συμφωνώ με τη τζίνα.
Είναι λίγο οξύμωρο να λες πως φοβάσαι τα χάπια που μπορει να σε βοηθήσουν να απεξαρτηθείς, από τις ουσίες που σε καταστρέφουν έτσι και αλλιώς...
Printable View
συμφωνώ με τη τζίνα.
Είναι λίγο οξύμωρο να λες πως φοβάσαι τα χάπια που μπορει να σε βοηθήσουν να απεξαρτηθείς, από τις ουσίες που σε καταστρέφουν έτσι και αλλιώς...
Σταυρούλα ,απο τα λίγα που διάβασα νομίζω οτι χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία . Εχεις συναισθηματικές εκκρεμότητες με τον εαυτό σου . Πιθανόν να μην χρειάζεσαι χάπια καθόλου , και να αισθάνεσαι έτσι επειδή έχεις αφεθεί στην αδράνεια .
Μην μπερδεύεις αυτό που ζείς τώρα με ανασφάλειες για τα οικογενειακά σου καθήκοντα όταν φτάσει αυτή εκείνη η ώρα . Τότε μπορεί να έχεις κίνητρα που δεν θα σου επιτρέπουν να σκεφτείς έτσι , και να μην έχεις πρόβληματα . Ο τρόπος ζωής μας εχεί γίνει αηδιαστικά ανούσιος και πολλές φορές η δημιουργία οικογένειας έρχεται να καλύψει αυτά τα κενά.
Θα στο πω όπως θα το έλεγα σε μια φίλη . ΞΕΚΟΥΒΑΛΑ !!
Χριστίνα , μια καλή κίνηση που θα μπορούσες να κάνεις ήταν να απευθυνθείς σε κέντρο απεξάρτησης , άσχετα αν νιώθεις πολύ εξαρτημένη η οχι . Υπάρχουν ψυχολόγοι ειδικευμένοι στν αντιμετώπιση των ναρκωτικών , θα έχεις μια συνεχόμενη επικοινωνία με άτομα που θα μπορούν να σε στηρίζουν , και αν κρίνουν οτι χρειάζεσαι ψυχίατρο καλύτερα να σε παρακάμψουν αυτοι σε κάποιον για να μπορουν να συνεργαστούν και αυτοί μαζί του , βοηθώντας σε παραπάνω .
Το 18 άνω , είναι αρκετά καλό . Ο ψυχίατρος μεμονωμένα θα βοηθήσει μεν , αλλά οχι τόσο δυναμικά όσο χρειάζεται .