Printable View
Είσαι στις λοιπές φίλες,παραπονιάρικο!Λείπει ο Μάρτης απ'τη Σαρακοστή;Quote:
Originally posted by polinaki1983
Εμένα γιατί όλοι με ξεχνάτε εδώ μέσα? Βρε μπας και με αποκλείσατε και δεν το ήξερα???Quote:
Originally posted by monahoiot
Αρχίζω να μαζεύω υπογραφές τώρα! Ava, Γλαύκη, Nadine και λοιπές φίλες, συστρατευτείτε!
Γεια σας κοριτσάρες μου!
Όλες ευπρόσδεκτες είμαστε στη νεοσυσταθείσα συμβουλευτική ομάδα! ʼκου εκεί κουβαδάκια και σε άλλη παραλία! Πού ακούστηκε αυτό? Ξανθές, μελαχροινές, έξυπνες ή όχι, κουλτουριάρες και σκυλούδες, όλες χωράμε!
ζαβολιά ναταλάκι????? άντε το δέχομαι . πάω να βάλω τα σέξυ μου εσώρουχα και έρχομαι ;);)
αβα θέλω το μελαχροινάκι κανόνισε!!!
Βγάζουμε και γλώσσα;Με το καλημέρα σας;Ποιός ξέρει τι έχει ν'ακολουθήσει μετά!
Η ετυμηγορία τώρα: Προτιμώ το ξανθό,αλλά κι έτσι είσαι μία γλύκα!Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι,
αλλά δείχνεις μικρότερη.Επίσης δείχνεις χαρούμενη κι ανανεωμένη,οπότε καλώς έκανες ό,τι έκανες.
Και τώρα η τιμωρία σου για την αυθάδεια!
έχεις δίκιο αυθαδείασα και πρέπει να πληρώσω!
είμαι 35 ετών Ναταλία μου και ευχαριστώ για το κοπλιμαν.
Τώρα για να απαντήσω στην Γιώτα:
Ο άντρας μου ξανθιά με γνώρισε και αγαπά πολύ αυτό το χρώμα. Ωστόσο ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για αυτόν καθώς μου είπε ότι είναι πολύ τυχερός που 13 χρονια είχε την γυναίκα που ήξερε και τώρα έχει μια άλλη εξωτερικά χωρίς να αλλάξει το μέσα. Το πλατύ χαμόγελο και ο τρόπος που με κοίταξε ήταν αρκετά για να καταλάβω.
Μου αρέσουν πολύ Κατερινιώ μου!!!!!!!!! Και πιστεύω καλά έκανες που το άλλαξες!!!!! σου τονίζει πιο πολύ τα χαρακτιριστικά του προσώπου σου:!!!!!
Για να είμαι ηληκρινής και εγώ σκέφτομαι να αλλάξω χρώμα στο μαλλί, και σκέφτομαι να επιστρέψω στο κόκκινο της φωτιάς που είχα παλιά (κάτι σαν αυτό που σου άρεσε στην Σωτηρία Ναταλάκι μου αλλά ελάχιστο πιο σκούρο)
Μου αρέσει πολύ η σκέψη του άντρα σου!!!!! Αρα φρόντισε η αλλαγή να μην επιρεάσει και στα μυαλά όπως είπε το ναταλάκι μας!!!! Φιλάκια!!!!
ΥΓ. Οι πεταλούδες είναι έτοιμες για πακετάρισμα!!!!!
M o υ α ρ έ σ ε ι π ο λ ύ!!!!! Και ναι, συμφωνώ, παιδούλα φαίνεσαι!
Αντιθέτως εγώ, πριν ένα μήνα αποφάσισα να το ξανανοίξω το μαλλί και να επιστρέψω στον παλιό καλό χαζό ξανθό εαυτό μου γιατί βλέποντάς με με σκουρόχρωμο μαλλί σε καποιες φωτό , μου φάνηκα γερασμένη.. Επιπλέον, νομίζω ότι με το ανοιχτό φαίνεται λιγότερο η δραματική αραίωση του μαλλιού μου (κλαψ κλαψ)
Πωλινάκι, κόκκινο της φωτιάς , ε? Χμμ, υποψιάζομαι ότι θα σου πηγαίνει!
Katie, είσαι το κάτι άλλο!!
Πραγματικά, μπροστά μου είδα μία κοπέλα πανέμορφη, κομψή, κεφάτη, τι να σου πω! Με ενθουσίασες, πραγματικά!!
Συγνώμη που άργησα να απαντήσω, αλλά δεν ήμουν και πολύ καλά. Έφαγα ήττα, φιλενάδες.
Δεν πειράζει όμως. Εδώ είμαστε, η συμβουλευτική ομάδα είναι επίσης εδώ, με ψηλά το κεφάλι και ακμαίο το ηθικό θα προχωρήσουμε!!
Φιλιά πολλά κοριτσάρες μου!
Καλως το καινουριο μελος!Εγω ειμαι μια γιασεμενια κ οχι .......Δεν προλαβα να υπογραψω αλλα με καλυψαν οι υπολοιπες!Αλλωστε εγω εχω δικαιωμα ψηφου κυρια προεδρε,η σαν χτεσινο ........ οχι?Να σου πω οτι μ'αρεσεις κ ξανθια αλλα μεινε ετσι για να μη γινει συνωστισμος απο ξανθες κ νομιζει η προεδρος οτι ειναι η μονη εξυπνη εδω μεσα!Φυσικα πιστευω να ξερεις τι κανεις γιατι απ'οτι ειδες η Ναταλια μας ειναι δημοκρατικοτατη!Εδω τοσους μηνες τα τραγουδια που της εχω χαρισει κ παλι......κ εσυ βρηκες ν'αυθαδιασεις κ να βγαλεις γλωσσα ακομη δεν ηρθες?
http://www.youtube.com/watch?v=YiYTmVJrF9c
Το τραγουδακι που ζητησες χαρισμενο απο μενα κ οχι απο τη χαρα μου,προς μεγαλη απογοητευση της Μανωλενας νομιζω....
Ηταν παραγγελια,δε μπορουσα ασε που λεει με οποιο δασκαλο καθησεις τετοια γραμματα θα μαθεις......
Φιλια....
Αχ!Όχι!Δε θα το αντέξω!Μόλις γύρισα σπίτι από τον βιασμό του κλαρίνου και καραδοκεί το ντιμπιντάι μάναμ ντιμπιντάι;
ΕΛΕΟΣ!Που μου το κάνατε σκυλάδικο εδώ μέσα!Αν η κατάντια μας οφείλεται στο ξανθομάνι θα επιβάλω Κατιασμό πάραυτα!
Που σας πείραξαν οι μανόλιες,που είναι και καλά ξενόφερτες κι όχι ελληνικές και μου βάζετε την τουρκιά σε κάθε ευκαιρία!
Θέλω Χατζιδάκι επειγόντως!Να εξαγνιστεί λίγο ο νους,να γλυκάνει το βλέφαρο ν'αφεθεί σε τρυφερά αγκαλιάσματα...
--->ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - Raining pleasure : Love Her
Γιώτα μου το ειχα για 4 χρονια και ήταν τέλειο!!! Μετα μια μέρα μου βίδωσε και πήγα στην κομμώτρια και της λέω ΜΑΥΡΟ και δεν δέχομαι όχι για απάντηση. 2 ώρες προσπαθούσε να με μεταπίσει η καϊμένη!!!Quote:
Originally posted by monahoiot
Πωλινάκι, κόκκινο της φωτιάς , ε? Χμμ, υποψιάζομαι ότι θα σου πηγαίνει!
Cup-cake anyone?
Εγώ!Εγώ!Να υποθέσω πως από μέσα είναι σοκολασμένες;Γιάμυ! :bouncy:
Κορίτσια, λυπηθείτε με,
τις τελευταίες μέρες περνάω μια κρίση, είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και άλλα τέτοια που λέει και ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος κύριος Μακρόπουλος...
Σκέφτομαι συνέχεια τα λατρεμένα μου αμαρτωλά αλμυρογλυκά που τσάκιζα προ-χειρουργείου και μου τρέχουν τα σάλια, ακόμη και στο ύπνο μου έβλεπα πως γύρναγα από περίπτερο σε περίπτερο να αγοράσω τις λιχουδιές μου και , ω τι εφιάλτης, μου τις πουλάγανε σε εξωφρενικές τιμές! (συνδυασμός άγχους οικονομικής κρίσης και αφαγίας)
Και εσείς, άκαρδες, μου κοτσάρετε ανερυθρίαστα τα cupcakes... Τς τς τς, δείξτε έλεος στην σε πολλές αμαρτίες περιπεσούσα γυνή!:wink1:
Καλησπέρα μανολένιες κι αντάρτισσες γιασεμένιες!
Ακόμα έχω λίγο πονοκέφαλο από το χθεσινό νταβαντούρι...Η ξαδέρφη μου έγινε κουμπάρα σε γάμο φίλης της.
Παλιότερα δε μου άρεσαν οι γάμοι(τους θεωρούσα και τους θεωρώ μια θεατρική παράσταση καθόλου του γούστου μου).
Πλέον με συγκινούν.Η χαρά κι η συγκίνηση των γονιών,η αγάπη κι η λάμψη του ζευγαριού,οι καζούρες της παρέας,τα νιάτα,η ομορφιά...
Στα μεγαλεία τους αναπόφευκτα και το κιτς και οι άρυθμοι χοροί και τα μπεκρουλιάσματα,αλλά λόγω μέρας όλα επιτρέπονται...
Τελευταία κυκλοφορούν και βιβλία ευχών(είδα κανά δυό "Μπαοκάρα" μέσα-τι καφρίλα οι άντρες!)ενώ αυτό που αγαπώ περισσότερο
είναι το βίντεο με το ζευγάρι.Φωτογραφίες από την ατομική ζωή του καθενός(πάντα του άντρα πρώτα-αθάνατες παραδόσεις!)
και στη συνέχεια την κοινή,γεμάτη λαμπερά χαμόγελα,σφιχτές αγκαλιές,φιλιά κι αστείες πόζες...Συγκρουόμενα τα αισθήματα...
Χαίρομαι για την αγάπη που μοιράζεται ο κόσμος,για τα τυχερά παιδιά του έρωτα,που θα γεννηθούν,για την ανακούφιση των γονιών...
Κι από την άλλη μελαγχολώ για μένα και τους δικούς μου,που δε θα τα ζήσουμε αυτά,για τα παιδιά που δε θα γεννηθούν,
για τις φωτογραφίες που δε βγήκαν ποτέ,για τις αναμνήσεις που δε δημιουργήθηκαν,για την άδεια μόνιμα καρέκλα δίπλα μου,
για μια ζωή που βάδισα όλη λάθος!Δε με πειράζει που δε ντύθηκα ποτέ όπως οι άλλες κοπέλες,τα εφαρμοστά αποκαλυπτικά φορέματα,
τα ψηλοτάκουνα κι όλη η υπερπαραγωγή,που δε χόρεψα στον κύκλο κι εγώ,που δε φλέρταρα,δε μέθυσα,δε γέλασα μέχρι βλακείας...
Με πειράζει που δε βρήκα τον άνθρωπο μου και που έχω πάψει να πιστεύω πως θα τον βρω.Πλέον εγκαταλείπω και τη μητρότητα.
Μας τελείωσε κι η νομική...Για το σώμα μου δε χρειάζεται να σχολιάσω...Όλα όσα για δεκαετίες πάλευα,μία τρύπα στο νερό!
Νιώθω αποτυχημένη,ασήμαντη,άχρησ τη,αφόρητα μόνη κι ανασφαλής.Όλα τα στερητικά "α" κόλλησαν στην ουρά μου.
Ναταλί α α α α α α α α.Σέρνω το βάρος τους και με παρατηρώ να θέλω να παραιτηθώ.Να λυγίσω,να βουλιάξω,να παγώσει ο χρόνος,
να σταματήσει να γυρίζει η γη.Αφού δεν μπορώ ν'ανατρέψω τα κακώς κείμενα,αφού δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω
να τα κάνω αλλιώς,ας βρω το ευλογημένο αδράχτι να τρυπήσω το δάχτυλο μου να πάψουν όλα εδώ!Να παγώσουν τα καρκινικά κύτταρα
των γονιών μου να μην επεκταθούν,να μην μπω στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου,να μην ασπρίσουν άλλο τα μαλλιά,
να μη χάσω την περίοδο μου,να μη ζήσω τα χειρότερα στα οικονομικά της χώρας μου,να μη μάθω για καμία άλλη συμφορά
που βρήκε τον άνθρωπο.Να περάσουν χρόνοι εκατό,να έχει καθαρίσει εντωμεταξύ ο πλανήτης,να έχει βρει και πάλι την ισορροπία του
το οικοσύστημα,να πάγωσε εντωμεταξύ κάθε αρνητικό συναίσθημα στον άνθρωπο,κάθε απληστία,κάθε αρρώστια,
να ξυπνήσουμε όλοι υγιείς,αγαπημένοι,ισότιμοι κι ευγνόμωνες για τη δεύτερη ευκαιρία ζωής.Να την αξιοποιήσουμε ως εξ'αρχής
οφείλαμε ως πλάσματα Θεού στον παράδεισο που ευλογηθήκαμε και να ζήσουμε όλοι καλύτερα εις τους αιώνες των αιώνων-αμήν!
Όσο για μένα,ασφαλώς δε θα παρέλειπα τον πρίγκιπα που με βρήκε,μου έδωσε φιλί ζωής και ζήσαμε ευτυχισμένοι
με τους απογόνους μας!Αχ...Τα παραμύθια...Που πλάθουν φαντασιώσεις στα κοριτσίστικα μυαλά και μετά τα δόλια
ψάχνουν μάταια στο λαό του ποδοσφαίρου,της Φεράρι και των τσοντών,την ευγενική εκείνη ψυχή που θ'ανταποκριθεί στο ρόλο!
Και μόνα τους γοητεύονται και μόνα τους απογοητεύονται κι οι έρμοι άντρες του ʼρη να μην καταλαβαίνουν τι τις έπιασε πάλι,
να γυρίζουν πλευρό και να ροχαλίζουν γαλήνιοι,ώσπου να μην κοιμούνται άλλο τα ζευγάρια αγκαλιά,αλλά πλάτη πλάτη,
τις χωριστές ζωές που διάλεξαν,τις χωριστές χαρές,με κοινούς μόνο λογαριασμούς,υποχρεώσεις κι ένα οικογενειακό επίθετο των παιδιών.
Κι ενώ τα ξέρω όλα αυτά,τα βλέπω καθημερινά γύρω μου,έχω την αφέλεια που έχουν όλοι στα νιάτα τους,πως η δική τους αγάπη
θα είναι αλλιώς,δε θ'αλλοτριωθεί,δε θα καταντήσει σαν αυτές,που αργοπεθαίνουν γρύω του,ύβρις στο μεγαλείο της γέννησης τους!
Ζητείται ελπίς!Εσείς οι μεγάλοι μη μας δίνετε τόσο αποθαρρυντικό παράδειγμα!Κι εσείς οι μικροί μην είστε δεμένοι στο φόβο σας!
Για να πετάξει η ψυχή όσο ακόμα είναι ντυμένη το σώμα της...Για να γευτεί το σώμα,πριν φθαρεί,όλα όσα υπόσχονται οι αισθήσεις.
Αν εμείς είμαστε άκαρδες,Γιώτα μου,που σου μοστράρουμε γλυκό ενώ σπαρταράς για αλμυρό,εσύ είσαι μαζόχα!
Σου λείπει,βλέπω κι εσένα το αλάτι στη ζωή σου.Κάτι να την κάνει νόστιμη κι όχι άγευστη,που είναι νοσοκομείου.
Και καθώς χρονοβόρο κι αβέβαιο να γίνει αυτό,να το τραγανιστό υποκατάστατο και μάλιστα στο περίπτερο της γειτονιάς σου!
Εγώ λέω να πας να πάρεις.Πάρε καλύτερα εκείνα στο φούρνο(προσωπικά τα προτιμώ)που είναι κι ελαφρύτερα.
Θα φας ελάχιστα,θα νιώσεις μεγάλη αηδία και καούρα,θα πεις τι βλακεία έκανα,τι ωραίες οι υγιεινές γεύσεις
και θα σου περάσει το απωθημένο.Κι όταν τελείωσει το σακουλάκι και νιώσεις εξίσου άδεια(με χειρότερη αίσθηση στο σώμα σου)
σκέψου τι άλλο μπορείς να κάνεις να πάρεις χαρά,να ξεχαστείς,να ελαφρύνει το βάρος που κι εσύ σέρνεις.
Σ'έφτιαξα Κυριακομεσημεριάτικα ε;Δεν μπορείς να πεις!Είμαστε συμβουλευτική ομάδα ή δεν είμαστε;Επόμενοοοος!
Θα σου πω κάτι κι ας ακουστεί μπανάλ και χιλιοειπωμένο, για μένα είναι βασικός οδηγός επιβίωσης και το επιστρατεύω όταν αρχίζω και ακούω την κραυγή μου στο άδειο μου σπίτι ενώ δεν έχω ανοίξει καν το στόμα μου:
Μέτρα όσα ζεις και όχι τα "δεν" της ζωής σου.
Διαβάζοντάς σε λίγο παραπάνω, είδαν πολλά "δεν" τα μάτια μου. Τώρα πια, στα 37 κλεισμένα αισίως, δεν περιμένω καμία μεγαλοπρέπεια σε όσα συμβαίνουν. Ξέρω ότι σε κανένα βίντεο δεν θα παίξει η αρχοντομουτσουνάρα μου, το λιτό αρχαιοελληνικό αέρινο νυφικό δεν θα αγκαλιάσει το δέρμα μου, δεν θα έχω αγαπημένο τραγούδι σχέσης το οποίο θα χορέψω για το φιλοθεάμον κοινό του σογιού μου, δεν θα με κατουρήσει κανένα παιδί μου γιατί δεν θα κάνω, η μανούλα μου δεν θα νταντέψει εγγόνι από μένα κι ας καίγεται, και μάλλον δεν θα με συγκλονίσουν και πολλά αρσενικά από εδώ και στο εξής γιατί αν έχεις φάει το ψέμα και την εξαπάτηση με το κιλό , παθαίνεις μια μόνιμη ανορεξία.
Απλά μετράω ως θετικά κάτι ανόητα πραγματάκια όπως το να μπορώ να τσακωθώ με την αδερφή μου, να αγοράσω μια πατσαβούρα για την κουζίνα με το φάτσα του Μίκι Μάους πάνω, να παραμυθιάζω τη μανούλα ότι όλα θα πάνε καλά, να βλέπω τα "Φιλαράκια" και να χαζογελάω, να μαγειρεύω αποτυχημένους μουσακάδες, να πλαντάξω στο κλάμμα χωρίς λόγο μπροστά στις κολλητές μου και αυτές να μην αναρωτιούνται αν η φίλη τους είναι τρελή και άλλα τέτοια μικρά.
Θα ήθελα να ήμουν ακόμη αθώα και να πιστεύω ότι θα ξαναερωτευτώ ως αθώα κορασίς.. Θα ήθελα... αλλά δεν μπορώ. Τώρα θέλω να με αγκαλιάζει κάποιος και απλά να είναι ο εαυτός του. Και να μην σταματάει, να αγκαλιάζει, να αγκαλιάζει, να αγκαλιάζει... Κι ας ξέρω ότι μόνο εγώ πιστεύω στην αφοσίωση αυτής της αγκαλιάς..
Μπορεί, Ναταλάκι, να έχουμε απωλέσει πολλά σε αυτήν την πορεία.. Πάνε αυτά, άστα εκεί που έπεσαν. Στο δρόμο που τραβάς τώρα, μάζεψε ό,τι πολύτιμο σου προκύψει στο διάβα σου και κράτα το σφικτά. Με αυτό θα πορευτούμε.
Μα δεν αγνοώ τις ομορφιές στη ζωή μου,δεν είμαι αχάριστη μηδενίστρια,απλά αυτά τα "δεν" μου κοστίζουν πολύ
και κάτι μέσα μου αρνείται να παραιτηθεί από την ιδέα τους,φυτοζώντας με ψίχουλα.Αν χόρταινε η ψυχή με ψίχουλα,
Γιωτουλίνι μου,λες να έφτανε το κορμί στα τόσα του κιλά;Εκτός αν κάνω μια προσπάθεια να φάω τέτοια ψίχουλα...
Κι εσύ και εγώ οφείλουμε- ναι "οφείλουμε" κι ας είναι κακόηχο ρήμα- να ξεχάσουμε τα λιπαρά που ταίσαμε τις ψυχούλες μας πολλά χρόνια τώρα για να ισοσκελίσουμε το έλλειμμα και τα ψίχουλα που φάγαμε με το κουτάλι.
Να ξεχάσουμε και να ξεχαστούμε...μήπως και όταν ξεχαστούμε, έρθει αυτή η πολυτραγουδισμένη, πολυαναμενόμενη "άδολη αγκαλιά".
Μήπως...
Να ξεχάσω είναι εύκολο!Ευτυχώς προικίστηκα με ανείπωτη αμνησία!
Μαθαίνω πολλά για τη ζωή μου απ'όσους τη ζήσαμε μαζί!
Προφανώς ισχυρός αμυντικός μηχανισμός!
Να ξεχαστώ όμως είμαι ανίκανη!Το μυαλό δουλεύει συνεχώς!
Ούτε θέλω ούτε και μπορώ να το κοροϊδέψω!
Όσο για την άδολη αγκαλιά...Υπάρχει άλλη εκτός της μανούλας;
Εννοείτε!!!!!!!!! Σοκολατένιο μείγμα + σοκολατένιες σταγόνες!!!! Είναι μια σοκόλαση!!! Απορώ πως έμεινα στο μισό μόνο!!! (και αυτό σε 2 δόσεις παρακαλώ!)Quote:
Originally posted by NADINE
Εγώ!Εγώ!Να υποθέσω πως από μέσα είναι σοκολασμένες;Γιάμυ! :bouncy:
Κορίτσια, ξέρετε τί έχω καταλάβει εδώ και αρκετό καιρό και με συζητήσεις που διαβάζω εδώ αλλά και εκτός σε προσωπικό επίπεδο?
Οτι όσες είναι ελεύθερες, είτε με σχέσεις που ξέρουν πως δεν οδηγούν πουθενά, επιθημούν αυτή την παραμυθένια σχέση, αυτό τον παραμυθένιο γάμο που όλα είναι τέλια.
Οι περισσότερες όμως που είναι μέσα σε γάμο (καλή ώρα σαν και μένα), είτε αυτός πάει καλά είτε όχι, αναπολούμε τις στιγμές που ήμασταν ελέυθερες, και θα θέλαμε να το ξαναζήσουμε έστω για λίγο......
Αυτό σε γενικές γραμμές ισχύει(πιστεύω-ελπίζω πως δεν αφορά όμως όσες νιώθουν καλά μέσα στο γάμο τους).
Ωστόσο αντίφαση δε βλέπω.Ζητούμενο δεν είναι ο γάμος για το γάμο,την αποκατάσταση ή ό,τιδήποτε άλλο.
Οι περισσότερες γυναίκες αναζητάμε τη σχέση που θα μας ολοκληρώσει κι εκεί την πατάμε.Οι ελεύθερες την ονειρευόμαστε
κι απογοητευόμαστε από το άδειο μαξιλάρι δίπλα μας,οι μη ευτυχισμένα παντρεμένες γυρνούν πλευρό στο ζεστό μαξιλάρι
δίπλα τους και την ονειρεύονται εξίσου.Δεν είναι η βέρα που λείπει,αλλά όλα όσα καλείται να αντιπροσωπεύσει.
Πολλή μοναξιά παντού.Και στις κοινωνικά μόνες και στις ουσιαστικά μόνες αν και νομικά συζευγμένες.Τα ίδια μας λείπουν.
Είμαι ενώπιον της συμβουλευτικής ομάδας, αλλά δεν ξέρω αν είμαι στο σωστό μέρος. Μάλλον θα έπρεπε να είμαι στην καρέκλα του ψυχαναλυτή. Πάλι, όμως, τη Ναταλία θα βρω μπροστά μου, σωστά?
Λες και δεν μου ήταν αρκετή η χθεσινή σκατένια μέρα, μάλωσα σήμερα με τον καλύτερο φίλο μου. Έναν άνθρωπο που με στηρίζει στα δύσκολα. Του φώναξα, τον έβρισα, τον απείλησα, έγινα ταύρος μαινόμενος κι αυτό μέσα σε δευτερόλεπτα. Όχι ότι δεν του άξιζε, του άξιζε και πολύ μάλιστα. Αντί να κάθομαι να με πατάνε, αποφάσισα, έστω και εν θερμώ, ότι ήρθε η ώρα να πατήσω εγώ όσους με θίγουν.
Όλα όσα δείξατε παραπάνω τα έφαγα κι αυτά και άλλα. Για την ακρίβεια τρώω με διαλείμματα από την ώρα που ξύπνησα. Και για να μπερδέψω και κάποιο άλλο τόπικ, σήμερα, εκτός από φαγητά διάφορα και πατατάκα και πάστες και αναψυκτικά, κατάπια απογοήτευση, οργή, θυμό, απόγνωση, μοναξιά, αίσθηση ανικανοποίητου, αίσθηση ανημπόριας και τι δεν κατάπια! Δίκιο έχετε κορίτσια, μετά αισθάνεσαι ακόμη χειρότερα, αλλά δε μπόρεσα να συγκρατηθώ. Με έπιασε κρίση και την πληρώνω τώρα με στομαχόπονο και τάση προς έμετο.
Αυτή η έρμη η μοναξιά.. Αυτή, που ταλανίζει τόσες από μας.. Τι να πω, πώς να βοηθήσω, τη στιγμή που αισθάνομαι τα ίδια, αν όχι χειρότερα? Μήπως η ομάδα μας να ονομαζόταν ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ή ΤΑΠΕΙΝΑ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙΑ ή κάτι εξίσου μίζερο με αυτά που θα πρότεινε η Ματίνα Μανταρινάκη?
Και τώρα η ώρα της μουσικής μου αφιέρωσης. Όχι, δεν είναι μία ακόμη απόπειρα σαμποτάζ, απλώς εκπληρώνω ένα χρέος, μια παραγγελιά τέλος πάντων, προς μία μοναχική ψυχούλα που είχε απορίες:
http://www.youtube.com/watch?v=tnZplCnulrA
Τη συμπονώ βαθύτατα για όσα αναγκάστηκε να υποστεί, αλλά και εύχομαι να χαμογελάσει το χειλάκι της, σκεπτόμενη από ποιόν έγινε δώρο το συγκεκριμένο cd προς ποιόν! Δικό σου, γλυκειά μου!
Πόσο χειρότερα μπορεί να νιώσει κανείς?
Μία ακόμη μη μέλλουσα μητέρα χαιδεύει την εγκυμονούσα κοιλιά της. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Μετά από τόοοοσεες βλακείες που κατανάλωσα σήμερα, διψάω πολύ. Ήπια νερό και έγινε η κοιλιά μου τούρλα. Κάντε πέρα μη σας πάρει σβάρνα η κοιλιά μου ένα πράγμα! Τη χαιδεύω από τα πλάγια και κάνω κανά πεντάλεπτο να φτάσω στο μπροστινό της μέρος. Παράλληλα ακούω το "μελαχροινάκι". Πόση εξαθλίωση πια?
Και για την ιστορία, προσπάθησα σήμερα. Προσπάθησα πολύ! Μόλις ένιωσα τα συναισθήματά μου να πληθαίνουν και να διογκώνονται, έβαλα σπορτέξ και πήρα τους δρόμους. Περπάτησα, περπάτησα, ίδρωσα, κουράστηκα. Γύρισα σπίτι, έκανα μπάνιο και ... όρμηξα στο ψυγείο, στα ντουλάπια, κοινώς δεν έπιασε το κόλπο σήμερα.
Πάλι καλά που δεν είπες πως θα με βρεις πίσω σου για να θιχτώ ως σατανάς.Quote:
Originally posted by Ava
Μάλλον θα έπρεπε να είμαι στην καρέκλα του ψυχαναλυτή. Πάλι, όμως, τη Ναταλία θα βρω μπροστά μου, σωστά?
Ερώτηση: Ποιά είναι η Ματίνα Μανταρινάκη;Τη γκούγκλαρα αλλά δε μου λέει κάτι η φωτογραφία της.
Ούτε εγώ είμαι στα καλά μου σήμερα...Έχω σηκωμένα μανίκια για καυγά κι όλο με συγκρατώ...Μήπως φταίνε τα φεγγάρια;
Για όποιον λόγο έκανες ό,τι έκανες μην το μετανιώνεις.Έτσι ένιωσες,έτσι εκφράστηκες!Και το εκτόνωσες και το έφαγες!
Είναι μια εξέλιξη κι αυτή από εκεί που μόνο έτρωγες τα συναισθήματα σου χωρίς να τα εξωτερικεύεις.
Το επόμενο στάδιο θα είναι κάποια στιγμή να μόνο να τα εξωτερικεύεις.Εξάλλου ήδη η συχνότητα των γευστικών ξεσπασμάτων
είναι αντιστρόφως ανάλογη.Οι καλές φιλίες δε διαλύονται μ'έναν καυγά.Θα περάσει η μπόρα κι ούτε θα το θυμάστε το σημερινό.
Για την αφιέρωση τι να πω;Να ευχαριστήσω;Με τι καρδιά;Μουδιάζουν τα ακροδάχτυλα...Δε μου βγαίνει...
Θα ευχαριστήσω ωστόσο για τη χθεσινοβραδυνή μεταμεσονύκτια παρέα,που μου κράτησες σε δύσκολες κλαρινίστικες ώρες...
Εγώ μας (=όλες μας) αφιερώνω Τάνια...Οδηγός μας δεν ξέρω ποιός είναι...Προς το παρόν το τιμόνι το έχουμε εμείς και τα είδαμε τα χαμπάρια!
Ας μας οδηγήσει ο Θεός...Εκείνος θα ξέρει καλύτερα,δε μπορεί...Πλέον ούτε εμάς ούτε φυσικά τους άντρες εμπιστεύομαι...
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΠΑΝΤΑ
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Πάντα απ' τον έρωτα περνούσα, σα να περνάω απ' την φωτιά,
ούτε μια ανάσα δεν μπορούσα, ούτε αντίσταση καμιά
Πάντα του έρωτα ο δρόμος, μου 'μοιάζε τόσο τραγικός,
τόσες στροφές τόση ανηφόρα, κ' ύστερα ήτανε κλειστός,
μα τώρα εσύ είσαι οδηγός
Πάντα πέθαινα για ένα σ' αγαπώ,
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό
με 'σένα έκανα ένα βήμα πιο μπροστά,
όταν σε είδα με τα χέρια σου ανοιχτά
πάντα πέθαινα για ένα σ' αγαπώ,
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό
μα αυτός ο δρόμος μου ποτέ δεν είχε φως,
μα πάντα πίστευα στο τέλος θα 'ναι αλλιώς
μα πάντα ο έρωτας ο ίδιος δρόμος
Πάντα, του έρωτα ο δρόμος ήταν ταξίδι ακριβό ...
Πάντα το άπιαστο ζητούσα, το κυνηγούσα με καημό ...
Πάντα ως το κόκκαλο αγαπούσα ως της ψυχής μου το βυθό,
τόσα τα βάθη και τα ύψη κ' όμως δεν βρήκα ουρανό,
μα τώρα σ' έχω οδηγό...
τι να πρωτοσχολιάσω....ας αρχίσω με το Κατερινιώ μας.Κατερινάκι εκπέμπεις τόσο θετική ενέργεια!Το ύφος σου στις φώτο είναι όλα τα λεφτά και δείχνει πόσο καλά νιώθεις με τον εαυτό σου αυτή την περίοδο,μπράβο σου!Και ένα μεγάλο μπράβο και στον άνδρα σου για την αντιμετώπισή του!Εγώ σε προτιμώ με το ξανθό μαλλάκι σου,όχι πως δεν είσαι κούκλα και με το σκούρο απλά πιστεύω πως το ξανθό σε φωτίζει!!
Μιάς και λέμε για μαλλιά...και εγώ είμαι σε δίλημμα,σκέφτομαι είτε να τα κάνω ξανθά είτε σκούρα.έλα μου ντε που δεν μπορώ να αποφασίσω πως μου αρέσω περισσότερο?Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν όταν με το καλό σταματήσει η τριχόπτωση λόγω της επέμβασης και φυσικά αν μέχρι τότε δεν έχω μείνει κουρούπα :D
Ναταλάκι μου εγώ θα σου πω κάτι χιλιο-ειπωμένο!ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις στον δρόμο σου αύριο!Μπορεί να μην είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής σου αλλά ίσως είναι ο σύντροφος της ζωής σου.Τον άνδρα μου τον γνώρισα όταν πίστευα πως για πολύ καιρό θα ήμουν μόνη μου,είχα φάει αρκετά προσωπικά στραπάτσα πριν και για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα ούτε σχέση,ούτε τίποτα ,πόσο μάλλον γάμο!Και όταν τον πρωτοσυνάντησα -για αυτόν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά - για μένα ήταν απλά μια συμπάθεια και όμως με τον τρόπο του με έκανε και τον ερωτεύτηκα και τον αγάπησα και όλοι μου έλεγαν πριν από το γάμο πως χαμογελούσαν μέχρι και τα μάτια μου!Και ναι παντρέυτηκα και ήθελα να κάνω ένα παιδάκι,έλα που δεν μας ήρθε και όσο και αν το επιθυμώ δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε,απλά ελπίζω!Δεν είναι όλα ρόδινα μέσα σε ένα γάμο,πιστεύουμε πως όλοι μας ξέρουμε πως είτε εκτός είτε εντός γάμου οι δυσκολίες υπάρχουν και πόσο μάλλον στην εποχή που ζούμε !
ʼβα μου το καλό είναι πως ξέρεις γιατί κατάπιες συναισθήματα και φαγητά.Ή τουλάχιστον αυτό μου δίνεις να καταλάβω,ήξερες το γιατί αλλά δεν μπόρεσες να το αποφυγεις!Νομίζω και ελπίζω πως την επόμενη φορά που θα το συναντήσεις μπροστά σου να του ξεφύγεις με έναν ελιγμό.
Ambra Katambra!
Τον μεγάλο έρωτα τον συνάντησα,Αγγελουδάκι μου,με έκαψε ολάκερη και δεν επιθυμώ να τον ξανασυναντήσω.
Τον άνθρωπο μου δε συνάντησα κι αυτός είναι που μου λείπει μαζί φυσικά και το παιδί.Γάμος δε μ'ένοιαζε,δε με νοιάζει.
Η αίσθηση του ανήκειν,ο ώμος να ξαποστάσεις,η κατανόηση,η συμπαράσταση,η επικοινωνία,η αγκαλιά να κουρνιάσεις,
ν'αγαπηθείς..."ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη"...Κλέφτρα ήμουν και κλέφτρα,φοβάμαι,θα μείνω.Κι έχω την τάση
να το παίρνω όλο πάνω μου(αυτό που μάλωνα την ʼβα χθες να μην το κάνει εκείνη).Χρεώνω φυσικά το μεγαλύτερο μέρος
ευθύνης στα κιλά μου και τα υπόλοιπα προφανώς στον χαρακτήρα μου,στην ατυχία μου,δεν ξέρω σε τι,πάντως "μου",ολόδικο μου!
Χαίρομαι για σένα,για σας και είμαι σίγουρη πως θα ευλογηθείτε το μωράκι σας!Ήδη το σώμα σου ετοιμάζεται να το φωλιάσει!
Είδες και το κρακεράκι μας μόλις έχασε κάποια κιλάκια!Έτσι θα μετράμε μήνες και για σένα,το βλέπω καθαρά να συμβαίνει!
Ας γίνει το καλύτερο για τον καθένα μας,αλλά-αν γίνεται-να γίνει σύντομα!Αχνοσβήνει η ελπίδα...Λυγίζει επικίνδυνα η αντοχή...
http://www.youtube.com/watch?v=6Aj2ah4H5dU
Αφιερωμένο σε όλες μα περισσότερο στο Ναταλάκι.
Ναταλία μου αυριο είναι μια καινούργια μέρα . Μόλις ξυπνήσεις το πρωί πήγαινε στον καθρέφτη σου χαμογέλα στο είδωλό σου, να σε αγαπάς και είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα βρεις το ταίρι σου.
Όσες από εμάς επιθυμούν μία ισορροπημένη σχέση, με όλα όσα συνεπάγεται, νομίζω πως οφείλουμε να συμβιβαστούμε. Αυτά που περιγράφει η Ναταλία είναι τα ιδανικά, βρίσκονται εύκολα, όμως, ή συνεχίζουμε να παραμένουμε με την ελπίδα και να περιμένουμε κάτι που, στο κάτω κάτω, μπορεί και να μην έρθει ποτέ?
Σκέφτομαι τα λόγια της Ναταλίας και της δίνω δίκιο. Δε φταίμε εμείς, αν κάποιοι άλλοι είναι ανεπαρκείς. Δεν υπάρχει λόγος να χρεωνόμαστε την προσωπική αποτυχία κάποιου και να την προβάλλουμε στον εαυτό μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δοκιμάζουμε, να δίνουμε ευκαιρίες, ώστε να καταλήξουμε με αυτόν που θα είναι ο λιγότερο ακατάλληλος. Αρκεί να μην είναι εντελώς ξεφτίλας. Εκεί έχω θέμα και χίλιες φορές μόνη μου, παρά με κάποιον που με ντροπιάζει.
Στο θέμα του παιδιού τώρα. Το σκέφτηκα έντονα τις τελευταίες μέρες και κατέληξα ότι ένα παιδάκι καλό είναι να έχει και τους δυο γονείς του. Να γιατί θεωρώ τον "ξεφτίλα" απαγορευτικό. Πόσο καιρό μπορεί να τον ανεχτεί μια γυναίκα?
Τώρα είδα το μήνυμα! Η Ματίνα Μανταρινάκη είναι η θλιβερή γειτόνισσα του Κωνσταντίνου και της Ελένης, στην ομώνυμη σειρά. Συνηθίζει να λέει ατάκες του τύπου: Γιατί σε μένα? Ποια μοίρα με καταράστηκε βαριά? Πόσο αόρατη είμαι? Χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως "ταπεινό χαμομηλάκι" και η Ελένη της απαντάει: Μπράβο, βρε Ματίνα, βάλε και λίγη μιζέρια! Τι ωραία που περνάμε! Εννοείται ότι η περίπτωσή της έχει happy end, μιας και στο τέλος αλλάζει ριζικά λουκ, ανανεώνεται και εκεί που κυνηγούσε τους άντρες με το τουφέκι και όλοι την απέφευγαν, στο τέλος την παρακαλάνε και τους κάνει και τη δύσκολη!
Κακώς μούδιασαν τα δάχτυλά σου, δεσποσύνη! Ξεχνάς πού κατέληξε αυτό το cd? Ξεχνάς ότι ο παραλήπτης του δε μπήκε καν στη διαδικασία να το ακούσει? Και τι δε θα'δινα να ήμουν από μία μεριά και να έβλεπα τη φάτσα του! Θα κρατούσα την κοιλιά μου από τα γέλια! (ʼντε πάλι η κοιλιά! Με καταδιώκει μου φαίνεται...)
Αισθάνομαι λίγο καλύτερα τώρα. Και ψυχολογικά και σωματικά. ʼρχισα να ξεπρήζομαι και τα νερά πάνε κι έρχονται. Ωραίο βράδυ θα περάσω! Μήπως να στρώσω στην τουαλέτα, να μην πηγαινοέρχομαι κιόλας?
Μερσί για την αισιόδοξη νότα αλλά και την αφιέρωση!Quote:
Originally posted by *Katie
http://www.youtube.com/watch?v=6Aj2ah4H5dU
Αφιερωμένο σε όλες μα περισσότερο στο Ναταλάκι.
Ναταλία μου αυριο είναι μια καινούργια μέρα . Μόλις ξυπνήσεις το πρωί πήγαινε στον καθρέφτη σου χαμογέλα στο είδωλό σου, να σε αγαπάς και είμαι σίγουρη ότι κάποια μέρα θα βρεις το ταίρι σου.
Υπέροχο,Katie μου!Κι είχα πολύ καιρό να το ακούσω!
"Δυνατά!Δυνατά!Γίναν όλα δυνατά τ'αδύνατα!"
Τα χοντρά όμως;Γίναν δυνατά ή έστω αδύνατα;
Λες ο πρωινός καθρέφτης της Σκάρλετ να κάνει το θαύμα του;
Και νύχτα να το βρω πάντως το ταίρι μου δε με χαλάει!Αρκεί να γίνει σύντομα!
Γιατί αν με βρει στο στ' ΚΑΠΗ δε νομίζω να μας επιτρέψει ο γιατρός να γιορτάσουμε τη συνεύρεση δεόντως!
δεν πιστεύω στα θαύματα Ναταλάκι μου ... μόνο στην προσωπική προσπάθεια, στην επιμονή , στο πείσμα . Είμαι σίγουρη όμως ότι αν το κάνεις αυτό κάθε μέρα, τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο.Quote:
Originally posted by NADINE
Μερσί για την αισιόδοξη νότα αλλά και την αφιέρωση!
Υπέροχο,Katie μου!Κι είχα πολύ καιρό να το ακούσω!
"Δυνατά!Δυνατά!Γίναν όλα δυνατά τ'αδύνατα!"
Τα χοντρά όμως;Γίναν δυνατά ή έστω αδύνατα;
Λες ο πρωινός καθρέφτης της Σκάρλετ να κάνει το θαύμα του;
Αυτός που σε πλήγωσε ..... έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του, σε έχασε και αυτή την απώλεια θα την μετρά σε όλη του την ζωή. Εσύ απλά γλίτωσες από έναν που δεν άξιζε. Πάμε παρακάτω , χαμογέλα έχεις την υγειά σου και χάνεις τα κιλά σου, αργά αργά και σταθερά.
Ώστε βλέπεις και τέτοιες σειρές εκτός από τα σκυλάδικα που ακούς,Αβόπλασμα!
Και θέλεις να κάνουμε και χωριό μετά!Μάλλον άστυ!Και καπνίζεις κι από πάνω!
Έχεις μεν τις χάρες σου(να μη σε αδικήσω)αλλά δεν το κόβω να ζούμε κοινό happy end!
ΕΙΣΑΙ Ο ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ!ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!
Σας καληνυχτίζω κοριτσάκια μου! Πάω να σύρω το πονεμένο μου κορμάκι στον καναπέ για να δω dvd και μετά θα κοιμηθώ ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Συναρπαστική και η σημερινή μέρα! Μία νέα γυναίκα, εργένισσα, να τρώει μέχρι σκασμού, να περπατάει μόνη της, γιατί πού να βρει την παρέα, να ξανατρώει, να βλέπει τηλεόραση μόνη της και να ξαπλώνει πάλι μόνη της.
Ναταλία μου, έννοια σου... Στο ΚΑΠΗ θα είμαι κι εγώ! Θα παίρνουμε τα μπαστουνάκια και τα πι μας και θα βολτάρουμε στην παραλία!
http://www.youtube.com/watch?v=o4326RVQSQ8
ʼντε, άντε και με πήραν πάλι τα ζουμιά, πάνω που είχα αρχίσει να αισθάνομαι καλύτερα...
Βιάστηκες, τέκνον Ναταλία! Βιάστηκες και τώρα εξετέθης!
Όσο για το κάπνισμα, δε νομίζω ότι θα μου το επιτρέπουν οι γιατροί εκεί στα ΚΑΠΗ που θα βρίσκομαι...
Και για να σε δικαιώσω, οφείλω, όπως καταλαβαίνεις, να σε τιμωρήσω:
http://www.youtube.com/watch?v=LXFNqJk493w