Printable View
Τι ακριβώς;
Αν δεν έχεις κέφι, δεν απαντάς, απλά τι ειναι αυτό που σε κρατάει τόσο πίσω;...
Η λέξη "μετανιώνω" είναι το ψωμοτύρι μου αλλά καμιά φορά περνάω στην αντεπίθεση και το κάνω "αλλάζω"
Επίσης, μένεις με το φίλο σου αλλά σκέφτεσαι κάποιον απο το παρελθόν, αν κατάλαβα σωστά και απο προηγούμενα ποστ, εε;
θα ήμουν πιο καλή με τον πρώην μ για να μη χωρίζαμε.... Αλλά δεν ήταν ουτε κ αυτός μαζί μ... Anyway θα έκανα τα πάντα να τον κρατήσω
το δικο μου προβλημα ειναι ψυχαναγκασμοι κ αποπροσωποποιησησ.ειμαι στη φαση που αμφιβαλλω για ολαQuote:
Originally Posted by donald_girl
Quote:
Originally Posted by donald_girl
Και ο φίλος που έχεις τώρα τι ρόλο παίζει;Δεκανίκι;Αν δεν τον αγαπάς, αστον γλυκιά μου, μην πληγωθουν κι άλλοι.
Δηλαδή το θέμα σου όλο νομίζεις ότι είναι ένας πρώην; Η ψυχολόγος σου σε βοηθαει να τον ξεπεράσεις δηλαδη;
Εκτός απο αυτό, κάτι στο παρόν υπάρχει να αλλάξεις για να νιώσεις καλύτερα;
Ίσα ίσα... Τον αγαπάω και αυτόν και αυτό το κανει λιγοτερο ξεκαθαρο στο μυαλό μ. Δε θα τον αφηνα για το παρελθον.. Οι αναμνήσεις όμως σκοτώνουνQuote:
Originally Posted by Σουελ
Άρχισα να αναζητώ το Θεό. Στα δύσκολα πάντα τον ψάχνω αλλά δεν είναι εκεί. Οικονομικά προβλήματα- 1700 ευρώ αέριο που δε μπορώ να πληρώσω. Δουλειά δεν υπάρχει..
Και να σου πάλι οι αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας.... Μάλλον το παιδι που έχω μέσα μ ψάχνω και νομίζω πως πέθανε.
Μπέρδεματα
Επιπλέον δεν έχω πια όρεξη για τίποτα
δεν έχω όρεξη να πολαμαω για τη ζωή
άρνηση
Καλησπέρα,
Ετσι είναι... στα δύσκολα αναζητούμε το Θεό!! και αυτός είναι ο λόγος που μας συμβαίνουν τα δύσκολα... για να Τον αναζητήσουμε! Στα εύκολα όλα είναι καλά και ξεχνάμε τις ρίζες μας... έτσι η ζωή τα φέρνει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να αναζητήσουμε μια λύση στα προβλήματά μας, καθώς δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο, δεν προήλθαμε από παρθενογένεση, αλλά υπάρχει ο Δημιουργός μας και όλα τα οφείλουμε σε Αυτόν.
Λες ότι τον ψάχνεις τον Θεό στα δύσκολα αλλά δεν είναι εκεί... δεν αρκεί μόνο να προσεύχεσαι αλλά και να πιστεύεις ότι είναι εκεί και ακούει τα προβλήματά σου, αλλιώς αν δεν πιστεύεις ότι σε ακούει τότε από μόνη σου σαμποτάρεις την προσευχή σου σε Αυτόν...
Παρακάλεσαι την Παναγιά να σε βοηθήσει... Αυτή τρέχει να βοηθήσει όλους τους κατατρεγμένους ανά τη γη, αυτό είναι το Εργο της... να φέρει σε επαφή τους ανθρώπους με τη Θεική τους υπόσταση.
Ζήτησε τη βοήθειά Της και κάνε μια προσπάθεια να ορθοποδήσεις...
Καλή συνέχεια
To be or not to be....?
Σκέψεις: Πως να μη νιώθω χάλια ως άνεργη και όταν μοιάζει όνειρο άπιαστο μια δουλειά; Θα μουν σίγουρα αλλιώς αν δεν αγωνιούσα για το φαγητό μου. Δε μιλάμε για πολυτέλειες αλλά για τα αυτονόητα...
Καμιά ευχαρίστηση... Μόνο κενό και άλλοτε θλίψη.
Καμία ευκαιρία στη ζωή- για ζωή.
Αν είχα τα κότσια να αυτοκτονήσω θα ησύχαζα.
Σε τι να ελπίζω; Δεν έχω..........
Σε καταλαβαίνω απόλυτα που είσαι άνεργη και που αγωνιάς για τα αυτονόητα… είναι δύσκολες οι εποχές για όλους μας… όμως ένας καλός λόγος για τους συνανθρώπους μας ίσως μας δώσει μια μικρή ελπίδα και ξεκινήσουμε να προσπαθούμε για την επιβίωσή μας…
Η ζωή είναι δύσκολη, μα είναι και ωραία, και δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να αυτοκτονήσουμε, πίστεψέ με….
Καταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να δεις τη ζωή με μια ποιο αισιόδοξη ματιά αυτή τη στιγμή…. Όμως κάνε μια προσπάθεια γιατί όλοι αξίζουμε σε αυτή τη ζωή να είμαστε ευτυχισμένοι…
Παρόλο που η αγορά εργασίας είναι δύσκολη σήμερα… υπάρχουν ευκαιρίες και μιας και έχεις νετ, ψάξε στις αγγελίες…. στείλε βιογραφικά...προσευχήσου και δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει…
Ηδη ένας άνθρωπος που δεν σε γνωρίζει, προσπαθεί να σου ανυψώσει το ηθικό και το κάνει από αγάπη για τον συνάνθρωπό του, γιατί να μην υπάρχει κάπου ένας άλλος άνθρωπος που να σου προσφέρει μια εργασία για να μπορέσεις να έχεις τα αυτονόητα… και η ζωή να σου χαμογελάσει πάλι…
Μπορείς να ελπίζεις στη Δύναμη του Θεού να προστατεύει τα παιδιά Του… κάνε όμως και εσύ την προσπάθειά σου… Συν Αθηνά και χείρα κίνει…
Σου εύχομαι πραγματικά να γίνει ότι καλύτερο για σένα….
Μακάρι να βρεθεί άκρη... Δεν τη παλευω καθόλου........
Μεταιχμιακή διαταραχή είναι η διάγνωση της ψυχολόγου. Απλώς μέιζων κατάθλιψη του ψυχιάτρου που μου γράφει τα φάρμακα στο ΙΚΑ.
Ρε μπας και με δουλεύετε όλοι μαζί;
Εγώ τι άποψη έχω;
Καταρχάς θα κόψω τα φάρμακα- όχι μονη μου αλλά με οδηγίες γιατρού μη φοβάστε. Είμαι αποφασισμένη πάντως πως δε θέλω δηλητήρια στη ζωή μου. Έχω κονομίσει πολλές από τις επιπτώσεις τους και τις παρενέργειες τους.
Θα πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Έχω τη δύναμη. Βασικά τους βαρέθηκα τους θεραπευτές. Με κούρασαν .
*** Ξέρατε πως περίπου 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τα φάρμακα;
** Το abilify γράφει στις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες - ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ χωρίς αιτιολογία...
* + όλα γραφουν για ζημιές στο συκώτι και σ αλλά όργανα έπειτα από μακροχρόνια λήψη.
Και δείτε: http://www.youtubetranslations.gr/ps...eos_pop_up.htm
http://gr.cchr.org/quick-facts/real-...-disorder.html
Όσοι είμαστε σκεπτόμενα άτομα, τι κάνουμε για όλα αυτά;
Μήπως οι φαρμακευτικές και τα κυκλώματα παίζουν μαζί μας ;;;
ΕΛΑ ΜΟΥ ????????? Εχω φαει φρικες τωρα, αληθεια το λεει αυτο μεσα ??Quote:
Originally Posted by donald_girl
Λοιπον ειδα το φυλλο οδηγιων κ οντως το λεει !!!! Ρε δεν το πιστευω κ δεν το ειχα προσεξει !!!
Λοιπον την επομενη φορα που θα παω γιατρο θα του το τριψω μες στα μουτρα !!!!
Ρε σοβαρα τωρα εχω φοβηθει αμα στα καλα καθουμενα τα τιναξω??? FUCK ABILIFY !!!!!
Οσο για το τι κανουμε εμεις ως "σκεπτομενα ατομα" ειναι να χαφτουμε κυριολεκτικα κ μεταφορικα ο,τι μας πλασαρουν στο ονομα μιας κωλοταμπελας κ οι κινδυνοι να ειναι αυξημενοι !!!!
Φανατσου εγω ειμαι 20 αμα ζησω ως τα 40 πολυ θα ειναι !!
Οι φαρμακοβιομηχανιες εχουν θησαυρισει πατωντας πανω στον πονο των ψυχικα ασθενων!! Ειναι τεραστια τα συμφεροντα που κρυβονται απο πισω κ τα παιχνιδια που παιζονται εις βαρος μας, δεν ειναι τυχαιο οτι τα φαρμακα αυτα ειναι κ πανακριβα !!
Είμαστε όμως ασθενείς όντως; Ιδού το ερώτημα....
Χημικές ανισορροπίες λένε... Αλήθεια σας έκαναν κάποια εξέταση να το αποδείξουν αυτό; Μπα.... Ούτε και σε μένα.
Η ψυχιατρική είναι αυθαίρετη ψευδοεπιστήμη. Ναι με τον πόνο μας παίζουν.
Δείτε το ντοκιμαντερ "Το μαρκετινγκ της τρέλας"
Τι κάνουμε όμως όντας εθισμένοι σε φάρμακα που είναι ναρκωτικά;
Ασε εγω που ειμαι με αγχολυτικα απο τα 16 κ ειμαι εξαρτημενη απο αυτα ??? Ποσο ακομα θα παει ?? τωρα μου τα κοψανε, αλλα αμα αρχισουν παλι κρισεις πανικου εκει θα καταληξω παλι...
Το ντοκιμαντερ αυτο το χω ξαναδει, βασικα ειναι ντεμι κ αμφιλεγομενο αυτο το ζητημα, πολλοι αμφισβητουν την αντιψυχιατρικη, αλλοι ειναι υπερ κ ταυτιζονται, τι να πω δεν ξερω, εγω ειμαι καπου στη μεση...
Σιγουρα συμφερει τους γιατρους να εχεις κατι πχ διπολικη διαταραχη η ψυχωση το οποιο συνηθως ειναι ισοβιο, τριβουν τα χερια τους, χεστηκανε αμα εσυ εχεις 1002 side effects, πονας κ υποφερεις...
Δε μπορεί θα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Απλά δε μας τις λένε.
Δε μπορεί τα φαρμακά - ναρκωτικά τους να είναι λύση. Η λύση είναι μέσα μας. Μήπως έχουμε τόσο ταυτιστεί με την "ασθένεια" που δρούμε σαν ασθενείς; Λέω εγώ τώρα...
Ισως εχεις δικιο σε αυτο που λες !! Δεν πρεπει να ταυτιζομαστε με την ασθενεια ουτε αυτη να καθοριζει το ποιοι ειμαστε, να μπαινει δλδ πριν απο εμας, αλλα απλα να επεται !!
Εχει κ εναλλακτικες αρκετες, ολιστικες θεραπειες, γιογκα, ρεικι, ομοιοπαθητικη, μαγνητικα κυματα, ορθομοριακη ιατρικη κτλ αλλα δεν ξερω ποσοι τα δοκιμαζουν κ τι αποτελεσματα εχουν..
Πάντως Ευάκι, διακρίνω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση...... και δεν είσαι η μόνη δυστυχώς... κι εγώ μία από τα ίδια είμαι.... :(
Και να φαντάστεις κάποτε ήμουν χειρότερα. Τώρα πάω καλά.Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
Εμείς είμαστε εμείς και όχι η διάγνωση μας...Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Εγώ παιδιά θα γυρίσω σελίδα. Τώρα το πως θα πάει θα το δούμε
Η απόφαση είναι ο μισός δρόμος
Πάντως τρέμω τις επιπτώσεις των φαρμάκων που ήδη τις βλέπω πάνω μου. Φοβάμαι και μήπως έχω πρόβλημα κόβοντας τα
Το έχετε αντιμετωπίσει ποτέ;
Κάπου είδα ότι γράφεις για το παρελθόν... το παρελθόν δεν πρόκειται ν' αλλάξει... αυτό για το οποίο ίσως μπορούμε να κάνουμε κάτι είναι το μέλλον... κάποτε μια ψυχολόγος μου είπε ότι ζω με το παρελθόν.. σα τις γιαγιάδες... είχε δίκιο... κάποια στιγμή κατάφερα να το αφήσω πίσω μου.. και δεν ήταν διόλου ευχάριστο το παρελθόν μου.... και μέσα στο σπίτι προβλήματα και ο κοινωνικός περίγυρος άστα να πάνε... κι όλα αυτά για 18 ολόκληρα χρόνια.. επίσης κάπου είδα ότι γράφεις ότι τρως μπενελίκια... να μην ανέχεσαι τα μπενελίκια κανενός.. σου αξίζουν πολύ καλύτερα πράγματα...
Quote:
Originally Posted by IRENEMARINA
Έχεις απόλυτο δίκιο. Δυστυχως όπως θα ξέρεις όμως ειναι δυσκολο
Τι ζητάω; Μια ευκαιρία σ αυτή τη ζωή. Τελευταία σκέφτομαι πως δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να βρω δουλειά. Αυτό με τσακίζει.Τρώω πόρτα συνέχεια και δεν ξέρω ποια κατεύθυνση να πάρω.Απογοήτευση
Νιώθω πως όλα τα όνειρα και οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Πως δεν έχω λόγο ύπαρξης,
Ακροβατώ στο κενό.
Χμμμ μάλλον δε μπορώ ακόμη να απαλλαγώ από τα δηλητήρια.
Τι θα ήθελα; Σε έναν ιδανικό κόσμο να έχω δουλειά και να αξιοποιηθούν τα ταλεντα μου. Σ αυτόν τον κόσμο απλώς δουλειά για τα λεφτά - οτιδήποτε. Να μπορώ να επιβιωσω.
Πως να μη νιώθω χάλια χωρίς δουλειά; Και όταν η απόρριψη είναι καθημερινότητα;
Σαν να μη χωράω σ αυτό το κόσμο....
Βαρέθηκα. απογοητεύτηκα. Δε βρίσκω λόγο να χαμογελάω.
Δεν μιλάω... Έχω κλειστεί σε μένα. Δε βρίσκω πια τίποτα να πω. Βγαίνω έξω με το φίλο μου και είμαι μουγκή. Μόνο σκέφτομαι, σκέφτομαι πως είμαι λιγάκι δειλή και δε μπορώ να αρπάξω τη ζωή να τη ζήσω. Είναι και συνέχεια το θέμα της δουλειάς που δεν έχω στο μυαλό μου και μένω σιωπηλή. "Γιατί δε μιλάς;" Τι να πω; Αυτά με απασχολούν αλλά ποιος θα με ακούσει ΠΑΛΙ; Αφού ναι θα πω ξανά τα ίδια και τα ίδια.... Αλλά ναι αυτά με απασχολούν και δε μπορώ να ξεφύγω με τίποτα. Σα να μην έχω μεγαλώσει και χρειάζομαι υιοθεσία , σαν σκυλί ένα καταφύγιο να γλιτώσω. Προστασία... Νιώθω πως δεν υπάρχει τίποτα για μένα, πως είναι όλα αβέβαια... Κρέμομαι από μια κλωστή.
Τώρα για το αν με βοηθάει η ψυχολόγος, για να είμαι ειλικρινής τελευταία δεν βλέπω τα λόγια τα ωραία τα μεγάλα σαν βοήθεια, Θέλω να αλλάξει η ζωή μου και αυτό δε γίνεται με μπλα μπλα μπλα.... Ωχ αμάν... Μαλακίες είναι όλα και χαμένος χρόνος. Στο μεταξύ είμαι άνεργη και χαμένη. Νιώθω σαν ανάπηρη. ΧΑΟΣ
Παιδια και εγω καταθλιπτικη ειμαι αλλα ευτυχως βρηκα το φαρμακο που μου ταιριαζει και ειμαι πολυ καλυτερα πιστευω οτι κ για εσας υπαρχει απλως οπως κ εγω αρχικα ταλαιπωρηθηκα θα το βρειτε και εσεις εχω ψαξει παρα πολυ οτι αφορα τις παθησεις τετοιου τυπου και ειναι πλεον πολυ συνηθισμενο να πασχει καποιος απο αυτες .Ομως η ιατρικη εχει εξελιχθει κ συνεχως νεα φαρμακα εισερχονται στην αγορα πιο βελτιωμενα.Επισης υπαρχουν σκευασματα βοτανα βιταμινες και τροφες πλουσιες σε Ω-3 λιπατα που βοηθανε πολυ.Στο ιντερνετ υπαρχουν πολλες πληροφοριες μην το βαζετε κατω.Υπαρχει θεος και την επομενη φορα που δειτε κατι ομορφο και το θαυμασετε να το θυμηθητε σας παρακαλω υπαρχουν παρα πολλα τετοια . Απλα εμεις οι ανθρωποι ξεχναμε να πουμε μια απλη λεξη που για τα απλα και καθημερινα πραγματα που τπ αποδεικνυουν αυτο..το ¨"ευχαριστω"¨.Εχω κανει εργο ζωης να βοηθαω ατομα που υποφερουν με οποιο τροπο μπορω γιατι "Υπαρχει μεγαλυτερη ευτυχια στο να δινεις παρα στο να λαβαινεις¨" Καλη δυναμη και μακαρι να μπορω να κανω κατι να βοηθησω ειλικρινα!!!
Όπου κι αν παω η Ελλάδα με πληγώνει.
Λυπάμαι πολύ για την ανεργία που γράφεις. Δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό, αλλά μήπως θα μπορούσες να ανοίξεις δική σου δουλειά με φίλους; Διαβάζω πως κλείνουνε πολλά μαγαζιά, ίσως κάτι με το διαδίκτυο, μπλουζάκια για τουρίστες, με σλόγκαν, όπως "λατρεύω την Ελλάδα" ή "όπως κάθε χρόνο στην Κρήτη", ή με θρησκευτικά μοτίβα;
Τήνος, Αγιο Ορος, Παναγια Σουμελα, κυριως τα Μετεωρα, κοκ.
Quote:
Originally Posted by νοσταλγία
Δυστυχώς ούτε να ανοίξεις κάτι δικό σου γινεται αν δεν έχεις το ******** κεφάλαιο....
Το μυαλό κόλλησε . Θα 'θέλα να μουν παιδάκι να μην είχα ευθύνες. Πόσο μου τη δίνει που ως παιδι ήμουν "τύπος και υπογραμμός" και δεν απόλαυσα παιδική ηλικία... Υπάρχουνε στιγμές απόλυτης τεράστιας μονάξιας , που δεν έχω κανέναν να πω τι νιώθω στα αλήθεια και αυτή είναι μια τέτοια στιγμή. Αχ να γινόταν ένα θαύμα! Αχ να γινόταν να ξυπνούσα αύριο πρωί και όλα να τανε αλλιώς! Να ήξερα πως όλα θα πήγαιναν καλά , να ήμουν βέβαιη. Θα μου έφευγε αυτό το βάρος που νιώθω και η ανησυχία. Να μπορούσα να είμαι αισιόδοξη και να ονειρεύομαι. Το όνειρο μου είναι να μπορώ να ονειρεύομαι χωρίς φόβο, Να χαμογελάω, να είμαι ήρεμη.
Τώρα κολυμπάω μέσα στο φόβο....
H τροφη εχει να κάνει με την κατάθλιψη;Quote:
Originally Posted by crazy
Hi donald_girl
Πιστευω στην Ελλαδα οτι ειναι λιγο παραξηγημενα τα πράγματα στο θέμα εργασίας . Αν δυσκολεύεσαι να βρεις στο πτυχίο σου εργασία βρες κάτι άλλο, σε ένα καφέ η πωλήτρια κάπου , η το καλοκαίρι σε ένα ξενοδοχείο για κάποιους μήνες . Δεν είναι λύση το να κάθομαι σπίτι μπροστά από ένα υπολογιστή και να στεναχωριέμαι. Το θεωρώ αδιανόητο Δευτέρα πρωί να μην βρίσκομαι κάπου και να παλεύω ακόμα και δωρεάν μονό και μονό για να νοιώθω ότι είμαι χρήσιμος, καταλαβαίνεις τι λέω. Και εγώ σπούδασα στο εξωτερικό και ξέρω τι θα πει να επενδύεις και να ελπίζεις μια μέρα ότι θα εργαστείς στο πτυχίο σου αλλά δεν .
Αν έχεις ξεπεράσει το θέμα "σπούδασα πτυχίο και πρέπει να εργαστώ μονό σε αυτό" έχεις κάνει πρόοδο. Όλες οι δουλειες είναι χρήσιμες και καμιά δεν είναι ντροπή. Για να νοιώσεις καλύτερα ρώτησε τον περίγυρο αν μπορείς να εργαστείς κάπου αφιλοκερδώς κάποιες μέρες τη βδομάδα. Να έχεις ευθύνες και να είσαι υπόλογος αν δεν τις εκπληρώσεις , να σε αναγκάσει να πιεστείς να τρέξεις .
να παλέψεις για το καλύτερο
Φιλικα
Quote:
Originally Posted by skywalker
Μακάρι να είχα τέτοια κόμπλεξ... Το θέμα είναι πως δε με παίρνουν ούτε για καφέδες να σερβίρω.
Στα καφέ είμαι "χοντρή", στα μαγαζιά "δεν έχω ξανακάνει πωλήτρια και θέλουν κάποια έμπειρη"... κλπ κλπ κλπ. Θα ήμουν ανακουφισμένη ως κομπλεξική γιατί θα ήξερα το λόγο της ανεργίας μου. Τώρα ειλικρινά δεν τον ξέρω!
Αύριο είναι ημέρα ψυχοθεραπείας. Τα έχω βαρεθεί τόσο πολύ όλα αυτά και τα θεωρώ ανούσια. Η ζωή μου δεν αλλάζει, τι να αλλάξω τρόπο σκέψης; Τα προβλημάτα είναι σταθερά. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους "ειδικούς". Νιώθω λιγο πελαγωμένη. Τι ανούσιο θα αναλύσουμε πάλι; Μα τι έχω να πω; Δε θέλω να λέω . Βαρεθηκα.... Λόγια λόγια λόγια........
Εμένα με απασχολεί το θέμα της επιβίωσης. Όλα τα άλλα είναι φιλοσοφίες. Πλέον δεν έχω το κουράγιο να σκεφτώ το παρελθόν και μπλα μπλα μπλα. Το μέλλον και το παρόν ειναι τα δύσκολα.
και ισως να μην χρειαζεται αλλο παρελθον κ μπλα μπλα μπλα....στασου σ αυτο που λες εδω. στους προβληματισμους που μας γραφεις.στα πρακτικα σου θεματα κ ανησυχιες.Quote:
Originally Posted by donald_girl
μπορει ενα μπλα μπλα πανω σ αυτο να σου ειναι πιο χρησιμο απο οσο φανταζεσαι.
Διαβάζω πράγματα που είχα γράψει πριν χρόνια εδώ. Διαπιστώνω πως άλλαξα, είμαι άλλος άνθρωπος σε σχέση με το 2008-09 κλπ. Θα μπορούσε να πει κανείς πως ωρίμασα. Ναι αλλά... Οι φόβοι μου έγιναν πραγματικότητα. Όλα αυτά που φοβόμουν τότε πως δε θα πραγματοποιήσω όνειρα και όλοι οι φόβοι για το θέμα της δουλειας επιβεβαιώθηκαν με το χειρότερο τρόπο. .....
Δε συμφωνώ με τη διάγνωση που μου έχει γίνει ως μεταιχμιακής προσωπικότητας ....
Σας έχει τύχει να μη συμφωνείτε με τη διάγνωση σας ;
Ναι...καποιες φορες.
Μια πολύ άσχημη μέρα. Δεν έχω κουράγιο ούτε όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι. Κοιμάμαι επίτηδες μέχρι τις 6 το απόγευμα. Ξυπνάω και ξανακοιμάμαι.... Μετά σηκώνομαι μετά βίας και με το ζόρι κάνω μπάνιο. Περιμένω για λίγο κοιτώντας το κενό. Μετά πάω στο σούπερ μαρκετ και αγοράζω δημητριακά. Μόνο αυτό έφαγα, δεν έχω όρεξη να φάω. Μετά εδώ και ώρες κοιτάω το κενό σα ζόμπι και καπνίζω σα φουγάρο.
Δεν είμαι καλά
Τα πράγματα έχουν ως εξής ... Αναγκάζομαι να φύγω μόνιμα στη Ρόδο στο πατρικό επειδή, όπως γράφω και πιο πάνω δεν έχω δουλειά και έχει απολυθεί και ο φίλος μου... Εμείς μέναμε μαζί και τώρα θα μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα...
Τι νιώθω; Άπειρη θλίψη γιατί είναι άδικο να έχω βρει αυτό που θέλω και να απομακρυνόμαστε για τα λεφτά. Βλέπετε αυτή η χώρα είναι μια χώρα καλή μόνο με τους γέρους και τα βύσματα των κομμάτων. Δε σ αφήνει να πραγματοποιήσεις όνειρα, να ανοίξεις δικό σου σπίτι, να ζήσεις αυτόνομα... Κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα.
Και δεν είναι το πρώτο όνειρο που χαλάει... Έχω χαραμίσει τόσα ταλέντα και τόσα όνειρα δεν βγήκαν. Ούτε δημοσιογράφος έγινα, ούτε μουσικός. Τόσες σπουδές πεταμένες στα σκουπίδια. Παιδικά όνειρα....
Μπα! Η Ελλάδα δεν είναι τόπος για όνειρα. Μόνο μου ρίχνει φόλα.
Και δεν πιστεύω πως θα καταφέρω τίποτα ούτε στη Ρόδο γιατί δεν είμαι βύσμα, απλώς θα μένω στο σπίτι των γονιών χωρίς επιπλέον έξοδα. Δεν ελπίζω.
Τώρα ένας κόμπος με πνίγει. Και όσοι μου είπαν πως μπορεί να βοηθήσουν ήταν ψεύτες ή θέλαν ανταλλάγματα.
Είμαι εντελώς εκτός αυτής της κοινωνίας. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και δεν υπάρχουν περιθώρια για ευαισθησίες ούτε για ανθρωπιά. Εγώ είμαι ένα πολύ μικρό ψάρι σε αυτή τη θάλασσα... Είμαι ανυπεράσπιστη σε μια ζούγκλα.
Πόσο άδικο ...
Και άντε πάλι ξανά από την αρχή να ξεκινήσω σε ένα τόπο από όπου λείπω 8 χρόνια... Σχεδόν μια δεκαετία. Γιατί; Επειδή έτσι πρέπει και δεν γίνεται αλλιώς....
Κόμπος στο λαιμό και δάκρυα. Πιο δύσκολα δεν θα μπορούσε να είναι. Και εγώ σκληραίνω και σφίγγω τα δόντια και δε μιλάω και δεν λέω τιποτα... Μόνο περιμένω...