Originally Posted by
giavasim
Μακάρι να φανώ χρήσιμη και να σε βοηθήσω έστω και για λίγο..Πάσχω απο Ιδεοψυχαναγκασμό εδώ και εφτά χρόνια. Είμαι μητέρα δυο παιδιών 7 έτων και το παλεύω όσο μπορώ...όλα ξεκίνησαν μετά τη γέννηση των παιδιών μου.Δεν θα σου πω πως είχα ήρεμα παιδικά χρόνια, κάθε άλλο γι' αυτό και πάντα φοβόμουν να γίνω μητέρα! Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά ένα πρωϊ του Δεκέμβρη..Έχοντας γεννήσει τον Οκτώβριο και όπως καταλαβαίνεις η ζωή μου είχε αλλάξει ριζικά με 2 μωρά στο σπίτι και χωρίς καμιά βοήθεια, παρα μόνο του άντρα μου, ήρθαν τα πάνω κάτω...Κρατούσα το ένα μου μωρό και το ταϊζα, το άλλο το είχα στο relax,ξαφνικά άρχισα να βλέπω μπροστά μου σαν ταινία, ότι έχω πάρει το μωρό και το κοπανάω πάνω στο τραπέζι και το σκοτώνω....Φαντάζεσαι ότι όχι απλώς σοκαρίστηκα, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.Τι έγινε? Τρελλάθηκα μέσα σε ένα βράδυ? Η λογική μου έλεγε πως δεν ήταν δυνατό να έχω τρελλαθεί έτσι, ξαφνικά...Απο τότε άρχισε καθημερινό μαρτύριο,είχα συνέχεια παρορμύσεις να σκοτώσω τα παιδιά μου! Φαντάζεσαι την ψυχολογία μου, την ψυχολογία μιας νέας μαμάς. Δεν ήθελα να μένω μόνη μαζί τους από τον φόβο μου ότι θα τους κάνω κακό. Ζήτησα αμέσως ψυχιατρική βοήθεια. Το στρές της νέας μαμάς μου είπαν......Έχω πάρει άπειρα φάρμακα, άπειρους συνδυσμούς φαρμάκων που με είχαν σε καταστολή, πήρα κάποια στιγμή πολλά κιλά..συχενόμουν τον εαυτό μου και για αυτά που ένιωθα και γι αυτό που έβλεπα στν καθρέφτη. Δεν ήμουν εγώ, δεν θύμιζε σε τίποτα την εικόνα μου αυτό που έβλεπα..Αυτό το χαμένο βλέμμα στο πουθενά..έχω την τύχη να έχω έναν υπέροχο άνθρωπο δίπλα μου που πάλεψε πολύ και για τα παιδιά μας και για να γίνων έγω καλά...και νομίζω....τώρα πια πως είμαι...Δεν θυμάμαι πως έφτασαν τα παιδιά μου ενός έτους...λυπηρό για μια μάνα....δεν ξέρω πως μεγάλωσαν! Έγω ήμουν αλλού, χαμένη στις σκέψεις και τις παρορμήσεις μου. Η αλήθεια είναι πως πάλεψα πολύ γιατί το ήθελα. Ψυχοθεραπεία καθε βδομάδα, ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα, μαγνητικές. ψυχομετρικά τέστ και φάρμακα συνέχεια (θα σου πω τι λέω έγω πια και γελάω. το στομάχι μου έχει δυο αποθηκευτικούς χώρους.αριστερά της τροφής και δεξιά των φαρμάκων)και φυσικά πολλούς ψυχίατρους.Π'αλεψα όμως πολύ και ακόμα παλεύω και θα συνεχίσω να το κάνω γιατί θέλω να είμαι ΚΑΛΑ! Κάθε βράδυ προσπαθούσα να κοιμάμαι πρώτη για να νιώθω σιγουριά ότι δεν θα κάνω κακό.Προσπαθούσα να βάζω τα χέρια ανάμεσα στο στρώμα και το κρεβάτι για να τα νιώθω σίγουρα..προσπαθούσα να σπάσω τα χέρια μου! Με σπασμένα χέρια δεν μπορείς να σκοτώσεις κανέναν!!Η λύτρωση ήρθε από έναν ΑΓΙΟ για μένα ψυχίατρο και πάνω απ'όλα ΑΝΘΡΩΠΟ!! Αυτός μου πέταξε όλα τα φάρμακα που έπερνα γιατί με είχαν σε καταστολή. Μου έβαλε θεραπευτικό σχήμα με τέσσερα φάρμακα ΜΟΝΟ απο τα εννιά με δέκα που έπερνα κάθε μέρα (να κάνω μια σημείωση. σε αυτόν πήγα με διάγνωση απο προηγούμενο ψυχίατρο ΣΠΑΝΙΑΣ επιληψίας...με ήθελε και για πειραματόζωο σε νοσοκομείο). Μέσα σε ένα μήνα είχαν σταματήσει τα πάντα!ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΙΑ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΙΠΟΤΑ! ΗΜΟΥΝ ΞΑΝΑ ΕΓΩ..Να έχεις πίστη, δύναμη και θέληση. Βρές έναν καλό γιατρό πάρε θεραπεία και όλα θα γίνουν όπως πριν. Όσοι δεν γνωρίζουν τον ιδεοψυχαναγκασμό, δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται μέσα μας. Πόσο βάρβαρο είναι να χάνεις τον εαυτό σου, να παλεύεις μαζί του, να ψάχνεις να βρει κάτι που να στο θυμίζει και να μην υπάρχει τίποτα..Κάνε υπομονή και αγώνα..ΞΑΦΝΙΚΑ θα βρεις πάλι αυτό που έχασες.ΕΣΕΝΑ Ελπίζω να μην σε κούρασα και να σου έδωσα μια μικρή Ελπίδα.....