Στίχοι παρηγοριάς...

How Soon Is Now
by The Smiths

I am the son
And the heir
Of a shyness that is criminally vulgar
I am the son and the heir
Of nothing in particular

You shut your mouth
How can you say
I go about things the wrong way
I am Human and I need to be loved
Just like everybody else does

There\'s a club, if you like to go
You could meet someone who really loves you
So you go, and you stand on your own
And you leave on your own
And you go home
And you cry
And you want to die

When you say it\'s gonna happen \"now\",
Well, when exactly do you mean?
See I\'ve already waited too long
And all my hope is gone..

You shut your mouth
How can you say
I go about things the wrong way
I am Human and need to be loved
Just like everybody else does

Bigmouth Strikes Again
by The Smiths

Sweetness, sweetness I was only joking
When I said I\'d like to smash every tooth
In your head

Oh ... sweetness, sweetness, I was only joking
When I said by rights you should be
Bludgeoned in your bed

And now I know how Joan of Arc felt
Now I know how Joan of Arc felt
As the flames rose to her roman nose
And her Walkman started to melt
Oh ...

Bigmouth, la ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race

Oh, bigmouth, la ... bigmouth, la
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race

And now I know how Joan of Arc felt
Now I know how Joan of Arc felt
As the flames rose to her roman nose
And her hearing aid started to melt

Bigmouth, la ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race
Oh ...

Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race
Oh ...

Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race
Oh ...

Bigmouth, oh ... bigmouth, la ...
Bigmouth strikes again
And I\'ve got no right to take my place
With the Human race
Oh ...

ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ
βασιλης Παπακωσταντινου

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη,
στο φώς του φεγγαριού ανθίζει πάλι,
γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε,
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε κι\' έλεγε,
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου,
\"τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας,
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του\"
Μα ο κόσμος προχώρα χωρίς να μας ρωτά,
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες κι\'αστυνόμοι,
\"αγάπα το κελί σου\" του \'παν κι ύστερα,
έξω πιο μόνος, μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες,
ημερολόγια καίει και πτυχία,
το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό,
για της ζωής του τη σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa,
στο Αμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι,
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του,
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και της καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα,
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα,
λες κι\' έψαχνε το φώς μες στη ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδιά σ\'ένα μπλουζάδικο,
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του,
τ\'αφεντικά στο δρόμο τον πετάξανε,
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε,
δεν έλειψε στιγμή απ\'το πλευρό του,
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του,
τη κόλαση και το παράδεισο του.

Σαλπάρησε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου \'χε γράψει
\"αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι\'ας είναι η φωτιά του να σε κάψει\"

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια,
Ερνέστο τον ελέγαμε ή Νίκο
κι ακόμα συγχωρήστε με που ξέχασα,
αν χάθηκε στο Μεντς ή στο Πόρτο Ρίκο

Οσο για μένα είμαι πάντα εδώ, με των ματιών σας τη φωτιά σημαία,
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε, μ\'αρέσει να αρμενίζουμε παρέα

Σ\' ΑΚΟΛΟΥΘΩ

Σ\' ακολουθώ στη τσέπη σου γλιστράω
σα διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ\' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που \'χεις στο λαιμό
Έλα κράτησε με
και περπάτησε με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ\' αφήνεις μόνο θα χαθώ
Σ\' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που \'χεις στο λαιμό
Σ\' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
sα φανελάκι καλοκαιρινό
Σ\' ακολουθώ σ\' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ\' ακολουθώ
Έλα κράτησε με
και περπάτησε με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ\' αφήνεις μόνο θα χαθώ
Σ\' ακολουθώ σ\' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ\' ακολουθώ


Στίχοι-Μουσική: Μάνος Λοϊζος

low expectations - calexico

when it\'s getting way too late
there\'s nothing on the slate
you\'ve got to take another break
step out of the room
into the street lit by the moon

walk down to the tombs
open the windows
no one said that that time would come
to finish what\'s begun
things get done when they get done
there\'s no use in worry
for a heart that\'s in a hurry
hang the jury inside out to dry

cause it\'s a bittersweet symphony this life
-richard ashcroft

In The End - Peter Hammill

I promise you, I won\'t leave a clue:
no tell-tale remark, no print from my shoe.
Still, a steady trail to the water\'s edge...
I will keep my pledge to the end:
I intend to go free.

No more rushing around, no more travelling chess;
I guess I\'d better sit down, you know I do need the rest....
Yes, it\'s time to resign with equanimity and placidity
from the game.
I can\'t explain;
I can\'t relate....
Have I done it all too late?

Now is the time for the commission to report;
till lately, I thought I\'d been planted.
Trying hard to make it all come real,
permission to feel is ungranted.
But now it\'s happening I\'d like to keep it private if I can;
last words, last looks, make a final stand.
Now my number\'s come up on the Pools,
I guess I\'ll board the Titanic for a cruise....

Now is the time to make my status clear,
too late, I fear, and lonely,
as friends and enemies traverse the stage;
all in a rage disown me.
And all the pit-props shatter into dust about my ears:
memory and conscience, hope and fear.
As I crawl out further on the limb
something tells me I am crawling
in to unknown prophecies and lives
the rainbow\'s end is hemmed around with knives....

As I stand on the boards and the stage lights grow dim,
shall I go out of doors, or shall I maybe go in?
Have I reached the point when I should take my cue
and follow you and your signs?
I can\'t remember my lines
as the prompter cat-calls
and the cards all fall
in the strike.

All the pages are thin, all the corners are curled.
Does the starshine fall in through my window on the world?
Or am I living out (the seeds of doubt) a chronicle of revenge?
The willow bends
as do my hands;
do you understand?
And will you still be my friend in the end?

When my mouth falls slack
and I can\'t summon up another tune,
shall I then look back and say
I did it all
too soon?

Moby - Porcelain

In my dreams I\'m dying all the time
As I wake its kaleidoscopic mind
I never meant to hurt you
I never meant to lie
So this is goodbye
This is goodbye

Tell the truth you never wanted me
Tell me

In my dreams I\'m jealous all the time
As I wake I\'m going out of my mind
Going out of my mind

CALEXICO
Low Expectations

When it\'s getting way too late
There\'s nothing on the slate
You\'ve got to take another break
Step out of the room
Into the street lit by the moon

Walk down to the tombs
Open the windows
No one said that that time would come
To finish what\'s begun
Things get done when they get done
There\'s no use in worry
For a heart that\'s in a hurry
Hang the jury inside out to dry

Sleep Lyrics
Artist: Savatage

Hey there you
Way out there in the distance
Can you hear me
Are you there

I know it\'s late
So please forgive my persistence
But I\'m hanging
Do you care

So lay back
Call off the attack
Cause if you look deep
Dreams are nothing that I lack
And all I seek
A final chance to speak
And I would let the whole thing keep
If I could just sleep..

Sad Song - Velvet Underground

Living on borrowed times
I’m in love with mary, queen of scots
Fourteen hundred ninety-three
And everything’s like it should be

I’m gonna stop wastin’ my time
Henry the fifth would have broken my arm

Sad song, sad song, doo, doo
Sad song, sad song

Living on borrowed times
I’m in love with mary, queen of scots
Fourteen hundred ninety-three
And things are just like they ought to be

Primrose and kilts, primrose and spain
Forget me not, my queen of scots

Sad song, sad song, doo, doo
Sad song, sad song

Παραμύθια Της Οκάς
(στίχοι, μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης)

Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα
Σαν από κείνα που πουλώ στην αγορά
Λόγια που ξέρω πως δεν νοιάζουνε κανένα
Και \'γω τα γράφω να περάσει η βραδιά

Κάτι τραγούδια για παράξενες αγάπες
Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού
Για όλες εκείνες τις μικρές μου αυταπάτες
Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου

Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς;
Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Παραμύθια πουλώ της οκάς

Μα τώρα άκου της σιωπής την μελωδία
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία
Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεις το πρωί

Μια μελωδία που την σκάρωσα για σένα
Που \'χεις προλάβει τρεις φορές να μ\' αρνηθείς
Κι ένας αγέρας που φυσάει λυπημένα
Μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δεν θα ρθεις

Ονειρο ητανε
Αλκινοος Ιωαννιδης

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα \'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Aδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απo τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ\' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα \'μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Aδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απo τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε

Woolie Bullie (Pere Ubu)

There\'s a diner out on Route 322 in western Pennsylvania.
I spent my life there one afternoon.
I can\'t get that stretch of road out of my head.
I hear it when I\'m taking a shower or reading the paper.
I\'d look up & see it across the valley.
They tore down the Starlighter down at the end of the road
and built a big Day\'s Inn that blocks the view
but I know that road\'s still there.
I can feel it wherever I go, whatever I\'m doing.
And it knows that I\'m still here.
And it\'s waiting.

We are abandoned.
Liars own the words & all the pictures in all the museums in the world are just
shell & pea game played by the clever people to bilk the rubes.
Reality is defined by the needs of the media.
History is rewritten faster than it can happen.
Culture is a weapon that\'s used against us.
Nah, culture is a swampland of superstition, ignorance & abuse.
Geography is a language they can\'t screw up.
The land & what we add to it cannot lie.
It\'s also like a mirror.
Reflected we see ourselves or we choose to turn away.

Long Gone - Syd Barrett

She was long gone, long, long gone
she was gone, gone, the bigger they come
the larger her hand \'till no one understands
why for so long she\'d been gone.

And I stood very still by the window sill
and I wondered for those I love still
I cried in my mind where I stand behind
the beauty of love\'s in her eyes...

She was long gone, long, long gone
she was gone, gone, the bigger they come
the larger her hand \'till no one understands
why for so long she\'d been gone.

And I borrowed the page
from a leopard\'s cage
and I prowled in the evening sun\'s glaze
her head lifted high to the light in the sky
the opening dawn on her face...

She was long gone long, long gone
she was gone, gone, the bigger they come
the larger her hand \'till no one understands
why for so long she\'d been gone.

And I stood very still by the window sill
and I wondered for those I love still
I cried in my mind where I stand behind
the beauty of love\'s in her eyes...

She was long gone, long, long gone
she was gone, gone, the bigger they come
the larger her hand \'till no one understands
why for so long she\'d been gone.

She was long gone long, long gone.