Originally Posted by
ioannis2
Μόνος
Κατάμονος
Εντελώς μόνος,
Μόνος κι έρμος
"εμισησαν με δωρεάν"
"ενδιέβαλλον με επεί κατεδίωκον αγαθασύνην"
"Μη εγκατελείπεις με Κύριε ο Θεός μου
Μη αποστείς απ' εμού
Πρόσχες εις την βοήθειαν μουΚύριε της σωτηρίας μου"
Όταν εξανεμίστηκαν οι ελπίδες μου στους ανθρώπους
όταν οι όψεις της ανθρώπινης ζωής στο δικό μου είναι, πλησίασαν στο αδιέξοδο
αναγκαστικά κινήθηκα προς Εσένα
με το είναι μου όμως να έχει εκείνες τις κατανοητές αμφιβολίες αν όντως υπάρχεις ή
αν απλά είσαι μια ψευδαίσθηση, μια εμμονή από τα βάθη των αιώνων
που πέρασε και στο δικό μου είναι,
όμως οι ελπίδες μου στους ανθρώπους εξανεμίστηκαν
απόσταση, αποφυγή, εκμετάλλευση
αν και μου κάνει εντύπωση το πρόσχαρο με το οποίο με αντικρίζουν,
μάλλον με λυπούνται ως ένα αδύναμο,
όμως έχασα και την τριβή με τις όψεις της ζωής που αλλιώς θα κινούσε τη ζωή μου μπρος
"και η ζωή μου το Άδη ήγγισε"
ακόμα ελπίζω σε θαύματα
μόνο που τα θαύματα εμείς τα δημιουργούμε.
όσο μεγαλώνουμε όλα τα περιθώρια της ζωής στενεύουν
οι ελπίδες εξανεμίζονται,
ζω επειδή ελπίζω σε άλμα, διέξοδο,
ζω επειδή θέλω να πιστεύω πως υπάρχεις κι άρα είσαι βοηθός
εκεί που τα περιθώρια στένεψαν κι οι ελπίδες εξανεμίστηκαν,
μόνο έτσι αποφεύγεται η απελπισία
"βοηθός μου και ρύστης μου συ εί Κύριε, μη χρονίσης"
