Ε καλά τώρα, για εμένα που είμαι γέρος άνθρωπος επιτρέπετε να λέω "το" παιδί... ;)
Printable View
Ε καλά τώρα, για εμένα που είμαι γέρος άνθρωπος επιτρέπετε να λέω "το" παιδί... ;)
ποσο γερος ανθρωπος εισαι εσυ δηλ??
ουουου... όχι πολύ γέρος, λίγο γέρος είμαι... όμως η ζωή μου είναι απόλυτα ίδια με έναν 97 ετών, άρα χαράμι τα 40πάνω μου... και βασικά θα έδινα τέρμα, δεν έχει νόημα η συνέχεια, ούτε η ζωή έχει να μου προσφέρει κάτι ακόμη, και βασικά κάθε λογικός και ισορροπημένος θα έδινε τέρμα στη ζωή του αν βρισκόταν στη δική μου θέση, όμως σε εμένα λειτουργεί ένα εμπόδιο και δεν το προχωρώ, εμπόδιο μεγάλο που με εγκλωβίζει στη ζωή παρατείνοντας το μαρτύριο της ανυπαρξίας και της εσωτερικής νέκρας... ναι, αν είμουν μόνος και δεν υπήρχαν άνθρωποι να πονέσουν από τον θάνατό μου, θα έδινα τέρμα...
η ζωη του καθενος ειναι μοναΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΞΙΖΕΙ..ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΦΤΟΥΜΕ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΜΩΣ...
Αχ αχ αχ... Redrose..
Έχεις βρει την αγαπη μια γυναικας και δημιουργειτε τοσα προβληματα.. Η κολλητη μου ειναι ομοφυλοφιλη απο τοτε που θυμαται τον εαυτο της και ζει με τον καημο που δεν εχει βρει μια σωστη κοπελα να την αγαπησει και να ζησει μαζι της.. Εισαι τοσο τυχερη, και εσυ και η ''φιλη'' σου, και η μια σκεφτεται τι θα πει ο κοσμος, τι θα κανω στη ζωη μου, τι μου συμβαινει. Η αγαπη και ο ερωτας δεν κοιταει φυλο, ηλικια, στατους... Ας μαθουμε να ζουμε επιτελους και να μη βαζουμε εμποδια ΣΕ ΕΜΑΣ.
Με εκτιμηση ε? :P
ζηλευω πολυ,υπερβολικα θα ελεγα,μετα το μετανιωνω αλλα ειναι αργα,οταν βγαινουμε και βρισκει καποια γνωστη μιλανε εγω τοτε νιωθω χαλια,θελω να φυγω να κρυφτω τσακωνομαστε μου λεει συνεχως οτι οι αλλες ειναι απλες γνωστες οτι μονο εμενα αγαπαει μονο εγω την καταλαβαινω...ζηλευω το φιλο της ο οποιος ειναι πολυ απαισιος σαν ανθρωπος...ζηλευω τους παντες και ποναω γι αυτο που νιωθω..θελω να της πω ποσο καθαρμα ειναι αυτος που τα χει γιατι εχω μαθει πραγματα αλλα δε μπορω...ειμαι τοσο μπερδεμενη,αυριο φευγει για διακοπες μ αυτον και ακομα κ αυτο το ζηλευω που θα ειναι συνεχεια μαζι!!!!
Το γιατι εχει μπει η φιλη σου σε μια διαδικασια παραλληλης σχεσης την στιγμη που ουτε παντρεμενη ειναι με τον τυπο ουτε κατι πιο σοβαρο κ λεει κ απο πανω οτι εσενα αγαπαει???
δε ξερω γιατι,ξερω ομως οτι υποφερει..οτι δεν ειναι καλα,οτι αυτος τη μειωνει συνεχεια.θα μου πεις γιατι καθεται...γιατι θεωρει οτι μονο τετοιοι αντρες της αξιζουν,βιαιοι,που βριζουν κτλ κτλ...θελω να τη βοηθησω αλλα δε ξερω το τροπο
Κοπελα μου αφου θες να ναι καλα ητ δεν της λες ο,τι ξερεις να της ανοιξεις τα ματια? Εισαι και εσυ απο αυτους που λενε ''εμενα δε μου πεφτει λογος και δε χωνομαι''???Quote:
Originally Posted by redrose
Συγνωμη που δε μπορω να σε καταλαβω..
Πιεσμενη μου πολλα ερωτηματα, και ειναι κριμα τα κοριτσια.. οπως ειπα και πριν
δε ζητω να με καταλαβει κανεις,αυτο θα ηταν ανεφικτο ειδικα απο δω μεσα απλα τα συζητω.και εχω προσπαθησει πολλες φορες να της τα πω,εκεινη ομως θελει να ειναι μαζι του...εγω δε μπορω να κανω κατι απο κει κ περα,ο καθενας κανει τις επιλογες του..ειμαστε μεγαλοι ανθρωποι
καλησπερα. διαβαζω τοση ωρα την συζητηση σας που βεβαια εχει λαβει χωρα ενα χρονο πριν...εχω ομως κι εγω ενα αντιστοιχο θεμα το οποιο με ταλαιπωρει και ειναι και πολυπλοκο ..ψαχνω λοιπον να βρω καποιες απαντησεις απο ανθρωπους με αντικειμενικα κριτηρια.
ειμαι παντρεμενη με 5 παιδια απο το 2001 και ειμαι 35 χρονων. στα εφηβικα μου χρονια ειχα πολλες φιλες αλλα μια (οπως σε ολους συμβαινει..) ηταν η κολλητη μου, με την οποια για εναν ανεξηγητο λογο το 1999 χαθηκαμε..εφυγε απο αθηνα και πηγε επαρχια να ζησει με την μητερα της, ενω εδω δουλευε και ειχε μια ζωη. ποτε δεν μου ειπε το γιατι και ποτε ενω προσπαθουσα να επικοινωνησω μαζι της..δεν με εψαξε. μετα απο ολα αυτα τα χρονια και ανω παντα εγω την ειχα σε ενα ξεχωριστο κομματι της καρδιας μου και του μυαλου μου..μαθαινα νεα της απο γνωστους. την βρηκα στο φνωστο σε ολους..fb!! μιλησαμε ,τηλεφωνηθηκαμε, ηρθε αθηνα τον περασμενο οκτωβριο και ειδωθηκαμε.. αγκαλιαστηκαμε και συγκινηθηκαμε...ολα καλα. εγω ενα γαμο και 5 παιδια στο ενεργητικο μου κι εκεινη εναν γαμο με ενα παιδι και σε κατασταση εδω και τεσσερις μηνες διαζυγιου..
μιλαγαμε καθε μερα μεσω fb στο chat..το βραδυ μετα το ...σιωπιητηριο...των παιδιων.ενα βραδυ εκει που ανοιξαμε τις ψυχες μας και την ρωτησα γιατι εφυγε τοτε..χωρις κουβεντα, μου εκμυστηρευτηκε οτι ηταν ερωτευμενη μαζι μου, και επειδη εγω ετοιμαζομουν να παντρευτω ..προτιμησε να μην ειναι εδω γιατι δεν μπορουσε να μου το πει. εγω πρεπει να σημειωσω για να ειμαι και ειλικρινης, ειχα παντα δυνατα συναισθηματα και μια αγαπη που δεν μπορουσα να την καθορισω ως φιλικη ή ερωτικη..η αληθεια ειναι οτι αναρωτιομουν τι απο τα δυο νιωθω..αλλα λογο του γεγονοτος οτι φοβομαστε να πουμε τα πραγματα με το ονομα τους..ετσι κι εγω μαλλον επνιξα την αληθεια μου.οταν λοιπον μου ειπε αυτα που ενιωθε παντα για μενα αμεσως αρπαξα την δευτερη ευκειρια που μου δοθηκε στη ζωη, να πω κι εγω αυτα που πραγματικα ενιωθα και ειχαν τωρα πια ξεδιαλυνει στο μυαλο μου..ειναι καθαρα συναισθηματα χωρις πρεπει και λογικη,,μονο αγαπη και ψυχη.. τα ειπα ολα... ηρθε αθηνα να με δει αμεσως μετα απο 10 μερες.. δυνατες στιγμες..χωρις ομως αποτελεσμα. εγω ημουν σε μια δυσκολη φαση με τον αντρα μου λογω διαφορων ασχετων καταστασεων με το συγκεκριμενο θεμα.. και ειχα μια συγχυση για τις προτεραιοτητες που θα επρεπε να δωσω.πηγαμε για ενα ποτο ..τα ειπαμε μια φορα κι απο κοντα..αλλα μεχρι εκει.αποχαιρετιστηκαμε με ενα πεταχτο φιλι, στο στομα, γεματο αμηχανια και αγχος!! αυτο τον ιουνιο. τον ιουλιο..και ενω η καθημερινη μας συζητηση τα βραδια συνεχιζοταν..καποια στιγμη μου δοθηκε η ευκαιρια να μπορεσω να παω εγω εκει που βρισκεται στην επαρχια. το εκανα αυτο το μακρινο ταξιδι μονη μου, ..γεματη παθος και επιθυμια να βρεθω κοντα της! μια νυχτα ηταν ...αυτη που μου εχει αλλαξει τη ζωη! εχω ζησει ολη την αληθεια μου σε μια νυχτα! δεν μπορω να την βγαλω απο το μυαλο μου.. νιωθω τοσο γεματη μεσα μου...τοση αγαπη να με κατακλιζει..και τοση αναγκη να ειμαι μαζι της, που εχω μπερδευτει και αποδομηθει!.. και εδω ειναι που θελω μια βοηθεια.
με τον γαμο μου ..εδω και 5 χρονια..ειμαι και δεν ειμαι.. ειμαι με εναν ανθρωπο που ΟΣΑ παιδια και να κανει...πατερας δεν θα νιωσει πραγματικα ποτε! δεν ειμαστε και στην καλυτερη μας φαση.. σιγουρα απο τη δικη μου πλευρα οι ερωτες ..εχουν τελειωσει απο καιρο..και η ζωη μου..ειναι σε μια αοριστη φαση. απο τον ιουνιο που περασαμε μια αρκετα δυνατη κατασταση μεταξυ μας, εχω παρει καποιες αποφασεις και εχω βαλει τα ορια μου πλεον επανω στο τραπεζι και το μονο που περιμενω ειναι να βρω μια δουλεια ωστε να ανεξαρτητοποιηθω, απο εκεινον ειμαι δεν ειμαι μαζι του.εχω παιδια να μεγαλωσω και πρπει να εχω την καταλληλη ψυχικη ηρεμια για αυτο.
το ενα γεγονος , δεν το συνδεω με το αλλο . μεσα μου ειναι ξεκαθαρα. εχω δωσει αυτη τη στιγμη στο γαμο μου μια ακομα ευκαιρια απο τις απειρες..τοσα χρονια..αλλα ειναι η τελευταια. δεν μπορω να ζω ετσι. λεπτομερειες δεν χρειαζεται να αναφερω.
πεστε μου λοιπον τωρα.....πως ζει κανεις...μια πραγματικη αγαπη που ζει και βασιλευει τοσα χρονια μεσα σου ....παντρευεσαι ..κανεις ..πολλα παιδια...και ξαφνικα..ερχεται απο το πουθενα
για να σας δω λοιπον τι θα μου πειτε..
Εγω λεω να πας συντομα να συμβουλευτεις εναν ψυχολογο η εναν παιδοψυχολογο καλυτερα, γιατι αυτες οι καταστασεις οπως ειδες κι εσυ ευκολα μπορουν να βγουν εκτος οριων και αρα και εκτος ελεγχου και να παρουν απροβλεπτες τροπες, και τα παιδια δε φταινε πραγματικα σε τπτ να πληγωθουν.. Καλο θα ηταν λοιπον να σε συμβουλευσει ενας πιο ειδικος και να σε καθοδηγησει στο να λαβεις τις αποφασεις σου και να ξεμπερδεψεις το κουβαρι σου, κατα τη γνωμη μου με γνωμονα πρωτα το καλο των παιδιων σου, και μετα το δικο σου και ολων των υπολοιπων..
καλο θα ηταν επισης να ανοιγες δικο σου θεμα, μπορεις να το κανεις και τωρα, για να σου πουν και τα αλλα μελη τις γνωμες και τις εμπειριες τους..
ευχαριστω πολυ για την αμεση ανταποκριση .δεν ξερω αν χρειαζεται να μιλησω με παιδοψυχολογο γι αυτο. πιστεψε με οπως λενε ολοι γυρω μου ειμαι μια αριστη μητερα. ξερω να προστατευω τα παιδια μου απο ολα οσα διαδραματιζονται σε προσωπικο και οικογενειακο επιπεδο. δεν εχω σιγορα σκοπο να πληγωσω ΚΑΝΕΝΑΝ και προπαντως αυτα και γι αυτο προσπαθω να βρω καποιες απαντησεις που να με βοηθησουν να ξεθολωσω το τοπιο στο μυαλο μου. οπως ξαναειπα εχω ηδη δωσει παρα πολλες εικαιριες στον αντρα μου να διορθωσει οτι μπορει και ολα ειναι υπο συζητηση.αλλη μια ειναι κι αυτη τωρα. παρολη την προσωπικη μου συγχυση..δινω προτεραιοτητα στο γαμο μου λογω των παιδιων. αυτα ειναι πανω απο ολα ετσι κι αλλιως.
Quote:
Originally Posted by Remedy
πεστα του ρεμεντυ, να τα μαθει αν δεν τα ξερει!
Πολυ ρομαντικο πραγμα μια αγαπη που αναζωπυρωνεται μετα απο τοσα χρονια!
..κάνε ένα κόπι το κείμενο σου και άνοιξε δικό σου θέμα.
Είναι πραγματικά πολύ δυνατή η ιστορία σου και το μόνο που σας λείπει για να ζήσετε αυτό που νιώθετε είναι να λύσετε πρακτικά προβλήματα....