Printable View
Θα την ψάξω την ταινία Mac. Ναι ο reeve έμπρακτα προσφέρει κοινωνικό έργο και δεν είναι μόνο λόγια. Ο Robin δυστυχώς εγκατέλειψε τη μάχη πριν 2 χρόνια νομίζω με την κατάθλιψη. Φοβερός ηθοποιός. Είχε γράψει και γράμμα νομίζω πως αφού το παλεψε ως τα 60φευγα και είδε παιδιά εγγόνια πλέον δεν το άντεχε. Το παλικάρι που υποδύθηκε τον joker κρίμα που έφυγε νεοτατος. Οκ είχε κλίση στις ουσίες αλλά παράλληλα αναδύθηκε διαταραχή κ χωρίς αγωγη έφυγε άδικα.
Οντως , καλος ο Ρομπιν , εξαιρετικος ηθοποιος , αλλα ο Κυανου δεν παιζεται , τυπας , ωραιος , προσγειωμενος , καλο παιδι , πολυ τον θαυμαζω ......τωρα θα κανει το μοντελο στα 51 του .......μπραβο του .........για την μαχητικοτητα στην κατθλιψη , και ολα ταλλα , ιδιως το καλο καιι και κουκλος , που αν ηταν Ελληνας , θαχε σηκωσει μια μυτη ως εκει πανω !
την ιδια γνωμη εχω και για τον Ριτσαρντ Γκιαρ ......ολοι αυτοι που Χολλυγουντ ζουνε μια απλη ζωη .........και ειναι καταδεκτικοτατοι .........οπως ο Τομ Χανκς........kai Ματτ Ντειμον .......
Ειχα πετυχει ΕΛΛ. ηθοποιο Β διαλογης , στο συνεργειο της bmw , moto , αφου εχω 3 μοτο , και οχι μου μιλησε , ουτε με κοιταξε καν !!!!!!ψωναααααααρες ..................
Κάτι το ντύσιμο λίγο αυτή η αργκό τα κουρέματα η πλοκή και φυσικά αυτός ο Άρθουρ!!!
Μακ σαν τον Έλληνα που γίνεται "πολιτικό πρόσωπο" και μπορεί να μην ξέρει ούτε νομοθεσία αλλά νιώθει ότι έχει εξουσία δεν έχω ξανά δει τόσης έντασης ψωνισμο. Κάτι έχω πάθει τελευταία και γίνομαι έξαλλη με το status quo της παρερμήνευσης της πολιτικής έννοιας και ηθικής. Συμφωνώ με τους ηθοποιούς που ανέφερες. Αθήνα βρέχει;
Ναι, ειναι Ελληνικο φαινομενο .................οχι , εδω σταγονα δεν εριξε .......Quote:
Originally Posted by Constantly curious
A tale of two sisters (2003)Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για κινηματογραφικό αριστούργημα. Συνδυάζει το δράμα μετά από κάποια τραγικά γεγονότα σε μια οικογένεια, λεπτομερή ψυχολογική περιγραφή των μελών της οικογένειας και σκηνές αυθεντικού τρόμου. Ανατρίχιασα σε πολλά σημεία γιατί οι σκηνές τρόμου είναι πολύ δυνατές: βασίζονται στη δημιουργική χρήση του φωτισμού και των ήχων, όπως και στην απίστευτη εκφραστικότητα των προσώπων που εμφανίζονται. Κάτι σαν το Ju-on αλλά με πιο έντονη χροιά ψυχολογικού θρίλερ.
Η επιδεξιότητα με την οποία δίνονται οι σκηνές τρόμου αποτελεί οργανικό μέρος της γενικότερης αριστοτεχνικής κινηματογραφίας αυτής της ταινίας. Η δε παρουσία των ηθοποιών επί της σκηνής είναι εντελώς εντυπωσιακή. Η υπόθεση φαίνεται ακατανόητη στην αρχή αλλά δίνονται ικανοποιητικές εξηγήσεις στο τέλος.
Εντύπωση μου κάνει που η ταινία αυτή δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Ίσως η χώρα προέλευσης (Ν. Κορέα) να έπαιξε ρόλο, γιατί, όπως έγραψα πιο πάνω, πρόκειται για αριστούργημα με ασυνήθιστα εκλεπτυσμένο γούστο και φινέτσα, φέρνοντας συγχρόνως στο τραπέζι το σπαραγμό του οικογενειακού δράματος και τον τρόμο.
Vox δεν την έχω δει αλλά μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ανέλυσες σύντομα περιεκτικά και στοχευμενα την ατμόσφαιρα και το ύφος.
Εμενα αν δεν μαρεσουν οι ηθοποιοι , δεν μπαινω στον κοπο να δω την ταινια .......ηθοποιους παρακολουθω .......
Όχι μόνον εσύ... Εγώ πάντα στο σενάριο στέκομαι και στη σκηνοθεσία. Μπορεί οπτικά να μην μου αρέσει ο / η ηθοποιός αλλά αν κλικαρω το βλέπω.
Η ταινία το Pi (π) του Darren Aronofsky... Ποιος σκληροπυρηνικος την είδε ; τι γεύση του άφησε;
A , εσυ εισαι ενα βημα μπροστα απο μενα .........τρελλαινομαι για τον Aronofky .....γενικως .........και για τον Κιουμπρικ .....εχω δει αυτο το ' 2001 οδυσσεια του διαστηματος ' του 67 , Κιουμπρικ , 100 φορες τουλαχιστον .....ας ειναι ψυχεδελικο ....και ακαταλαβιστικο ....ναχω πιει και κατι ( αλκοολ ) , μονο μαστουρωμενος το βλεπεις !!! τωρα εχω φαει κολλημα με το John Wick 1........απο Φλεβαρη πρεπει να τοχω δει 70 φορες .....Quote:
Originally Posted by Constantly curious
αμα δεν ειχα κτθλψη , δεν θα ξαναβλεπα τηλεοραση ............
το εργο πουχω τις πιο πολλες φορες , ειναι η ' συμμορια Σικελων ' Αλαιν Ντελον , Ζαν Γκαμπεν .........η πιο ωραια γκανστερικη ταινια ........
Όταν κάτι είναι αξιομνημόνευτο, προσπαθώ να μεταφέρω στους άλλους την αίσθηση που μου προκαλεί μ' αυτόν τον τρόπο. Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή μου. :)Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Μια άλλη ταινία που μου άφησε πολύ έντονες εντυπώσεις είναι το Dood van een Schaduw (2012). Είναι μια πολύ πρωτότυπη και ιδιαίτερα καλλιτεχνικά δοσμένη πραγματεία γύρω από το θάνατο. Εικόνες που συλλαμβάνουν την προσοχή του θεατή, η σκοτεινή ατμόσφαιρα του πολέμου, η κατάσταση limbo της ψυχής και μερικές πινελιές ρομαντισμού μέχρι δακρύων συνθέτουν το σκηνικό.
Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για ταινία μικρού μήκους και δεν ξέρω αν μπορεί να την βρει κανείς σε βιντεοκλάμπ για να την νοικιάσει. Εγώ έχω ψηφιακό αντίγραφο που αγόρασα σε ειδική πλατφόρμα, που σημαίνει ότι παίζει μόνο με ειδικό λογισμικό. Αξίζει πάντως να την δει κανείς. Δεν ξέρω πόσο καλά θα λειτουργούσε αυτή η πρωτότυπη υπόθεση σε ταινία με κανονική διάρκεια.
Sta Ελληνικα ? ?Quote:
Originally Posted by Vox
Ο κινηματογραφος εχει παρει την κατω βολτα , εγω τον ξερω που ειμαι του 1961 , αλλα τα νεωτερα παιδια δεν ξερουν την διαφορα παλιου κινηματογραφου , και νεου ................................που πηγε ο γαλλικος κινηματογραφος και οι ηθοποιοι του , που πηγε ο γαλλικος , που πηγε ο Αμερικανικο κινηματογραφος ....την ιδια γνωμη εχει ο πατερας μου , σινεφιλ κι αυτος ......βγαινουν 80% σκουπιδια................................ .........
Vox σίγουρα έχεις μεγαλύτερη κινηματογραφική παιδεία από εμένα και για κάποιο λόγο δεν βλέπω ολόκληρο το κείμενο. Πατάω παράθεση και επεξεργασία. Οι μικρού μήκους πραγματι δεν κυκλοφορούν ευρέως και χάνουμε διαμαντάκια. Εγώ αυτή την περίοδο κάνω μια επανάληψη στον Αρονοφσκι. Όλες θέλω να τις ξανά δω. Με κεντρίζει πολύ το συμβολικό στοιχείο. Επίσης προσέχω ποια τεχνική επαναλαμβανεται. Τα βιβλία τα αγαπώ αλλά τα μελετώ δεν τα διαβάζω πλέον. Αν και στη παρούσα φάση λόγω ανατροφης βρέφους ούτε διάβασμα προλαβαίνω. Αν θέλεις γράψε σε Μορφή λίστας ή copy paste links imdb τις αγαπημένες σου. Να μαθαίνουμε και εμείς :) Mac ναι μεν υπάρχει μια τυποποίηση κονσερβοποιημενη αλλά υπάρχουν καλές ταινίες. Όσες τουλάχιστον προβάλλονται στο Sundance έχουν περιεχόμενο σύγχρονο και με σημαντικούς προβληματισμους. Έτσι πιστεύω προσωπικά. Άλλος μπορεί να πει λες αηδίες.