Ακραίοι φίλοι μου.Εδώ είστε,πάντα φίλοι μου,ποτέ δε σας ξέχασα.Όσα ζήσαμε,όσα είπαμε και όσα σκεφτήκαμε μέσα σ\'αυτό το ακραίο κομμάτι του εαυτού μας.....
Μέσα στο αποκορύφωμα της καταστροφής και της αυτοκαταστροφής,σ\'αυτήν την εκτόξευση του πόνου όλοι απαντούσαν \'\'ένοχοι\'\' και μεις πηδούσαμε ακόμα πιο δυνατά αδειάζοντας την αστείρευτη φρίκη από μέσα μας.
Μέχρι να ξημερώσει,να εξαντληθούμε,να κοιμηθούμε χωρίς να το καταλάβουμε-κενός χρόνος,μέχρι την άλλη μέρα να είμαστε πάλι έτοιμοι ν\'αδειάσουμε τη φρίκη μας.
Σήμερα το πρωί ήρθα να σας βρω πάλι,σας νοστάλγησα......άραγε γιατί?
....σας θυμάμαι....σας έχω στην καρδιά μου κι ας ξέρω ότι δε θα συναντηθούμε ποτέ πια.....
αφιερωμένο...κι ας μην το ακούσετε......
http://www.youtube.com/watch?v=jDm316GWB7Q&feature=related