Πράγματι....παλιότερα το έκανα αυτό..τώρα πια όχι, γιατί δεν υπάρχει λόγος.
Printable View
Πράγματι....παλιότερα το έκανα αυτό..τώρα πια όχι, γιατί δεν υπάρχει λόγος.
existir δεν εχουμε το δικαιωμα να ειμαστε τρωτες σκεφτομαι ομως οτι αλλοι στη θεση μας θα ηταν σε πολυ χειροτερη μοιρα κ μεις φτασαμε στο σημειο να μη δεχομαστε ευκολα μια ανθρωπινη λειτουργεια το κλαμα..οσο κουτσα η στραβα τα καταφερνουμε η οσο καλα ειμαστε υπερηρωες..βλεπεις καθολου τις γυναικες που τους ηρθαν ολα βολικα στη ζωη κι εχουν το δακρυ ετοιμο γιατι εβρεξε ενω μολις ειχαν βγει απο το κωμμοτηριο?Μη χεσω σε σχεση με αυτες ειμαστε ηπερηρωες
perpatontas.. και καλα κανεις στο κλαμα οι αντρες ειτε λειτουργουν σαν προστατες η σαν δυνατοι που καταχαιρονται στο δικο σου ξεσπασμα υπερηφανοι που σε εφεραν σε αυτη την κατασταση κι οχι μονο οι αντρες αλλα και φιλες και συγγενεις μη σε πω και η ιδια μου η μανα
\'Ενα έχω καταλάβει πάντως...το πώς θα αντιμετωπιστείς από κάποιον όταν κλαις...δεν έχει να κάνει με το αν εσύ βγάζεις οίκτο ή κάτι τέτοιο αλλά με το πώς αντιλαμβάνεται ο άλλος το κλάμα και την αδυναμία της στιγμής. Για παράδειγμα εάν αρνείται το κλάμα ο ίδιος τότε θα σε αντιμετωπίσει ψυχρά.
εχω περιεργα βιωματα απο αυτο ο ιδιος ανθρωπος να νιωσει συμπονια κ αλλωτε να βλεπω στα ματια του την ηδονη που εσπασα οχι κ καλα απο αυτον αλλα απο τη ζωη μου..γιατι μπροστα σε αντρα για αντρα δεν εχω κλαψει απο λυπη..απο νευρα εχω κλαψει
Οι άντρες πώς σε έχουν αντιμετωπίσει;
όχι. το κλάμα σου δείχνει πως είσαι ακόμα ζωντανή. είναι ο καλλίτερος τρόπος για να ξεπεράσεις οποιαδήποτε απώλεια. απλά χρειάζεται να μένεις ψύχραιμη όταν κλαις. κλαις επειδή νοιώθεις στενόχωρα, μη νοιώθεις στενόχωρα επειδή κλαις. είναι μια καθ\'όλα υγιής αντίδραση.Quote:
Originally posted by Existir
Άρα το κλάμα εξαγνίζει την ψυχή σα να λέμε; Την αφήνει καθάρια;
πολυ καλα μεχρι να αποκαλυψω τα ψυχολογικα μου μετα γεια χαρανταν!!αυτο ειναι απο τα πολυ μεγαλα ζητηματα που συζηταω με το γιατρο μου..οι αρρωστημενες σχεσεις που παντα ειχα.Φαντασου οτι τωρα δεν με απασχολει πολυ το θεμα γιατι εχει μολις εναμιση χρονο που πεθαναι ο αντρας μου κι ομως το θεωρει τοσο σημαντικο ζητημα που το σκαλιζουμε καθε φορα..γιατι παντα μα παντα σε ολους εβγαζα ολα μου τα ψυχολογικα στον καθενα οσο αντεχε μεχρι να τους σπασω και να με παρατησουν
κι εδώ δεν έχεις δίκιο. κλαις επειδή πονάς. όλοι έχουμε την αχίλλεια πτέρνα μας -οι περισσότεροι έχουμε πολλές. όλοι είμαστε τρωτοί σε κάτι. εμένα μ\'αρέσει να κλαίω όταν πονάω. νοιώθω πως μπορώ και αισθάνομαι τον πόνο και πως αντιδράω σε αυτόν και προσπαθώ να τον διώξω από μέσα μου. φυσικά και το κλάμα θέλει δύναμη. φυσικά και το κλάμα δεν είναι δείγμα τρωτότητας.Quote:
Originally posted by Existir
Δεν θέλω να κλαίω. Φυσικά δεν γίνεται αλλιώς.
Ίσως γιατί με τα δάκρυα έρχεται και η συνειδητοποίηση της τρωτότητας. Και ναι. Δεν αντέχω άλλο να είμαι τρωτή. Δεν γίνεται. Δεν πάει άλλο Ιντερ. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις περιρρέουσες συνθήκες. Έχει να κάνει με μας.
τότε όχι όσο άντεχε αλλά ώσπου να γίνει λαγόςQuote:
Originally posted by interappted
παντα μα παντα σε ολους εβγαζα ολα μου τα ψυχολογικα στον καθενα οσο αντεχε μεχρι να τους σπασω και να με παρατησουν
χαχαχα
ε ρε ραπσ!!!ειχα μια μεγαλη μαγικη ικανοτηταν να μετατρεπω αντρες σε λαγους..τυφλα να χει ο κοπερφιλντ!!!
δεν το κόβω ιδιαίτερα δύσκολο...:P
οχι αν φανταστεις τι ακουνε!!!εγω ειμαι για ο θυτης η το θυμα τελικα?κι αυτοι τα καημενα πο με γνωρισαν η οι λαλακες που μολις ειδαν την ιδιαζουσα μου περιπτωση μου την κανανε??
πολλά ρωτάς...