Κάποια πράγματα όμως είναι αντικειμενικά. Το να μεγαλώσεις με αλκοολική μάνα που σε βρίζει και σε χτυπάει, όπως μια κοπέλα που είχε γράψει εδώ νομίζω πως είναι κλίμακες χειρότερο από κάποιες άλλες ιστορίες που γράφονται κατά καιρούς εδώ. Ας μην γελιόμαστε και ας μην κοιτάμε μόνο την πάρτην μας.Quote:
Originally Posted by Sofia
Mονο που ο εαυτος μας δεν μπορει να ειναι αντικειμενικος παντα. κ ειδικα με το βιωμα του. και καποιες φορες αυτη η αντικειμενικοτητα που λες μπορει να μας φερει σε αποσταση απο το βιωμα μας. και με τη σειρα του αυτο να μας οδηγησει στην...καταθλιψη.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Για αυτό το τελευταίο που λες μπορείς να μου το αναλύσεις λίγο παραπάνω; Γιατί μου εξάπτεις την περιέργεια.
Μιλαω απο την εμπειρια μου: καποιες φορες που προσπαθησα να βαλω το συναισθημα μου σε αποσταση, συγκρινοντας το με καποιου αλλου "αντικειμενικα"....μπερδευτη κα. Δεν με βοηθησε ουσιαστικα στο να αποδεχτω αυτο που αισθανομαι, αυτο που ζω και τον τροπο που νιωθω. Ετσι, σιγα σιγα εχασα την επαφη μ αυτο που ειμαι καθε φορα. Για μενα αυτη η αποσταση απο το συναισθημα με οδηγησε στο να με χανω αργα αλλα σταθερα. Και καπως ετσι οδηγηθηκα στην καταθλιψη. Δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι λεω ή αν το εξηγω καθαρα κ καλα....Αλλα νομιζω πώς μια συγκριση συναισθηματων πολλες φορες μας αποπροσανατολιζει κ δεν μας βοηθα να βρουμε μια σταθερα, που για τον καθεναν μας ειναι ο εαυτος του.
Ναι καταλαβαίνω τι λες. Έχεις δίκιο. Και γω το χω κάνει. Δεν μπορούμε να πάρουμε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον εαυτό μας και δεν είναι καλό για την υγεία μας.
Νομιζω ολοι το χουμε κανει ανα διαστηματα.Εγω προσωπικα παιρνοντας αποστασεις, γνωρισα την καταθλιψη. Καποιες φορες ισως να βοηθαει αυτο που λες, να παρουμε καποιες αποστασεις. Αλλα οχι κατα κανονα...
ναι συμφωνώ πάρα πολύ με ότι δεν πρέπει να πέρνουμε αποστάσεις απ' το συναίσθημα μας...
βασικά δεν ξέρω αν είναι σχετικό αλλά ο γιατρός μου μου είπε ότι τα φάρμακα θα σε βοηθήσουν να έρθεις πιο κοντά στην αλήθεια σου...
και πως το εκλαμβάνω αυτό... σίγουρα τα φάρμακα (αντικαταθλιπτικά) δεν σου αλλάζουν τρόπο σκέψης αλλά
σε βοηθούν να έχεις ένα σχετικά σταθερό συναίσθημα και να μη σε παίρνουν απο κάτω οι καταστάσεις...
έτσι έχοντας ένα δίκτυ ασφαλείας ψάχνεις να βρείς ποιός είσαι πραγματικά...
δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεται?
πολυ καλα....
Τα φάρμακα μπορούν να κάνουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης να υποχωρούν και να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα. Τώρα, αυτό που λες δεν το καταλαβαίνω.
Δεν αλλαζουν τον πυρηνα της υπαρξης σου θα ελεγα...τον τροπο σκεψης σαφως και τον επηρεαζουν. Το συναισθημα επηρεαζεται και αυτο φυσικα.
Κ περα απο ολα αυτα, η ηλικια, τα βιωματα μας, η αλλαγη περιβαλλοντος, τροπου ζωης συμβαλλουν πιστευω στο να δουμε τα πραγματα αλλιως. να επαναδιαπραγματουμε, να επαναπροσδιορισουμε τί μας κανει πλεον κ τί οχι. Ισως να ναι ωρα να αφησεις πραγματα πισω σου κ να αρχισεις να βλεπεις τί σου ταιριαζει σ αυτο που εισαι σημερα. Χωρις να σημαινει οτι απορριπτεις αυτο που ησουν καποτε. Γιατι κι αυτο εχει συντελεσει σ αυτο που εισαι σημερα.
(καποιες φορες μιλαω μπερδεμενα, ελπιζω να μαι καταννοητη:))....
Ειχα περασει κι εγω αναλογα χαη( το χαος, τα χαη...χουι...) αλλα νομιζω πώς ειναι μεσα στο παιχνιδι κι αυτα ή απαραιτητες στασεις στον δρομο αναζητησης του πραγματικου εαυτου μας.
νομίζω η απάντηση όσον αφορά την απόσταση απ΄το συναίσθημα είναι το σχήμα 2 στη σελιδα 85
http://www.scribd.com/doc/53501310/%...A1%CE%97%CE%A3
τώρα απο κει και πέρα... ναι βασικά σίγουρα δεν αλλάζουν τον πυρήνα της ύπαρξής σου και σίγουρα τα φάρμακα
αποβάλουν τις ενοχές, τις συνεχόμενες αρνητικές σκέψεις...
έχω παρατηρήσει πως τώρα με τα φάρμακα δεν μπορώ να κάνω αρνητική σκέψη συνεχόμενα...συνειρμικά κατα κάποιον τρόπο...
μπορεί να σκέφτομαι διάφορα αρνητικά πράγματα αλλά επανέρχεται το μυαλό μου στην θετική του θεώρηση... και τα βλέπει τα πράγματα αισιόδοξα...
επιπλέον αυτό που θέλω να πω είναι πως με μια συγκεκριμένη δοσολογία φαρμάκου δίνουμε στον οργανισμό μας αυτό που πρέπει για να λειτουργεί σωστά... δηλαδή το μυαλό και το στέρνο να έχουν μια συνοχή... τώρα απο κει και πέρα όλο αυτό το διάστημα που πέρνεις τα φάρμακα πρέπει πιστεύω να "επαναπρογραμματίσεις" το μυαλό σου έτσι ώστε φυσιολογικά πλέον να κάνεις ευχάριστους συνειρμούς και συνειρμούς οι οποίοι δεν σε πέρνουν απο κάτω χωρίς απαραίτητα να είναι χαρούμενοι...
με καταλαβαινει κανείς?χαχα
γιατί κάθε φορά που έρχομαι στο χωριό βλέπω τα πράγματα διαφορετικά?
Διαφορετικά τι εννοείς; Σε ποια περιοχή είναι το χωριό σου αν επιτρέπεται;
είμαι απ' την αιδηψό ευβοίας αν έχεις υπ' όψιν...
τώρα το διαφορετικά δεν μπορώ να στο εξηγήσω... τα βλέπω λίγο όπως τα έβλεπα παλιά λίγο όπως τα βλέπω τώρα... λίγο μπέρδεμα...
βασικά μου ξυπνάνε συναισθήματα από όταν έμενα μικρή εδώ και σκέφτομαι και το τώρα...πρέπει να βρω έναν τρόπο να τα συνδυάσω όλα αυτά...
πχ πριν πήρα έναν φίλο μου που τον σνόμπαρα πριν την κατάθλιψη...δεν ξέρω
καμιά απάντηση κανένας?
mariafil, εχω την εντυπωση πως σε διακατεχει ενα αγχος (αλλα μπορει να κανω κ λαθος, οποτε πετα το αυτο που λεω): να τα εξηγησεις ολα, να κολλησουν ολα μεσα σου κ να συνδιασεις τα παντα απο παρελθον κ παρον. εμενα προσωπικα μου χε συμβει σε πολλα σημεια στην διαρκεια της θεραπειας μου. ησυχασα καπως, οταν διαπιστωσα πώς για να ηρεμισω πρεπει να συνειδητοποιησω πώς: 1. δεν θα μπορεσω ποτε να τα εξηγησω ολα, αλλα δεν πειραζει. καθε φορα, οσο μπορω. καποιες φορες μπορει να μην μπορω κ καθολου.
2. χρειαζεται να πεταξω καποιες παλιες συνηθειες, καταστασεις που νιωθω οτι κατι δεν κολλαει μεσα μου μ αυτα, χωρις να το εξηγησω μεσα μου. με βαση απλα, αυτο που νιωθω. σαν οδηγος πιο πολυ η αισθηση...3. για να δημιουργηθει χωρος για κατι καινουργιο, χρειαζεται να απαλλαχθω ή να διακοψω κατι παλιο. πρεπει να αφηνουμε με τον χρονο καποια πραγματα απο τα χερια μας. αλλαζουμε, αλλαζουν οι αναγκες μας, αλλαζουν και οι συνθηκες γυρω μας.
Τι είδους συναισθήματα σου ξυπνάνε; Θέλεις να το αναλύσουμε λίγο καλύτερα για να βγάλουμε μια άκρη;Quote:
Originally Posted by mariafil
τώρα απ΄ ότι κατάλαβα εγώ είχα αλλάξει αλλά οι φίλοι μου ακολούθησαν μια σταθερή πορεία ζωής... αρχίζω και νιώθω έτσι όπως ένιωθα παλιά στο χωριό μου πριν φύγω απο' δω και λίγο μετά αφότου είχα περάσει...
μετά όταν πέρασα συναναστράφηκα με άλλο κόσμο και άλλαξα λίγο τις απόψεις μου δεν ξέρω...
ενώ πριν όταν ερχόμουνα ένιωθα ότι ήμουνα πιο πάνω απ' όλους (οτι υπερχείχα) τώρα νίωθω πάλι όπως ήμουνα παιδί...
Δηλαδή ένιωθες ότι υπερείχες σε σύγκριση με τα παιδιά του χωριού; Ρε συ, δεν το πολυκαταλαβαίνω γιατί δεν έχω ζήσει παρόμοια φάση. Σόρρυ κιόλας!
Aυτό το συμπέρασμα έβγαλα και εγώ. Η κατάθλιψη "διαστρεβλώνει" την πραγματικότητα, τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Αλλιώς είναι όταν τα βλέπεις τα περισσότερα αρνητικά και αλλιώς όταν τα βλέπεις θετικότερα. Όπως αλλιώς παίρνεις τα λόγια και τη συμπεριφορά κάποιου όταν έχεις τις μαύρες σου (μπορεί να παρεξηγηθείς, να εκνευριστείς κλπ) και αλλιώς όταν είσαι ανεβασμένος που συγχωρείς ευκολότερα και καμία χαζομάρα του άλλου. :)Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello