Αλλά και μόνο με φίλους/γνωστούς και χωρίς σχέση πάλι μισός είσαι...
Printable View
Αλλά και μόνο με φίλους/γνωστούς και χωρίς σχέση πάλι μισός είσαι...
σωστα...ισσοροπια= υγεια for me
Τζίμυ έχεις δίκιο, ισορροπία χρειάζεται. Δεν κάνει καλό στα ζευγάρια ν' απομωνόνονται όσο και καλά να περνάνε μαζί.Quote:
Originally Posted by Jimmy
Παολο_1 διαφωνω καθετα μαζι σου. Προσωπικα παντα με χαλαει οταν φιλοι μου ριχνουν μαυρη πετρα πισω τους οταν κανουν σχεση. Και οταν χωριζουν που στρεεφονται???? Στους φιιιιιλους. Αυτοι που θα ειναι παντα εκει δηλαδη. Το μοιρασμα χρονου ειναι το καλυτερο. Και αυτη η σκεψη οτι το καλυτερο ειναι να ψαχνουμε συντροφο για να περναει ευχαριστα η ωρα και να μη στηριζομαστε σε φιλους ειναι απλα τραγικη και μιζερη. Με ολο τον σεβασμο και χωρις παρεξηγηση αλλα ετσι ειναι.
Δε χωρίζουν όλοι όμως.Μην το έχεις για δεδομένο αυτό.Κι απ'τη στιγμή που δε χωρίζουν,αυτομάτως οι φίλοι και οι γνωστοί είναι τριτοτέταρτη προτεραιότητα γι'αυτούς.Άρα δεν θα είναι διαθέσιμοι όταν τους θες εσύ.Οπότε αν δεν έχεις κι εσύ σύντροφο κινδυνεύεις να περνάς μέρες χωρίς να δεις κανέναν,να μην βγαίνεις,να μην έχεις κάποιον να πας πχ ένα ταξίδι ή διακοπές.Quote:
Originally Posted by egge
Για να καταλάβω,θεωρείς τραγικό και μίζερο να ψάχνει κάποιος σύντροφο για να περνάει καλά;Εμένα η άποψή μου είναι ότι οι στιγμές που ζεις με τον σύντροφό σου δε συγκρίνονται με τιποτα άλλο.Μόνο αν είναι κάποιος τυχερός κι έχει πραγματικούς φίλους μπορεί να καλυφθεί κάπως,αλλά αν έχει μόνο 'φίλους' ή γνωστούς τότε χωρίς σύντροφο νιώθει πολύ μεγάλη μοναξιά.Όπως και να το κάνουμε μια σχέση σου γεμίζει την ψυχή ρε παιδί μου,έχεις τον άνθρωπό σου,κάνεις έρωτα,ξεχνιέσαι,γενικώς σου βγάζει συναισθήματα που δεν τα βρίσκεις σε κάτι άλλο.
Δεν νομιζω οτι ειπε κανεις να εχεις ΜΟΝΟ φιλους...Quote:
Originally Posted by Paolo_1
ΚΑΙ τα δυο ειναι ΕΞΙΣΟΥ σημαντικα για την ολοκληρωση ενος ανθρωπου...
Jimmy διάβασα όλο το θέμα σου και απλά νομίζω πως είσαι ντροπαλός και λιγάκι εσωστρεφής...
Εκτός από αυτό το να βγεις κάποια στιγμή μόνος σου δεν παίζει;
Να πας να πιείς ένα καφέ μόνος σου δεν το έχεις σκεφτεί;
Εγώ θα σου πρότεινα να αποδεχτείς αυτή την κατάσταση και να χαλαρώσεις,όλα θα έρθουν!
Βγες για ένα καφέ έξω,πήγαινε σε μια χαλαρή καφετέρια,φλέρταρε(διακριτ ικά) με την σερβιτόρα αν είναι καλή ;)
Εκτός από αυτό στο γυμναστήριο έχε τα μάτια και τα αυτιά σου ανοιχτά,προθυμοποιήσου να βοηθήσεις κάποιον στις ασκήσεις του,δώσε συμβουλές σε κάποιον που κάνει κάτι λάθος και γενικά μην φοβάσαι να πεις εσύ την πρώτη κουβέντα,από εκεί και πέρα αν είσαι ευχάριστος και φιλικός κάποιοι από αυτούς θα σου μιλήσουν αυτοί πρώτοι την επόμενη μέρα,θα πιάσετε συζήτηση,ίσως να βρείτε κοινά ενδιαφέροντα,ίσως αργότερα να ανταλάξετε τηλέφωνα και να κανονίζετε να πάτε μαζί γυμναστήριο,να αρχίσετε να βγαίνετε μαζί,να σου γνωρίσει την παρέα του κτλ κτλ...
Για αυτό μην απελπίζεσαι και μην αγχώνεσαι όλα θα έρθουν!
Εμένα όλα αυτά που σου είπα μου βγαίνουν αβίαστα...είμαι λιγάκι ο τύπος του μπλαμπλά οπότε συνήθως κερδίζω την συμπάθεια των ατόμων που συναναστρέφομαι και κάθε φορά που βγαίνω βαριέμαι να χαιρετάω ένα σωρό γνωστούς που πετυχαίνω στον δρόμο :P
Tα εχω βαλει ολα αυτα στο πλανο! Σε ευχαριστω!
Εκτος απο το να παω για καφε μονος που λογω επαγγελματικων ταξιδιων ετσι και αλλιως περναω αρκετο χρονο μονος ;)
Όπως νομίζεις :)
Ελπίζω πάντως να βρεις άτομα που αξίζουν την παρέα σου και να περνάς καλά μαζί τους ;)
Αν πιστεύεις αυτά που γράφεις μου φαίνεται ότι είσαι αισιόδοξος μέχρι ανοησίας.Να βγαίνει έξω μόνος του,να κάθεται μόνος του,να πιάνει κουβέντα,να φλερτάρει σερβιτόρες;Ξεκούτιανες εντελώς ρε φίλε;Στην Ελλάδα είσαι.Αν ήταν γυναίκα θα έλεγα κι εγώ στολίσου,βγες,φλέρταρε και θα γνωρίζεις άντρες κάθε μέρα.Αν όμως ο άντρας μείνει μόνος είναι εντελώς διαφορετική ιστορία.Δεν μπορεί να κάνει τίποτα,αφού όλοι τον θεωρούν 'περίεργο' εφόσον δεν έχει φίλους.Καλά δε μιλάω για το αν τολμήσει να φλερτάρει κιόλας,εκεί να δεις τί 'βιαστή' θα τον πουν,τί 'ξελιγωμένο',τί 'αγάμητο' άσε που μπορεί να φάει και ξύλο κιόλας.Quote:
Originally Posted by Densoulew
Οπότε το καλύτερο που έχεις να του πεις είναι ότι εφόσον δεν έχει δική του παρέα καλύτερα ας κάτσει στο σπίτι αφού έξω δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να γνωρίσει κόσμο μόνος.Τζάμπα θα βλέπει έξω παρέες και ζευγαράκια,θα νιώθει πιο μόνος και θα απελπίζεται κι άλλο.Άποψή μου είναι πως όταν ο άντρας χάσει τους παιδικούς του φίλους,μετά είναι πολύ δύσκολο να ξανακοινωνικοποιηθεί.Ή κάνει μια σχέση και σώζεται ή μαραζώνει στη μοναξιά.
Quote:
Originally Posted by Paolo_1
Iσως να ειναι υπερβολικα αισιοδοξος, εσενα ομως πολυ κολλημενο με την σχεση σε βρισκω...
Όσο παιρνούν τα χρόνια η ανάγκη συντροφικότητας μεγαλώνει.Κι επειδή κατα κοινή ομολογία όσο μεγαλώνεις τόσο λιγοστεύουν και τα άτομα γύρω σου,αν δεν έχεις κι εσύ το 'λιμάνι' σου σε καταβροχθίζει η μοναξιά.Εγώ αυτό ξέρω...Quote:
Originally Posted by Jimmy
Μια ισσοροπημενη ζωη απο ολες τις αποψεις ειναι ο στοχος...