Weird ...
Πως εισαι?Τι κανεις?...
Καλημερα σας!!
Printable View
Weird ...
Πως εισαι?Τι κανεις?...
Καλημερα σας!!
Καλησπέρα σου!Quote:
Originally posted by Alterego
Weird ...
Πως εισαι?Τι κανεις?...
Καλημερα σας!!
Εϊμαι καλά. Ομορφα.
Εσύ πές μας τα νέα σου :)
Λέξεις...
Είναι κάποιες λέξεις που μ\' ακολουθούν
σχεδόν με καταδιώκουν
ζητούν να τις συναντήσω
στα θρυμματισμένα μου φώτα
στα θρυμματισμένα μου όνειρα
στα θρυμματισμένα υπολείμματα γυαλιού
που επένδυσα τα τελευταία μου χρώματα
στις άδειες σελίδες
που δεν άφησα να σκονιστούν
και κατέθεσα τις τελευταίες μου σκέψεις
ελλειμματικές όπως πάντα...
Άραγε υπήρχε σημείο διαφυγής
ή μήπως εγώ προκαλούσα τη μοίρα
για να συναντηθούμε;
Μήπως επίτηδες
άφηνα ανοιχτά τα παράθυρα του νου
για να καρφώνονται στα μαλλιά αστέρια
βουτηγμένα πριν
στα μελανοδοχεία της λύπης;
Ήδη ανυπάκουα
χορεύουν το χορό τ\' ανέμου...
ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ - \"ΛΕΞΕΙΣ\"
Μου αρεσε και ηθελα να το βαλω..
Μου ελειψε η συζητηση μας και εδω..
Εδω που ενιωσα πως μπορω να υπαρξω μαζι μας.
Και παλι ευχαριστω
Ψάχνω να βρώ
τις λέξεις για τούτη την ώρα
την πολλά βαριά
την ατέρμονη
Κινδυνεύω να μην τη ζήσω
αρνούμαι να την ζήσω
κι έτσι για πάντα
θα με στοιχειώνει
τούτη η ώρα
η καταραμένη
της αλήθειας
μα ποιά είναι επιτέλους η αλήθεια?
Στέκεται περήφανη ανάμεσα
στην δική σου
και την δική μου φωνή
και τόσο την μαλλιοτραβήξαμε
που δεν μπορεί να σταθεί
όρθια
παρά κλαίει ηττημένη
και πονά
Αυτή η ώρα
η άγονη απο πόνους και δάρκυα
η αβίωτη
θα γίνει κάστρο
στοιχειωμένο
του χρονου μου
της στερνής ζωής μου
Φέρε μου λίγο θάνατο
να την χωρέσω μέσα
Εστω ένα λεπτό ανυπαρξίας
και μετά πάλι
απο την αρχή
Σκουπίζοντας
της ψυχής
τα αίματα.
Βάστα γερά
γιατί
υπάρχεις.
Ελα
σε παρακαλώ
έλα μέσα μου
κι εγώ θα σε αντέξω
με λυγμούς και με κραυγές
έλα να με λυτρώσεις
να πούμε το τραγούδι της απώλειας
έρμο τραγούδι
Ελα έλα συναισθηματάκι μου
μη φοβάσαι και μην χάνεσαι
μην μου φεύγεις
τόσο καιρό σε έψαχνα\'
πάλι μην φεύγεις
μείνε κι ας με κόψεις
μείνε κι ας λιώσω
δεν με νοιάζει αρκεί να είσαι
εδώ.
Μέσα μου.
Γλυκό μου συναίσθημα.
Μείνε...
σε παρακαλώ.
Δυστυχώς ακούω μόνο το άηχο κενό της απουσίας σου..
Σ εκλιπαρώ.
Ελα.
Ελα να με συνθλίψεις.
Μόνο έτσι θ αναστηθώ μετά.
Ελα...
Συγκλονιστηκα τα λογια σου,
και γαληνη φερνουν στο μυαλο μου
Τωρα πια οι σκεψεις αναδυονται και οι ελπιδες πιο δυνατες
Και νιωθεις πως δεν εισαι μονος,δεν πολεμας μονος
Σε συντροφευουν νεραιδες και ξωτικα,ψυχες και αρωματα
Δυστυχώς ακούω μόνο το άηχο κενό της απουσίας σου..
Και αυτην την απουσια αγαπησα γιατι αυτη εζησα και ζω..
Γαλήνη....
άπιαστη λέξη.
Απώλεια. Σήμερα μου συνέβη αυτό.
Μια μεγάλη απώλεια.
Δεν χωράει μέσα μου, δεν ξέρω που να την βάλω.
Δεν θέλω να την ζήσω.
Ξέρω οτι είμαι δυνατή ανάθεμά με.
Θα την ξεπεράσω λίγο λίγο
στάλα στάλα
μέρα μέρα
στιγμή στιγμη
θα πετσοκοπεί το συναίσθημα
θα σκληρύνει
μέχρι να μαλακώσει πάλι
με τον χρόνο
το κεφάλι μου βουίζει
πονάει.
Πονάει αυτό για να μην πονέσει τίποτα άλλο
μέσα μου.
Καλύτερα να πονά το κορμί
παρά η ψυχή..
Εμεινα πολλή ώρα
αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο του θανάτου μου
Εκεί στο κρεβάτι μου
μαζί με ένα κουτί χάπια
μαζί με κάτι που να κόβει.
Πήρα τηλέφωνο μια φίλη
και τώρα δεν με αφήνει απο τα μάτια της
δεν καταλαβαίνει
οτι δεν είναι η ζωή που δεν αγαπώ
Την αγαπώ τη ζωή
τον πόνο δεν αντέχω.
Δεν το αντέχω.
Προτιμώ τη νεκρική γαλήνη παρά αυτό.
Δεν θέλω να το περάσω αυτό.
Αλλά βρήκα δύναμη να πάρω τη φίλη.
Κάτι μέσα μου θέλει να προχωρήσω
να παλέψω.
Θα το ακούσω.
Αποφάσισα να φύγω μακριά.
Θα φύγω μακριά
απο όλους και απο όλα
θα προσπαθήσω να ακούσω αυτό
μέσα μου
που θέλει να πάω μπροστά.
Θα φύγω ένα ταξίδι
χωρίς προορισμό
τίποτα δεν με κρατά
ευθύνες
υποχρεώσεις
τίποτα δεν είναι ικανό.
Ελπίζω να βρω αυτό που ψάχνω
εκεί που θα είμαι.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ.
Σε όλους.
Μια μεγάλη αγκαλιά.
Σε όλους....
Γειά σου φιλαράκι Αλτερ.
Σ ευχαριστώ που μου δάνεισες τον χώρο σου.
Μην φυγεις...
Μην χαθεις...
Μεινε να μιλαμε..Μεινε να φτιαχνουμε τις μερες και τις νυχτες..
Μεινε να ζωγραφιζουμε την ομορφια..
Η παρεμε και εμενα ....
weird αποφάσισες να φυγεις ...... Εσύ που έστεκες πλάι μας και γέμιζες με ποιηση ελπιδοφορα τις μέρες μας? Κι εμεις τι θ\'απογινουμε χωρις ποιηση? ποιος ποιητης θα μοιραστει τους στιχους του τοσο απλοχερα?
ποιος άλλος θα μας κλεισει σ\'ενα στιχο? Είμαστε στιχακια κι αναζητουμε το μετρο σου.
Χωρις εσενα θα γινουμε πεζα άχρωμα λογια.
Καλημερα...
Καλημέρα.
Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου
Με συγκινούν
δεν με χωράει όμως τίποτα οικείο τώρα.
Φεύγω για να γυρίσω
κάποια στιγμή.
να σαι καλά.
Απλα θα περιμενουμε...
Να εισαι οσο πιο καλα μπορεις και οποτε θες να μιλησεις μην διαστασεις το ξερεις..
Να μιλήσω όχι
Να ουρλιάξω
Αυτό μάλιστα
Να τσιρίξω
Ακόμα καλύτερα
Όλα καλύτερα είναι
Από το να μένω βουβή
Ή να γράφω τις λεξούλες μου
Πάνω σε χαρτί.
Δεν γλυτώνω
Κανείς δεν γλυτώνει
Από το φορτίο του
Έτσι κι εγώ το δικό μου
Θα το κουβαλήσω
Δεν γίνεται αλλιώς
Μακάρι να είχα τη δύναμη
Να πω,
Τέρμα.