Printable View
Ανάμεσα στο "καθόλου" και στο "δεν πάει άλλο" υπάρχει μεγάλη απόσταση.Quote:
Originally Posted by Blue1
Κάποια πράγματα αξίζει να τα παλέψεις - παλεύω όμως δε σημαίνει καταρρέω - και κάποια να τ' αφήσεις.
Αν μιλάμε για σχέσεις, αν παλεύεις μαζί με τον άλλον έχει καλώς. Αν παλεύεις μόνη σου, είναι ψυχοφθόρο και στις περισσότερες περιπτώσεις μάταιο.
Mπα όχι δεν μιλάω για σχέσεις. Εκεί δεν προσπαθώ πια, το αφήνω και ο,τι κατσει. Και νιώθω πολύ καλύτερα.Quote:
Originally Posted by marian_m
Μιλάω για άλλα θέματα, όπως πχ επαγγελματικά, υγείας.
όσο καλύτερα αρχίζω κ νιωθω. τόσο καταλαβαίνω ότι το θεμα της εξάρτησης του δυσκόλεψε μεσα μου την διαδικασία του χωρισμού (σε συναισθηματικό επιπεδο). θεωρω ότι υπο διαφορετικες συνθήκες δεν θα υπηρχε τοσο συχνή επικοινωνία ούτε απο μεριά μου ούτε απο μεριας του. θα ήταν πάλι δύσκολο μετά από χρόνια σχέσης αλλά θα ακολουθούσε πιο φυσιολογική πορεία όλο αυτό. ενω τωρα πανω στην φάση που ειχα αρχισει να ψιλοβρίσκω αρνητικά, να θυμώνω μαζί του..έμαθα για την χρήση. και πλεον δεν μπορούσα να σκεφτω τίποτα τέτοιο..μπορούσα μονο να σκέφτομαι τι να κανω, πως ειναι και να φοβάμαι. υπηρχε μια συνεχής ανησυχία μέσα μου γι αυτον. κι ακόμα υπαρχει. και δεν είναι οτι ειχα πάψει και τότε ν ατον αγαπάω..αλλά θεωρω οτι βρισκομουν στη φάση να αποστασιοποιηθώ από την σχέση και να αποδεχτω τον χωρισμό γιατι έβλεπα ότι δεν οδηγούσε πουθενά. ειχαμε σταματησει να εχουμε επικοινωνία πάνω απο ένα χρονο επιτηδες..επειδή ειπαμε οτι δεν μας κάνει καλο να βρισκόμαστε σαν "φ'ιλοι". δεν ξέρω γιατί επανερχονται στο μυαλο μου αυτά αυτες τις μέρες. μάλλον μου λειπει. ειμαι κ λίγο θυμωμενη μαζί του κατα καποιον τροπο που δνε με προστάτευσε απο ολο αυτο..αλλά μαλλον ειχε κι αυτός ανάγκη απο έναν άνθρωπο που τον ενιωθε κοντινό , ηταν εκτος και στον οποιο μπορουσε να μιλησει. πλέον μου χει ζητήσει συγγνώμη που "απουσίαζε" τοσο καιρο συναιθηματικά και υποσχεθηκε ότι θα ναι κοντά μου όποτε χρειαστεί. νιώθω ότι ακόμα κι όταν νιώθω καλα, έχασα ένα μεγαλο κομμάτι της ξενοιασιάς μου.
Απαντησες μονος/μονη σου :p :oQuote:
Originally Posted by Blue1
όσο καλύτερα αρχίζω κ νιωθω. τόσο καταλαβαίνω ότι το θεμα της εξάρτησης του δυσκόλεψε μεσα μου την διαδικασία του χωρισμού (σε συναισθηματικό επιπεδο). θεωρω ότι υπο διαφορετικες συνθήκες δεν θα υπηρχε τοσο συχνή επικοινωνία ούτε απο μεριά μου ούτε απο μεριας του. θα ήταν πάλι δύσκολο μετά από χρόνια σχέσης αλλά θα ακολουθούσε πιο φυσιολογική πορεία όλο αυτό. ενω τωρα πανω στην φάση που ειχα αρχισει να ψιλοβρίσκω αρνητικά, να θυμώνω μαζί του..έμαθα για την χρήση. και πλεον δεν μπορούσα να σκεφτω τίποτα τέτοιο..μπορούσα μονο να σκέφτομαι τι να κανω, πως ειναι και να φοβάμαι. υπηρχε μια συνεχής ανησυχία μέσα μου γι αυτον. κι ακόμα υπαρχει. και δεν είναι οτι ειχα πάψει και τότε ν ατον αγαπάω..αλλά θεωρω οτι βρισκομουν στη φάση να αποστασιοποιηθώ από την σχέση και να αποδεχτω τον χωρισμό γιατι έβλεπα ότι δεν οδηγούσε πουθενά. ειχαμε σταματησει να εχουμε επικοινωνία πάνω απο ένα χρονο επιτηδες..επειδή ειπαμε οτι δεν μας κάνει καλο να βρισκόμαστε σαν "φ'ιλοι". δεν ξέρω γιατί επανερχονται στο μυαλο μου αυτά αυτες τις μέρες. μάλλον μου λειπει. ειμαι κ λίγο θυμωμενη μαζί του κατα καποιον τροπο που δνε με προστάτευσε απο ολο αυτο..αλλά μαλλον ειχε κι αυτός ανάγκη απο έναν άνθρωπο που τον ενιωθε κοντινό , ηταν εκτος και στον οποιο μπορουσε να μιλησει. πλέον μου χει ζητήσει συγγνώμη που "απουσίαζε" τοσο καιρο συναιθηματικά και υποσχεθηκε ότι θα ναι κοντά μου όποτε χρειαστεί. νιώθω ότι ακόμα κι όταν νιώθω καλα, έχασα ένα μεγαλο κομμάτι της ξενοιασιάς μου.
Είσαι έτοιμη να πας παρακάτω και απλά κάνεις μία ανασκόπηση. Δες το αποστασιοποιημένα και θα περάσει.. Πιέσου και κάν το..
Nantiaki προσπαθώ..μάλλον έτσι είναι όπως το λες. δεν θ'ελω να τον "αφήσω" αλλά αυτο μοιάζει λογικο και ρεαλιστικό αυτην την στιγμή. εξακολουθω όμως να φοβάμαι γι αυτον.
αν συμφωνώ με την Nantiaki. Αυτό που δεν είναι όμως ρεαλιστικό είναι ο φόβος σου για κείνον. Κι αφού αυτόν τον φόβο
δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις κατά μέτωπον, άραγε σε τί εξυπηρετεί να τον συντηρείς και να βασανίζεσαι?
μάλλον χρησιμοποιησα λαθος λέξη εννούσα ρεαλιστικός με την έννοια ότι υπάρχει αντικειμενικό ρίσκο, δεν είναι ενας δικός μου παράλογος φόβος. δεν μπορω να τον αντιμετωπισω αυτο είναι αληθεια.αλλα όποτε σκέφτομαι τον Φ. δεν μπορώ ν απαλλαγω απο τον φοβο και κάποιες τυψεις.αν τον είχα μπροστά μου δηλαδή από τα πρωτα πράγματα που θα του λεγα είναι αυτά μαλλον.
βγήκα για λίγο έξω να πάρω κάτι, μελαγχόλησα αρκετά. νιώθω καλά γενικά αλλά επειδή προσπαθώ αρκετα, αν αφεθώ δυσκολεύει. πόσο θα θελα να ταν εδω.πότε θα σταματήσει να μου λείπει; θα μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να επανορθώσω για κάποια πράγματα, να δείξω όσα πραγματικά νιώθω ακόμα;
.................................................. ..
.................................................. .................
.................................................. ........................
Εδω ειμαστε, ηρεμησε, δεν εισαι μονη :)
ευχαριστώ για το μήνυμα