Printable View
Eγω παιδια καποιες φορες καλα καποιες φορες οχι.
Σε γενικες γραμμες η κατασταση βελτιωνεται αλλα το να πω οτι ειμαι 100% οκ θα ηταν ψεματα.
Θα θελα να κανω μια καινουρια σχεση αλλα δεν εχω βρει τιποτα αξιολογο δυστυχως μεχρι στιγμης.
Ευχαριστω που απαντησατε,ελπιζω να μας πουν νεα κ αλλα παιδια που πριν καιρο ειχαμε βρεθει κ τα λεγαμε σ αυτο το νημα.
καλά ksefyga, η δικιά σου είναι και πολύ ksefyga....Quote:
Originally Posted by ksefyga
check this out....... όχι μόνο για όσους έμπλεξαν/συναναστράφηκαν με οριακούς, αλλά κ με άλλους "δύσκολους" (δεν είναι η οριακή η μόνη διαταραχή προσωπικότητας).
http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/55083
Να σας πω κ εγω το δικο μου θεμα.
Την γνωρισα πριν 5 μηνες, στην αρχη ειχα ενθουσιαστει απιστευτα και λογω εμφανισης κ λογω χαρακτηρα.ξεφευγε εντελως απο οτιδηποτε συνηθισμενο η συμπεριφορα της.
Ευγενικη, κοινωνικη, ανοιχτη με τους φιλους μου κ γενικοτερα εδινε την εικονα ενος πολυ καλοπροαιρετου ανθρωπου.οι φιλοφρονησεις επαιρναν κ εδιναν!"πως γινεται ν εισαι τοσο τελειος!", εισαι ο ανθρωπος που ηθελα παντα κτλ κτλ...
Στη πορεια βεβαια αρχισε κ μου εδειχνε εντονα σημαδια κυκλοθυμικοτητας, αποτομες αλλαγες στη διαθεση κυριως..
Για ν μην μακρηγορω, πριν 3 εβδομαδες αυτα εγιναν πολυ εντονα.
Τη μια μερα δν ηξερε τι ηθελε κ μετα απο 5 λεπτα που ενιωθε οτι μπορει κ ν με χασει μου ελεγε τα αναποδα (ελα σε παρακαλω απο το σπιτι να με παρεις θελω να σε δω-σε θελω πολυ), την επομενη μερα ν με παιρνει τηλ κ ν μου λεει οτι με αγαπαει,τη μεθεπομενη οτι εχει αναγκη να ακουσει τα συναισθηματα μου....
Και??στο τελος ενα πρωι μετα απο καποιες μερες να με παιρνει τηλ κ να μου λεει οτι θελει ν χωρισουμε γιατι δεν με θελει!!!
Δεν ηξερα πως να το διαχειριστω, η πληρης απαξιωση με ατακες:δεν σε θελω, πρεπει ν κοιταξω τον εαυτο μου, δεν μπορω ν υποκρινομαι κ να ειμαι σε μια σχεση μ καποιον που δεν με τραβαει και αλλα πολλα..
Εχουμε ν μιλησουμε 3 εβδομαδες και νιωθω καλυτερα γνωριζοντας οτι ολα αυτα ξεφευγουν απο το φυσιολογικο.
Δεν της κραταω κακια, αναγνωριζω το θεμα της οπως και αλλα προβληματα της (φοβιες&διαταραχες στον υπνο και αλλα)..
Εκτός απο τα παραπάνω, αυτό που ενδεχομένως με κάνει να νιώθω καλύτερα και έχει λογική είναι οτι απο τη στιγμή που ξεκινάς μια σχέση με έναν άνθρωπο που έχει τέτοια χαρ/κα (ανεξάρτητα εάν είναι οριακός η όχι), είναι δεδομένο οτι είναι κάτι που αργά η γρήγορα θα τελειώσει και φυσικά είναι καλύτερο για αυτόν που το εισπράττει να είναι γρήγορα.
έμεινα σε αυτή τη σχέση και λόγω συναισθημάτων αλλά για να λέω και τα πράγματα με το όνομα τους, ίσως γιατί μου ήταν δύσκολο και εμένα να την αποχωριστώ χρησιμοποιώντας τη λογική μου.
δυστυχώς έτσι λειτουργούν κάποιοι, σου ζητούν έμμεσα με τον τρόπο τους συναισθήματα, ενδιαφέρον, αγάπη, προσοχή και όταν μπουχτήσουν απο επιβεβαίωση σε αποκαθηλώνουν και ακούς και το ωραίο: ''ξέρεις δεν μπορώ να είμαι σε μια σχέση που δεν σε θέλω γιατί δεν μπορώ να υποκρίνομαι''-απο ποιόν όλα αυτά? Απο τον ίδιο άνθρωπο που λίγες ημέρες πρίν έλεγε οτι σε αγαπάει, οτι σε θέλει, οτι θέλει να ακούσει και απο εσένα τι αισθάνεσαι (όχι μόνο να δείχνεις με πράξεις τι νιώθεις).
Το θέμα είναι οτι εμείς δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε (είναι και εγωιστικό αυτό να θές να αλλάξεις κάποιον με το έτσι θέλω), νομίζω οτι σε αυτό που πρέπει να εστιάζουμε είναι στο τι θέλουμε εμείς. Θέλουμε μια σχέση προβληματική με σκαμπανεβάσματα, θέλουμε σταθερότητα και πραγματικά συναισθήματα? Αυτό έχει σημασία, οπότε εγώ προσωπικά ούτε την βρίζω-άσχετα με αυτά που άκουσα και πληγώθηκα πολύ τις πρώτες ημέρες-, ούτε περιμένω κάτι παραπάνω απο αυτόν τον άνθρωπο.
ελπίζω να μη σας κούρασα με τις σκέψεις μου.
Δεν ήμουν καλά αυτές τις μέρες καθόλου.
Λίγο οτι ξέρω οτι αυτές τις ημέρες λόγω γιορτών θα είναι στην Αθήνα, λίγο το οτι όλα γυρίζουν στο κεφάλι μου ξανά και ξανά και αδυνατώ να καταλάβω ακόμα πως αυτός ο άνθρωπος μέσα σε λίγα 24 ωρα άλλαξε εντελώς πρόσωπο (η έβγαλε το πραγματικό του πρόσωπο).
Για να μην ξύνω πληγές έκλεισα το facebook, γιατί έπιασα τον εαυτό μου τη Τετάρτη να κοιτάζει το προφίλ της (και όταν είδα οτι είχε αρχίσει και ανέβαζε τραγούδια περί μοναξιάς κτλ κτλ) και υποψιάστηκα οτι προσπαθεί να με χειραγωγήσει και άρχισαν στο μυαλό μου να μπαίνουν σκέψεις του στύλ (για ποιόν το λέει αυτό?είναι μόνη της η τελικά ξεκίνησε κάτι άλλο)...Προσπαθώ να αποτοξινωθώ όσο μπορώ.
Χθές το βράδυ ξέσπασα όσο ήμουν στο δρόμο.
Αρχισα να κλαίω για ώρες και να σκέφτομαι πως μπορεί κάποιος που του έχεις δώσει τόση αγάπη και ενδιαφέρον να φέρεται τόσο εγωκεντρικά, μου έρχονται στο μυαλό απο τη μια οι εκδηλώσεις αγάπης (σε αγαπάω, θέλω να μου πείς και εσύ τι νιώθεις κτλ κτλ) και απο την άλλη πως έφτασε στο άλλο άκρο της απαξίωσης μέσα σε διάστημα 24 ωρου.
Απλά ήθελα κάπου να τα πω.
Oλοι εχουμε περασει τα ιδια,δεν εισαι μονος!
Προσπαθησε οσο μπορεις να κανεις βηματα μπροστα κ μην κοιτας πισω!Σφιξε τα δοντια κ καντο!
Καποιες μερες θα να ευκολο,καποιες ΠΟΛΥ δυσκολο,εκει πρεπει να φανεις δυνατος κ να μην λυγισεις!
Να μην μπεις σε facebook να μην εχεις επαφη με κατι που θα σε φερνει κοντα της εστω κ απο μακρυα!
Κατσε κλαψε μονος σου,χτυπησου μονος σου αλλα κοψε τις οποιες επαφες!
Θα δεις πως ολο αυτο θα αλλαξει,στα λεει παθων!
Μπορω να ρωτησω κατι αυτοι οι ανθρωποι (οριακοι) συμπεριφερονται ετσι σε ολες τους τις σχεσεις? Η υπαρχει περιπτωση καποια σχεση να τους αλλαξει με καποιο τροπο. Αναφερομαι σε εμενα που η σχεση μου εχει τελειωσει. Τη Δευτερα μου ελεγε τι συμβαινει και δεν την αγαπαω και την τριτη μου ελεγε οτι δεν μπορει να ζει με εμενα κλπ κλπ (κοινως οτι να ναι)
δεν μπορώ να σου απαντήσω για το πως φέρονται, μπορεί να είμαστε και εμείς τα λάθος άτομα για αυτούς. Ας είναι καλά και ας βρουν άτομα που να μπορούν να σταθούν δίπλα τους και να τους κάνουν να είναι χαρούμενοι, γιατί αυτά τα άτομα έχουν το πρόβλημα και πονάνε περισσότερο. ektoras σε καταλαβαίνω απόλυτα, είναι δύσκολο να εξηγήσεις κάποια πράγματα, αλλά έτσι είναι...Πέρασα απο όλες τις φάσεις, να στεναχωριέμαι να κλαίω, να ρίχνω ευθύνες σε εμένα, αλλά από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνεις οτι δεν έχει όλο αυτό νόημα ακόμα και σε κανονικές σχέσεις, πόσο μάλλον σε καταστάσεις με οριακούς. Ξέχνα εκδηλώσεις αγάπης, έρωτα, μεγάλα λόγια, πάει...πέρασαν. Έχεις μια ζωή τώρα και ούτε εσύ χρειάζεσαι να σκέφτεσαι τι έγινε, ούτε να λές για χειραγώγηση πλέον( η μοναξιά δεν αναφέρεται οτι της λείπεις, αλλά στο μόνιμο πρόβλημα μοναξιάς και εγκατάλειψης που βιώνουν αυτοί). Κανένας θυμός και καμιά κακία για αυτά τα άτομα, όσο και να μας πλήγωσαν και να μας στεναχώρησαν, τι να κάνουμε, έτσι είναι η πάθηση. Μόνο αγάπη. καλή χρονιά σε όλους
Διαγνωστηκα με οριακη διαταραχη της προσωπικοτητας και το αγορι μου μου στεκεται φουλ (και οπως καταλαβαινεται ή εχετε βιωσει του εχω σπασει τα νευρα γενικα). Δεν μπορω να κανω κατι για να μην παθαινω κρισεις. Το μονο που μπορω εινια να σταματησουμε να συγκατοικουμε και αυτος δεν θελει ουτε να το ακουσει. Νομιζει οτι αν μενω μονη μου θα ειναι πολυ χειροτερα και το λαμβανει σαν οπισθοχωρηση και προδοσια απο μερους μου. Απ, οσα διαβασα εδω κανεις σας δεν αντεξε πολυ και οι πιο πολλοι κοντεψατε να τρελαθειτε. Πιστευετε οτι το ωριμοτερο που μπορω να κανω και για τους 2 μας ειναι να τον χωρισω πριν του καταστεψω τη ζωη και τη δικια μου αξιοπρεπεια????
Αρ_ιάδνη καλησπέρα.
Νομίζω ότι το ωριμότερο που θα μπορούσες να κάνεις -για σένα καταρχάς- και κατ επέκταση για τον αγαπημένο σου, θα ήταν να αναζητήσεις και να κρατήσεις σταθερή την ψυχοθεραπευτική διαδικασία.
Καλή δύναμη!
Αρ_ιάδνη, κάνε εσυ αυτά που πρέπει για σένα με τον γιατρό σου και την θεραπεία σου. Δεν μπορούμε να σου δώσουμε συμβουλή για το αν τον χωρίσεις η οχι, ούτε όλοι οι οριακοί ασθενείς είναι ίδιοι, ούτε και οι άνθρωποι που επιλέγουν να είναι δίπλα τους. Ο γιατρός σου ίσως σε βοηθούσε στην επιλογή σου.Δηλαδή αν τον αγαπάς, τι να σου πούμε εμείς; χώρισε τον και κάτσε μόνη σου, μ*****α δεν είναι; Εξήγησε του τι παίζει ακριβώς με την πάθηση και παλέψτε, αν βγεί κάτι καλό, οκ. Να΄σαι καλά.
...διάβασα όλο το θέμα. Ζω μια κατάσταση στη οποία η συντροφός θέλει να χωρίσουμε και εγώ δεν το αντέχω. Είχα γράψει παλιότερα στο φορουμ , το 2011, για την περιπτωσή μας εδώ:
http://www.e-psychology.gr/forum/sho...υχιατρο
Απο τότε άλλαξαν πολλά πράγματα , μα πάρα πολλά..τι να πρωτογράψω. Να αρχήσω κάπως ανάποδα καλύτερα; Ισως,...
Εχει φύγει για τρεις μέρες περίπου απο το σπιτι μας , σε άλλη πολη και ξέρω οτι είναι μαζί με έναν άνθρωπο που την πολιορκεί και της αρέσει... :( . Η αφορμή ήταν για να βρει δουλεια...
Πολλά προβλήματα και πολλά κυματα εχουμε αντέξει εδώ και 5 χρόναι σχεδόν συμβίωσης. Πριν μια βδομάδα μου ειπε πως θέλει να προσπαθησουμε για την σχέση μας , και προχθες μου ειπε ξαφνικά ,ξερεις εχω κανονίσε ήδη ταξίδη για να παω να μιλήσω για μια νέα δουλειά. Σε άλλη πολη.... ξαφνικά. Εγώ όμως ξέρω οτι εκεί ειναι ο άλλος...
Πολλά στοιχεία και συναισθηματα που περιγράφηκαν πιο πάνω τα έχω βιώσει, μοιάζουν. Δεν λέω οτι εγώ δεν έχω κάποιο προβλημα, μπορεί να ειμαι εγώ στο κάτω κάτω ο οριακός, το σκέφτομαι και αυτο το σενάριο. Αλλά ποτε δεν της μιλησα άσχημα, παρόλο τους καυγάδες απλά φωναζα το παραπονό μου στην επικρησή της και τα άσχημα λόγια της...
Αχ ρε παιδιά ποσα θέλω να γράψω. Είμαι εδώ στο δωμάτιο μάζι με τα σκυλάκια μας και την γάτα μας μονος μου και νιώθω εγκαταλελλεημένος και μόνος. Δεν έχω κάνεναν να μιλήσω , μονο μα την μάνα της τα λέμε σαν φίλοι και αυτην την έχω κουράσει. Τηλεφωνικά μιλώ με έναν παλιο μου αδελφικο φίλο , αλλά ζει αλλου σε άλλη πολη. Σε έναν ψυχολόγο θα ήθελα να παω πολύ να με βοηθήσει στην αυτο-διάγνωση στην προσωπική μου θεραπεια. Βλέπω τα συμπτώματα της απώλειας πάνω μου, το αγχος απογχωρισμου , την απελπισία και τον πονο γιατί νιώθω οτι αυτον τον άνθρωπο τον χάνω...ή τον έχασα...
...την αγαπω και έχω πλέον μέσα μου τον μισό ευατό της και τον μισό δικο μου. Χωρίς εκείνη νιώθω πως ο κόσμος μου καταρρει , και έχω πολεμήσει τόσο πολύ για αυτον τον κοσμο...
Τι να πρωτογράψω...γράφω οτι μου ερχεται στο μυαλο και μπερδεμένα...απο που να αρχήσω, απο το σήμερα; Είμαι εδώ μόνος μου , με τα σκυλάκια μας και την γάτα μας και εκείνη σε μια άλλη πολη αναζητώντας μιαν άλλη ζωή ,... :( :(
Aυτον τον αλλον τον ξερεις εσυ? Που τον γνωρισε?
Προσωπικά δεν τον ξέρω ,αλλά ξέρω ποιος ειναι. Βασικά πριν έναν μηνα η ίδια μου είπε πως ενδιαφέρεται για κάποιον άλλο, έτσι στυγνά. Εγώ έπαθα ένα σοκ και ακολουθησαν δυό μέρες έντονου στρες και διαμάχης. Είναι δύσκολο να κρατήσεις ψυχραιμία όταν σου λένε τέτοιο πράγμα. Μου είπε όμως οτι αποφάσισε οτι δεν θα του ξανάμηλίσει. Εγώ αμέσως πηρα την αποφαση να την πιστέψω και την πιστεψα. Αμέσως αλλαξα καποια πράγματα , να βοηθώ περισσότερο στο σπίτι και να ανασυντάξω τις δυνάμεις και αποφασισμένος να μην ασκω σκηνες ζηλοτυπίας κτλ Η ζωή μας ειναι δεν έχω χρόνο για χάσιμο, με τα μουτρα στην πάλη. Ομως τα γεγονότα να σου πάλι μπροστά μου, τον ξανασυναντησε και συνέχησε να έχουν επικοινωνία τελικα.... και σήμερα ειναι εινα η δευτερη μερα που ειναι μαζί του σε μια άλλη πολη... :(
Κύματα θλίψης πεφτουν πάνω μου, δακρυα και πονος. Πηγα στην μάνα της για μια παρέα εχθες, οχι για να δημιουργήσω καποιο προβλημα ή σκηνές. Πήγα για μια παρουσία και μονο γιατι παραμίλαγα μονος μου στο σπίτι....