Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Λοιπον πηγα προχθες στο ραντεβου με την ψυχολογο μου. Μετα απο 5 επισκεψεις "διερευνιτικες" της ειπα οτι απο εδω και περα επειδη καταλαβαινω πλεον οτι "το προβλημα το εχω εγω" θελω οταν αρχισω να ξαναπαραπονιεμαι για ανθρωπους η καταστασεις οι εχουν συμβαλει στο προβλημα μου να με διακοπτει και να με...επαναφερει στην ταξη. Στην ουσια δηλαδη της ζητησα να επικεντρωθουμε σε μενα , στο Εγω μου ωστε να ψαξουμε τροπους να βελτιωθω ψυχολογικα. Συμφωνησε απολυτα η ψυχολογος μου ηταν σαν να περιμενε καποια στιγμη να της το ζητησω. Πραγματι στην πορεια της συζητησης παλι "ξεφυγα" παλι κατεληξα να παραπονιεμαι για ανθρωπους που μου "κατεστρεψαν/καταστρεφουν την ζωη" αλλα αυτη την φορα η ψυχολογος φροντιζε να με διακοπτει και καλα εκανε. Ειναι μεγαλο βημα πιστευω στα πλαισια της ψυχοθεραπειας να αντιληφθουμε οτι το ζορι την μαυριλα τα ψυχοσωματικα τα εχουμε εμεις και ολοι και ολα που μας τα προκαλουν ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ Γ*ΜΗΘΟΥΝ. Σαν πολυ ασχοληθηκα με αυτους και στην ουσια τη κανω? Αναπαραγω το προβλημα μου και δεν κοιταω να σωσω τον εαυτο μου. Οχι δεν μιλαω εγωιστικα μιλαω για τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ....
Τελος παντων "συναδελφοι" καποια στιγμη η ψυχολογος μου λεει θα κανουμε μια ασκηση για χαλαρωση...λεω τι ειναι αυτο ...μου λεει θα δεις. Χαμηλωσε φωτισμο εβαλε χαλαρη μουσικη μου ειπε παρε δυο βαθιες ανασες κλεισε τα ματια και φαντασου οτι βρισκεσαι σε ενα μερος που αισθανεσε ομορφα... Πραγματι προσπαθησα (αν και δεν το πολυπιστευα) και σιγα σιγα με τις οδηγιες της αισθανθηκα μια χαλαρωση μια ηρεμια που χρονια εχω να την αισθανθω και που τελικα την ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ. Καποια στιγμη μου λεει "τωρα σιγα σιγα φυγε απο αυτο το μερος και ανοιξε τα ματια σου". Αυτο που εχω να πω ειναι ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ "ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ"... Οταν ανοιξα τα ματια μου ειχα μια χαλαρωση αλλο πραγμα. Το μονο που της ειπα ειναι "Σιγουρα εσεις οι ψυχολογοι δεν ειστε γιατροι?" Γελασε μου ειπε οχι δεν ειμαστε γιατροι αν και οταν παιρνουμε πτυχιο ορκιζομαστε στον ορκο του ιπποκρατη.
Μου ειπε οτι αυτο που καναμε να προσπαθησω σιγα σιγα χωρις πιεση να το κανω μονος μου και οτι στην πορεια της θεραπειας θα μου ειναι πολυ πιο ευκολο να ηρεμω και να χαλαρωνω. Ασε που εχει και αλλες τεχνικες (ελεγχος αναπνοης) που θα τις μαθουμε στο μελλον.
Αυτο που εχω να πω εν κατακλειδι ειναι οτι οταν εφυγα και βρεθηκα στον δρομο ημουν τοσο ηρεμος πραγματικα ειχε φυγει μια πιεση απο πανω μου. Περπατουσα πιο αργα και ειμουνα πως να το πω...χαρουμενος ευτυχισμενος ΗΜΟΥΝ ΠΙΟ ΚΑΛΑ. Επειδη εχω κανει και βελονισμο αυτο που μπορω να πω ειναι οτι αυτη την ηρεμια και την χαλαροτητα την ειχα ζησει και με τον βελονισμο. Θελω να πω οτι τελικα υπαρχουν τεχνικες χαλαρωσης που πραγματικα βοηθανε και οταν ζεις αυτη την χαλαρωση ειναι αλλο πραγμα , ειναι πως ειμασταν οταν ειμασταν παιδια ...ε κατι τετοιο.

Η χαλάρωση , ο διαλογισμός κτλ είναι ένα ταξίδι στην εσωτερική μας γαλήνη που έχουμε ξεχάσει τελείως πως έχουμε με τους φρενήρης ρυθμούς που ακολουθούμε ... Να το κάνεις πιο συχνά !!!! εγώ προσπαθώ να κάνα 3 με 4 διαλογισμούς την εβδομάδα διάρκειας 30 με 45 λεπτά και κάθε μέρα να έχω ένα τέταρτο με εικοσάλεπτο απόλυτης ηρεμίας (κινητό κλειστό, σταθερό κατεβασμένο, οθόνες σβηστές και μόνο λίγη χαλαρή μουσική να ακούγεται). Ειλικρινά μετά νιώθεις υπέροχα!!! και ένα τέταρτο την μέρα όλοι έχουμε !!!!

Χαιρετω τα πληθη εχοντας τηρησει την υποσχεση μου οτι στο επομενο ποστ θα ειμαι πιο καλα!
Ναι λοιπον ειμαι, καταρχην γιατι ειχα καταλαβει λαθος και ο ντοκτορ μου ειχε πει να μην πειραξω τη δοσολογια του ζαναξ, γι'αυτο ειχα φρικαρει, και γιατι συνειδητοποιησα (και αρα θα διορθωσω) ποσο μ***κας ειχα πιαστει (οχι μονο εγω και ολοι μας εδω μεσα) σχετικα με τα φαρμακα και εφτασα να παιρνω 10 χρονια!!!
Ολοι οι γιατροι στους οποιους ειχα παει με σκοπο να κοψω τα φαρμακα που ελεγαν οτι θα βαλουμε ενα χρονοδιαγραμμα διακοπης περιπου 2-3 χρονια για να μην το κανουμε σπασμωδικα, να σταθεροποιουμαι κλπ.
Συμφωνω απολυτως. Γιατι ομως να μενω σε μια δοσολογια 6 μηνες;
Ο ντοκτορ του 18 μου ειπε οτι θα παιρνω μερα παρα μερα το εφεξορ για 2 εβδομαδες και μετα θα το παιρνω καθε 2 μερες για αλλο τοσο και σε 2-3 μηνες (αναλογα με το πως θα αντιδρω) θα εχουμε καθαρισει.
Και μιλαμε για εναν γιατρο ο οποιος ασχολειται με τοξικομανεις.
Το αποτελεσμα λοιπον ειναι λυπηρο γιατι ολοι καταλαβαινουμε οτι οι γιατροι που δεν σεβονται τον εαυτο τους (γιατι προφανως υπαρχουν και σοβαροι ανθρωποι και στον ιδιωτικο τομεα) τρεναρουν τη φαρμακοληψια για οικονομικους λογους.
Εμενα αυτη η κατασταση μου στοιχησε 10 χρονια απο τη ζωη μου.
Τα φαρμακα, το λενε και τα κουτια μεσα, δεν πρεπει να υπερβαινουν το 6μηνο για περιπτωσεις σαν τις δικες μας (δεν μιλαω για πιο σοβαρες καταστασεις).
Ολα τα αλλα ειναι θεμα προσωπικου αγωνα (φτου σου πουλακι μου που βρισκεις τις ακρες σου! σε καμαρωνω! ναι τουτε εσενα λεω!).
Ο καθενας χαλαρωνει με τον δικο του τροπο.
Μην χαλαμε τον οργανισμο μας με χημειες (τουλαχιστον οχι για πολυ) οκ πυροσβεστικα ναι συμφωνω αλλα να μην χρονιζει η κατασταση.
Μου ειπε μια κουβεντα ο ντοκ που με σοκαρισε.
"Πρεπει να δουμε πως λειτουργεις και χωρις φαρμακα γιατι επι της ουσιας δεν ξερουμε και αρα δεν μπορουμε να πουμε οτι η ψυχοθεραπεια θα βοηθησει ουτε καν αν τη χρειαζεσαι".
Και πιστεψτε με χωρις φαρμακα ειμαστε ολοι πολυ καλυτερα. Οκ, ισως λιγο πιο νευρωσικοι :-) αλλα καλυτερα!
Ναι στη βοηθεια, οχι στην βολη και την καταχρηση.
Φιλακια!

Κι εγω πιστευω Blue οτι τα πραγματα ειναι πανω κατω οπως τα γραφεις. Στην δικια μου περιπτωση οταν εμπλεξα με αντικαθλιπτικη θεραπεια λογω προηγουμενων και ασχετων με τα ψυχολογικα καταστασεων ΕΥΤΥΧΩΣ ειχα χασει εμπιστοσυνη μου στους γιατρους. Γιατι δυστυχως πολλοι γιατροι δεν σεβονται τον εαυτο τους και τον ασθενη και τον ταιζουν χαπια η του περνανε το μηνυμα οτι εχεις καταθλιψη αρα θα παιρνεις φαρμακα. Και λογικα πολλοι το δεχομαστε γιατι λες "γιατρος ειναι , ξερει". Ομως στην περιπτωση μου επειδη ειχα χασει την εμπιστοσυνη στους γιατρους και με την ψυχιατρο που πηγαινα "κλωτσουσα"... Ελεγα οτι με την δικια της λογικη μπορει να μπλεξω για μια ζωη με χαπια και στο τελος να την πατησω. Και καποια στιγμη αποδειχθηκε οτι εκανε λαθος σχετικα με την καταθλιψη που μου ελεγε οτι εχω. Οχι οτι αρνουμε οτι σε πολλες περιπτωσεις οι ψυχιατροι και τα χαπια δεν χρειαζονται. Φυσικα και χρειαζονται...Οταν ειχα παθει πριν ενα χρονο και την αγχωδη διαταραχη το δεχομαι οτι επρεπε να παρω φαρμακα για μια περιοδο για να με βοηθησουν να ξανασταθω στα ποδια μου. Ομως απο εκει και περα τελικα δεν χρειαζομουν ψυχιατρο αλλα ψυχολογο. Αργησα λιγο αλλα πιστευω οτι τωρα με την ψυχολογο μου θα βρω τις λυσεις. Και οσο το σκεφτομαι αυτο που λεμε στας Ευρωπας και στας Αμερικας ,ψυχολογια ειναι ο δυτικος τροπος αντιμετωπισης ψυχολογικων καταστασεων που στην ινδια και την κινα τα ονομαζουν ειτε γιογκα ειτε διαλογισμο ειτε βελονισμο ειτε ρεφλεξολογια. Και το κουφο ειναι οτι στην ασια αυτα τα πραγματα τα εχουν ψαξει πριν 4 και 5 χιλιαδες χρονια και οι δυτικοι μολις 2 αιωνες. Φταινε και οι θρησκιες που μας περνανε το μηνυμα απο παιδια οτι οι γιογκες και τα τετοια ειναι...μυστικιστικα ,σατανικα κτλ. Φταιει και η μενεγακη και η καθε μενεγακη που βρισκει κανεναν ...τσιου τσιου διαλογιστη και μας περνανε ενα μηνυμα οτι ολα αυτα τα περι διαλογισμου κτλ ειναι κατι "χαζοχαρουμενα πραγματακια" κατι παρομοιο με την αστρολογια. Φταινε και οι αμερικανοι με τις ταινιες τους που σου παιρνανε μηνυματα τυπου "καρατε κιντ" οτι ενας δασκαλος στην ασια θα σε μαθει αυτοελεγχο και μετα θα πας να νικησεις τους κακους. Στο κανουν να φαινεται σαν παραμυθακι ενα πραμα...
Τελικα δεν ειναι ετσι... η επιστημη της ψυχολογιας ή οι ανατολικες αντιληψεις για τον ανθρωπο εχουν μεγαλη βαση και μπορουν να μας βοηθησουν πραγματικα. Το θεμα ειναι να βρεις καποιον που γνωριζει (ψυχολογος, διαλογιστης, βελονιστης) να σου δειξει τον δρομο πως γινεται να αντιμετωπισεις τα ψυχοσωματικα σου και το αγχος σου. Το πολυ κακο ειναι οτι θελει χρημα και το λιγοτερο κακο οτι θελει χρονο

Ειναι προφανες οτι το "Κλειδι Σκεψης" ειναι πιο μπροστα σε αυτα τα πραγματα τα οποια για μενα ειναι πρωτογνωρα ... Το θεμα ειναι οτι πρεπει να βρεθει καποιος να σου δειξει τους δρομους για την ηρεμια και τελικα οπως και να εχει ενας απο αυτους ειναι ο Ψυχολογος.

μπα δεν είμαι και πολύ μπροστά πριν 5 μήνες περίπου μια φίλη μου έκανε δώρο ένα cd με διαλογισμούς γιατί ήμουν σε φάση πιο τσίτα πεθαίνεις (η φίλη ασχολείται με ρεικι, τσάκρα κτλ οπότε ξέρει) . Στην αρχή με πήρε ο ύπνος μετά άρχισα σιγά σιγά να μπαίνω στο κλήμα... και μετά μου άρεσε πάρα πολύ !!!! Με ξεκουράζει και νιώθω άλλος άνθρωπος.. τόση ηρεμία και γαλήνη ποτέ στην ζωή μου. Βέβαια ακόμη και αυτός ο λίγος ύπνος καμιά φορά είναι τόσο διαφορετικός και ωραίος! Μια φορά πριν 1 μήνα περίπου με κάλεσαν να πάω σε ένα ομαδικό διαλογισμό (η φίλη που λέγαμε) διάρκειας 1 ώρα και φυσικά με πήρε ο υπνος και έγειρα στον δίπλα μου!!! πέθανα στα γέλια !!! :D εγώ πάντως σπίτι ξαπλώνω πάντα και είναι σούπερ. Χαίρομαι πολύ που τα πάτε τόσο καλά και που δείχνεται δυνατοί και αποφασισμένοι... χίλια μπράβο και στους δύο !!!

παιδιά επειδή όλα είναι στο μυαλό μας πρέπει να βρίσκουμε τι είναι αυτό που μας ευχαριστεί εμάς και όχι τους άλλους, οι κρίσεις έχονται επειδή μας λείπει κάτι. Ε πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τι μας λείπει , μια σχέση, ένα χομπυ κτλλ καλή συνέχεια πάντως!!

Δεν μπορω θα το γραψω και χωρις την αδεια της Blue. Mου γραψε μια...καινουρια λεξη σε π.μ. η οποια αξιζει θαρρω να παρει την αρμοζουσα δημοσιοτητα. "Εμεις οι Ψυχοκουδουνισμενοι..."
Και γ@μω τις λεξεις...Ειμαι ενας ΨΥΧΟΚΟΥΔΟΥΝΙΣΜΕΝΟΣ:D:o:rolleyes: ;).
Μπαινει και σε συνθηματα...
"Ψυχοκουδουνισμενοι ολων των λαων ενωθειτε", "Λαος ενωμενος ποτε...ψυχοκουδουνισμενος"
Μονη μου απορια πως ακουγονται τα κουδουνια ενος ψυχοκουδουνισμενου...
Ερε και να μου λεγανε 10 τετοιες κουφες λεξεις την ημερα ποιον γιατρο και ψυχολογο θα τους ειχα κανει ολους περα...

καλό το ψυχοκουδουνισμένος αλλά θορυβώδες !!!!! :D
Με αφορμή το θέμα εδώ και επειδή δεν είμαστε και ειδικοί προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα αυτό ... Ελπίζω να βοηθήσει http://tokleidi.wordpress.com/2013/03/27/krisi-panikou/

πολύ σωστό το άρθρο!!! ειδικά στο σημείο που λέει οτι όταν το ερέθισμα σταματήσει τότε σταματά και ο φόβος. και σίγουρα οι ψυχολόγοι βοηθούν αλλα πολύ ακριβές οι συνεδρίες βρε παιδιά.έψαξα στο κ.ψ.υ. αλλά το ραντεβού είναι μετά απο τρίμηνο.τι μπορεί κάποιος να κάνει πιο άμεσα για να νιώσει καλύτερα????

Να κλείσεις το ραντεβού και ας υπάρχει... αν είσαι φοιτήτρια οι σχολές έχουν ψυχολογική υποστήριξη .. υπάρχει και το Εργαστήριο Ψυχολογικής Συμβουλευτικής φοιτητών τηλέφωνα: 210 - 727 7553 και 210 - 727 7554... το 1034 η λεγόμενη γραμμη κατάθλιψης αλλά μπορεί να τηλεφωνήσει οποιοσδήποτε νιώθει την ανάγκη να μιλήσει και να ζητήσει υποστήριξη για ζητήματα σχετικά με την κατάθλιψη ή γενικότερα θέματα ψυχικής υγείας που απασχολούν τον ίδιο ή πρόσωπα του περιβάλλοντός του. υπάρχουν δήμοι που παρέχουν δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη πχ ο δήμος Ηλιούπολης . Υπάρχουν αρκετά on line ψυχολογικής υποστήριξης..

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Δεν μπορω θα το γραψω και χωρις την αδεια της Blue. Mου γραψε μια...καινουρια λεξη σε π.μ. η οποια αξιζει θαρρω να παρει την αρμοζουσα δημοσιοτητα. "Εμεις οι Ψυχοκουδουνισμενοι..."
Και γ@μω τις λεξεις...Ειμαι ενας ΨΥΧΟΚΟΥΔΟΥΝΙΣΜΕΝΟΣ:D:o:rolleyes: ;).
Μπαινει και σε συνθηματα...
"Ψυχοκουδουνισμενοι ολων των λαων ενωθειτε", "Λαος ενωμενος ποτε...ψυχοκουδουνισμενος"
Μονη μου απορια πως ακουγονται τα κουδουνια ενος ψυχοκουδουνισμενου...
Ερε και να μου λεγανε 10 τετοιες κουφες λεξεις την ημερα ποιον γιατρο και ψυχολογο θα τους ειχα κανει ολους περα...

---

Δεκα την ημερα δεν μπορω μανουλα μου δε βγαινω... θα στερεψω!
Μια το μηνα, κατι θα κανουμε για σενα :-)
Επισης για να σου λυσω την απορια, βαζω τα χαπια μου σε ενα πολυ χαριτωμενο κουτακι με εναν πινακα του Van Gogh (καθολου τυχαια η επιλογη) απ'εξω και οπως εχω το κουτακι στην τσαντα μου οταν περπαταω κουδουνιζει ευχαριστα.
Αυτος ειναι ο ηχος του ψυχοκουδουνισμενου.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

πολύ σωστό το άρθρο!!! ειδικά στο σημείο που λέει οτι όταν το ερέθισμα σταματήσει τότε σταματά και ο φόβος. και σίγουρα οι ψυχολόγοι βοηθούν αλλα πολύ ακριβές οι συνεδρίες βρε παιδιά.έψαξα στο κ.ψ.υ. αλλά το ραντεβού είναι μετά απο τρίμηνο.τι μπορεί κάποιος να κάνει πιο άμεσα για να νιώσει καλύτερα????

---

Μινα οσο δυσκολο και αν σου ακουστει, η πιο γρηγορη λυση ειναι η εκθεση σε αυτο που σε τρομαζει.
Δλδ, σε αγχωνει μια βολτα, πηγαινε.
Σε αγχωνει μια κοινωνικη εκδηλωση, πηγαινε.
Ειναι δυσκολο και μπορει να δημιουργησει και κριση πανικου αλλα στο τελος βλεπεις οτι τιποτα δεν επαθες, τιποτα δε σε σκοτωσε, και οτι ολα μα ολα μπορεις να τα κανεις και να ανταπεξελθεις.
Το ερεθισμα μπορει να ειναι οτιδηποτε. Μπορει και να μην το βρεις ποτε (αν το βρεις ακομα καλυτερα) αλλα δεν ειναι αυτο που ψαχνουμε.
Το θεμα για ολους μας ειναι πως να μειωσουμε το αγχος μονοι μας εως οτου το εχουμε σε πληρη ελεγχο.
Και καταλαβαινω αυτο το "αμεσα καλυτερα"... να'ξερες ποσο πολυ το καταλαβαινω.
Αμεση ανακουφιση δινουν τα φαρμακα. Αλλα για λιγο. Και ξερω καλα οτι ακομα κι αυτο το λιγο μπορει να ειναι οαση για σενα οπως ειναι για ολους.
Αλλα δεν εχει νοημα μακροπροθεσμα. Πραγματικα πιστεψε με.
Εφησυχαζουμε γιατι εχουν καλυφθει τα συμπτωματα και μενουμε στασιμοι.
Ναι να παρεις φαρμακα για να στηριχθεις αν εχεις πιασει πατο αλλα μην μενουμε εκει.
Βρες τι σε χαλαρωνει ακομα κι αν δε σε χαλαρωνει πια.
Φτιαξε μια ρουτινα απο πραγματα που σε ευχαριστουν και κανε τα με συνεπεια.
Οργανωσε ενα καθημερινο μεγαλο μπανιο, βαλε τις κρεμουλες σου μετα, βαλε μια ωραια ταινια, φαε και μια μαυρη σοκολατα ή μια φρουτοσαλατα με μελακι, αρωματισε τον χωρο που θα κοιμηθεις ή που θα αραξεις, κανε τον τη φωλια σου.
Αυτη η επαναληψη και η αισθηση ασφαλειας θα σε χαλαρωνει καθε μερα και πιο πολυ.

Χαιρετε χαιρετε
Με ιδιαιτερη χαρα και λιγη ανησυχια εχω να ανακοινωνσω οτι ειμαι στο σταδιο μειωσης εφεξορ #2 δλδ ενα 75αρι καθε 2 μερες για περιπου 2 εβδομαδες.
Μετα τελος λεει ο γιατρος.
Ειμαι καλα μεχρι στιγμης και διαπιστωσα κατι πραγματικα απιστευτο: εχει βελτιωθει η μνημη μου.
Δεν ξερω αν το εχει παθει κανεις αλλος που εχει παρει εφεξορ αυτο (κολλημα στην προσπαθεια να θυμηθω ενα ονομα, μια λεξη κλπ) και το τραγικο ειναι οτι νομιζα οτι απλα δεν ειναι η μνημη μου η ιδια λογω ηλικιας!!!!!!
Κι ομως δεν ειναι αυτο. Καλα προφανως δεν μπορω να μαθω κατι με την ευκολια που το μαθαινα στα 20 μου αλλα νομιζα οτι ημουν κατι που δεν ειμαι!
Βεβαια εχω και καμποσα νευρα αλλα καλο ειναι αυτο γιατι σημαινει οτι λειτουργει το κνσ!!
Τι να πω παιδια μακαρι να συνεχιστει ετσι η διακοπη.
Εχω την αγωνια του παιδιου που φετος το καλοκαιρι θα κολυμπησει χωρις τα μπρατσακια του...
Φιλια!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Δεν ξερω αν το εχει παθει κανεις αλλος που εχει παρει εφεξορ αυτο (κολλημα στην προσπαθεια να θυμηθω ενα ονομα, μια λεξη κλπ) και το τραγικο ειναι οτι νομιζα οτι απλα δεν ειναι η μνημη μου η ιδια λογω ηλικιας!!!!!!

---

Γεια σου Μπλου. Πραγματικα αυτο με την μνημη το χα παθει κι εγω ηταν ενα πραγμα "σαν να βαριετε το μυαλο να σκεφτει"... Ηταν κουφο να μη μπορεις να βρεις την λεξη και να προσπαθεις να την περιγραψεις στον αλλο για να σου την πει. Τελικα ειχα καταληξει , αφου σταματησα το εφεξορ, οτι πραγματι ηταν περενεργεια του φαρμακου αλλα νομιζα οτι ειχε συμβει μονο σε μενα.
Επισης δεν μπορουσα να συγκρατησω μερικα πραγματα δηλαδη μπορει να λεγαμε κατι με καποιον και μετα μια βδομαδα να το συζητουσαμε και να του επεμενα οτι δεν μου το ειχε πει ποτε. Ενα πραμα οπως λεμε "απο το ενα αυτι εμπαινε κι απο το αλλο εβγαινε..."
Κατα τα αλλα παρατηρω μια αισιοδοξια στα γραφομενα σου και πιστευω οτι ειναι λογω του οτι "ανακαλυπτεις " οτι υπαρχει ελπιδα για κατι καλυτερο οτι υπαρχουν διεξοδοι απο μια κατασταση που θεωρουσαμε οτι ειναι τελειωμενη και αδιεξοδη. Σε ενα τετοιο σταδιο αισιοδοξιας ειμαι κι εγω καθως ελπιζω οτι με την βοηθεια της ψυχολογου και πανω απο ολα με δικη μου προσπαθεια και επιμονη θα καλυτερεψει η ψυχικη μου κατασταση και η διαθεση.
Ειναι σαν να χτιζεις σπιτι απο την αρχη και μονος σου ενα πραμα. Και για να το χτισεις εχεις στην διαθεση σου "υλικα" απο το παλιο σου σπιτι και καποια "νεα υλικα". Τα "παλια υλικα" θα τα χρησιμοποιησεις επιλεκτικα δηλαδη θα παρεις μονο αυτα που θεωρεις οτι ειναι γερα και αξιζουν οσο για τα "νεα υλικα" θα τα βρεις σιγα σιγα. Θελει χρονο κοπο και τροπο αλλα διαολε καταλαβαινω οτι αυτη η προσπαθεια αξιζει...
Παντως απο οτι καταλαβαινω με τους ψυχολογους στην ουσια σε βοηθανε να ...ξαναγυρισεις σε μια παλαιοτερη κατασταση που ησουν πιο καλα. Επισης ξανακαταλαβαινω αυτο που λεμε οτι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ. Το κακο ειναι οτι μπορεις ευκολα να πεισεις τον εαυτο σου για κατι ασχημο αλλα ειναι αρκετα δυσκολο να τον πεισεις για κατι καλο. Δηλαδη μπορεις ευκολα να τον πεισεις οτι δεν εισαι καλα και να αρχισει αυτο να σου βγαινει στην πορεια και ψυχοσωματικα αλλα ειναι σχετικα δυσκολο να τον πεισεις οτι ολα θα πανε καλα.
Κοινως καταληγω στο ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ (η μας εχουν μαθει) ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΑ.[/QUOTE]

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Γεια σου Μπλου. Πραγματικα αυτο με την μνημη το χα παθει κι εγω ηταν ενα πραγμα "σαν να βαριετε το μυαλο να σκεφτει"... Ηταν κουφο να μη μπορεις να βρεις την λεξη και να προσπαθεις να την περιγραψεις στον αλλο για να σου την πει. Τελικα ειχα καταληξει , αφου σταματησα το εφεξορ, οτι πραγματι ηταν περενεργεια του φαρμακου αλλα νομιζα οτι ειχε συμβει μονο σε μενα.
Επισης δεν μπορουσα να συγκρατησω μερικα πραγματα δηλαδη μπορει να λεγαμε κατι με καποιον και μετα μια βδομαδα να το συζητουσαμε και να του επεμενα οτι δεν μου το ειχε πει ποτε. Ενα πραμα οπως λεμε "απο το ενα αυτι εμπαινε κι απο το αλλο εβγαινε..."
Κατα τα αλλα παρατηρω μια αισιοδοξια στα γραφομενα σου και πιστευω οτι ειναι λογω του οτι "ανακαλυπτεις " οτι υπαρχει ελπιδα για κατι καλυτερο οτι υπαρχουν διεξοδοι απο μια κατασταση που θεωρουσαμε οτι ειναι τελειωμενη και αδιεξοδη. Σε ενα τετοιο σταδιο αισιοδοξιας ειμαι κι εγω καθως ελπιζω οτι με την βοηθεια της ψυχολογου και πανω απο ολα με δικη μου προσπαθεια και επιμονη θα καλυτερεψει η ψυχικη μου κατασταση και η διαθεση.
Ειναι σαν να χτιζεις σπιτι απο την αρχη και μονος σου ενα πραμα. Και για να το χτισεις εχεις στην διαθεση σου "υλικα" απο το παλιο σου σπιτι και καποια "νεα υλικα". Τα "παλια υλικα" θα τα χρησιμοποιησεις επιλεκτικα δηλαδη θα παρεις μονο αυτα που θεωρεις οτι ειναι γερα και αξιζουν οσο για τα "νεα υλικα" θα τα βρεις σιγα σιγα. Θελει χρονο κοπο και τροπο αλλα διαολε καταλαβαινω οτι αυτη η προσπαθεια αξιζει...
Παντως απο οτι καταλαβαινω με τους ψυχολογους στην ουσια σε βοηθανε να ...ξαναγυρισεις σε μια παλαιοτερη κατασταση που ησουν πιο καλα. Επισης ξανακαταλαβαινω αυτο που λεμε οτι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ. Το κακο ειναι οτι μπορεις ευκολα να πεισεις τον εαυτο σου για κατι ασχημο αλλα ειναι αρκετα δυσκολο να τον πεισεις για κατι καλο. Δηλαδη μπορεις ευκολα να τον πεισεις οτι δεν εισαι καλα και να αρχισει αυτο να σου βγαινει στην πορεια και ψυχοσωματικα αλλα ειναι σχετικα δυσκολο να τον πεισεις οτι ολα θα πανε καλα.
Κοινως καταληγω στο ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ (η μας εχουν μαθει) ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΘΕΤΙΚΑ.

---

[/QUOTE]



Και με αυτες τις σκεψεις και ολο αυτο το χαρμανι νεων και παλιων υλικων υψωνω υποθετικο ποτηρι και πινω στην υγεια ολων μας :)

Στην υγειά όλων σας!!!!!!!!

Καλησπερα και χρονια πολλα σε ολους!
Κακες οι μερες που περασαν, πολλα πανω κατω συναισθηματικα και ψυχολογικα.
Απ'οτι παρατηρω για πολλους ηταν ασχημα. Κανενας πλανητης παλι θα ειναι αναδρομος ή παραδρομος ή κι εγω δε ξερω τι αλλο.
Ειχα μια εκρηξη την Κυριακη του Πασχα που δεν με αναγνωριζα.
Το κλασσικο. Ειχα κανονισει να κανω Πασχα με φιλους, ειχα ενημερωσει τη γιαγια (με την οποια μενω) και φυσικα περιμενε να ειμαι στην πορτα για να με φορτωσει ενοχες και μαλιστα τσαμπουκαλεμενα.
Θολωσα, φωναζα, πετουσα οτι εβλεπα γυρω μου (και καπακι το μαζευα κιολας μεσα στη θολουρα μου), μια αντιδραση που δεν ειχα ποτε στη ζωη μου.
Θα μου πεις, μα καλα στη γιαγια ξεσπασες;
Αλλες ενοχες απο κει!
Ειμαι 34, ανεργη, σχεδον ανεπαγγελτη μη σου πω, με αγχη τρελα, με διαταραχη αγχους, με μια γιαγια που δεν εχει ορια στο τι λεει και πως το λεει, με ενα θειο νοητικα αναπηρο που δεν ξερω τι θα τον κανω οταν φυγει η γιαγια, με αλυτο θεμα πενθους απο τον θανατο της μανας μου (ακομα δεν ξερω αν ειμαι θυμωμενη ή συντετριμενη), με το μονο καλο που συμβαινει στη ζωη μου την συντροφο μου και να μην εχω την επιλογη να κανω Πασχα οπως θελω;
Μαυρισαν ολα γυρω μου! Πνιγηκα στην κυριολεξια.
Και σκεψου ποση αγανακτηση εθαβαν τα χαπια τοσα χρονια! Σκεψου τι αλλο εχει ακομα να βγει στην επιφανεια οσο συνεχιζω τη διακοπη.

Σε μενα συμβαινει ακριβως το αντιθετο. Τα βραδια μου ειναι πολυ δυσκολα. Ακομη και τωρα που σου γραφω μολις εχω περασει μια κριση πανικου. Τα συμπτωματα ειναι σε υφεση αυτη τη στιγμη. Ελπιζω να μη μου ξαναρθει μες το βραδυ.

Ειναι ο γ....ος ο Κρονος στο Σκορπιο και οι δυο εκλειψεις 25 Απριλιου και 10 Μαιου.

Quote:

---

Originally Posted by ΤΣΙΑΡΑ ΕΥΑΝΘΙΑ

Ειναι ο γ....ος ο Κρονος στο Σκορπιο και οι δυο εκλειψεις 25 Απριλιου και 10 Μαιου.

---

E πες ετσι να καταλαβω!!
Ειναι και απεναντι ο σκορπιος απο μενα γι'αυτο με παει ετσι...

Ταυρος εισαι κι εσυ;;; Τωρα εξηγουνται ολα. Ενταξει!!! Περαστικα μας. Να σε ρωτησω κατι;; Επειδη κανεις κρισεις πανικου οπως κι εγω απο τα 19. Παρατηρησες αν ανεβαζεις πιεση κατα την κριση;;

Κορίτσια, είναι πολύ καλό που είναι ο Κρόνος στο Σκορπιό,
μην αγχώνεστε,
και σε λίγο που θα πάει και ο Δίας στον Καρκίνο
τα καλύτερα έρχονται!
Συγγνώμη για την παρέμβαση,
απλά έχω τα κέφια μου πρωινιάτικα! :-)

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Καλησπερα και χρονια πολλα σε ολους!
Κακες οι μερες που περασαν, πολλα πανω κατω συναισθηματικα και ψυχολογικα.
Απ'οτι παρατηρω για πολλους ηταν ασχημα. Κανενας πλανητης παλι θα ειναι αναδρομος ή παραδρομος ή κι εγω δε ξερω τι αλλο.
Ειχα μια εκρηξη την Κυριακη του Πασχα που δεν με αναγνωριζα.
Το κλασσικο. Ειχα κανονισει να κανω Πασχα με φιλους, ειχα ενημερωσει τη γιαγια (με την οποια μενω) και φυσικα περιμενε να ειμαι στην πορτα για να με φορτωσει ενοχες και μαλιστα τσαμπουκαλεμενα.
Θολωσα, φωναζα, πετουσα οτι εβλεπα γυρω μου (και καπακι το μαζευα κιολας μεσα στη θολουρα μου), μια αντιδραση που δεν ειχα ποτε στη ζωη μου.
Θα μου πεις, μα καλα στη γιαγια ξεσπασες;
Αλλες ενοχες απο κει!
Ειμαι 34, ανεργη, σχεδον ανεπαγγελτη μη σου πω, με αγχη τρελα, με διαταραχη αγχους, με μια γιαγια που δεν εχει ορια στο τι λεει και πως το λεει, με ενα θειο νοητικα αναπηρο που δεν ξερω τι θα τον κανω οταν φυγει η γιαγια, με αλυτο θεμα πενθους απο τον θανατο της μανας μου (ακομα δεν ξερω αν ειμαι θυμωμενη ή συντετριμενη), με το μονο καλο που συμβαινει στη ζωη μου την συντροφο μου και να μην εχω την επιλογη να κανω Πασχα οπως θελω;
Μαυρισαν ολα γυρω μου! Πνιγηκα στην κυριολεξια.
Και σκεψου ποση αγανακτηση εθαβαν τα χαπια τοσα χρονια! Σκεψου τι αλλο εχει ακομα να βγει στην επιφανεια οσο συνεχιζω τη διακοπη.

---

Blue εχω μιαν ερωτηση να σου κανω ολιγον τι κουφη. Οταν τα πηρες με το σπασιμο που σου κανε η γιαγια και εκφραστηκες οπως εκφραστηκες μετα μηπως παρατηρησες αν αισθανοσουν καλυτερα? Παρομοιο θεμα συζητησης ειχα χθες με την ψυχολογο μου οπου της ειπα οτι παρατηρω πως οταν τα παιρνω για κατι και εκφραζομαι βριζοντας ουρλιαζοντας σπαζοντας κτλ μετα,ενα περιεργο πραμα, αισθανομαι πολυ καλα... Η απαντηση της ηταν ξεκαθαρη και απλη. Στην ουσια μου ειπε οτι υπαρχει συσσωρευμενο αγχος μεσα μου (αυτο που λεμε τα μαζευω μεσα μου) και οταν εκφραστει εστω και με αυτον τον βιαιο τροπο τοτε "αδειαζει" ο εσωτερικος "σκουπιδοτενεκες" και γι αυτο ειμαι πιο καλα.
Θα μου πεις "και τι θα γινει...στο τελος θα "παρακαλαμε" να αρπαχτουμε με καποιον για να ειμαστε πιο καλα"? Η απαντηση ειναι οτι υπαρχουν διαφοροι τροποι και τεχνικες ωστε να ελεγχουμε την συσσωρευση του στρες να μην το αφηνουμε να γινεται βουνο αλλα να το διοχετευουμε συχνα πυκνα σε "χωματερες" ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Κοινως αντι να ερχεται το σκουπιδιαρικο μια στις τοσες να "αδειασει" το αγχος καλα θα ειναι να φροντισουμε να ερχεται καθε τρεις και λιγο και να αδειαζει τον αγχοσκουπιδοτενεκε μας...
Θα μου πεις ωραια τα λες θεωριτικως αλλα πως γινεται στην πραξη? Προς το παρον μπορω να σου πω οτι υπαρχουν μερικες ασκησεις χαλαρωσης ειναι και κανα δυο τρεις στα ελληνικα ανεβασμενες στο youtube. Επειδη εμενα μου τις εδειξε η ψυχολογος μου και μετα τις εψαξα στο youtube ειναι παρομοιες. Εγω το βιντεο το μετετρεψα σε mp3 το περασα σε mp3 player και το ακουω με ακουστικα. Το ειπα στην ψυχολογο μου και μου ειπε καλα εκανες.
Αλλη μαγκια ειναι οι βαθιες αργες εισπνοες και εκπνοες. Επισης παρατηρα οταν κανεις κακες αρνητικες σκεψεις που σε χαλανε τοτε σταμπαρε την συγκεκριμενη σκεψη και διαολοστειλε την κυριολεκτικα εξω απο το μυαλο σου. Και αυτο να κανεις με καθε σκεψη που σε χαλαει. Ακομα "εκμεταλλευσου" ακομη περισσοτερο την ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΟΥ δηλαδη οτιδηποτε λειτουργει θετικα και σε βοηθαει. Αυτο το τελευταιο βεβαια μου το εχεις πει εσυ πολλακις γι αυτο ειμαι σε αναζητηση...λατρειας
Λογικα υπαρχουν και διαφοροι αλλοι τροποι αυτοβοηθειας αλλα προς το παρον αυτους ξερω και προσπαθω να τους εφαρμοσω.
Παντως το σημαντικοτερο απο ολα τα παραπανω ειναι αυτο με τις αρνητικες σκεψεις δηλαδη οταν "συλλαμβανω" τον εαυτο μου να τις κανει τοτε ζηταω απαιτω διαταζω την αρνητικη σκεψη (που μπορει να ειναι ακομα και η κατασταση στο σπιτι, η ανεργια κτλ) να τσακιστει να φυγει απο το μυαλο μου και να παει στον διαολο κι ακομα παραπερα παντως μακρια απο μενα.
Ειπαμε Μπλου εχουμε πιασει πατο και δεν μας αξιζει γαμοτο... καιρος ειναι να "ορθωσουμε αναστημα" στο ******** το αγχος και σε οτι το προκαλει , τοσα χρονια το στρες εχει μαθει να κανει παρτυ μεσα μας καιρος ειναι να το στειλουμε να κανει παρτυ οπουδηποτε αλλου παντως οχι στο μυαλο μας

Το λες ειρωνικά φαντάζομαι. :)

Γιατί ο θυμός εκτονώνει ότι υπάρχει μέσα μας σε καταπιεσμένο συναίσθημα.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Ταυρος εισαι κι εσυ;;; Τωρα εξηγουνται ολα. Ενταξει!!! Περαστικα μας. Να σε ρωτησω κατι;; Επειδη κανεις κρισεις πανικου οπως κι εγω απο τα 19. Παρατηρησες αν ανεβαζεις πιεση κατα την κριση;;

---

ναι κι εγω Ταυρος...
δεν εχω μετρησει ποτε την πιεση μου κατα τη διαρκεια του πανικου.
φανταζομαι ομως οτι λογικα ανεβαινει...

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

Blue εχω μιαν ερωτηση να σου κανω ολιγον τι κουφη. Οταν τα πηρες με το σπασιμο που σου κανε η γιαγια και εκφραστηκες οπως εκφραστηκες μετα μηπως παρατηρησες αν αισθανοσουν καλυτερα? Παρομοιο θεμα συζητησης ειχα χθες με την ψυχολογο μου οπου της ειπα οτι παρατηρω πως οταν τα παιρνω για κατι και εκφραζομαι βριζοντας ουρλιαζοντας σπαζοντας κτλ μετα,ενα περιεργο πραμα, αισθανομαι πολυ καλα... Η απαντηση της ηταν ξεκαθαρη και απλη. Στην ουσια μου ειπε οτι υπαρχει συσσωρευμενο αγχος μεσα μου (αυτο που λεμε τα μαζευω μεσα μου) και οταν εκφραστει εστω και με αυτον τον βιαιο τροπο τοτε "αδειαζει" ο εσωτερικος "σκουπιδοτενεκες" και γι αυτο ειμαι πιο καλα.
Θα μου πεις "και τι θα γινει...στο τελος θα "παρακαλαμε" να αρπαχτουμε με καποιον για να ειμαστε πιο καλα"? Η απαντηση ειναι οτι υπαρχουν διαφοροι τροποι και τεχνικες ωστε να ελεγχουμε την συσσωρευση του στρες να μην το αφηνουμε να γινεται βουνο αλλα να το διοχετευουμε συχνα πυκνα σε "χωματερες" ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. Κοινως αντι να ερχεται το σκουπιδιαρικο μια στις τοσες να "αδειασει" το αγχος καλα θα ειναι να φροντισουμε να ερχεται καθε τρεις και λιγο και να αδειαζει τον αγχοσκουπιδοτενεκε μας...
Θα μου πεις ωραια τα λες θεωριτικως αλλα πως γινεται στην πραξη? Προς το παρον μπορω να σου πω οτι υπαρχουν μερικες ασκησεις χαλαρωσης ειναι και κανα δυο τρεις στα ελληνικα ανεβασμενες στο youtube. Επειδη εμενα μου τις εδειξε η ψυχολογος μου και μετα τις εψαξα στο youtube ειναι παρομοιες. Εγω το βιντεο το μετετρεψα σε mp3 το περασα σε mp3 player και το ακουω με ακουστικα. Το ειπα στην ψυχολογο μου και μου ειπε καλα εκανες.
Αλλη μαγκια ειναι οι βαθιες αργες εισπνοες και εκπνοες. Επισης παρατηρα οταν κανεις κακες αρνητικες σκεψεις που σε χαλανε τοτε σταμπαρε την συγκεκριμενη σκεψη και διαολοστειλε την κυριολεκτικα εξω απο το μυαλο σου. Και αυτο να κανεις με καθε σκεψη που σε χαλαει. Ακομα "εκμεταλλευσου" ακομη περισσοτερο την ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΟΥ δηλαδη οτιδηποτε λειτουργει θετικα και σε βοηθαει. Αυτο το τελευταιο βεβαια μου το εχεις πει εσυ πολλακις γι αυτο ειμαι σε αναζητηση...λατρειας
Λογικα υπαρχουν και διαφοροι αλλοι τροποι αυτοβοηθειας αλλα προς το παρον αυτους ξερω και προσπαθω να τους εφαρμοσω.
Παντως το σημαντικοτερο απο ολα τα παραπανω ειναι αυτο με τις αρνητικες σκεψεις δηλαδη οταν "συλλαμβανω" τον εαυτο μου να τις κανει τοτε ζηταω απαιτω διαταζω την αρνητικη σκεψη (που μπορει να ειναι ακομα και η κατασταση στο σπιτι, η ανεργια κτλ) να τσακιστει να φυγει απο το μυαλο μου και να παει στον διαολο κι ακομα παραπερα παντως μακρια απο μενα.
Ειπαμε Μπλου εχουμε πιασει πατο και δεν μας αξιζει γαμοτο... καιρος ειναι να "ορθωσουμε αναστημα" στο ******** το αγχος και σε οτι το προκαλει , τοσα χρονια το στρες εχει μαθει να κανει παρτυ μεσα μας καιρος ειναι να το στειλουμε να κανει παρτυ οπουδηποτε αλλου παντως οχι στο μυαλο μας

---

Αγαπητο πουλακι,
παρα το οτι νομιζα οτι θα μου εκανε καλο το ξεσπασμα, ημουν χειροτερα μετα! Αλλα αυτο ειναι θεμα κωλοχαρακτηρα γιατι σκεφτομουν οτι ναι μεν καλα εκανα και τα εβγαλα απο μεσα μου αλλα απο την αλλη μπορει να ειναι και το τελευταιο μας Πασχα μαζι και αλλα τετοια χαρουμενα.
Γουσταρα απο τη μια που βγηκε αυτη η θυελλα απο μεσα μου αλλα μου αφησε αλλες ενοχες!
Απλα ξερεις τι εχει γινει στην περιπτωση μου;
Τοσα χρονια χαπακωμενη, δεν εδινα την πρεπουσα βαρυτητα στα πραγματα και επιπλεον δεν με ενοχλουσαν οσα με ενοχλουν τωρα.
Αυτο σημαινει οτι τωρα που ξεχαπακωνομαι δεν ξερω πως να διαχειριστω τα νευρα μου γιατι απλουστατα ποτε δεν εμαθα γιατι απλουστατα ποτε δεν ειχα τοσα πολλα νευρα.
Σαν τα μωρα... μαθαινω να μην πεταω το φαι μου στους τοιχους!
Η λατρεια λεει κατι πολυ σωστο που εγω δεν μπορω να το εφαρμοσω. "αν σε μια λογομαχια καποιος ειναι να φορτωθει ενοχες, θα τις φορτωθει ο αλλος οχι εγω... αν ειναι να πονεσει καποιος θα πονεσει ο αλλος, οχι εγω".
Οταν μου το ειπε πρωτη φορα το θεωρησα σκληρο.
Εχει ομως δικιο!
Δλδ οταν ο αλλος σου παιζει το παιχνιδι της ενοχης που ειναι βρωμικο απο τη φυση του, γιατι να μην το παιξεις κι εσυ;
Οταν καποιος σε ποναει και το ξερει γιατι να πονεσεις μονο εσυ;
Οταν δλδ σε βαζει ο αλλος ( ο οποιος αλλος ) σε μια συναισθηματικη ζουγκλα, λογικο δεν ειναι να επικρατησει ο ισχυροτερος;
Δεν λεω να φτασουμε στο σημειο να ξεκατινιαζομαστε αλλα οταν ο αλλος ερχεται με επιθεση, εμεις γιατι να κραταμε αμυντικη θεση;
Οσο για την επιβολη της θετικης σκεψης, εφαρμοζω κατι πολυ απλο που πιανει.
Πριν κοιμηθω (τοτε ερχονται ολα στο μυαλο μου) σκεφτομαι "ολα θα πανε καλα" και τα σκηνοθετω οπως θελω να γινουν.
Ε, καποια στιγμη ολες αυτες οι προβολες θα γινουν πραγματικοτητα :)

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Αγαπητο πουλακι,
παρα το οτι νομιζα οτι θα μου εκανε καλο το ξεσπασμα, ημουν χειροτερα μετα! Αλλα αυτο ειναι θεμα κωλοχαρακτηρα γιατι σκεφτομουν οτι ναι μεν καλα εκανα και τα εβγαλα απο μεσα μου αλλα απο την αλλη μπορει να ειναι και το τελευταιο μας Πασχα μαζι και αλλα τετοια χαρουμενα.
Γουσταρα απο τη μια που βγηκε αυτη η θυελλα απο μεσα μου αλλα μου αφησε αλλες ενοχες!
Απλα ξερεις τι εχει γινει στην περιπτωση μου;
Τοσα χρονια χαπακωμενη, δεν εδινα την πρεπουσα βαρυτητα στα πραγματα και επιπλεον δεν με ενοχλουσαν οσα με ενοχλουν τωρα.
Αυτο σημαινει οτι τωρα που ξεχαπακωνομαι δεν ξερω πως να διαχειριστω τα νευρα μου γιατι απλουστατα ποτε δεν εμαθα γιατι απλουστατα ποτε δεν ειχα τοσα πολλα νευρα.
Σαν τα μωρα... μαθαινω να μην πεταω το φαι μου στους τοιχους!
Η λατρεια λεει κατι πολυ σωστο που εγω δεν μπορω να το εφαρμοσω. "αν σε μια λογομαχια καποιος ειναι να φορτωθει ενοχες, θα τις φορτωθει ο αλλος οχι εγω... αν ειναι να πονεσει καποιος θα πονεσει ο αλλος, οχι εγω".
Οταν μου το ειπε πρωτη φορα το θεωρησα σκληρο.
Εχει ομως δικιο!
Δλδ οταν ο αλλος σου παιζει το παιχνιδι της ενοχης που ειναι βρωμικο απο τη φυση του, γιατι να μην το παιξεις κι εσυ;
Οταν καποιος σε ποναει και το ξερει γιατι να πονεσεις μονο εσυ;
Οταν δλδ σε βαζει ο αλλος ( ο οποιος αλλος ) σε μια συναισθηματικη ζουγκλα, λογικο δεν ειναι να επικρατησει ο ισχυροτερος;
Δεν λεω να φτασουμε στο σημειο να ξεκατινιαζομαστε αλλα οταν ο αλλος ερχεται με επιθεση, εμεις γιατι να κραταμε αμυντικη θεση;
Οσο για την επιβολη της θετικης σκεψης, εφαρμοζω κατι πολυ απλο που πιανει.
Πριν κοιμηθω (τοτε ερχονται ολα στο μυαλο μου) σκεφτομαι "ολα θα πανε καλα" και τα σκηνοθετω οπως θελω να γινουν.
Ε, καποια στιγμη ολες αυτες οι προβολες θα γινουν πραγματικοτητα :)

---

Γεια σου Μπλου με τις ΚΕΙΜΕΝΑΡΕΣ σου...
Παντα μου αρεσε γαμοτο αυτα που σκεφτομαι να τα βρισκω "ετοιμα" , γραμενα οπως κι εγω θα ηθελα να τα γραψω.
Αυτη τη γαμημενη νοοτροπια που εχει η συντριπτικη πλειοψηφια του κοσμου να επιχειρει καθε τρεις και λιγο να σου σπαει τα νευρα να σου προκαλει ενοχες να "ξεφορτωνεται" πανω σου την εχω πλεον σιχαθει. Ενας φιλος αυτη την κατασταση την ονομαζει "τα φιδια ξαναβγηκαν απ την φωλια τους" δηλαδη εκει που εισαι ηρεμος και προσπαθεις να μην ενοχλεις κανενα τσουουπ να σου το "φιδι" (οικογενεια, "φιλοι" , γνωστοι, αφεντικο κτλ) θα σου επιτεθει και θα αρχισει να "δαγκαει"... O φιλος εχει καταληξει οτι τα "φιδια" μυριζονται οτι εσυ δεν εισαι σαν αυτους και τρελλενονται γι αυτο και επιτιθενται με...θαυμαστο ζηλο και μανια. Ποιος εισαι συ ρε κυριε που τολμας να χαλας την σειρα...
Δε ξερω γαμοτο αλλα απο παντα μου σεβομουνα τον αλλον και θεωρουσα φυσιολογικο να μην του προκαλω προβληματα και ενοχες. Και χρονια τωρα (τι χρονια δηλαδη μια ζωη...) να σου τα φιδια να σου σπαν τα ..χιδια.
Να σου ρχονται απο το πουθενα και να σου αρχιζουν πολεμο , βρωμικο πολεμο, και τελικα εσυ να υποφερεις και να δεχεσε την μαλακια του καθενος.
Το θεμα ειναι οτι σ αυτον τον πολεμο ποτε δε γουσταρα να συμμετεχω το θεωρουσα και το θεωρω ξεφτιλλισμενη κατασταση
Απο την αλλη ο εχθρος ειναι εκπαιδευμενος απο τα γενοφασκια του σ αυτον τον βρωμικο πολεμο. Ψαχνει να βρει την ευκαιρια να σου επιτεθει και το πιο κουφο νομιζει οτι κι εσυ εισαι σαν αυτον και θα του επιτεθεις κι εσυ.
Το ζητημα ειναι πιο γενικο για μενα και ξεκιναει απο την νοοτροπια ολοκληρης της κοινωνιας απο τους γονεις, τους δασκαλους τους παπαδες ολους τους "εκπαιδευτες" οι οποιοι ειναι στην τελικη θυτες και θυματα μαζι οι οποιοι αναπαραγουν μονιμως το ιδιο ξεφτιλισμενο μοντελο.
Οποτε τι κανεις οταν ζεις αναγκαστικα μια τετοια κατασταση στην οποια μονιμως σε μπλεκουν?
Φυσικα το πρωτο που κανεις ειναι να τους επιτεθεις κι εσυ μεχρι εκει που δεν παει, το δευτερο ομως ειναι να προταξεις το ΕΓΩ σου και να πεις στον εαυτο σου "καλα τους εκανα" και να απαγορευσεις κυριολεκτικα στο Εγω σου να αποδεχθει οποιαδηποτε ενοχη. Θα μου πεις ...δυσκολο πραμα ιδιως αν εχει να κανει με το οικογενιακο περιβαλλον. Δυσκολο ξεδυσκολο ομως μονο ετσι μπορει να γινει. Ειναι τραγικο να αφηνουμε να υποφερει ο εαυτος μας για τις μαλακιες αλλονων. Τερμα τα αστεια γιατι το ξερεις κι εσυ Μπλου το ξερω κι εγω και τοσοι αλλοι εδω μεσα οτι δεν παει αλλο. Δεν εχουμε δικαιωμα να καταστρεφουμε τον εαυτο μας στο κατω κατω εμεις υποφερουμε...
Αυτα που γραφω τα γραφω για να τα πιστεψω κι εγω και απο οτι καταλαβαινω προς τα εκει με οδηγει αργα και σταθερα και η ψυχοθεραπευτρια μου.
Οσο γι αυτο που κανεις το βραδυ πριν κοιμιθεις μου φανηκε πολυ καλο θα το επιχειρισω σημερα κιολας μετα τις ασκησεις χαλαρωσης.
Γεια σου Μπλου και να ασπαστεις τον κ.Σαμ και τον κ.Ιβαν εκ μερους μου

Ο Ιβαν (φρεσκοκουρεμενος ή μαλλον γρεσκοξουρισμενος ως νεοσυλλεκτος) και ο Σαμ (χωρις π@π@ρ@κια πια) σε ασπαζονται επισης :)
Και μην ανησυχεις, μια μερα εμεις οι παλαβιαρηδες (σαν τους Παπαδοπουλους ;)) θα μαζευτουμε και θα κατακτησουμε τον κοσμο!

Εγω κανω κατι αλλο τελευταια. Επειδη απο τον περασμενο Οκτωβρη ξαναρχισε παλι ο εφιαλτης μετα απο πολλα χρονια που ειχα να παθω. Και ηταν πολυ εντονος και καθημερινος. Εχω 7 μηνες τωρα που δεν ησυχαζω. Στην αρχη ετρεχα στα νοσοκομεια τωρα δε φτανω μεχρι την κριση πανικου αλλα φτανω πολυ κοντα. Εχω υπερενταση κυριως το βραδυ στον υπνο. Με λουζει ιδρωτας, στα χερια και στα ποδια κυριως, σφιξιμο και πρηξιμο στο στομαχι, στεγνωνει το στομα μου, ζαλαδα αλλα δε φτανω στον πανικο ταχυκαρδια, τρεμουλο κτλ. Ομως το συναισθημα ειναι πολυ δυσαρεστο. Πολλες φορες αισθανομαι ενα εσωτερικο
τρεμουρο στο σωμα σε κατασταση σχετικης ηρεμιας οχι σε προπανικο αλλα δε φαινεται εξωτερικα και καποιες φορες αισθανομαι χαμηλα στα ποδια, κατω απο το γονατο και κυριως στα πελματα την κυκλοφορια
του αιματος, εχω το αισθημα της ροης του αιματος στις φλεβες μου. Εχει συμβει σε κανεναν αλλο κατι παρομοιο;;;

Απαντώ εδώ σε ένα προσωπικό μήνυμα που μου έχει σταλεί γιατί το σύστημα δε μου δίνει -για κάποιο λόγο- πρόσβαση σε προσωπικα μηνύματα. Θα καταλάβει ο ενδιαφερόμενος :) Προσωπικά εγώ έχω πολλά και διάφορά σωματικά συμπτώματα. Για παράδειγμά σχεδόν σε καθημερινή βάση έχω πονοκεφάλους μπροστά στα μάτια και στους κροτάφους (λιγότερο σ' αυτούς) στη ράχη της μυτης την οποία τη νιώθω και εντελώς στεγνή εσωτερικά, στο ιγμόριο και στο πίσω μέρος του κεφαλιού λίγο πιο πάνω απο εκεί που ξεκινάει ο αυχένας. Αυτό είναι το καθημερινό, σταθερά. Κάποιες φορές -αρκετά συχνά- νιώθω ένα μούδιασμα στο κεφάλι μέσα εσωτερικά και στο πρόσωπο, εξάψεις και 2 -3 φορές που έχει τύχει να μετρήσω την πίεση μου σ΄αυτή την κατάσταση τη βρήκα ανεβασμένη γύρω στο 15 και 16. Πράγμα καθόλου καλό για μένα διότι δείχνει υπέρταση αυτό και η υπέρταση κάνει ζημιά στον οργανισμό. Έχει όργανα στόχους, χτυπάει εγκέφαλο, καρδιά, νεφρούς, μάτια, αγγεία. Πάνω σε κρίση πανικού βέβαια μου έχει φτάσει και 18. Εμβοές στ' αυτιά, αρρυθμίες και αίσθημα παλμού αλλά πιο σπάνια αυτά. Είναι όμως φορές που μου συμβαίνει μια άλλη κατάσταση διαφορετική ξαφνικά εκεί που κάθομαι στα καλά καθούμε χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι νιώθω μια ζάλη και αμέσως μετά τάση λιποθυμίας, ιδρώνουν χέρια και πόδια, θολώνει η όραση, νιώθω αστάθεια σα να μην πατάω καλά στα πόδια μου και δυσκολία στην αναπνοή, σύγχιση, σα να χάνω τον κόσμο αλλά δε φτάνω πάντα να έχω ταχυπαλμίες και πανικούς. Αυτό δείχνει σαν μια κλασσική περίπτωση κρίσης πανικού χωρίς όμως να κορυφώνει. Βέβαια τα ίδια συμπτώματα έχουν και κάποιες ασθένειες οπότε αν δεν έχεις κάνει πλήρη κι εξονυχιστικό ιατρικό έλεγχο δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα αν είναι ψυχολογικό ή όχι. Δυσπεψίες, φουσκώματα, αναγούλες, ανορεξία πολλές φορές, διαταραχές στις κενώσεις και κοιλιακό άλγος αρκετά συχνά. Βέβαια το τρομακτικό για μένα είναι το κομμάτι της υπέρτασης. Μου έχει δημιουργήσει φόβο πολύ μεγάλο κι αυτό έχει γίνει μεγαλύτερος παράγοντας άγχους για μένα πέρα απο τα όποια άλλα προβλήματα που μπορεί να έχω που τα έχει και ο περισσότερος κόσμος πλέον. Κρίσεις πανικού έχω ξεκινήσει να κάνω απο τα 19 μου μετά τις πανελλήνιες, είχα πιεστεί πολύ εκείνη την περίοδο, έπινα και κάτι φραπέδες εντελώς στούκας για να είμαι ξύπνια και να μπορώ να διαβάζω. Τώρα άμα πιω και δύο γουλιές καφέ έχω αρρωστήσει, τον έχω κόψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και το στομάχι μου γενικά δεν έχει αντέχει και πολλά πολλά με πειράζουν σχεδόν οι περισσότερες τροφές. Βέβαια τότε που είχα πάει στους γιατρούς να το ψάξω σ' έναν καρδιολόγο και σε έναν παθολόγο οι εξετάσεις μου είχαν βγεί καθαρές πέραν απο ένα εμφύσημα στη μητροείδη βαλβίδα ανευ παθολογικής σημασία. Βέβαια τελευταία έμαθα ότι πέραν του ψυχολογικού παράγοντα υπάρχουν και οργανικά αίτια όπως πρόπτωση της μητροειδούς βαλβίδας που μπορεί να προκαλέσουν κρίσεις πανικού, βέβαια αυτά οι γιατροί δε στα λένε ποτέ, εγώ χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια για να το μάθω τυχαία απο κάποιον γιατρό. Τότε λοιπόν με είχαν στείλει σ' ενδοκρινολόγο για να το κοιτάξω μήπως ήταν θυροείδης, η γιατρός χωρίς πολλά πολλά με μια εξέταση αίματος και μια ψηλάφηση με τα χέρια της μου έδωσε Τ4 κι εγώ αντί να γίνομαι καλύτερα γινόμουν χειρότερα. Έμεινα πετσί και κόκκαλο, ζαλιζόμουνα συνέχεια ακόμη και στον ύπνο μου ένιωθα τόση ζαλάδα σα να ημουν πάνω σε βάρκα. Τα πήρα για ενάμιση χρόνο γιατί δυστυχώς ήμουν μικρή κι απ' την άλλη η γονείς μου δεν ασχολήθηκαν πολύ να το ψάξουμε παραπάνω και δεν πήρα 2η γνώμη και απο άλλους γιατρούς (κι αυτό το δίνω σα συμβουλή σε όλους θα το ψάχνετε πάρα πολύ μέχρι εκεί που δεν παίρνει και δε θα επαναπαύεστε στη διάγνωση ενός γιατρού, ούτε θα έχετε τυφλή εμπιστοσύνη γιατί κάνουν και πολλα λάθη είναι μια ταλαιπωρία βέβαια όλο αυτό με τις εξετάσεις και τους γιατρούς αλλά πρέπει να την υποστούμε πρίν προχωρήσουμε με σιγουρία στην οποιαδήποτε αγωγή, εγώ προσωπικά δεν τους έχω καμία εμπιστοσύνη αλλά τι να κάνεις που τους έχουμε ανάγκη) με αποτέλεσμα να φτάσει το ασβέστιο κι εγώ δεν ξέρω που. Τελικά κάποιος άλλος γιατρός σε ένα νοσοκομείο που δούλευε ένας ξαδελφος μου νοσηλευτής μου είπε να τα πετάξω κι έτσι βρήκα την υγειά μου. Τα συμπτώματα έφυγαν σιγα σιγά βέβαια μου είχε μείνει η αγοραφοβία. Έίχα πάει στο διάστημα αυτό σε κάποιους «ψυχ» γιατρούς. Την πρώτη φορά σε ψυχιατρό αλλά δεν ένιωσα να παίρνω βοήθεια και μου τη σπάει να πω την αλήθεια που τη συνταγή και το φάρμακο τα έχουν στο τσεπάκι. Το φάρμακο αντιμετωπίζει το σύμπτωμα όχι το αίτιο. Δεν έμεινα για πολύ, ούτε πήρα τα φάρμακα που μου έδωσε, τα seroxat ήταν. Ήμουν και πολύ μικρή τότε και το βλεπα κάπως. Τελικά κατάφερα εως ένα βαθμό να το ξεπεράσω μόνη μου με την έννοια ότι σταμάτησαν οι πανικοί αλλά είχε μείνει η αγοραφοβία σε ήπια μορφή βέβαια. Περισσότερο ο φόβος μην το ξαναπάθω. Μετά απο καμιά 10αρια χρόνια (έτσι με πιάνει εμένα κάθε δεκαετία μια στα 19, μια στα 29 και μια τώρα στα 39 ελπιζω να τριτώσει το κακό και να τελείωσει κι όχι να μην είναι η τρίτη και φαρμακερή) σε μια πολύ δύσκολη περίοδο επαγγελματική και συναισθηματική έκανα κάποιες κρίσεις και ξαναπήγα σε ψυχολόγο αυτή τη φορά αλλά το ξεπέρασα σχετικά γρήγορα, το ξεπέρασα εννοώ επανήλθα στην προτερή κατάσταση χωρίς κρίσεις πανικού γιατί ουσιαστικά το κομμάτι της αγοραφοβίας δεν το ξεπέρασα ποτέ. Ήμουν όμως καλά, είχα τη δουλειά μου, τη σχολή μου και το κυριότερο ήμουν ήρεμη και κοιμόμουν ήσυχη τα βράδια. Τώρα εδώ και λίγους μήνες -αν και η όλη φάση μαγειρεύονταν απο το καλοκαίρι του 2011- είμαι πάρα πολυ χάλια. Είναι η 3η φορά και φοβάμαι ότι είναι και η χειρότερη γιατί τώρα πια δεν έχω το κουράγιο και τα ψυχικά αποθέματα να το πολεμήσω, νιώθω να μ' έχει καταβάλλει. Μεσολάβησε βέβαια ένα χειρουργείο, μια απόλυση, ο θάνατος του ζώου μου με πολύ άσχημο τρόπο απο λάθος κτηνιάτρων, η εγκυμοσύνη της κολλητής μου, μια πολύ κακή προσωπική ζωή που έγινε ακόμη πιο κάκιστη μετά τα προβλήματα που παρουσιάσα τα ψυχολογικά και υγείας γενικότερα και κάποια άλλα γεγονότα υπαρξιακού τύπου που δεν τα είχα στο μυαλό μου ή μάλλον που υπήρχαν αλλά δεν τα είχα φέρει μπροστά γιατί δεν υπήρχε το κατάλληλο υπόστρωμα και οι ανάλογες συνθήκες για να τα φέρω. Γενικά μ' έχει πιάσει μια φοβία ότι θα πεθάνω, μ' έχει τρομάξει πάρα πολύ και το εύρημα της υπέρτασης. Ενώ έχω κάνει εξετάσεις έχω κάνει triplex καρδιάς, triplex νεφρικών αρτηριών, άπειρες αιματολογικές αλλά όχι τίποτα εξειδικευμένες εξετάσεις τις απλές βιοχημικές και πέραν της υπέρτασης και των πολυκυστικών ωοθηκων τις οποίες ψάχνουμε με τον ενδοκρινολόγο τώρα όπως και το αν η υπέρταση σχετίζεται μ' αυτές δεν υπάρχει άλλο εύρημα. Βέβαια ακόμη κι αν η υπέρταση αποδειχθεί ότι είναι ιδιοπαθής είναι αρκετή απο μόνη της να κάνει ζημία στον οργανισμό και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο στην δική μου ευθραυστή ψυχολογία τουλάχιστον. Αποψη μου πάντως επειδή εγώ έχω ταλαιπωρηθεί πολύ τελευταία και μ' εχουν ταλαιπωρήσει και οι γιατροί πολύ γιατί δε βρίσκεις εύκολα γιατρό -εκτός κι αν είναι κάποιος δικό σου- να σε κατευθύνει σωστά κι εγώ έψαχνα μόνη μου χάνοντας χρόνο, χρήμα και ψυχική ενέργεια πριν απευθυνθείτε στον όποιο ψυχίατρο, ψυχολόγο τον οποίο πρέπει να ψάξετε πολύ προσεκτικά όπως και το θεραπευτικό μοντέλο που θ' ακολουθήσετε βρείτε έναν ολύ καλό γενικό παθολόγο αν έχει κι εξειδίκευση ομοιοπαθητικού ακόμη καλύτερα να σας κάνει το μανατζάρισμα των εξετάσεων αλλιώς δε θα βρείτε ποτέ άκρη. Προσωπικά θεωρώ ότι Παθολόγος, Καρδιολόγος, Ενδοκρινολόγος και Νευρολόγος είναι οι γιατροί οι οποίοι πρέπει οπωσδήποτε ν΄απευθυνθεί κάποιος με συμπτώματα σαν τα δικά μας για να αποκλείσει κάθε οργανικό αίτιο πρίν απευθυνθεί στον ψυχολόγο-ψυχίατρο εκτός κι αν το παραπέμψουν και σε άλλες ειδικότητες.

Γεια σου. Μεγαλο κειμενο το κειμενο σου αλλα το διαβασα τρεις φορες γιατι μου αρεσε και γιατι μεσα στο γραπτο σου πολλες φορες "βρηκα" τον εαυτο μου...
Πρωτα απο ολα συμφωνω απολυτα με το συμπερασμα σου οτι πρεπει να πετυχεις τον σωστο γιατρο που να ξερει τι του γινεται γιατι αλλιως θα σε μπλεξουν σε καταστασεις και αντι να σε βοηθησουν θα σε χειροτερεψουν ψυχολογικα και σωματικα. Εχω καταληξει οτι οταν καποιος γιατρος σου διαγνωσει ντε και καλα π.χ. καταθλιψη μη το δενεις κομπο τραβα,ρωτα,βρες και κανεναν αλλο γιατρο.
Σαν κι εσενα κι εγω εμφανισα καποια στιγμη προβλημα με τον θυρεοειδη (υπερθυρεοειδισμο με tsh μηδεν) με πλακωσαν στα χαπια παθολογος και ενδοκρινολογος εφτασα να μην μπορω να κανω 10 βηματα οσπου στο τελος κατεληξα σε καθηγητη ενδοκρινολογο ο οποιος μου διεκοψε τα χαπια και καλυτερευσα. Το τελικο του πορισμα εμφανισα μια θυρεοειδιτιδα καποια στιγμη την οποια την βρηκαμε τυχαια απο κποια εξεταση αιματος ομως δεν χρειαζομουν χαπια χρειαζομουν παρακολουθηση για μια περιοδο.
Στα πλαισια των "αναζητησεων" μου για το τι εχω εχω κι εγω επισκεφτει διαφορες ειδικοτητες γιατρων ή "γιατρων". Καποιοι ξεραν τι τους γινεται και με βοηθησαν καποιοι παραλιγο να με πεθανουν.
Απο ολους τους γιατρους που εχω παει κραταω την γνωμη τριων.
1. Ενας γαστρεντερολογος στην Σαλονικη καλη του ωρα που αφου με εξετασε μου ειπε οτι εμφανιζω "υπερπαστικοτητα γαστρεντερικου".
Αιτιες το εντονο αγχος το κρυο και καποια φαγητα που με πειραζουν. Θεραπεια...βρες τροπους να μην αγχωνεσε τοσο, ζεστη στην κοιλια και τα ποδια , προσεχε καποια φαγητα.
2.Ενας ψυχιατρος που πηγα καποτε και μου ειπε να κοιταξω να αλλαξω τροπο ζωης , σκεψης, και να περιορισω το αγχος μου. Χαρακτηριστικα μου ειχε πει
"Φιλε μου με αυτο που κανεις χρονια τωρα κατεληξες και εμφανισες αγχωδη διαταραχη η οποια εκδηλωθηκε εντονα στο γαστρεντερικο σου αν συνεχισεις ετσι αυριο θα σε χτυπησει στην καρδια μεθαυριο στο κεφαλι και παει λεγοντας. Αλλαξε τον τροπο ζωης σου αν δεν θες να δεις χειροτερα..."
ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟΥς ΜΗΝΕΣ ΟΤΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΧΕ ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΚΙΟ
3. Μια ψυχολογος που παω τωρα με την οποια δουλευουμε πανω στην διαχειρηση του αγχους μου ωστε να περιοριστουν τα ψυχοσωματικα μου και να καλυτερευσει η ποιοτητα ζωης μου.
Απο οτι βλεπω ειμαστε σε καλο δρομο...αν και θελει χρονο
novia35 βλεπω οτι εχεις "επικεντρωσει" στην υπερταση που εμφανιζεις...Αν εχεις αποκλεισει οτιδηποτε παθολογικο σκεψου μηπως ειναι αποτελεσμα του αγχους σου το οποιο εκφραζεται με αυτον τον ...περιεργο τροπο. Εγω δεν εχω ψαξει αν εχω υπερτασηοταν δεν ειμαι καλα αλλα και ουτε προκειται να το κανω γιατι στην περιπτωση που βρω την πιεση ανεβασμενη θα φαω κανα κολλημα και θα ξαναρχισω τις...ιατρικες επισκεψεις;)
Να εισαι οσο πιο καλα γινεται ,στο ευχομαι πραγματικα

Οι τελευταιες εξετασεις ειναι με ενδοκρινολογο, ψαχνουμε θυροειδη, σακχαρωδη διαβητη, μεταβολικο συνδρομο, πολυκυστικες ωοθηκες και λειτουργια επινεφριδιων για την αρτηριακη πιεση. Η αληθεια ειναι οτι με το ζορι μπαινουν στη διαδικασια οι γιατροι ν' ασχοληθουν αν δεν τους πιεσεις, περιοριζονται στα πολυ τυπικα κι αυτος ο τροπος που σε ξεπετουν με θυμωνει. Πρεπει να τσακωθεις μαζι τους για να καταλαβουν. Ακομη και καθαρο αγχος να ειναι, εχει δικαιωμα ο καθενας να ψαχτει με την υγεια του. Η προληψη ειναι καλυτερη της θεραπειας και καμια φορα με το ευκολακι του "ελα μωρε αγχος ειναι" μπορει ν' αφησεις κατι. Απλως δε χρειαζεται υπερβολη, χρειαζεται να βαλει κανεις ενα οριο. Θα κανω αυτα τα 5 πραγματα και μετα θα σταματησω. Θα το δουλεψω σε ψυχολογικο επιπεδο. Μου μενει λοιπον ενας οφθαλμιατρος για βυθοσκοπηση, ενας ΩΡΛ, ενας Ορθοπεδικος, ενας Γαστρεντερολογος κι ενας Νευρολογος.... :D. Μεχρι στιγμης εχω παει σε καρδιολογο, σε ουρολογο γιατι εκανα μια πυελονεφριτιδα. Αν βγουν κι εκει καθαρες, δεν ξανασχολουμαι προσωπικα. Αν και μου ειπαν πως ακομη κι αν η υπερταση δεν εχει αιτιο, αν ειναι νευροπιεση δηλαδη (ορος που δεν υφισταται στην πραγματικοτητα) παλι θα πρεπει να τη ρυθμισω με χαπι και δε θελω καθολου. Μα η βλακεια μου ηταν αυτη ακριβως που μετρησα την πιεση μου εκεινη τη στιγμη και μου εγινε εμμονη απο τοτε.

Απλα ηταν μια ηλιθια φιλη φιλου την ωρα που εκανα πανικο και ειχε φτασει 18 η μικρη και 10 η μεγαλη και μου ειπε "αν ειχε παει 11 η μικρη θα ειχες πεθανει" χωρις να εχει ιατρικες γνωσεις απο δικη της εμπειρα ειχε πατερα εμφραγματια τον οποιο ειχε χασει κιολας και με σοκαρε εκεινη τη στιγμη εκ τοτε δεν μπορεσα να συνελθω. Ανοιξε παραθυρακι στο μαλο μου ασχημο. Απο τοτε κι εδω και 7 μηνες δεν εχω καταφερει να ησυχασω.

Ειναι κι αυτοι οι "καλοι" ανθρωποι γυρω μας που μας ενθαρρυνουν.

Ειναι κι αυτοι οι "καλοι" ανθρωποι γυρω μας που μας ενθαρρυνουν.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Απλα ηταν μια ηλιθια φιλη φιλου την ωρα που εκανα πανικο και ειχε φτασει 18 η μικρη και 10 η μεγαλη και μου ειπε "αν ειχε παει 11 η μικρη θα ειχες πεθανει" χωρις να εχει ιατρικες γνωσεις απο δικη της εμπειρα ειχε πατερα εμφραγματια τον οποιο ειχε χασει κιολας και με σοκαρε εκεινη τη στιγμη εκ τοτε δεν μπορεσα να συνελθω. Ανοιξε παραθυρακι στο μαλο μου ασχημο. Απο τοτε κι εδω και 7 μηνες δεν εχω καταφερει να ησυχασω.

---

Γι'αυτο ΠΑΝΤΑ ρωταμε τη γνωμη του ειδικου και ΠΟΤΕ των ξερολων.
Το μονο που μπορω να ευχηθω ειναι καλα αποτελεσματα, να προσεχεις οι γιατροι στους οποιους πηγαινεις να ειναι σοβαροι και αν εχεις τη δυνατοτητα για καθε διαγνωση να παιρνεις και μια δευτερη γνωμη.

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Γι'αυτο ΠΑΝΤΑ ρωταμε τη γνωμη του ειδικου και ΠΟΤΕ των ξερολων.
Το μονο που μπορω να ευχηθω ειναι καλα αποτελεσματα, να προσεχεις οι γιατροι στους οποιους πηγαινεις να ειναι σοβαροι και αν εχεις τη δυνατοτητα για καθε διαγνωση να παιρνεις και μια δευτερη γνωμη.

---

Αυτο προσπαθω αλλα ειναι πολυ δυσκολο να βρεις καλο και σοβαρο γιατρο και που να μη σε βλεπει ως πελατακι. Υπαρχει μεγαλη αλητεια εκει εξω. Εμενα εχει τρομαξει το ματι μου.

Αγαπητα μου παιδια!
Πηγα στο 18 ανω την Τεταρτη και το νεο προγραμμα εχει ως εξης: εφεξορ πλεον μια φορα την εβδομαδα.
Και αυτο για να μπερδευτει ο εγκεφαλος με την μικρη δοσολογια και να μην το θελει. Δλδ το βιολογικο κομματι θα βοηθησει το ψυχολογικο κομματι.
Μου ελεγε κατι μπουρδες ο γιατρος βεβαια (ο οποιος μου επιβεβαιωσε τη διαφορα μεταξυ ψυχιατρου και ψυχολογου, θα την παραθεσω πιο κατω), τυπου, "αφου εχεις εξαρσεις και υφεσεις στη διαθεση πολυ μεγαλες μηπως να σου δωσω εναν εξισοροπητη" φυσικα αρνηθηκα γιατι ο σκοπος μου δεν ειναι να εχω μια φλατ διαθεση αφενος και αφετερου δεν θελω να παιρνω φαρμακα!!!!
Το αποτελεσμα: Πχ σημερα το πρωι ξυπνησα κλαιγοντας επειδη θυμηθηκα κατι που εγινε πριν 20 χρονια... Ο,τι να'ναι δλδ.
Αλλα την παλευω μεχρι τωρα και προτιμω αυτες τις αυξομειωσεις οι οποιες θα με οδηγησουν στο να μην παιρνω πια φαρμακα απο την κατασταση που ημουν πριν (ενα τσιροτο πανω απο το προβλημα για να μην φαινεται ενω στην ουσια ειναι εκει και θεριευει).

Το κλου: οι ψυχιατροι ως επιστημονες γιατροι αυτο που κανουν ειναι να διαγιγνωσκουν το προβλημα και να θεραπευουν τα συμπτωματα του (αναφερομαι σε ηπιες διαταραχες οπως η αγχωδης ή η διαταραχη πανικου).
Φυσικα κανουν θαυματα σε περιπτωσεις ψυχικων νοσηματων, γεγονος αδιαμφισβητητο!
Ομως! Παρα το οτι το ζαναξακι θα σε ισιωσει οταν δεν την παλευεις και παρτο το ρημαδι για να μη φρικαρεις, δεν ειναι θεραπευτικο.
Θεραπευει το συμπτωμα.
Αυτα τα αναφερω γιατι ξερω οτι πολλοι φιλοι εδω παιρνουν φαρμακα και μπορει να κανουν αυτο μονο ως θεραπεια.
Εγω λοιπον που εκανα την ιδια μ***ια επι 15 χρονια και περασε στο πετσι μου και το ειδα απο την καλη και απο την αναποδη, εχω να προτεινω ναι στην φαρμακοθεραπεια αν θεωρεις οτι δεν την παλευεις αλλα πολλα περισσοτερα ναι στην παραλληλη ψυχοθεραπεια.
Και μπορει να μην βρεις ποτε τον λογο που σου δημιουργησε το προβλημα, σπανια βρισκεται!
Αλλα θα μαθεις να ζεις μ'αυτο χωρις να σε τσακιζει και αυτο θα εχει ως συνεπεια να το αποδυναμωνεις μεχρι να φυγει ή και να μην φυγει, θα σε επισκεπτεται πιο σπανια και τοτε θα ξερεις πως να το χειριστεις.
Αντε πολλα ειπα παλι.
Φιλακια :)

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Αγαπητα μου παιδια!
Πηγα στο 18 ανω την Τεταρτη και το νεο προγραμμα εχει ως εξης: εφεξορ πλεον μια φορα την εβδομαδα.
Και αυτο για να μπερδευτει ο εγκεφαλος με την μικρη δοσολογια και να μην το θελει. Δλδ το βιολογικο κομματι θα βοηθησει το ψυχολογικο κομματι.
Μου ελεγε κατι μπουρδες ο γιατρος βεβαια (ο οποιος μου επιβεβαιωσε τη διαφορα μεταξυ ψυχιατρου και ψυχολογου, θα την παραθεσω πιο κατω), τυπου, "αφου εχεις εξαρσεις και υφεσεις στη διαθεση πολυ μεγαλες μηπως να σου δωσω εναν εξισοροπητη" φυσικα αρνηθηκα γιατι ο σκοπος μου δεν ειναι να εχω μια φλατ διαθεση αφενος και αφετερου δεν θελω να παιρνω φαρμακα!!!!
Το αποτελεσμα: Πχ σημερα το πρωι ξυπνησα κλαιγοντας επειδη θυμηθηκα κατι που εγινε πριν 20 χρονια... Ο,τι να'ναι δλδ.
Αλλα την παλευω μεχρι τωρα και προτιμω αυτες τις αυξομειωσεις οι οποιες θα με οδηγησουν στο να μην παιρνω πια φαρμακα απο την κατασταση που ημουν πριν (ενα τσιροτο πανω απο το προβλημα για να μην φαινεται ενω στην ουσια ειναι εκει και θεριευει).

Το κλου: οι ψυχιατροι ως επιστημονες γιατροι αυτο που κανουν ειναι να διαγιγνωσκουν το προβλημα και να θεραπευουν τα συμπτωματα του (αναφερομαι σε ηπιες διαταραχες οπως η αγχωδης ή η διαταραχη πανικου).
Φυσικα κανουν θαυματα σε περιπτωσεις ψυχικων νοσηματων, γεγονος αδιαμφισβητητο!
Ομως! Παρα το οτι το ζαναξακι θα σε ισιωσει οταν δεν την παλευεις και παρτο το ρημαδι για να μη φρικαρεις, δεν ειναι θεραπευτικο.
Θεραπευει το συμπτωμα.
Αυτα τα αναφερω γιατι ξερω οτι πολλοι φιλοι εδω παιρνουν φαρμακα και μπορει να κανουν αυτο μονο ως θεραπεια.
Εγω λοιπον που εκανα την ιδια μ***ια επι 15 χρονια και περασε στο πετσι μου και το ειδα απο την καλη και απο την αναποδη, εχω να προτεινω ναι στην φαρμακοθεραπεια αν θεωρεις οτι δεν την παλευεις αλλα πολλα περισσοτερα ναι στην παραλληλη ψυχοθεραπεια.
Και μπορει να μην βρεις ποτε τον λογο που σου δημιουργησε το προβλημα, σπανια βρισκεται!
Αλλα θα μαθεις να ζεις μ'αυτο χωρις να σε τσακιζει και αυτο θα εχει ως συνεπεια να το αποδυναμωνεις μεχρι να φυγει ή και να μην φυγει, θα σε επισκεπτεται πιο σπανια και τοτε θα ξερεις πως να το χειριστεις.
Αντε πολλα ειπα παλι.
Φιλακια :)

---

Blue9791 συμφωνώ απόλυτα..... Χαίρομαι που πας καλύτερα!!!! Μπράβο σου :)