ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

περασα μια πολυ ασχημη φαση στη ζωη μου πριν καλα καλα ενηλικιωθω.απο τα 17 μου μεχρι τα 25 ημουν με αντικαταθλιπτικα κρισης πανικου που με εστελαναν ταυτοχρονα και σε ψυχιατρο και σε ψυχολογο.δεν μπορουσα να βγω απο το σπιτι μου απο ενα σημειο και υστερα.παθαινα πανικο απλα με το να καθομαι και να βλεπω τηλεοραση.μετακομισα τη μανα μου στην αθηνα και αφησε την οικογενεια της πισω γιατι εγω ουτε να αναπνευσω δεν μπορουσα.με πηγαινε για μαθημα οταν καταφερνα να εχω μια καλη μερα με περιμενε να τελειωσω και να γυρισουμε σπιτι.με πηγαινε στο γιατρο.ενα διαστημα ακομα και στην τουαλετα με πηγαινε.εδωσα μαχη να σταθω στα ποδια μου.βγηκα στην επιφανεια και ξαναβυθιστηκα χιλιαδες φορες.μετακομισα ξανα στο πατρικο μου συνεχισα την ψυχοθεραπεια μου εκανα προοδο και πηρα την αποφαση να κανω την επεμβαση.η μανα μου προσευχοταν νυχτα μερα οχι να βγω απο το χειρουργειο αλλα να καταφερω να μεινω στο νοσοκομειο χωρις να παθω πανικο η να το βαλω στα ποδια.αλλαξε η ζωη μου ριζικα εφτιαξε η ψυχολογια μου πηρα τα πανω μου κανω σχεδια για το μελλον κυκλοφορω στο δρομο και δεν φοβαμαι μην μου πεσει ο ουρανος στο κεφαλι.ολα αυτα ο γιωργος τα ξερει.οποτε ναι δεν κοβομαι να ειμαι συνεχεια μαζι του πολυ απλα γιατι ειναι πανω απο τον εαυτο μου.οταν πιασεις πατο και βγεις ξανα στην επιφανεια το μονο που δεν χρειαζεσαι ειναι να βρεις καποιον να σε ξανατραβηξει πισω.

Λιλάκι η γνώμη μου είναι, μόλις ηρεμήσεις και χωρίς νεύρα, ότι είπες εδώ σε εμάς να τα πεις και στον Γιώργο. Εχω την εντύπωση ότι για την υπερβολική συμπεριφορά του πρέπει άθελά σου και χωρίς να το καταλαβαίνεις να ευθύνεσαι κι εσύ λίγο. Εννοώντας ότι μην έχοντας ξεχάσει ακόμα το παρελθόν σας ο Γιώργος έχει τη μύγα που λένε κι επειδή είσαι κι εσύ τσακμάκι, αρπάζεις εύκολα, κι επειδή είσαι και ανεξάρτητος άνθρωπος αυτός ίσως το εκλαμβάνει σαν αδιαφορία. Πρέπει να του ξαναθυμήσεις το τι έχεις βιώσει στην εφηβεία σου και να δώσεις έμφαση στο πως είσαι και πως λειτουργείς τώρα πια έχοντας περάσει όλη αυτήν την καταιγίδα. Σε αγαπάει αλλά δεν είναι μέσα στο μυαλό σου για να ξέρει τι σκέφτεσαι και δεν θα το μάθει αν δεν του το πεις εσύ, μην περιμένεις να το μαντέψει. Αν μετά τη συζήτησή σαςμπορέσει να σε καταλάβει και να σε δεχτεί καλώς, αλλιώς.....

Μόλις συνήλθα κάπως μετά από μία νευρική κρίση, την πρώτη που παθαίνω. Είχα κι άλλες πρωτιές το ΣΚ που μας πέρασε..
Μπορώ να ξαπλώσω και να σας πω τι πέρασα; Ελπίζω σε ένα σας χάδι, να απαλύνει την απόγνωσή μου...
Γύρισα πριν από δέκα λεπτά από τους γονείς μου. Είχα την "έμπνευση" να πάω να τους δω. Επίσης, είχα κάνει το λάθος να τους πω ότι εγώ είμαι παρούσα και μπορούν να στηρίζονται πάνω μου. Τώρα πια τους φορτώθηκα για καλά και λειτουργώ και με τις ευλογίες μου ως σάκος του μποξ και ως κυμματοθραύστης.
Οι άνθρωποι είναι ηλικιωμένοι και με αντικειμενικά προβλήματα. Αλλά μου άσκησαν τόση ψυχολογική βία με τις υστερικές τους αντιδράσεις, ώστε άρχισε να κλονίζεται η υγεία μου. Η μητέρα μου μετάνιωσε για τη μετακόμιση, δε μπορεί να προσαρμοστεί και κλαίει για τα πάντα. Για τη ζέστη, για το θόρυβο που κάνει το κλιματιστικό, για το πρώην σπιτάκι της που το άφησε, για όλα. Μου ζητάει κλαίγοντας να τη βοηθήσω και όταν προσπαθώ να της μιλήσω με τη φωνή της λογικής, λέει να πάω να μείνω εγώ εκεί και πως μόνο αν πεθάνουν θα ησυχάσω. Σήμερα έζησα στιγμή απείρου κάλλους. Η μητέρα μου να κλαίει μέσα στο σπίτι, ο πατέρας μου έξω στο μπαλκόνι, γιατί τον έσκασε τον άνθρωπο, εγώ να μην ξέρω που να πρωτοστραφώ. Ομολογώ πως συγκλονίστηκα. Το θέαμα των στηριγμάτων σου στη ζωή να είναι υπό κατάρρευση δεν είναι και το καλύτερο. Όταν προσπάθησα να τους μιλήσω ψύχραιμα, τα έβαλαν μαζί μου, γιατί είμαι εκτός πραγματικότητας και απαίτησαν να παρατήσω τη ζωή μου και να πάω να βοηθήσω την κατάσταση.
Ας μιλήσω και για τις πρωτιές, που είχα την τιμή να απολαύσω. Όταν πήγα, ήμουν στη δεύτερη μέρα της περιόδου μου. Μόλις με είδαν, πέσανε πάνω μου και δε με άφησαν να πάρω ανάσα. Γιατί είμαι χοντρή, γιατί φοράω αυτά τα γελοία ρούχα, γιατί ζητώ καφέδες, αντί να ακούσω τα προβλήματά τους. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα ένα θόρυβο στην κοιλιά μου και ένιωσα το αίμα να τρέχει και ζήτησα να πάω στο μπάνιο και υποσχέθηκα ότι μετά από ένα γρήγορο ντουσάκι, θα είμαι μαζί τους και πάλι. Και είδα.. Πίδακες αίματος, δε μπορούσα να προλάβω με το χαρτί υγείας, οπότε πήρα ό,τι βρήκα μπροστά μου, δηλαδή την πετσέτα. Μόλις βγήκα από το μπάνιο, τηλεφώνησα στη γυναικολόγο μου και μου είπε ότι από τη στιγμή που δε μιλάμε για αποβολή, είναι έντονο στρες. Μετά και από άλλες, απανωτές συγχύσεις, άρχισαν τα δάχτυλά μου να πρήζονται, μέχρι που έβγαλα το δαχτυλίδι μου, γιατί δε χωρούσε ούτε στο μικρό μου δαχτυλάκι. Όταν πήγα, το φορούσα στο μέσο.. Νέοι καυγάδες, γιατί είναι διαμάντι και θα το χάσω, έτσι επιπόλαιη που είμαι..
Στο μεταξύ ζήτησε και ο αδελφός μου να έρθει να μας δει και τον απέτρεψα. Του είπα, φύγε, να σωθείς, τουλάχιστον εσύ. ʼστους να ξεσπάσουν πάνω μου και όταν φύγω, τότε θα πας, που στο μεταξύ θα έχουν ηρεμήσει. Λίγη ώρα προτού φύγω, άρχισε ο γείτονας να παίζει πιάνο.. Η ομορφιά της μελωδίας ήταν αυτή που με έκανε και κατάρρευσα.. Χωρίς αφορμή, άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα και να προσπαθώ να κρυφτώ, να μη με δούν. Τότε είχαμε το σώου της δεκαετίας.. Η μητέρα μου έπεσε πάνω μου και έκλαιγε και ζητούσε συγνώμη για τη συμπεριφορά της..
Έφυγα, αφού συνέστησα για τελευταία φορά ψυχραιμία και η ψυχή μου ξέρει πώς κρατήθηκα και δεν έκλαιγα στο δρόμο. Μόλις μπήκα σπίτι μου, στην ασφάλειά μου, έπαθα την κρίση και ξέσπασα σε υστερικά κλάμματα. Έκλαιγα ένα κουβάρι στο πάτωμα, άραγε θα ήθελαν οι γονείς μου να δουν αυτό το θέαμα; Τώρα συνήλθα κάπως και - ο Θεός ας με συγχωρήσει- δεν θέλω ούτε να τους τηλεφωνήσω να πω πως έφτασα, πολύ περισσότερο, δε, να τους δω. Θα κάνω καιρό να ξαναπάω, αφού πρώτα λάβω εγγυήσεις ότι δεν θα έχουμε πάλι τα ίδια. Σκέφτομαι να επισκεφτώ και έναν ψυχίατρο, να δω πως θα αντιμετωπίσω το δίλημμα εγώ ή αυτοί, θα δω τι θα κάνω..
Οι καταστάσεις που βιώνουν οι γονείς μου απαιτούν νιάτα, κουράγιο και καλή διάθεση και δεν έχουν τίποτε από αυτά. Αλλά κι εγώ δε μπορώ να συνεχίσω έτσι. Συγνώμη αν σας βάρυνα, αλλά έπρεπε κάπου να ξεσπάσω και εδώ γράφω πάντα όσα με βασανίζουν. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. Θα γίνω σύντομα η ʼβα που ξέρετε, απλά θέλω το χρόνο μου, θέλω να ξεχάσω..

Καλλιόπη η γοργόνα σου είναι πολύ όμορφη. Αν βρεθούμε τελικά στο σπίτι της Μακ βολεύει το μετρό και είναι εύκολο να έρθεις, θα το κανονίσουμε και νωρίτερα το απόγευμα για να προλάβεις.
Αντα εννοείται ότι θέλουμε να έρθεις κι εσύ στη συνάντησή μας, μόλις κανονίσουμε θα σε ενημερώσουμε και μακάρι να τα καταφέρεις.
Κατερίνα θυμάμαι κι εγώ τις κυράτσες της υψηλής κοινωνίας που σχολίαζαν πίσω από την πλάτη μου στον άντρα μου και στην κουνιάδα μου το πάχος μου και η κουνιάδα μου τους έλεγε πάντα το χαρακτηριστικό, δεν πειράζει που είναι παχιά η Τζίνα γιατί μιλάνε τα 20 χρόνια της κι επειδή όλες αυτές ήταν πάνω από 45 τους κακοφαινόταν! Αφού είναι τέτοιοι λοιπόν και το παίζουν έτσι το παιχνιδάκι, έτσι να το παίξεις σήμερα κι εσύ, να τους κάνεις να σκάσουν και να αφρίσουν από το κακό τους, τους παλιομαράκες!!!

Βρε Αβα μου τι τραβάς κι εσύ! Πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση σου κι αυτό γιατί βασικά δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος για να φέρνουν την καταστροφή. Οταν υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις και σκέφτεσαι διάφορους τρόπους για να το κάνεις. Εδώ τι υπάρχει; Η μετακόμιση; Ελεος. Πως να αντιμετωπίσεις τόσο παραλογισμό και τόση γκρίνια; Τι να πω, εύχομαι να τους φωτίσει ο Θεός, ιδιαίτερα τη μητέρα σου και να ηρεμήσουν ώστε να ηρεμήσεις κι εσύ που πραγματικά δεν φταις σε τίποτα.

Αν σου πω, Τζίνα μου, και το λέω με χαμόγελο, ότι έχω να φάω από προχθές; Έφαγα ρύζι χθες το μεσημέρι και από την ταραχή μου έκανα εμετό. Μετά από δύο ώρες, όπως ήταν φυσικό, πεινούσα. Έβαλα πάλι ρύζι (την κότα την απέφυγα, μπας και χορτάσω) και μόλις με είδαν άρχισαν πάλι και μου πήραν το πιάτο από τα χέρια. Τώρα δεν έχω κουράγιο να φάω. Ίσως το βράδυ πιω μια παγωμένη μπύρα, που την έχω ανάγκη. Περιμένω και το παρεάκι, μπας και με κάνει καλά. Τι μου φταίει κι αυτό; Γι' αυτό αρνήθηκα να τον δω από τώρα. Θέλω στο μεταξύ να έχω ανασυγκροτηθεί.

Αβα η γνώμη μου είναι, επειδή αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν κάτι σοβαρό οι γονείς σου παρά μόνο το να εγκλιματιστούν στα νέα δεδομένα της νέας γειτονιάς τους, να αργήσεις να πας να τους δεις. Να μιλάτε στο τηλ. φυσικά αλλά μην ξαναπάς τουλάχιστον μέχρι να ησυχάσεις, δεν θέλει και πολύ να χτυπήσεις κόκκινο και ν'αρχίσεις να παραμιλάς!! Είσαι ήδη τσιτωμένη με τα προβλήματα της καθημερινότητάς σου και δε νομίζω ότι αντέχεις πλέον ν'ασχοληθείς με το αν κάνει θόρυβο το air condition ή όχι! Προς το παρόν κόψε πέρα με τρόπο και μετά βλέπουμε.

Αν και νιώθω τύψεις, έτσι θα κάνω Τζίνα μου. Το έχω ήδη αποφασίσει. Αυτές τις δύο μέρες προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να είμαι ψύχραιμη και φαίνεται πως δεν τα κατάφερα και πολύ καλά. Αντέδρασε ο οργανισμός μου ποικιλλοτρόπως..
Ξέρω πως και οι ίδιοι δεν θα επιθυμούσαν να με δουν στα πατώματα να κλαίω, με μια πετσέτα στο στόμα, για να μην ακούσουν οι γείτονες το χάλι μου.
Τώρα έβαλα χαλαρωτική μουσική και περιμένω να ηρεμήσω κι άλλο και να πάω να κάνω μπάνιο. Οι σιχαμεροί φαίνεται πως με έχουν βάλει στο μάτι.. Στα ΚΤΕΛ άναψα τσιγάρο και με πλησίασε ένας πενταβρώμικος τύπος και ζήτησε φωτιά για το δικό του τσιγάρο. Δεν του έδωσα τον αναπτήρα στο χέρι, αλλά του άναψα το τσιγάρο εγώ. Και τι έκανε; Με τα δυο του, μαυριδερά, πενταβρώμικα και με άκοπα νύχια χέρια, έπιασε το δικό μου, σφιχτά κιόλας.. Και μόνο για αυτόν το λόγο, θα μπω σύντομα στο μπάνιο. Αισθάνομαι εστία μόλυνσης..

Avaki mou, είναι παραλογισμός όλο αυτό... Αχ, θεέ μου, τι μας περιμένει ακόμη, βλέπουμε τους γονείς μας καθώς γερνάνε είτε να αλλάζουν χαρακτήρα και να παραξενεύουν ή να οξύνουν τα ήδη υπάρχοντα ελαττώματά τους.. Η αίσθηση ματαιότητας, σκέψου πως στην ουσία στην ηλικία που είναι οι γονείς μας δεν έχουν να περιμένουν πολλά ευχάριστα στην προσωπική τους ζωή, μόνο το μοιραίο...αυτό τους κάνει απεγνωσμένους, ευαίσθητους, παρανοϊκούς ώρες ώρες..Και εμείς να πρέπει να είμαστε η παρηγοριά τους υποτίθεται όταν μας ταλανίζουν χίλια δυο δικά μας κενά...
Ανασυγκροτήσου με τον τρόπο που ξέρεις εσύ για σένα, κάνε ένα καυτό μπάνιο, αρωματίσου, ντύσου, και καλύτερα πάρε το παρεάκι και πες του τα εκτός σπιτιού, δες ανθρώπους να κυκλοφορούν στο δρόμο, μύρισε το άρωμά τους, νιώσε τα vibes τους, υπάρχει ζωή και εκτός των προβλημάτων της οικογένειας μας και καμιά φορά μια απλή βόλτα μας κάνει να το δούμε αυτό πιο καθαρά..
Σε φιλώ..

Μακόνι μου, γλυκειά μου Μακ, σε ευχαριστώ για τα χεράκια σου, που τα νιώθω ήδη τυλιγμένα γύρω μου.. Τα αυτάκια σου τα πλήγωσα ήδη με τις μιζέριες μου, όσο για την καρδούλα σου την ξέρω, ας μη σε έχω συναντήσει ποτέ από κοντά..
Έχω πάντα πάρα πολλές δικαιολογίες για όσους αγαπώ και τους αγαπώ πάντα και τους έχω ήδη συγχωρήσει για όσα μου προξένησαν, για όσα θα κάνουν μέρες να σβηστούν από το μυαλό μου με τη βοήθεια της καθημερινότητας (γιατί από την ψυχή μου δεν θα φύγουν ποτέ). Ο Θεός ας μας δίνει δύναμη να είμαστε πρώτα εμείς καλά, ώστε να στηρίξουμε και τους αναξιοπαθούντες..
Όσο για τη βόλτα, δεν είμαι σε θέση να βγω σήμερα. Πρήστηκα στα μούτρα σαν το βάτραχο, δεν είναι να με δει άνθρωπος, πόσο μάλλον οι κουτσομπόληδες εδώ. Αλλά πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε το καλό και το θετικό. Ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι θα χαιρόμουν ερχόμενη σε αυτό το βρωμότοπο, που πάντα τον θεωρούσα πηγή της δυστυχίας μου. Έζησα να το δω κι αυτό.. Δόξα τω Θεώ!

Αβα πάρε από το φαρμακείο ένα μικρό μπουκαλάκι με αντισηπτικό ζελέ και κάθε φορά που σου τυχαίνει κάτι κουλό όπως σήμερα ή την άλλη φορά με το φτύσιμο, να βάζεις αντισηπτικό για να ηρεμείς λίγο μέχρι να πας σπίτι και να πλυθείς. Εγώ έχω τέτοιο και το βάζω στα χέρια μου κάθε φορά που βγαίνω από λεωφορείο.

Εχω εδώ και πόση ώρα που βρίσκω και κατεβάζω τα τούρκικα τραγούδια που διάλεξε η μητέρα μου. Στον υπολογιστή της αδερφής μου δεν γράφει καλά το cd οπότε διάλεξε ποιά τραγούδια θέλει, τα σημείωσα και τώρα τα βρίσκω για να της γράψω το cd. Δεν τα μπορώ καθόλου, ούτε σαν γλώσσα ούτε σαν μουσική. Ηταν λοιπόν η μητέρα μου και η αδερφή μου που σχολίαζαν τα τραγούδια και διάλεγαν όσο εγώ έψαχνα τα άπειρα τραγούδια της συγκεκριμένης σειράς. Συζητούσανε και για τις τούρκικες λέξεις που έχουν μάθει και οι δυό τους τόσο καιρό που παρακολουθούν τα τούρκικα. Τους λέω λοιπόν κάποια στιγμή να σας πω κι εγώ μία λέξη που ξέρω, μου λένε πες και τους λέω Αϊ Σιχτίρ με πρήξατε τόση ώρα με τα τούρκικα!! :lol: :lol:

Μου φαίνεται ότι είναι πλέον είδος πρώτης ανάγκης. Η αλήθεια είναι ότι είχα και τέτοιο, αλλά πάνω στην ταραχή μου δεν το θυμήθηκα καν.. Μάλλον άρχισα ήδη να λαλάω, δεν εξηγείται αλλιώς..

Και ναι, είμαι και επισήμως μόνη μου.. Τηλεφώνησα στον αδελφό μου και του ζήτησα να βοηθήσει και αυτός την κατάσταση. Με έβρισε, από απόγνωση, όχι για άλλο λόγο, μου είπε ότι έχει κι αυτός μία ζωή να ζήσει, ότι στην ηλικία του δε μπορεί να υπηρετεί την παράνοια και την αχαριστία του καθενός, με διαολόστειλε και μου το έκλεισε στα μούτρα.. Προηγουμένως, μου απαγόρευσε να του χαλώ τις Κυριακές..
Ό,τι με φωτίσει ο Θεός, κορίτσια, κι αυτή τη στιγμή με φώτισε να καλέσω το παρεάκι επειγόντως. Προτού αρχίσει ο τελικός και με φτύσει κι αυτό.

ava μου κουραγιο!
ξερω οτι ειναι δυσκολα οσα περνας και οσα σου εχουν τυχει δεν ευκολα τα πραγματα με τους γονεις μας αν και εσενα ειναι σιγουρα πιο μικροι απο τον δικο μου αλλα εχουν ολοι τις παραξενιες τους κανε αποχη αφου μπορεις και προσεξε τον εαυτο σου
νιωσε ξανα δυνατη και αγαπητη γιατι σε αγαπανε οτι και να σου λενε οτι και να σου κανουν !
μολις ηρεμισεις θα δεις οτι ολα θα πανε πιο χαλαρα και ομορφα
κανε το μπανακι σου βαλε μουσικουλα και χαλαρωσε