Εγώ είχα τη δουλίτσα μου τα λεφτακια μου όλα καλά εσείς τι ζόρι τραβάτε με μένα δεν ξέρω
Printable View
Εγώ είχα τη δουλίτσα μου τα λεφτακια μου όλα καλά εσείς τι ζόρι τραβάτε με μένα δεν ξέρω
Nightjars. My only loooveee (κατά το γνωστό παλιό τραγούδι, χα χα). Το πουλί αυτό είναι ο έρωτάς μου και το όνειρό μου είναι κάποτε να το δω. Που δεν πρόκειται λόγω της σπανιότητας, του εποχιακού του περάσματος από τη χώρα, της νυχτερινής του φύσης, κτλ. Αλλά το αγαπώ, το μελετώ και το ζωγραφίζω διαρκώς. Caprimulgus europaeus, omg!
https://ebird.org/species/eurnig1/Quote:
Originally Posted by WildHoney
ακου πως κανει.. το εχεις ακουσει σιγουραααα καποια στιγμη στη ζωη σου!
Χεχε, συνέχεια το ακούω. Στο ριπίτ.
Mixedgirl, δεν μπορώ να σου στείλω πμ, γι αυτό στο γράφω εδώ. Μου λείπει η μητέρα μου με έναν κούκου τρόπο, αφού ήταν χάλια ως μητέρα. Μια γνωστή είπε μια φράση που με έκανε για λίγο να σταθώ να το σκεφτώ "δε σου λείπει η μητέρα σου, σου λείπει η σκιά της". Φυσικά ήθελε σκέψη, γιατί σκιά, χα χα, αλλά νομίζω πως καταλαβαίνω τι ήθελε να πει, μου λείπει όχι η ίδια εκείνη, αλλά το ιδεατό που πλέον δεν έχει τρόπο να υπάρξει, να διορθωθεί. Καταλαβαίνεις; Όσο κάποιος ζει, υπάρχει η δυνατότητα για οτιδήποτε, μετά παύει. Από την άλλη, παύει και να προστατεύω τα άλλα μέλη της οικογένειας από τις συμπεριφορές της, παύει η κακοποίηση με διάφορες μορφές και τρόπους, αλλά το δουλεύω και νιώθω καλύτερα και πιο δυνατή όλο και περισσότερο. Μου λείπει πολύ ο πατέρας μου, είχαμε διάφορα κοινά και μπορούσαμε να λέμε γι αυτά με τις ώρες, τη φύση, επιστήμη, κτλ. Και ο θάνατός του ήταν πολύ τραυματικός για μένα, καθώς εγώ ήμουν εκεί την ώρα που πέθανε, πέθανε στα χέρια μου, κι εγώ είχα το καθήκον να τον ηρεμήσω και να νιώσει πως ήμουν εκεί και όλα θα πάνε καλά για όσους αφήνει. Ήταν δύσκολο πολύ το ταξίδι για το τέλος. Επώδυνο, φριχτό. Η ευθανασία θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί, είναι έγκλημα που δεν είναι ακόμη επιλογή του ανθρώπου.
Καλά συνεχίστε εσείς με τα μοντέρνα κοιτάξτε μη σασ πουν την αλήθεια
Να μας πείτε τι κάνουν οι άλλοι
Και τι να τα κάνουν τα λεφτά οι άντρες με οικογένεια
Πάμε πάλι που δούλεψα
Αγροτησ
Τηλεφωνητής
Στοχοφορος
Ανταλλακτικά μηχανών
Ηλεκτρολόγος σε έργο
Ηλεκτρονικός σε ζυγαριές
Στρατός
Ανώτερη τεχνική σχολή
Πάλι Αγρότης επαγγελματικά
Θα σταματήσετε τις μαλακιες να πάω κι εγώ στη δουλίτσα μου η θα το συνεχίσουμε το θέατρο του παραλογισμου
elis, τρέχει τίποτε; Σε ποιους ακριβώς αναφέρεσαι; Τις τελευταίες μέρες έχεις γίνει πιο απότομος και μπερδεμένος. Να σε ρωτήσω, είσαι σε αγωγή;Quote:
Originally Posted by elis
Να με δουλεύουν κανονικά μπρος στα μάτια μου. Σε κατ ιδίαν συναντήσεις να μου δίνουν διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις. Όταν κάνω τέτοια συνομιλία να μην αφήνεται ο εαυτός μου να εκφραστεί στα άκρα δηλαδή σ' αυτό που είναι βυθισμένη - κατασταλαγμένη η σκεψη και τα νεύρα μου. Ότι υφίσταμαι όλο αυτό το δούλεμα να το αντιλαμβάνομαι. Κάποτε ξεσπώ έστω σε μέτριο συν βαθμό και παίρνουν το νόημα. Όμως πολύ συχνά ιδίως αν δείξω λίγη χαλαρότητα ξεκινάνε τα ίδια.
Η ζωή μου έχει εγκλωβιστεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και τώρα που το γράφω θλίβομαι. Είναι στιγμές που θέλω να τα αναποδογυρίσω όλα σε χώρους που είμαι, να τους ρίξω στάχτη και να φύγω. Όμως δεν υπάρχει η καλή εναλλακτική κι όσο περνάνε τα χρόνια η πιθανότητα αυτή όλο και απομακρύνεται.
Σαν αυτοματοποιημένη κίνηση έμαθα σχεδόν πάντα να μην λέω όχι. Κι έτσι συχνά αντιλαμβάνομαι πως με εκμεταλλεύονται με κάποιο τρόπο ή ιδιως παλιά με είχαν για καβάντζα. Κι όλα αυτά τελειώνουν με το να ξεκόψω κυρίως μετα από μια σύντομη παρεξήγηση.
Κάποιος εδώ κάποτε με βαθμολόγησε με 40%. Θεωρώ τον εαυτό μου κάτω από το 40%.
Όλα ξεκίνησαν στραβά από την πρώιμη παιδική μου ηλικία κι όσες προσπάθειες κι αν κατέβαλα από τότε, ιδίως πριν μερικά χρόνια με τη βοήθεια ψυχολόγου, δεν είδα ιδιαίτερη βελτίωση. Το κακό είναι καλά ριζωμένο μέσα μου.
Οι περισσότεροι που με ξέρουν είναι απλά γνωστοί και σχεδόν όσους κατέταξα στους φίλους αν δεν τους πάρω τηλέφωνο αυτοί δεν με παίρνουν ποτε.
Με τους κόπους που κατέβαλα στη ζωή μου τώρα θα πρεπε να μαι είτε εκατομμυριούχος είτε καθηγητής πανεπιστημίου. Απλά ειμαι λίγο πιο πάνω από το μέσο όρο στα προς το ζην.
Με πιάνει έντονη ζήλια για τους άλλους όχι από κακία ή φθόνο αλλά επειδή δεν κατόρθωσα να έχω αυτό που έχουν ή, για τον ίδιο λόγο, να μαι κατά βάθος χαιρέκακος αμά τους συμβαίνει κάτι κακό.
Βλεπω τα περιθώρια να στενεύουν είτε για δουλειά της προκοπής είτε για ωραία κοπέλα που να καταλήξει σε οικογένεια. Είχα τα προσόντα και για τα δυο μα μου έλειπε ο χαρακτήρας. Το θέμα φίλοι να το βγάλω έξω διότι άτομα που κατέτασσα από ψευδαίσθηση ως φίλους τώρα νιώθω οίκτο και μίσος γι αυτούς.
Όλο και περισσότερο ψάχνω για διεξόδους αντί για καινούργια ξεκινήματα.
Ioannis, αν χρησιμοποιούσες το ένα δέκατο της ενέργειας που ξοδεύεις σε όλες αυτές τις εμμονικές ηττοπάθειες, θα είχες και ελπίδα βρει και έναν δρόμο έξω από το τέλμα. Και δε στο λέω γιατί θεωρώ ότι έχω ανακαλύψει τον τροχό, αλλά γιατί πραγματικά ξοδεύεις απίστευτο χρόνο στην αναμάσηση όσων θεωρείς άδικα. Μπορεί και να είναι, οκ. Αλλά το γεγονός ότι τα αναμασάς και τους δίνεις δύναμη και τροφή, το κάνεις imo. E, οκ, κάποιοι σε θεωρούν οτιδήποτε. Τι να κάνουμε τώρα, άντε να πέσεις να πεθάνεις και πώς το τρίβουν το πιπέρι. Λούπα αυτολύπησης λέγεται.
Γιάννη φιλικά τελείως θα τους κάνεις τη χάρη να πέσεις άμα θες κανε την εγώ τέτοιες μαλακιες ΤΙΣ έκοψα
"Those gargoyles" George Carlin. xD
Τατιαναρες τι χαμπάρια ΠΩΣ πάνε τα κέφια