Originally Posted by
oboro
Επειδη η ψυχολογια ειναι σαρακι δυσιατο, δε μπορω τελικα ουτε κι εγω να αντισταθω.
Δε θεωρω πως τα καταγματα ειρμου του τζωρτζ ειναι βαρεα. Δεν συνιστουν λογο αποδιοργανωμενο, γνωσιακα επιβαρυμενο (πχ λογω καταθλιψης) ουτε καν ενος κρυψινοου τοσο. Εμενα μου θυμιζουν περισσοτερο την επιφανειακη προσεγγιση της ζωης που ειχα γραψει σε αλλο θρεντ (αν ηταν αυτο με τις υβρεις, θα σας γελασω). Και πανω απ' ολα, αρνηση... Ο επιφανειακος, αποσπασματικος και διαχυτικος λογος πολυ συχνα υποκρυπτει αρνηση της πραγματικοτητας. Γιατι παραμελωντας τις συνδεσεις μεταξυ πραγματων, εννοιων, συναισθηματων κ.α., δημιουργουμε μια εναλλακτικη εκδοχη της πραγματικοτητας, ευπλαστη και βολικη, που δε μας καλει να εστιασουμε σ' αυτο που οντως μας ανησυχει. Και που μοιραια οδηγει σε αναζητηση "ευκολων", "ασφαλων" λυσεων: Σωτηρια και Σωτηρες με κεφαλαιο Σου, "απλες, σεμνες, ταπεινες κοπελες", κλπ.