την αλλη μπερδευονται οι σκεψεις μου κ προσπαθω να καταλαβω τους αλλους κ ποτε μα ποτε δεν θα ειμαι σιφουρη για τιποτα ουτε καν για τον εαυτο μου..σκεφτομαι οτι πολλες φορες εκ των υστερων καταλαβαινω την πραγματικοτητα για κατι κ αφου εκεινη τη στιγμη τα βλεπω καπως αρα δεν μπορει σιγουρα θα κανω λαθος...

---

Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, δηλαδή καχυποψία. Είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης από τη συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας είτε γενικά ή σε συγκεκριμένα περιστατικά όπου μας πλήγωσαν ή μας έβλαψαν και αρκετές φορές αυτό διαπιστωνόταν εκ των υστέρων. Εχει συνεπεια να μαστε επιφυλακτικοί, να δημιουργούμε καλούπια για τους άλλους πχ να λεμε μεσα μας αυτός μου θυμίζει τον ταδε που μου κανε αυτό ή εκείνος τον Χ που μου συμπεριφερθηκε ασχημα. Έτσι όταν συναντάμε κάποιον όλα τα συναισθήματα που προέκυψαν από αρνητικά βιώματα και το αποτελεσμα τους η καχυποψία ερχονται στη σκέψη και κρινουμε τον άλλο μεσα από αυτά. Είναι σα να θολώνει από όλα αυτά η σκέψη μας, την βομαρδίζουν όλα αυτά και δεν μπορούμε να δούμε τα πραγματα που εχουμε εκείνη τη στιγμή μπροστά μας ξεκάθαρα.

Και έτσι πολλές φορές δε θα μπορεσουμε να κερδισουμε καλούς ανθρώπους ή θα τους κανουμε να απομακρυνθούν λόγω αυτής της στασης μας. Και δυστυχώς αυτό το καταλαβαινουμε εκ των υστέρων. Όπως σωστα λες την πραγματικότητα την καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων, πραγματικότητα που μπορεί να ναι μια ευκαιρία πού έχει ήδη χαθεί.

Τουλάχιστον να μαστε ανοικτοί στους άλλους, αλλά και αποφασιστικοί, ευθείς και διεκδικητικοί, αλλά και προσεκτικοί όχι όμως απόμακροι και καχύποπτοι. Κάπως έτσι θα βοηθηθούμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση. Και να χουμε αυτοπεποίθηση, οι άλλοι δεν ειναι ακλύτεροι μας. Εχουμε τις δυναμεις να γινουμε κι εμείς καλοί με την προσπαθεια μας.

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

το παλευω με τη μεθοδο αυτη πιστευω ειμαι σε καλο δρομο πολυ χρησημη πραγματι..μερικες φορες ομως τρεχουν τοσο γρηγορα οι σκεψεις μου κ εναλλασονται συνεχως κ δεν μπορω να σταθω σε κατι κ να καταλαβω αν ειναι σωστη η διαστρεβλωμενη η σκεψη κ αν αυτο που σκεφτομαι ειναι αυτο που θελω κ δεν ειναι η πραγματικοτητα...

---

Χαίρομαι που το παλεύεις και που ομολογείς ότι είσαι σε καλό δρόμο. Υπάρχουν και οι φορές που οι σκέψεις τρέχουν γρήγορα και έντονα και εναλλάσσονται συνεχώς και ετσι δε σ΄αφηνουν να διακρινεις αν είναι διαστρεβλωμενες ή όχι. Θέλει πολλή προσπάθεια, δεν είναι και ευκολα τα πραγματα, αλλά μπορείς να δεις καλό αποτελεσμα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, δηλαδή καχυποψία. Είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης από τη συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας είτε γενικά ή σε συγκεκριμένα περιστατικά όπου μας πλήγωσαν ή μας έβλαψαν και αρκετές φορές αυτό διαπιστωνόταν εκ των υστέρων. Εχει συνεπεια να μαστε επιφυλακτικοί, να δημιουργούμε καλούπια για τους άλλους πχ να λεμε μεσα μας αυτός μου θυμίζει τον ταδε που μου κανε αυτό ή εκείνος τον Χ που μου συμπεριφερθηκε ασχημα. Έτσι όταν συναντάμε κάποιον όλα τα συναισθήματα που προέκυψαν από αρνητικά βιώματα και το αποτελεσμα τους η καχυποψία ερχονται στη σκέψη και κρινουμε τον άλλο μεσα από αυτά. Είναι σα να θολώνει από όλα αυτά η σκέψη μας, την βομαρδίζουν όλα αυτά και δεν μπορούμε να δούμε τα πραγματα που εχουμε εκείνη τη στιγμή μπροστά μας ξεκάθαρα.

Και έτσι πολλές φορές δε θα μπορεσουμε να κερδισουμε καλούς ανθρώπους ή θα τους κανουμε να απομακρυνθούν λόγω αυτής της στασης μας. Και δυστυχώς αυτό το καταλαβαινουμε εκ των υστέρων. Όπως σωστα λες την πραγματικότητα την καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων, πραγματικότητα που μπορεί να ναι μια ευκαιρία πού έχει ήδη χαθεί.

Τουλάχιστον να μαστε ανοικτοί στους άλλους, αλλά και αποφασιστικοί, ευθείς και διεκδικητικοί, αλλά και προσεκτικοί όχι όμως απόμακροι και καχύποπτοι. Κάπως έτσι θα βοηθηθούμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση. Και να χουμε αυτοπεποίθηση, οι άλλοι δεν ειναι ακλύτεροι μας. Εχουμε τις δυναμεις να γινουμε κι εμείς καλοί με την προσπαθεια μας.

---

ποσο δικιο εχεις σ αυτα που γραφεις.....ειναι η καχυποψια κ η επιφυλακτικοτητα που σε μπλοκαρει πολλες φορες κ σου βαζει παρωπιδες με αποτελεσμα να χανεις ευκαιριες κ πολλες φορες να μην μαθαινεις καν ποια ηταν η πραγματικοτητα...εχοντας δημιουργησει καποια στανταρ στο μυαλο σου για τους χ ψ λογους τα βλεπεις μετα ολα με βαση αυτα που εχεις οριοθετησει κ δεν μπορεις να διακρινεις ξεκαθαρα πλεον..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

ποσο δικιο εχεις σ αυτα που γραφεις.....ειναι η καχυποψια κ η επιφυλακτικοτητα που σε μπλοκαρει πολλες φορες κ σου βαζει παρωπιδες με αποτελεσμα να χανεις ευκαιριες κ πολλες φορες να μην μαθαινεις καν ποια ηταν η πραγματικοτητα...εχοντας δημιουργησει καποια στανταρ στο μυαλο σου για τους χ ψ λογους τα βλεπεις μετα ολα με βαση αυτα που εχεις οριοθετησει κ δεν μπορεις να διακρινεις ξεκαθαρα πλεον..

---

Υπογραμμίζω αυτά τα δυο σημεια στο μήνυμα σου. Πόσο μας έχουν στοιχήσει άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, συμπεριφορές ανθρώπων που μας έβλαψαν ή μας κοροίδεψαν ή μας φέρθηκαν άσχημα.

Χάσαμε την αυτοπεποίθηση μας στις κοινωνικές συναναστροφές και βαλαμε τους άλλους σε καλούπια. Αποτέλεσμα, να λειτουργεί μεσα μας ένα αίσθημα «δεν τα καταφέρνω στις κοινωνικές σχέσεις» ή «δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανένα» με συνέπεια να μην καταφέρνουμε να φτιάξουμε φιλίες με καταπληκτικούς ανθρώπους ή να δημιουργούμε αποστάσεις από αυτούς. Και αοι αποστάσεις να δημιουργούν στους άλλους την εντύπωση ότι είμαστε κλειστοί και ιδιορυθμοι κάτι που δεν ισχύει καθόλου, που είναι στην πραγματικότητα ένα μπλοκάρισμα που δίνει προς τα έξω τετοια εικόνα. Και τελικά να φεύγουν τελικά καλοί άνθρωποι από κοντά μας. Και η δυσκολία αυτή έχει ως περαιτέρω συνέπεια χαμηλή αυτοεκτίμηση η οποία διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας με αποτελεσμα κι εκεί να χανονται ευκαιρίες.

Πρέπει να εξασκήσουμε τον εαυτό μας στο να διακρίνει τους άλλους, να βάλουμε στο νου μας την πεποίθηση ότι τα καλούπια μπορεί να πέφτουν κι έξω, να καταλάβουμε τη μοναδικότητα μας, να προσεγγίσουμε με αυτοπεποίθηση ανθρώπους που η συναναστροφή μαζί τους αξίζει και να επιδιώξουμε τουλάχιστον να χουμε επαφή μαζί τους, από την άλλη να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον καθένα που με οποιοδήποτε τρόπο θέλει να μας ενοχλήσει και να τον βαζουμε στη θέση του. Με αυτό τον τρόπο θα σπάσουν τα καλούπια, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

ιοαννη κι ομως δεν ειναι ολοι ετσι δεν βαζουν σε καλουπια ατομα ! πχ την πατανε αλλα συνεχιζουνε και την πατανε ετσι λοιπον επειδη εμπιστευεσαι τους ανθρωπους και δεν βαζεις παρωπιδες εγω ετσι κανω αλλα δεν με νοιαζει αμα την πατησω επειδη εχω το χαρισμα να βλεπω τους αλλους οπως με βλεπουνε (εκτος απο ξεχωριστες περιπτωσεις)

Quote:

---

Originally Posted by LuciFer

ιοαννη κι ομως δεν ειναι ολοι ετσι δεν βαζουν σε καλουπια ατομα ! πχ την πατανε αλλα συνεχιζουνε και την πατανε ετσι λοιπον επειδη εμπιστευεσαι τους ανθρωπους και δεν βαζεις παρωπιδες εγω ετσι κανω αλλα δεν με νοιαζει αμα την πατησω επειδη εχω το χαρισμα να βλεπω τους αλλους οπως με βλεπουνε (εκτος απο ξεχωριστες περιπτωσεις)

---

καλούπια εννοώ, επειδή περασαμε καποια βιώματα στο παρελθόν να φοβόμαστε μήπως ξαναπάθουμε το ίδιο και έτσι να μην εμπιστευόμαστε. Οι καταστάσεις κανουν μερικες φορες τον άνθρωπο να κρατά αποστάσεις από τους άλλους. Δεν είναι όμως αυτή η σωστη σταση στη ζωή. Δεν πρεπει να αποφευγουμε τους άλλους αλλά να μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τον καθενα ξεχωριστά. Το χαρισμα να βλεπεις τους άλλους όπως σε βλεπουνε, δηλαδή να ξερεις να τους αντιμετωπίζεις. Ποιες είναι οι ξεχωριστές περιπτωσεις;

ναι δεν αντιλεγω. εγω πχ ο,τι κ να παθω ιδια μενω δν με νοιαζει κ αντιμετωπιζω τον καθενα διαφορετικα

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Υπογραμμίζω αυτά τα δυο σημεια στο μήνυμα σου. Πόσο μας έχουν στοιχήσει άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, συμπεριφορές ανθρώπων που μας έβλαψαν ή μας κοροίδεψαν ή μας φέρθηκαν άσχημα.

.

---

πολλες φορες τυχαινει ακομη κ αν δεν εχουμε ζησει τοσο αρνητικες καταστασεις η ασχημα βιωματα παλι για καποιο λογο να ειμαστε τοσο καχυποπτοι κ υποψιασμενοι με τα παντα με αποτελεσμα να χανουμε ευκαιριες..το να ειμαστε επιφυλακτικοι δεν το βρισκω γενικα κακο αλλα μεχρι ενα σημειο...μετα στην τελικη εμεις ζημιωνομαστε κ ζουμε συνεχως με τον φοβο κ το αγχος με αποτελεσμα να χανουμε την ευκαιρια να γνωρισουμε ενδιαφεροντα ατομα η καταστασεις..
το χω παρατηρησει στον εαυτο μου οτι ακομη κ σχετικα με θεματα που δεν ειχα αρνητικη εμπειρια η ουτε θετικη (δλδ πεδιο ουδετερο) να με πιανει ασυνηθιστος φοβος κ καχυποψια με αποτελεσμα να μην μπορω να διακρινω καθαρα την πραγματικοτητα...επισης μου συμβαινει πολλες φορες κ το αντιθετο δλδ σε τομεις που εχω πολυ ασχημα βιωματα να μην μου περναει καν απ το μυαλο κ να το βλεπω πολυ ανετα το ολο θεμα ενω κανονικα θα πρεπε να μαι πιο μπλοκαρισμενη...

καλημερα παιδια! Η ιδεοληψια μου συνεχιζει να με βασανιζει...προσπαθω να την αγνοω αλλα με επηρεαζει αρκετα σε βαθμο που μου προκαλει γενικευμενο αγχος και το "αισθημα" οτι με πιανει κριση πανικου..Προσπαθησα να το ελεγξω με ομοιοπαθητικη αλλα μαλλον ματαια..και δεν ξερω τι να κανω και πως να αποφυγω τα ψυχοφαρμακα! Υποφερω εδω και 8 μηνες και νομιζω οτι οσο παω και πεφτω. Κανω καποια πραγματα για μενα, γυμναστηριο κτλ αλλα δεν! Οταν με πιανει το αγχος φοβαμαι τοσο πολυ οτι θα παθω ξανα κριση πανικου (ειχα παλια) που οντως νοιωθω το αισθημα του fight or fly! :(

Μηπως να σταματησω τον ψυχολογο και να παω σε ψυχιατρο?????

ε αμα φοβασαι πως θα παθεις κριση πανικου τρεφεις το αγχος σου! απ το αγχος το παθαινεις αυτο ! γιατι δεν δοκιμαζεις αντι για γυμναστηριο που τσιτωνει τα νευρα, κατι πιο χαλαρωτικο? κανε μαθηματα γιογκα η κανα μασαζακι. μετα αν δν κανει δουλεια βλεπεις για ψυχιατρο

μηπωσ εχεισ την αθτοεκτιμηση στα πατωματα--<<<,,,,,,,,για ανεβα λιγακι δε ωα σε τρελανοθν με την τρελα τοθσ μερικοι!!!!!!

κοιτα τον εαυτουλη σου λιγακι!!!!!!!!λιγακι μονο!!!μη δινεισ τα παντα κρατα κατι για εσενα.ξερεισ το ρητο ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΘ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΕΧΑΣΑ ΕΜΕΝΑ-------<<<<<<<<<

Quote:

---

Originally Posted by goldensunshine

κοιτα τον εαυτουλη σου λιγακι!!!!!!!!λιγακι μονο!!!μη δινεισ τα παντα κρατα κατι για εσενα.ξερεισ το ρητο ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΘ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΕΧΑΣΑ ΕΜΕΝΑ-------<<<<<<<<<

---

λολλλ πρωτη φορα το ακουω αυτο το ρητο αλλα ομολογουμενως μου αρεσε!!!!!!!!

κ πρεπει αρκετες φορες να το εφαρμοζουμε ωστε να παιρνουμε δυναμη, να αποκταμε self-esteem κ να ανεβαινουμεεε!!!!!!!!!!!!!! :)

οχι απλα στα πατωματα!!! πιο κατω απο τα πατωματα!!!

δυστυχως η ευτιχως ξερω τι εχω και ξερω οτι φταιει η ιδεα που εχω για τον εαυτο μου, αλλα και ο τροπος που ερμηνευω καποια πραγματα για την κατασταση που βρισκομαι. Το θεμα ειναι οτι προσπαθω να την πολεμησω χωρις φαρμακα εδω και 8 μηνες, και σιγα σιγα μου βγαινουν και αλλα 'θεματα' στην επιφανεια.....Εκει που ειχα ξεπερασει τον φοβο της κρισης πανικου, τωρα με πιανει ξανα...εχω ζαλη και φοβο και ενα μονιμο αγχος! Λες και οι εμμονες ιδεες δεν μου ειναι αρκετες!!!! Πραγματικα νοιωθω οτι θελω να βοηθησω τον εαυτο μου να συνελθει αλλα βουλιαζω ολο και πιο πολυ....προσπαθω να μη σκεφτομαι αλλα με το παραμικρο ερχετε η ζαλη.....

Και το αισθημα οτι παλι με πιασαν τα συνδρομα μου, παλι εγω να ειμαι μες τη μαυριλα, παλι να υπαρχει το ενδεχομενο να παρω ψυχοφαρμακα,παλι να υποστω τις παρενεργειες και τις συνεπειες...παλι να μην χαρω και εγω λιγο τη ζωη μου και το παιδακι μου!!!!

Και εγώ υποφερω με τα ιδια σκηνικά ακριβώς και το πρόβλημα είναι οτι σε κάποιες φασεις νιωθω οτι τα καταφερα και εκανα 3 βηματα μπροστα ας πουμε και μετα κανω αλλα 2 πισω.Ειναι πολυ κουραστικό να ζεις με αυτό