Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Quote:

---

Originally posted by Fairy_Dust

Quote:

---

Originally posted by pratsdim
Μόλις έφτασε στο τέλος του ...από τα πιο επίπονα και ψυχοφθόρα της ζωής μου λόγω του απίστευτου όγκου δουλειάς που είχα επιφορτιστεί να φέρω εις πέρας... Είχα αφοσοιωθεί στη δουλειά μου... Παράλληλα, \"τρέχανε\" και τα ...μεταπτυχιακά μου. Προσωπική ζωή? Περιορισμένη...\"Είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος\" έλεγα, \"Δεν χρειάζομαι ξεκούραση, δεν χρειάζομαι διασκέδαση, τώρα προέχει η δουλειά μου..\"! αρχισα να μη νιώθω καλά, το έλεγα, το φώναζα σε όλους τους γύρω μου! \"Δε νιώθω καλά!!! Δε μπορώ!!\"... αρχισα να έχω ενοχλήσεις σε σωματικό επίπεδο
... ΤΙ ΕΧΩ???
Αρχίζει ένας ατελείωτος και φαύλος κύκλος επισκέψεων σε γιατρούς και στα επείγοντα νοσοκομείων... \"Δεν έχεις τίποτα παθολογικό, χρειάζεσαι ξεκούραση και θα περάσει...\" ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!! ΚΑΤΙ ΕΧΩ?? ΤΙ??

....Δεν έχω τον έλεγχο του εαυτού μου, νιώθω σα να εκρύγνειται ο ίδιος μου ο εαυτός και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την ορμή του...
...\"Μήπως είμαι τρελλός? Μήπως θα τρελλαθώ? Τί είναι όλο αυτό Θέε μου? Γιατί σε μένα? Γιατί όλοι οι άλλοι να είναι χαμογελαστοί και εγώ έτσι? ΓΙΑΤΙ?\"...

...διαβάζω τις παρενέργειες, αρνούμαι να τα πάρω....έχω αρχίσει να χάνω τον ύπνο μου, να ..στροβιλίζομαι στο κρεββάτι μου, να είμαι ένας ...ζωντανός-νεκρός. Αρχίζω, όμως, να αντιλαμβάνομαι με κάποιον τρόπο ότι μόνο ΕΓΩ, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, μπορώ και πρέπει να το ξεπεράσω.....
Δημήτρης

---

Κρατησα τα κομματια.... που διαβαζοντας τα λειτουργησαν... σαν καθρεπτης.... Ευχαριστω....

---

Να είσαι πάντα καλά,
Δημήτρης

καλησπέρα και από μένα.
\'Ομορφα όλα αυτά που γράφεις,αλλά θα συμφωνήσω με αυτούς που ισχυρίζονται οτι κατα βάση ο οργανισμός σου δεν είναι καταθλιπτικός.Απλά βίωσες μια τέτοια κρίση λόγω των υψηλών standards που είχες θέσει στον εαυτό σου χωρίς να του δίνεις την ευκαιρία να ξεκουραστεί.
Είμαι 28 χρονών και παθαίνω ανα καιρούς καταθλιπτικές κρίσεις απο τα 17 μου.Χωρίς την βοήθεια των φαρμάκων-κι όχι τύπου seroxat αλλά πιο δυνατών-δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τις αντιμετωπίσω.Το λάθος που έκανα ήταν οτι δεν ακολουθούσα παράλληλα μια ψυχοθεραπεία,παρόλο που μου το είχε προτείνει ο γιατρός μου.\'Εχω σκοπό να το κάνω όμως για να ξέρω τι φταίε πραγματικά..
Το πιο σημαντικό είναι να δεχτούμε τον εαυτό μας,όπως είναι,και τα \"κακώς κείμενα\" που πιστεύει οτι έχει ο καθένας να προσπαθεί να τα βελτιώσει.Το να αλλάξουμε ολόκληρη την προσωπικότητα μας είναι πολύ δύσκολο και κατα την δική μου γνώμη,σχεδόν ακατόρθωτο.Η αυτοπεποίθεση είναι το πιο βασικό απ\'όλα,αλλά και το πιο δύσκολο να αποκτήσεις όταν δεν την έχεις ενεργοποιημένη σε μεγάλο βαθμό.
Ενθαρυντικο το κειμενό σου πάντως,μου έδωσε κουράγιο,αλλά όχι τρόπο να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη.Αυτό πιστεύω το προσπαθεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa
καλησπέρα και από μένα.
\'Ομορφα όλα αυτά που γράφεις,αλλά θα συμφωνήσω με αυτούς που ισχυρίζονται οτι κατα βάση ο οργανισμός σου δεν είναι καταθλιπτικός.Απλά βίωσες μια τέτοια κρίση λόγω των υψηλών standards που είχες θέσει στον εαυτό σου χωρίς να του δίνεις την ευκαιρία να ξεκουραστεί.

---

Καλημέρα σε όλους,
καλημέρα La_ViTa!
Με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μόλις επέστρεψα από τις διακοπές μου και προσπαθώ να εγκλιματιστώ . :-)
Αναφέρεις τον όρο \"καταθλιπτικός οργανισμός\". Αλήθεια, τί είναι ο καταθλιπτικός οργανισμός; Εγώ γιατί δεν συγκαταλέγομαι π.χ. σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων; Πίστεψέ με, περνώντας από αυτή τη δύσκολη κατάσταση πριν 3 χρόνια περίπου, συνειδητοποίησα ότι από πολύ μικρός βρέθηκα σε πολλές παρόμοιες ψυχολογικές καταστάσεις, μόνο που τότε δεν ήξερα τί ακριβώς περνούσα... Απλά άφηνα το χρόνο να δουλεύει για μένα.
Μήπως, τελικά, ήμουνα κι εγώ \"καταθλιπτικό άτομο\";

Τα τελευταία 3 χρόνια έχουν υπάρξει φορές, κατά τις οποίες ήρθα και πάλι αντιμέτωπος με κάποιες πολύ ασχημες ψυχολογικά καταστάσεις. Δε στράφηκα, όμως, και πάλι στα φάρμακα. Ίσως διότι, έχοντας εκμεταλλευτεί την κατάθλιψή μου, πριν 3 χρόνια, για να αναζητήσω τον πραγματικό εαυτό μου και να μπορώ να βρω βιώσιμες λύσεις κάθε φορά που με επισκέπτονταν οι άσχημες σκέψεις και τα άσχημα συναισθήματα, το να με επισκέπτονται και πάλι κατα καιρούς φαντάζει στα μάτια μου απολύτως φυσιολογικό πια. Γιατί, πολύ απλά, έχει γίνει βίωμά μου ότι δεν υπάρχει αφύσικο συναίσθημα. Όπως ακριβώς έχουμε πολύ όμορφες στιγμές στη ζωή μας, έτσι θα προκύψουν και στιγμές, κατά τις οποίες η ψυχολογία μας θα βρίσκεται στό άλλο άκρο, το \"άσχημο\". Άσχημο, μα και αυτό απολύτως φυσιολογικό. Από τη στιγμή, που θεωρώ ότι κάθε σκέψη ή συναίσθημα έχει φυσιολογική υπόσταση, για μένα υπάρχουν απλά θετικά όμορφες στιγμές και ...αρνητικά όμορφες στιγμές, που κάποτε τις θεωρούσα ...αφύσικες και ανώμαλες...

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa
Είμαι 28 χρονών και παθαίνω ανα καιρούς καταθλιπτικές κρίσεις απο τα 17 μου.Χωρίς την βοήθεια των φαρμάκων-κι όχι τύπου seroxat αλλά πιο δυνατών-δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τις αντιμετωπίσω.Το λάθος που έκανα ήταν οτι δεν ακολουθούσα παράλληλα μια ψυχοθεραπεία,παρόλο που μου το είχε προτείνει ο γιατρός μου.\'Εχω σκοπό να το κάνω όμως για να ξέρω τι φταίε πραγματικά..

---

Μου έχει γίνει φιλοσοφία ζωής πια ότι το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό είναι ο ίδιος μας ο εαυτός! Ο πραγματικός μας εαυτός... Αυτός, που έχεις τη μεγάλη ευκαιρία να ανακαλύψεις, όταν βιώνεις μια τέτοια άσχημη περίοδο στη ζωή σου. Αυτός, που όσο ανακαλύπτεις και βυθίζεσαι μέσα του, τόσο αντιλαμβάνεσαι ότι είναι απεριόριστος! Και το δύσκολο είναι να αποδεχτείς να \"βουτήξεις\" μέσα στο άπειρο άγνωστο του εαυτού σου... Ίσως γιατί κανένας δε μας έμαθε να το κάνουμε. Εξάλλου, η ψυχοθεραπεία τί είναι; Αυτό ακριβώς! Και ευγνωμονώ το Θεό, που βρέθηκε στο δρόμο μου ο ψυχολόγος μου τότε και μου έμαθε να κάνω αυτό το καταπληκτικό \"μακροβούτι\" στον απέραντο ωκεανό του εαυτού μου...

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa
Το πιο σημαντικό είναι να δεχτούμε τον εαυτό μας,όπως είναι,και τα \"κακώς κείμενα\" που πιστεύει οτι έχει ο καθένας να προσπαθεί να τα βελτιώσει.Το να αλλάξουμε ολόκληρη την προσωπικότητα μας είναι πολύ δύσκολο και κατα την δική μου γνώμη,σχεδόν ακατόρθωτο.Η αυτοπεποίθεση είναι το πιο βασικό απ\'όλα,αλλά και το πιο δύσκολο να αποκτήσεις όταν δεν την έχεις ενεργοποιημένη σε μεγάλο βαθμό.

---

Ναι, συμφωνώ, είναι αναγκαίο να αποδεχθούμε τον εαυτό μας. Να έχουμε αυτοσεβασμό, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας! Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ο \"τέλειος εαυτός μας\"! Κανείς άλλος δεν μπορεί να είναι ο τέλειος εαυτός μας. Μόνο εμείς! Πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο αυτό που αισθανόμαστε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που πιστεύουμε, αυτό που πράττουμε... Είμαστε όλα αυτά, αλλά και πολύ περισσότερα, τα οποία περιμένουν να τα ανακαλύψουμε. Ο σημερινή μορφή του εαυτού είναι μόνο μία από τις άπειρες που μπορούν να υπάρξουν. Νιώθω πολύ όμορφα και ευγνώμων για αυτό που είμαι σήμερα, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα είμαι αύριο στο ίδιο σημείο! Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα! Έχουμε τα πινέλα, έχουμε και τα χρώματα... Ζωγράφισε τη ζωή που θέλεις και ...βούτα μέσα! Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο, αλλά σήμερα! Τώρα! Αυτό που διάβασα κάποια στιγμή και μου άρεσε πάρα πολύ είναι ότι \"Το χθες είναι μια ληγμένη επιταγή και το αύριο ένα υποσχετικό σημείωμα. Τα μόνα μετρητά που έχεις στα χέρια σου είναι το σήμερα. Φρόντισε να τα ξοδέψεις όπως θεωρείς εσύ καλύτερα!\". Και έτσι πιστεύω ότι είναι...

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa
Ενθαρυντικο το κειμενό σου πάντως,μου έδωσε κουράγιο,αλλά όχι τρόπο να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη.Αυτό πιστεύω το προσπαθεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο

---

Αν, πέρα από το αρχικό κείμενο, που στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει αυτός ο πολύ όμορφος διάλογος, κάνεις τον κόπο να διαβάσεις και τα υπόλοιπα κείμενα-απαντήσεις και από τα υπόλοιπα παιδιά, ίσως να βρεις κάπου μέσα σε αυτά τους τρόπους που θα σε βοηθήσουν να κάνεις βήματα μπροστά.

Να είσαι πάντα καλά!

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Χμ pratsdim νομιζω κανεις ενα λαθος.Υποθετεις οτι αυτο που εγινε σε σενα το ιδιο ισχυει και για τους αλλους.
Αλλα δεν ετσι τα πραγματα.
Δεν μπορουμε να κρινουμε μονο απο τον εαυτο μας.
Αν η καταθλιψη εχει οργανικο αιτιο τοτε τα φαρμακα μαλλον ειναι επιβεβλημενα και δεν ειναι \"αδυναμια\" χαρακτηρα να ακολουθησεις αυτο το δρομο.
Κατα τα αλλα και εγω λεω ναι και στην ψυχοθεραπεια και στον αγωνα.
Συγχαρητηρια για αυτα που εχεις καταφερει μεχρι τωρα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Χμ pratsdim νομιζω κανεις ενα λαθος.Υποθετεις οτι αυτο που εγινε σε σενα το ιδιο ισχυει και για τους αλλους.
Αλλα δεν ετσι τα πραγματα.
Δεν μπορουμε να κρινουμε μονο απο τον εαυτο μας.
Αν η καταθλιψη εχει οργανικο αιτιο τοτε τα φαρμακα μαλλον ειναι επιβεβλημενα και δεν ειναι \"αδυναμια\" χαρακτηρα να ακολουθησεις αυτο το δρομο.
Κατα τα αλλα και εγω λεω ναι και στην ψυχοθεραπεια και στον αγωνα.
Συγχαρητηρια για αυτα που εχεις καταφερει μεχρι τωρα.

---

Καλή σου μέρα,
δε νομίζω ότι διαφωνούμε σε κάτι! Και ποτέ δεν είπα ότι το να πάρεις φάρμακα είναι αδυναμία του εαυτού. Κι εγώ πήρα φάρμακα εξάλλου. Απλώς, πιστεύω και θα εξακολουθώ να το υποστηρίζω, ότι η πραγματική λύση δεν είναι κάπου έξω, αλλά μεσα σε εμάς τους ίδιους. Στον καθένα προσωπικά. Μόνο εμείς έχουμε τις απαντήσεις και τις λύσεις στα προβλήματά μας.

Να είσαι πάντα καλά!

Δημήτρης

Quote:

---

Originally posted by pratsdim



Μου έχει γίνει φιλοσοφία ζωής πια ότι το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό είναι ο ίδιος μας ο εαυτός! Ο πραγματικός μας εαυτός...

---

μια αποψη για την ψυχολογια στην οποια συμφωνω σχεδον ολοκληρωτικα.
Απο οσο εχω διαπιστωσει, οι περισσοτερες ψυχοπαθαλογιες εχουν προβλημα γιατι δεν μπορουν να συζητησουν με τον εαυτο τους και να τον βαλουν σε μια φιλικη συζητηση....

Χαιρομαι που δεν διαφωνουμε:)
Εγω αν κρινω απο τον εαυτο μου θα ελεγα σε ολο το κοσμο παρτε φαρμακα...αλλα δεν το κανω:p
Ο καθενας χειριζεται το θεμα διαφορετικα...το χειροτερο ειναι να βρισκει ο καθενας συμπεριλαμβανομενου και μενα φτηνες δικαιολογιες και να καθυστερει να αντιμετωπισει τα πιεστικα προβληματα που δημιουργει μια τετοια ασθενεια.
Θες φαρμακα παρτα.
Θες ψυχοθεραπεια καντην αλλα μην το λιβανιζεις πολυ γιατι δεν θα βρεις ακρη.

Στην κατάθλιψη στο βαθμό που δεν ευθύνονται γενετικοί και βιολογικοί παράγοντες, το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι ο εαυτός μας. Όταν όμως υπάρχουν βιολογικά αίτια (βλέπε νευροδιαβιβαστές: νοραδρεναλίνη και η σεροτονίνη) τότε το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι ο εαυτός μας, βοηθούμενος από την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή. Πάντα κατά τη γνώμη μου :)

Καλησπέρα σε όλους,
παραθέτω τους τίτλους 2 βιβλίων, τα οποία αξίζει να διαβάσει κανείς.

1) Να ζεις, ν\' αγαπάς και να μαθαίνεις (Leo Buscaglia)
2) Το μυστικό (Μπερν Ροντα)

Να είμαστε όλοι καλά,

Δημήτρης

Μάθε να ξεχνάς και ζήσε μόνο τη στιγμή, ίσως είναι το πολυτιμότερο φάρμακο

ζήσε μόνο τη στιγμή
Η παρούσα στιγμή
Ένας Ιάπωνας πολεμιστής αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς και φυλακίστηκε. Εκείνη τη νύχτα, δε μπορούσε να κοιμηθεί, φοβούμενος ότι την επόμενη μέρα ίσως να τον ανακρίνουν, θα τον βασανίσουν και τελικά τον εκτελέσουν. Μα, εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του ζεν δασκάλου του:
«Το αύριο δεν είναι πραγματικό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Η μόνη πραγματικότητα είναι το τώρα».
Θυμούμενος αυτά τα λόγια, γαλήνεψε και κοιμήθηκε.

Quote:

---

Originally posted by therapisrt_q
ζήσε μόνο τη στιγμή
Η παρούσα στιγμή
Ένας Ιάπωνας πολεμιστής αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς και φυλακίστηκε. Εκείνη τη νύχτα, δε μπορούσε να κοιμηθεί, φοβούμενος ότι την επόμενη μέρα ίσως να τον ανακρίνουν, θα τον βασανίσουν και τελικά τον εκτελέσουν. Μα, εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του ζεν δασκάλου του:
«Το αύριο δεν είναι πραγματικό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Η μόνη πραγματικότητα είναι το τώρα».
Θυμούμενος αυτά τα λόγια, γαλήνεψε και κοιμήθηκε.

---

Έτσι ακριβώς είναι,
ζήσε τη στιγμή, μα ζήσε την με αγάπη...

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Δημήτρη με συγκίνησες πάρα πολύ!!!Συγχαρητήρια για τη δύναμη και το θάρρος να παλέψεις!!!!!!! Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!!!!

Quote:

---

Originally posted by melita
Δημήτρη με συγκίνησες πάρα πολύ!!!Συγχαρητήρια για τη δύναμη και το θάρρος να παλέψεις!!!!!!! Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!!!!

---

Καλησπέρα σε όλους,
melita, σ\' ευχαριστώ πολύ, να είσαι κι εσύ πάντα καλά!

Δημήτρης

Μπραβο...Ωραιο μήνυμα για τους απαισιόδοξους,ειναι σημαντικο να διαβαζουν αυτα καποιοι απο εμας,δινουν ελπιδα και αυτη ειναι η αληθεια!