Θέλω να φύγω μακριαααααα

Quote:

---

Originally Posted by rock

Αλλο να πει κανεις οτι ''αν μεγαλωνα σε αλλη χωρα, δε θα ειχα τα προβληματα που εχω'' και αλλο να πει ''αν φυγω σε αλλη χωρα τωρα που μεγαλωσα, θα φυγουν τα προβληματα που εχω''.

Ειναι πολλοι αυτοι που δε μπορουν να αναζητησουν εναν καλυτερο τροπο ζωης γιατι απλα ετσι συνηθισαν. Αυτη η συνηθεια στα πραγματα ειναι καποιες φορες πιο δυνατη κι απο την ισχυροτερη θεληση.

Play οπως ειπαν κι αλλοι, αν εχεις την ευκαιρια πηγαινε στο εξωτερικο να δοκιμασεις, ετσι κι αλλιως δε γινεται ολοι οι τροποι ζωης να ταιριαζουν σε ολους, που σημαινει οτι μπορει να βρεις αυτο που ψαχνεις.

---

εγω πιστευω πως ισχυουν και τα δυο. τα προβληματα που εχει καποιος ειναι ΚΑΙ λογο χωρας, λογο του τροπου ζωης που του επιβαλλει καλυτερα η χωρα. παρε για παραδειγμα το καυσαεριο που υπαρχει εδω στην Αθηνα, οταν το περιβαλλον ειναι ετσι και τοσο αρρωστο, φυσιολογικο δεν ειναι να νιωθει κι ο ιδιος αρρωστος ? αν πηγαινε αλλου σε καλυτερο περιβαλλον, τα οποια προβληματα εχει σιγα σιγα ισως να λιγοστευαν (στη φυση σιγουρα δε θα ειχε να σκεφτει το καυσαεριο). βεβαια τοτε μπορει να του δημιουργοντουσαν αλλα (πχ ξενοφοβια)... αλλα τι να γινει, τελεια ζωη πουθενα δεν υπαρχει. γιαυτο ή κανουμε οτι μπορουμε να προσαρμοστουμε και να νιωθουμε καλα, ή το παιρνουμε αποφαση και φευγουμε δοκιμαζωντας κατι αλλο που μας εκφραζει περισσοτερο.

Γεια σας κι από μένα.
Σε συνέχεια των προβληματισμών του play θα σας παραθέσω τους δικούς μου.

Πρώτα κάποια στοιχεία για μένα, είμαι 28 προγραμματιστής, μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα, δουλεύω σε μια εταιρεία στον τομέα μου οι συνθήκες εργασίας στην οποία είναι αρκετά καλές.Ο μισθός για την εποχή θεωρείται ικανοποιητικός, πλην όμως δε με καθιστά ανεξάρτητο.
Μένω με τους γονείς μου καθώς το ρίσκο για ενοικίαση δικού μου χώρου είναι εξαιρετικά υψηλό. Το κόστος ζωής μεγάλο και η πιθανότητα ξαφνικής ανεργίας υπαρκτή.

Καθώς πλέον δεν έχω δεσμευτική σχέση και πολύ πρόσφατα επέστρεψα από διακοπές στη Ζυρίχη νιώθω ότι ήρθε η ώρα μου.
Τόσο καιρό γελούσα και γκρίνιαζα με τα κακώς κείμενα στην Αθήνα αλλά είχα αυτοπεποίθηση και μέχρι τώρα δεν με φόβιζαν ιδιαίτερα οι δυσκολίες. Βλέποντας το τρόπο ζωής και τις εργασιακές συνθήκες στη Ζυρίχη κατανόησα ότι δεν υπάρχει λόγος πλέον να υπομένω τις άρρωστες καταστάσεις γύρω μου. Δε φέρω τη μεγαλύτερη ευθύνη κι όμως είμαι υποχρεωμένος να πληρώσω και με το παραπάνω.

Νιώθω πραγματικά πως η μετακόμιση αυτή όχι απλά θα με ανανεώσει, άλλα θα με βελτιώσει σαν άνθρωπο. Και οι λόγοι είναι οι εξής:

- Χρειάζομαι έστω τη ψευδαίσθηση της εργασιακής σταθερότητας σε μια βάση έστω 2ετίας ώστε να μπορώ να προγραμματίζω τη ζωή μου. Να γνωρίζω επίσης ότι σε περίπτωση ανεργίας δεν ήλθε το τέλος του κόσμου.

- Χρειάζομαι μια πόλη ανθρώπινη που θα δε θα χρειάζεται να μελαγχολώ να οικτίρω και να εκνευρίζομαι σε κάθε μου βόλτα ή στη διαδρομή προς τη δουλεία. Δε μπορώ να είμαι ευτυχισμένος με τόση δυστυχία γύρω μου ούτε και ήρεμος με τόση έλλειψη σεβασμού. Αγαπώ την Αθήνα, αλλά η Αθήνα δεν είναι αυτή που ήταν πριν 10 χρόνια και το χειρότερο είναι το πως θα είναι σε 5 χρόνια.

- Χρειάζομαι ελεύθερο χρόνο. Μέσα στην εργασιακή ανασφάλεια που βιώνω αναγκάζομαι
να ασχολούμαι με projects εκτός δουλειάς με αποτέλεσμα να δυσκολεύομαι να κρατήσω ισορροπία στη ζωή μου. Θέλω μια δουλεία 8-9 ώρες στην οποία να προσπαθώ να μαι το κατά δύναμιν αποδοτικός και τέλος. Θέλω να έχω κι άλλες ασχολίες στη ζωή μου.

- Τέλος θέλω να είμαι ανεξάρτητος.

Το δύσκολο ζήτημα γνωρίζω ότι θα είναι η κοινωνικοποίηση. Έχω καλές παρέες και φίλους εδώ
αλλά και κάποιος γνωστούς της ελληνικής κοινότητας της Ζυρίχης. Πιστεύω ότι θα την παλέψω κοινωνικά.

Σε όσους κατάφεραν να διαβάσουν το μακροσκελές κείμενο θέλω τη συμβουλή σας.
Έχω τάσεις φυγής ή υγιώς σκεπτόμενος πήρα την απόφασή μου;

Ευχαριστώ

Καλώς όρισες allos :)
Προσωπικά, βρίσκω απόλυτα υγιείς τους προβληματισμούς σου...
Αυτή είναι η πραγματικότητα... όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας (ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα), έστω και αν η παραδοχή αυτής μου αφήνει μια έντονη πίκρα και ένα βάρος στο στομάχι...
Δυστυχώς, βιώνουμε μια πρωτόγνωρης βαρβαρότητας βία... υπάρχει άραγε κάτι πιο βίαιο από την εργασιακή ανασφάλεια (που μετά τις ελαστικές σχέσεις εργασίας βλ. κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, έγινε ακόμη πιο έντονη), από το να μην έχεις ελεύθερο χρόνο που θα σε βοηθήσει να αποφορτιστείς, να ασχοληθείς με δραστηριότητες που θα ηρεμήσουν ψυχή και σώμα, από το να μην μπορείς να ανεξαρτητοποιηθείς από τα στενά πλαίσια της οικογένειας...

Θεωρώ ότι μιας τέτοιας μορφής βία οδηγεί νομοτελειακά στην κατάθλιψη, ιδιαίτερα αυτούς των οποίων οι κεραίες είναι κάτι πιο ευαίσθητες... :)

Δεν ξέρω αν θα το έκανα... αν θα το κάνω στο μέλλον... πρόκειται για μια απόφαση η οποία σχετίζεται με την εξέταση πολλών, ιδιαίτερων και διαφορετικών παραγόντων για τον καθένα...
Είσαι νέος άνθρωπος... έχεις χώρο σε αυτή τη ζωή... ακολούθησε το ένστικτο σου... :)

Γεια σου και από μένα, allos :)

Συμφωνώ με τον gus και θεωρώ ότι το σκεπτικό σου είναι μια χαρά υγιές!
Να την τολμήσεις αυτή την αλλαγή και ναι, να προσφέρεις στον εαυτό σου όλα αυτά που χρειάζεται.

Καλότυχος ο άνεμος της ανανέωσης σου εύχομαι :)

allos, νομίζω εντελώς υγιώς πήρες την απόφαση σου (καλά θέλει κι ερώτημα; : )
Όμως δεν κατάλαβα, την έχεις τη θέση σίγουρη και απλώς σκέφτεσαι αν θα φύγεις ή σκέφτεσαι να ψάξεις για δουλειά εκεί;
Τέλος για την κοινωνικοποίηση νομίζω ότι θα εκτιναχθεί στα ύψη τουλάχιστον στην αρχή. Και είναι πολύ καλό που γνωρίζεις ανθρώπους από την ελληνική κοινότητα αλλά ξέρεις, υπάρχουν κι άλλοι εκεί τριγύρω ;)
Οι μισθοί (αν δεν είναι part time ή πρόγραμμα davinci, αλλά στη Ζυρίχη δεν νομίζω να ισχύει αυτό γιατί δεν είναι ΕΕ) νομίζω θα είναι πάρα πολύ ικανοποιητικοί.
Και κάτι ακόμα, αν η αποχώρηση γίνει ομαλά, όχι ως "φυγή" από κάτι αλλά ως συνειδητή απόφαση αναζήτησης μίας καλύτερης ζωής και έχοντας στο μυαλό σου ένα σαφή στόχο (όπως είπες για παράδειγμα της ανεξαρτησίας) νομίζω ότι τα πράγματα θα κυλήσουν πολύ όμορφα.
Επίσης για το ενδεχόμενο επιστροφής σου όταν θα αποφασίσεις να γίνει (το μέλλον άγνωστο) νομίζω ότι θα μπορέσεις να "πουλήσεις" αυτή την εμπειρία έυκολα όταν θα έρθεις πίσω. Δεν νομίζω δλδ ότι "θυσιάζεις" κάτι στον επαγγελματικό τομέα.
Εύχομαι το καλύτερο και μακρυά απ'τα yodels : D

Μια χαρα σκεεφτεσαι και μπραβο σου!! Μακαρι να ειχα ακολουθησει ενα επαγγελμα που εχει αποκατασταση στο εξωτερικο, πρεπει να ειμαι απο τους λιγους ατυχους!!! Καλη επιτυχια οτι κι αν κανεις!! Και αμα σου λειψει η Ελλαδιτσα, εδω θα ναι!

Ετσι μαρεσει να ακουω ανθρωπους να εκφραζονται και οντως πιστευω οτι θα περασουν καλα αν φυγουν στο εξωτερικο, οχι θελω να φυγω γιατι δε μπορω αλλο την κωλομιζερια αυτης της παλιοχωρας, σιχαινομαι ολους τους ελληναραδες με τα λεφτα του μπαμπα, μισω το συστημα και οι Ελληνιδες ειναι ψωναρες! Τοσο περιεργη ειμαι? Και αυτοι οι τυποι μετα μου τη λενε κι απο πανω να μιλαω εγω με ευγενεια! Τραγελαφικο!

Σας ευχαριστώ όλους για την ανάγνωση του κειμένου και για τις απαντήσεις σας.

Είναι συνειδητή η επιλογή μου αν και ποτέ δε μπορώ να είμαι απολύτως βέβαιος.
Δεν έχω έτοιμη εργασία απλά μπήκα στη διαδικασία της αποστολής βιογραφικών.
Αν θα πάρω απάντηση δε γνωρίζω το καλό είναι ότι έχω κάποιο portfolio να επιδείξω.

Όσων αφορά τις συνθήκες διαβίωσης καθώς και τις συνθήκες εργασίας εκεί πήρα τις πληροφορίες μου και ελπίζω ότι κατανοώ τις δυσκολίες. Βέβαια δεν έχω ζήσει εξωτερικό ούτε καν στην επαρχία για πάνω από 6 μήνες πλην στρατού οπότε οι αντοχές μου είναι προς διερεύνηση.

Για όποιον ενδιαφέρεται θα περιγράψω αναλυτικότερα τα αίτια της απόφασής μου:

Ξέρω ότι δεν υπάρχει επίγειος παράδεισος και ότι τις ανασφάλειες και τις ατέλειες μας θα τις κουβαλούμε πάντα. Αγαπώ τη χώρα και τη πόλη μου όμως οι συνθήκες και νεότερη κουλτούρα μας δε μου επιτρέπουν να τις απολαύσω όσο θέλω.

Πρέπει να σκεφτούμε όλοι ρεαλιστικά και να δούμε τι θέλουμε από τη ζωή μας.
Στα 28 μου νιώθω ότι ξέρω.. (αυτά βέβαια αλλάζουν)

Ξέρω για παράδειγμα ότι για να αισθάνομαι πλήρης πρέπει να είμαι δημιουργικός.
Για να είμαι δημιουργικός πρέπει να είμαι υγιής ψυχικά και σωματικά.
Για να είμαι υγιής ψυχικά πρέπει να ψυχαγωγούμαι, να διασκεδάζω και να έχω υγιή ερωτική ζωή.

Ακόμα και προ οικονομικής κρίσης δεν γνώριζα πολλά άτομα που να είναι υγιείς σύμφωνα με τα παραπάνω.
Ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα κ η σύγχρονη κουλτούρα μας απαιτεί είτε να πηγαίνεις τυφλά με το ρεύμα μπλεγμένος ανάμεσα σε αυστηρούς κοινωνικούς κανόνες και ψεύτικη υπερκοινωνικότητα χάνοντας κάθε αίσθηση κρίσης και αισθητικής είτε να απομονώνεσαι στην αυθεντία σου επικρίνοντας όλους τους υπολοίπους.

Στην "ευτυχισμένη" νεόπλουτη Ελλάδα των προηγουμένων ετών δεν υπάρχουν αρκετά πρότυπα ανάμεσά μας. Είσαι ή το ένα ή το άλλο ή εντελώς αδιάφορος για όλα. Επειδή δεν υπάρχουν αρκετά πρότυπα να μας δείξουν το δρόμο οι περισσότεροι χανόμαστε κάπου στην αναζήτηση καθώς δε υπάρχει κάποια πεπατημένη να μας δείξει έστω τον δύσκολο δρόμο προς την "πληρότητα".

Για να μη μακρηγορώ, αλλαγή ρεαλιστικά μπορεί να γίνει μόνο στους εαυτούς μας, αλλά η παρούσα άρρωστη κοινωνία παράγει τόσο θόρυβο ώστε να μας αποσπά συνεχώς και να μας παρέχει απλόχερα
τύψεις σε κάθε ευκαιρία.
Πόσοι από σας δεν έχετε βρεθεί σε μια σχέση που δεν είναι υγιής και όποια ειλικρινής προσπάθεια κι αν κάνετε εσείς κι ο σύντροφός σας πάλι τσακώνεστε πάλι δυστυχείτε; Έτσι νιώθω πως είναι και η σχέση μου με τη πόλη και τη χώρα μου.

Η λύση που βρήκα για μένα είναι η η αλλαγή περιβάλλοντος σε μια κοινωνία με σαφείς ευθύνες και λίγο θόρυβο. Εκεί αν είμαι τυχερός και δυνατός θα μπορώ ευκολότερα να βελτιώσω τον εαυτό μου καθώς θα έρθουν στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα και οι αδυναμίες μου.

Συγνώμη για το μακρινάρι!

Quote:

---

Όσων αφορά τις συνθήκες διαβίωσης καθώς και τις συνθήκες εργασίας εκεί πήρα τις πληροφορίες μου και ελπίζω ότι κατανοώ τις δυσκολίες. Βέβαια δεν έχω ζήσει εξωτερικό ούτε καν στην επαρχία για πάνω από 6 μήνες πλην στρατού οπότε οι αντοχές μου είναι προς διερεύνηση.

---

Η Ζυρίχη δεν είναι Αγρίνιο (ή Nord de l'est) οπότε αφού είσαι Αθηναίος, ουδένα πρόβλημα αντιμετωπίζεις :) (Με σεβασμό στο Αγρίνιο και στο nord de l'est ).

Για τη σχέση νομίζω πραγματικά ότι δεν είναι θέμα τόπου... αυτό λιγάκι να το ψάξεις κατά την άποψη μου πάντα...

Απλώς, αν το θέμα είναι η ανεξαρτησία (όπως τη θέτεις) , δεν ξέρω αν χρειάζεται να φτάσεις στη Ζυρίχη για να την αποκτήσεις. Αν βέβαια μπορείς (με σίγουρη δουλειά) βέβαια γιατί όχι. Ένα βαρύ παλτό κι έφυγες : )

Η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα για να ζεις ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΛΕΦΤΑ.Αν δεν έχεις το οικονομικό άγχος.Γιατί δε νομίζω ότι υπάρχει άλλη χώρα με τέτοιο κλίμα(6-7 μήνες καλοκαίρι) και τόσες επιλογές προορισμών.Πας σε άλλες χώρες και βλέπεις ήλιο δυο φορές το χρόνο και βράδυ να μην κυκλοφορεί ψυχή.Τυχαίο είναι πχ που κάθε ξένος αθλητής όταν έρχεται Ελλάδα δεν φεύγει με τίποτα;Για όλους αυτούς η Ελλάδα είναι παράδεισος.

Αν είσαι βέβαια κάποιος ανώνυμος...με τον μισθουλάκο σου...τους λογαριασμούς να τρέχουν...και μένεις στην τωρινή Αθήνα τότε σκέφτεσαι αλλιώς...

Εγώ πάλι Paolo δεν νομίζω ότι είναι τόσο θέμα πολλών χρημάτων, όσο μερικών βασικών πραγμάτων που μπορείς, νομίζω να τα βρεις σε πάρα πολλά μέρη. Σε άλλα, πάρα πολύ ευκολότερα όντως...
Ό,τι βλέπω σαν μια ωραία περιπέτεια την βλέψη του allos, ναι και λόγω ηλικίας.
Αυτά. Σεμνά και ταπεινά.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Είναι φρόνιμο να ακούμε τη φωνή κάποιου που αυτοκτόνησε;
Εγώ το έχω δει να συμβαίνει, ν'αλλάζω τόπο και όλα τα άσχημα να εξαφανίζονται δια μαγείας. Να ανοίγουν μπουκαπόρτες, να χυμάνε ωκεανοί, να ζω.

---

Προφανως ο Καβαφης ειχε προσωπικα βιωματα απο τασεις φυγης που προφανως εμειναν ανεκπληρωτες, και με ολη αυτην την καταθλιψη αυτοκτονησε στο τελος! Τωρα αν ειχε παει στην Περσια να μεινει και να εφευγε απο την Αλεξανδρεια, λες να ζουσε? Κανεις δεν ξερει.
Οσο για το οτι εξαφανιζονται τα ασχημα με την αλλαγη τοπου, εχω να σου πω οτι μπορει να φευγεις απο ενα ασχημο οικογενειακο περιβαλλον πχ. και να γλιτωνεις απο αυτο, αλλα ο τροπος που σε εχει στιγματισει το περιβαλλον σε ακολουθει παντου γιατι ειναι στην ψυχη σου και δεν αλλαζεις ψυχη περνώντας τα συνορα, αλλα γινεσαι καλυτερα μονο αμα κανεις κατι για αυτο, ψυχοθεραπεια κτλ.. Η ηρεμια που μπορει να σου δωσει ενας αλλος τοπος μπορει να συντελεσει θετικα, αλλα αν μιλαμε για ενα βεβαρυμενο ψυχολογικο ιστορικο, δεν φτανει!! Κατι που ειναι σαφως διαφορετικο απο το οταν αλλαζεις τοπο συνειδητα για επαγγελματικη αποκατσταση κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Προφανως ο Καβαφης ειχε προσωπικα βιωματα απο τασεις φυγης που προφανως εμειναν ανεκπληρωτες, και με ολη αυτην την καταθλιψη αυτοκτονησε στο τελος! Τωρα αν ειχε παει στην Περσια να μεινει και να εφευγε απο την Αλεξανδρεια, λες να ζουσε? Κανεις δεν ξερει.
Οσο για το οτι εξαφανιζονται τα ασχημα με την αλλαγη τοπου, εχω να σου πω οτι μπορει να φευγεις απο ενα ασχημο οικογενειακο περιβαλλον πχ. και να γλιτωνεις απο αυτο, αλλα ο τροπος που σε εχει στιγματισει το περιβαλλον σε ακολουθει παντου γιατι ειναι στην ψυχη σου και δεν αλλαζεις ψυχη περνώντας τα συνορα, αλλα γινεσαι καλυτερα μονο αμα κανεις κατι για αυτο, ψυχοθεραπεια κτλ.. Η ηρεμια που μπορει να σου δωσει ενας αλλος τοπος μπορει να συντελεσει θετικα, αλλα αν μιλαμε για ενα βεβαρυμενο ψυχολογικο ιστορικο, δεν φτανει!! Κατι που ειναι σαφως διαφορετικο απο το οταν αλλαζεις τοπο συνειδητα για επαγγελματικη αποκατσταση κτλ.

---

Ρε παιδιά, ο Καβάφης δεν αυτοκτόνησε! Πέθανε από καρκίνο στο λάρυγγα. Ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησε.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ρε παιδιά, ο Καβάφης δεν αυτοκτόνησε! Πέθανε από καρκίνο στο λάρυγγα. Ο Καρυωτάκης αυτοκτόνησε.

---

Όπως και νά 'χει, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο...

και εγω θελω να φυγω μακρυα, ομως επρεπε να το ειχα κανει πριν χρονια

Αυτο που λεει ο-η carrie ειναι αληθες , εχω εναν φιλο που εφτασε στο αμην και αυτος και εφυγε για εξωτερικο.
Το τελευτεο βραδυ μας εβγαλε ολους εξω να πιουμε να τον αποχαιρετισουμε και ειχαμε ακριβως αυτη την κουβεντα.Του λεγανε ολοι οτι κατι σε πειραζει και θες να φυγεις και πως αν αλλαξεις παραστασεις θα ειναι καλυτερα.Εγω του ειπα οτι αυτο που κουβαλας οπου σκατα στην γη και να πας δεν θα φυγει γιατι βρισκεται μεσα σου.
Και ειπε εχει δικαιο ο σπορος ........

ωραια βρε μαριαν χαιρομαι που αποκατεστησες την ιστορικη αληθεια, δε θυμομουν πως πεθανε ο Καβαφης και πηρα αυτο που ειπε ο αλεξανδρος ως δεδομενο. βεβαια και ο καρκινος τις περισσοτερες φορες προκειται για ψυχοσωματικη ασθενεια, οποτε, ενα ειδος αυτοκτονιας ειναι κι αυτο.....

Δεν μπορω να βρω το αρχικο ποστ που λεει οτι αυτοκτονησε ο Καβαφης , αλλα το αποτελεσμα ειναι το ιδιο και οτι ειναι ενα ειδος αυτοκτονιας και αυτο???????????????

Το αποτελεσμα ειναι το ιδιο για ολους και δεν προκειται για αυτοκτονια σε καμμια περιπτωση , τεσπα απλως μου φανηκε παρανοϊκο ολο αυτο , οχι για το λαθος που εγινε σιγα , ουτε εγω ηξερα πως πεθανε ο Kαβαφης και ουτε εχω μελετησει ιδιαιτερα Καβαφη αλλα για την συνεχεια:P

Quote:

---

Originally Posted by carrie

ωραια βρε μαριαν χαιρομαι που αποκατεστησες την ιστορικη αληθεια, δε θυμομουν πως πεθανε ο Καβαφης και πηρα αυτο που ειπε ο αλεξανδρος ως δεδομενο. βεβαια και ο καρκινος τις περισσοτερες φορες προκειται για ψυχοσωματικη ασθενεια, οποτε, ενα ειδος αυτοκτονιας ειναι κι αυτο.....

---

ε καλα, κοψε κατι τωρα κι εσυ....

Δεν κοβω. Αποψη μου ειναι. Αν θες διατυπωσε τη δικη σου.

Quote:

---

Originally Posted by allos

Γεια σας κι από μένα.
....Καθώς πλέον δεν έχω δεσμευτική σχέση και πολύ πρόσφατα επέστρεψα από διακοπές στη Ζυρίχη νιώθω ότι ήρθε η ώρα μου.
Τόσο καιρό γελούσα και γκρίνιαζα με τα κακώς κείμενα στην Αθήνα αλλά είχα αυτοπεποίθηση και μέχρι τώρα δεν με φόβιζαν ιδιαίτερα οι δυσκολίες. Βλέποντας το τρόπο ζωής και τις εργασιακές συνθήκες στη Ζυρίχη κατανόησα ότι δεν υπάρχει λόγος πλέον να υπομένω τις άρρωστες καταστάσεις γύρω μου. Δε φέρω τη μεγαλύτερη ευθύνη κι όμως είμαι υποχρεωμένος να πληρώσω και με το παραπάνω.

...Το δύσκολο ζήτημα γνωρίζω ότι θα είναι η κοινωνικοποίηση. Έχω καλές παρέες και φίλους εδώ
αλλά και κάποιος γνωστούς της ελληνικής κοινότητας της Ζυρίχης. Πιστεύω ότι θα την παλέψω κοινωνικά.

Σε όσους κατάφεραν να διαβάσουν το μακροσκελές κείμενο θέλω τη συμβουλή σας.
Έχω τάσεις φυγής ή υγιώς σκεπτόμενος πήρα την απόφασή μου;

Ευχαριστώ

---

μια χαρα τα σκεφτεσαι αλλος
αλλα ΜΙΑ ΧΑΡΑ πραγματικα!
δεν βλεπω τασεις φυγης προσωπικα, βλεπω ενα υγιως σκεπτομενο ατομο που δεν εχει τασεις μαζοχισμου και αυτοκαταστροφης .
μενοντας στην φθορα και την συντριβη μιας ζωης στην σημερινη ελλαδα εννοω...
νομιζω οτι ολες οι παραμετροι ειναι υπερ σου στο να πανε ολα καλα στην νεα σου ζωη αν τελικα το αποφασισεις.
μια ηλικια με αντοχες, μια δουλεια που μπορει να βρεθει κι αλλου, no serious strings attached, ακομα και μερικους φιλους εκει που προκειται να πας!
τι καλυτερο για μια νεα αρχη σε μια ζωη με αξιοκρατια και αξιοπρεπεια σαν αυτη που αξιζει σε ολους μας?
αν την εχεις την διαθεση, προχωρα δυνατα

ας τα σκεφτουν οι πολιτικοι μας , αν τους εχει μεινει καποια τσιπα πανω τους και δεν ειναι απασχολημενοι με την εσχατη προδοσια κατα της χωρας μας στην οποια επιδιδονται επι τοσες δεκαετιες...

να περνας να μας λες τα νεα σου.

have a wonderfull life!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

ωραια βρε μαριαν χαιρομαι που αποκατεστησες την ιστορικη αληθεια, δε θυμομουν πως πεθανε ο Καβαφης και πηρα αυτο που ειπε ο αλεξανδρος ως δεδομενο. βεβαια και ο καρκινος τις περισσοτερες φορες προκειται για ψυχοσωματικη ασθενεια, οποτε, ενα ειδος αυτοκτονιας ειναι κι αυτο.....

---

Και συμπληρώνω ότι ούτε τάσεις φυγής είχει ο Καβάφης, ίσα ίσα που έζησε στην πόλη που αγαπούσε, την Αλεξάνδρεια, ούτε κατάθλιψη είχε. Αντιθέτως, ήθελε να ζήσει, γι' αυτό υποβλήθηκε και σε τραχειεκτομή. Αλλά δεν τα κατάφερε.
Πετάει κάποιος μια ανακρίβεια για να υποστηρίξει την θέση του και πάνω σ' αυτή στήνουμε ολόκληρη θεωρία.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Δεν κοβω. Αποψη μου ειναι. Αν θες διατυπωσε τη δικη σου.

---

υπο την εννοια που το λες, ολες οι αρρωστιες ψυχοσωματικες ειναι .ακομα και οι περισσοτερες ασθενειες του κυκλοφορικου θα μπορουσαν να θεωρηθουν αυτοκτονια, καθως οφειλονται σε ασχημες συνθηκες ζωης που εξαρτωνται απολυτα απο το ατομο...

αυτο δεν ειναι λογικη ομως για να αποκαλουμε εναν θανατο απο καρκινο, αυτοκτονια....

Και τοτε και η αυτοκτονια δεν ειναι αυτοκτονια, οφειλεται σε ασχημες συνθηκες ζωης που εξαρτωνται απολυτα απο το ατομο

Ας μη γενικεύουμε τόσο και ας μην είμαστε απόλυτοι. Όσοι πάθαν καρκίνο επειδή κάπνιζαν (επειδή ακόμα δεν ήταν γνωστό ότι το τσιγάρο προκαλεί καρκίνο), τόσοι αγρότες που παθαίνουν καρκίνο από τα φυτοφάρμακα (επειδή κι αυτοί δεν το γνώριζαν ή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς), όλοι κατά βάθος θέλαν να πεθάνουν? Δεν το πιστεύω.
Ότι, η κακιά ψυχολογία βοηθάει στην επιδείνωση οποιασδήποτε ασθένειας και ότι κάποιοι παραιτούνται και πεθαίνουν, είναι αλήθεια, αλλά ας μη βλέπουμε πίσω από κάθε θάνατο και μια αυτοκτονία.

Απλα μερικες φορες τραβαω μια αποψη στα ακρα για να τονιστει, οτι οντως παιζει μεγαλο ρολο η ψυχολογια, μπορει να μην τα καταφερνω, αλλα και παλι δεν ειπα οτι αυτο ισχυει παντα!

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Και τοτε και η αυτοκτονια δεν ειναι αυτοκτονια, οφειλεται σε ασχημες συνθηκες ζωης που εξαρτωνται απολυτα απο το ατομο

---

οχι!
οφειλεται σε αποφαση του ατομου ΞΕΚΑΘΑΡΑ!
μπορει να την παρει επιπολαια, η θολωμενος η βιαστικα.
ειναι ομως μια συνειδητη αποφαση.
πολλοι εχουν παρομοια προβληματα.
δεν αυτοκτονουν ολοι.