μου τη σπάει ρε πούστη αυτό!!!
Printable View
Δε μιλαμε για κανεναν καταναγκασμο, μιλαμε για διαλογο και θεματα-αιτηματα προς συζητηση και ενδεχομενη συμφωνια ή διαφωνια. Αν πω στον συντροφο μου οτι θελω να ειναι λιγο πιο εκδηλωτικος, και αυτος με ακουει και εχει κατανοηση και ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ θελει να με κρατησει διπλα του και να ειμαι ευτυχισμενη, θα δουμε πως μπορει να γινει λιγο πιο εκδηλωτικος. Αν δε μπορει, οκ, μπορει και να μου αρεσει και ας μην ειναι τοσο πολυ εκδηλωτικος οσο θα ηθελα, αλλα μπορει να θελησει και ο ιδιος να το κανει, αυτο το καταναγκαστικα δεν παιζει, αν κανεις κατι καταναγκαστικα δε θα κρατησει για πολυ, θα ξεφουσκωσει και θα φανει. Υπαρχουν βεβαια ψυχαναλυτικες θεωριες οι οποιες υποστηριζοντας την μαθηση μεσω μιμησης λενε οτι ο ανθρωπος μπορει να μαθει ναι ΕΙΝΑΙ τρυφερος, αρχιζοντας να υποκρινεται οτι ειναι, ή λεγοντας το, και ακολουθως ερχεται και η πραξη. Δεν υπαρχει καποιος καταναγκασμος σε αυτο, δεν μιλαμε για εκβιασμο η κατι τετοιο, και αν λεω και παλι το κανει καποιος καταναγκαστικα, αργα η γρηγορα θα φανει.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι πιο δύσκολο να καταλάβεις αν κάποιος είναι ειλικρινής από το να καταλάβεις αν λέει ψέματα.
Παράδειγμα,
κάποιος μου λέει ότι το τάδε κοστίζει 600.
Εγώ ψάχνω και βρίσκω ότι κοστίζει περίπου 200.
Την άλλη μέρα ρωτάω: "που είδες ότι κοστίζει 600;".
Και μου απαντά: "δεν σου είπα 600 αλλά 300".
Αυτό είναι ψέμα.
Αν ακούσω αυτό το ψέμα καταλαβαίνω ότι η δυνατότητα επικοινωνίας με αυτό το άτομο έχει μειωθεί αισθητά. Δεν αναρωτιέμαι αν μ' αγαπά, ξέρω ότι αγαπά πολύ λιγότερο από το άτομο που δεν θα έλεγε αυτό το ψέμα.
@λιλιουμ,
H επικοινωνία, άρα και η συζήτηση ως ένα μέρος της, είναι από το πλέον σημαντικά σε μια σχέση.
Δεν αναφέρθηκα σε καταναγκασμό, αλλά σε "καταναγκασμό". Αυτό πάνω στην βάση πως σε πολλά θέματα, το να ζητήσεις κάτι από τον/την σύντροφό σου και μάλιστα να το θέσεις ως αίτημα, ποτέ δεν θα γνωρίζεις αν στο προσφέρει μόνο για να σε ικανοποιήσει η ικανοποιείται και ο/η ίδιος/α απ' αυτό.
Το ίδιο λάθος δυστυχώς κάνουν τα περισσότερα ζευγάρια. Προσπαθούν να αλλάξουν το άλλο μέρος της σχέσης, ενώ το καλύτερο -και το δυσκολότερο βεβαίως- είναι να το κάνεις να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του και αυτό να οδηγεί σε ταίριασμα και ταύτιση με φυσικό και ομαλό τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση η απαιτούμενη διαφορετικότητα, να μην είναι σε σημεία που φρενάρει την πορεία και την εξέλιξη της σχέσης και που δημιουργεί προβλήματα συμβατότητας.
Το σημαντικότερο είναι να μας αρέσει ο/η σύντροφός μας και να τον/την θέλουμε γι αυτό που είναι. Βέβαια μέσα στην πορεία της σχέσης, ανακαλύπτοντας τον/την άλλον/η, θα δείξουμε ποιά πράγματα μας αρέσουν και ποιά όχι, και φυσικά θα καταβάλουμε την απαραίτητη προσπάθεια για να βιώσουμε αυτά που και τα δύο μέρη ευχαριστούν.
Δεν ζητάς στον άλλον να είναι πιο εκδηλωτικός, του δείχνεις ότι σου αρέσει να είναι και δουλεύεις για να του βγάλεις την εκδηλωτικότητα που έχει, όχι άυτή που θέλεις να αναπτύξει για να σε ικανοποιεί. Αν δεν την διαθέτει στο σημείο που θέλεις, την προσθέτεις στα σημεία της ασυμβατότητας μεταξύ σας. Αν αυτά είναι αρκετά, σε βαθμό που δεν σε κάνουν να νιώθεις όμορφα, φεύγεις από την σχέση.
πως ακριβως το δουλευεις; Μερικα πραγματα πρεπει να τα κανεις λογο και λεξεις, δε γινεται ο αλλος να μυριζει τα νυχια του.
Λίλιουμ, συμφωνώ σε αυτό! ΟΤΑΝ θέλει κάποιος μπορεί να κάνει τα ΠΑΝΤΑ ακόμα και να ξεπεράσει τον εαυτό του. Η δύναμη της θέλησης είναι απίστευτη..ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ.ΔΕΝ θέλω ΑΡΑ ΔΕΝ μπορώ. Δεν μπορώ να καταλάβω γτ να μην θέλουμε να δώσουμε όμορφα πράγματα σε κάποιον που υποτιθεται μας ενδιαφέρει..ή τουλαχιστον γτ να ταλαιπωρούμε τους ανθρώπους αν για κάποιους λόγους δεν μπορούμε να δώσουμε.Ας μείνουμε μόνοι μας να τα βρούμε με τουυς εαυτούς μας καλύτερα...