Printable View
Αχ ... κοριτσάκι γιατί? Εξω είναι ο αληθινός κόσμος όσο δύσκολος κι αν είναι. Μην τα παρατάς τόσο εύκολα. Είσαι γκρινιάρα στο έχω ξαναπεί νομίζω, αλλά δειλή δεν είσαι. Μην αφήνεις το άγχος να σε πνίγει. Το άγχος δεν είναι μόνο κατασταλτικό μπορεί να γίνει και παραγωγικό, αν φυσικά σου αρέσει αυτό που πας να κάνεις κι όχι να καταπιέζεσαι. Προσπάθησε πρώτα και μετά κρύψου. Αν και η παραίτηση δεν είναι στις προτάσεις μου ποτέ.
Αμελι να σου πω την γνωμη μου;Επειδή και εγώ όλη μου την ζωή την έβγαλα κλεισμένη στο σπίτι αισθάνεσαι ασφάλεια γιατί εκεί είναι ο γνώριμος χώρος σου.Ομως χρειάστηκε να παλέψω με πολλά προβλήματα που ίσως άλλοι δεν τα κατάφερναν.Και αυτό που αισθάνεσαι είναι ανασφάλεια για το άγνωστο π.χ την δουλειά αυτό σου φέρνει άγχος μόνο με την σκέψη και σκέφτεσαι όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις ακόμη και την συχνοουρία.Σου μιλάω ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γινόταν αν εργαζόμουν αυτά τα παιδιά πως θα μεγάλωναν με τα προβλήματα που είχα ισως να ήταν και καλύτερα ισως χειρότερα τα πράγματα.Ισως να αναγκαζόμουν να αφήσω την δουλειά μου.Πάντως εκείνο που αισθάνομαι τώρα είναι ότι εαν είχα την οικονομική ανεξαρτησία και προ πάντων εαν έφευγα απο το σπίτι θα αισθανομουν πιο παραγωγική.Μπορεί και το λέω ειλικρινά να κουράστηκα περισσότερο απο άλλους δεν αναγνωρίζεται δυστυχώς.και εγώ θέλω να μένω στο σπίτι γιατί έτσι έχω μάθει.Η γνώμη μου είναι όσο και αν σε αγχώνει να κοιτάξεις να βρείς μια δουλειά στην πορεία θα δεις τα θετικά και πόσο καλύτερα θα αισθάνεσαι
Αμελί...μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου για πάντα μες στο σπίτι?
Αυτό από μόνο του είναι ένας μεγάλος εφιάλτης.
Λες πως σε αγχώνουν τα λεοφωρεία και τα μετρό. Ξέρεις να οδηγείς; Αν όχι, ξεκίνα και βγάλε δίπλωμα να πάρεις δικό σου αυτοκίνητο. Τώρα πλέον είναι πάμφθηνα.
Λες πως πίνεις συνέχεια νερό. Μη πίνεις τόσο πολύ, προσπάθησε να το ελέγξεις, ώστε να μην τρέχεις κάθε λίγο και λιγάκι στην τουαλέτα.
Λες πως φοβάσαι οτι δεν θα είσαι παραγωγική σε μια δουλειά. Αυτό μου θυμίζει το ανέκδοτο με το γρύλλο. Προεξοφλείς την αποτυχία σου χωρίς να έχεις δοκιμάσει.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απ το να κερδίζεις μάχες στη ζωή σου κάθε μέρα, όσο μικρές και αν είναι αυτές.
ναι εμελι να δεις ποσο καλυτερα θα αισθανθεις βγαινοντας απο το σπιτι,
θα αισθανεσαι χαρουμενη,γιατι οπως λεει και η θεοφανια θα κερδιζεις μαχες καθε μερα
δοκιμασε το δεν εχεις να χασεις τιποτα..και σιγα σιγα θα φυγουν και ολα αυτα τα αγχη που εχεις τωρα..
εργασιοθεραπεια:)
σιγουρα οχι θεοφανια μου.Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Αμελί...μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου για πάντα μες στο σπίτι?
απλα αν ειχα ηδη μια δουλεια στα χερια μου,θα ηταν αλλιως.
δεν θα ειχα να αντιμετωπισω και το προβλημα της προσαρμογης,περαν ολων των αλλων.
και οχι δεν ειναι σχεδιο ζωης μου να μεινω για παντα μες το σπιτι.
απλα θελω να ορθοποδησω πρωτα λιγακι(δεν εννοω να γινω τελειως καλα) και μετα να κανω αυτη την δυσκολη αρχη.
Αμελι έχω μια εξαδέλφη είμαστε σαν ααδελφές αλλά μένει στην Αμερική.Το τι έχει περάσει δεν μπορεις να φανταστείς.Εφυγε απο την Ελλάδα απαγοητευμένη απο γονείς πήγε Αμερική πάνω στην απελπισία της παντρεύτηκε εναν απο προξενειό τον οποίο γνώρισε με φωτογραφίες.Ο άνθρωπος ήταν προβληματικός σε όλους τους τομείς και το επάγγελμά του ήταν ψυχολόγος.παιδιά δεν έκανε αυτός και το ήξερε μετά δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις και στο τέλος την άφησε μόνη.Ευτυχώς είχε βρεί δουλειά σαν δασκάλα σε ελληνικό σχολείο.Επειδή είχαν δάνειο για το σπίτι αναγκάστηκε να δουλευει σε 3 ελληνικά σχολεία και να τρέχει όλη μέρα για να ανταπεξέλθει στα έξοδα.Μετά απο 10 χρόνια που ζούσε με άλλη και αφού του έφαγε τα χρήματα γύρισε ο άνδρας της στο σπίτι για να τον προσέχει η εξαδέλφη μου μιας και ήταν άρρωστος.Είχε τρία σχολεία συν έναν άρρωστο παράξενο άνθρωπο που της στέρησε τα πάντα.Ο άνδρας της πέθανε αυτή τη στιγμή η εξαδελφη μου εργάζεται σε ένα σχολείο εξόφλησε το δάνειο έχουν περάσει 32 χρόνια ταλαιπωρίας και δεν έχει βάλει στο στόμα της ουτε βαλεριάνα.μου είπε εαν δεν είχα όλη την ημέρα γεμάτη ακομη και στο σπίτι δούλευα για τα σχολεία δεν θα υπήρχα.Το φάρμακο γι\'αυτην ήταν η δουλειά πέρασε μέρες δύσκολες γιατί η δόση ήταν τόσο μεγάλη που τα χρήματα πήγαιναν όλα εκεί.καμμιά φορά λέει ο θεός ήξερε που δεν μου έδωσε παιδιά για να μπορώ να παλεψω και δούλεψα με παιδιά κάθε ηλικίας σαν δασκάλα
ι
έχουν περάσει 32 χρόνια ταλαιπωρίας και δεν έχει βάλει στο στόμα της ουτε βαλεριάνα
ναι γιωτα μου,καταλαβαινω οτι η φιλη σου περασε τοσα βασανα και ανταπεξηλθε,ομως δεν ηταν διπολικη.ο διπολικος αν δεν παρει τα φαρμακα του...βραστα χαραλαμπε που λενε....
ξερεις ποια σκεψη με βασανιζει?
οτι τωρα εχω να αντιμετωπισω τα προβληματα του σπιτιου.
αν βγω στην αγορα εργασιας,τα ψυχολογικα μου θα πολλαπλασιαστουν,γιατι θα εχω να αντιμετωπισω και τα προβληματα του σπιτιου και τα προβληματα της δουλειας...
Αμελί μου λες πως κατέληξες στο παραπάνω συμπέρασμα.Για το πρώτο σκέλος συμφωνώ για το δεύτερο όμως έχω ενστάσεις.Το έζησες η το υποθέτεις?Quote:
Originally posted by amelie74
εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι το μεσα στο σπιτι ειναι σκατα,ομως το εκτος σπιτιου,ειναι 2 φορες πιο σκατα:((((((
Ίσως πιο σωστό να ήταν να έγραφες είναι 2 φορές πιο σκατά η σκέψη του εκτός σπιτιού.
Αλλά αν δεν το ζήσεις πως θα το δεις?
Είναι απλά αγχωτικές σκέψεις αλλά η πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική.
Κάνε μικρά μικρά βηματάκια για αρχή π.χ. κανόνισε έστω και με το ζόρι να πηγαίνεις για καφέ μερικές φορές τη βδομάδα,κάνε μια βόλτα έστω και μόνη σου,γράψου σε ένα γυμναστήριο....βρες τρόπους να είσαι εκτός σπιτιού...
Συμφωνώ για τη δουλειά ότι είναι ότι καλύτερο κι ότι είναι κίνηση ντόμινο,ότι θα βοηθήσει και στα υπόλοιπα προβλήματά σου.
Αλλά έστω ξεκίνα κι ας είναι και κάτι πιο απλό.....όπως μια καθημερινή βόλτα.....
Μήπως όμως θα είναι μικρότερα τα προβλήματα σπιτιού?Quote:
Originally posted by amelie74
[τα ψυχολογικα μου θα πολλαπλασιαστουν,γιατι θα εχω να αντιμετωπισω και τα προβληματα του σπιτιου και τα προβληματα της δουλειας...
Όσο για τα προβλήματα δουλειάς δεν το ξέρεις ακόμα αφού δεν το έζησες....υποθέτεις μόνο.
Αμελί συμφωνώ αλλά ξεπ\'ερασε και την κατάθλιψη δεν την έρριξε κάτω \'επρεπε να δουλέψει να τρέξει εμένα αντιθέτως η κατάθλιψη με τσάκισε.Αυτή ψόφια απο την κούραση μπόρεσε να κοιμηθεί έστω λίγο μάλιστα μου έλεγε για χρόνια είχε να κοιμηθεί στο κρεβάτι ετοίμαζε υλικό για τα σχολεία και κοιμόταν λίγο στον καναπέ.Μου το είπε ότι αυτό την έσωσε η υπεραπασχόληση θέλοντας και μη κάπου θα ξεχαστείς θα επικοινωνήσεις με ανθρώπους είναι σημαντικό αυτό.Οσοι μείναμε στο σπίτι δεν είχαμε διόδους διαφυγής τουλάχιστον εγώ έκανα αγώνα με αρρώστειες ,,γκρίνιες, πέρασαν τα χρόνια και δεν έχω ούτε την αναγνώριση των οσων προσέφερα.Ούτε ευχαριστώ ζήτησα αναγνώριση και σεβασμό ήθελα αλλά πως να τον έχω που δεν σεβάστηκα το ότι είμαι άνθρωπος και έγινα ο σάκκος του μπόξ για όλους;
Αν ομως βγεις στην αγορα εργασιας,Quote:
Originally posted by amelie74
αν βγω στην αγορα εργασιας,τα ψυχολογικα μου θα πολλαπλασιαστουν,γιατι θα εχω να αντιμετωπισω και τα προβληματα του σπιτιου και τα προβληματα της δουλειας...
θα αποκτησεις αυτοπεποιθηση, ανεξαρτησια, αξιοπρέπεια.
Αν δεν αποκτησεις αυτα τα βασικα σαν ανθρωπος,
θα εχεις μεν λιγοτερο αγχος, αλλα καμια προοπτικη να αλλαξεις κατι.
Εκτος βεβαια αν εναποθεσεις την ζωη και τα προβληματα σου,
να στα λυνει καποιος αλλος εφ ορου ζωης.
Παλι ομως μπαινεις σε ενα αλλο φαυλο κυκλο.....
αρσι μου δεν εχω μεινει αδρανης ολα αυτα τα χρονια.Quote:
Originally posted by Arsi
Αμελί μου λες πως κατέληξες στο παραπάνω συμπέρασμα.Για το πρώτο σκέλος συμφωνώ για το δεύτερο όμως έχω ενστάσεις.Το έζησες η το υποθέτεις?Quote:
Originally posted by amelie74
εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι το μεσα στο σπιτι ειναι σκατα,ομως το εκτος σπιτιου,ειναι 2 φορες πιο σκατα:((((((
εχω εργαστει στο παρελθον και ξερω τι παιζει....
εκτος απο κατι \"αρπακτες\" για χαρτζιλικι,ουσιατικα εχω κανει δυο δουλειες.στη μια ηταν ολα καλα.εννοω το εργασιακο περιβαλλον.στην δευτερη ηταν η τραγικοτερη εμπειρια της ζωης μου.τα περισσοτερα ατομα κουτσομπολευαν ολο το 8-ωρο,οχι μονο εμενα αλλα τους περισσοτερους.μεχρι και ενα κοριτσακι που ηταν με ειδικες αναγκες(νοητικη υστεριση).
δραμα σου λεω η κατασταση...
ισως απο κει εχω επηρεαστει.
ας ελπισουμε στην επομενη μου δουλεια να μην ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα....
χμ...σαν να εχεις δικιο κρινο:)Quote:
Originally posted by krino
Αν ομως βγεις στην αγορα εργασιας,
θα αποκτησεις αυτοπεποιθηση, ανεξαρτησια, αξιοπρέπεια.
παντα εχω δικαιο,
:P:P
βρες το θαρρος και ξεκινα σιγα σιγα.
Μην ασχολεισαι αν θα δεχτεις περισσοτερο αγχος θα μπορεσεις να το ισορροπήσεις με τα τρια στοιχεια που σου αναφερω.
Αν και δεν θα σου πει κατι, θα το πω....
το να μπορεσεις να βγεις απο ενα τελμα, εγκειται στο γεγονος του ποσο γρηγορα θα κινηθεις
προς την κατευθυνση που σου γραφω.
Εν ολιγεις εσυ κινεις τα νηματα και τις διαδικασιες.
ΥΓ.... αν νομιζεις οτι εγω η και χιλιαδες κοσμος δεν εχει αγχος γελιεσαι.
Απλως ο καθενας ισορροπει οσο καλυτερα μπορει, αναλογα με το κατα ποσο εχει επιτυχιες σε αυτο το κομματι.
κ γω συμφωνώ αμελί:)Quote:
Originally posted by amelie74
χμ...σαν να εχεις δικιο κρινο:)Quote:
Originally posted by krino
Αν ομως βγεις στην αγορα εργασιας,
θα αποκτησεις αυτοπεποιθηση, ανεξαρτησια, αξιοπρέπεια.
Eύχομαι σύντομα να βρεις κάτι καλό:)