Originally Posted by
RainAndWind
Κι εσύ έκανες λάθος, γιατί κι εγώ είμαι υπέρ των διαστροφών (και μάλιστα δεν τις λέω καν διαστροφές, η λέξη διαστροφή έχει ως background τι? την "ομαλότητα" -για να βαφτίσεις έτσι κάτι το έχεις συγκρίνει με κάτι που ποσοτικά-ποιοτικά είναι καλύτερο, οπότε το λιγότερο αυτόματα καταχωρείται στο ανώμαλο ή στο αποκλίνον). Με μία διαφορά. Όπως εσύ έχεις "διαλέξει" την επιθυμητή σου κινκι συμπεριφορά, έτσι κι εγώ θέλω να μπορώ να διαλέγω, δίχως να μου επιβάλλεται η "επιθυμία". Στην περίπτωση των γιαπωνέζων γυναικών δε ρωτήθηκαν ποτέ ποια "διαστροφή" επιθυμούσαν να είναι η επιθυμητή τους. λολ
Μήπως έχεις σκεφτεί ποτέ τι κουβαλάνε στο παρελθόν τους σαν κουλτούρα που ακόμη εξιδανικεύεται? Κουβαλάνε το σύμβολο γυναίκα-γκέισα, το απόλυτα αφοσιωμένο θηλυκό, το ειδικά εκπαιδευμένο στη δοτικότητα που προανέφερες. Επίσης κουβαλάνε οι ασιατικοί πολιτισμοί, και άλλα τέτοιου είδους θηλυκά conditionings. Tα δεμένα πόδια στην Κίνα, που άφηναν γυναίκες ανάπηρες, ανίκανες να περπατήσουν μόνες τους, άρα και να είναι ισοβίως εξαρτημένες από τον άντρα "κολώνα" που θα της στήριζε, επίσης για χιλιετία θεωρούνταν προνόμιο για μία γυναίκα. Όσες είχαν πόδι παιδικό στην ενήλικη φάση, αυτές και ήταν οι πλέον περιζήτητες, και πάντα οι καλοπαντρεμένες. Από άποψη χρημάτων του γαμβρού πάντα, όχι γιατί τον ήθελαν. Πρέπει να μάθουμε νομίζω να διαβάζουμε πίσω από τις δήθεν "επιθυμίες" μας, ακόμη κι αν αυτές μας συμφέρουν. Υπάρχει περίπτωση να είναι λερωμένες από τον πολιτισμό μας. Θα σου πω ένα μικρό παράδειγμα, που πρόσφατα με έβαλε να σκεφτώ αρκετά.
Είχα πάει σε ένα μπαράκι με φίλες/ους. Η μία από τις κοπέλες δεν χόρεψε όλο το βράδυ, ενώ εμφανέστατα ήθελε, ξέρεις, το κούνημα στην καρέκλα, λολ. Σε κάποια φάση τη ρωτάω, ρε συ, γιατί δεν χορεύεις? Γιατί το αγόρι της ήθελε να του φορέσει τακούνια δεκάποντα. Νοw, don't get me wrong. Τα τακούνια μου αρέσουν και μένα πολύ. Αλλά μάλλον δεν θα τα φορέσω όταν θέλω να χορέψω σ'ένα μπαράκι, όσο κι αν το θέλει ο άλλος. Θα το κάνω αν το θέλω εγώ. Kαι μάλλον και γω έμαθα να μου αρέσουν τα τακούνια...Δε μάθαμε όμως ποτέ πραγματικα να κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς οι γυναίκες, μάθαμε να κάνουμε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ όμως αυτό που θέλετε εσείς.
Και μετά λέτε μα τι γυναίκα είν΄αυτή, το είδωλό μου. Να σου πω τι γυναίκα. Γυναίκα σκλάβα είναι, να τι. Αν ήταν αγάπη και φροντίδα ισάξια με του αγοριού της, μάλλον θα μπορούσε και κείνη να του πει ξέρεις μάγκα, σήμερα το βράδυ στην έξοδο θέλω να φορέσεις εσύ τακούνια, να δούμε τότε πόση "δοτικότητα" έχει εκείνος. Η δοτικότητα του θηλυκού και η μη δοτικότητα του αρσενικού είναι μύθοι. Σε σύγκριση με τον σύντροφό μου πχ στη σχέση, ο πιο δοτικός είναι εκείνος και όχι εγώ. Οι εξαιρέσεις συχνά δε δείχνουν μόνο προς την κατεύθυνση της διαφοροποίησης από κάτι άλλο, δείχνουν και προς την άλλη, που ονομάζεται εξαναγκασμός, εξαναγκαστική θεωρώ από άποψη διδαχής πολιτιστικής αιώνων και τη γυναικεία δοτικότητα.