περιμενε και εσυ λιγακι.ισως βγει κατι καλο.
Printable View
περιμενε και εσυ λιγακι.ισως βγει κατι καλο.
Στη χθεσινή συνεδρία διακόψαμε οριστικά. Η γυναίκα μου αρνήθηκε ότι υπάρχει έστω ένα παράθυρο επανασύνδεσης, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή. Αυτή τη στιγμή ψάχνω για διαμέρισμα.
Η γυναίκα μου μένει με το παράπονο ότι δε χωρίζουμε σα φίλοι (πόσο εγωιστικό...), γιατί έχω πολύ θυμό μέσα μου. Είχε την απορία, \"γιατί να μην ψάξουμε για σπίτι μαζί, να το φτιάξουμε μαζί κλπ κλπ\". Μετά κλείστηκε στον εαυτό της στο τέλος της συνεδρίας και δε μίλαγε σε κανέναν. Η ψυχολόγος της ζήτησε να συνεχίσει να την βλέπει οποσδήποτε.
Στο σπίτι μου έλεγε ότι με αγαπάει αλλά δε γίνεται αλλιώς και διάφορα τέτοια.
Έχω την εντύπωση ότι σε λίγο καιρό θα με αναζητήσει. Δε ξέρω αν είναι κρυφή ελπίδα ή κάτι που διακρίνω μέσα από τα γεγονότα. Δε μπορώ να κρατηθώ από αυτό, σίγουρα. Αλλά την αγαπάω την ανόητη...
Σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή σας.
Β.
explorer, μπορεί η κατάληξη να μην ήταν αυτή που ήθελες, νομίζω όμως ότι ήταν- μετά από όσα μας έχεις εμπιστευτεί- η αναμενόμενη.
Είμαι σίγουρος πως σε λίγο καιρό, θα νιώθεις πάλι ερωτευμένος με μία άλλη γυναίκα και θα αισθάνεσαι ευτυχής που αυτή σου η σχέση έλαβε τέλος.
Τώρα, ότι θα σε αναζητήσει και εγώ το πιστεύω. 17 χρόνια είναι αυτά. Μία ζωή ολόκληρη!
Όμως μη κάνεις το ΛΑΘΟΣ και γυρίσεις πίσω!
Καλή τύχη, που είμαι σίγουρος ότι την έχεις!
Βασικά να σου πω εξπλορερ ότι στεναχωρέθηκα από τα όσα διάβασα στο ποστ σου. Δεν είναι ευχάριστο πράγμα ο χωρισμός. Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποία δεν έχεις πολλές επιλογές. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να σεβαστείς την επιθυμία της γυναίκας σου. Είναι δικαίωμά της. Την αγαπάς και λογικό είναι. Όμως αυτήν την αγάπη προς την κοπέλα αυτήν, μην την αφήσεις να ξεπεράσει την αγάπη που οφείλεις να έχεις για εσένα. Αν εσύ δεν αγαπήσεις εσένα πρωτίστος τον εαυτό σου, μην περιμένεις να σε αγαπήσουν και να σε σεβαστούν οι άλλοι. Συνήθως μετά από ένα χωρισμό έχουμε την τάση να θεοποιούμε τον άλλον, να ξεχνάμε τα αρνητικά του και μαζί να ξεχνάμε και τα καλά που έχουμε εμείς. Όποιος χωρίζει πονάει αν αγαπάει. Αυτό είναι αλήθεια. Μπορεί να πονέσεις αλλά είναι κάτι φυσιολογικό και ένα μεταβατικό στάδιο που η διάρκειά του είναι στο χέρι σου. Όταν θα αρχίσεις να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, τότε θα αρχίσει να ξεθωριάζει στο μυαλό σου η σκέψη της. Κουράγιο σου εύχομαι, και να σκέφτεσαι όχι αν θα γυρίσει εκείνη αλλά να βρεις τον παλιό καλό σου εαυτό ξανά και να ξέρεις: υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια.Quote:
Originally posted by explorer2004
Στη χθεσινή συνεδρία διακόψαμε οριστικά. Η γυναίκα μου αρνήθηκε ότι υπάρχει έστω ένα παράθυρο επανασύνδεσης, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή. Αυτή τη στιγμή ψάχνω για διαμέρισμα.
Η γυναίκα μου μένει με το παράπονο ότι δε χωρίζουμε σα φίλοι (πόσο εγωιστικό...), γιατί έχω πολύ θυμό μέσα μου. Είχε την απορία, \"γιατί να μην ψάξουμε για σπίτι μαζί, να το φτιάξουμε μαζί κλπ κλπ\". Μετά κλείστηκε στον εαυτό της στο τέλος της συνεδρίας και δε μίλαγε σε κανέναν. Η ψυχολόγος της ζήτησε να συνεχίσει να την βλέπει οποσδήποτε.
Στο σπίτι μου έλεγε ότι με αγαπάει αλλά δε γίνεται αλλιώς και διάφορα τέτοια.
Έχω την εντύπωση ότι σε λίγο καιρό θα με αναζητήσει. Δε ξέρω αν είναι κρυφή ελπίδα ή κάτι που διακρίνω μέσα από τα γεγονότα. Δε μπορώ να κρατηθώ από αυτό, σίγουρα. Αλλά την αγαπάω την ανόητη...
Σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή σας.
Β.
Φιλικά
Αλέξης
Quote:
Originally posted by Μιχάλης
explorer, μπορεί η κατάληξη να μην ήταν αυτή που ήθελες, νομίζω όμως ότι ήταν- μετά από όσα μας έχεις εμπιστευτεί- η αναμενόμενη.
Είμαι σίγουρος πως σε λίγο καιρό, θα νιώθεις πάλι ερωτευμένος με μία άλλη γυναίκα και θα αισθάνεσαι ευτυχής που αυτή σου η σχέση έλαβε τέλος.
Τώρα, ότι θα σε αναζητήσει και εγώ το πιστεύω. 17 χρόνια είναι αυτά. Μία ζωή ολόκληρη!
Όμως μη κάνεις το ΛΑΘΟΣ και γυρίσεις πίσω!
καμια φορα η επανασυνδεση δεν ειναι λα8ος.καμια φορα.
Καλή τύχη, που είμαι σίγουρος ότι την έχεις!
Προβλ, βάσει μια έρευνας που είχα διαβάσει παλιότερα, παντρεμένα ζευγάρια που χωρίζουν και ξαναπαντρεύονται, ξαναχωρίζουν σε ποσοστό 99% !!!!Quote:
Originally posted by provlimatikos
καμια φορα η επανασυνδεση δεν ειναι λα8ος.καμια φορα.
Και προφανώς σε αυτό το 1% που δεν χωρίζουν, υπάρχει και ένα ποσοστό που δεν περνάει καλά αλλά διατηρεί την σχέση για άλλους λόγους...
Οπότε explorer, πάρε το δικό σου δρόμο και μη γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω...
Καλή τύχη και πάλι στη νέα σου ζωή.
δεν τον ηξερα αυτο μιχαλη.τοσο μεγαλο ποσοστο.μπραβο.απλα πιστευω ειναι και ο λογος που χωριζεις παντα.
Μιχάλη, Provlimatike,
Ευχαριστώ για τις απόψεις σας. Θα ήθελα να πως ότι κάθε περίπτωση είναι κατά βάση μοναδική. Από αυτή την άποψη δε θέλω να αποκλείσω πως θα μπορούσα να δεχτώ πίσω την γυναίκα μου , σε 1 χρόνο ή σε 5 μέρες, αφού πρώτα σταθμίσω τις συνθήκες. Σεκάθε περίπτωση η απόφαση και η ευθύνη θα είναι δική μου.
ευχομαστε να πανε ολα οπως τα 8ες.
Νομίζω ότι αυτό είναι το \"σοφότερο\" που μπορεί να λεχθεί κι είναι πολύ θετικό το ότι διατυπώνεται από τον άμεσα ενδιαφερόμενο. Ψυχραιμία και ο καθένας θα κρίνει τι είναι καλύτερο για τον ίδιο.Quote:
Originally posted by explorer2004
Θα ήθελα να πως ότι κάθε περίπτωση είναι κατά βάση μοναδική. Από αυτή την άποψη δε θέλω να αποκλείσω πως θα μπορούσα να δεχτώ πίσω την γυναίκα μου , σε 1 χρόνο ή σε 5 μέρες, αφού πρώτα σταθμίσω τις συνθήκες. Σεκάθε περίπτωση η απόφαση και η ευθύνη θα είναι δική μου.
Δε περίμενα ότι θα έγγραφα ξανά σε αυτό το τόπικ.
Μένω μόνος μου εδώ και 1.5 μήνα, και έχω ζητήσει από την πρώην γυναίκα μου να προχωρήσουμε με τις διαδικασίες του διαζυγίου. Σε αυτό το διάστημα η πρώην γυναίκα μου προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω... msn, για να δεί ...τι κάνω. Δεν της απαντούσα, γιατί θεωρώ πως αν έχει κάτι ουσιαστικό να μου πει θα μου το πεί σαν άνθρωπος και όχι στα κρυφά πίσω από μία οθόνη.
Σήμερα το πρωί μου μου μίλησε άλλη μία φορά μέσω MSN για να με ενημερώσει πως η δικηγόρος (κοινή μας γνωστή) με έψαχνε γιατί ήθελε κάποιες πληροφορίες. Μου είπε επίσης ότι της ζήτησε να το αφήσει για μετά τις γιορτές....
Τη ρώτησα γιατί, και μου είπε ότι την στεναχωρεί (οκ, λογικό) και και ότι ...βιάζομαι (?!?!) Της απάντησα ότι έτσι και αλλιώς θα πάρει χρόνο και άρχισε να μου λέει \"αν βιάζομαι να παντρευτώ να το επισπέυσουμε\"...
Της είπα ότι αφού ξεκινήσει η διαδικασία, έχει χρόνο να το σκεφτεί.
Δε ξέρω γιατί το γράφω αυτό... θέλω να το μοιραστώ και προσπαθώ να καταλάβω τι υπάρχει μέσα στο μυαλό της....
Εγώ, βρίσκομαι αλλού αυτή την περίοδο, επιπόλαιο ή όχι δεν έχει σημασία, και.. δε ξέρω...
Αυτά
Β.
μπορώ να έχω μια ανταλλαγή παρακαλώ; εγώ σύμφωνα με τον μελλοντα πρώην σύζυγο, βιάζομαι που πάω δικαστικά μετα από 1,5 χρόνο!!!! και η ατακα η ιδια: \"βιαζεσαι να ξαναπαντρευτεις;\"
σοβαρα τώρα, νομιζω ότι ανεξάρτητα από τα συναισθήματα για τον/την σύζυγο και τη σταση απέναντι στον χωρισμό, η εν λόγω τακτική ακολουθείται από άτομα που είναι βραδυκίνητα στο να παρουν αποφασεις. ειδος δειλιας ισως;
H διαφορά μας είναι ότι τον χωρισμό τον ζήτησε η γυναίκα μου....Quote:
Originally posted by anitak
μπορώ να έχω μια ανταλλαγή παρακαλώ; εγώ σύμφωνα με τον μελλοντα πρώην σύζυγο, βιάζομαι που πάω δικαστικά μετα από 1,5 χρόνο!!!! και η ατακα η ιδια: \"βιαζεσαι να ξαναπαντρευτεις;\"
Συμφωνω με την anitak.
Συμφωνοι, η \"αποφαση\" ηταν δικη της. Απο κει και περα δεν θαπρεπε να την ενδιαφερει αν εσυ σκοπευεις να ξαναπαντρευτεις, να αρραβωνιαστεις η να καλογερεψεις!
Οντας χωρισμενη κι εγω,να σημειωσω πως οταν αποφασισα να χωρισω, χωρισα! Κι εγω κι πρωην αντρας μου! Η επικοινωνια μας (για να δει αν ειμαι καλα η εγω αντιστοιχα για κεινον) ηταν τηλεφωνικη ή face to face.
Οταν λοιπον ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ να χωρισουμε, ή χωριζουμε εντελως και δεν κανουμε παιχνιδακια του τυπου \"βιαζεσαι...\", ειτε προσπαθουμε να το ξαναδιαπραγματευτουμε αν δεν ειμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ βεβαιοι πως αυτο ειναι που θελουμε να κανουμε. Το βεβαιο ειναι πως δεν εχουμε το δικαιωμα να παιζουμε με τα συναισθηματα των αλλων!
Αυτο καλο θα ηταν να της το ξεκαθαρισεις εσυ αν η ιδια δεν ειναι σε θεση να το καταλαβει (?!).
Το ξαφνικο ενδιαφερον που εκδηλωνεται μεσω msn και δηλωσεις του τυπου \"βιαζεσαι\" (το ξαναλεω γιατι μου χτυπησε κομματακι ασχημα) δεν αρμοζουν σε σοβαρους και αποφασισμενους για κατι, ανθρωπους!
Ουφ! Θυμωσα τωρα...
Υ.Γ.
Συγνωμη αν δειχνω επιθετικη αλλα καποια πραγματα απλα μου ειναι πολυ δυσκολο να τα χωνεψω!
explorer, γνωρίζω τη διαφορά μας αυτή αλλά στην περίπτωσή μου ο λόγος που το ζήτησα εγώ και όχι εκείνος είναι ακριβώς ότι είμαι πιο αποφασιστική. Ο σύζυγος μου θα μπορούσε πιθανότατα να τρενάρει για όλη του τη ζωή μια κατάσταση που δεν ωφελούσε ούτε τον ίδιο. Μάλιστα δεν σου κρύβω ότι εξαιτίας του γεγονότος ότι ήμουν άνεργη και εντελώς αποκομμένη από τον έξω κόσμο -χωρίς ίχνος κοινωνικής ζωής- στην αρχή ο τρόμος του διαζυγίου με λιποθυμούσε. Είχα φτάσει να βαλω τα κλαματα στο σούπερ μάρκετ όταν πρωτοαναγκάστηκα να ψωνίσω εγώ για το σπίτι [μεχρι τοτε τα ειχα ολα στο χερι] ή όταν μαθεύτηκε στη μικρή κοινωνία που ζω η ειδηση του χωρισμού μας με όλες τις ευθυνες ριγμενες σε μενα. Για να μη σου πω πόσο έτρεμα για την αντιμετώπιση από την οικογένειά μου -την οποία τελικά αναγκάστηκα να ξεγράψω για τον τροπο που με πολεμησε. Όλα αυτά δεν τα λέω για να επιδείξω τα \"βασανα\" μου, αλλά για να εξηγήσω πως ακόμη και στα δυσκολότερα, ακόμη και όταν μου έλειψε ο ίδιος ο άντρας μου, δεν σκέφτηκα ποτέ να παίξω με τον πόνο του, προβάλλοντας πάνω του όλη μου την ανασφάλεια και την άγνοια του τί θέλω και ποια είμαι. Από τη στιγμή που τον αρνήθηκα ΜΙΑ φορά, θεωρώ ότι οφείλω να κρατήσω μια απόσταση σεβασμού στην ανεξάρτητη πορεία του, ακόμη κιαν ερθει η μέρα που θα καταριεμαι την ωρα και την στιγμή που τον άφησα.
Σήμερα με πήρε τηλέφωνο να μου ζητήσει την παρουσία μου για ένα επιχειρηματικό δάνειο που θα πάρει.. πρέπει να υπογράψω τυπικά και εγώ εφόσον είμαστε ακόμα παντρεμενοι. Την πήραν τα κλάματα πριν κλείσουμε... :(
Ωραία όλα αυτά, αλλά εγώ πρέπει να κοιτάξω τη ζωή μου
πριν τρελλαθώ.. δεν μπορώ να την περιμένω άλλο, αυτη η
κρίση κράτησε 4 χρόνια, είναι και αυτή 36, μάλλον δε
μπορεί να κάνει παιδί, υπάρχουν λύσεις αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα την χτυπήσει εκ νέου το θέμα του παιδιού και θα θέλει να φύγει πάλι, και τότε θα είμαι μεγαλύτερος.
anitak καλη μου...τη ζωη μου περιγραφεις???Quote:
Originally posted by anitak
explorer, γνωρίζω τη διαφορά μας αυτή αλλά στην περίπτωσή μου ο λόγος που το ζήτησα εγώ και όχι εκείνος είναι ακριβώς ότι είμαι πιο αποφασιστική. Ο σύζυγος μου θα μπορούσε πιθανότατα να τρενάρει για όλη του τη ζωή μια κατάσταση που δεν ωφελούσε ούτε τον ίδιο. Μάλιστα δεν σου κρύβω ότι εξαιτίας του γεγονότος ότι ήμουν άνεργη και εντελώς αποκομμένη από τον έξω κόσμο -χωρίς ίχνος κοινωνικής ζωής- στην αρχή ο τρόμος του διαζυγίου με λιποθυμούσε. Είχα φτάσει να βαλω τα κλαματα στο σούπερ μάρκετ όταν πρωτοαναγκάστηκα να ψωνίσω εγώ για το σπίτι [μεχρι τοτε τα ειχα ολα στο χερι] ή όταν μαθεύτηκε στη μικρή κοινωνία που ζω η ειδηση του χωρισμού μας με όλες τις ευθυνες ριγμενες σε μενα. Για να μη σου πω πόσο έτρεμα για την αντιμετώπιση από την οικογένειά μου -την οποία τελικά αναγκάστηκα να ξεγράψω για τον τροπο που με πολεμησε. Όλα αυτά δεν τα λέω για να επιδείξω τα \"βασανα\" μου, αλλά για να εξηγήσω πως ακόμη και στα δυσκολότερα, ακόμη και όταν μου έλειψε ο ίδιος ο άντρας μου, δεν σκέφτηκα ποτέ να παίξω με τον πόνο του, προβάλλοντας πάνω του όλη μου την ανασφάλεια και την άγνοια του τί θέλω και ποια είμαι. Από τη στιγμή που τον αρνήθηκα ΜΙΑ φορά, θεωρώ ότι οφείλω να κρατήσω μια απόσταση σεβασμού στην ανεξάρτητη πορεία του, ακόμη κιαν ερθει η μέρα που θα καταριεμαι την ωρα και την στιγμή που τον άφησα.
Μπορει να μην υπηρξαμε αντιδικοι με τον αντρα μου, αλλα ουτε κι αυτος δεν ειχε τη δυναμη να πει \"τελος\". Αν δεν το ελεγα εγω ακομη μαζι θα ειμαστε τρωγοντας ο ενας τις σαρκες του αλλου. Το ειχε παραδεχτει αλλωστε \"δε θα εκανα καμια κινηση αν δεν την εκανε η Λενα\".
Εφυγα απο αυτο το γαμο μη εχοντας που την κεφαλη κλινε. Ο πολεμος απο τους δικους μου ανελεητος. Δουλεια δεν ειχα και ηταν απολυτως δυσκολο να βρω δεδομενου οτι πασχω απο αγοραφοβια και αυτο καθιστουσε εξαιρετικα δυσκολη τη συνεπεια μου (ειδικα οταν βαλλομαι τοσο ασχημα απο τετοιες ακραιες καταστασεις).
Πηγα για λιγο στους γονεις μου αλλα δεν αντεξα την πιεση και ολα οσα συνεβαιναν με αφορμη το χωρισμο μου. Εφυγα τρεχοντας σχεδον μετα απο ενα μηνα και πηγα να συγκατοικησω με μια φιλη μεχρι να σταθω στα ποδια και κυριως μεχρι να ηρεμησω και να βαλω τη ζωη και τα συναισθηματα μου σε καποια ταξη...
Ευτυχως ο πρωην συζυγος σταθηκε αρωγος σ\'αυτες μου τις προσπαθειες. Εκει που δε με στηριξαν οι δικοι μου, με στηριζαν αυτος και οι γονεις του!!!
explorer, μου φαινεται πως η γυναικα σου πασχει απο καποιου ειδους διαταραχη ( που δεν μπορω να διαγνωσω διοτι δεν ειμαι ειδικος ) και οχι εσυ τελικα!
Ελεος πια! Τι παει αν πει επιχειρηματικο δανειο και κουραφεξαλα? Σημερα ειστε ακομη τυπικα παντρεμενοι και αυριο ισως να μην ειστε τιποτε. Κρατα τις αποστασεις που πρεπει για να καλυψεις τον εαυτο σου απο ενδεχομενες αναποδιες. Προσεχε αυτες τις \"επαφες\" (οικονομικης φυσεως).
Ειμαι 37 ετων και θα προσπαθω και θα ελπιζω για παιδι. Οσο αντιξοα και αν φαινονται ολα μπροστα μου. Ειμαι αποφασισμενη να το παλεψω μεχρι τελους. Το θεμα δεν ειναι οτι εκεινη εχει κολλημα με το να κανει παιδι, αλλα το οτι ειστε απομακρυσμενοι ο ενας απο τον αλλον. Μου φαινεται πως δεν ξερει τι θελει. Μην παιζεις ρωσικη ρουλετα με τα συναισθηματα σου. Δεν ειναι δικαιο για κανεναν απο τους δυο σας και ειδικα για σενα!
Προσπαθησε να βρεις διεξοδο και μην μπλεκεσαι ολο και περισσοτερο σε αυτο το συναισθηματικο κουβαρι που σε παρασυρει η κατασταση αλλα και η συμπεριφορα της γυναικας σου. Ξεκαθαρισε μεσα σου τι θες ΕΣΥ και διεκδικησε το. Αν τη θες πισω συζητηστε το και προσπαθηστε. Αν δεν εισαι σιγουρος ομως, προχωρα μπροστα ακαθεκτος. Και οταν λεω \"μπροστα\" εννοω ΜΠΡΟΣΤΑ!!!
Παντα φιλικα
Λενα
Προς αποφυγή παρεξηγήσεως, το συγκεκριμένο θέμα (οικονομικό) είναι απόλυτα ξεκάθαρο -μην το σκέφτεσαι καν.Quote:
Ελεος πια! Τι παει αν πει επιχειρηματικο δανειο και κουραφεξαλα? Σημερα ειστε ακομη τυπικα παντρεμενοι και αυριο ισως να μην ειστε τιποτε. Κρατα τις αποστασεις που πρεπει για να καλυψεις τον εαυτο σου απο ενδεχομενες αναποδιες. Προσεχε αυτες τις \"επαφες\" (οικονομικης φυσεως).
Εσυ σαφως ξερεις καλυτερα πανω σ\'αυτο.
Απλα θεωρω πως η συμπεριφορα της γυναικας σου ειναι εξαιρετικα ανωριμη απεναντι και στους δυο σας. Για να μην πω ακρως εγωιστικη...
Θα ήθελα να σου εκφράσω και εγώ την αποψή μου μιας και ζω μια παρόμοια κατάσταση
(αποφάσεις χωρισμού και πισωγυρίσματα). Είναι δύσκολο να πάρει κανείς την απόφαση ειδικά όταν είναι πολλά χρόνια ζευγάρι. Πιστεύω όμως ότι τα κάθε είδους προβλήματα συσσωρεύονται και στοιχειώνουν τη σχέση. Θα ξεπεραστούν και θα ξεχαστούν για 1-2 μήνες και με την πρώτη ευκαιρία θα εμφανιστούν και πάλι στο προσκήνιο. Η στάση της συζύγου σου πιστεύω ότι εξηγεί την ανασφάλεια που νοιώθει για το μέλλον της και είναι φυσικό, ποτέ δεν είμαστε σίγουρη για την απόφαση που παίρνουμε.
Το λέω σε σένα για να το ακούσω και έγω: όταν μια κατάσταση άσχημη επαναλαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν υπάρχει λύση.
Και έγω έδινα ευκαιρίες (πιστεύω ότι τώρα δεν θα λυγίσω) σκεφτόμενη ότι όλα τα ζευγάρια περνάνε περιόδους κρίσης αλλά είναι άλλο η κρίση στο γάμο και άλλο ένας γάμος με άλυτα προβλήματα.
Έλπιζω να πάνε όλα καλά και να βρείς την καλύτερη λύση για σένα, το ίδιο εύχομαι και για μένα.
υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να επιβεβαιώνονται διαρκώς όταν προκαλούν έλλειψη στους άλλους.
εγώ θέλω να χωρίσω, στο λέω, όμως όταν εσύ το δέχεσαι, και δεν πέφτεις στα γόνατα, εγώ στεναχωριέμαι!
αν βέβαια εσύ μου πεις \'θα πάω να κρεμαστώ, αφού πια δε με θέλεις, πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς εσένα\', τότε και πάλι τα βάφω μαύρα...
;)
δεν είναι εύκολο... είχα πει τη γνώμη μου και πιο παλιά, και μου φαίνεται πως έτσι καταλήγει...
πάντως φαίνεται η αγάπη να έχει εκλείψει κι από σένα...
δε με νοιάζει αν είναι δικιολογημένο αυτό ή όχι, απλώς, έτσι μου φαίνεται.
η γυναίκα σου σε πλήγωσε και τώρα νιώθεις αδικημένος, η αγάπη σου έχει στερέψει. ίσως έτσι να ήταν ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ από πολύ πιο νωρίς, και να μην τολμούσατε να το δείτε.
δύσκολη κατάσταση και για τους δυο...
τελικά πολλοί ζούμε χωρισμένοι πριν χωρίσουμε
εδώ σαφώς μιλώ για τον εαυτό μου