Σαν την μητέρα ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!

Καταλαβαίνω τον πόνο σου, είναι κάτι που δύσκολα ξεπερνιέται. Θα λεγα δοκίμασε λίγο, όταν έρχεται στη σκέψη σου ο πόνος βάζε στη θέση του τις ευχάριστες αναμνησεις που εζησες μαζί της, ότι ήσουν πάντα εντάξει μαζι της και την αγαπούσες και ότι έφυγε ευτυχισμενη με αυτα που εσυ πετυχες στη ζωή σου. Είναι πολύ μεγαλη απώλεια, προσπάθησε με τετοιους τροπους όσο γινεται να απαλήνεις τον πόνο. Αφοσιωσου παραπάνω στα παιδια σου, βάλε τα περισσότερο στο επικεντρο της προσοχής και της σκέψης σου, αυτο θα σου ζητουσε αν μπορουσε να μιλησει μαζι σου τωρα απο την αιωνια ζωη όπου βρισκεται. Και όσο μπορεις μην κλεινεσαι στο δωματιο και στις σκεψεις σου. Σου ευχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου και ο πόνος να σου γινει μια ευχαριστη αναμνηση ενος ανθρωπου που αγαπησες. Δυστυχως είναι κι αυτα τα ασχημα στο παιχνιδι της ζωης.

Εγώ πάλευα 6 χρόνια που είχε αλτχάιμερ,τώρα έχουν περάσει άλλα εξήμιση που έχει πεθάνει, ήταν το άλλο μου μισό. Πέρυσι πέρασα ένα βαρύ χειρουργείου και πολλές φορές πριν μάθω τι συμβαίνει ήταν σαν όραμα από πάνω μου όταν κοιμόμουν. Κλαίω...την αγαπώ και ας έχω κόρες μεγάλα ,η μάνα είναι μία ποτέ δε θα το ξεπεράσω νομίζω...

αχ η μανουλα..και δικια μου γλυκια εφυγε νωρις.. νιωθω αδεια ,κενο...την σκεφτομαι παντα..ειδα τη μητερα της πριν λιγες μερες και αφησα τον εαυτο μου να κλαψει μπροστα σε ολους..τουλαχιστον να με αγκαλιασει η γιαγια μου.. ποσο αναγκη το ειχα τελικα...

Quote:

---

Originally Posted by marouba

Γεια σας και πάλι, καλή χρονιά να έχουμε...... Φέτος ήταν οι χειρότερες γιορτές μου αν λαβουμε υπόψιν μας οτι πέρσυ είμασταν ΟΛΟΙ στο σπίτι μου.... Δεν στόλισα φυσικά, εξήγησα στα παιδιά μου τον λόγο. Σκέφτομαι συνέχεια την καθε μερα που περναει και θυμάμαι την κάθε μέρα απο πέρσυ σε ποιο στάδιο ήταν και τι περνούσε μεχρι το τέλος. Την Παρασκευή γιόρταζε και θυμάμαι πέρσυ της κάναμε την γιοστή της στο νοσοκομείο. Έχω νεύρα ξεσπάω σε όλους και σε όλα, μου ΛΕΙΠΕΙΣ!!!!!! Κλείνομαι πάλι στο δωμάτιο μου και δεν θέλω κανέναν............. Δεν αντέχω άλλο κάθε μερα που περνάει νομίζω είναι και χειρότερα. Στις 31 Ιανουαρίου κλείνει χρόνο και δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω τα συναισθήματα είναι πάνω απο τις λέξεις.................................

---

Κοπελα μου κανε κουραγιο, και εγω εχασα τον πατερα μου στα εξι μου, και ακομα δεν μπορω να πω οτι το εχω ξεπερασει πληρως. Αυτο που μπορω να πω σιγουρα, επειδη ειχαμε τον τελευταιο καιρο μια περιπετεια με την υγεια της μητερας μου που με ταρακουνησε πολυ ψυχολογικα, ειναι οτι τελικα δεν μπορουμε να ξεχασουμε τους ανθρωπους μας, απλα μαθαινουμε καποια στιγμη να ζουμε χωρις αυτους, χωρις πονο. Αυτο που εχεις μεσα σου ειναι ΑΓΑΠΗ, και αυτο ειναι λυτρωτικο. Να παρεις αυτην την αγαπη και να την προσφερεις εκει που την εχουν αναγκη, εκει που στην ζητανε, στον αντρα σου, στα παιδια σου, όπου θες. Μονο αυτο θα σε ανακουφισει παρα πολυ. Η απωλεια ξεπερνιεται με κλαμα και ζεστη αγκαλια! Να τα βιωσεις και τα δυο..
Με εκτιμηση

Σήμερα κλείνει 1 χρόνο μακριά μας, είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Το Σάββατο κάναμε το μνημόσυνο, ήμουν σαν φυτό δεν μου βγήκαν κλάματα........ Σήμερα όμως είμαι χάλια απορώ πως ήρθα στην δουλειά μου. Την βλέπω συνέχεια μπροστά μου, σκέφτομαι τις τελευταίες ώρες, μετράω το κάθε λεπτό που περάσαμε πριν 1 χρόνο στην εντατική.....
Έχεις δίκιο Julias σε αυτα που μου γράφεις όπως όλοι σας και σας ευχαριστώ πολύ!!!! Αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά...........
Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα ψυχούλα μου!

Quote:

---

Originally Posted by marouba

Σήμερα κλείνει 1 χρόνο μακριά μας, είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Το Σάββατο κάναμε το μνημόσυνο, ήμουν σαν φυτό δεν μου βγήκαν κλάματα........ Σήμερα όμως είμαι χάλια απορώ πως ήρθα στην δουλειά μου. Την βλέπω συνέχεια μπροστά μου, σκέφτομαι τις τελευταίες ώρες, μετράω το κάθε λεπτό που περάσαμε πριν 1 χρόνο στην εντατική.....
Έχεις δίκιο Julias σε αυτα που μου γράφεις όπως όλοι σας και σας ευχαριστώ πολύ!!!! Αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά...........
Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα ψυχούλα μου!

---

Φυσικα και θα την αγαπας, για παντα. Απλα σε λιγο καιρο δεν θα πονας τοσο πολυ! Να εισαι σιγουρη. Δωσε και παρε αγαπη. Η μονη λυση!!!

Marouba, να μαστε καλά να θυμόμαστε τις μανούλες μας! Είναι ξεκούραστες εκει που είναι.

ΚΑΝΕΙΣ...Εγώ με αυτά που περνάω την είδα στον ύπνο μου έριχνε νερά κ μου είπε πως δε θα φύγει αν δε τα τακτοποιήσει όλα,θα πρέπει να σημειώσω ότι με τα όνειρα έχω κάτι ιδιαίτερο ψυχικά

τα ονειρα κατι συμβολιζουν γενικα

ναι κ εμένα ήδη άρχισε να βγαίνει,βρήκα φαγητό για τα παιδάκια μου,κουρεύουν το δάνειο του σπιτιού μου κ δε θα το χάσω...μέσα σε 3 εβδομάδες έχει κάνει ανεπανάληπτα πράγματα , να τις θυμάστε τις μανούλες κ να ανάβετε το καντήλι είναι ότι πιο ιερό, μας χάρισαν τη ζωή, ακόμη κ ζωή με δυσκολίες-ο πόνος λέει είναι το αλάτι της ζωής κ από τις δυσκολίες μαθαίνουμε,μανούλα είμαι κ ήθελα να αυτοκτονήσω με βοήθησαν εδώ κ άλλαξα πρώτα για τον εαυτό μου κ έπειτα γιατί πρέπει να σταθώ βράχος στο αίμα μουσαν την μητέρα κανείς

Τι κάνεις marouba, είσαι καλύτερα; Συλλυπητήρια! Πολύ κρίμα για τη μαμά σου. Σε καταλαβαίνω πως νιώθεις, αλλα απο δική μου εμπειρία θα σου πώ να μην κρατάς μέσα σου όλα αυτά που νιώθεις. Βρες έναν άνθρωπο να τα λες.

Μαλλον ειναι ο χειροτερος πονος , αυτος και το να χανει η μανα το παιδι!! Γιατι η ζωη να εχει τετοιο τελος?! Δεν θα συμφιλιωθουμε ευκολα με αυτο!!!! Συλληπιτιρια ευχομαι , και καλη δυναμη !! Ειμαι σιγουρη πως εχεις τα παιδια σου και χαρη σε αυτα θα βρεις την δυναμη και θα τα βγαλεις περα!!!!!!!!!!!

Καλημέρα σε όλους, μπήκα πάλι μετά από πολύ καιρό..... Είχα την ανάγκη να γράψω εδώ το πως αισθάνομαι.... Τον Ιανουάριο θα κλείσει 2 χρόνια μακριά μας χωρίς να την αισθάνομαι,να την ακούω, να μιλάμε. Δεν γράφω να την βλέπω γιατί ευτυχώς την βλέπω συχνά στα όνειρα μου. Προσπαθώ και συνεχίζω την ζωή μου, δυστυχώς όμως δεν παύει να υπάρχει αυτό το κενό!!!!! Εδω και 2 μέρες δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά, εχω απίστευτα νεύρα, δεν μιλάω και είμαι κλεισμένη πάλι στο δωμάτιο μου όπως ΤΟΤΕ!!!!! Ολοι γράφετε οτι ο καιρός είναι ο γιατρός, ναι είναι αλλά υπάρχει και αυτό το αλλά........ Μου λείπει πάρα πολύ...... Κάποτε είχαμε πάει σε μια εκδήλωση μαζί και ευτυχώς είχα τραβήξει ενα βιντεάκι που δυστυχώς δεν φαίνεται αλλά ακούγεται το γέλιο της!!!! Κάπου κάπου το βάζω και την ακούω έστω και έτσι!!!!!! Ουφ είναι πολύ σκληρό ........

Η δική μου εκδοχή: δεν με νοιάζει καθόλου η μάνα μου, παλιότερα είχα ευχηθεί να πέθαινε, δεν ξέρω βέβαια πως θα νιώσω όταν αυτό συμβεί, πάντως μιλώντας για τώρα τη βλέπω αραιά και που, αν και μένουμε πολύ κοντά, και δεν νιώθω την ανάγκη της, η σχέση μας είναι εντελώς τυπική,την έχω απομυθοποιήσει εντελώς από τότε που έκανα δικά μου παιδιά, είδα τα τραγικά λάθη της που ποτέ δεν θα συγχωρέσω. Για μένα η μάνα που με γέννησε δεν σημαίνει αυτόματα ότι αξίζει και την αγάπη μου ή το σεβασμό μου.
Καταλαβαίνω πως είναι να χάνεις κάποιον που αγαπάς, μόνο που για να το νιώσω πρέπει να βάλω στη θέση αυτή κάποιον που αγαπώ δηλ. τα παιδιά μου πρώτα και μετά τον άντρα μου.

marouba μου καταλαβαίνω ότι ήσουν πολύ δεμένη με τη μανούλα σου και το γεγονός ότι ήταν πολύ νέα χειροτερεύει τα πράγματα.Είχες κάθε δικαίωμα να βιώσεις το πένθος σου.
Εγώ όμως θέλω να σε ρωτήσω:
εσύ είχες μανούλα και είχες προφανώς τις καλύτερες εμπειρίες από εκείνη
στα παιδάκια σου με ποιό δικαίωμα στερείς αυτό το προνόμιο??????????
ο άντρας σου δεν έχει μάνα??
θα μπορούσες εσύ να υποστείς αυτήν την ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι να είναι μόνιμη??????????
θα σου πω εγώ την δική μου άποψη για την αγάπη και τον θάνατο μήπως και σε βοηθήσω
αγάπη δεν είναι να βλέπεις τον άλλον,να τον αγγίζεις,να του μιλάς
αγάπη είναι να είσαι ευτυχισμένος που είναι καλά ακόμη κι αν βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης
αγάπη είναι να πιστεύεις ότι είναι διαρκώς δίπλα σου κάποιος ακόμη κι έχει <<φύγει>> 20 χρόνια πριν
αγάπη είναι να νοιώθεις ευτυχισμένη διότι πιστεύεις ότι εκεί που έχει πάει είναι καλύτερα για εκείνη παρόλο που εσύ τη στερείσαι
πάψε λοιπόν να κάνεις μίζερη τη ζωή της οικογένειάς σου
δεν έχεις κανένα δικαίωμα
αν δεν μπορείς να το καταφέρεις μόνη σου ζήτα βοήθεια


ΥΓ.
πάντως το γεγονός ότι η οικογένειά σου δε σε γεμίζει ώστε να ξεπεράσεις τη μητέρα σου εμένα μου φαίνεται περίεργο.
όλοι χάσαμε τους γονείς μας
πονέσαμε,κλάψαμε,πενθήσαμε
μέχρι εκεί
ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ