Printable View
Καθόλου δεν φταις εσύ. Έχεις συναντήσει κανέναν από αυτούς τους κολλημένους θρησκόληπτους να είναι χαρούμενος και να χαμογελάει.Quote:
Originally Posted by Lou!
Μες στη μιζέρια και την ενοχή είναι. Και στο να κριτικάρουν τους άλλους που είναι αμαρτωλοί.
Θεωρω οτι η αναγκη μας για πιστη σε εναν θεο ,προερχεται μονο απο τις στιγμες που δεν ειμαστε καλα.Λεμε ωχ θεε μου και παναγιτσα μου μονο οταν δεν ειμαστε καλα.Οταν ειμαστε στα πανω μας παει ο θεος.Γιατι?K εφοσον ο θεος ειναι αγαπη και ειναι τοσο γουτσου γουτσου γιατι δεν βαζουμε την αγαπη μεσα μας?ελεος με τα παραμυθια ,η αναγκη μας για επιβεβαιωση και συμφιλιωση προς τον εαυτο μας γενναει την αναγκη πιστης σε ανωτερο ον.
Στο σύμπαν τίποτα δεν "πεθαίνει" δεν χάνεται. Μετασχηματίζεται σε κάτι άλλο. Παίρνει άλλη μορφή. Με αυτή τη λογική, γιατί μόνο ο άνθρωπος να εξαφανίζεται?
Quote:
Originally Posted by marian_m
ΓΙΑΤΙ να μην εξαφανιζεται ο ανθρωπος?τα ζωα πεθαινουν ,γιατι να μη το παρουμε αποφαση οτι θα γινουμε χωμα?οσο ελπιζεις σε μεταθατιο ζωη τοσο σε αυτη τη ζωη δεν βελτιωνομαστε.Γιατι?θα ερθει ο θεος να μας σωσει?θα γινει 2 παρουσια και θα κριθουμε ολοι?παπαριες....
Αν και με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο για το ρόλο των θρησκειών, νομίζω πως το τόπικ αφορά προσωπικές πεποιθήσεις...Quote:
Originally Posted by marian_m
Κατά τα λοιπά , δεν διαφωνώ ούτε σε ένα κόμμα απ' όσα γράφεις..
Καλή μου Λου, φυσικά το σχόλιο δεν αφορά τις προθέσεις σου, αυτό έλειπε άλλωστε... Το θεωρώ αδόκιμο σαν συγκυρία και όχι σαν φιλοσοφική αναζήτηση, άλλωστε κι εγώ ο ίδιος συμμετέχω με άποψη που κάθε άλλο δίνει ελπίδα σε όποιον πενθεί, έτσι δεν είναι ? Αλλά κι από την άλλη , δεν μπορώ να ανατρέψω τις πεποιθήσεις μου.....Quote:
Originally Posted by Lou!
Δεν ελπίζω σε τίποτα τέτοιο και αν διάβαζες τι έγραψα παραπάνω θα έβλεπες ότι δεν πιστεύω ούτε σε θεούς ούτε σε δεύτερες και τρίτες παρουσίες. Δεν ξέρω τι συμβαίνει μετά, λέω το απλό, ότι τίποτα δεν χάνεται. Τα φύλλα γίνονται λίπασμα για να φυτρώσουν καινούργια φυτά. Άρα, κι εμείς και τα ζώα, ακόμα και μόνο χώμα να γινόμαστε, κάπου προσφέρουμε σ' αυτή την αλυσίδα. Για να μείνω σ' αυτό το επίπεδο.Quote:
Originally Posted by olgaki82
Τώρα, για το αν βελτιωνόμαστε ή όχι σ' αυτή τη ζωή, είναι θέμα του καθενός. Πάντως, όσο περισσότερο ψάχνουμε κι έχουμε ανησυχίες, για το τώρα, το μετά, δεν έχει σημασία, τόσο περισσότερο εξελισσόμαστε.
Μονιμα ενα θεμα του τυπου υπαρχει θεος -χρηστος η οχι?Και αν υπαρχει ο θεος ειναι αγαπη ,σωστα?Aς μπει η αγαπη,η συννεοηση,η συμφιαλιωση και ναι και συγχωρεση μεσα μας, και μετα να ψαχτουμε αν υπαρχει η οχι....
Δε νομίζω ότι έγραψα κάτι άλλο από προσωπικές πεποιθήσεις. Και μόνο.Quote:
Originally Posted by sabb
Υπαρχουμε , αρα ειμαστε προγραμματισμενοι να υπαρχουμε...δεν εβαλα την υπαρξη ανωτερου πλασματος μεσα σε αυτο.Quote:
Παράλογο να προγραμματίζει κάποιος τη ζωή βάσει κάποιου σχεδίου. Δεν μπορώ να διανοηθώ για ποιο σκοπό ακριβώς να προγραμματίζεις κάποια μόρια αμινοξέων σε κάποια μεριά του σύμπαντος που δεν την "ξέρει ούτε η μάνα του", από τη στιγμή που είσαι ο δημιουργός - υποτίθεται - των πάντων. Πολύ childish για έναν θεό ή έστω μια ενεργειακή οντότητα , οφείλεις να το παραδεχτείς κιπ....
Ως αγνωστικιστης πιστευω οτι μπορει να υπαρχει θεος ή να μην υπαρχει ,αλλα αυτο δεν σημαινει οτι μπορω να καθορισω και την μορφη του , δηλαδη μπορει να υπαρχει αλλα να μην εχει σχεση οπως το φανταζεται πχ ο χριστιανισμος.
Μπορει να υπαρχει ως μια πολυ ανωτερη υπαρξη και να ειναι και αυτη πεπερασμενων (λατρευω αυτη τη λεξη:P) δυνατοτητων.
Μετασχηματιζεται η ενεργεια και η υλη , αυτο δεν σημαινει οτι εαν γινω λιπασμα για φυτα θα συνεχισω να υπαρχω ε?Quote:
Στο σύμπαν τίποτα δεν "πεθαίνει" δεν χάνεται. Μετασχηματίζεται σε κάτι άλλο. Παίρνει άλλη μορφή. Με αυτή τη λογική, γιατί μόνο ο άνθρωπος να εξαφανίζεται?
Η ενεργεια και η υλη απλως υποβιβαζονται στην πιο ανοργανωτη μορφη ενεργειας νομιζω τελικα η οποια ειναι η θερμοτητα? Δεν ξερω.
Δεν εννοούσα ότι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε με τη μορφή που έχουμε τώρα. Ύστερα, σε τι ακριβώς μετασχηματιζόμαστε, δεν το ξέρουμε. Ούτε τι ακριβώς είναι αυτή η ενέργεια.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Μου αρεσει η απαντηση σου:)Quote:
Originally Posted by marian_m
Σε μια παγκοσμια ενεργειακη συνειδηση λοιπον σε μορφη ενεργειας ισως...:)
και αν μετασχηματιστουμε σε κατι αυλο?κυριε ελεησον!!!!!!!!!!!!!
Όλα αυτά τα μικρά σωματίδια από τα οποία αποτελούμαστε, όλοι και όλα σε αυτό το σύμπαν, τα οποία κινούνται αδιάκοπα και ταχύτατα μέσα σε τόσο "κενό χώρο", τι άλλο είναι από ενέργεια?Quote:
Originally Posted by keep_walking
Έτσι κι αλλιώς, όλοι και όλα συνδεόμαστε σ' αυτό τον "κόσμο". Το πρόβλημά μας είναι ακριβώς, ότι εμείς οι άνθρωποι αποσυνδεθήκαμε και τα κάναμε μπάχαλο.
Ολη η πλαση ειναι ο θεος και εμεις ειμαστε μερος αυτου συνολου , ισως ο καθενας μας ενα απειροελαχιστο κομματι μιας σκεψης...δεν ξερω εμενα μου φερνει ζεστασια αυτη η σκεψη της παγκοσμιας συνειδησης.
Εδώ υπάρχουν μερικές διαλέξεις για τον θάνατο, την ψυχή και διάφορα άλλα σχετικά.
http://academicearth.org/courses/death
Βλέπω αυτό τώρα: http://academicearth.org/lectures/be...g-you-will-die
Αν ξέρεις Αγγλικά είναι πολύ ενδιαφέρον. Τα λέει πολύ απλά.
λου μου οσο τα ψαχνεις τοσο χειροτερα θα γινεσαι!κανεις δε βγαζει ακρη με αυτα..και οι φανατικοι χριστιανοι κανουν τα παντα για να νιωσεις ενοχη που δεν ασπαζεσαι το θεο τους και ειναι πολυ καλοι ρητορες οι ατιμοι!πιστευεις δεν πιστευεις σου τη χαλανε τη διαθεση!εντομεταξυ αν τους πεις που ειναι ο θεος τους οταν πραγματικα τον εχεις αναγκη η γιατι πεθαινουν ανθρωποι σε τοσο νεαρες ηλικιες θα σου πουν την καραμελα τους παιρνει κοντα του και αλλες τετοιες αηδιες!
καλα εκανες και ξεκοψες απο την εκκλησια μονο κακο μπορει να σου προσφερει το ανδρο του προσηλυτισμου!
εγω παλια δηλωνα αγνωστικιστρια αλλα τωρα με σιγουρια δηλωνω αθεη γιατι ακομη και να υπαρχει θεος εγω δεν πιστευω σ'αυτον!
Γεια σου Λου! Νομίζω ότι το θέμα που έθεσες είναι πολύ βιωματικό για να μπορέσεις να υποστηριχθεί με επιχειρήματα. Δηλαδή είναι δύσκολο να πειστείς για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός με τα λόγια. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι υπάρχει Θεός. Για μένα είναι βεβαιότητα, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να το θέσω έτσι από τη στιγμή που δεν έχω επιχειρήματα που να αποδεικνύονται με τη λογική. Πάντως πιστεύω ότι όλα είναι ανάλογα με το ποια οπτική τα βλέπεις. Θα συμφωνήσω μαζί σου και με όσους το είπαν μέχρι τώρα ότι Θεός δεν είναι καταπίεση. Ο Θεός είναι αγάπη. Μόνο έτσι μπορώ να Τον καταλάβω και να Τον αποδεχτώ. Αλλά το τι δέχεται ο καθένας ως δικαίωμα ή ως καταπίεση νομίζω πολλές φορές διαφέρει, οπότε ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει το Θεό από διαφορετικό δρόμο, αν βέβαια το επιθυμεί.
100 άτομα θα εκφράσουν 100 απόψεις επί του θέματος και λογικό είναι δλδ.
Για μένα, παράδεισος είναι να είσαι παρών, αυτό που λέμε να ζεις στο τώρα, να είσαι ευτυχισμένος όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Ευτυχισμένος και ατάραχος, μακριά από εξαρτήσεις, διαφόρου είδους κολλήματα και τα σχετικά.
Eγω νομιζω οτι η ζωη στη γη μπορει να γινει και κολαση και παραδεισος...
Τη παλεύετε ρε παιδιά?
Loukoumi, πιστεύεις δεν πιστεύεις στο θεό, το θέμα είναι το άγχος σου. Νομίζω πως εκεί είναι το ζήτημά σου. Στις εμμονικές σκέψεις, που αυτόν τον καιρό έχουν έναν κάποιο χαρακτήρα και προσανατολισμό υπαρξιακό. Και θεωρώ πως είναι νευρωτικής φύσης. είπαμε, ειδική όχι, αλλά μία οικογένεια με παρόμοια θέματα την έχουμε και το ξέρω από μέσα. Οπότε ο νους μου πάει προς ocd μεριά εμένα. Που έχουμε συζητήσει κι εδώ μέσα και αλλού πως οι φοβικές συμπεριφορές "μαθαίνονται" από ένα παιδί ζώντας με γονείς φοβικούς (τον μπαμπά πχ) και έχουν και κάποια βιολογική πλευρά, μία προδιάθεση. Αυτή την προδιάθεσή σου λοιπόν την πυροδότησε ένα περιβάλλον αγχώδες και τα μηνύματα περάστηκαν και άρχισαν να φτιάχνουν παραφυάδες.
Πάμε να δούμε τι μπορείς να κάνεις γι αυτό. Αντί να βασανίζεσαι θα έλεγα με "αν υπάρχει κόλαση τότε, αν δεν ίσως και ναι μεν αλλά και στην περίπτωση που" λολ, θα σου έλεγα να παραδώσεις την προσπάθεια ελέγχου κάποιων επικίνδυνων σκέψεων.
Ας πούμε, αν μάθεις να "αντέχεις" τον ψιλοπάνικ που θα σε πιάνει αρχικά στην παραδοχή αυτή εδώ "ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΒΟΛΟΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΠΟΥΤΣΕΨΕΙ ΚΙΟΛΑΣ Η ΑΘΕΑΡΑ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ" τότε θα πάψουν σιγά σιγά να σε "επισκέπτονται" και οι σκέψεις και η αγωνία που τις συνοδεύει.
Σε κάθε περίπτωση, κακό δε θα πάθεις από οτιδήποτε σκέφτεσαι. Νομίζεις πως θα πάθεις και αυτό βάζει το φυτίλι και παίρνει φωτιά το στρες. Μπακαλίστικη ψυχολ, λολ.
Λοιπόν, αφού για σένα κόλαση=μαρτύριο, κόλαση=αιωνιότητα βασάνου, κόλαση=ψυχικός πόνος, διάβασα το εξής. Πως υπάρχει μία σύνδεση κάποιου πράγματος με ένα άλλο, και πως μπορείς να δοκιμάσεις κάτι που ονομάζεται associative splitting και να εισάγεις νέες συνδέσεις. Για την κόλαση λοιπόν άρχισε κάθε φορά που θα τη σκέφτεσαι να τη συνδέεις με κάτι άλλο, εναλλακτικό (ουδέτερη ή θετική σύνδεση) πχ κόλαση=παγωτό (όσο περίεργο κι αν φαίνεται, έχεις σκεφτεί πως όταν περιγράφει κάποιος κάτι τόσο νόστιμο και γευστικό το λέει "κόλαση μλκ μου η σοκολάτα, κόλαση το σπαγγέτι καρμπονάρα" ?)
Κόλαση=παγωτό
Κόλαση=έρωτας (με κολάζει το κορμί σου, αν είναι να κολαστώ, θέλω μόνο μαζί σουυυ)
Κόλαση=διασκέδαση (λίγα μπαράκια ξέρεις να ονομάζονται κόλαση? δεν είν΄τυχαίο,λολ)
Κόλαση= βρες τις ανάλογες θετικές συνδέσεις
Και χιούμορ, Αρκά έχεις? Έναν θάνατο τον έχουμε, Δουλειά δεν είχε ο διάβολος, Σκέφτομαι κι ας μην υπάρχω, Για καλό και για κακό, κτλ
Να δεις κάτι συνδέσεις με γέλιο, εγώ πχ όταν σκέφτομαι κόλαση, πάντα θυμάμαι σκίτσα του αρκά!
Ουφ, σου τά' πρηξα είχα δεν είχα.:D
teleio rain!!!! kai yes yes yes!!!! με αφησε να σου βαλω ξανα ανατροφοφδοτηση!!!!
Χαχααα, α ρε ρις, πόσες φορές με κάνεις να γελάω. Νά΄σαι καλά κοπελάρα.:)
Συμφωνω απολυτα. Οτι κι αν διαβασεις, οσο κι αν το ψαξεις, ειτε για να αποδειξεις στον εαυτο σου οτι ΥΠΑΡΧΕΙ θεος ειτε για να αποδειξεις οτι ΔΕΝ υπάρχει, ακρη δεν θα βγαλεις...γιατι πολυ απλα δεν νομιζω οτι η ολη αναζητηση εχει να κανει με την αληθεια, αλλα με το αγχος του θανατου. Που ειναι ετσι κι αλλιως απο μονο του ενα τεραστιο θεμα για ολους μας, που αλλοι μπορουμε να το αγγιξουμε και αλλοι οχι.Quote:
Originally Posted by streidi
Μπορει πισω απο τον φοβο αυτο ή την αναγκη για την διελευκανση του μυστηριου του θανατου να κρυβονται αλλοι φοβοι, και ετσι μπορει να χρειαζεσαι να δεις ποιοι ειναι αυτοι κ πώς συνδεονται με το παρον σου.
Ανεξαρτητα ομως απο αυτο, για μενα εχει σημασια οτι μονο αν πιστευει κανεις στον Θεο, αλλά πώς πιστευει. Δλδ με τί προσδοκιες, πώς εχει πλάσει ο καθενας μας μεσα του την πιστη: πώς αυτη πρεπει να εκφραζεται, πώς η πιστη μας σε κατι μας ανταμοιβει, πώς η τιμωρία εμπλεκεται με την πιστη μας σε καποιο προσωπο ή σε καποια ιδεα κ πώς η ενοχη κ οι τυψεις ειναι αμεσα συνιφασμενες με κατι που θελουμε ή εχουμε αναγκη να συνδεθουμε.
Για τα οργανωμένα πράγματα δεν ξέρω να σου πω.Quote:
Originally Posted by Lou!
Ξέρω όμως ότι η θρησκεία έχει τεράστια σοφία μέσα της. Μην την βλέπουμε επιδερμικά. Α πηδήχθηκα με τον/την τάδε είμαι άσωτος θα πάω στην κόλαση. Αυτή είναι παιδιάστικη θεώρηση.
Οι αγίες γραφές έχουν μέσα τους διαχρονική σοφία με λέξεις όπως συγχώρεση, και κόλαση και παράδεισος. Εξάλλου ο διάβολος (αυτός που διαβάλει- που σκορπά - που χωρίζει), το "πονηρό" (το διπλοπρόσωπο, το ευτελές, το παραπλανητικό) είναι έννοιες που θα τις συναντάμε συνέχεια μπροστά μας. Όπως ο ηρακλης (αν δεν κάνω λάθος?) στο δρόμο της αρετής και της κακίας.
Θεωρώ τεράστια την καλωσύνη μιας διδαχής που βασίζεται στην αγάπη. Δεν λέω για το πως εφαρμόζεται. Αλλά όπως όλα έτσι κι αυτό το διαβάζουμε με το σωστό πρίσμα, νομίζω : )
Επίσης μη ξεχνάς ότι ο θεός είναι ο "πατέρας". Οπότε καλή σχέση μαζί με τον δεύτερο κάνει λίγο πιο εύκολη και την πρώτη. Κακή την κάνει δυσκολότερη. Αλλά είναι καλό να ξεπερνάμε τα τραύματα μας και να μην οριζόμαστε απ' αυτά. Αυτή δεν είναι η έννοια της ελευθερίας εξάλλου? : )
Βρισκω την αποψη αυτη, τοσο προκατειλημμενη οσο και την αντιστοιχη των πιστων που θεωρουν καθε αθεο, μισοτρελο. ή μαλλον μη συνειδητοποιημενο.Quote:
Originally Posted by marian_m
Φυσικα...οσο αναπτυσσεται η ανθρωποτητα πνευματικα, επιστημονικα και τεχνολογικα βλεπουμε οτι δημιουργουνται νεες αναγκες, νεα μοντελα ζωης, νεα προτυπα. Μια νεα κουλτουρα. Σε ολες ο κοινος παρανομαστης μπορει να ειναι ενας αλλος θεος με την μορφη της ακριτης (?) υπακοης στην επιστημη, στην τεχνολογια ή καλυτερα το χρημα (που αφορα λιγο πολυ ολους μας- οι περισσοτεροι προσκυναμε).Quote:
Originally Posted by marian_m
Κατα τα αλλα πιστευω πώς υπάρχουν πραγματα που δεν μπορουμε να αντιληφθουμε, πραγματα που σιγουρα ειναι εξω απο μας, σε αλλες διαστασεις κ πώς η πιστη σε οποιον θεο ή σε κανεναν Θεο δεν αλλοιωνει ουτε τη ματια μας στον κοσμο, ουτε στον εαυτο μας τον ιδιο, εκτος αν την χρησιμοποιουμε σαν εναν ακομα τροπο (αντιληψεις διαστρεβλωμενες, προκαταληψεις) για να το κανουμε.
τα τελευταια μνμ δεν προλαβα να τα διαβασω, θα τα διαβασω το βραδυ. αυτο που ηθελα να σχολιασω ειναι οτι ο λογος που ανοιξα το θεμα δεν ηταν γενικα να φιλοσοφισουμε τι αποψεις υπαρχουν περι Θεου, βεβαια χρησιμο ειναι κ αυτο, για να βλεπω κ αλλες οπτικες γωνιες.
το θεμα ειχε στοχο οτι ο τροπος που κατεληξα να βλεπω εγω το Θεο της χριστιανικης παραδοσης, ας πουμε οτι πιστευω καπως, μου δημιουργει τρελες συγκρουσεις μεσα μου. οποτε ηθελα να συζητησω για αυτες τις συγκρουσεις μαλλον. πχ πώς θα μπορουσα να το διαχειριστω το θεμα του Θεου για να μη νιωθω τοσες συγκρουσεις? πχ να γινω αθεη? να παψω να ασχολουμαι? να γινω αγνωστικιστρια? κλπ
σε πολλα που γραφτηκαν συμφωνω ηδη, ανεξαρτητα απο το αν υπαρχει Θεος η οχι. οπως για τις θρησκειες, που γινονται απο επιτηδειους ανθρωπους για να χειραγωγουν ανθρωπους.
η οτι το θεμα της υπαρξης του Θεου ειναι βιωματικο κ οχι επιχειρημα η αποδειξη, οπως ανεφερε το στρειδι.
τεσπα, θα διαβασω πιο προσεχτικα κ θα επανελθω.
ευχαριστω ολους σας για τις απαντησεις! :) κ ζητω συγγνωμη που δεν διευκρινησα αυτο το σημειο εχθες.
μ αρεσε το ποστ της ρειν, ψυχοθεραπευτικο κ τολμηρο! δεν μπορω να σου δωσω ρεπ ρειν, οποτε παρτο εδω! :D
Quote:
Originally Posted by alexandros3
Ενδιαφέρον θρεντ/συζήτηση βγήκε από τον πόνο της λούσι (λουσιφερ βάστα γερά! :o )
Ωστόσο (προσωπικά ) και πάλι δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η χριστιανική αντίληψη του θεού περι "πατρότητας", "προβάτων", "αμαρτίας", “διαβόλου” κλπ. κλπ. δεν βρίσκω κανένα βαθύτερο πνευματικό βάθος σε αυτή πέρα από την προβολή του αρχαίου εβραικού τρόπου ζωής και παραδόσεων σε ένα (άκρως χειριστικό) και πατριαρχικό θρησκευτικό σύστημα αξιών (που έχει κάποιο ενδιαφέρον μόνο από αρχαιολογικής/ανθρωπολογικής άποψης αφού δίνει στοιχεία για το πως ήταν ο τρόπος ζωής και η κοινωνική οργάνωση κάποιων συγκεκριμένων αρχαίων πολιτισμών)
Δηλαδή αν εγώ ήμουν πατέρας και τα παιδιά μου δεν με αγαπούσαν τότε για τιμωρία θα τα έκλεινα για μια αιωνιότητα στο κελάρι με φωτιές να τα βασανίζουν? Αν είναι έτσι (έτσι λέει η εκκλησία και οι γραφές όχι εγώ) τότε εγώ είμαι πολύ πιο "ηθικός" από τον θεό γιατί δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο!
Αυτός ο "δυισμός" περι καλού-κακού είναι πέρα για πέρα ανθρωποκεντρικός με τα ανθρώπινα συναισθήματα να έχουν προβληθεί σε μια "υπερφυσική πατρότητα" (και ναι ιστορικά προέρχεται από τον τρόπο ζωής των αρχαίων πολιτισμών της μέσης ανατολής όπως τον “δυισμό” των περσών). Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος θεός (και αντιθέτως ένας κακός θεός) "που αγαπάει" ,"τιμωρεί" και γενικότερα παρουσιάζει τόσο χοντροκομμένα ζωώδη συμπεριφορικά χαρακτηριστικά των ανωτερων θηλαστικών (!) Τέτοια συναισθήματα και ηθικές αρχές είναι στενά συνδεδεμένες με το οικοσύστημα και την κοινωνική οργάνωση των θηλαστικών και ακόμα πιο πολύ του homo sapiens. "Δενόμαστε" και αγαπάμε, βοηθάμε, φοβόμαστε, σιχαινόμαστε, λυπόμαστε, ντρεπόμαστε, ενοχοποιούμε, τιμωρούμε και συγχωρούμε γιατί όλα αυτά εξηπηρετούν την επιβίωση μας (και του συγγενή/φίλου). Τα συναισθήματα εξελίχθηκαν σαν “γρήγοροι” τρόποι δράσης/απόφασης σε μια ολοένα και πολυπλοκότερη φυλετική οργάνωση (και από τότε που εξελιχθήκαμε περισσότερο τα χρησιμοποιούμε και για “recreational reasons” όπως με την μουσική η με μια δραματική η τρομακτική ταινία :P)
Θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο, κουτό και τρομερά ανθρωποκεντρικό να έχεις έναν θεό που έχει δημιουργήσει όλο αυτό το μαθηματικοφυσικό χάος πληροφοριών (με πιθανών άπειρο/τεράστιο αριθμό συμπάντων/παράλληλων συμπάντων, με έναν ασύληπτο χωροχρόνο και με κολοσιαίες δημιουργίες και καταστροφές σχεδόν (?) άπειρων γαλαξιών και πλανητικών συστημάτων) που να παρουσιάζει τέτοια κραχτά ζωώδη χαρακτηριστικά. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε επίσης και πάρα πολλά φιλοσοφικά και λογικά προβλήματα (πρώτα από όλα ποιος έφτιαξε αυτόν τον "συναισθηματία θεό". Η απάντηση "υπήρχε από πάντα" απλά δεν ισχύει στην λογική και στην φιλοσοφία-είναι άτοπη. Είναι και πολλά ακόμα αλλά δεν θέλω να επεκταθώ :P).
Γενικότερα ο χριστιανισμός όπως και οι άλλες ιουδαιο-μονοθειστικές θρησκείες- ο σύγχρονος ιουδαισμός και ο μωαμεθανισμός- παρουσιάζουν πάρα πολλά ιστορικά, φιλοσοφικά, μεταφυσικά, ηθικά και επιστημονικά προβλήματα που όλο και γιγαντώνονται όσο αναπτύσσεται ο άνθρωπος (σημείο των "άθεων" καιρών θα ουρλιάξουν κάποιοι πιστοί της αποκάλυψης-μακριά από εμάς). Με λίγα λόγια "μπάζει από παντού" το όλο θέμα.
Μου αρέσει η ατομική πνευματικότητα, αλλά δεν μου αρέσει η υπακοή στην οργανωμένη θρησκεία με τα ανθρώπινα σύμβολα και τα "τοτέμ" της. Προσωπικά δεν ξέρω αν όλο αυτό το πράγμα που έχουμε βρεθεί είναι κάτι σαν πρόγραμμα κάποιου υπερ-υπολογιστή η είναι προιόν αυτοποίησης (είμαι αγνωστικιστής). Απλά δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το πανηγυράκι με τις εικόνες,τα θαύματα, τις γητειές, την δημιουργία ενοχών με εικόνες αγγέλων και διαβόλων. Πραγματικά δεν νομίζω να έχει καμία σχέση με την πραγματική υφή της πραγματικότητας. Μπορεί στο ατομικό επίπεδο να βοηθάει κάποιον άνθρωπο που δεν είχε ιδιαίτερη μόρφωση η καλλιέργεια, αλλά αναπόφευκτα στο συλλογικό/κοινωνικό δημιουργεί πιο πολλά προβλήματα από ότι λύνει. Τα πιο σκοτεινά σημεία της ιστορίας υπήρξαν όταν ο οργισμένος όχλος, τυφλωμένος από τα σύμβολλα της θρηκείας του έκανε τις πιο αποτρόπαιες πράξεις (“Agora” κανείς? αλλά τι agora...πάμε στην μέση ανατολή σήμερα...). Εσύ μπορεί να το ψάχνεις “πιο βαθιά/φισολοφικά το θέμα” (αν και πάντα υπάρχει ένα τεράστιο μέρος “νοητικής υποταγής” σε οποιαδήποτε θρησκεία) αλλά σταστιστικά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα το κάνει αυτό, αλλά (με τον καιρό) θα σκλαβωθεί στην προκατάληψη, στα σύμβολα και στα τελετουργικά της εκάστωτε οργανωμένης θρησκείας. Και μου φαίνεται πολύ ηλίθιο ότι όλοι αυτοί μπορούν να “σωθούν”-επειδή μόνο και μόνο επειδή λέγαν το πάτερ ημών και το “ιησού χριστέ συγχώρα με” μετά από κάθε μα*ακία που κάναν- και δεν μπορεί να σωθεί ένας ενάρετος αλτρουιστής που απλά δεν δέχτηκε τον ιησού χριστό και τον “πατέρα παντοκράτορα” (η επίσημη θέση της εκκλησίας). Jesus! :P
Φοβερή και ανατριχιαστική μεταφυσική πάντως (αυτό που λέω "ουσιώδη μυστικισμό") μπορεί να βρει κάποιος στα διηγήματα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Διαβάζω αυτή την περίοδο τα "άπαντα" και έχω χαθεί στους δαιδαλώδεις λαβυρίνθους της πραγματικότητας του ;)
Τι έγινε ρε Πετράν; Σου γμσα τη σοφία και τα πήρες? λολ
Οκ. καταλαβαίνω αυτά που λες αλλά σε δύο γραμμές κρύβεται πολύ περισσότερη σοφία απ'ό,τι στην ωραία σου ανάλυση.
Δεν αντιλέγω ότι στις γραφές κρύβεται και το πως να μανατζάρεις το κοπάδι σου σε μια άνυδρη έρημο, αλλά δεν λέμε για το ίδιο πράγμα έτσι δεν είναι : )
Quote:
Originally Posted by alexandros3
Χαχα όχι δεν τα πήρα ρε καμία σχέση λολ.
Τι παραπάνω κρύβεται-που να είναι ουσιώδες πνευματικά (και δεν μιλάω για την ανακούφιση από το τι υπάρχει μετά τον θάνατο)- και που να μην μπορείς να το βρεις αλλού? (και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό?). :p
Τα είπαμε. Όσοι πιστοί προσέλθετε! Αν δεν σου έκαναν κλίκ, δεν ξέρω πως αλλιώς να τα πω : )
Μάλλον κρύβεται μία ηθική (υπό την έννοια του να ζεις τη ζωή σου με όρους και λέξεις που είπα πιο πάνω, όχι αυτά που ίσως έρχονται κατ' ευθείαν στο μυαλό όταν ακούει κάποιος τις λέξεις) η οποία όντως οδηγεί στην ευστάθεια.
Τελικά όποιος διαβάζει πολύ γραφει και πολύ! Μπράβο PETRAN για το όμορφο κείμενο σου.
Γιατι ,ποιος εφτιαξε το συμπαν?...το υπηρχε απο παντα ειναι ατοπο με αυτη τη λογικη:)Quote:
πρώτα από όλα ποιος έφτιαξε αυτόν τον "συναισθηματία θεό". Η απάντηση "υπήρχε από πάντα" απλά δεν ισχύει στην λογική και στην φιλοσοφία-είναι άτοπη
Ναι Lou σε ανθρώπους που είχαν πιάσει πάτο, και σε ανθρώπους που είχαν χάσει κάθε ελπίδα και πίστη. Μην ψάχνεις με τη λογική κάποια θέματα. Σου στέλνω ένα χαμόγελο!Quote:
Originally Posted by Lou!
τι να σας πω παιδια, δεν ξερω. λεω να γινω αγνωστικιστρια κ απο εκει κ περα ας γινει ο,τι ειναι να γινει!
ο καθενας λεει ο,τι θελει. συμφωνω κ με αυτα που λεει ο πετραν, απο την αλλη συναντησα κ καποιους (πολυ λιγους) παρα πολυ θρησκευομενους κ ταυτοχρονα παρα πολυ διαβασμενους ανθρωπους. αποδειξεις σε αυτα δεν υπαρχουν. μερικοι λενε απλα οτι ο Θεος ειναι αποκαλυψη, κ αν σου αποκαλυφθει, εχει καλως, αλλιως μαλλον δεν υπαρχει για σενα. πχ για μενα δεν υπαρχει γιατι δεν μου εχει γινει καμια αποκαλυψη. η δεν τον εχω νιωσει να φανερωνεται μεσα μου. οι πιστοι ισχυριζονται οτι αυτο μπορει να γινει, οτι ο Θεος υπαρχει, οτι ειναι μεθεκτος, οτι υπαρχει Θειος ερωτας, οτι μπορει να χτιστει επικοινωνια μεταξυ ανθρωπου κ Θεου. εγω δεν ξερω να σας πω. αισθανομαι οτι ολα αυτα δε με ενδιαφερουν πλεον, για να ειμαι ειλικρινης. κουραστηκα.
η οργανωμενη θρησκεια δε μου παει καθολου, ειτε ειναι η εκκλησια του χριστου, ειτε ειναι το ισλαμ, ειτε ειτε.
η επιστημη τωρα, δεν ειμαι κατα της επιστημης, δεχομαι οτι μπορει να λεει πολλα σωστα, οπως βεβαια μπορει να εχει κ ανακριβειες. μπορει να εξηγησει πολλα πραγματα, αλλα το να απανταει σε ερωτηματα αιτιας κ σκοπου νομιζω οτι δεν ειναι στη δικαιοδοσια της.
σε τελικη αναλυση θα μπορουσαν ολα να συνδυαζονται κ να χωρουν μαζι. δλδ κ ο κοσμος να εξελιχθηκε απο το τπτ κ την αμοιβαδα, κ να υπαρχει κ ενας Θεος δημιουργος (δεν ξερω πως δημιουργηθηκε αυτος βεβαια), ο οποιος δεν εφτιαξε τον κοσμο μπαμ κ εξω, αλλα εφτιαξε αργους εξελικτικους μηχανισμους κ ετσι σιγα σιγα ο κοσμος φτιαχθηκε σχεδον μονος του (αντε εβαλε κ ο Θεος το χερακι του ποτε ποτε οταν κολλαγε η αμοιβαδα κ δεν επαιρνε μπρος, την εσπρωχνε λιγο να ξεκολλησει! λολ!) :D
Το ερωτημα που πρεπει να απαντησεις λου πιστευω ειναι...τι με ενδιαφερει?
Πες οτι υπαρχει θεος , πες οτι δεν υπαρχει...τι σε ενδιαφερει? Αφου αλλωστε δεν μπορει να απαντηθει.
Εκτος αν σε απασχολει το τι θα γινουμε μετα το θανατο και η ματαιοτητα τουτου του κοσμου. Προσωπικα για αυτο εστιασα εκει.
κηπ, την αγωνια μου την εχω γραψει κ στο πρωτο ποστ κ ειναι το μθ κ αν θα παω στην κολαση!
βασικα ετσι οπως τα βλεπω τα πραγματα:
αν δεν υπαρχει Θεος, η ζωη τελειωνει με το θανατο. δεν πιστευω οτι μπορει να υπαρχει κατι μθ χωρις Θεικη παρεμβαση. αρα χαλαρωνουμε κ απολαμβανουμε τη ζωη μας την εδω. μετα τροφη για τα σκουληκια κ ολα ωραια κ καλα.
αν ομως υπαρχει Θεος τοτε τι γινεται?
τοτε ανοιγει ενα διπορτο ο παραδεισος κ η κολαση (συμφωνα με τις γραφες).
τωρα το τι ειναι κολαση ποικιλει λιγο, αλλα ας παρουμε μια σοφιστικε βερζιον, οχι την κολαση του Δαντη!
κ σκεφτομαι αν αρνηθω το Θεο, ακριβως γιατι σε πολλα σημεια δε μ αρεσει, θα παω στην κολαση? τελοςπαντων, χαλαρωσα καπως κ λεω να ζησω τη ζωη μου κ ο,τι γινει.
παντως συμφωνω κ με τον Αλεξανδρο οτι σε πολλα σημεια οι γραφες εχουν πολλη σοφια μεσα. κ μιλαω παντα οχι για τη μεταφυσικη, δεν ξερω αν υπαρχει παραδεισος, αλλα για το πώς να ζησει κανείς τη ζωη του εδω στο "εδω κ τωρα". αισθανομαι οτι εχω βρει πολλα κοινα μεταξυ αυτων που λεει ο Χριστος κ των πραγματων που εχω συζητησει στην ψυχοθεραπεια κατα καιρους που εκανα ψυχοθεραπεια. κ οτι η ζωη μου εγινε καλυτερη με την ψυχοθεραπεια, δλδ τελικα με τη θεωρια του Χριστου.
πιο πολλη αγαπη, λιγοτερος εγωκεντρισμος, να μοιραζομαι την υπαρξη, να μην ειμαι τοσο ανταγωνιστικη με τους αλλους ανθρωπους, να μην συγκρινομαι με τους αλλους ολη την ωρα, η χαρα της προσφορας στον αλλο, να μην χρειαζεται να ειμαι τελεια, να μπορω να εκφρασω τις αδυναμιες κ τις αναγκες μου κ τα ασχημα συναισθηματα, να μπορω να ζητησω βοηθεια, με αλλα λογια να μην ειμαι τοσο περηφανη θα το ελεγε η εκκλησια κλπ. επισης η συγχωρεση για το παρελθον ειναι να μπορεις να αποδεχεσαι μια αδικια που σου εγινε κ να μην τη φερνεις στο παρον με την επιθυμια να παρεις εκδικηση κ να καταστρεφεις ουσιαστικα το παρον για μια στραβη του παρελθοντος [αυτο δεν το εχω καταφερει κ πολυ, αλλα κ αυτο το εχω συζητησει ψυχοθεραπευτικα]. ειναι ουσιαστικα η κατανοηση, η συγκαταβατικη ματια κ για τις αδυναμιες του αλλου, αλλα κ για τις αδυναμιες του εαυτου μου [συγχωρεση δε σημαινει οτι στο μελλον δε θα μπουν ορια, αλλα να μη χαλαει το παρον λογω κακου παρελθοντος, να μη διαιωνιζονται τα μιση].
ανεξαρτητα απο το αν υπαρχει Θεος η οχι, η αγια γραφη νομιζω ειναι ενα πολυ καλο ψυχοθεραπευτικο εγχειριδιο, κ μαλιστα αν σκεφτουμε κ ποτε γραφτηκε, πριν 2000 χρονια, κ απο ενα ατομο εκτος ακαδημαικου κυκλου, ε, κατι το μαγικο υπαρχει πανω της! anyway!
Συμφωνώ με τα παραπάνω. Μέχρι στιγμής δεν έχω πειστεί ότι ο Θεός, όπως παρουσιάζεται στις διάφορες θρησκείες, είναι κάτι περισσότερο από μια ανθρώπινη επινόηση.Quote:
Originally Posted by PETRAN