Printable View
Αυτο ακριβώς είναι το αποτέλεσμα της άτυπης θεοκρατίας στην οποία ζούμε....Quote:
Originally Posted by ftatl
Όταν το παπαδαριό προσβέλνει δημόσια εκατομμύρια ανθρώπους (όσους δεν κάνουν θρησκευτικό γάμο, αλλόθρησκους, άθεους, ομοφυλοφυλους, γυναικες κοκ) τότε σου μιλάνε για "ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης"....
Όταν πλασάρουν διάφορους <<αγίους>> και ψεύτικα θαύματα και εσύ πας να τους την "πεις" σου πλασάρουν τον ρόλο του υβριστή και ασεβή...
Είναι μερικές φορές που σκέφτομαι σκηνές του παρελθόντος , μια συγκεκριμένη και έντονη κάθε φορά που βλέπω συνήθως ταινία. Θυμάμαι συγκεκριμένα ήμουν δευτέρα λυκείου, υπήρχε φλέρτ με μια κοπέλα που ήταν σε άλλο τμήμα , το θέμα είναι ότι και οι δυο θέλαμε να έρθουμε πιο κοντά αλλά κανένας δεν έκανε κίνηση. Η όλη σκέψη δεν έχει να κάνει με αυτό όμως, έχει να κάνει με τις σκηνές που είχαν γίνει την ώρα που πηγαίναμε στο σχολείο, το σχολείο μας ήταν στον Εύοσμο, αυτή έμενε στο Κορδελιό και εγώ Αμπελόκηπους. Υπήρχε ένας μονάχα δρόμος που τα δύο λεωφορεία βρισκόντουσαν αντίθετα σε όλη την διαδρομή για περίπου 1 με 2 χλμ το πολύ. Περίμενα κάθε μέρα στο τζάμι μπας και την αντικρίσω απέναντι μου καθώς συναντιόντουσαν τα λεωφορεία , κάθε φορά που το βλέμμα μου αντίκριζε το δικό της , ήταν πραγματικά σαν σκηνή από ταινία και πάντα τελείωνε με ένα χαμόγελο.
Πρόσεχε που δίνεις το κλειδί του μυαλού σου,
πρόσεχε. Δεν είναι όλοι αδελφοί σου.
Δε θέλουνε σου λέω το δικό σου καλό
αν δε το βρεις πρώτα εσύ, δε θα έχεις σκοπό.
Θα βάλουνε στη θέση του ιδέες και θυσίες
θα γίνουνε σωτήρες σου, μ' όλες τις αηδίες.
Θα σου μάθουν να χορεύεις το χορό της σιωπής,
στα δηλητήρια χωμένος και να σε μισείς.
Σώσε το κορμί σου, νιώσε τη δύναμή σου
αυτό που σ'έφερε εδώ είναι και το κλειδί σου,
άναψε το σπίρτο, τίναξε τη σκόνη,
η ανάσα σου είναι άνεμος, όλο και μεγαλώνει,
μεγάλωσε στα δέντρα, στο κύμα, στα λιβάδια
άσε τις δαγκάνες τους που πιάνουν τα κοπάδια.
Πάντα θα υπάρχουνε, αυτό δε θα τ'αλλάξεις,
Είν' ένα παιχνίδι, όλο το σκηνικό,
στο στήσανε καλά για ένα ευχαριστώ.
Πέτα το στα μούτρα τους το σώσιμο, τη Δίκη,
δώσε στον εαυτό σου την τελευταία νίκη
Σε ψάχνω τόσο καιρό, αυτό ήρθα να πω
Δεν πρόδωσα, δεν έδωσα, δε θέλω να κλαφτώ,
μη με λυπάσαι, μη μου δίνεις ψέμα κι ουρανό
Εδώ είναι η γη μου, η γη που μου ανήκει
Κράτα μου το χώμα, θ'αφήσω εγώ τη λύπη
Κάνε το μερτικό σου και κάνω το δικό μου
Εγώ θα το κόψω το σχοινί απ΄το λαιμό μου.
Αυτό είναι το παιχνίδι σου και παίξε το σωστά
έχε γνώμονα εσένα και άσε τα σκατά,
αν δε θέσεις τους όρους θα τους θέσουν αυτοί
πίστεψέ με δεν είναι οι δικοί σου γιατροί.
Είσαι η θεραπεία, έχεις το μυστικό,
πέρασες τα πάντα και είσαι πάλι εδώ,
άντεξες, ποιος θα σου πει τι αξίζεις
Τη ζωή και το θάνατο μάθε να ξεχωρίζεις.