Printable View
Με χιουμοριστική διάθεση έκανα λογοπαίγνιο με το στίχο,Κατερινάκι μου,δεν είναι το αδύνατο που με απασχολεί.
Εκείνος που με πλήγωσε δεν ξέρω πώς είναι σήμερα(ελπίζω να μετρά μόνο χαρές και καμία απώλεια!),ξέρω όμως
πως όσο κι αν τον λάτρεψα,ο χωρισμός μας και που τον ξεπέρασα είναι το μόνο σπουδαίο επίτευγμα της ζωής μου!
Αλήθεια; Ποιό; Έχεις καμιά καλή ταινία;Quote:
Originally posted by Ava
Πάω να σύρω το πονεμένο μου κορμάκι στον καναπέ για να δω dvd
Αααααααααααααχχχχχχχχχχ κορίτσια πόσο ακουμπήσατε τη ψυχή μου................
Ίδιες σκέψεις......ίδια συναισθήματα!
Βλέπω να φεύγει η ζωή μέσα από τα χέρια μου κ εγώ να μην κάνω κάτι......... Αλήθεια πόσο άρρωστο μπορεί να είναι αυτό? Μπορεί κάποιος να μου πεί?
άβα μου άνοιξες την όρεξη για σκυλάδικο και τώρα πάς για καναπέ και dvd???? πάμε μπουζούκια εγώ με τις υπόλοιπες μανικωμένες σφηνάκια χυμό παρακαλώ και μπουκάλια ουίσκι για τις "παρθένες".
Μη με προκαλείς, βερζεβούλικο, και σταμάτα να μου βάζεις ιδέες...
katie μου, νομίζω ότι τώρα δεν παρουσιάζω και το ιδανικότερο θέαμα για τσιφτετέλια και χορούς της κοιλιάς!
Από την άλλη, μετά από μία δεύτερη σκέψη... γιατί όχι?
http://www.youtube.com/watch?v=zX_0GqCDXiY
Μόνο που οι θαμώνες του σκυλάδικου, όταν με δουν να λικνίζω περιπαθώς τη σημερινή μου κοιλάρα, θα μείνουν κάπως έτσι :shocked2: :shocked2: :shocked2: :shocked2:
ʼδικα βάζεις τους Λεπάδες και τους κιμάδες!Καμία τιμωρία!
Όπως ανοίγουν,στο δευτερόλεπτο κλείνουν!Νότα δεν ακούγεται!
Το άλλο του Καλογιάννη όμως...Κρατώ μια εικόνα του Σωτήρη Μουστάκα
από μια ασπρόμαυρη παλιά ταινία,σε ένα παράθυρο,κάτι κάγκελα ψυχιατρείου...
Δεν ξέρω αν η μνήμη μου με απατά πάντως κάθε μα κάθε φορά έκλαιγα στο τραγούδι.
"Εμείς γι'αλλού κινήσαμε,γι'αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει..." Τρελά γλέντια κι απόψε!
http://www.youtube.com/watch?v=DqAvD...eature=related
για πάρτι σας !!!
Εκεί που θα πάμε Αβα δεν θα σε νοιάζει για την κοιλιά σου ..... έχεις πάει σε παρακμιακό μπουζουκτζίδικο έτσι δεν είναι??
η αβα μάλλον πήγε για dvd , δεν έχει μπουζουκια τελικά. Ας πάω και εγώ λοιπόν τότε στην αγκαλιά του Μορφέα γιατί μας περιμένει δύσκολη εβδομάδα. Σας φιλώ κούκλες
Πώς να ξεχάσω τέτοια εφιαλτική εμπειρία? Μπουζούκια στην Ασπροβάλτα! Ναι, ναι, είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται!
Ακολούθησα την παρέα και έπαθα την πλάκα μου. Η τότε φίρμα ήταν ο Ξανθιώτης, τον οποίο πλαισίωνε "μπαλέτο" από γυναίκες σοβαρών κυβικών, που ήταν τυλιγμένες με κάτι δίχτυα! Ευτυχώς που είχα τη βότκα μπροστά μου, αλλιώς δεν θα το πάλευα το βράδυ!
Αυτό που στ' αλήθεια θα ήθελα να κάνω, σε ό,τι αφορά το παρακμιακό, είναι το εξής:
http://www.youtube.com/watch?v=pjhCg...eature=related
Δεν είναι δυνατόν αυτά τα...τραγούδια(ο Θεός να τα κάνει τραγούδια!)
να έχουν ένα κι ενάμισυ εκατομύριο θεάσεις!Δεν πάμε καθόλου καλά!Θλίβομαι!
ΝΑΙ! ΠΕΙΡΑΖΗ!Quote:
Originally posted by Ava
Αυτό που στ' αλήθεια θα ήθελα να κάνω, σε ό,τι αφορά το παρακμιακό, είναι το εξής:
http://www.youtube.com/watch?v=pjhCg...eature=related
Μετά και από το σημερινό "ξεφάντωμα", ήρθε η ώρα να αποσυρθώ, μπας και χαλαρώσω. Λίγο τα μπουζούκια, λίγο το γέλιο, λίγο η θλίψη, όσο τα συναισθήματα παραμένουν ζωντανά, δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς.
Η παρακμή έχει και την πλάκα της. Για το Φλωρινιώτη ειδικά θυμάμαι που παρακαλούσα έναν κουλτουριάρη να με πάει και μάλιστα θα είχαμε μέσον και θα είμαστε και "πρώτο τραπέζι πίστα", αλλά πού! Στην αρχή με κοίταξε απαξιωτικά, στη συνέχεια, για να με ξεφορτωθεί, μου έδινε ψεύτικες υποσχέσεις και τελικά δεν πήγα ποτέ. Έμεινα με την πίκρα της Ασπροβάλτας!
Ναταλία μου, δεν το ξέρεις το μυστικό της επιτυχίας? Όλα εξαρτώνται από ένα "S". Πρόσεξέ με, Notis, Sotis, και δε συμμαζεύεται. Βρε, μπας να γίνω AvaSSSSSSSSSSSS, μπας και δω χαίρι και προκοπή?
Καληνύχτα γλυκειές μου υπάρξεις!!! (για να μιλήσω λιγάκι μπουζουκτσίδικα)!
Καληνύχτα καλές μου! (τώρα μιλάω σαν εμένα).
Σας φιλώ!
ΠΕΙΡΑΖΗ, ΠΕΙΡΑΖΗ, ΚΕ ΠΟΛΙ ΜΑΛΛΙΣΤΑ!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ʼντε να χαλαρώσεις μετά!
ʼρρωστο δε θα το έλεγα σε καμία περίπτωση.Έχεις σίγουρα τους λόγους σου-θετικούς κι αρνητικούς-να νιώθεις αδύναμηQuote:
Originally posted by break
Βλέπω να φεύγει η ζωή μέσα από τα χέρια μου κ εγώ να μην κάνω κάτι......... Αλήθεια πόσο άρρωστο μπορεί να είναι αυτό? Μπορεί κάποιος να μου πεί?
ν'αντιδράσεις,ν'αντισταθεί� � στον παγετό.Εσύ,όσο μπορείς να σε παρατηρήσεις,γιατί λες να συμβαίνει αυτό;
Quote:
Originally posted by NADINE
ʼρρωστο δε θα το έλεγα σε καμία περίπτωση.Έχεις σίγουρα τους λόγους σου-θετικούς κι αρνητικούς-να νιώθεις αδύναμηQuote:
Originally posted by break
Βλέπω να φεύγει η ζωή μέσα από τα χέρια μου κ εγώ να μην κάνω κάτι......... Αλήθεια πόσο άρρωστο μπορεί να είναι αυτό? Μπορεί κάποιος να μου πεί?
ν'αντιδράσεις,ν'αντισταθεί� � στον παγετό.Εσύ,όσο μπορείς να σε παρατηρήσεις,γιατί λες να συμβαίνει αυτό;
Ξέρεις γιατι το θεωρώ αρρωστημένο? Ενώ βλέπω πιο είναι το σωστό δεν έχω τη δύναμη να το επιλέξω όλο το αναβάλω για αύριο ή από βδομάδα κ άφησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου να περάσουν...........
Kαλε τι εγινε εδω σημερα?κ εγω ελειπα....Δε σου αρεσε το ασπρο γιασεμι Ναταλακι μου,με τα ωραια τραγουδακια του κλπ ηθελες ανθισμενες μανολιες κ καταντισε μπουζουκερι!!!Εμαθα κ την Κελεκιδου κ τον Βολανη!Πανταζη,Φλωρινιωτη.. ..Αν βαλετε κ Σφακιανακη θα τις κοψω τις φλεβες μου.....
Δεν θα μπω στη συζητηση για τις σχεσεις.Ειναι δυσκολα τα πραγματα κ δεν εχω χρονο.Παντως την ελπιδα μας δεν πρεπει να την χανουμε....Αντιπαρερχομαι κ το οτι η χαρα μου εχτες με παρατησε στα κρυα του λουτρου για να ειναι μαζι σου κ καλα να παθει σημερα που καταλαβες οτι η σχεση αυτη δε θα εχει αισιο τελος!Τιμωρια να κατσει να δει 2 ταινιες μαζι...
Εγω παλι ειμαι σε μια σχετικη νιρβανα.Το σεμιναριο ειναι φοβερο.Απελευθερωνεσαι....
http://www.youtube.com/watch?v=uZQCy...eature=related
Αντι για νανουρισμα αγαπημενες ανθισμενες κ μυρωμενες μανολιες....
Αυτο ειδικα για την αγαπημενη μου απο την Τανια μας,κι ας με εχει ξεχασει τελευταια.....
http://www.youtube.com/watch?v=5vZ5x...eature=related
Εχθες εγινε παρτυ εδω κ σημερα καμμια δεν περασε....
Εγω θα κερασω τσαι γιασεμι ολες οσες ψαχνουν το χρυσο πριγκηπα τους....
http://www.youtube.com/watch?v=QqWxiYBtkFM
Κυρια προεδρε τσαι μανολιας δεν εχει βγει ακομα...
Says who?Quote:
Originally posted by Γλαύκη
Κυρια προεδρε τσαι μανολιας δεν εχει βγει ακομα...
Έχουμε από τσάι
Μέχρι μπύρα!
Για να μην αναφερθώ σε καλλυντικά,αρωματικά κι ένα σωρό άλλα προϊόντα
Εγώ με το γιασεμί μάλωσα!Τέλος!
Θυμήθηκα τώρα ένα επεισόδιο του "Σ'αγαπώ-μ'αγαπάς" όπου ξημερώματα ο Θοδωρής γυρίζει σπίτι μεθυσμένος
και τραγουδά το "εγώ με την αγάπη μάλωσα"του Λιδάκη και του απαντά εκνευρισμένη η Δήμητρα "τώρα θα μαλώσεις και με τη Δήμητρα"
ή κάτι τέτοιο...Ως κι ο Ξυλούρης τραγούδισε τον καυγά μας!--->ΚΑΥΓΑΔΕΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ
Κι ήρθε κι η ώρα της καλημέρας!Της μοσχομανολένιας,να μην ξεχνιόμαστε!
Μπροστά μου,η θάλασσα ήρεμη,μ'έναν διακριτικό ήχο κύμματος να συναγωνίζεται αυτόν της ψιλής βροχής,που πέφτει.
Υγρασία και μουντίλα μέσα έξω...Μου αρέσει όμως πάντα πολύ το πρώτο κάλεσμα του φθινοπώρου.Μου πάει η μελαγχολία του.
Χθες ξημερώματα για άλλη μια φορά αποχαιρετηθήκαμε με τον δεν ξέρω τι μου.Πρώην πλέον δεν ξέρω τις...Γιατί να μην είναι η αγάπη αρκετή;
--->ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΣ ΣΚΥΛΟΣ
Στίχοι, Μουσική : Αφροδίτη Μάνου
Το ξέρω πως τα πήρε πια η βροχή
τα λόγια που ποτέ δε μου'χες πει
Μα εγώ τα καταλάβαινα
παιδί και μεταλάβαινα
του έρωτά σου τ'άχραντα μυστήρια
Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει
Σε ποιο αστέρι, σε ποιόν ουρανό
Φοράει της νύχτας το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό
Της άνοιξης το πρώτο δειλινό
Το ξέρεις πως δε φτάνει πια ο καιρός
να σβήσει εκείνο τ' άγριο το φως
Τις νύχτες που σε γλύκαινα
σαν γυμνασμένη λύκαινα
του έρωτα ζητώντας τα μαρτύρια
Μια βροχερή καλημέρα και από εμένα Πέφτει βροχή-Μούσχουρη
http://1.bp.blogspot.com/_9YKYJmhsf7...in_by_hres.jpg
Αν πέφτει,λέει!'Ωστε βρέχει και στην Πάτρα,Αγγελουδάκι μου;Τέλεια!Την καλημέρα μου σ'εσένα
και συνεχίζουμε ακάθεκτες στο αφιέρωμα της βροχής(μετεωρολογικής,συνα ισθηματικής,πάσης φύσεως...)
--->ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ : ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό σου τ' αντίο
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό σου βιβλίο
Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιά
χωρίς πουλιά.
Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι
φθινοπώριασε κι έγινε
βορινό πια τ' αγέρι.
Αθήνα έχει ζέστη και ήλιο... εδώ πότε θα έρθει το φθινόπωρο??
Καλημέρα σας! Ας πιούμε τσάγια, ας πιούμε μπύρες, ας λουστούμε με αρωματικά σαμπουάν και ας πασαλειφτούμε με ευωδιαστές κρέμες σήμερα, αυτή την υπέροχη, βροχερή μέρα!
Λέω να λάβω μέρος στο αφιέρωμα της βροχής, αλλά σε πιο χαρούμενους τόνους! Πάμε λοιπόν! Avanti Maestro!
http://www.youtube.com/watch?v=D1ZYhVpdXbQ
Αξέχαστο και ανεπανάληπτο!
http://www.youtube.com/watch?v=xbYWkegobTU
Ατμοσφαιρικό και λιγάκι μόνο μελαγχολικό
και.....
http://www.youtube.com/watch?v=bBlbPw7WAqM
Ευσεβείς πόθοι....
Αχ πόσο σας ζηλεύω.............. Εδώ πότε θα αρχίσει να βρέχει, να κάνει κρύο, να βάλουμε επιτέλους τα μακρυμάνικα, έστω με 3/4 μανίκι, μπλουζάκια μας, τα καλτσόν μας και πάνω από όλα τα νέα μας ρουχαλάκια????????
Συναισθηματική βροχή...
Μας αιφνιδιάζει άραγε και είμαστε απροστάτευτες, χωρίς ένα αδιάβροχο, μία ομπρελίτσα, έστω ένα ρουχαλάκι να ρίξουμε πάνω μας? Ή μήπως τη βλέπουμε να έρχεται και δε φεύγουμε εγκαίρως? Μήπως παρακολουθούμε τα σύννεφα να μαζεύονται, τον ουρανό να μαυρίζει, τη μυρίζουμε στον αέρα και καθόμαστε εκεί με την ελπίδα ότι ίσως τελικά δε βρέξει στο σημείο που βρισκόμαστε εμείς?
Και άντε και την πατήσαμε και βραχήκαμε μία φορά. Γίναμε μουσκίδι, αρπάξαμε και κρυολόγημα και υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να είμαστε πιο προσεκτικές στο μέλλον... Μήπως συνεχίζουμε να περιφερόμαστε χωρίς τα αναγκαία προστατευτικά?
Μπορεί να έχουμε τη δικαιολογία ότι αγαπάμε τη βροχή και είμαστε διατεθειμένες να υποστούμε τις συνέπειες. Τότε, γιατί κάθε φορά που ξαναβρεχόμαστε δίνουμε την ίδια ακριβώς υπόσχεση, με σκοπό να την παραβούμε στη συνέχεια?
Πρόκειται για ρητορικές ερωτήσεις που απευθύνονται σε όλες, μα και σε μένα.
Πώς να σε λούσουν οι ζεστές ακτίνες του έρωτα αν κρατάς ομπρέλα,που κρύβει τον ουρανό;Quote:
Originally posted by Ava
Συναισθηματική βροχή...
Μας αιφνιδιάζει άραγε και είμαστε απροστάτευτες, χωρίς ένα αδιάβροχο, μία ομπρελίτσα, έστω ένα ρουχαλάκι να ρίξουμε πάνω μας?
Πώς να γευτούν οι αισθήσεις το τρυφερό χάδι και το σκίρτιμα του αγαπημένου σώματος αν έχουν ντυθεί την πλαστικούρα του αδιάβροχου;
Το μόνο προστατευτικό ρουχαλάκι,που επιβάλλεται μάλιστα να ρίξουμε πάνω μας,είναι το προφυλακτικό.Καμία άλλη προφύλαξη δε χωρεί.
Η αλήθεια είναι πως ένας μαζοχισμός μας διακρίνει τις γυναίκες,να μη μας αδικήσουμε!Αλλά πάλι,πάντα ενδέχεται να περάσει η μπόρα.Quote:
Originally posted by Ava
Ή μήπως τη βλέπουμε να έρχεται και δε φεύγουμε εγκαίρως? Μήπως παρακολουθούμε τα σύννεφα να μαζεύονται, τον ουρανό να μαυρίζει, τη μυρίζουμε στον αέρα και καθόμαστε εκεί με την ελπίδα ότι ίσως τελικά δε βρέξει στο σημείο που βρισκόμαστε εμείς?
Αν απωλέσουμε κι αυτήν την ελπίδα,καλύτερα να κλειστούμε σπίτι με τους τέσσερις τοίχους φύλακες φρουρούς!Και σφαλισμένα τα παντζούρια,
βεβαίως,βεβαίως!Και τον θερμοστάτη ρυθμισμένο σταθερά στην επιθυμητή θερμοκρασία,μιά ευθεία ασφαλής φυτοζωή!Τρελά γλέντια!
Κάθε φορά είναι διαφορετική!Κι εμείς κι ο άλλος απέναντι και το συναίσθημα,που γεννήθηκε ανάμεσα μας κι ένα σωρό συγκυρίες.Quote:
Originally posted by Ava
Και άντε και την πατήσαμε και βραχήκαμε μία φορά. Γίναμε μουσκίδι, αρπάξαμε και κρυολόγημα και υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να είμαστε πιο προσεκτικές στο μέλλον... Μήπως συνεχίζουμε να περιφερόμαστε χωρίς τα αναγκαία προστατευτικά?
Μπορεί να έχουμε τη δικαιολογία ότι αγαπάμε τη βροχή και είμαστε διατεθειμένες να υποστούμε τις συνέπειες. Τότε, γιατί κάθε φορά που ξαναβρεχόμαστε δίνουμε την ίδια ακριβώς υπόσχεση, με σκοπό να την παραβούμε στη συνέχεια?
Πρόκειται για ρητορικές ερωτήσεις που απευθύνονται σε όλες, μα και σε μένα.
Ως ένα μόνο βαθμό η εμπειρία σε βοηθά να χειριστείς σωστότερα παρόμοιες καταστάσεις.Οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση
και τον παράγοντα του άλλου δεν είσαι σε θέση να τον ελέγξεις.Καμία υπόσχεση.Δε γίνεται τέτοια υπόσχεση να κρατηθεί.
Κι ας πούμε χαλιναγώγησες τη λογική.Πώς το ελέγχεις το συναίσθημα,την ελπίδα που γεννά,τη δύναμη να διεκδικήσεις το καλύτερο;
Κι αν λένε πως άμα καείς απ'το χυλό μετά φυσάς και το γιαούρτι,το σώμα έχει την τάση να ξεχνά.Σβήνει η ένταση της
οδυνηρής αίσθησης και μένει ως ανάμνηση στεγνό το γεγονός.Μηχανισμός άμυνας κι επιβίωσης.Και πάλι θέλεις
να γευτείς τον μοσχομυριστό χυλό κι ας σου φώναζει "μη!τζιζ!καίει!"Γίνεται ζωή μόνο με γιαούρτι;Δίαιτα κι η ζωή;
Εγώ τη δική μου βροχή την προκάλεσα χθες κι όσο κι αν είμαι λυπημένη,δεν τη μετανιώνω.Πάντα υπάρχουν λόγοι σοβαροί.
Και συνήθως το μέλλον δικαιώνει τις επιλογές μας.Δυστυχώς η αγάπη δε φτάνει!Το έχω εμπεδώσει για τα καλά!
Όχι πως θα πάψω να την έχω βασίλισσα του θρόνου μου,αλλά θα πρέπει να συνυπολογίζω και τα πλούτη του βασιλείου της.
Στη δική μας περίπτωση 500 χλμ,εκατέρωθεν φροντίδα άρρωστων εξαρτώμενων γονέων,φόβοι,οικονομική δυσχέρεια κι ένα σωρό άλλα
τσούκου τσούκου το γκρέμισαν το κάστρο τελικά.Δεν τη σκότωσαν τη βασίλισσα της αγάπης,αλλά-ούσα αιχμάλωτη τους-
δεν είναι σε θέση να χαρεί τη ζωή,που της χαρίστηκε.Τι να κάνει;Πού και πού θα μελαγχολεί αγναντεύοντας ουρανό έξω από τον φεγγίτη,
άλλοτε θα ξεχνιέται,ίσως και να ελπίζει κάποια μέρα να γυρίσει την κλειδαριά ο ιππότης άλλου βασιλείου,να την πάρει μαζί του
και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!Από δω το'χω,από και το πάω,πάλι στο παραμύθι το γυρνάω...Τέρμα το διάλειμμα-τα κεφάλια μέσα!
Η διαφορά μας ως προς τη συναισθηματική βροχή είναι μάλλον η πικρότερή μου εμπειρία ή έστω ένας μεγαλύτερος κυνισμός στον τρόπο που αντιμετωπίζω τα πράγματα.
Βαρυχειμωνιά προχθές στην ψυχή μου. Θλίψη και αισθήματα απογοήτευσης και αποτυχίας για μία ακόμη όψιμη, χαμένη ευκαιρία. Διάψευση και πίκρα.
Ύστερα, μετά την καταιγίδα, ήρθε και κυριάρχησε η λογική. Ο εγωισμός. Τα παρηγορητικά λόγια αγαπημένων φιλενάδων. Η συναίσθηση και η πραγματικότητα. Έμεινε μια τόση δα πικρούλα, για το πώς θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα. Επ! Αυτοχαστούκισμα! Δεν είναι όμως!
Χθες, επιχείρησε να ρίξει λίγες σταγόνες ελπίδας. Καμιά φορά αρκούν. Αλλά όχι τώρα, όχι πια. Επιστράτευσα αδιάβροχα, ομπρέλες, καπέλα, τζαμποσακούλες, ό,τι είχα και δεν είχα και σφάλισα οριστικά και ερμητικά το παράθυρο, που είχε ήδη κλείσει και είχε απομείνει μια μικρή χαραμαδούλα. Έβαλα και στόκο, για να βεβαιωθώ ότι δεν πρόκειται να ανοίξει ποτέ ξανά.
Αν η αγάπη ή η ελπίδα ή η συνήθεια αρκούν....... ΟΧΙ. Δεν αρκούν. Απαιτείται εύνοια των συνθηκών, σύμπλευση ψυχών, μυαλών και σωμάτων και νοοτροπιών, ταυτόχρονη εξέλιξη των συντρόφων. Απαιτείται σεβασμός, ρομαντισμός, αλλά και ρεαλισμός. Απαιτούνται πάρα, μα πάρα πολλά, κατά την ταπεινή μου άποψη.
Γι' αυτό και μερικές φορές χρειάζεται να απογυμνώσουμε τον ιππότη από την αστραφτερή του πανοπλία και να κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό. Πού ξέρεις? Παραμύθι είναι. Μπορεί να βρέξει ακόμη και τον επόμενο ιππότη.. Στο δικό μου παραμύθι η πριγκήπισσα έχει χάσει προ πολλού την παρθενιά της. Δεν ατενίζει φεγγίτες. Διατηρεί παρόλα αυτά μια ψυχή παιδικά αισιόδοξη, όπου η ελπίδα υπάρχει πάντα, ακόμη και μετά από μία ακόμη καταιγίδα..
Ava, για σένα.
ΕΝΥΠΝΙΟ
Μπάσταρδη αποδημητική αγάπη
Τόσα χρόνια
Να περνάς ξυστά από τον τόπο μου
-στο δρόμο σου είναι άλλωστε προς τα ενύπνια καλοκαίρια-
Και ούτε μια φορά
Ούτε μια μικρή φορά
Να μην καταδεχτείς
Να πάρεις ανάσα
Στα μέρη μου.
Να σε φιλοξενήσω
Όσο εσύ θελήσεις
Σαν τον πιο λατρεμένο ξενίτη.
Πράγματι, monahoiot, σ' ευχαριστώ πολύ!!!!
Όσο για το προχθεσινό μου παραμύθι, όπου πρωταγωνιστούσα φυσικά:
http://www.youtube.com/watch?v=PPUpnJTjewU
Αχ!Μικρή αθώα Ντόρα,εγγονή του Μάικλ Τζάκσον,τι σου έμελε να πάθεις κι εσένα,κακόμοιρο μου!
Έλα,να συνερχόμαστε!Δε θέλω τέτοια!Γιωτουλίνι μου,πες μου τουλάχιστον εσύ πως έχεις φεγγίτη στον πύργο σου!
Πωπωωωω!Σαν πολλές να είμαστε!Συνοστισμός μοναχικών υπάρξεων!Λίγο θλιβερό το θέαμα,νομίζω...
Μπα...ούτε ο φεγγίτης μου αρέσει!Θα γκρεμίσουμε τον τοίχο να τον κάνουμε τζαμαρία!Τι λέτε;
Χαίρομαι που αντιλήφθηκες απόλυτα την πίκρα που έχει απομείνει κάτω από τη γελοιότητα. Που δε θεώρησες απόπειρα γελοιοποίησης των άλλων ιστοριών το παραμύθι μου. Αυτό είναι το όπλο μου, το γέλιο, έστω και εκβιαστικά βγαλμένο. Μην ξεχνάς ότι έχω δώρα αξιόλογα!
Όοοοχι, μη φοβάσαι, έχω άμυνες γερές.
http://www.youtube.com/watch?v=ognirRvpmnA
Εκτός από δώρα αξιόλογα και άμυνες γερές έχεις και...φοβερό ρεπερτόριο!Αυτό πού το βάζεις;
Από κάτω ακριβώς έπρεπε να είχες βάλει το "σ'όποιον αρέσουμε,για τους άλλους δε θα μπορέσουμε"
και άλλα συναφή κλασσικά!Δεν ξέρω αν έχεις κάποιο άσμα για το γεγονός πως τελικά δεν αρέσουμε.
Φτου κακά! Πιπέρι στη γλώσσα, κακό παιδί!
ʼκου εκεί δεν αρέσουμε!
http://www.youtube.com/watch?v=sGo-5zcGhB4
Έχω κάτι, που τραβάει σα μαγνήτης,
κι οι μαΚάκες κάνουν πίσω μου ουρά.....
η ματιά μου έχει κάτι που τρελαίνει,
τη βλακεία τους φουντώνει στην καρδιά.. :D
ʼτιμη!Με έβαλες στον πειρασμό ν'ανοίξω κανά δυο προτεινόμενα δίπλα βίντεο.Το τι άκουσα και τι διάβασαν τα ματάκια μου...!