δυστυχως σε μενα μου ανοιξε την ορεξη τωρα βεβαια δεν το παιρνω και καπως μου εχει φυγει αυτη η βουλιμια.
Printable View
δυστυχως σε μενα μου ανοιξε την ορεξη τωρα βεβαια δεν το παιρνω και καπως μου εχει φυγει αυτη η βουλιμια.
ειναι κ θεμα οργανισμου οπως σου ειπα.... στις αντενδειξεις παντως το αναφερει.... καλο θα ειναι να προσεχεις παραυτα.....Quote:
Originally Posted by korman709
Προοδευτικα θα ερθουν σε μερικους μηνες, εαν εχεις κανεις δουλεια με τον εαυτο σου ομως δε θα σε τυρανανε πλεον (μεχρι που μπορεις να το φτασεις σε σημειο να μη σε ενοχλουν και καθολου) και θα μειωθει και η συχνοτητα τους παρα πολυ, εαν δεν εχεις κανει δουλεια με τον εαυτο σου θα σε τυρανανε οπως πριν.
εγω τελικα δεν εκανα δουλεια με τον εαυτο μου.οταν εκοψα το abilify εγινα οπως πριν.ειναι ολα εντονα πλεον τα συμπτωματα με αποτελεσμα να μην μπορω να κανω τιποτα.πως να ξεκινησω να κανω δουλεια με τον εαυτο μου?
Ψυχοθεραπεια, αν ειναι δυνατον με εναν ειδικο. Αν οχι τουλαχιστον μαθε να ζοριζεις τον εαυτο σου, να τον εκθετεις στους φοβους του, να αποδεχεσε τα απειλητικα ενδεχομενα που σου σου προβαλουν οι φοβιες σου. Να αφηνεις τις σκεψεις να υπαρχουν και να τις θεωρεις απλα ανοησιες. Με τη λογικη και την ψυχραιμια νικιουντε οι ψυχικες διαταραχες (τουλαχιστον οι νευρωσεις) σε μεγαλο βαθμο. Επισης ειναι πολυ οφελημο να γινεις σκληρος και κυνικος με την καλη ενοια ανθρωπος, αυτο αφορα τις γνωσιες σου, πρεπει να μην θεωρεις τον εαυτο σου καημενο ασθενη αλλα αγωνιστη ασθενη. Θεωρω οτι υπαρχει μια παγιδα που μας κραταει σε μια κατασταση παθητικοτητας και μοιρολατρειας και αυτη ειναι η κακη εικονα του εαυτου μας, ισως ειναι υπερφορτωμενη με υψηλες προσδοκιες (ψυχαναλυτικα αυτο γυρναει μπουμεραγκ) και επειτα τον θυματοποιουμε-τιμωρουμε οταν "κατανταει" ο εαυτος μας να περνει φαρμακα, ισως απλα ειναι μια κατασταση κατα καποιο τροπο βολικη γιατι δεν προυποθετει προσπαθεια. Πολα μπορουν να παιζουν, αλλα παρολα αυτα δεν ειναι καθολου γονιμη μια εικονα ενος φουκαρα-ασθενη εαυτου, μια φορτισμενη συναισθηματικα προσεγγιση. Η πραγματικα γονιμη εικονα εαυτου για την περιπτωση των ανθρωπων που αντιμετωπιζουν ψυχολογικα προβληματα ειναι αυτη του "αγωνιστη", πρεπει να γινει συνειδηση μια τετοια εικονα, πρεπει να ξεκιναμε απο μικρες προσδοκιες για τον εαυτο μας που δεν δημιουργουν τυψεις και αυτοτιμωρια απο την αρχη και να προχωραμε ψυχραιμα στους στοχους μας οι οποιοι αν ειναι δυνατον θα πρεπει να ειναι ξεκαθαροι και συνειδητοι και οχι φαντασιωσεις. Γιαυτο πιστευω οτι ειναι ζητημα λογικης και ψυχραιμιας, ειμαι ενας απλος ανθρωπος με προβληματα, ενας τιποτας μεν (μια ταπεινη εικονα εαυτου με την καλη εννοια ειναι μια αποφορτισμενη εικονα εαυτου), αλλα τωρα ζω και θελω να ζησω καποια πραγματα και θα κανω τον αγωνα μου και θα πεσω μαχομενος και οτι γινει, ολα για ολα κουφαλες. Χρησιμοποιω επιτηδες και εγω συναισθημα γιατι ακριβως πρεπει το αγονο συναισθημα να το μεταπρεπουμε σε γονιμο προς το συμφερον μας, ουσιαστικα να το ταυτιζουμε με την ψυχραιμια και τη λογικη μας, οχι να το εξοντονουμε, προς μια πιο αποδοτικη εικονα εαυτου. Και αλλαζουμε ετσι τις γνωσιες μας. Ουσιαστικα πολλες ψυχοθεραπευτικες προσεγγισεις ετσι δουλευουν, μεσα απο την δυνατοτητα του ανθρωπου να εκβιαζει τον εαυτο του και να τον εξαναγκαζει να αλλαζει και υπαρχει τεραστια δυνατοτητα του ανθρωπου να το κανει αυτο. Το χιουμορ επισης βοηθαει πολυ, ειναι καλο πραγμα ο αυτοσαρκασμος και ο σαρκασμος της παθησης μας, δεν αφηνει το συναισθημα να παραφουσκωσει αυτο που βιωνουμε και να το κανει τερας. Οι ανθρωποι κουραζοντε μεσα στα προβληματα τους και δυστυχως εαν αφεθουν βουλιαζουν περισοτερο, δεν πρεπει να αφηνομαστε να μας παρασερνει το παραλογο συναισθημα, θελει εκβιασμο του εαυτου μας. Ακομα και στην καταθλιψη, μια κατασταση που τη βιωσα και ξερω οτι ειναι πολυ μπαμπεσα γιατι σου αλλαζει ολον τον τροπο που εισπρατεις την πραγματικοτητα θελει ακομα και εκει ψυχραιμια, εφοσον εχει καποιος ηδη ξεπερασει ενα τετοιο επεισοδιο θα πρεπει να παραμεινει προσκολημενος στη σκεψη οτι ειναι μια παροδικη κατασταση, ειναι ενα ψεμα ακομα και αν δεν το βλεπω ετσι τωρα και εχω καθε συμφερον να κανω υπομονη να περασει για να επανελθω στα ισα μου, ψυχραιμια, λογικη και εκβιασμος του εαυτου. Μοιαζει σαν την προσπαθεια που κανουμε να κοψουμε τις κακες μας συνηθειες, να κοψουμε το τσιγαρο ας πουμε, στην αρχη ειναι δυσκολο αλλα μετα περνουμε φορα. Και σε ενα μεγαλο βαθμο αυτα τα προβληματα ειναι ενα ειδος συνηθειας πλεον, ανατροφοδοτουντε απο τη συνηθεια αν και μπορει να ξεκινουν και απο εντελως διαφετικη αιτια. Τα ερημα τα φαρμακα βοηθανε πολυ μεν αλλα δεν ειναι αυτα που θεραπευουν, τα φαρμακα ειναι σοβαροι βοηθοι και μονο και αλλιμονο αν ταυτιστουμε μαζι τους σε μια αρρωστη εικονα εξαρτημενου ανθρωπου που πλεον αυτοπροσδιοριζει τον εαυτο του μεσα απο αυτα. Παροδικοι βοηθοι στη ζωη πολλων ανθρωπων ειναι.
σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου.πιστευω οτι αυτα που γραφεις θα ειναι μια καλη αρχη για μενα και για πολλους αλλους.
Γεια σας παιδια!! Καταρχην να ευχαριστησω ολους για την συμπαρασταση!!
Εχουν περασει σχεδον 3 χρονια απο τοτε που ξεκινησε το θεμα.
Εκτοτε ,μπηκα χθες. Εγιναν τοσα πολλα ( εντονες καταστασεις)
Χθες δεν ηξερα αν θυμηθω το password αλλα για καλη μου τυχη το πετυχα.
Επισης θελω να ευχαριστησω το site και το forum που κραταει κ παλιοτερα θεματα.
Αυτα που διαβασα δεν τα πιστευα πως τα ειχα γραψει.
Θελω να πω πως πριν 3 χρονια σχεδον πρεπει να σκεφτομουν πολυ ανωριμα για τα 26.
Παντα κανω αυστηρη αυτοκριτικη στον εαυτο μου με αποτελεσμα να νιωθω πολυ χειροτερα.
Σιγουρα ανεκαθεν με την συμβουλη του γιατρου κρατουσα ενα ημερολογιο-τετραδιο να γραφω αυτο που νιωθω κ με ανακουφιζε.
Αλλα αυτα που ειχα γραψει εδω δεν τα ειχα σημειωσει καπου.
Περι φαρμακευτικης αγωγης. Οτι πχ πηρα αυτα κ αυτα. Για να ξερει κ ο τωρινος γιατρος το ιστορικο.
Τελος παντων. Θελω παρα πολυ να μοιραστω μαζι σας κατι.
Καταρχας ειχατε δικιο σε ολα.
Ποτε μα ποτε δεν πρεπει να κανουμε του κεφαλιου μας , ποσο μαλλον αυτο που θα μας
πουν οι γυρω μας (στην δικη μου περιπτωση ο φιλος μου)
Μονο ο Γιατρος θα μας πει αν ειμαστε η οχι σε θεση να διακοψουμε την θεραπεια. Κανενας αλλος.
Εγω ειχα χειροτερεψει παιδια. Πολυ. Ηταν μια κατασταση Απεριγραπτη.
Επωδυνη κ ψυχοφθορα.
Πως μπορεσα να το κανω στον εαυτο μου...?
Καταλαβα ενα ομως.
Οτι υπαρχει σιγουρα ενα μικρο ποσοστο ανθρωπων ( ετσι θελω να πιστευω πως ειναι μικρο το ποσοστο) που δεν μαθαινει απο τα λαθη των αλλων κ δεν ακουει κανενος την συμβουλη μεχρι να φαει κυριολεκτικα τα μουτρα του κ τοτε αντιμετωπιζει τις συνεπειες.
Για μενα μιλαω. Ενω αλλοι ακουν κ γνωριζουν απο τα λαθη των αλλων κ πολυ απλα αποφευγουν να κανουν το ιδιο λαθος.
Μπορω να με δικαιολογησω ( επειδη μονο κατηγορω τον εαυτο μου οπως σας ειχα πει)
Να με δικαιολογησω κ να συγχωρεσω τον εαυτο μου.
Ουτως η αλλως εμπεδωσα τις συνεπειες. Τις ενιωσε το κοκκαλακι μου..
Ηθικο διδαγμα : Κανεις εκτος του γιατρου, δεν ειναι σε θεση να καθορισει για το αν χρειαζομαστε φαρμακα.
Μονο ο ειδικος ξερει την περιπτωση μας.
Ημουν 26 κ τοσο ανωριμη κ ανευθυνη απεναντι στον εαυτο μου.
Αλλοι στα 26 ''δημιουργουν'' κ εγω να αυτοκαταστρεφομαι??
Για ποιον?? Για τον συντροφο μου?
Ο οποιος δεν λεω οτι ειχε αδικο σε ολα. Δεν μπορω να γνωριζω αν ειμουν εγω ενταξει κ επασχε εκεινος απο ΙΔΨ , οτι θα αντεχα η οχι. Θα ηταν ψεμα να πω ''Ναι θα αντεχα'' η ''Οχι δεν θα αντεχα''.
Και κατι αλλο ηθελα να συμπληρωσω αλλα μου διαφευγει.
Αφου να φανταστειτε ολο το βραδυ σκεφτομουν τι ακριβως θελω να πω κ να μην ξεχασω κατι :-) :-)
Αυτο που περασα στο διαστημα που τα εκοψα με λιγα λογια ηταν μια τρελα..
Επισης οπως ισχυριζεται κ ο γιατρος κ ειναι κ πολυ λογικο :
Αν ζουμε μια ηρεμη ζωη ,χωρις στρεσογονες καταστασεις, Χωρις τα φαρμακα- μπορει κ να μην φτασει στο σημειο που εφτασα εγω. Της απολυτης χειροτερευσης.
Εγω ζουσα πολυ εντονα στρεσογονες καταστασεις εκεινο το διαστημα. Πολυ αγχος κ στρες..
Μια σχεση ανισσοροπη. Να ερχεται κ να φευγει απι την ζωη σου κ εσυ να τον δεχεσαι. Να σε υποβιβαζει κ μειωνει..
Εδω ο γιατρος κ η μητερα μου να μου λενε οτι κ ενας εντελως νορμαλ θα κατερρεε, ποσο μαλλον εγω που διεκοψα την φαρμακευτικη αγωγη.
Ενω Αν ( αχ αυτο το ''αν'') ζουσα μια πιο ηρεμη ζωη ,ολα θα ηταν καλυτερα..
Κ ναι μπορουμε να ζουμε ηρεμα. Εστω κ μονοι παρα με τετοιο συντροφο..
Ενα διαστημα περιπου 6 μηνων που δεν επικοινωνουσαμε ημουν ηρεμη..
Μολις εμπαινε ξανα στην ζωη μου γινομουν χαλια οπως ισχυριζεται η μητερα μου.
Τελος παντων ελπιζω να μην σας κουρασα παιδια.
Κ κατι ακομα. Ειναι η πρωτη φορα που πιστευω σε ενα φαρμακο!!
''Οτι ναι πιστευω πως θα με βοηθησει''. Παλια ειμουν πολυ καχυποπτη με αυτα. Κ μου ελεγε κ ο γιατρος απο την αρχη πως θελει κ πιστη. Δεν θελει αρνητισμο.
Επισης ημουν τοσο επηρεασμενη απο τον φιλο μου οσο αφορα τους γιατρους , που σκεφτομουν εντελως λαθος. Ποιος γιατρος δεν παιρνει χρηματα? Ο οδοντιατρος? Ο καρδιολογος?? Ολοι περνουν.. Κ πολυ λογικο. Επειδη διαβασα αυτο περι χρηματων που ειχα γραψει κ εμεινα με το στομα ανοιχτο.. Αχ..
Βαθια νυχτωμενη κ βυθισμενη ημουν κ ξυπνησα ομως καλα κ γερα αργοτερα.
Δυνατη η ''σφαλιαρα'' που εφαγα..
Κανενας δεν θελει να μου απαντησει..
καταρχην εφοσον ειχες σχεση κανονικα θα επρεπε να εισουν καλυτερα για το μονο οστοσο που ειμουν σιγουρος απο αυτο που διαβασα οτι η σχεση αυτη ηταν σχεση απλα για να περασουμε το καιρο μας κ με τη πρωτη δυσκολια αντε γεια οταν λεμε σχεση που ειναι σχεση κ οχι απλα να περασουμε το καιρο μας αυτο σημαινει οτι τον αλλο τον ξερεις τοσο καλα οσο τον εαυτο σου ξερεις πως σκεφτεται κλπ κατι που στη περιπτωση σου αν συνεβαινει δε θα χωριζατε.
Γεια σου Αλεξανδρε.
Σε ευχαριστω για την απαντηση.
΅Εχεις δικιο σε αυτο που λες. Αν και ξεραμε ο ενας τον αλλον απο την καλη και απο την αναποδη.
Ισως δεν ειναι ολοι σε θεση να ''αντεξουν'' /συμβιβαστουν σε μια σχεση
Γεια σου elis δεν καταλαβα τι νοημα βγαζει το βιντεακι που δημοσιευσες..Quote:
Originally Posted by elis
γεια δεν εχει ιδιαιτερο νοημα αλλα ειναι απο τουσ ocd δεν μου καθοταν και πολυ καλα αλλα το βαλα
Currant τι παρενεργειες εχεις απο τα φαρμακα? Απο ο,τι λες λειτουργουν για σενα, οποτε αν οι παρενεργειες τους δεν ειναι πολυ ενοχλητικες καλο θα ηταν να συνεχισεις τον συνδυασμο που παιρνεις. Πιθανο ειναι αν τα σταματησεις να μην βρεις αλλα φαρμακα που να λειτουργουν τοσο αποτελεσματικα για την ιδψ ή αν αρχίσεις ξανά τα ίδια να μην λειτουργούν το ίδιο. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να μιλήσεις με τον γιατρό σου.
Γεια σου Gandalf.Quote:
Originally Posted by Gandalf32
Δεν καταλαβα. Το θεμα το ειχα δημιουργησει πριν 3 χρονια σχεδον κ εκτοτε απαντησα τις προαλλες.
Το θεμα αφορουσε την διακοπη φαρμακων για τοτε (δεν ξερω αν το διαβασες το πρωτο θεμα)
Κ στην δημοσιευση που εκανα χθες, μιλουσα για το λαθος αυτο. Πρεπει παντα να συμβουλευεσαι τον γιατρο.
currant, οταν ειχες ανοιξει το θεμα αυτο το 2011, σου ειχε γραψει αναλυτικα για μια μορφη αυτοθεραπειας, τη μεθοδο της εσωτερικης παρατηρησης, την οποια δοκίμασα και ειχα βρει πολύ αποτελεσματικη στην ιψδ. Εσυ την χρησιμοποίησες? Τα φαρμακα ήταν η πρωτη μορφη ψυχοθεραπειας που ακολουθησες? εννοώ προτύτερα πήγες σε ψυχολόγο?
Ασχημα περιστατικα στη ζωη μας, πχ χωρισμος, αποτυχία, βία, συμβάλλουν στο να επανέλθει το πρόβλημα ή να γίνει οξύτερο. Μετα απο τετοια περιστατικα καταλαβαινουμε αν όντως ξεπερασαμε την ιψδ, διοτι αλλιως τετοια περιστατικα την τρεφουν.
Γεια σου φιλε μου Γιαννη!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Χαιρομαι πολυ που μου απαντησες. Επειδη δεν μπορω να στειλω προσωπικο μνμ ειχα γραψει στον τοιχο σου (τις προαλλες που μπηκα) -οπως κ δεν ξερω πως γινεσαι φιλος με καποιον -
Κ σε ευχαριστω για τοτε κ για τωρα-οπως κ τα αλλα μελη που μου ειχαν συμπαρασταθει-
Μονο που απο λαθος δικο μου (οπως διαβασες ειχα διακοψει την θεραπεια τοτε)
Ναι Γιαννη ακολουθησα την μεθοδο. Με βοηθουσε. Αλλα ημουν ηδη σε κατερευση που μονο φαρμακα θα βοηθουσαν Γιαννη. Δεν ηταν τοτε ηπια τα συμπτωματσ εννοω.
Πολυ πριν (απο το 2011) πηγα σε γιατρο. Ολα ειχαν ξεκινησει με καταθλιψη. Αργοτερα διαγνωστηκε ιδψ.
Εγω πιστευω ανεκαθεν υπηρχε απλα δεν ηταν εντονη.
Ακομα κ οι γιατροι το καταλαβαν τωρα. Οτι υπηρχε ανεκαθεν απλα δεν το ειχαν καταλαβει απο την πρωτη.
Κ οταν λεω ''γιατροι'' εννοω πως ηταν 4 -5 μεχρι τωρα. ( κ για ολες τις περιπτωσεις δεν ηταν θεληση μου να αλλαζω γιατρους. Απλα λογω συνθηκων)
Μιλαμε τωρα για 9 χρονια σχεδον.. Το λεω κ με ποναει Γιαννη.
Επισης εχεις απολυτο δικιο για τα ασχημα περιστατικα.
Currant καλησπερα κι'απο'μενα. Αυτο που λεει ο Γιαννης, να προσπαθησεις να το ξανακανεις,νομιζω αξιζει τον κοπο,γιατι ετσι θα καταφερεις να μειωσεις και τα φαρμακα και αυτο δεν ειναι λιγο! Αν επιτρεπεται τι ηλικια εχεις;
Γεια σου Στελιο!!Quote:
Originally Posted by στελιος66
Μπαινω στα 29 (σε λιγο καιρο)
Γεματα 29.. Κ οπως καταλαβαινεις ηταν γλυκα εκεινα τα χρονια.. Ολα ξεκινησαν στην εφηβεια.
Αλλα η φαρμακευτικη αγωγη μετα την ενηλικιωση.. Αρχικα ειχε διαγνωστει καταθλιψη.
Κ αργοτερα (Περιπου στα 21 με 23) η ιδψ. Σε συνδιασμο με καταθλιψη.
Που τωρα ισχυριζεται ο γιατρος οτι η ιδψ ανεκαθεν υπηρχε απλα ηταν ηπιας μορφης.
Κ γενικα ειχαν γινει λαθος διαγνωσεις. Οπως αρχικα μεταιχμιακη διαταραχη, διπολικη διαταραχη, κ επαιρνα ενα διαστημα κ σταθεροποιητη. Τελος παντων . Οταν- λογω συνθηκων- δεν πηγαινεις σταθερα σε εναν γιατρο, λογικο να βγανει κ μια λαθος διαγνωση. Παλια θυμωνα, αλλα τωρα δεν με πειραζει τιποτα παρα μονο επιτελους να γινω καλα.
Γειά σου, είχα ΙΨΔ με πολύ έντονες σκέψεις-παρορμήσεις, κακού περιεχομένου, πολύ κακού.. τρόμαζα και εγώ ο ίδιος, με αγωγή αντικαταθλιπτικών ( Cypralex ) και λίγου αντιψυχωσικού ( 100mg Solian ) έφευγαν, πλέον δέν παίρνω αντικαταθλιπτικά, τα μείωνα σιγά σιγα, απο μισό χαπάκι τη φορά μέχρι που τα σταμάτησα και τώρα παίρνω πλάον μόνο μισό χάπι Solian ( 50mg ) είμαι καλά, με εξαίρεση κάποια ήπια ψυχοσωματικά, μπορείς να τα κόψεις! απλά θέλει χρόνο και επιμονή - σε συμβουελεύω να τα κόψεις με συννενόηση γιατρού
Γεια σου Κωνσταντινε κ απο δω :-) :-)Quote:
Originally Posted by Konstantinoss
Καταρχας επειδη μπερδευτηκα λιγο. Εισαι ο ιδιος Κωνσταντινος που μιλουσαμε πριν τρια χρονια στην αρχη αυτου του θεματος? ( για ιδεοληψιες κ λοιπα)
Λοιπον, επειδη η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, οπως καλα ειπες μονο με συννενοηση γιατρου διακοπτεις την θεραπεια. Στην δικη μου περιπτωση, δεν γινεται να τα κοψω.
Οταν γινω καλυτερα κ ΠΑΝΤΑ με την συννενοηση γιατρου, τοτε ναι.
Επισης μια πολυ καλη τεχνικη ανεφερε ο Γιαννης (για την ιδψ)
Οταν φουντωσε η ιδψ, η φαρμακευτικη αγωγη με βοηθησε πολυ.
Υπαρχουν βεβαια περιπτωσεις που μπορουν κ χωρις φαρμακα.
Γεια σου!!! Ναί ο ίδιος!!
Γεια σου Κωνσταντινε!!
Θυμαμαι ΤΟΤΕ ετσι ακριβως διεκοψα την θεραπεια. Δηλαδη μειωνα τα αντικαταθλιπτικα μεχρι που τα σταματησα. Μετα ,λιγο αργοτερα εκανα το ιδιο με το αντιψυχωσικο (abilify). Ημουν καλα.
Προσεξε ομως.. Εζησα πολυ στρεσογονες καταστασεις, τραυματικες εμπειριες..ΓΙΑ ΑΥΤΟ κατερευσα..Εννοειται πως ΑΝ ολα πηγαιναν πιο ηρεμα, δεν θα ειχα καταρευσει. Ετσι ισχυριστηκε κ η τοτε γιατρος.
Οπως ειπε κ ο Γιαννης, το να δραστηριοποιειται κανεις ειναι βασικο.
Επισης αποφευγουμε ( οσο γινεται βεβαια) σχεσεις που δεν μας κανουν καλο. ( οταν λεω σχεσεις μιλαω γενικα ειτε φιλικη,ειτε συντροφικη)
currant , αυτη την στιγμη εισαι υπο αγωγη? Aν ναι , τι χαπια παιρνεις?
Ναι το zyprexa(αντιψυχωσικο) και dumyrox (αντικαταθλιπτικο)Quote:
Originally Posted by betelgeuse
Εσυ betelgeuse?
Δεν ξέρω αν η ιψδ φευγει ποτέ. Το αν τουλάχιστον την περιορισαμε, ειτε με τα φαρμακα είτε με μεθόδους σκέψης, ίσως μια καλή ένδειξη είναι, άμα μας συμβει καποιο περιστατικό το οποίο υπό κανονικές συνθήκες ως εκ της φύσεως του μας ήταν αιτία ιψδ ή ανέβαζε την ένταση και τη συχνότητα της. Αν στο εξης, τετοιο περιστατικο ειναι μεν αιτία ιψδ αλλά σε πιο ήπια μορφη και ένταση αυτο πιστευω δεικνύει βελτίωση.
Oχι αυτη την στιγμη δεν παιρνω φαρμακα , στο παρελθον εχω παρει για μικρο διαστημα.
Άκουσε με σε παρακαλώ.....το μεγαλύτερο μου παράπονο από την αρρώστια μου είναι πως κανείς δεν με καταλαβαίνει...πάντα λέω στην γυναίκα μου πχ ότι αν είχα καρκίνο θα έδινες σημασία..θα μπορούσες να καταλάβεις πόσο υποφέρω....το να σου ζητάει αυτός ο άνθρωπος κάτι τέτοιο (προσωπικά δυσκολεύομαι να τον χαρακτηρίσω και άνθρωπο) είναι τραγικό! Αν είχες κάτι που το μυαλό του (και προσπαθώ να είμαι ευγενικός μαζί του) μπορούσε να καταλάβει και το δικό του και της φίλης σου όχι μόνο δεν θα σου ζητούσε κάτι τέτοιο και θα έβαζε όρους αλλά αν σε αγαπούσαν θα έλιωναν πρωί βράδυ να σε στηρίζουν. Το ότι στην Ελλαδίτσα μας η ημιμάθεια και η αμορφωσία έχουν οδηγήσει στο να πιστεύει η μάζα ότι οι ψυχοπαθολογικές ασθένεις είναι παιχνίδι και ότι είναι "όλα στο μυαλό" δεν σημαίνει πως ΕΣΥ πρέπει να γυρίσεις στην κόλαση που ζούμε. Κανείς γιατρός δεν σε ταίζει φάρμακα για μία ζωή. Το ocd είναι ψυχοπαθολογικό...κοινώς έχει μέσα του παθολογία και επομένως το να σταματήσεις τα φάρμακα είναι σαν να προσπαθείς να πολεμήσεις την γρίπη με προσευχές. Ο "άνθρωπός σου" που σου ζητάει αυτό καλό θα ήταν να ανοίξει κάνα βιβλίο και να μάθει τι έχεις πρώτα πριν ζητάει τέτοια πράγματα...λες και από αυτο κρίνεται αν θα κάνεις οικογένεια. Ξέρεις κάτι; θα κόψεις τα φάρμακα το ξέρω....θα σε δεχτεί...και σε 5 μήνες που θα είσαι χάλια και πάλι αμέτρητες ώρς θα βασανίζεσαι και θα πλένεις τα χέρια σου ασταμάτητα για ώρες αυτός θα φρικάρει και θα σε αφήσει.......δεν το αξίζεις...ειδικά εσύ που το χεις ζήσει..ξέρεις πως είναι να ζεις με την 2η πιο καθηλοτική ασθένεια στον κόσμο (ψάξτο) δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν θυμώνεις με όλους αυτούς που απέξω κρίνουν και το βλέπουν απλό ζήτημα και θέτουν και όρους. Είναι κρίμα......σκέψου πριν πράξεις...δεν έχει να κάνει με το τι θα κάνεις με τα φάρμακα...αυτά μπορείς να δοκιμάσεις με γιατρό και σωστή μέθοδο να πειραματιστείς.....όμως το να σου βάζει ο κάθε άλλος όρους επειδή έχει σκαλώματα χώρας τρίτου κόσμου της δεκαετίας του 50 είναι άααααλλο θέμα...σκέψου αν θες να ζήσεις με έναν τέτοιο άνρθωπο....σκέψου αν δεν σέβεται την ΣΟΒΑΡΌΤΑΤΗ ασθένεια σου τι θα κάνει στα παιδιά σας και τι όρους θα βάζει πχ αν δεν γράψουν καλά στο σχολείο....
σήμερα έπλενα τα χέρια μου συνολικά 8 ώρες και ούρλιαζα.....η γυναίκα μου που με παντρευτηκέ όπως είμαι ήταν δίπλα μου να με ηρεμεί και να προσπαθεί μετά από 12 ώρες δουλειάς σαββατιάτικο...αυτό σου αξίζει και σου ορκίζομαι θα το βρεις.
με αγάπη
Άγις
Ευχομαι να γινεις απολυτως καλα ρε Αγι σου αξιζει παλληκαρι μου,μην το βαζεις κατω ο Θεος ειναι μεγαλος.
Γεια σου φιλε μου Αγι!! Σε ευχαριστω για το μηνυμα σου.
Θα συμφωνησω σε ολα.
Ημιμαθεια κ αμορφωσια οντως. .Ποσες φορες να του ειπα να μπει στο google κ να πατησει ''ιδψ'' ..
Δεν ηθελε, δεν τον ενοιαζε. Μπορει κ να μην πιστευε.
Για αυτο δεν πρεπει να εχουμε διπλα μας ανθρωπους που δεν μας καταλαβαινουν.
αυτο παντως το για παντα χαπια που εβαλες στο τιτλο δε με βρισκει κ τοσο συμφωνο...
παιδιά ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη που δεν είδα ότι αυτό το thread ήταν παλιο....ερώτηση...κάνετε χιούμορ γύρω απτο ocd σας; εγώ αυτοσαρκάζομαι πολύ....πως το πάτε με αυτό;
Επειδή συμπάθησα πολύ έναν παιδικό μου φίλο, που τον συνάντησα ξανά παντρεμένο, με παιδιά και σε διάσταση με τη γυναίκα του, θέλησα να τον συμπαρασταθώ σαν φίλη και έχω κάποια σχέση με την ψυχολογία και περνούσα κι εγώ δύσκολα οικογενειακά - προσωπικά προβλήματα.
Τον άφηνα να μου μιλά συνεχώς για το πόσο του έλειπε το σεξ, αφού με τη γυναίκα έλεγε ότι ζούσαν συμβατικά στο ίδιο σπίτι για χάρη τον παιδιών τους. Για ενάμισι χρόνο ήρθαμε πολύ κοντά, μιλούσαμε με τις ώρες, μάλιστα μου ζήτησε να μη μιλώ στον ψυχολόγο μου για τη δική μας "επαφή", όπως την έλεγε, γιατί πιθανόν να προέκυπτε και σεξ μεταξύ μας κι επιπλέον απέφευγε τους ψυχολόγους. Επαιρνε ψυχοφάρμακα όμως.
Ηθελε να μιλάει μαζί μου μόνο όταν είχε κρίση κατάθλιψης, ώσπου συχνά άρχισε να μου λέει πράγματα ακατάλυπτα σεξουαλικού περιεχομένου και καταδίωξης του. Όταν συγκεντρωνόταν μου έλεγε ότι ξέχασε να πάρει το χάπι του ή ότι το έκοβε από μόνος του.
Δεν άκουγα τον ψυχολόγο μου, που μου τόνιζε να μη φορτώνομαι τα προβλήματα αυτού του ανθρώπου, γιατί έβγαινα από βαριά κατάθλιψη κι εγώ.
Δυστυχώς ήμουν ευάλωτη α' αυτόν κι έτσι μου πέρασε σκέψεις, εμμονές και ιδέες του, που ούτε καν φανταζόμουν ότι θα είχα ποτέ εγώ.
Λύγισα, σχεδόν έσπασα ψυχολογικά ξανά μ' αυτόν να με αποφεύγει συστηματικά.
Οσο εγώ του συμπαραστάθηκα κι έβγαινα στεγνωμένη από ψυχική και σωματική ενέργεια μου όταν τον βοηθούσα στις κρίσeiς του, τώρα αυτός με βρίσκει κακό χαρακτήρα και απομακρύνθηκε για να με... συμμορφώσει και γιατί πρέπει να προσέχει τον εαυτό του, μια που έχει ευθύνες, παιδιά.
Δεν κατηγορώ κανέναν, οι εμπειρίες μας κάνουν πιο σοφούς, αλλά ήταν ΄πολύ τρομακτικό όλο αυτό που μου πέρασε ως αλληλεπίδραση.
Πάμε γι' άλλα thread!΄
Ξεθάβω το συγκεκριμένο θέμα, για αυτό το συγκεκριμένο ποστ, μπράβο σε όποιον το έγραψε, έτσι είναι τα πράγματα. Θέλει αγώνα και θέλει ακόμα και χιούμορ ναι... Και σιγά-σιγά καταλαγιάζει το θηρίο, γιατί δε βλέπει τον τρόμο στα μάτια μας ότι και αν μας κάνει, γιατί δεν τρέχουμε να του κρυφτούμε. Βαριέται στο τέλος και αυτό και κάθεται αποδυναμωμένο στη γωνίτσα του... Μου αρέσει η έννοια του αγωνιστή ασθενή, και πάλι μπράβο!Quote:
Originally Posted by thebilly
https://www.youtube.com/watch?v=IsgqjlqWo5oQuote:
Μου αρέσει η έννοια του αγωνιστή ασθενή,
Χμμμ δεν εννοούσα κάτι τέτοιο αλέξανδρε..., αλλά αφού σου αρέσει να στέλνεις βίντεο, ορίστε και ένα από μέναQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
https://www.youtube.com/watch?v=_0b96DDJzo4 με έναν fighter. Το συνδυάζω ωραία και με το θέμα ύψος και ΙΔΨ και την αναφορά που έκανε ο Macgyver στον Bruce και όλα καλά :D Γεια χαρά σε όλους! και να είστε αγωνιστές, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας τελοσπάντων!! :D
Αγωνιστές στα λόγια όλοι είμαστε.... Το αν εισαι όντως αγωνιστής κρίνεται εκ του αποτελέσματος, δλδ σύγκριση πως ήμουν πέρσι πριν δυο τρια χρόνια και πως ειμαι τωρα!
Ως προς τη σχεση Χάπια -ΙΨΔ, η ΙΨΔ φεύγει με τα χάπια μόνο άμα η ποσότητα ή η ποιότητα των χαπιών είναι τέτοια που σταματούν/ουσιαστικά νεκρώνουν τη σκέψη. Αλλιώς τα χάπια δεν εξαφανίζουν την ΙΨΔ.
Ξαναμιλήσαμε παλια, για όσους θυμάστε, για εκπαίδευση του μυαλού,πως φευγει ή μειώνεται η ΙΨΔ. Εκει είναι το στοίχιμα. Εκει ειναι που εχουμε χαμηλα ποσοστά επιτυχίας. Άρα τι αγωνιστές είμαστε?
Κανείς δε μίλησε για αγωνιστές στα λόγια. Αλλά στις πράξεις. Αλλιώς δεν πρόκειται για αγωνιστή, αλλά για κάποιον που βάζει τη ταμπέλα του αγωνιστή στον εαυτό του, έχει διαφορά. Επίσης κατά τη γνώμη μου ο αγωνιστής δεν κάθεται να υπολογίζει, συγκρίνει πολύ τις επιτυχίες ή αποτυχίες του, αλλά συνεχίζει να είναι πάντα σε εγρήγορση για να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που του έρχονται. Και κει ίσως είναι το λάθος αν μπορώ να πω που κάνουμε οι περισσότεροι ότι πιστεύουμε όταν είμαστε καλά ότι δε θα ξανάρθουν δύσκολες καταστάσεις, αλλιώτικες, στρεσογόνες κλπ που θα πυροδοτήσουν το πρόβλημα ίσως πάλι, και εφησυχάζουμε... Εκεί για μένα είναι το θέμα, να μπορείς να ανταποκριθείς και σε φάσεις τέτοιες. Με όσο καλύτερο τρόπο μπορείς. Και χωρίς να αφήνεις να σε βασανίζει η θλίψη κάποιων αποτυχιών - δε μου αρέσει η λέξη, ας πούμε σκαμπανεβασμάτων. Θέλει σθένος αυτό το ξέρω γι' αυτό και μιλάω για αγώνα.
Ναι είμαι και 'γω της άποψης ότι η δουλειά γίνεται στην ΙΔΨ με τον τρόπο, μέθοδο σκέψης περισσότερο και αυτό είναι το μεγάλο όπλο. Το αν πάρει κάποιος χάπια ή όχι εξαρτάται από την ένταση της κατάστασής του, αν είναι πολύ οξύ το πρόβλημα, ανεξέλεγκτο κλπ., αλλά σίγουρα θέλει προσωπική δουλειά και σε βάθος χρόνου.
'Οπως θεωρώ ότι πέρα απ' όλα πρέπει να μπορεί ένας άνθρωπος με τέτοιο πρόβλημα ή άλλη αγχώδη διαταραχή να δει πιο ολιστικά την υγεία του ΚΑΙ να μπορεί όσο το δυνατό στη ζωή του να έχει κάποιες ισορροπίες, να είναι δημιουργικός, να προσφέρει και να έχει όσο πιο υγιείς σχέσεις με άλλους ανθρώπους, να έχει μια καθημερινότητα εντέλει που να τον βοηθάει να μειώνει το πρόβλημά του.
Δηλαδή, μόνο ο τρόπος σκέψης και τα χάπια δεν αρκούν, θέλει να τη δούμε τη ζωή μας σαν σύνολο.
Α και να μην υπεραναλύει τα πάντα! Αν μπορεί να κάνει ένα pause σε αυτό! Και να αφουγκραστεί απλά την αναπνοή του (κατά προτίμηση κάπου ήσυχα με πράσινο). Ναι κυριολεκτώ :)
Breath :)
Συμφωνώ ότι η δημιουργικότητα και οι υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, η συνεχής επιδίωξη τέτοιων σχέσεων ή δραστηριοτητων δρα αποτελεσματικά στην επίλυση του προβλήματος. Επειδή όσο ο άνθρωπος δεν κραταει τον εαυτο του σε εγρήγορση και δη κατ αυτους τους τροπους το πρόβλημα οξύνει.
Διαφωνώ ότι η σύγκριση δεν είναι ένδειξη αγωνιστή. Ταμπέλα αγωνιστή (του όλο λόγια δλδ) θα φορεσει αυτος που σε σύγκριση με περσι πριν δυο τρια χρονια ειναι ουσιαστικά ο ίδιος. Άρα, όπως και τωρα, δεν ήταν ποτέ του σε εγρήγορση, απλά όλο εφησύχαζε ή/και αιθεροβατούσε.
Όλα είναι στη σκέψη. Η ΙΨΔ σε κρατα στη φαντασία, σε κλείνει στο κεφάλι, μακρια από την πραγματικότητα.
Και το βασικοτερο , που κανεις δεν ανεφερε μεχρι τωρα , ειναι να αποδεχτεις το προβλημα και να επιλεξεις συνειδητα οτι θελεις να απαλλαγεις απο αυτο .
Γενικα ειναι πολυ ευκολο να λεμε σε καποιον κανε πχ ΓΣΘ , γιατι ειναι το καλυτερο για την αντιμετωπιση της ιψδ , αλλα στην πραξη δεν ειναι τοσο απλο . Αν δεν εχεις αποδεχτει πληρως οτι πασχεις ή οτι εχεις λανθασμενο τροπο σκεψης , οσες συνεδριες και να κανεις το προβλημα θα επιμενει .
Οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι θα σου δειξουν τα εργαλεια που χρειαζεσαι για να επιδιορθωσεις την ζημια που εχει γινει , αλλα το να τα χρησιμοποιησεις απτεται μονο σε εσενα .